รอผม

วันนี้ทั้งวัน อิงฟ้าทำงานของตัวเองจนลืมเวลา เธอมียอดสั่งซื้อรองเท้านับร้อยคู่จากลูกค้าต่างชาติที่สนใจจะสั่งไปขายที่ต่างประเทศใบหน้าสวยยิ้มกว้างออกมาอย่างยินดี ทุกวันนี้ร้านของเธอขายดีและขายได้เรื่อยๆอย่างสม่ำเสมอ รองเท้าทุกคอลเล็กชั่นได้รับผลการตอบรับดีเสมอมา มือบางลงรูปตัวเองในไอจีที่ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข พร้อมกับเขียนแคปชั่นว่า

**เฮงๆรวยๆ มีความสุขมาก**

เพื่อนๆเข้ามาคอมเม้นท์กันอย่างมากมาย ก่อนที่จะนัดแนะกันไปทานอาหารที่ร้านอาหารชื่อดังในช่วงค่ำของวันนี้

"คุณอิง อยู่ไหน "

แดเนียลถามลูกน้องคนสนิททันทีที่ออกมาจากห้องประชุม ท่าทางอ่อนเพลียอ่อนล้า เพราะอดนอนและทำงานหนักมาทั้งวัน ทำเอาลูกน้องเป็นห่วง

"นาย ไหวไหมครับ ท่าทางเพลียมาก " แดเนียลพยักหน้า

"คุณอิงไปไหน "

เค้าถามอีกครั้ง ลูกน้องบอกเสียงเบา

"ทานข้าวกับกลุ่มเพื่อนครับ " ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะดูนาฬิกาข้อมือ

"ไปนานหรือยัง "

"อิง อยู่ไหน "

อิงฟ้าปิดหน้าจอแล้วลุกออกมาจากโต๊ะทันทีที่เค้าโทรมา

"อิงทานข้าวค่ะ " เธอบอกด้วยน้ำเสียงสดใส

"กลับเถอะ ดึกแล้ว ผมไปรับนะ "

เค้าบอกเธออ้อนๆไม่อยากจะให้คิดว่าเป็นคำสั่ง อิงฟ้าย่นจมูกเบาๆ เธอยังติดลมคุยอยู่เลย

"ยังไม่อยากกลับเลยค่ะ " เธอบอกกับเค้าตรงๆ แดเนียลถอนหายใจออกมา

"อีกครึ่งชั่วโมงนะ ผมไปรับ กลับบ้านนะครับอิง "

รถตู้คันหรูจอดรออยู่ที่หน้าร้านอาหาร หลังจากผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง

"ผมรออยู่ข้างนอกหรือจะให้เข้าไปรับ "

แดเนียลโทรหาเธอทันทีที่มาถึง อิงฟ้ามองดูเพื่อนๆแล้วก็ขยับตัวลุกขึ้น ก่อนจะลุกออกมา ภายนอกร้าน ลูกน้องหน้าตาขึงขังเดินนำหน้าเธอมาที่รถ

"อิงจะขับเอง " เธอบอกกับเค้าออกมา แล้วทำตาดุใส่ แดเนียลลงจากรถตู้แล้วพยักหน้าเบาๆ

"ไปเถอะอิง "

เค้ายอมเดินตามมาที่รถเธอก่อนจะขอกุญแจรถคันหรูของเธอไป อิงฟ้าส่งกุญแจรถของตัวเองให้อย่างวางใจ ไม่ใช่เธอเลยที่จะปล่อยให้ใครมาขับรถตัวเองแบบนี้

"วันนี้เหนื่อยมาก แล้วมาทำไมคะ "

เธอถามเค้าออกมาตรงๆ แดเนียลมองคนข้างตัวที่สวมสายเดี่ยวสีหวานกับกระโปรงตัวสั้น

"คิดถึงเลยต้องมาหา " คนโดนคำตอบตรงๆทำหน้าไปไม่เป็น

"ไม่เชื่อหรอกค่ะ "

อิงฟ้าย้อนกลับไป แดเนียลเอามือเธอมาวางเอาไว้ตรงหน้าขาตัวเอง แล้ววางมือตัวเองทาบลงไป

"ผม 45แล้วอิง ถ้าจะจีบใคร ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ผมไม่เคยต้องจีบใคร นอกจากจีบคุณ "

อิงฟ้ายิ้มกับเค้าทันที

"มุกแบบนี้ก็มีด้วย "

เธอย้อนถามเค้าตรงๆ แดเนียลยกมือเธอขึ้นมาจูบเบาๆแล้วมองเธอที่กำลังเขินเต็มที่

"ใจอ่อนเร็วๆนะอิง ผมจะขาดใจตายก่อน"

อิงฟ้าเดินเข้าห้องของตัวเองด้วยใจเลื่อนลอย เค้ามีเสน่ห์ร้ายกาจมากจริงๆ ท่าทางนิ่งๆแต่ดูร้ายกาจและหลักแหลม ใบหน้าหล่อคมเข้มแต่ดูภูมิฐาน เธอไม่รู้เลยว่าเค้าร้ายกาจขนาดไหน แต่เธอชอบเค้าแล้ว ชอบท่าทางของเค้า ชอบคำพูดของเค้า ยิ่งคำพูดตรงๆของเค้า มันทำให้เธอรู้สึกดีเหลือเกิน ก่อนจะกลับ ใบหน้าหล่อคมขยับเข้ามาใก้ลหน้าของเธอแล้วมองตาเธอด้วยสายตาเว้าวอนอ่อนหวาน

"ผมแก่แล้ว อิงยังมีโอกาสอีกมาก แต่ผมอยากให้อิงเลือกผมได้ไหม "

อิงฟ้าตื่นแต่เช้ากว่าทุกวัน เธอไม่ได้รอเค้าแต่เธอนอนไม่หลับเท่านั้นเอง เวลาเท่ากับเมื่อวานนี้ที่เค้ามา ประตูหน้าห้องดังขึ้น อิงฟ้าเดินเร็วไปเปิดประตูทันที แดเนียลมองดูเจ้าของห้องที่หอมกรุ่นแต่เช้ารอเค้ามาหาก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างพอใจ เสื้อยืดกางเกงยีนส์ขายาวทำให้เธอดูคล้ายวัยรุ่น

"ผมไม่ได้มากวนใช่ไหม "

แขกที่มาแต่เช้าบอกยิ้มๆ แล้วเดินตรงเข้ามาพร้อมกับอาหารเช้าเหมือนทุกวัน อิงฟ้าถูกรวบเอวเข้าไปกอดแล้วก็มองสบตาในระยะใก้ลชิด

"ผมเข้าข้างตัวเองไปว่า อิงรอผม "

อิงฟ้าพยักหน้าเบาๆแล้วดันตัวออก ก่อนจะเดินมานั่งที่โซฟาของตัวเอง แดเนียลเดินตามมานั่งแล้วรั้งเธอมากอดเอาไว้ ก่อนจะกระซิบเบาๆที่ข้างหูว่า

"อิงน่ารักมากเหลือเกิน ผมปล่อยอิงไปไม่ได้แล้ว "