จบประโยคนั้น เสียงของผู้คนก็ดังกระหึ่มขึ้นมา ทุกสายตาล้วนจ้องมองไปที่เย่อวี่หลิวแล้วซุบซิบนินทากันคิดไม่ถึงเลยว่า หัวขโมยจะกลายเป็นคนสวยที่น่าทึ่งแบบนี้! อย่างที่คาดไว้ รู้หน้าไม่รู้ใจ!เย่อวี่หลิวหน้าซีดเผือด“ฉันรู้จักไม่โอเชียนบลูไดมอนด์อะไรนั่น และไม่เคยเห็นมันมาก่อน แล้วจะขโมยมันไปได้ยังไง?”“ถ้าพวกคุณไม่เชื่อ รองหัวหน้าซิงสามารถเป็นพยานให้กับฉันได้! เขาอยู่กับฉันตลอดเวลา!”พูดจบ เย่อวี่หลิวก็หันกลับมาพูดอย่างตื่นตระหนกว่า “ใช่ไหม? เต้าหมิง?”แต่กลับพบว่าซิงเต้าหมิงหายไปแล้ว!ทันใดนั้นเย่อวี่หลิวก็ราวกับโดนฟ้าผ่า รู้สึกหนาวตั้งแต่ศีรษะจนถึงฝ่าเท้า!จู่ๆ นางก็นึกขึ้นมาได้ว่า ซิงเต้าหมิงเคยสัมผัสกระเป๋าถือของตัวเอง หรือว่าเป็นเขากัน?เมื่อลองเชื่อมโยงกับที่อีกฝ่ายวิ่งหนีไป ความคิดเลวร้ายก็พุ่งเข้ามาในใจเธอ - นี่คือกับดัก!ในทางกลับกัน หม่าอีตานที่โกรธจัดก็เดินเข้ามาพร้อมกับคนของเธอ ดวงตาของเธอเบิกกว้างแล้วพูดว่า“คุณเย่ ตอนนี้มีทั้งพยานและหลักฐาน คุณยังต้องการจะปฏิเสธอีกหรือ? ”“ทุกคนก็เห็นกับตาแล้วว่า โอเชียนบลูไดมอนด์ถูกค้นพบอยู่ในกระเป๋าของคุณ!”ตอนนี้เองหลี่ปาก็ยืน
หลี่ป้าก็ตบหน้าเธออย่างเย็นชาและพูดว่า “เย่อวี่หลิว! นี่เป็นสิ่งที่คุณเรียกร้องเองนะ”“เด็กๆ ถอดเสื้อผ้าของนางให้หมด!”ทันใดนั้นหม่าอีตานก็สั่งคนของหู่เหมิน พวกเขามัดเย่อวี่หลิวอย่างรวดเร็วราวกับสายน้ำไหล! และฉีกเสื้อผ้าของเธอเป็นชิ้นๆ เผยให้เห็นผิวที่ขาวผ่อง และร่างกายอันร้อนแรงเศษผ้าไหมสีดำตกลงไปที่พื้น จนสามารถมองเห็นผ้าไหมน้ำแข็งด้านในในมือของหม่าอีตานถือแส้ไว้เส้นหนึ่ง จากนั้นก็ฟาดไปที่หน้าของเย่อวี่หลิว!วินาทีนั้น เย่อวี่หลิวก็เปล่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดออกมา และเกร็งไปทั่วร่างบนใบหน้าปรากฏรอยเลือดที่น่าตกใจขึ้นมา!“ฮ่าๆ! ตอนนี้รู้จักความเจ็บแล้วใช่ไหม? มานี่ เฆี่ยนมัน! เฆี่ยนมันแรงๆ!”การตวัดแส้เฆี่ยนตีครั้งแล้วครั้งเล่า โจมตีเธออย่างรุนแรง ทันใดนั้นเลือดก็ไหลออกมา!เย่อวี่หลิวเป็นเหมือนสาวงามผู้อาภัพ ถูกเฆี่ยนตีจนบอบช้ำเธอมองไปที่ฝูงชนที่มุงดูอย่างไร้เรี่ยวแรง พลางพึมพำกระซิบว่า“ฉันถูกใส่ร้าย ทุกคนโปรดให้ความยุติธรรมกับฉันด้วย!”พวกคนรวยที่ทำตัวเหมือนสุนัขเลียเย่อวี่หลิวก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ได้เปลี่ยนสีหน้า และกล่าวซ้ำเติมไปว่า“เหอะ! สมควรแล้ว! คิดว่าต
“คุณเพิ่งบอกว่าใครถูกทุบตีจนตายนะ?”ดวงตาของหลิงเฟิงเย็นชาสุดขีดทำให้อีกฝ่ายสะดุ้งตกใจ“รองประธานเย่อวี่หลิวแห่งหลี่ห่าวกรุ๊ป คุณไม่รู้เหรอ? เธอขโมยมงกุฎเพชรโอเชียนบลูไดมอนด์ของหม่าอีตานไป เลยถูกหม่าอีตานมัด และใช้แส้โบยจนตาย!”สิ้นประโยคนี้ ซูเหยี่ยนก็แสดงสีหน้าตกใจ “คุณบอกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับหลิวหลิวเหรอ?”ร่างกายของหลิงเฟิงพุ่งไปข้างหน้าราวกับเฮอริเคนเมื่อวิ่งเข้ามาข้างใน ก็เห็นเย่อวี่หลิวในสภาพเสื้อผ้าขาดวิ่นนอนจมกองเลือดที่พื้น ไร้ซึ่งออร่าเย็นชาเย่อหยิ่งเหมือนในอดีต“ประธานเย่!” หลิงเฟิงตาแดงก่ำดุจเลือด หัวใจของเขาแทบระเบิดออกมา!ในเวลานี้ เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หลายคนได้มาถึงสถานที่เกิดเหตุล่าช้า พวกเขาเพียงตรวจร่างกายของอีกฝ่ายแบบขอไปที ก่อนจะตัดสินว่าเสียชีวิตแล้ว“คนไข้เสียเลือดมาก หัวใจหยุดเต้น สรุปว่าตายแล้ว ทำตามที่ท่านหลี่พูด ส่งศพไปเผา!”พูดจบก็วางเปลลง จับผมของเย่อวี่หลิวอย่างหยาบคาย แล้วกระชากเธอให้ขึ้นไปในเปล ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน หลิงเฟิงก็ยกมือขึ้นมาบีบหัวแพทย์คนนั้นตายคาที่!“ใครให้แกแตะต้องประธานเย่?”“ไอ้พวกหมอเถื่อน! เธอยังไม่ตาย! แต่กลับ
สถานที่มีแต่ความวุ่นวาย! มีศพกลาดเกลื่อน!“คนหลายร้อยคนในที่นี้ ถูกฆ่าตายหมดแล้ว?”ซูเหยี่ยนจ้องมองทั้งหมดนี้อย่างล่องลอย เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกไม่น่าเชื่อเล็กน้อยแค่คนเดียวก็ฆ่าคนได้มากขนาดนี้แล้วเหรอ? ไม่แม้แต่จะกะพริบตา?นี่หลิงเฟิงตัวจริงเหรอ?หลิงเฟิงฝากเย่อวี่หลิวไว้กับซูเหยี่ยนแล้วพูดอย่างจริงจังว่า:"เลขาซู ช่วยส่งประธานเย่ไปพักฟื้นที่โรงพยาบาลใกล้เคียงหน่อย ตอนนี้เธออ่อนแอเกินไปแล้ว"“ผมขอไปเจอหม่าอี้โจวกับหลี่ป้าสักหน่อย!”เมื่อกี้เขาได้ยินแล้วว่าหม่าอี้โจวและหลี่ป้ากำลังจะไปฉลองที่โรงแรมแมริออทซูเหยี่ยนเลิกคิ้วแล้วพูดว่า:“หลิงเฟิง อย่าหุนหันพลันแล่น! หลี่ป้าแห่งหู่เหมินคนนี้หยั่งรากลึกในเมืองชางไห่ และความแข็งแกร่งของเขาก็ประเมินไม่ได้!”“ยังมีหม่าอี้โจวอีก เธอมีภูมิหลังในกลุ่มชาวจีนโพ้นทะเล! หากนายฆ่าเธอที่นี่ นายจะต้องเผชิญกับการแก้แค้นอย่างบ้าคลั่งจากกองกำลังอันทรงพลังของอีกฝ่ายแน่นอน…”"ผมไม่สน!"หลิงเฟิงเดินตรงไปข้างนอกโดยไม่หันกลับมามองซูเหยี่ยนกลับกังวลอย่างยิ่ง:“ไม่ได้! ต้องไม่ปล่อยให้หลิงเฟิงต้องหาเรื่องกับปัญหาใหญ่อย่างหม่าอี้โจว! ไม่เช่นน
“คุณหมายถึงคุณหลี่ป้าจากหู่เหมินและคุณหม่าอี้โจวเหรอ!”พนักงานต้อนรับพูดด้วยความอิจฉาทันทีว่า“คืนนี้พวกเขาจองโรงแรมทั้งโรงแรมแล้วและกำลังดื่มอยู่ในห้องส่วนตัวเทียนจื้อหมายเลข 1 ดื่มด่ำกับเหล้าเหมาไถและสนุกกับเกมอยู่!”เมื่อหลิงเฟิงได้ยินดังนั้น เขาก็ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า "โอเคครับ ขอบคุณครับ!"หลังจากขึ้นลิฟต์แล้วก็พบว่าทั่วทั้งทางเดินเต็มไปด้วยบอดี้การ์ดของหู่เหมิน พวกเขาสูงและทรงพลังมาก!หลิงเฟิงเดินผ่านพวกเขาไปอย่างสงบราวกับไม่สนใจพวกเขา แล้ววิ่งตรงไปยังห้องส่วนตัวเทียนจื้อหมายเลข 1“นี่! แกทำอะไรน่ะ? ที่นี่ห้ามเข้านะ!”ชายร่างยักษ์หลายคนขวางทางของเขาทันทีวินาทีต่อมา ร่างของพวกเขาก็ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ เนื้อเลือดของพวกมันก็ปลิวไปทุกที่!“เขาเป็นนักฆ่า!” การแสดงออกของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก"เสียงดัง!"หลิงเฟิงเดินอย่างใจเย็นสีหน้าไม่เปลี่ยนสักนิดแล้วเดินไปหาเหล่าบอดี้การ์ดของหู่เหมินอย่างดุดันภายในเวลาไม่ถึงนาที ทั่วทั้งทางเดินก็เต็มไปด้วยเลือดและเนื้อ!หลิงเฟิงหยิบหัวเปื้อนเลือดแล้วเดินเงียบ ๆ ไปยังห้องส่วนตัวเทียนจื้อหมายเลข 1ด้านในกำลังสนุกันสุดเหวี่ยงหลี่ป้าเรียกสา
“เดิมทีฉันอยากจะซ่อนมันไว้อีกสองสามปี แต่การปรากฏตัวของแกทำให้ฉันเปลี่ยนใจไปอย่างสิ้นเชิง!”หลี่ป้าพูดกัดฟันกรอดปรมาจารย์แรงนอกคนหนึ่งในเมืองเล็กๆ อย่างเมืองชางไห่ก็พอที่จะให้เรียกว่าเป็นตัวบอสแล้ว!แต่ปรมาจารย์แรงในนั้นหายากยิ่งกว่า หากอยู่ในกองทัพก็ดำรงตำแหน่งเป็นนายพลได้อีกด้วย!นี่ก็เป็นเหตุผลสำคัญที่สุดว่าทำไมหู่เหมินของหลี่ป้าถึงเพิกเฉยต่อสามยักษ์ใหญ่แห่งชางไห่ และขยายตัวอย่างบ้าคลั่ง!ที่จริงเขาเข้าสู่ขั้นปรมาจารย์แรงในสมบูรณ์ เขาเหลือเพียงก้าวเดียวเท่านั้นก็จะทะลุทะลวงความแข็งแกร่งภายในและกลายเป็นมหาปรมาจารย์!เมื่อถึงเวลานั้น เขาก็สามารถเพิกเฉยต่อกองกำลังที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดในเมืองชางไห่ ซึ่งก็คือสี่ตระกูลยิ่งใหญ่แห่งศิลปะการต่อสู้โบราณ!“ฉันหลี่ป้า คือชายที่กลายเป็นราชาแห่งชางไห่! วันนี้ฉันจะใช้หัวของแกเป็นหินรองก้าวแรกของฉัน!”หลี่ป้าดูเคร่งขรึม ฆ่าหลิงเฟิงก่อน แล้วค่อยไปจัดการคุณจั่วนั่น!หม่าอี้โจวที่นอนหัวกระเซิงอยู่บนพื้น พูดอย่างปลาบปลื้มใจว่า“หลี่ป้า...ฆ่ามันซะ...ฉันจะให้หนึ่งในสิบของหุ้นสมาคมของเรา!”“ฉันอยากให้ร่างมันแหลกสลายเป็นเสี่ยงๆ!”“ไม่มีปัญหา!
หม่าอี้โจวและฟางซื่อซิน ผมเผ้ารุงรัง คราบเลือดเต็มหน้าเป็นปื้นๆ กันทั้งคู่ มือและเท้าถูกตัดออก และปากของพวกเขาเต็มไปด้วยเศษแก้ว!พวกเขามีสภาพเหมือนปั๊ก นั่งยองๆ แทบเท้าหลิงเฟิง ขอความเมตตา แค่ขอหลิงเฟิงฆ่าพวกเขาให้ตายไวๆ!พูดให้น่าเกลียดกว่านี้คือ ตอนนี้พวกเขาก็ไม่ต่างจากซอมบี้ในหนัง Walking Dead เลย“เลขาซู คุณมาแล้วเหรอ? ประธานเย่เป็นยังไงบ้าง?”หลิงเฟิงเห็นซูเหยี่ยนจึงพูดด้วยรอยยิ้มจางๆซูเหยี่ยนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ตัวสั่นอย่างหยุดไม่ได้แล้วพูดว่า:“นายก่อปัญหาใหญ่แล้ว! นายผิดต่อหู่เหมินก็ว่าไป ฉันยังพอมีโอกาสช่วยนายจัดการเรื่องนี้ได้! แต่สิ่งที่นายกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้คือหม่าอี้โจว! ลูกสาวของมหาเศรษฐีระดับโลกเชียวนะ!"หลิงเฟิงพูดอย่างเหยียดหยาม: “มหาเศรษฐีระดับโลกเหรอ? ฮ่าๆ คิดถึงเมื่อปีนั้น…”“เมื่อปีนั้นทำไม” ซูเหยี่ยนถามอย่างอดทนรอไม่ไหวเสียงหลิงเฟิงหยุดกะทันหัน:“ไม่มีไร ไม่มีอะไร! เลขาซู ไม่ต้องห่วง ใครทำผิดก็ต้องยอมรับผิด ผมไม่ทำให้พวกคุณต้องมาลำบากกับผมด้วยหรอก”จริงๆ เขาอยากจะพูดว่าปีนั้น สมัยที่เขายังเป็นราชาแห่งความมืด ไม่ต้องพูดถึงพวกลูกสาวของมหาเศรษฐีของแต
“เรื่องน่าตื่นเต้นเหรอ? เรื่องอะไรเหรอ?”หลิงเฟิงตอนนี้สับสนจนจับต้นชนปลายไม่ถูกซูเหยี่ยนทำหน้าบูดบึ้งด้วยความไม่พอใจ “ตรงหน้านางมีสาวสวยทั้งคน นายไม่เห็นหรือไง?”“ได้ยินมาว่าเตียงคู่ในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทของโรงแรมมาริออทสวยมาก นายอยากไปกับฉันไหม...”ซูเหยี่ยนมีดวงตาที่มีเสน่ห์ราวกับผ้าไหม เธอค่อยๆ พาดขาเรียวยาวที่สวมถุงน่องของเธอแนบกับเอวของหลิงเฟิง ค่อยๆ ลูบไล้เบาๆ “ทำสิ่งที่ผู้ใหญ่เขาชอบทำกัน!”“ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้มีแค่สวรรค์รู้ นายรู้ ฉันรู้! แม้แต่หลิวหลิว ฉันก็จะไม่บอกให้เธอรู้!”หลิงเฟิงรีบเบือนหน้าหนีเพราะกลัวว่าจะหุนหันพลันแล่น แล้วมีอะไรกับอีกฝ่าย"เลขาซู ผมว่าเรา...อะแฮ่ม! ไปดูประธานเย่หน่อยกันดีกว่า!"เมื่อซูเหยี่ยนได้ยินดังนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า:“ฮ่าๆๆ! ดูสิ นายตกใจจนเหงื่อท่วมตัวเลยนะ ฉันล้อเล่นน่า! ไปดูหลิวหลิวกันเถอะ!”หลิงเฟิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "ที่แท้ก็ล้อกันเล่นนี่เอง!"เขากลับไม่รู้เลยว่าสีหน้าปกติของซูเหยี่ยนมีอาการหงุดหงิดจนไม่อาจสังเกตเห็นได้แวบผ่านเป็นเพราะเสน่ห์ของตัวเองยังไม่มากเท่าเย่อวี่หลิวงั้นเหรอ?ทั้งๆ ที่ตนก็เป็นฝ่ายรุแจนถึงจุดน
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่