เซียวเจียลี่พูดจบ ก็ไม่กล้าอยู่ต่อนานนัก ทิ้งของขวัญอวยพรแล้วก็รีบร้อนจากไปทุกคนแม้จะไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบกับบรรยากาศงานวันเกิดแม้จะบอกว่าหลี่เฟิงไม่ใช่ท่านประธาน แต่ถึงอย่างไรก็รู้จักกับท่านประธาน การจะให้เขาทอดสะพานให้นั้นก็ทำได้อยู่!ดังนั้นครอบครัวฉินชิง จึงถูกคนล้อมหน้าล้อมหลังประจบเยินยออยู่ตลอดหลิ่วฮุ่ยฟางกับฉินฉางเหอก็ตื่นเต้นจนหน้าแดงหูแดง กี่ปีกันแล้ว ครอบครัวพวกเขาในที่สุดก็ได้เงยหน้าจากตระกูลฉินเสียทีผู้เฒ่าฉินยื่นหน้าเข้ามาเอ่ยว่า "เสี่ยวชิง ในเมื่อท่านประธานติดค้างน้ำใจหลี่เฟิง จะให้เขาช่วยบอกกับท่านประธานหน่อยได้ไหม ว่าขอการลงทุนให้กับตระกูลฉินสักก้อนหนึ่ง?""ไม่ต้องเยอะมาก สักร้อยสองร้อยล้านขนหน้าแข้งก็ไม่น่าร่วงหรอก""คุณปู่...เรื่องนี้..." ฉินชิงดูลำบากใจ"ทำไม? แกไม่อยากทำหรือ? ในฐานะที่เป็นคนตระกูลฉิน เรื่องแค่นี้ก็ไม่ยอมช่วยเหลือเสียแล้ว?" ผู้เฒ่าฉินไม่พอใจขึ้นมา"คุณปู่ ไม่ใช่ว่าหนูไม่อยาก แต่ว่างานเลี้ยงครั้งนี้บวกกับบ้านพักตากอากาศที่เขาให้มา ต่อให้น้ำใจจะใหญ่อีกแค่ไหนก็คงใช้ไปหมดแล้ว ถ้ายังต้องการการลงทุนเพิ่ม ท่านประธานคงคิดว่าหนูเป็นคนโ
"คุณหลี่ ขนาดของเทียนเฟิงกรุ๊ปนั้นใหญ่โตเกินไป คุณหนูฉินจึงปักใจเชื่อได้ยาก เรื่องนี้เป็นเรื่องปกติ...""สู้อย่างนี้ดีไหม สมาคมวัสดุก่อสร้างเพิ่งจะยุบ ให้กรรมการทั้งสิบแปดคนรวมตัวกันสร้างบริษัทใหม่ จากนั้นคุณก็มาเป็นท่านประธานเป็นอย่างไร""แม้ว่าชื่อเสียงนี้อาจจะไม่คู่ควรกับตัวตนฐานะอย่างคุณหลี่ แต่ว่าการมีตัวตนฐานะทางสังคมอย่างเป็นทางการ คุณก็อาจจะทำอะไรสะดวกขึ้นมาก..."หลี่เฟิงคิดๆ พยักหน้าให้ "ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ให้เทียนเฟิงกรุ๊ปออกทุน ให้เหล่ากรรมการก่อนหน้านี้ควักเงินทุนด้วย แล้วบริษัทใหม่นี้ จะมีเทียนเฟิงกรุ๊ปดูแลหุ้น เอาเป็นชื่อเซิ่งซื่อกรุ๊ปก็แล้วกัน!"หวงจื้อคังพอได้ยินก็ยินดีขึ้นมาทันที เมื่อเป็นเช่นนี้ สมาชิกสมาคมวัสดุก่อสร้างแต่เดิม ก็เท่ากับกอดต้นขาเทียนเฟิงกรุ๊ปไว้แล้ว!หลี่เฟิงเหลือบมองหวงจื้อคังผาดหนึ่ง "หรือไม่ก็ คุณหวงมาเป็นผู้จัดการทั่วไปก็แล้วกัน ชั้นแขวนชื่อไว้ก็พอ""ได้เลยครับ" หวงจื้อคังพยักหน้าอย่างยินดีตอนนี้ ควันหลงของงานเลี้ยงวันเกิดยังไม่จบ ข่าวการสถาปนาเซิ่งซื่อกรุ๊ปของกรรมการทั้งสิบแปดคนจากสมาคมวัสดุก่อสร้างแต่เดิม ก็ทำให้โลกภายนอกโกลาหลขึ้นม
ฉินชิงแทบจะควบคุมอารมณ์โกรธไม่อยู่ "ผู้ดูแลเหอ คุณอย่าทำเกินไปนัก ระวังชั้นจะแจ้งความนะ!""ฮ่าๆ เธอขู่ชั้นหรอ?"เหอเฉาจวินหัวเราะร่าขึ้นมา ตบฉาดไปที่หน้าของฉินชิงฉินชิงกุมหน้าคิดจะหนี กลับถูกเหอเฉาจวินคว้าข้อมือไว้ มืออีกข้างก็ชี้ไปที่โต๊ะ "ไปนอนตรงนั้นดีดีเถอะ ชั้นจะทำกับเธอที่นี่วันนี้ นังสารเลว มาตอแหลกับใครกัน!""แกปล่อยชั้นนะ!"ฉินชิงออกแรงดิ้น แต่จะไปเป็นคู่มือผู้ชายคนหนึ่งได้อย่างไรขณะที่กระวนกระวายนี้ เธอก็คว้ากาน้ำร้อนที่ต้มชาบนโต๊ะ ฟาดดัง "เปรี้ยง" ไปที่หัวของเหอเฉาจวิน"อ๊าๆ...นั่งสารเลว แกกล้าตีชั้นเรอะ ถ้าไม่ฆ่าแกให้ตาย ก็ไม่ใช่ชั้นแล้ว!"เหอเฉาจวินกุมเลือดที่ไหลออกมาจากหัว เจ็บจนร้องว้าก ในที่สุดก็ปล่อยตัวฉินชิงฉินชิงตกใจโยนกาน้ำทิ้ง รีบวิ่งออกมาจากสโมสรอย่างลนลาน ในใจเธอกระวนกระวายไม่สงบ เดินไปบนถนนใหญ่ไม่มีจุดหมาย ไม่รู้ว่าควรจะไปที่ไหนดีครู่หนึ่ง จู่ๆ เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากฉินไห่"แกอยู่ไหนน่ะ รีบไสหัวมาที่บ้านเก่าเลย!"ฉินชิงรีบกลับไปที่บ้านเก่า คนตระกูลฉินเปิดฉากพิจารณาคดีขึ้น คนทั้งหมดล้วนใช้สายตาจะกินเลือดกินเนื้อมองมาที่เธอเธอเห็นแฟนของฉินหลัน ฟา
เขาเดินเข้าไปประคองฉินชิงลุกขึ้นมาโดยไม่สนใจสายตากินเลือดกินเนื้อของคนตระกูลฉิน "คุณภรรยา กลับบ้านกับชั้นเถอะ วางใจได้ ชั้นรับประกันว่าครั้งนี้จะไม่เกิดอะไรขึ้น"พูดพลางประคองตัวหลิ่วฮุ่ยฟางขึ้นมา แล้วพาทั้งครอบครัวออกจากบ้านเก่าตระกูลฉิน"ฉินชิง แกทำร้ายเหอเฉาจวินไป จะไม่มอบตัวแล้วคิดว่าหนีพ้นหรือ?""เสียสละตนเองเพื่อปกป้องตระกูลฉิน ดูแลบั้นปลายพ่อแม่ของแก เหอะๆ คิดให้ดีนะ..."ทุกคนใช้คำขู่ต่างๆ นานา ทำเอาฉินชิงทีได้ยินหน้ายิ่งขาวซีด"หลี่เฟิง เธอพาพ่อกับแม่กลับบ้านเถอะ ชั้นจะไปมอบตัว"ออกจากบ้านเก่าตระกูลฉิน ฉินชิงจู่ๆ ก็จับมือหลี่เฟิง เอ่ยขึ้นทั้งน้ำตานองหน้า "หลังจากนี้เธอต้องดูแลพ่อกับแม่ให้ดีเข้าใจไหม ชั้นไม่เชื่อใจคนตระกูลฉิน แต่ชั้นเชื่อใจเธอ"หลิ่วฮุ่ยฟางพอได้ยินก็ร้อนรนขึ้นแล้วหล่อนดึงฉินชิงแล้วพูดว่า "หลี่เฟิง ถ้าอย่างนั้นแกไปมอบตัวแทนเสี่ยวชิงเถอะ หลายปีมานี้เสี่ยวชิงต้องลำบากมามากก็เพราะแกนะ"หลี่เฟิงใจเย็นวาบแต่พอคิดถึงสิ่งที่ครอบครัวฉินชิงต้องเจอในช่วงหลายปีนี้ ก็ล้วนเกิดขึ้นเพราะตนเองทั้งนั้นเขาจึงทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของหลิ่วฮุ่ยฟาง พูดขึ้นอย่างตั้งใ
"แกทำอะไรน่ะ ยืนนิ่งๆ ไม่ต้องขยับ!"เหอเฉาจวินถอยหลังก้าวหนึ่งตามสัญชาตญาณ ถลึงตามองเขาด้วยอาการหน้าซีด "ภรรยาของแกทำร้ายชั้น ชั้นพูดแค่คำเดียว หล่อนก็จะถูกจับทันที! เข้าไปนั่งแกร่วในคุก!""แกกำลังขู่ชั้นหรือ?"หลี่เฟิงเดินขึ้นหน้า ยกเขาขึ้นมาผัวะ!หัวของเหอเฉาจวินถูกกระแทกใส่หน้าต่างจนแตก ห้อยอยู่ด้านนอก แต่ตัวยังอยู่ในสำนักงาน"อ๊า...!"เหอเฉาจวินส่งเสียงร้องแหลมโอดครวญเขาออกแรงกระเสือกกระสน แต่ร่างกายก็ยังติดแหงกคาอยู่ที่หน้าต่างหลุดออกมาไม่ได้ใบหน้าอาบอ้นถูกเศษกระจกบาด ลนเลือดไหลอาบ"ชั้นเป็นผู้ดูแลกระทรวงที่อยู่อาศัยและพัฒนาเมืองนะ เจ้าโง่อย่างแกกล้ามาทำร้ายชั้น ครอบครัวพวกแกตายแน่ๆ แล้ว..."หลี่เฟิงไม่พูดพล่ามทำเลง ยกเท้าถีบเข้าไปหนักๆ"อ๊า...!"ครึ่งตัวท่อนบนของเหอเฉาจวินเบียออกไปนอกสำนักงานแล้วโครงเหล็กถูกกระแทกอย่างรุนแรงจนบิดเบี้ยว เหอเฉาจวินสัมผัสได้ว่ากระดูกทั้งตัวของตนเองแตกหักหมดแล้วหลี่เฟิงไม่พูดอะไรอีก อ้อมตัวออกไปนอกสำนักงาน จับคอของเหอเฉาจวินไว้ขณะที่อีกฝ่ายร้องเหมือนหมูถูกเชือด ก็ดึงทั้งตัวอีกฝ่ายออกมา"ผู้ดูแลกระทรวงที่อยู่อาศัยและพัฒนาเมือง ต
ทุกคนล้วนถลึงตาโตนี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ หลานชายถูกคนอื่นเล่นงานจนปางตาย เหยียบอยู่ใต้เท้า แต่ท่านผู้นำเมืองกลับไม่จับคนร้าย ซ้ำยังดุด่าหลานตนเองอีกด้วย?เหอเหลียงกัดฟันกรอด ในดวงตาฉายแววเหี้ยมเกรียม"ลุงสอง ลุงไม่เห็นหรือนี่ ผมเกือบจะถูกเขาฆ่าตายอยู่แล้ว!"เหอเฉาจวินร้องขึ้นอย่างอดสู"ตีให้ตายไปเลยสมน้ำหน้าแก!"เหอเหลียงมองหลี่เฟิงที่ไม่แสดงสีหน้า จู่ๆ ก็กัดฟันขึ้นมา มองไปรอบๆ เดินไปหน้าพนักงานคนหนึ่ง หยิกระบองเบสบอลในมือของอีกฝ่ายมาไม้เบสบอลนี้เดิมทีจะเอามาหวดหลี่เฟิง เมื่อครู่ยังไม่ทันได้ใช้ตอนนี้กลับถูกเหอเหลียงชูขึ้น ภายใต้สายตาจับจ้องนับร้อยที่เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ เขาก็ฟาดหนักๆ ลงมาบนตัวของเหอเฉาจวิน"อ๊า..."เหอเฉาจวินส่งเสียร้องโหยหวนเหมือนหมูถูกเชือดยังไม่จบ เหอเหลียงยังฟาดต่อไม่ยั้ง เหอเฉาจวินก็เจ็บปวดจนกลิ้งไปมา ร้องโอดครวญไม่หยุดถูกลุงแท้ๆ ของตนเองฟาดไม่ยั้งต่อหน้าคนนับร้อย ทั้งชีวิตนี้ของเขาไม่เคยเจอความอัปยศขนาดนี้มาก่อน!เคร้ง!เหอเหลียงโยนไม้เบสบอลออกไป มายืนเบื้องหน้าหลี่เฟิง โค้งเอวลงมาท่ามกลางสายตาไม่อยากเชื่อของคนทั้งหมด เอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม "
เหอเฉาจวินถลึงตามองภรรยาตนเองผาดหนึ่ง หันหน้าไปโค้งเอวให้กับฉินชิงที่ขวัญหนีดีฝ่อไปแล้ว "คุณหนูฉิน ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ ขอให้คุณอย่าเข้ามอบตัวเลย ที่คุณทำร้ายผมมันสมควรแล้ว ผมมันสมควรตีให้ตาย!"พูดจบ ก็ตบฉาดไปที่ตัวเองอีกหลายทีหลัวเหม่ยหลันที่อยู่ข้างๆ ถลึงตาโตอาปากค้างมองฉากนี้ แต่กลับไม่กล้าพูดอะไร เธอรู้ว่าสามีคงจะไปยั่วโมโหกับคนที่ไม่ควรไปยั่วโมโหเข้าแน่นอน"ผู้ดูแลเหอ นี่ นี่มัน..."ฉินชิงกับพ่อแม่ก็งงงัน และเห็นหลี่เฟิงเดินเข้ามาพอดี เธอจึงรีบถามขึ้น "หลี่เฟิง นี่มันเรื่องอะไรกันหรือ?""ชั้นก็แค่ไปกระทรวงที่อยู่อาศัยและพัฒนาเมืองลากเขาออกมาอัดรอบหนึ่ง เขารับปากว่าจะไม่ล้างแค้นครอบครัวพวกเราแล้ว"หลี่เฟิงพูดไปยิ้มไปตอนนี้ทั้งครอบครัวถึงได้สังเกตเห็นว่าทั้งเนื้อตัวเหอเฉาจวินเต็มไปด้วยบาดแผล เหอเฉาจวินเอ่ยขึ้นอย่างคับแค้นใจ "ถูกต้อง คุณหลี่สั่งสอนผมแล้ว คุณหนูฉิน ผมผิดไปแล้ว หลังจากนี้ไม่กล้าทำอีกแล้ว""ผู้ดูแลเหอ จะไม่แก้แค้นพวกเราแล้วหรือ?"ฉินชิงถามขึ้นอย่างไม่วางใจ เขากลัวว่าเหอเฉาจวินตอนนี้ถูกหลี่เฟิงทำร้ายจนหวาดกลัวถึงพูดมาแบบนี้ถ้าหากพวกเขากลับไปแล้ว เหอเฉาจวินยั
หยวนเสี่ยวกังเช็ดเหงื่อทันทีในใจแอบก่นด่าว่าตัวเองใจร้อนไปหน่อยพอหลี่เฟิงเข้ามาอยู่ในอาณาจักรเทียนคง โอกาสประจบประแจงยังมีอีกตั้งเยอะ"ได้ได้ครับ เช่นนั้นผมจะให้คนทำสัญญาซื้อขายเลย"พอเห็นหลี่เฟิงพยักหน้า เขาจึงจากไปเหมือนปลดภาระลงจากตัว"ชั้นขอไปห้องน้ำหน่อย"หลี่เฟิงบอกกับซ่างกวนเสวี่ย หมุนตัวออกไปซ่างกวนเสวี่ยแน่นอนว่าตามไปไม่ได้"โย่ว นี่ไม่ใช่หลี่เฟิงที่สวมรอยมาเป็นท่านประธานหรอกหรือ ทำไมถึงมาที่ตลาดเฟอร์นิเจอร์หยวนหลงล่ะ?"หลี่เฟิงเตรียมจะเข้าห้องน้ำ เสียงหญิงสาวที่ดูเจ้าเล่ห์ไม่ซื่อตรงเสียงหนึ่งจู่ๆ ก็ดังลอดเข้ามาเซียวเจียลี่เหยียบร้องเท้าส้นสูงเดินตึกๆๆ มาตรงหน้าหลี่เฟิงด้วยสีหน้าหยอกล้อหลี่เฟิงไม่มีความรู้สึกดีกับหญิงสาวคนนี้เลย เดิมทีไม่อยากจะสนใจด้วย แต่เห็นว่าหล่อนทำท่าจะขวางทางตัวเองไว้ จึงเอ่ยขึ้นอย่างขันๆ "ชั้นมาหาหยวนเสี่ยวกัง เลือกชุดเฟอร์นิเจอร์ไปที่บ้าน เธอมีเรื่องอะไรหรือ?"เซียวเจียลี่ทำหน้าหยามหมิ่น หลี่เฟิงเจ้าขยะ ทำมาอวดเบ่งต่อหน้าเธอ!เธอรู้จักหยวนเสี่ยวกังอยู่แล้ว ผู้จัดการใหญ่เทียนคงกรุ๊ป วันนี้เดิมทีเธอจะมาสัมภาษณ์เป็นเลขาผู้จัดการใหญ่ของเท