Chapter 17" มานี่ "" พี่กันต์ มาจับมือแอมป์ทำไมเนี่ย " คนที่จับมือฉันไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นพี่กันต์" ก็เค้าให้จับคู่ไม่ใช่เหรอ " อ้อที่จับเพราะจะคู่กับฉัน เห้ย!!!" ไม่เอา ไม่คู่พี่ "" ทำไมวะ ใครๆ ก็อยากคู่ฉันทั้ง " ก็เพราะมีคนอยากคู่พี่กันต์นั่น แหละเลยทำให้ฉันไม่อยากคู่พี่กันต์ ก็คงจะรู้กันอ
" เห้ยพี่มีคนแซงเราแล้วอะรีบๆ หน่อย " ในตอนที่กำลังทุลักทุเลกับลูกโป่ง ก็มีคนวิ่งแซงไปอีกหลายคู่ ตายๆๆ เกิน 10 คู่ไปแล้ว ตกรอบแน่เลย" บ่นอยู่ได้ "" เห้ยพี่ทำอะไร " ก็พอพี่กันต์หันมาบ่นฉันก็ดึงฉันไปใกล้ตัวพี่มันอีก เออเหมือนกอดกันเลย แต่แค่มีลูกโป่งกั้นไว้" เงียบเหอะ แล้วรีบเดินให้เร็วกว่านี้ถ้าอย
" เร็วดิ อยากจะชนะปะ "" มันคงจะชนะได้เหอะ " แต่เอาเถอะมาถึงขนาดนี้แล้ว แข่งๆ ไปเถอะกะ...ใกล้เกินไปแล้ว ตอนนี้ฉันแค่คาบไว้เฉยๆ มีแต่พี่กันต์ที่กัดเข้ามาเรื่อยๆ หน้าจะชนกันอยู่แล้วตึกตึก ตึกตึกได้ยินไหมเสียงหัวใจฉัน บ้าเอ้ย ทำไมต้องมาเต้นแรงแบบนี้ด้วย แรงจนกลัวว่ามันจะออกมาเต้นอยู่ข้างนอกแล้ว" จะ
Chapter 1818.00 น." เอาละน้องๆ เงียบกันหน่อยค่ะ นี่จะเป็นกิจกรรมสุดท้ายของการรับน้อง " กิจกรรมสุดท้าย ฉันก็เห็นว่าครั้งที่แล้วก็พูดแบบนี้ ครั้งนี้ขอให้สุดท้ายจริงเถอะ" พร้อมที่จะรับเกียร์รุ่นรึยังไง "" พร้อมแล้ว " ดูทุกคนตื่นเต้นกันจัง แต่อย่าว่าคนอื่นเลยฉันก็ตื่นเต้น ไม่รู้ว่าฉันจะทายถูกรึเปล่า
" พี่ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ " ยังไม่รู้ว่าใครคือน้องรหัส คืออะไรวะ พี่รหัสก็ยังไม่รู้เหรอว่าใครคือน้องรหัส แต่ช่างเรื่องของคนอื่นเถอะ พี่รหัสฉันคือใครกันแน่วะ" แอมป์เจอยังอะ ใช่หรือเปล่า "" เอ้าเนย ยังหะ... แกหาเจอยัง " ฉันเลี่ยงที่จะตอบเนย ถ้าถามว่าทำไม ก็ไม่มีอะไรมาก กลัวเสียหน้
" ก็พวกคำใบ้รุ่นน้องปี 2 เป็นคนจัดการ พวกพี่ก็แค่เขียนคำใบ้แล้วน้องปี 2 ก็จะจัดคำใบ้ให้ตรงกับรุ่นน้องรหัส เพราะงั้นพวกพี่เลยไม่รู้ว่าใครคือน้องรหัส " อย่างงี้ฉันก็หาไม่เจอพอดี เพราะฉันไม่รู้ว่าใครคือพี่รหัส และพี่รหัสก็ไม่รู้ว่าฉันคือน้องรหัส" แล้วทำไมต้องทำให้ยุ่งยาก " ถ้าพวกพี่เค้าจัดการกันเองมัน
" ก็หมายความอย่างที่พูด "" ช่วยพูดภาษาคนได้ปะ ไม่เข้าใจ " เหมือนพี่กันต์พูดภาษาอะไรไม่รู้ไม่ค่อยเข้าใจ หรือเพราะโง่วะ" คิดเอาเอง ถ้าคิดไม่ได้ก็ไม่ต้องเอามันเหอะเกียร์รุ่น " พูดอย่างกับตัวเองเป็นพี่รหัสฉันงั้นแหละ เห้ย!! หรือจะใช่ เมื่อกี้พี่มันพูดมันว่าไงนะ' จะไปไล่ถามทุกคนทำไม คำใบ้ก็ถูกอยู่แล้ว
Chapter 19" พี่พาแอมป์มาที่นี่ทำไมอะ " ที่นี่ที่ฉันหมายถึงก็คือคอนโดพี่กันต์ ถามว่าทำไมรู้ก็ตอนนั้นไงจำกันได้ไหม และนั่นเลยทำให้ฉันจำได้และก็ไม่เข้าใจว่าจะพาฉันมาทำไม ลากฉันมาตั้งแต่ลงจากรถนี่ฉันยังไม่ได้กลับหอตัวเองเลยด้วยซ้ำก็พาฉันมาที่คอนโดพี่กันต์ แล้วหรือว่าพี่มันจะ" อย่าพูดมาก เข้ามาได้แล้วจ
" ........ " ไอ้แทนก็คือไอ้แทน มันก็ปรายตามามอง แล้วก็ทำหน้านิ่งๆของมันต่อไป" สัส!! "" กูกลับก่อนดีกว่า อยากกอดเมียจะแย่ ขอบใจพวกมึงมากที่เหลือก็ฝากเคลียร์ด้วย "" โหไอ้ห่า ได้เมียคืนแล้วโยนงานให้พวกกูทันทีนะมึง "" อย่าบ่นไอ้สัส เหล้าฟรีเดือนหนึ่งที่มึงขอจะเอาไหม "" เอาครับพี่กันต์ครับ ผมจะเคลีย
Chapter 52ตอนนี้ใจผมมันโคตรปวดหนึบเลยครับ ทั้งคำพูดแล้วก็น้ำเสียงที่แอมป์พูดออกมามันสื่อไปในทางที่ผมจะต้องผิดหวัง เอาจริงๆ ผมก็เตรียมใจมาบ้างแล้ว แต่พอเจอเข้าจริงๆ มันก็คงยอมรับง่ายๆ ไม่ได้หรอก ใช่ไหมล่ะครับผมขอย้อนกลับไปในวันที่ผมกลับจากเชียงใหม่ จำได้ไหมครับที่ผมบอกว่ามีธุระต้องทำ นี่แหละครับธุร
" สาม " เกมส์โอเวอร์ค่ะ ถึงสามแล้วแต่ก็ไม่มีใครออกไป" โอเคครับ ไม่มีใครออกมาก็ไม่เป็นไร ในเมื่อผมให้โอกาสแล้วไม่ออกมาผมก็จะได้ชี้ตัวเลย " วินาทีนี้คือยิ่งกว่าลุ้นเกรดออกหรือหวยออกซะอีก" ผมขอให้นักศึกษาปี 1 ที่เป็นน้องรหัสของผมออกมารับโทษด้วย ครับ " น้องรหัสพี่มันก็คือ...." เชิญครับน้องแอมป์ " ฉัน
Chapter 51ฉันเดินออกไปด้านหน้าด้วยความรู้สึกอยากจะเดินไปต่อยหน้าไอ้คนที่เรียกฉันด้วยสรรพนามนั้นจริงๆ ไม่รู้จะจองเวรฉันไปถึงไหน" นับสิครับ มองหน้าผม แล้วคุณนับได้เหรอ " ไอ้....." ค่ะ 1... 2... 3... 6.... 10....15.....25...... "" ครบไหมครับ "" แปปนึงค่ะ " คือฉันยังนับไม่เสร็จไงแล้วมาถามแบบนี้ฉันจ
" มึงรู้ปะแอมป์ว่าเรื่องอะไร "" กูไม่รู้ เลิกถามกูได้แล้ว แล้วก็เลิกมองกูด้วยสายตาที่กูเป็นต้นเหตุสักทีเถอะ " ก็ตลอดทั้งวันทั้งไอ้เมย์และไอ้เนยมันเอาแต่ถามฉัน และมองว่าฉันเป็นต้นเหตุของเรื่องที่พวกพี่เค้าเรียกมารวมตัว" โห!! มึง ก็มันคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้นี่หว่า "" ทำไมพวกมึงไม่เลิกสงสัยแล้วรอพวก
" และสุดท้ายเลย เราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ เราเป็นพี่น้องกัน พี่น้องกันแค่นั้น " ฉันขอย้ำอีกรอบ ทำไมตอนอยู่คอนโดพี่มันไม่เป็นแบบนี้วะ ดูรู้เรื่องกว่านี้และไม่มีท่าทีจะกวนตีนแบบนี้เลยปัง!!" ไปดิ จะจอดอยู่ทำไมอีก " เพราะฉันเดินลงมาสักพักแล้วยังไปยอมขับไปอีก พ่อพี่มึงสร้างตรงนี้ไว้เหรอ" โอเค ไปก็ไป แล
Chapter 50" อื้ม ขอบคุณนะที่ยังให้อภัยคนอย่างพี่ " และเราสองคนก็ยิ้มให้กัน อย่างน้อยๆ ช่วงเวลาแบบนี้เราก็ยังยิ้มให้กันได้อยู่" ขอบคุณพี่เหมือนกัน "" แล้วนี่จะอยู่กินข้าวกันก่อนไหม พี่พึ่งกลับมาจากซื้อของมาเลย "" เอ่อ… ไม่ดีกว่าค่ะ แอมป์กลับไปกินพร้อมเมย์ดีกว่า " เพราะเมย์มันก็ซื้อของไปทำอาหารเยอ
" ไอ้เมย์!! " ฉันคิดว่ามันจะหยุดแล้วนะ แต่ไม่ใช่ ไอ้เพื่อนเวรนี่" ฮ่าๆๆ เออไม่แกล้งแล้ว แต่เอาจริงนะมึง ถ้ายังรู้สึกว่ายังรักกันอยู่ก็กลับไปเคลียร์กันให้จบๆ จะได้ดีกันสักที "" แต่ว่าวันนั้น " วันนั้นที่เค้าดูถูกความรักของฉัน ดูถูกฉันมันยังทำให้ฉันกลัว" ฉันรู้ว่ามันยาก แต่ก็ยังไม่ได้คุยกันแบบเคลีย
ตอนนี้ผมกลับจากเชียงใหม่แล้วครับ กลับมาพร้อมพวกเพื่อนเหี้ยๆ ของผมนี่แหละครับ ผมรู้สึกมีความสุขมากๆ เพราะหลังจากที่อาร์มกลับไปได้สักพักแล้วผมก็ได้รู้จากปากไอ้แทน ครับไอ้แทนนี่แหละครับ มันไม่ตอบผม แต่มันบอกผมว่าก่อนที่พวกมันจะมาถึง แอมป์เป็นคนนอนเฝ้าผมเอง แต่พอพวกมันมาแอมป์ถึงกลับบ้านไป ก็ยังดีนะครับท