ตอนที่ 4 เริ่มรุกทีละนิด (2)

“คุณมาร์ตินจะไปไหนครับ เรายังประชุมไม่เสร็จเลยนะครับ” สุธีร์เลขาหนุ่มสาวเท้ายาวๆ เดินตามหลังเจ้านายเมื่อมาร์ตินสั่งให้พักการประชุมแล้วตัวเจ้านายเขาก็ทำท่าจะออกไปข้างนอกอีก

“เดี๋ยวฉันมา นายกับลีโอคอยอยู่ดูแลให้ก่อนละกัน แล้วเดี๋ยวฉันจะกลับมา” มาร์ตินตบไหล่สุธีร์แล้วรีบลงลิฟต์ไปทันที

หลังจากเลิกเรียนพิศลดาก็รีบเก็บของเข้ากระเป๋าแล้วรีบลงจากตึกเรียน รีบถึงขนาดไม่รอลิลลี่กับชมพู่ สายตากลมโตกวาดมองรอบตัวเมื่อไม่เห็นมาร์ตินพิศลดาก็ระบายลมหายใจออกมา แต่ก็ไม่ได้วางใจซะทีเดียว ขาเล็กๆ รีบก้าวยาวไปตามฟุตบาทเพื่อออกไปขึ้นรถที่หน้ามหาวิทยาลัย

Mclaren สีแดงคันหรูของมาร์ตินวิ่งเข้ามาในมหาวิทยาลัย มือหนาก็คอยกดโทรศัพท์หาพิศลดา เพราะนี่ก็เป็นเวลาสี่โมงเย็นแล้ว ได้เวลาที่หนูตัวน้อยของเขาเลิกเรียนแล้ว สายตาคมคอยกวาดมองไปข้างทางที่รถวิ่งผ่านก็สะดุดเข้ากับร่างบางที่คุ้นตาในชุดนักศึกษากำลังจะเดินออกไปนอกมหาวิทยาลัย มาร์ตินจึงรีบจอดรถที่ข้างทางเปิดกระจกเรียกเด็กดื้อของเขา

“น้องเฟิร์น” พิศลดาชะงักแล้วหันกลับไปมองตามเสียงเรียกแล้วก็เห็นว่าเป็นมาร์ติน

“พี่มาร์ติน” พิศลดาพึมพำด้วยความตกใจ

“ขึ้นรถค่ะ” มาร์ตินพู