“ใครเป็นคนทำ?”เมื่อเห็นหลิงยิงที่ส่วนล่างของเขาเต็มไปด้วยเลือดและบาดแผล คุณปู่ทวดหลิงก็โกรธจัดราวกับฟ้าร้องเขาอาจจะยอมให้ลูกหลานในบ้านหลิงต่อสู้ ชิงดีชิงเด่นกันได้ เพราะการแข่งขันในระดับที่เหมาะสมช่วยคัดสรรผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดแต่เขาจะไม่ยอมให้เกิดการทำร้ายจนถึงขั้นเอาชีวิตกันอย่างเด็ดขาด!หลิงเฟิงตอบอย่างตรงไปตรงมา “ผมทำเอง”“นี่คือจงใจหรือว่าไม่ได้ตั้งใจกันแน่?” ใบหน้าของคุณปู่ทวดหลิงซีดจางลงจนถึงที่สุด!“ตั้งใจ! เพราะเขามาแตะต้องภรรยาผมก่อน! ผมไม่ควรตีเขาเหรอครับ? ที่ผมยังไว้ชีวิตเขาอยู่ ก็เพราะเห็นแก่ท่านปู่ทวดนั่นแหละ!”หลิงเฟิงพูดพร้อมรอยยิ้มเย็นชาหลิงหู่โกรธจนตาแทบระเบิดออกมา “พ่อ! พ่อได้ยินไหม? ไอ้เด็กนี่มันไม่เกรงกลัวฟ้าดิน กฎหมายอะไรแล้ว! คนในตระกูลหลิงทุกคนต่างให้ความสำคัญกับชีวิตกันทั้งนั้น ถ้าใครไม่รู้ คงคิดว่ามันเป็นเจ้าของตระกูลหลิงตัวจริงเสียอีก!”หลิงเป้าหัวเราะเยาะเย้ย “จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกนะพี่ใหญ่! ลูกชายของพี่เองก็รนหาที่ตายเอง ไปยุ่งกับเมียคนอื่นเขา นี่เขาเรียกว่ากรรมตามทันเท่านั้น!”“น้องรอง แกก็เล่นชู้กับแม่บ้านอยู่ไม่น้อยไม่ใช่เหรอ? อย่ามาเล่น
ในตอนนี้ เย่อวี่หลิวรู้สึกหวาดกลัวจนถึงขีดสุด เหมือนกับนกที่ถูกยิงจนตกใจ เธอกำชายเสื้อของหลิงเฟิงไว้แน่น ความหวาดกลัวอย่างรุนแรงครอบงำจิตใจจนทำให้เธอพูดอะไรไม่ออก! ในสายตาของคนใหญ่คนโตเหล่านี้ ตัวเธอช่างเล็กกระจ้อยร่อย...จนแทบไม่มีค่าเลยอย่างนั้นหรือ?เหอซิ่วฟางก็เช่นกัน ใบหน้าซีดเผือด เธอพูดอย่างยากลำบากว่า “หลิงเฟิง นี่...แม่...”เธอเองก็รู้สึกสับสนจนไม่รู้จะทำอย่างไร หัวสมองอื้ออึงไปหมด!เงื่อนไขที่คุณปู่ทวดหลิงเสนอมา ไม่มีใครที่จะสามารถปฏิเสธได้! แต่มีเพียงข้อแลกเปลี่ยนคือต้องยอมส่งตัวลูกสะใภ้คนใหม่ เสี่ยวเย่ ออกไป!หลิงหู่และหลิงเป้าต่างก็อิจฉาจนแทบกระอักเลือด แต่พวกเขาก็ไม่กล้าคัดค้านอะไรเลย การคัดค้านเพื่อท้าทายคุณปู่หลิงในเรื่องใหญ่ต่อหน้าสาธารณะชนเช่นนี้ จะทำให้พวกเขาต้องพบกับจุดจบที่น่าอนาถมาก แม้เป็นลูกแท้ๆก็ไม่ได้! เหมือนกับหลิงหวัง อดีตทายาทของตระกูลหลิงที่ต้องพบกับจุดจบอันน่าเศร้า...ในตอนนี้ หลิงอิงซึ่งเจ็บปวดจนน้ำตาซึมก็พยายามลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเลแล้วหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งว่า“ฮ่าๆๆๆ! ข้อแลกเปลี่ยนนี้ดีมาก ฉันชอบ! ผู้หญิงคนนั้น แกก็ให้ฉันเลยละกัน!
คุณปู่ทวดหลิงโกรธเกรี้ยวราวกับฟ้าผ่า“คูณปู่ทวดครับ เพียงแค่ท่านออกคำสั่ง เหล่าปรมาจารย์ด้านการต่อสู้ของตระกูลหลิงก็พร้อมจะลงมือทันที เพื่อกำจัดลูกหลานไอ้ทรยศคนนี้!” หลิงหู่พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นในชั่วพริบตา ปรมาจารย์ด้านการต่อสู้ของตระกูลหลิงกว่าร้อยคนยืนเรียงราย หนาแน่นจนบดบังท้องฟ้าให้มืดมิด!เหอซิ่วฟางและเย่อวี่หลิวต่างตกใจจนจิตใจว้าวุ่น นี่คือพลังอำนาจที่แท้จริงของตระกูลศิลปะการต่อสู้โบราณใช่ไหม? ความโกรธเกรี้ยวของผู้มีพลังแสนแข็งแกร่งสามารถทำให้ผู้คนนับล้านต้องพินาศ ในเวลานี้ เงินทอง เกียรติยศ อำนาจ ล้วนไม่มีค่าทั้งสิ้น!“หลิงเฟิง ส่งฉันไปเถอะ!”หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เย่อวี่หลิวก็พูดอย่างเด็ดเดี่ยวตายหนึ่งชีวิต ยังดีกว่าตายกันหมด!"ส่งคุณไปทำไม จะต้องสู้ก็สู้!" หลิงเฟิงบิดข้อมืออย่างสบายใจและพูด"คนมากมายแล้วไง ก็แค่พวกไก่อ่อนหมาเรื้อนที่น่าขำขัน!""ฮ่าๆ! ปรมาจารย์ทางด้านการต่อสู้กว่า 132 คน ถูกแกดูแคลนว่าเป็นแค่ไก่อ่อนหมาเรื้อนที่น่าขำขันหรอ!"หลิงหู่โกรธจัดจนหัวเราะออกมา"พ่อ ท่านได้ยินแล้วใช่ไหม? ไอ้เด็กนี้ มันหยิ่งผยองยิ่งกว่าน้องสามของเราในอดีตเสียอีก
สถานการณ์ได้เปลี่ยนแปลงไปหลายรอบ แม้แต่ความคิดของเธอที่มีต่อหลิงเฟิงก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด"เสี่ยวเย่ ลูกเป็นอย่างไรบ้าง? ไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม?"เมื่อเธอได้รับความห่วงใยของเหอซิ่วฟาง ใบหน้าของเย่อวี่หลิวที่เคยเย็นชาเหมือนน้ำแข็งก็ปรากฏอาการร้อนรนเป็นครั้งแรกเธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องรับมือกับความสัมพันธ์ระหว่างแม่ยายกับลูกสะใภ้อย่างไร!“คุณน้าคะ... คุณแม่ วันนี้หนูรีบออกบ้านเลยไม่ได้พกของขวัญมา ในนี้มีเงินจำนวนหนึ่งล้านบาท คุณแม่เอาไปใช้ซื้อของหรือดื่มชากาแฟก่อนนะคะ”เพื่อผ่อนคลายบรรยากาศที่ตึงเครียดนี้ เย่อวี่หลิวหยิบบัตรธนาคารออกมาและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า“ถ้าไม่พอสามารถบอกหนูได้ หนูจะโอนเงินให้คุณแม่เอง!”เหอซิ่วฟางรีบปัดมือของเธอออกอย่างนุ่มนวลและพูดว่า“แม่จะรับเงินของลูกได้อย่างไร! เสี่ยวเย่ ลูกไม่ต้องห่วงแม่ เงินที่แม่หามาได้ก็พอใช้แล้ว!”“สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเธอสองคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข รีบมีหลานชายตัวใหญ่น่ารักให้แม่! แม่ฝันอยากอุ้มหลานมานานแล้ว!”เย่อวี่หลิวตัวสั่นและอุทานอย่างตกใจว่า "อุ้มหลานเหรอ?" "ไม่อย่างนั้นจะเป็นอะไรล่ะ? ลูกก็ถือได้ว่าเ
“งานเลี้ยงรุ่นเหรอ?” หลิงเฟิงขมวดคิ้ว เขาเองก็ไม่รู้เรื่องนี้เลย หลังจากสอบเข้ามหาวิทยาลัย หลิงเฟิงได้ไปเป็นทหารชายแดนที่เมืองเป่ยเจียง จึงแทบจะขาดการติดต่อกับเพื่อนร่วมรุ่นในโรงเรียนมัธยมไปเลยแต่คำพูดนี้ในสายตาของอีกสองคนกลับมีความหมายไปอีกแบบหวาซือน่าพูดอย่างเย้ยหยัน“เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง? นักเรียนดีเด่นของห้องเราในสมัยก่อน ตอนนี้กลับไม่มีใครแจ้งเรื่องงานเลี้ยงรุ่นให้ทราบเลยเหรอ?”โอวหมิงฮุยกอดเอวของหวาซือน่าอย่างแน่นและบีบเบาๆ พร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ว่า "นักเรียนดีเด่นอะไรนั่นมันก็แค่อดีต! ความรุ่งเรืองในอดีต ตอนนี้มันไม่มีค่าอะไรแล้ว!"“หลิงเฟิง หลังจากสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสร็จ เธอก็หายไปทันที ไม่ใช่ว่าสอบตกจนไม่มีหน้ามาเจอใครหรือเปล่า? หรือว่าเธอแม้แต่มหาวิทยาลัยเอกชนยังเข้าไม่ได้เลย?”หลิงเฟิงพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉยว่า “ฉันทำอะไร ไม่จำเป็นต้องรายงานให้ใครรู้!”ในความเป็นจริงตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัย คะแนนของเขาสูงมาก ถึงขนาดมหาวิทยาลัยชิงเป่ยส่งคนมาหาเขาเป็นการส่วนตัว เสนอให้เข้าเรียนฟรี และยังรับประกันว่าจะได้เรียนต่อปริญญาโทและปริญญาเอกแต่ในเวลานั้น เจ้าหน้าที่จากกรมการทหารสูงส
ทุกคนมองไปอย่างตกใจ ความรู้สึกดูหมิ่นและเย้ยหยันยิ่งเด่นชัดขึ้นทุกทีพอเข้ามาถึงก็เริ่มหาของกิน? ยากจนจนช่วยไม่ได้แล้วจริงๆ! นักเรียนดีเด่นในอดีตทำไมถึงตกต่ำถึงขนาดนี้ได้!มีเพียงผู้หญิงที่มีหน้าตาน่ารัก อ่อนน้อม เธอแต่งหน้าเบาๆ ไว้ผมยาวคนหนึ่งที่ยื่นขนมให้เขา พร้อมพูดเสียงเบา “กินอันนี้ไปรองท้องก่อนละกัน”หลิงเฟิงเห็นว่าเป็นหูยวี่ เพื่อนข้างโต๊ะในอดีตที่เคยสารภาพรักกับเขา แต่เขาปฏิเสธไป หลังจากนั้นก็เป็นเพื่อนกันได้โดยไม่ถือโกรธโทษอะไรในปีสุดท้ายของมัธยมปลาย ทั้งสองร่วมกันเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย นั่นถือว่าเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำในชีวิตหลังจากที่เขาจบการศึกษา หลิงเฟิงจึงรู้ตัวว่าจริงๆ แล้วเขาก็มีความรู้สึกดีๆให้กับหูยวี่ แต่เสียดายที่วันเวลาผ่านไป ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมด“ขอบคุณมาก หูยวี่” หลิงเฟิงยิ้มให้เบาๆหูยวี่ยิ้มด้วยความเศร้าสร้อย “ตอนนี้นายเป็นยังไงบ้าง?”“ก็เรื่อยๆ ฉันคิดว่าดีอยู่” หลิงเฟิงตอบกลับด้วยรอยยิ้มไม่น่าเชื่อว่าในกลุ่มเพื่อนเก่าที่เคยเรียนร่วมกัน จะมีเพียงหูยวี่ที่ยังคงจริงใจต่อเขา คนอื่นๆ ต่างเปลี่ยนไปหมดแล้ว!เหอเจียเหว่ยพ่นลมหายใจออกทางจมูกแล้วพูด
“หลิงเฟิง นายพูดว่าเท่าไหร่นะ?” หูยวี่คิดว่าตัวเองฟังผิดไป“สองแสนห้าหมื่นล้านไง!” หลิงเฟิงตอบเบาๆด้วยท่าทีเมินเฉยทันใดนั้น ทุกคนก็ลุกขึ้นราวกับถูกไฟฟ้าช็อตและหัวเราะกันลั่น“ว้าว! หลิงเฟิง นายอ่านหนังสือจนสมองเจ๊งไปแล้วหรือไง? สองแสนห้าหมื่นล้าน นายรู้ไหมว่าสองแสนห้าหมื่นล้านคืออะไร?”“จีดีพีทั้งปีของเมืองชางไห่ก็ยังไม่ถึงสองแสนห้าหมื่นล้าน! ถ้านายให้มหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของชางไห่อย่างเส้าต้าไห่ ให้เขาเอาสองแสนห้าหมื่นล้านออกมา เขาคงต้องล้มละลายในคืนเดียว!”เหอเจียเหว่ยสูบบุหรี่เข้าเต็มปอดๆ แล้วพูดว่า“หลิงเฟิง คนเราถึงจะไม่มีเงินก็ไม่เป็นไร แต่อย่าพูดพล่อยๆแบบนี้ พวกเรายังจะมองนายเป็นคนปกติอยู่!”“สองแสนห้าหมื่นล้าน! นายแต่งเรื่องเก่งนะ ฮ่าๆๆ!”หวาซือน่าหัวเราะจนปากไม่หุบแล้วพูดว่า“หลิงเฟิง ไม่นึกเลยว่าหลายปีที่นายดิ้นรนอยู่ในสังคมชนชั้นล่าง ไม่เพียงแต่มันไม่ได้ทำให้นายเป็นคนประหยัดติดดิน แต่มันยังทำให้นายติดนิสัยชอบพูดโม้เหมือนพวกแมลงที่ดิ้นรนอยู่ในสังคมล่างอีกด้วย!”โอวหมิงฮุยหรี่ตามองแล้วพูดว่า “อา... หวาซือน่า ตอนนั้นเธอปฏิเสธฉันหลายครั้งเพื่อคนโง่ๆ แบบนี้นี่เอง”“น
ตัวเลขจำนวนมาก ถ้าไม่รู้มาก่อน คงคิดว่าเป็นการดูหมายเลขบัตรประจำตัวประชาชน!“หลักสิบ ร้อย พัน หมื่น... แสน ล้าน... หมื่นล้าน...แสนล้าน สองแสนห้าหมื่นล้าน!”เขาขยี้ตาหลายครั้งเพราะคิดว่าตัวเองเห็นภาพหลอน แต่ตัวเลขจริงตรงหน้าทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า จนขาสั่น!ลูกค้าที่มีเงินในบัตรถึงสองแสนห้าหมื่นล้าน! พระเจ้า นี่มันเจ้าชายจากเมืองไหนหรือมหาเศรษฐีจากต่างประเทศกันแน่?ไม่ได้การ ต้องรีบรายงานกับทางโรงแรม!“เกิดอะไรขึ้น?”ในตอนนั้นเอง ผู้จัดการโรงแรมปี้เหวินก็รีบเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดแล้วถามว่า“มีลูกค้าท่านหนึ่งยื่นบัตรที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน ในบัตรมีสองแสนห้าหมื่นล้าน!” พนักงานพูดออกมาด้วยความสับสน“บัตรแบล็คการ์ดระดับโลกหรอ? บัตรนี้ในประเทศมังกรมีจำนวนคนถือไม่ถึงสองมือด้วยซ้ำ!”ผู้จัดการตกใจสุดขีดแล้วรีบถามต่อ“คนคนนั้นชื่อว่าอะไร?”“จากที่ได้ยินมา ดูเหมือนชื่อว่า... หลิงเฟิง!”“หลิงเฟิง? เดี๋ยวก่อน! ใช่หลิงที่แปลว่าคมมีด กับเฟิงที่แปลว่าพายุหรือเปล่า?”ดวงตาของผู้จัดการเบิกกว้างขึ้นทันที“ใช่แล้ว!”พอคำพูดนั้นหลุดออกมา สมองของผู้จัดการเหมือนถูกระเบิด ความเย็นยะเ
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่