เย่อวี่หลิวทำหน้าขรึมและพูดว่า “ถ้านายกล้าทำอะไรไม่ดี ฉันก็จะไม่เกรงใจนายแล้วเหมือนกัน!”ทันทีที่พูดจบ หลิงเฟิงก็หมุนตัวไปล็อกประตู เขายิ้มพลางพูดว่า“ประธานเย่ ผมไม่ได้ทำอะไรไม่ดีนะ! นี่เป็นความต้องการที่สำคัญต่างหาก ผมขอให้คุณช่วยแก้ปัญหานี้ให้หน่อย!”“แน่นอน นี่เป็นความลับสุดยอด ดังนั้นเราต้องคุยเรื่องนี้กันสองต่อสองเท่านั้น...”“เรื่องเกี่ยวกับการสร้างชีวิตครั้งใหญ่เลยล่ะ...”ในขณะที่เย่อวี่หลิวนอนหลับพักผ่อนอยู่นั้น เธอได้ถอดเสื้อโค้ทสีดำออก เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวรัดรูป ซึ่งกระดุมเม็ดบนสุดยังไม่ได้ติดดี ทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของเรือนร่างที่สมบูรณ์แบบ!นอกจากนี้ ร่องเสื้อที่เว้าแหว่งตรงหน้าอกยังเผยให้เห็นลูกไม้สีขาวอยู่รำไร ชวนให้คนเกิดความปรารถนาที่จะฉีกและกอดรัดหลิงเฟิงพยายามยื่นมือออกไปโอบเอวของเธอแต่ดันถูกเย่อวี่หลิวขัดจังหวะซะก่อน เธอโกรธจัดและพูดว่า“นายปีกแข็งแล้วใช่ไหม? แม้แต่คำพูดฉันก็ไม่ฟังแล้ว? ออกไปเดี๋ยวนี้!”แต่การกระทำของหลิงเฟิงกลับยิ่งบ้าบิ่นขึ้น เขาอุ้มเย่อวี่หลิวขึ้นมาแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานของเธอทันทีสะโพกกลมกลึงของเย่อวี่หลิวจึงมาอยู่บนตักข
“รีบพูดมา!”แววตาเย็นชาของเย่อวี่หลิวแทบจะพ่นลาวาออกมาแล้วหลิงเฟิงรีบยิ้มประจบแล้วพูดว่า “โอเค โอเค! ประธานเย่ ผมผิดไปแล้ว ผมจะรายงานเดี๋ยวนี้!”เขากระซิบข้างหูเย่อวี่หลิวสองสามคำ ทำเอาร่างของเธอถึงกับสั่นสะท้านทันทีด้วยความไม่เชื่อ“แน่ใจแล้วเหรอ?”“แน่ใจ!”“ดี! นายอยากทำอะไรก็ไปทำเถอะ!”เย่อวี่หลิวมองเขาด้วยสายตาเฉียบคม “ฝ่ายรักษาความปลอดภัยของบริษัททั้งหมดจะอยู่ภายใต้การควบคุมของนาย”หลิงเฟิงหัวเราะเสียงดัง “นี่คุณคิดจะยัดพวกตัวถ่วงให้ผมหรือไง? ผมคนเดียวก็พอแล้ว”เย่อวี่หลิวหน้ามืดไปหมด “...”ช่วงบ่ายในแผนกขาย ขณะที่ทุกคนกำลังง่วงเหงาหาวนอน หลิงเฟิงเดินเข้ามาโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียงใดๆ“พี่เฟิง!”“หลิงเฟิง!”เพื่อนร่วมงานเก่าเห็นเขาก็พากันทักทายอย่างอบอุ่น“นายมีเวลามาที่นี่ด้วยเหรอ? งานของทีมเจ็ดไม่ยุ่งหรือ?”หัวหน้าแผนก หลิวเชี่ยนยิ้มพลางพูดว่า“นี่คงจะคิดถึงพวกเราแล้วใช่ไหม? ไม่ต้องห่วง ที่นี่เป็นบ้านของนายเสมอ อยากมาก็มาได้ทุกเมื่อ”หลิงเฟิงยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วพูดว่า “ผมคิดถึงพี่หลิวเป็นพิเศษเลยล่ะ!”เขาจ้องไปที่ร่างอวบอัดของหลิวเชี่ยนด้วยสายตาไม่กะพริบ ทำเอาเธอหน
หลิวเชี่ยนเผยโฉมหน้าที่แท้จริง เธอยิ้มเยาะแล้วพูดว่า“ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอนาย ฉันก็รู้แล้วว่านายไม่ใช่คนธรรมดา!”“จะโทษก็โทษที่ฉันเกิดความสงสารขึ้นมา ไม่ได้ฆ่านายตั้งแต่แรก!”เมื่อเห็นอีกฝ่ายยอมรับตรงๆ หลิงเฟิงกลับรู้สึกเสียใจเล็กน้อย แล้วพูดว่า“พี่หลิว ในสายตาของผมแล้ว พี่เป็นเพื่อนที่ดีมาโดยตลอด! ในฐานะที่พี่เป็นคนของประเทศมังกร ทำไมถึงช่วยเหลือคนชั่วและเข้าร่วมองค์กร V ได้ล่ะ!”ที่แท้ หัวหน้าแผนกที่อ่อนโยนอย่างพี่หลิว ที่คอยเข้าใจในตัวเขามาโดยตลอด ก็เป็นแค่การเสแสร้งแกล้งทำนี่เอง!หลิวเชี่ยนขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างเย็นชา“สำหรับคนของประเทศมังกรที่ถูกล้างสมองอย่างพวกแกอ่ะนะ ฉันไม่มีอะไรจะพูด!”“การทำลายล้างประเทศมังกรโดยองค์กร V เป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น ไม่ว่าแกจะเป็นใคร ตอนนี้ก็แค่ดิ้นรนอยู่บนความตายเท่านั้น!”เมื่อหลิงเฟิงเห็นท่าทีบ้าคลั่งของหลิวเชี่ยนแล้ว จึงรู้ว่าพูดไปก็ไร้ประโยชน์ เขาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย“พี่หลิว เห็นแก่ความสัมพันธ์เก่าๆ ของเรา ผมไม่อยากฆ่าพี่”“ตอนนี้พี่ไปมอบตัวซะ แล้วเปิดเผยแผนการขององค์กร V กับเรา บางทีพี่อาจจะยังได้รับการลดโทษอยู่บ้าง”เมื่อ
หลิงเฟิงหรี่ตาลงเล็กน้อย ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าเป้าหมายที่แท้จริงของอีกฝ่ายคือเย่อวี่หลิว!ทำไมองค์กร V ถึงพยายามคิดหาวิธีมากมายเพื่อจะฆ่าเย่อวี่หลิว? แท้จริงแล้วมีความลับอะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังกันแน่?“หลิงเฟิง! หูหนวกรึไง? ไปเรียกเย่อวี่หลิวมาเดี๋ยวนี้!” เย่เจิ้งหมิงเห็นว่าหลิงเฟิงไม่พูดอะไร เขาก็เริ่มกระวนกระวาย“นี่เป็นคำสั่งของคณะกรรมการเชียวนะ! แกอย่าลืมว่าคณะกรรมการคือคนที่ใหญ่ที่สุดในบริษัทนี้!”เย่เจิ้งกั๋วกัดฟันพูดด้วความโกรธ“ถ้าพวกเราตายไปหมด ในอนาคตใครจะเป็นคนออกเงินเดือนให้พวกแก!”หลิวเชี่ยนหัวเราะเยาะ“ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมาในการทำงานในหลี่ห่าวกรุ๊ป ฉันรู้จักสันดานของพวกตระกูลเย่ดีอยู่แล้ว ก็เป็นแค่พวกขยะขี้ขลาดกลัวตาย! สำหรับฉันแล้วขยะพวกนี้แหละคือพวกที่มีประโยชน์ที่สุด!”“หลิวเชี่ยน! ตระกูลเย่และหลี่ห่าวกรุ๊ปของพวกเราปฏิบัติต่อเธอไม่เลวเลยนะ! เธอยังกล้าหักหลังพวกเราและใช้พวกเราเป็นตัวประกันอีก!”คณะกรรมการอีกคนหนึ่งของตระกูลเย่อดทนต่อไปไม่ได้จนด่าทอคำหยาบคายออกมา “แกมันเป็นหมาเนรคุณที่กินบนเรือนขี้บนหลังคา!”หลิวเชี่ยนใช้มือ ระเบิดหัวของอีกฝ่าย
คนของตระกูลเย่เมื่อเห็นว่ามีคนมารับเคราะห์แทนแล้ว ต่างก็ไม่สนใจชีวิตหรือความตายของเย่อวี่หลิวกันเลยแม้แต่น้อยหลิวเชี่ยนหัวเราะเยาะ “ถ้าอย่างนั้นเธอก็เดินมาหาฉันอย่างเชื่อฟัง แล้วฉันจะปล่อยทุกคน!”เย่อวี่หลิวตั้งใจจะเดินไป แต่กลับถูกหลิงเฟิงขวางไว้“ประธานเย่ อย่าไป! ตัวตนที่แท้จริงของหลิวเชี่ยนคือคนบ้า เธอจะฆ่าคุณโดยไม่ลังเลอย่างแน่นอน!”เย่อวี่หลิวเม้มริมฝีปากเบาๆ เธอส่ายหน้าซ้ำๆราวกับกลองที่กำลังโยกอยู่“ไม่! ฉันต้องไป!”“ถ้าฉันไม่ไป เธอจะฆ่าคนอย่างต่อเนื่อง! พนักงานทุกคนในหลี่ห่าวกรุ๊ปเปรียบเสมือนสมบัติอันล้ำค่าของฉัน ฉันไม่ยอมให้ใครคนใดคนหนึ่งต้องเป็นอะไรไปเด็ดขาด!”“ถ้าการเสียสละชีวิตของฉันคนเดียวสามารถช่วยชีวิตทุกคนได้ ฉันก็ยินดีที่จะตาย!”พูดจบ ในขณะที่หลิงเฟิงกำลังตกตะลึงอยู่ เย่อวี่หลิวก็รีบเดินไปหาหลิวเชี่ยนและหยุดต่อหน้าเธอทันทีหลิวเชี่ยนหัวเราะเสียงดังด้วยความพอใจ“เย่อวี่หลิว เธอก็ยังใจดีเหมือนเดิม ยังชอบเสียสละเพื่อพวกคนไร้ค่าเหล่านี้เสมอ!”“ฉันเคยเตือนเธอแล้วว่าอย่าเป็นคนที่เสียสละโดยไม่คิดหน้าคิดหลังแบบนี้ มันก็แค่เป็นการทำเพื่อคนอื่นฟรีๆ โดยไม่ได้อะไร!”“
หลิงเฟิงเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าอย่างเงียบๆเขามองไปรอบๆ ไม่พบผู้คน อืม ดีมากคงจะไม่มีใครเห็นท่าทางของตัวเองที่ออกแรงอย่างเต็มที่สินะ?หลิวเชี่ยนกำลังจับเย่อวี่หลิวเป็นตัวประกันอยู่ เมื่อเห็นว่าหลิงเฟิงตามขึ้นมา สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกทันทีแล้วพูดว่า“หลิงเฟิง ถ้าอยากมีชีวิตรอดก็ไสหัวไปซะ! อย่ามาเกะกะ!”เย่อวี่ก็หลิวตะโกนขึ้นตามมาว่า “นายรีบไปซะ! ตายแค่คนเดียวก็ดีกว่าตายด้วยกัน! เธอต้องการฉัน ไม่เกี่ยวกับนาย!”หลิงเฟิงเงยหน้าขึ้นอย่างไม่หวาดกลัว“หลิวเชี่ยน ฉันจะให้โอกาสเธอเป็นครั้งสุดท้าย ปล่อยประธานเย่ไปซะ ไม่อย่างงั้นฉันจะทำลายยันเถ้ากระดูกของเธอให้สิ้นซาก!”ใบหน้าของหลิวเชี่ยนเต็มไปด้วยเส้นเลือดที่ปูดขึ้นทันที“หึหึ! หลิงเฟิง ดูเหมือนว่านายอยากตายจริงๆสินะ!”ทันใดนั้น หลิวเชี่ยนก็รวมพลังลมปราณมหาศาลไว้ในฝ่ามือ แล้วแผ่พลังโจมตีไปที่หัวของหลิงเฟิงโดยทันทีทั้งหมดนี้เป็นเพราะเขารนหาที่เอง! อย่าโทษหลิวเชี่ยนต้องลงมืออย่างโหดเหี้ยม!แต่ในขณะที่พลังลมปราณใกล้จะถึงตัวของหลิงเฟิงนั้น หลิงเฟิงเพียงแค่เป่าลมออกจากปากเบาๆ ก็ทำให้พลังลมปราณสลายหายไปในทันที!หลิวเชี่ยนตาเบิ
“ทำไมถึงต้องฆ่าเย่อวี่หลิวด้วย!” หลิงเฟิงถามด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวเขารู้สึกโกรธเป็นอย่างมากที่ถูกคนที่เขาไว้ใจหลอกใช้และเล่นกับใจของเขาหลิวเชี่ยนไอแห้งๆ แล้วตอบ“ฉันไม่รู้! ความลับเกี่ยวกับเย่อวี่หลิวนั้นมีแค่คนระดับสูงสุดขององค์กรเท่านั้นที่รู้ แต่เย่อวี่หลิวสำคัญกับพวกเขามาก หากฆ่าเธอไม่ได้ โอกาสสำเร็จที่จะทำลายประเทศมังกรก็จะลดลงอย่างมาก!”หลิงเฟิงหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วถามต่อ “พวกเธอคิดจะทำลายประเทศมังกรหรอ?”“ค่อยๆ โจมตีทีละจุดให้ครบทุกด้าน! พวกนายไม่มีทางจินตนาการได้เลยว่าแผนการของพวกเรามันไร้ที่ติแค่ไหน!”หลิวเชี่ยนยิ้มอย่างมีความสุข“แต่น่าเสียดายที่ฉันเป็นแค่ตัวประกอบที่ไม่มีบทบาทสำคัญในองค์กร V ไม่มีโอกาสเข้าที่จะได้เข้าถึงข้อมูลสำคัญ”“แต่ฉันบอกได้ว่า แผนการของพวกเรากำลังเดินหน้าไปได้อย่างราบรื่น!”“แม้จะฆ่าฉันไปก็ไม่สามารถหยุดหายนะที่จะเกิดขึ้นนี้ได้! ภายในเวลาไม่เกินสามเดือน ประเทศมังกรจะต้องล่มสลาย!”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หลิงเฟิงก็อดไม่ได้ที่หัวใจจะรู้สึกสั่นสะท้านและถูกบีบอัดสามเดือน?การแทรกซึมขององค์กร V เร็วถึงขนาดนี้แล้วหรอ?แม้ว่าเขาจะสืบสวนมาเป็นเวลาห
“ถ้าไม่ยอมสละตำแหน่ง วันนี้พวกคุณไม่มีทางได้เดินออกไปจากที่นี่แน่!”คำขู่ที่ฟังดูดุดันและตรงไปตรงมาของหลิงเฟิง ทำให้คณะกรรมการทุกคนเหงื่อเย็นไหลออกมาท่วมตัวพวกเขาได้เห็นเห็นกับตาตัวเองแล้วว่าหลิงเฟิงนั้นเป็นคนโหดเหี้ยมมากแค่ไหนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาฟังแค่คำสั่งของเย่อวี่หลิวแต่เพียงผู้เดียว!หลังจากเงียบไปสักพักใหญ่ๆ เย่เจิ้งกั๋วก็ร้องออกมาอย่างไม่เต็มใจว่า“ได้! ฉันยอม! ฉันยอมสละตำแหน่ง!”หลังจากนั้นได้ใช้เวลากว่าหนึ่งชั่วโมงในการจัดการเรื่องเอกสารระหว่างนั้นเอง เย่อวี่หลิวก็เริ่มรู้สึกตัวและตื่นขึ้นด้วยความงุนงง คำพูดแรกที่เธอเอ่ยถามขึ้นมาคือ“หลิวเชี่ยนอยู่ไหน?”“เธอตายแล้ว” หลิงเฟิงตอบด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกเย่อวี่หลิวตกตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไรเพราะทุกอย่างก็เป็นไปตามที่คาดคะเนไว้ เธอพูดขึ้นอย่างช้าๆ ว่า“พูดตามตรงฉันไม่ได้เกลียดเธอหรอก ทุกคนก็แค่ทำตามหน้าที่ของตัวเองก็เท่านั้นเอง”หลิงเฟิงพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดต่อ“ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้แล้ว เธอพึ่งตื่นเลยอาจจะยังไม่รู้ เย่เจิ้งกั๋ว พ่อของเธอได้สละตำแหน่งประธานบริษัทอย่างเป็นทางการแล้ว”“ตอนนี
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่