ตอนที่ 18 ใครผิด

3 วันต่อมาพริมาเดินทางมายังบ้านเลิศลักษณ์ หญิงสาวกวาดตามองบ้านหลังใหญ่ที่เคยอยู่อาศัยด้วยแววตาเฉยเมย เธอไม่รู้สึกผูกพันใด ๆ กับที่แห่งนี้ เพราะถึงมันจะใหญ่โตน่าอยู่ขนาดไหนก็ไร้ซึ่งความอบอุ่นและความสุข

“นังพริม แกมาที่นี่ทำไม ไหนว่าจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกไงล่ะนังลูกเมียน้อย” น้ำเสียงแข็งกร้าวดังออกมาจากในตัวบ้านก่อนที่เจ้าตัวจะมาถึงเสียอีก น้ำเสียงจิกกัดแบบนี้คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากอรวรรณแม่เลี้ยงตัวร้ายของเธอ

หญิงสาวกลอกตาอย่างนึกรำคาญ ไม่มีสักครั้งหรอกที่ลับหลังบิดา อีกฝ่ายจะไม่พูดจาว่าร้ายหรือกระแนะกระแหนใส่

“ก็ไม่ได้อยากมานักหรอกค่ะ ถ้าไม่ได้รับปากคุณพ่อเอาไว้ว่าจะมากินข้าวด้วย”

“หึ! ทำเป็นพูดดี พูดจาสวยหรู แกอย่าคิดว่าฉันรู้ไม่ทันแกนะ แกก็เหมือนแม่ของแกนั่นแหละ หน้าซื่อใจคด เสแสร้งตอแหล น่ารังเกียจ!”

ใบหน้าหญิงสาวถมึงทึง เธอถลึงตาตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัว “มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ! ฉันถามหน่อยเถอะ ฉันไปทำอะไรให้คุณป้าเหรอคะ ถึงได้จ้องแต่หาเรื่องกันอยู่แบบนี้ ไม่เหนื่อยบ้างเหรอคะ แก่แล้วนะคะ หยุดได้หยุดเถอะค่ะ”

“อ๊าย! นังพริม นี่แกด่าฉันเหรอ!”

“ค่ะ! ถ้าไม่อยากให้ด่าก็อย่าเที่ยวไปด่