“นะ อืม” ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหวก้มหน้าลงคว้าตัวเธอไว้แล้วจุมพิตลงบนกลีบปากสีชมพูของเธออย่างเร่าร้อน พร้อมลิ้นร้อนแทรกเข้ามาเกี่ยวกระหวัดลิ้นนุ่มของเธออย่างจาบจ้วงอุกอาจร่างกายร้อนวูบวาบระลอกหนึ่งพร้อมกับหัวใจเต้นรัวแรงนิ้วเรียวใหญ่เกี่ยวสายชุดนอนตัวบางลงไปกองอยู่ที่พื้น“.......” คนตัวเล็กในอ้อมกอดได้แต่ยืนนิ่ง เมื่อฝ่ามือใหญ่ทาบลงบนเนินอกอวบอิ่มกอบกุมคลึงเคล้นไปมาอย่างมีเจตนาริมฝีปากของเขาและสองมือสอดกระหวัดรัดเกี่ยวปัดป่ายโลมไล้ไปตามเรือนร่างของเธออย่างนุ่มนวลทว่ากลับร้อนแรง“หนูกลัว” เสียงเล็กเอ่ยขึ้นเมื่อเขายอมปล่อยปากเธอให้เป็นอิสระ และสัมผัสได้ถึงความเร่าร้อนจากดวงตาคู่นั้นที่มันร้อนลวกผิวกายราวกับแสงแดดร้อนแรงพาร์ทไม่พูดอะไร หลุบตามองร่างเปลือยอันงดงามของคนตรงหน้าแล้วบดเบียดริมฝีปากของเธออย่างบ้าคลั่งท่ามกลางจุมพิตอันนุ่มนวลและร้อนแรงของเขาสติเธอค่อย ๆ หลุดลอยไปอย่างช้า ๆเธอค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลงเคลิบเคลิ้มไปกับจุมพิตกระตุ้นอารมณ์ของเขาจ๊วบ! จ๊าบ!เสียงจูบแลกลิ้นดันจ๊วบจ๊าบพร้อมร่างเล็กเปลือยเปล่าจะถูกดันตัวเดินตรงไปยังเตียงขนาดเล็กร่างเล็กถูกดันตัวนอนราบลงกับเตียง พร้อมร่า
04.30 น.ตรืด ~~~“ว่าไง” พาร์ทพูดเสียงงัวเงีย รีบคว้ามือไปรับโทรศัพท์เพราะกลัวคนในอ้อมกอดจะตื่น“ไว้ผมจะรีบไป แล้วเจอกันที่สนามบินเตรียมเอกสารให้พร้อมก็พอ” เขาถึงกับต้องถอนหายใจ ก่อนจะวางมือถือไว้ที่เดิม“แล้วฉันจะทำยังไงกับเธอดียัยตัวแสบ” คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน มือลูบไหล่คนตัวเล็กในอ้อมแขนที่ยังนอนหลับสนิท สงสัยเมื่อคืนเขาจะมันเขี้ยวเธอเลยนอนไม่ได้สติแบบนี้พร้อมกับลืมไปเลยว่าต้องบินไปคุยงานที่ต่างประเทศ และยังไม่รู้จะกลับมาวันไหน“........” เฮ้อ เขาถอนหายใจมองเด็กสาวอย่างตัดใจ รีบลุกไปแต่งตัว ไว้กลับมาค่อยมาจัดการเรื่องนี้ต่อชายหนุ่มเดินลงไปที่รถหยิบซองขาวที่เพื่อนเอามาให้แล้วเดินกลับขึ้นไปบนห้องอีกครั้ง หวังว่าเธอจะตื่นแต่ไม่เลยกลับนอนหลับขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอย่างน่าเอ็นดู“แล้วฉันจะกลับมาจัดการเธอ ธีรดา” เขาวางเงินพร้อมเขียนโน้ตทิ้งไว้‘ฉันมีธุระไว้จะกลับมาจัดการเรื่องเธอทีหลัง ส่วนเงิน ไอ้เจตน์มันฝากมาให้’“เด็กบ้า” แต่ก่อนออกไปมันอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้ร่างเล็กที่ไร้เสื้อผ้า เขาเดินเข้าไปจูบที่หน้าผากมน และหอมแก้มป่อง ๆ อย่างเอ็นดู และต้องยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อสายตาเหลือบไปเห็น
“.......” ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรง สองเท้าถอยหนีพร้อมจ้องหน้าคนใจร้ายที่เดินเข้ามาใกล้ อย่าร้องนะเธอห้ามร้องไห้อีก“ฮึก” แต่ไอ้น้ำตาบ้ามันกลับไม่ฟังอยู่ ๆ ก็ไหลพรั่งพรูออกมา ก็คิดว่าตัวเองทำใจได้แล้ว แต่ที่ไหนได้พอเห็นหน้าเขามันก็เจ็บอยู่ดี ทำไมคนหล่อ ๆ ต้องใจร้ายด้วย!!“เป็นบ้าอะไร...แล้วร้องไห้ทำไม” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นพร้อมสายตาหงุดหงิดปนรำคาญจ้องมาที่ฉัน ใช่เขาบอกว่าเขาไม่ชอบที่ฉันร้องไห้ ก็คนมันเสียใจมันจะห้ามได้หรือไง ใครมันจะอยากร้องไห้ล่ะ“แล้วจะไปไหน” เขามองมาที่กระเป๋า พร้อมก้าวเท้าเข้ามาในห้อง“นะ อึก หนูจะไปกินข้าว” ยิ่งพยายามที่จะไม่ให้ตัวเองร้องเท่าไรมันก็ยิ่งจุกแน่นที่หน้าอก ยิ่งเขาเดินเข้ามาใกล้มันยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม“เด็กบ้า” เขาถอนหายใจพรืดใหญ่ จ้องหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง“ร้องทำไม หยุดร้อง เอาแต่ร้องแบบนี้แล้วจะคุยกันรู้เรื่องมั้ย?” เขาพูดอย่างข่มอารมณ์“เป็นอะไร!”“.........”“พูด!!”“.........” ฉันได้แต่ส่ายหน้าจะให้พูดอะไร จะให้บอกเขาเหรอว่าเสียใจที่เขาเห็นเธอเป็นแค่ผู้หญิงขายตัว“อย่าดื้อได้มั้ยพูดมาว่าเป็นอะไร! ฉันใจเย็นกับเธอที่สุดแล้วนะธีรดา”หมับ!!!“ฮื่อ อ
เรานัวเนียจูบแลกลิ้นกันอยู่พักใหญ่ มือหนาบีบขยำสองเต้าอย่างหนักหน่วง พอรู้ตัวอีกทีก็ไม่เหลืออะไรอยู่บนตัวแล้ว สองร่างเปลือยเปล่ามองสบตากัน โดยไม่มีคำใด ๆ มีเพียงเสียงหัวใจดวงน้อยที่เต้นแรงอย่างบ้าคลั่งและเสียงลมหายใจติดขัดของคนตัวโต สายตาเย็นชาคู่นั้นมันเปลี่ยนไปมันดูอบอุ่นขึ้น แต่มันก็ไม่อาจรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่จ๊วบอุ้งปากร้อนอ้างับยอดปทุมถันและจูบดูดมันอย่างแรง มือหนาบีบขยำ จนผิวขาวเป็นรอยแดงบวม“หนูเจ็บ”“อย่าดื้อกับฉันอีก” เขาพูดเสียงแหบพร่า แล้วซุกหน้าดูดเลียยอดอกอย่างเอาแต่ใจ“หนู อ๊ะ ดะ...ดื้อตอนไหน นะ...หนูก็อยู่ของหนูดี ๆ” ฉันพูดเสียงติดขัดเมื่อปลายลิ้นสาก เปียกลื่นละเลงเลียถี่ ๆ มันเสียวจนไรขนอ่อนลุกซู่ไปทั้งตัว ความเจ็บมันหายไปแต่กลับรู้สึกร้อนวาบไปทั้งตัว ไม่ว่าฝ่ามือหนาจะจับลูบตรงไหนร่างกายมันก็แอ่นตัวบิดเร่า เสียวซาบซ่านไปทั้งตัวแผล็บ แผล็บ“อ๊ะ อ๊า พี่พาร์ท...นะ...หนูเสียว" ร่างเล็กดิ้นพล่านเมื่อถูกปลุกเร้าอารมณ์ อุ้งปากร้อนดูดเลียยอดปทุมถันตวัดลิ้นรัว ๆ นิ้วร้ายสอดล้วงแหวกกลีบร่องสวาทจ้วงเข้าออก“อืม”จวบ จ๊วบ ด๊วบ“อ๊ะ อ๊าหนูปวดฉี่อีกแล้ว” สองมือเล็กจิกดึงไร
“พี่กินมั้ยคะ” ตอนนี้เราอยู่บนรถ หลังจากที่พี่พาร์ทเพิ่งพาไปทานข้าวมา แต่เห็นลูกชิ้นข้างทางเลยซื้อติดมาด้วย ว่าแต่...นี่มันไม่ใช่ทางกลับห้องเช่า“พี่จะพาหนูไปไหน?”“.......” คำตอบคือเงียบ เฮ้อ เหมือนคุยคนเดียว เชอะไม่พูดด้วยก็ไม่ต้องพูด กินคนเดียวก็ได้อร่อยจะตาย ฉันไม่สนใจคนข้าง ๆ เคี้ยวลูกชิ้นเต็มปาก ไม่รู้ด้วยว่าพี่เขาจะพาไปไหน แต่จะกลัวอะไรนอนกับเขาก็นอนมาแล้ว“พี่พาร์ทมีน้ำมั้ย” แต่อยู่ ๆ มันก็หิวน้ำขึ้นมา ลืมซื้อมาด้วย“วุ่นวาย อยู่ข้างเบาะ” เขาพูดอย่างไม่สบอารมณ์ ไม่รู้จะเก๊ก อะไรกันหนักหนา ไม่เมื่อยหรือไง เชอะ คนหล่อเนี่ยเอาใจอยากจัง“ไม่เห็นมีเลย” ฉันก็ก้มลงหาแต่มันไม่เจอ“ดูดี ๆ” พี่พาร์ทหันมาดุก็หาดีแล้วนะมันไม่เจอเอง ทำไมชอบดุจัง อีตาบ้า ว่าแต่อะไร มือมันดันล้วงไปเจอกับอะไรไม่รู้ รูปทรงมันเหมือนมือถือเลย“เจอแล้ว!!!!!” ฉันพูดอย่างดีใจ ใช่มันเป็นมือถือจริง ๆ เป็นของฉันด้วย แล้วมันมาอยู่ในรถพี่พาร์ทได้ไงกัน?“หูย...พี่โทรหาหนูทำไมอะ ตั้งหลายสาย” ดีนะแบตมันอึด อยู่ได้หลายวันแต่นี่ก็ใกล้จะหมดแล้วแหละ แต่พอปลดล็อกสายพี่พาร์ทโทรมาเต็มเลย“ก็เธอมันดื้อไง” ดื้อเหรอ เขาว่าฉันดื้ออี
2 เดือนผ่านไป“เฮ้อ......อีกไม่กี่เดือนก็จะจบ ม. ปลายแล้ว” ไม่รู้ว่านานเท่าไรตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ที่บอกว่าเหมือนเดิมคือยังคงทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนเหมือนเดิมแต่คงไม่กล้าไปทำงานแบบนั้นอีก ได้แค่วาดภาพขายทำงานช่วยครู ดีที่พี่ ๆ เพื่อนพี่ณัฐใจดีให้วาดภาพให้บ่อย ๆ จะว่าไปวาดภาพอยู่ในห้องแบบนี้ก็ดีนะไม่อันตราย ไม่เหนื่อยรายได้คือค่อนข้างดี ถ้าวาดช่วงปิดเทอมคงจะดีกว่านี้ทั้งเรียน อ่านหนังสือสอบ แทบไม่มีเวลาเลย ไหนจะต้องรับมือพี่พาร์ทอีก แต่จะว่าไปช่วงนี้พี่เขาก็เงียบ ๆ ไป เห็นขุนศึกบอกว่างานพี่เขามีปัญหาทุกวันนี้ก็ไม่กล้าคาดหวังอะไร เวลาพี่เขาว่าง เขาก็มาหาบางทีก็พาไปที่คอนโดก็เฉพาะเวลาที่เขาต้องการแค่นั้นแหละ สักวันเขาก็คงเบื่อและค่อย ๆ หายไป ก็ไม่ได้อยากจะคิดแบบนี้นะ แต่ไม่รู้สิผู้ชายที่มีพร้อมทุกอย่างเขาคงไม่มาจริงจังกับเด็กข้างถนนหรอกสิ่งที่เสียไปแล้วก็แล้วไป มันจะเป็นความทรงจำว่าครั้งหนึ่งได้มอบร่างกายให้คนที่เรารัก ฉันไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง แต่มันมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับพี่พาร์ท เขาคือรักแรกพบและอาจจะเป็นรักเดียวของฉันก็ได้ใครจะไปรู้ส่วนเขาฉั
“พะ...พี่พาร์ทนะ...แน่นหนูจะ...จุก”“.......” ไร้ซึ่งคำตอบจากคนตัวโตเมื่อเขาสอดใส่ท่อนเอ็นอุ่น ๆ เข้ามาในตัวแล้วไม่ยอมขยับ สายตาคู่นั้นจ้องมาที่ฉันไม่กะพริบตา“พะ...พี่อย่าจ้องแบบนั้นได้มั้ย หนูอายนะคะ” สองมือรีบปิดหน้าอกไว้ทันที ถึงเราจะมีอะไรกันหลายครั้งแต่สายตาพี่พาร์ทวันนี้มันทำให้รู้สึกเขินอายอย่างบอกไม่ถูก“อายอะไร ฉันเอาเธอไปกี่รอบแล้ว” ร่างหนาทิ้งตัวทาบทับโน้มหน้าเข้ามาใกล้ เอวหนาช่วงล่างกระดกขึ้นลงเป็นจังหวะช้าเนิบ“กะ...ก็หนูไม่ชินนิคะ” ฉันเลือกที่จะเบนหน้าหันไปมองทางอื่นเพราะทนเขินกับสายตาคู่หวานเยิ้มไม่ไหวพั่บ พั่บ พั่บ“มองหน้าฉัน ธีรดา” พี่พาร์ทกระแทกเอวสอบแรง ๆ สามสี่ครั้งเมื่อฉันไม่ยอมทำตามที่เขาบอก ทำเอาทั้งจุกทั้งเสียวปึก ปึก“อ๊ะ พะ...พี่พาร์ทมันจะ...จุกนะพี่ทำเบา ๆ สิ” ฉันหันไปมองค้อนเขา ก็คนมันอาย จะให้มองหน้าทำไม“ก็เธอมันดื้อแบบนี้ไง ฉันถึงต้องลงโทษ”“หนูไม่ได้ดื้อแต่หนูอาย ก็พี่เอาแต่จ้องอยู่ได้ อ๊ะ อึดอัด บะ...เบา ๆ” ร่างเล็กสั่นกระเพื่อมตามแรงกระแทกที่คนตัวโตถาโถมกระแทกเข้าใส่ ท่อนเอ็นลำใหญ่ผลุบเข้าออกร่องสวาทคับแน่นถี่ ๆพั่บ พั่บ พั่บ“อ่า เธอนี่มัน...”
หลายวันผ่านไป...“ไปหาดีมั้ยนะ” ตอนนี้ก็จะสองทุ่มแล้ว ฉันนอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง คือวันนี้เป็นวันเกิดอยากไปหาพี่พาร์ทที่ห้องเพราะเห็นขุนศึกบอกว่างานพี่เขามีปัญหา เรื่องเพชรอะไรนี่แหละ พอเห็นข่าวที่ออกมาก็นึกเป็นห่วงพี่เขา ตั้งแต่วันนั้นพี่เขาก็เงียบไปเลย“โทรถามพี่เขาก่อนดีกว่า” พอนึกขึ้นได้ก็รีบกดโทรหาพี่พาร์ททันที แต่สายเขาไม่ว่างคงจะติดธุระอยู่“พี่ให้หนูเอง ก็แสดงว่าพี่ให้หนูไปหาได้ใช่มั้ย” ฉันหยิบคีย์การ์ดห้องที่พี่เขาให้ไว้ขึ้นมาดู มันสองจิตสองใจทั้งอยากไปหาแต่ก็กลัวพี่เขาจะว่า แต่ก็เป็นห่วงอยากรู้ว่าพี่เขาโอเคหรือเปล่าในข่าวมันบอกเป็นทำนองว่าเหมือนถูกลูกค้าต่อว่าเพราะเพชรที่ส่งออกถูกจับได้ว่าเป็นของปลอมแต่ฉันไม่เชื่อหรอกว่าบริษัทพี่พาร์ทจะทำอย่างนั้น ใครจะไปบ้าทำให้ตัวเองเสียชื่อ ต้องมีคนทำแน่ ๆพรึบ!!“กล้า ๆ หน่อยสิเธียร!” ฉันดีดตัวลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าเดินออกจากห้องด้วยความมั่นใจ วันเกิดปีนี้ไม่ขออะไรมาก ขอแค่ได้อยู่กับพี่พาร์ทนอนกอดเขาทั้งคืนคงจะดี แต่มันก็แค่ฝันเล็ก ๆ แอบหวังมากว่าไม่รู้ว่าพอเจอหน้าแล้วพี่เขาจะว่ายังไง อาจจะไล่ตะเพิดฉันออกมาก็ได้ใครจะไปรู้“เฮ้อ...เอา
“พี่พาร์ท” ตอนนี้เราสองคนอยู่หน้างาน และมือเท้ามันก็เย็นเฉียบรู้สึกประหม่าจนก้าวขาไม่ออก“กลัวอะไรฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคน” เขาหอมที่หัวหนัก ๆ หนึ่งทีแล้วเดินโอบเอว พาฉันเดินเข้าไปในงาน และพอเราสองคนเดินเข้าไปทุกสายตาก็มองมาที่ฉันเป็นตาเดียว“ไม่ต้องเกร็ง ทำตัวปกติ” พี่พาร์ทพูดปลอบและพาฉันเดินตรงเข้าไปหากลุ่มนักธุรกิจกลุ่มหนึ่ง“สวัสดีครับ” พี่พาร์ททักทายพวกเขาอย่างนอบน้อม แต่ว่าทำไมทักทายภาษาไทยล่ะ“เอาคุณปรมินทร์ นึกว่าจะไม่มางานนี้ซะแล้ว” เขาพูดและยิ้มอย่างเป็นกันเองกับพี่พาร์ทและมองมาที่ฉัน“ธีรดา ภรรยาผมครับ” ก่อนพี่พาร์ทจะแนะนำให้ฉันที่ได้แต่ยืนอึ้งให้ทุกคนรู้จัก ที่อึ้งคือแล้วที่เขาให้เรียนหัดพูดภาษาจีนเพื่ออะไร เท่าที่มองดูในงานมีแต่คนไทยและเขาก็ใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารกัน“ภรรยา!!” ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกัน“สวัสดีค่ะ” สองมือยกขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ทุกคน พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าแต่ต้องแอบจิกตากัดคนข้าง ๆ“พี่แกล้งหนูอีกแล้วนะ” ฉันพูดกระซิบกระซาบบิดเอวหนาแรง ๆ อย่างหมั่นไส้“......” พี่พาร์ทไม่พูดอะไรแค่ปรายตามอง และหันไปพูดคุยเรื่องธุรกิจแต่มือเขามันอยู่นิ่งเสียที่ไหน ลูบไล้แผ่นหลังสัมผัสมันชว
และแล้ววันที่ฉันกลัวก็มาถึง วันนี้เป็นวันที่จะต้องออกงานคู่กับพี่พาร์ทเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้ออกงานสังคมแบบนี้ เฮ้อ.....“เธอต้องทำได้สิธีรดา” ร่างเล็กในชุดคลุม จ้องหน้าตัวเองในกระจก พูดให้กำลังใจตัวเองก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำส่วนพี่พาร์ทไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้า จนป่านนี้ยังไม่กลับมาอีก แค่โทรมาบอกให้แต่งตัวรอแล้วจะมารับ ดีนะที่แม่กับพี่ฟองเบียร์อยู่เลยปลีกตัวออกจากตัวเล็กได้ เหมือนน้องจะรู้ว่าคืนนี้ต้องกลับดึกงอแงไม่ยอมห่างอกทั้งวัน แต่พอพี่พอร์ช มาอุ้มไปเล่นไปกับคุณอาเฉย ลูกสาวใครนะ เห็นคนหล่อเป็นไม่ได้...“ว่าแต่จะทำไงล่ะเนี่ย” แต่งหน้าก็พอไหวแต่ทำผมจะทำทรงไหนดีถึงจะเข้ากับชุดที่พี่ญี่ปุ่นเตรียมไว้ให้ มันเป็นชุดราตรียาวสีดำดูเรียบ ๆ แต่แอบเซ็กซี่นิด ๆ หวังว่าใส่แล้วพี่พาร์ทคงจะไม่ฆ่าฉันทิ้งนะก๊อก ก๊อก ก๊อก“ใครคะ” ฉันที่กำลังแต่งหน้าเดินไปเปิดประตู“พี่พาร์ท” พร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานให้กับคนตรงหน้าที่มาพร้อมกล่องสีแดงขนาดใหญ่ในมือสองกล่อง“........” พี่พาร์ทเงียบไม่พูดอะไรเดินเอากล่องไปวางไว้บนเตียง แล้วเดินออกไปนอกห้องท่ามกลางความงุนงงของฉันที่ได้แต่มองตามแล้วเกาหัว
“มีอะไรหรือเปล่าคะ” และก็อดไม่ได้ที่จะถามออกไปเมื่อพี่พาร์ทมีท่าทีแปลก ๆ เขาดูเงียบและกังวลมาก“พี่ไม่สบายหรือเปล่า” มือเล็กเอื้อมขึ้นไปแตะหน้าผากคนตัวโต“......” พี่พาร์ทเงียบ เอาแต่จ้องหน้ามอง เหมือนกับจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด“ดึกแล้วหนูว่าเรากลับกันมั้ย” ตัวเล็กหาว ไปหลายรอบแล้ว ตาหวานเยิ้มแล้วตอนนี้“คือ...ฉัน”“คือ...คืออะไรพี่ก็พูดมาสิคะ” ฉันพูดยิ้ม ๆ เดินเข้าไปกอดเขา“พี่จะขอหนูแต่งงานเหรอ? เมื่อวานที่ชายหาดพี่กำลังจะขอหนูแต่งงานแต่โดนขัดก่อนใช่มั้ย”“.......” เขาเงียบ แสดงว่าฉันพูดถูก“ทำไมคะ เขินเหรอ แค่ขอแต่งงานเอง”“เธอนี่ไม่มีความโรแมนติกเลยนะธีรดา” พี่พาร์ททำเสียงดุ“เอ้า อะไร มาดุหนูทำไมคะ ก็ตัวเองจะพูดก็ไม่พูด แค่ขอแต่งงานเองมันพูดยากตรงไหน ถ้าพี่เขินเดี๋ยวหนูขอพี่เองก็ได้ แต่สินสอด?” ฉันทำหน้าครุ่นคิดมองหน้าพี่พาร์ทแล้วยิ้มกริ่ม“เอาตัวหนูเป็นสินสอดแทนได้มั้ย” พร้อมทำท่าทางเหนียมอายเมื่อเขาเอาแต่มองหน้าพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น“ตะ....”“ชู่ว...เบา ๆ ค่ะตัวเล็กกำลังจะหลับ” ฉันพูดเสียงเบาเอามือลูบหลังตัวเล็กที่ค่อย ๆ โน้มหน้าซบลงที่ไหล่พ่อ ดวงตากลมโตคู่เล็กปรือตามองหน้
“ทำอะไรทำไมไม่ไปอาบน้ำแต่งตัว”“จะไปไหนได้พี่ก็ดูสิ”พรึบ!!ฉันเปิดผ้าห่มให้พี่พาร์ทที่เพิ่งเดินเข้ามาดูลูกสาวตัวน้อยสุดที่รักของเขา นอนอยู่บนตัวแม่ปากก็ดูดนม อีกมือก็จับเต้า สองขาเต้นขย่ม เฮ้อ...เด็กหญิงพลอยชมพูจอมแสบ“ไม่ต้องมายิ้มเลย แม่เจ็บนะ” ตัวเล็กผละริมฝีปากจากเต้าส่งยิ้มหวานให้พ่อและแม่แล้วอ้าปากงับดูดนมต่อ แล้วคุณเธอก็เล่นอยู่แบบนั้นนานเป็นชั่วโมง กว่าจะยอมลงจากตัวแม่ เฮ้อ...ถึงจะเหนื่อยจะเจ็บบ้างแต่มันก็คือความสุข อีกหน่อยน้องโตเขาก็จะค่อย ๆ ห่างจากเราไปเรื่อย ๆ เลยอยากอยู่ใกล้ชิด มอบความรักให้ลูกเท่าที่แม่คนหนึ่งจะทำได้“ตัวเล็กมาหาป๊า ให้แม่ไปแต่งตัว” พี่พาร์ทรับตัวเล็กที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จที่ยิ้มหัวเราะอย่างอารมณ์ดี หลังจากที่ได้แกล้งแม่“ไปอาบน้ำฉันพาลูกไปเดินเล่นรอ” มือหนาลูบมาที่หัวพร้อมดึงร่างเล็กเข้าไปกอด“เจ้าค่ะ หนูจะรีบอาบน้ำแต่งตัว ทุกคนจะได้ไม่ต้องรอนาน” สองแขนกอดเอวหนาไว้แน่น ก่อนจะหอมแก้มพ่อลูกคนละหนึ่งฟอดใหญ่แล้ววิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำฉันใช้เวลาอาบน้ำไม่นานเท่าไร แต่ต้องมาหนักใจจะใส่ชุดไหนดี?“เสร็จแล้วค่ะ” ฉันรีบวิ่งออกจากห้องไปหาพี่พาร์ทและคนอื่น ๆ ที่รอ
“เป็นอะไรคะ ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ฉันก็ไม่น่าถามพี่พาร์ทเลย หน้าบึ้งแบบนี้จะมีอะไรนอกจากงอนลูก ตอนนี้ตัวเล็กไม่สนใจป๊าเลย เล่นสนุกอยู่กับเหล่าอา ๆ ที่ดูจะหลงหลานสาวตัวน้อย โดยเฉพาะขุนศึกที่น้องพลอยติดมากกว่าคนอื่น ห่างกันเป็นไม่ได้ร้องตามตลอด“........” พี่พาร์ทไม่พูดอะไร กลับหันมามองค้อน เสียอย่างนั้น“เกี่ยวอะไรกับหนู หนูจะไปรู้ได้ไงว่าน้อง ๆ พี่จะตามมา” น่าขำจริง ๆ เวลาที่พี่พาร์ทงอน งอแงกว่าน้องพลอยอีก“ถือว่าได้พักผ่อนค่ะ มีคนช่วยดูลูกก็ดีแล้ว หนูดีใจนะ ที่ทุกคนรักและเอ็นดูน้องพลอย พี่รู้มั้ยตอนที่น้องเกิดวันแรก พยาบาลที่ทำคลอดอุ้มน้องไม่ยอมวางเลย”“พี่รู้มั้ยว่าหนูรู้สึกดีมากแค่ไหนที่ทุกคนไม่รังเกียจน้อง” ความรู้สึกวันนั้นที่คลอดตัวเล็กมันยังจำไม่เคยลืม มันเป็นความเจ็บปวดที่สวยงาม มันเป็นความทรงจำที่จะไม่มีวันลืม“รักตั้งแต่แรกเจอ รักทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยได้เจอหน้า ครั้งแรกที่ได้อุ้มลูกมือหนูสั่น จนพี่ณัฐต้องช่วยอุ้ม” ฉันพูดไปยิ้มไปพร้อมน้ำตาเม็ดใสที่มันไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว“หนูเข้าใจว่าพี่หวงลูก แต่นั่นมันน้องพี่นะคะ คุณป๊าขี้หวงไม่งอแงสิ เห็นมั้ยตัวเล็กสนุกใหญ่เลย” ฉันรีบเปลี่ยนเ
“พี่พาร์ท! ตื่นได้แล้วสายแล้วนะ”“ตื่น!! หิวข้าว!!”“......” เงียบไร้ซึ่งคำตอบจากคนตัวโตที่นอนนิ่งไม่ขยับตัว ฉันกับตัวเล็กอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเป็นชั่วโมงแล้วแต่พี่พาร์ท กลับไม่ยอมตื่น“พี่พาร์ทหนูหิว...ตื่นมาทำอาหารให้กินก่อน แล้วค่อยนอนต่อ”“......” เขายังคงเงียบและค่อย ๆ ลืมตา มองหน้าฉันกับลูก สมน้ำหน้าเมื่อคืนแกล้งฉันดีนัก พอตอนเช้ามาตัวเองตื่นสายเอง“ไปเลยค่ะ หนูหิวแล้ว กินข้าวเสร็จพาไปเดินเล่นด้วย หนูอยากพาน้องไปเดินริมชายหาดฝั่งโน้น” ฉันพูดและยิ้มให้พี่พาร์ทที่ยังทำหน้างัวเงีย“ฉันเป็นผัวเธอนะเธียร ไม่ใช่คนรับใช้ที่จะต้องมาคอยทำอาหารให้เธอกิน” บ่นเป็นตาแก่ไปได้“ก็เป็นผัวนั่นแหละหนูถึงใช้ อยากกินฝีมือพี่ พี่ทำอร่อย นะคะ ไปทำให้หน่อยหิว” ฉันยิ้มตาหยีให้พี่เขาที่เอาแต่ส่ายหัว ก่อนร่างหนาจะค่อย ๆ ลุกออกจากเตียง“รอป๊าก่อนนะครับ ป๊าไปทำอาหารให้แม่หนูก่อนแล้วเราไปเดินเล่นกัน” เขาพูดยิ้มกับลูกอย่างอารมณ์ดี ตัวเล็กก็อ้อนเอาใจยิ้มหวานให้พ่อ“ส่วนเธอใช้งานฉันหนักไปแล้วนะ เดี๋ยวเถอะ”ฟอด“แหวะ...เหม็นไม่ต้องมาหอมหนูเลยไปทำอาหารก่อนหิวจนจะกินพี่ เข้าไปได้ทั้งตัวอยู่แล้ว” ทำเป็นมาหอม ก่อนหน้
20.00 น.“ทำอะไรคะ” ฉันเดินเข้าไปกอดพี่พาร์ทที่ยืนอยู่ระเบียงห้อง หลังจากเอาตัวเล็กกินนม น้องคงจะเพลียกินนมแล้วหลับไปเลยพรึบ“.......” ร่างหนาพลิกตัวหันหน้ามาสบตา“หนูรักพี่จัง พี่รู้มั้ยวันนี้หนูมีความสุขมากแค่ไหน” สองแขนกอดเอวหนาไว้แน่น ใบหน้าเล็กแอบอิงแนบชิดแผงอกอุ่น“.......”“?” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน โยนมือถือทิ้งลงบนโซฟา เกลี่ยตามองร่างกายฉันอย่างพิจารณาอย่าบอกนะว่า“หยุดไม่เอา” ฉันปฏิเสธเสียงแข็งเมื่อรู้ถึงความคิดคนหื่น“แต่เธอเป็นคนยั่ว ฉันก่อนนะธีรดา” เขาพูดเสียงกระเส่าแหบพร่า“ยั่วตอนไหน หนูอยู่ของหนูดี ๆ” เพิ่งจะเดินมาหาเองนะ จะบ้าหรือเปล่าพรึบ!!“ฮื่อ พะ...พี่พาร์ททำอะไร!” ร่างเล็กถูกจับตัวพลิกหันหลังสองมือจับราวระเบียงอย่างอัตโนมัติ อย่าบอกนะว่าจะทำตรงนี้นี่มันระเบียงบ้านนะ ถึงจะไม่มีใครนอกจากเราแต่มันก็น่าอายอยู่ดี“พะ...พี่พาร์ทดะ...เดี๋ยวก่อน คะ...คุยกันก่อน!!” พี่พาร์ททำเหมือนไม่ได้ยินที่ฉันพูด เขาถอดกางเกงตัวเองพร้อมควักท่อนเอ็นที่มันแข็งชูชันออกมาก และจัดการถอดกางเกงชุดนอน นิ้วเรียวเกี่ยวกางเกงชั้นในตัวจิ๋วทิ้งลงพื้น ทุกอย่างมันรวดเร็วจนฉันตั้งตัวไม่ทันพรวด!!กึ
“ตื่นแล้วเหรอคะคนเก่ง”“.......” ตัวเล็กทำหน้างุนงงบิดขี้เกียจอย่างน่าเอ็นดู หันหน้ามองซ้ายมองขวา ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้แม่และจ้องหน้าพ่อที่นอนหลับอยู่ข้าง ๆตัวเล็กค่อย ๆ พลิกตัวลุกขึ้น คลานเข้าไปหาพ่อ นั่งจ้องพ่ออยู่แบบนั้นแล้วหันมายิ้มตาหยีให้แม่แปะ แปะก่อนฝ่ามือเล็กจะฟาดลงที่แผงอกแกร่ง พร้อมโน้มใบหน้าเล็กเข้าไปใกล้ก้มลงจุ๊บปากพ่อที่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างเอาใจ“คนสวยตื่นแล้วเหรอ” พี่พาร์ทส่งยิ้มพูดกับลูกอย่างอารมณ์ดี“ป๊าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมไม่ปลุก ฮื้ม” คนตัวโตดีดตัวลุกขึ้นเอาตัวเล็กนั่งตัก พูดเล่นกันเห็นแล้วก็ได้แต่มองแล้วยิ้มตาม“ตัวเล็กเพิ่งตื่นค่ะ” ฉันขยับเข้าไปหาสองพ่อลูก เห็นพี่พาร์ทดูเพลีย ๆ ขับรถมาตั้งใกล้พี่เขาคงจะเหนื่อยมาก พอนอนหัวถึงหมอนไม่ถึงนาทีก็หลับเลย“พี่พาหนูกับลูกมาเที่ยวแบบนี้แล้วงานพี่ล่ะคะ หนูไม่น่างอแงกับพี่เลย” ระหว่างที่พี่เขานอนเลขาเขาโทรมาฉันถึงได้รู้ว่าที่จริงพี่เขามีงานต้องทำแต่กลับเลือกที่จะพาฉันกับลูกมาเที่ยว รู้สึกผิดยังไงไม่รู้“ก็แค่งาน ไม่ทำอาทิตย์ สองอาทิตย์มันไม่เจ๊งหรอก ฉันทำงานมาเกือบครึ่งชีวิต ก็อยากมีเวลาเที่ยวกับลูกกับเมียเหม
เฮ้อ...เป็นเศร้าเลย นึกว่าจะได้โชว์หุ่น ที่ไหนได้ ฮื่อ พี่พาร์ทคนเจ้าเล่ห์หลอกมาติดเกาะชัด ๆ“อะ......ตัวเล็กแม่เจ็บนะ อย่ากัดได้มั้ย ถ้ากัดแม่จะไม่ให้กินแล้วนะ” แต่ก็ต้องสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ความคิด เมื่อตัวเล็กที่กำลังดูดนมงับเข้าให้ เจ็บเป็นบ้าเลย“อ้อแอ้” แล้วพอโดนดุหน่อยก็ทำตาแป๋วใส่ แบบนี้ใครจะโกรธลง ส่วนพ่อของลูก พี่พาร์ทมาถึงก็เอาของไปเก็บในห้อง มันเป็นหน้าที่เขาอยู่แล้วที่ต้องดูแลเมียกับลูกใครบอกให้มาหลอกกันแบบนี้เองล่ะ แล้วเราสองคนแม่ลูก ก็นั่งเล่นอยู่ระเบียงบ้าน ลมเย็น ๆ บรรยากาศที่นี่ดีมาก ได้กลิ่นน้ำทะเลแล้วชื่นใจ จะว่าไปที่นี่สวยมากชายหาดขาว ๆ น้ำทะเลสีใส แล้วยังมีความเป็นส่วนตัวแบบนี้ก็ไม่ต้องห่วงตัวเล็กปล่อยเล่นทรายได้สบายเลย...“หนูขอโทษแม่เหรอคะ ลูกสาวใครนะน่ารักจัง” ตัวเล็กเอามือเล็ก ๆ ลูบที่เนินอกก่อนจะยิ้มให้ ทำหน้าอ้อนยิ้มหวาน คลั่งรักลูกตัวเองไม่ไหว“กินค่ะ แม่รักน้องมากนะรู้มั้ย” ฉันจูบลงที่หน้าผากเล็กอย่างเอ็นดู น้องพลอยยิ่งโตยิ่งน่ารักแต่มีความเจ้าเล่ห์เหมือนพ่อ พูดแล้วก็แค้นใจ ถึงว่าเลือกให้แต่ละชุด เพราะแบบนี้นี่เอง“เป็นอะไร” เสียงเข้มเอ่ยขึ้น พร้อมร่าง