แชร์

บทที่ 238

ผู้เขียน: ลูกพีชแสนสวย
ขณะที่ฉันกำลังครุ่นคิดหนักเพื่อหาเรื่องคุย ก็ไม่คาดคิดว่าผู้อาวุโสหนานจะเป็นฝ่ายพูดถึงโครงการเซาท์เทิร์น ฮิลด์ เรสซิเดนซ์ขึ้นมาก่อนเอง

โครงการนี้เดิมทีตั้งใจจะสร้างสวนสไตล์พิเศษ คล้ายกับพระราชวังต้องห้ามสมัยโบราณ แต่ต้องตอบสนองความต้องการด้านความงามยุคสมัยใหม่ โดยผสานเทคโนโลยีล้ำสมัยเข้ากับความงดงามของสวนโบราณอย่างลงตัว

ตอนนี้แบบร่างเบื้องต้นได้ออกแบบเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ยังมีรายละเอียดหลายจุดที่ยังไม่ได้ปรับแก้ มีเพียงโครงร่างคร่าว ๆ เท่านั้น

แน่นอนว่าฉันหวังว่าเขาจะเข้าร่วมโครงการนี้ เพื่อช่วยเราเติมเต็มรายละเอียดให้สมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น

“โครงการในตอนนี้ยังอยู่ขั้นตอนเริ่มต้น จำเป็นต้องมีแบบร่างและแนวคิดการออกแบบที่ยอดเยี่ยมเพียงพอ เพื่อให้โครงการนี้พัฒนาต่อไปได้อย่างราบรื่นในอนาคตค่ะ”

ความหมายข้างต้นชัดเจนมาก หากเราไม่สามารถนำเสนอแบบร่างที่ทำให้ฝ่ายตรงข้ามพึงพอใจได้อย่างเต็มที่ ก็จะไม่สามารถเจรจาธุรกิจนี้ต่อได้

ผู้อาวุโสหนานดูเหมือนจะใส่ใจอยู่ไม่น้อย แต่เพียงแค่นั่งจิบชาโดยไม่เอ่ยคำใด ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง แววตาของเขาแฝงด้วยความคิดคำนึงเล็กน้อย

บางครั้ง การอยู่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 239

    ฉันสูดลมหายใจลึก ตัดสินใจที่จะพูดคุยกับผู้อาวุโสหนานให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น หวังว่าจะสามารถกระตุ้นความรักและความมุ่งมั่นที่เขามีต่อศิลปะสวนภูมิทัศน์ในใจของเขาได้ “ผู้อาวุโสหนาน คุณรู้ไหมคะ? ฉันคิดมาตลอดว่าสวนไม่ได้เป็นแค่การจัดวางสิ่งปลูกสร้างกับต้นไม้ แต่มันเหมือนภาพวาดที่มีชีวิต เป็นโลกที่เต็มไปด้วยความรู้สึกและเรื่องราว และในฐานะที่คุณเป็นปรมาจารย์ด้านศิลปะจีน น่าจะเข้าใจเสน่ห์ของการผสมผสานศิลปะกับการใช้งานได้อย่างสมบูรณ์แบบ” ฉันมองผู้อาวุโสหนานด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความปรารถนา หวังว่าสายตานั้นจะสื่อความรู้สึกของฉันออกไปได้ ผู้อาวุโสหนานได้ยินดังนั้น แววตาก็เปล่งประกายวาบหนึ่ง ก่อนจะวางถ้วยชาลงและดูเหมือนจะจมอยู่ในความคิด ฉันรู้ว่าฉันได้แตะต้องจุดที่อ่อนไหวบางอย่างในใจของเขาเข้าแล้ว คนระดับปรมาจารย์ในแวดวงวิชาการแบบนี้มักไม่ใส่ใจเรื่องเงินทอง สำหรับพวกเขา เป็นเพียงของนอกกายเท่านั้น พวกเขาเหมือนภูเขาน้ำแข็งที่ลอยล่องกลางทะเล ซึ่งต้องการคนที่เข้าใจและเข้าถึงได้อย่างแท้จริง และฉันสามารถมอบคุณค่าทางอารมณ์ที่เพียงพอให้กับเขาได้ อีกทั้งยังตอบสนองความปรารถนาของเขาได้อ

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 240

    เหมือนฟ้าผ่ากลางวันแสก ๆ ฉันรู้สึกผิดหวังทันที แต่ก็รีบรวบรวมกำลังใจกลับมาได้อย่างรวดเร็ว ฉันรู้ดีว่าโอกาสมักเป็นของคนที่เตรียมพร้อม ฉันจึงไม่อาจยอมแพ้ไปง่าย ๆ แบบนี้ นี่คือหนทางเดียวที่ฉันจะพิสูจน์ตัวเองได้ และยังเป็นก้าวแรกในชีวิตของฉันด้วย ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดอย่างช้า ๆ ว่า “ผู้อาวุโสหนาน ฉันเข้าใจถึงความกังวลของคุณค่ะ แต่ได้โปรดเชื่อว่าโครงการเซาท์เทิร์น ฮิลด์ เรสซิเดนซ์ไม่ได้เป็นเพียงแค่งานใหม่สำหรับคุณเท่านั้น แต่ยังเป็นเวทีที่สามารถทำให้แสงแห่งศิลปะของคุณเปล่งประกายได้อีกครั้งด้วย อีกทั้งฉันเชื่อว่าโครงการที่คุณกำลังทำอยู่และโครงการเซาท์เทิร์น ฮิลด์ เรสซิเดนซ์ต้องมีความเชื่อมโยงที่น่าอัศจรรย์บางอย่าง ซึ่งสามารถสร้างแรงบันดาลใจและส่งเสริมซึ่งกันและกันได้ค่ะ” หลังจากที่ผู้อาวุโสหนานได้ยินดังนั้น แววตาก็ฉายแววความสงสัยขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนคำพูดของฉันจะดึงดูดความสนใจของเขา จนเขาเริ่มพิจารณาข้อเสนอของฉันอีกครั้ง ฉันรีบฉวยโอกาสกล่าวต่อไปว่า “ผู้อาวุโสหนาน คุณทราบหรือเปล่าคะว่าฉันชื่นชมคุณมาโดยตลอด ผลงานของคุณมอบทั้งแรงบันดาลใจและข้อคิดให้ฉันมากมาย ส่วนโครงการเซาท์เ

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 241

    ผู้อาวุโสหนานเผยรอยยิ้มเล็กน้อยด้วยความพึงพอใจ ท่าทีที่มองฉันก็แฝงไว้ด้วยความภูมิใจเล็กน้อย ฉันรู้ว่านี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก แต่การจะคว้ามันไว้ได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับความสามารถของฉันเองล้วน ๆ “สาวน้อยเฉียว เธออย่าเพิ่งดีใจไป ฉันอยากแนะนำเขาให้เธอก็จริง แต่เขานิสัยประหลาดกว่าฉันอีกนะ จะทำให้เขายอมรับนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย” ผู้อาวุโสหนานรีบพูดขัดทันที ทำให้ฉันยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น ราวกับว่าตอนที่ฉันกำลังตกอยู่ในวิกฤต ฉันคว้าไว้ได้เพียงฟางเส้นสุดท้าย แต่กลับพบว่าฟางเส้นนี้ช่วยอะไรฉันไม่ได้เลย “แต่ด้วยความสามารถของเธอ ฉันเชื่อว่าเธอจัดการได้แน่นอน” ความกดดันถาโถมเข้ามาอย่างมหาศาล จนฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะล้มลง และในชั่วขณะหนึ่งก็ไม่รู้จะไปทางไหนต่อดี ทุกสิ่งในตอนนี้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมาย การจะดำเนินไปตามเส้นทางในชาติที่แล้วนั้นเป็นเรื่องยากเหลือเกิน แต่ข้อมูลที่ฉันมีอยู่มากพอที่จะทำให้ฉันคว้าความได้เปรียบล่วงหน้ามื้อนี้เป็นมื้อที่น่าพึงพอใจ แม้จะไม่สามารถบรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้ แต่ก็ได้พบกับวิธีแก้ไขใหม่ ๆ แทน เม้มริมฝีปากแน่น ไม่พูดอะไรตลอดทางกลับบ้าน นั่งอยู่

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 242

    เขาเป็นพ่อของฉันจริง ๆ ซึ่งฉันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงข้อนี้ได้ แต่เขากลับต้องการขายลูกสาวเพื่อไต่เต้า แถมยังมองฉันเป็นเพียงเครื่องมือที่สามารถใช้ประโยชน์ได้ตามใจอีก เขามีลูกสาวสองคน แต่ชีวิตของเราสองคนกลับแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ราวกับว่าฉันเป็นเพียงรองเท้าคู่หนึ่งที่ใครก็สามารถหยิบไปใส่ได้ เขาไม่เคยใส่ใจหรือให้ความสำคัญกับฉันเลย บางทีอาจเป็นเพราะฉันคาดหวังในความสัมพันธ์นี้มากเกินไป หรือเพราะฉันต้องการความรักจากครอบครัวที่ไม่เคยได้รับมาก่อน จึงผลักดันตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนถึงทางตัน “ตอนนั้นตระกูลเฉียวได้รับผลประโยชน์จากฉันไปไม่น้อย ฉันก็หวังให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่ต้องการ แต่ภายหลังก็เพิ่งเข้าใจว่า เรื่องดี ๆ จะมีมากมายขนาดนั้นได้ยังไงกัน?” บางทีอาจมีเพียงในสถานการณ์แบบนี้เท่านั้นที่ฉันจะพูดอะไรออกมาได้ แต่ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะช่วยให้ฉันสงบลงได้ ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเรื่องตลกที่น่าขัน ทำได้เพียงบอกความในใจที่ไม่กล้าพูดออกไปให้คนข้าง ๆ ฟัง เขาเพียงรับฟังอย่างเงียบ ๆ เป็นผู้ฟังที่ซื่อสัตย์ที่สุด ส่วนฉันในตอนนั้นก็ได้แต่ครุ่นคิดทุกสิ่งเงียบ ๆ พร้อมกับค่อย ๆ ระบายความเจ็บปวดในใจออก

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 243

    เดิมทีอากาศค่อนข้างแจ่มใส แต่ตอนนี้กลับมีฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก ฝนที่ตกลงมาอย่างกะทันหัน ทำให้ฉันรู้สึกกระวนกระวายยิ่งขึ้น และยังเกิดความไม่สบายใจขึ้นมาในใจ โชคดีที่ไม่นานฉันก็กลับถึงบ้าน และพอถึงบ้าน ฉันรีบลงไปแช่น้ำร้อนในอ่างทันที ฉันพยายามอย่างเต็มที่ที่จะปล่อยวางทุกอย่าง ทำให้จิตใจของตัวเองค่อย ๆ กลับมาสงบอีกครั้ง อย่าให้เรื่องใดมาส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของฉัน และอย่าให้ความรู้สึกใด ๆ มาควบคุมเส้นทางชีวิตของฉัน ชาติที่แล้วฉันใช้เวลาทั้งหมดไปกับการพยายาม แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับไม่เป็นที่น่าพอใจ แถมยังทำให้ฉันรู้สึกขำตัวเอง เพราะการทุ่มเทความรู้สึกทั้งหมดไปกับความรักนั้น สุดท้ายก็แค่ทำให้ตัวเองยิ่งลำบากและน่าสมเพชมากขึ้นเท่านั้น ครั้งนี้ ฉันมีโอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตา แต่ฉันไม่แน่ใจว่าตัวเองจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้หรือไม่ เมื่อฉันยืนอยู่ในห้องมืด ๆ สวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำ มองลงไปข้างล่างผ่านหน้าต่าง ฝนที่เทกระหน่ำภายใต้แสงไฟถนนกลับดูงดงามอย่างน่าเศร้าใจ พาให้ความคิดของฉันย้อนกลับไปในชาติที่แล้ว ซึ่งเป็นค่ำคืนฝนตกที่เย็นชาและเงียบงันไม่ต่างกัน วันนั้นฉันสวมเสื้อโค้ตผ้าขนสั

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 244

    การไม่รบกวนเขา คือสิ่งที่ฉันสามารถทำได้มากที่สุด เมื่อฉันก้าวเข้าไปในโรงแรมด้วยชุดเดรสยาวสีฟ้าน้ำทะเล สายตาหลายคู่ก็จับจ้องมาที่ฉันในทันที บางทีสำหรับฉันในตอนนี้ ความอ่อนเยาว์และความงามอาจเป็นทรัพย์สินที่มีค่าที่สุด คนจำนวนมากมักจะมองแต่เปลือกนอกของผู้อื่นอย่างผิวเผิน หากแม้แต่ความตั้งใจที่จะทำความเข้าใจยังไม่มี แล้วโอกาสที่จะพัฒนาให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้นจะเกิดขึ้นได้อย่างไร? โชคดีที่ตอนนี้ฉันมีทุกอย่างแล้ว ใบหน้าที่ซีดเซียวในอดีตหายไปแล้ว แต่สิ่งที่ได้มาคือร่างกายที่สดใหม่ อ่อนเยาว์ และงดงามกว่าเดิม เมื่อฉันไปร่วมงานเลี้ยงเพียงลำพัง มองดูอาหารอันโอชะบนโต๊ะและกลุ่มคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ใจฉันก็พอจะเข้าใจแล้วว่างานเลี้ยงคืนนี้มีความหมายว่าอย่างไรไม่ใช่เงินทุกก้อนที่จะหามาได้ง่าย ๆ บางก้อนนั้นต้องแลกด้วยชีวิต เพื่อแสดงถึงความจริงใจของตัวเอง และเพื่อให้โดดเด่นท่ามกลางคนเหล่านี้ ฉันยกแก้วขึ้นกล่าวคำเชิญดื่มก่อนเป็นคนแรก จากนั้นก็แสดงเจตจำนงของตัวเองอย่างตรงไปตรงมาและมั่นใจ คนเหล่านี้ก็ดูจะคอแข็งกันทั้งนั้น อาจเป็นเพราะเก่งเรื่องงานสังคม พอดื่มไปได้สักพัก ฉันก็เริ่มรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 245

    บีบบังคับผู้หญิงให้ลงน้ำแล้วค่อยช่วยให้ขึ้นฝั่งใหม่ นี่ไม่ใช่สิ่งที่คนพวกนี้ถนัดที่สุดหรอกเหรอ? แต่เขาพูดแบบนี้ ไม่เหมือนกับเศรษฐีใหญ่ที่กำลังไล่ขอทานไปหรืออย่างไร คิดจะตัดฉันออกไปให้พ้นทางเหรอ? “นายรู้อยู่แล้วว่าฉันถูกบีบบังคับ แต่นายกลับเลือกที่จะช่วยตระกูลเฉียว เป้าหมายของนายก็เพื่อทำให้ฉันกลายเป็นหุ่นเชิดแบบนั้นใช่ไหม? นายคิดจะทำอะไรกันแน่ แค่กระดิกนิ้วฉันก็ต้องวิ่งเข้าหานายงั้นเหรอ? นายคิดว่าฉันเป็นตัวอะไร ของเล่น? ทาสรับใช้? หรือนายคิดว่าฉันไม่มีศักดิ์ศรี สามารถเหยียบย่ำฉันได้ตลอดไปงั้นเหรอ?” ตอนนั้นเขารู้ดีว่าฉันอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากขนาดไหน แต่เขาก็ไม่เคยยื่นมือเข้ามาช่วยฉันเลย แถมยังคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นผลจากการกระทำของฉันเองด้วย แม้สุดท้ายจะรู้ว่าใครคือฆาตกร เขาก็ไม่ได้อธิบายอะไรกับฉัน เอาแต่บอกว่าจะช่วยฉันเท่านั้น แต่ผลลัพธ์ที่ตามมาคือทุกอย่างกลับเงียบหายไป ทั้ง ๆ ที่คดีนี้มีหลักฐานชัดเจนแต่กลับถูกตัดสินว่าไม่มีหลักฐานเพียงพอ ทั้งตระกูลกู้ติดค้างฉันไม่น้อยเลยว่าไหม? “ฉันไม่เคยคิดจะล้อเล่นกับเธอ หรือดูถูกเธอเลย เพียงแต่บางเรื่องฉันทำไม่ได้จริง ๆ ฉันหวังว่าเธอ

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 246

    ตระกูลเฉียวในตอนนั้นพยายามจะผูกมัดฉันไว้ ราวกับว่าความรุ่งเรืองหรือความล่มจมของเราต้องไปด้วยกัน แต่สิ่งที่พวกเขาต้องการมาตลอดไม่เคยเป็นอย่างนั้นเลย สิ่งที่พวกเขาต้องการก็แค่เหยียบย่ำบนตัวฉัน คอยดูดซับพลังและประโยชน์จากฉันเรื่อยไปเท่านั้น และเขารู้ดีถึงสถานการณ์ของฉัน แต่กลับให้โอกาสพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนที่ฉันพลิกสถานการณ์ด้วยความพยายามของตัวเองจนกลายเป็นที่สองได้ ฉันก็รู้แล้วว่าการเอาชนะที่หนึ่งนั้นมันเป็นไปไม่ได้ แต่ฉันสามารถเป็นที่สองที่ไม่มีใครเหมือนได้ “คุณกู้ ไม่ว่าจะในอดีตหรือปัจจุบัน เราสองคนก็ยังคงอยู่กันคนละโลก คุณสามารถมีอนาคตที่ดีกับคุณเฉินได้ แต่ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไป คดีที่มีหลักฐานชัดเจนกลับถูกตัดสินว่าไม่มีหลักฐานเพียงพอ นั่นก็เพียงพอที่จะพิสูจน์แล้วว่าตระกูลกู้ของพวกคุณอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ในเมื่อพวกคุณแยกแยะถูกผิดไม่ได้ ฉันจะทำให้โลกสีเทานี้มีสีสันเอง” ฉันรู้ว่าตอนนี้คำพูดที่ฉันเอ่ยออกมานั้นฟังดูเหมือนคำประกาศที่ยิ่งใหญ่เกินตัว แต่สักวันหนึ่งฉันจะพยายามจนได้ยืนอยู่บนจุดสูงสุด และทำให้ทุกคนรู้ถึงความสามารถของฉัน ที่จริงแล้วฉันก็แค่ต้องการความยุติธรรมเท

บทล่าสุด

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 276

    “ฉันกับกู้จือโม่ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา ส่วนเรื่องของเขากับคนอื่นก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันยอมรับว่าเมื่อก่อนเคยหลงรักเขาโดยไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ แต่ตอนนี้ฉันมีสติและไม่มีทางรักเขาได้อีกแล้ว”คุณปู่กู้มองมาที่ฉัน ดวงตาสะท้อนความประหลาดใจเล็กน้อย เขาเห็นได้ชัดว่าไม่คาดคิดว่าฉันจะพูดความคิดของตัวเองออกมาอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้ เขาเงียบไปชั่วครู่ ขณะที่ฉันคิดว่าเขาคงจะถอนหายใจโล่งอก แต่ไม่คาดคิดว่าเขากลับแค่นเสียงเย็นชาออกมา แล้วมองฉันด้วยสายตาที่ดูถูกยิ่งกว่าเดิม “คนอย่างเธอที่เป็นแค่แมลงไร้ค่า ต่อให้พยายามยื้อเขาไว้แค่ไหน เขาก็ไม่มีวันรักเธอแม้แต่นิดเดียว เพราะเธอไม่มีค่าคู่ควรเลยสักนิด” คำพูดของเขาเหมือนมีดคมกริบที่แทงลึกเข้าไปในหัวใจของฉัน ฉันกัดริมฝีปากแน่น กลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาไว้ ฉันต้องเข้มแข็ง ฉันจะอ่อนแอให้ใครเห็นไม่ได้ที่นี่ ฉันเงยหน้าขึ้น สบตาเขาด้วยสายตาที่มั่นคงยิ่งกว่าเดิม “คุณปู่กู้คะ ฉันเข้าใจดีถึงสถานะของตัวเอง และไม่เคยฝันลม ๆ แล้ง ๆ ว่ากู้จือโม่จะรักฉันเลยสักครั้ง แต่ฉันก็อยากให้คุณเข้าใจว่า ฉันไม่ใช่แมลงไร้ค่าอย่างที่คุณมอง ฉันมีศักดิ์ศรีแ

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 275

    ฉันรู้ว่านี่จะเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก แต่ฉันต้องกล้าที่จะเผชิญหน้า ฉันจะไม่ยอมให้แผนการชั่วร้ายของคุณปู่กู้สำเร็จไปได้ และยิ่งไม่อาจปล่อยให้คนอย่างลั่วอี้ฝานทำร้ายฉันต่อไปอีก แต่ด้วยตัวฉันที่เป็นเพียงผู้หญิงคนเดียว จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้อย่างไร? ท้ายที่สุดแล้ว ฉันไม่มีอะไรเลย ในขณะที่ตระกูลกู้นั้นทรงอำนาจมหาศาล ราวกับต้นไม้ใหญ่ที่หยั่งรากลึกถึงแก่นของผืนดิน ตระกูลกู้ทรงอำนาจมหาศาล ส่วนฉันก็เป็นเพียงแค่ตัวตนเล็ก ๆ ที่ทั้งไร้ค่าและน่าขัน นี่คือค่ำคืนที่ทำให้ฉันนอนไม่หลับ ในคืนนี้ฉันคิดอะไรหลายอย่าง แล้วจึงได้เข้าใจว่า เหตุผลที่ฉันต้องเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่ามาโดยตลอด เป็นเพราะฉันยังไม่แข็งแกร่งพอ ไม่จำเป็นต้องรอจนกว่าปีกของฉันจะแข็งแรงเต็มที่ถึงจะเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายได้ เพราะฉันสามารถเลือกที่จะเปิดเผยทุกอย่างในตอนนี้ได้เลยเขาคิดว่าฉันทำลายความรักอันสมบูรณ์แบบของหลานชายเขา และฉุดชีวิตของหลานชายเขาลงสู่ขุมนรก ดังนั้นตอนนี้ ตอนนี้ฉันแค่ต้องตัดความสัมพันธ์ให้ชัดเจน ให้เขารู้ว่าฉันไม่ได้สนใจอะไรในตัวหลานชายของเขาเลย กู้จือโม่ ชายที่เคยครอบครองชีวิตฉันทั้งหมด ทำให้ฉันรู้สึกหวาด

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 274

    “ฉันเข้าใจ แต่ฉันอยากให้เธอจำไว้ว่า ฉันเคยอยากจะเป็นเพื่อนกับเธอจริง ๆ” ฉันไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองออกไปนอกหน้าต่างเงียบ ๆ ฉันรู้ว่าเขายังพูดไม่จบ ฉันก็อยากจะกล่าวคำอำลาครั้งสุดท้ายกับเขา เพราะท้ายที่สุดแล้ว เขาอาจจะหายไปจากชีวิตของฉันตลอดกาล ฉันจะไม่ยอมให้ใครทรยศฉันในโลกของฉันอีก “บางทีวัตถุประสงค์ที่ฉันเข้าหาเธออาจจะไม่บริสุทธิ์นัก แต่ฉันรักเธอจริง ๆ เพียงแค่ฉันใช้วิธีที่ผิด ฉันหวังว่าเธอจะรักฉันได้ ถ้าเธอคิดว่าฉันไม่คู่ควร ฉันก็อยากหาวิธีไถ่โทษ เพื่อให้เธอรักฉัน” ทำไมถึงมีคนที่น่าขำขนาดนี้ได้นะ? เหยียบย่ำความจริงใจของฉัน แล้วบดขยี้ศักดิ์ศรีของฉันลงกับพื้นอย่างไร้ปรานี สุดท้ายยังคิดจะให้ฉันรักเขาอีกเหรอ? เขาคิดว่าฉันเป็นคนที่ต่ำต้อยมากขนาดไหนกัน? “ฉันไม่รู้ว่าฝ่ายนั้นให้ผลประโยชน์อะไรกับนาย แต่นายได้ทำร้ายฉันอย่างแท้จริง ฉันไม่อยากพูดอะไรกับนายอีก ไม่ว่าจะเป็นหรือตายจากนี้ไปเราสองคนอย่าได้เกี่ยวข้องกันอีก”ฉันนั่งอยู่บนรถด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด ที่แท้การถูกทรยศมันเจ็บปวดขนาดนี้ แต่ฉันควรจะชินกับมันตั้งนานแล้วสิ ทำไมฉันถึงยังรู้สึกเจ็บปวดแบบนี้อยู่ล่ะ? นั่นก็เพร

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 273

    เขานิ่งเงียบอีกครั้ง ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็ค่อย ๆ เอ่ยปากพูด “เป็นคุณปู่กู้ที่มาหาฉัน ให้ฉันเข้าหาเธอ เพื่อให้เธอออกห่างจากกู้จือโม่ แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งต่าง ๆ จะมาถึงจุดนี้ ฉัน...” เขายังพูดไม่ทันจบ ฉันก็เข้าใจทุกอย่างแล้ว ที่แท้ เขาถูกตระกูลกู้จ้างมาเพื่อเข้าหาฉัน จุดประสงค์ก็เพื่อให้ฉันห่างจากกู้จือโม่ ในใจฉันเต็มไปด้วยความขมขื่น ที่แท้คนที่ฉันไว้ใจมาตลอดกลับกำลังใช้ประโยชน์จากฉัน ฉันหลับตาลง ไม่อยากให้ความรู้สึกของตัวเองหลุดควบคุมไปมากกว่านี้ ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถพ่ายแพ้ได้ง่าย ๆ แบบนี้ ฉันต้องเข้มแข็งและเผชิญหน้ากับทุกสิ่งอย่างกล้าหาญ รถค่อย ๆ จอดลง ฉันลืมตาขึ้นและมองดูโลกภายนอกผ่านหน้าต่าง ในใจมันเจ็บปวดเหลือเกิน ที่แท้ความรู้สึกถูกทรยศเป็นแบบนี้เองฉันหวังเหลือเกินว่าเหตุผลที่เขาเข้าหาฉันจะเป็นเพราะเขาคิดว่าฉันเป็นคนดี หรือเพราะเขารักฉัน ไม่ใช่เพราะค่าตอบแทนอันมากมายจากตระกูลกู้ “นายไม่คิดบ้างเลยเหรอว่าการทำแบบนี้จะทำให้ฉันเจ็บปวดมากแตาไหน? นายไม่กลัวว่าจะสูญเสียฉันไปเลยเหรอ?” ฉันยอมละทิ้งคนที่เคยรักสุดหัวใจเพื่อให

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 272

    แต่ว่าจนถึงตอนนี้ ฉันเพิ่งจะรู้ว่า ที่แท้เขาให้โอกาสฉันได้เข้าใกล้เขามากขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อให้ฉันไว้ใจเขาจริง ๆ และจากนั้นจึงโจมตีฉันอย่างร้ายแรงที่สุด เมื่อฉันพูดทุกเรื่องจนหมด เขาก็นิ่งเงียบไปอยู่ครู่หนึ่ง “ลั่วลั่ว เธอลำบากมามาก แต่เธอต้องเชื่อนะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอและคอยสนับสนุนเสมอ” ตอนนี้ฉันทำได้แค่แสร้งทำเป็นมองเขาด้วยท่าทางขอบคุณ เพื่อให้เขารู้สึกว่าหัวใจของฉันเต็มไปด้วยความซาบซึ้งและความอบอุ่น “เดิมทีฉันรู้สึกอึดอัดใจมาก แต่ตอนนี้พอได้คุยกับนาย ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลย” ฉันแกล้งทำเป็นเหมือนว่าฉันเข้าใจและโล่งใจแล้ว เพื่อให้เขาพูดความจริงกับฉัน และบอกทุกอย่างที่ฉันอยากรู้ ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ไม่ใช่คนโง่ ความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดคือการเงียบใส่กัน แต่เข้าใจความคิดของกันและกัน รถเคลื่อนตัวเข้าสู่เขตเมืองอย่างช้า ๆ ฉันค่อย ๆ ฟื้นตัวจากความรู้สึกสับสนวุ่นวายในจิตใจ ฉันรู้ว่าช่วงเวลาที่เหลือระหว่างเราสองคนมีไม่มากแล้ว แต่บางเรื่องก็จำเป็นต้องพูดให้ชัดเจน “พวกเราเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดกันนี่นา แล้วนายไม่มีอะไรอยากจะพูดกับฉันเหรอ?” หรือว่าเขาไม่คิดจะบ

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 271

    เขาจอดรถแล้วรีบเดินตรงมาหาฉัน มองฉันด้วยสายตาเต็มไปด้วยความห่วงใย “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?” ฉันสูดลมหายใจลึก พยายามระงับความสั่นไหวในใจ แต่ความขมขื่นในใจกลับพลุ่งพล่านราวกับน้ำท่วมที่เอ่อล้น ยากจะหยุดยั้งฉันยิ้มบาง ๆ อย่างเรียบเฉย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะต้องแสดงออกมาให้เห็น แต่ฉันอาศัยความเข้มแข็งทางจิตใจทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพียงเพื่อให้เขายอมเปิดใจบอกความจริงกับฉัน “ไม่มีอะไรหรอก แค่หลงทางนิดหน่อย” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนจะไม่เชื่อข้อแก้ตัวของฉัน แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ ฉันจะหลงทางมาที่นี่ได้ยังไง? นอกจากมาที่บ้านตระกูลกู้แล้ว ฉันจะมีโอกาสมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน? ฉันรู้ว่าคนที่อยากได้คำตอบมากที่สุดต้องเป็นเขา แต่ตอนนี้ที่ฉันได้รู้ความจริงแล้ว กลับรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ราวกับมีมีดปลายแหลมปักลงกลางใจของฉัน ทำให้ฉันไม่สามารถยิ้มออกมาได้ เขาหันไปเปิดประตูรถ สายตากลับมีความอ่อนโยนเจือปนอยู่ โดยไม่มีท่าทีตำหนิฉันเหมือนเมื่อครู่ ก็จริงอย่างที่คิด คนที่เสแสร้งเก่ง มักจะหาช่องทางปกป้องตัวเองได้ในช่วงเวลาที่อันตรายที่สุด และยั

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 270

    เพื่อความรักที่เลื่อนลอย ไร้ตัวตน ฉันถึงกับยอมวางศักดิ์ศรีของตัวเองลงกับพื้นให้คนอื่นเหยียบย่ำ “แต่คุณสัญญากับผมแล้วว่าจะไม่ทำร้ายเธอ แล้วทำไมคุณถึงยังวางแผนให้เกิดอุบัติเหตุรถชนครั้งนี้? คุณรู้ไหมว่าเธอเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดแล้ว?” ตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือนน้ำตาแทบจะไหลออกมา แต่ฉันพยายามอดกลั้นไว้ บังคับตัวเองให้ยืนหยัดอย่างเข้มแข็ง ณ ที่ตรงนี้ ส่วนคำพูดต่อจากนั้น ฉันไม่กล้าฟังอีกแล้ว ฉันไม่รู้ว่าตัวเองจากมาได้อย่างไร แต่รู้สึกถึงความสูญเสียและเจ็บปวดอย่างที่สุดในหัวใจ ผู้คนมากมายล้วนฉวยโอกาสจากความไว้วางใจของฉัน ค่อย ๆ เข้ามาใกล้จนรู้จุดอ่อนของฉัน แล้วใช้กริชอันแหลมคมแทงลงไปในจุดที่ฉันเจ็บปวดที่สุด ฉันเดินออกจากสถานที่อันกว้างใหญ่แห่งนี้ด้วยความสิ้นหวัง มองไปที่สนามกอล์ฟแล้วนึกถึงตัวเองในอดีต ดูเหมือนว่าเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตระกูลกู้จะไม่มีอะไรที่ทำให้รู้สึกสุขใจได้เลย แม้แต่ความทรงจำเหล่านั้นก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างยากจะลืมเลือน ยังจำได้ว่าตอนนั้นฉันอยากพากู้จือโม่กลับบ้าน แต่กู้จือโม่ที่เมาแอ๋แล้วกลับนอนอยู่ข้างนอกอย่างไร้สติจนเป็นหวัด เขายอมอยู่ท่ามกลางลมหนาวอยู่ข้าง

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 269

    บุหรี่ในมือที่ใกล้หมดอยู่แล้ว เถ้าบุหรี่จำนวนหนึ่งพลันร่วงหล่นลงมาอย่างกะทันหัน หัวบุหรี่ที่ยังติดไฟลวกมือของเขาปลายบุหรี่ในมือของคุณปู่ร่วงลงสู่พื้นทันที ความตกใจทำให้เขาทั้งร่างเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น และรายงานในมือก็พลันร่วงลงพื้นตามไปด้วยหน้าต่างเปิดอยู่ ลมพัดผ่านมาทำให้เอกสารไม่กี่แผ่นนั้นปลิวไปข้างหน้า ฉันที่ยืนอยู่หน้าประตูถึงกับสะดุดตากับหัวข้อบนหน้าแรกของเอกสารหัวใจที่เคยแขวนอยู่กลางอากาศพลันร่วงหล่นลงอย่างสิ้นเชิงในขณะนี้ แต่ก็เหมือนมันได้ตายไปแล้วเรียบร้อยเป็นอย่างที่คิด ฉันไม่อาจเชื่อใจใครอย่างหมดใจเลยสักคน แม้กระทั่งผู้ชายตรงหน้าที่พูดนักพูดหนาว่าจะไปต่างประเทศกับฉัน ท้ายที่สุดเขาก็หักหลังฉันจนได้เอาหลักฐานที่ได้ไปจากมือฉันไปประจบคุณปู่ตระกูลกู้แม้จะเป็นฤดูร้อนที่สดใส แต่ฉันกลับรู้สึกถึงความเย็นเยียบที่แผ่ซ่านออกมาจากใจ ปลายนิ้วที่เย็นเฉียบทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเลือดในร่างกายกำลังไหลย้อนกลับอย่างรุนแรงที่แท้คนที่หลอกลวงฉันมีมากมายถึงเพียงนี้ มีผู้คนมากมายที่เกาะติดฉันเหมือนปลวกกัดกินอยู่บนร่างกายของฉันเองพวกเขาอยากกัดกินร่างกายของฉัน บีบคั้นจิตวิญญาณของฉัน แล

  • หวนรักหนีลิขิต   บทที่ 268

    ตรงข้ามห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นห้องรับรอง ซึ่งห้องรับรองนั้นแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งคือห้องโถงใหญ่ อีกส่วนหนึ่งคือห้องเล็กที่เป็นพื้นที่ส่วนตัวเขาถือเอกสารปึกนั้นเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ ส่วนฉันแอบซ่อนตัวอยู่หลังประตูอย่างเงียบเชียบปกติที่นี่แทบไม่มีคนมา สนามกอล์ฟได้รับการดูแลรักษาเพียงสัปดาห์ละครั้ง เพราะธุรกิจหลายอย่างที่เจรจากันที่นี่ล้วนเป็นเรื่องที่ไม่อยากให้ใครรู้เห็น จึงต้องหลีกเลี่ยงสายตาผู้อื่น ในตอนนี้ คุณปู่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ร่างกายดูแก่ชราลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ยังคงแสดงท่าทีหยิ่งยโสและอวดดีออกมาอย่างชัดเจนเขาราวกับนั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร มองลงมาราวจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ สายตาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งจ้องมองชายที่ยืนอยู่เบื้องหน้า ในมือของคุณปู่คีบบุหรี่อยู่ มวลควันลอยอ้อยอิ่งรอบตัว ใบหน้าของเขาค่อย ๆ เคร่งขรึมขึ้นเรื่อย ๆ แถมยังแฝงไปด้วยความไม่พอใจอย่างชัดเจน “ฉันบอกนายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ทุกเรื่องมันคุยกันได้ แล้ววันนี้นายยังจะมาเจอฉันอีก จะเอาอะไรกันแน่?” เขาดูเหมือนจะไม่พอใจอย่างมาก ขณะที่ฉันซึ่งเห็นฉากนี้กลับรู้สึกตกตะลึงอย่างยิ่ง ในใจเริ่มสงสัยว่าทั้งสองคนต้อง

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status