"คืนนี้... เรามีเรื่องต้องคุยกัน"เขาพูดเสียงต่ำหลินหลินขนลุกซู่ หากเป็นแค่การพูดคุยธรรมดา นางยังพอรับมือไหว แต่ถ้าเป็นเรื่องอย่างอื่นด้วยล่ะก็... นางรู้ดีว่าเวลาเทียนชุนหึง เขาจะมีพละกำลังมากกว่าปกติถึงสามเท่า!'คืนนี้ข้าต้องไปนอนกับท่านพ่อท่านแม่แล้วล่ะ' หลินหลินคิดในใจในขณะเดียวกัน อาจินกำลังตื
ข่าวการแต่งงานของท่านแม่ทัพเทียนชุนและหลินหลินแพร่สะพัดไปทั่วเมืองเหนือ ชาวบ้านต่างพูดถึงความรักที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วแบบไม่คาดคิดของทั้งคู่ราวกับเทพนิยาย แม้บางคนยังคงสงสัยในชาติกำเนิดของหลินหลิน แต่ก็ไม่มีใครกล้าปริปากถามตรงๆ เพราะเกรงกลัวอำนาจของท่านแม่ทัพ ทว่าไม่นานนัก ก็มีผู้รู้กลุ่มหนึ่งออกม
ผิวขาวผ่องของนางเปล่งประกายท่ามกลางชุดเจ้าสาวสีแดงราวกับหยกสลักเสลาอย่างประณีตบรรจง ผ้าคลุมหน้าสีแดงปักลวดลายสีทองอย่างงดงาม ถูกสวมลงบนหัวของนาง เมื่อถึงเวลา หลินหลินเดินออกมาจากห้อง นางเห็นพี่ชายของนางส่งยิ้มมาให้ นางจึงส่งยิ้มกลับให้เขา เจียงเหวินจูงมือน้องสาวไปส่งให้ท่านแม่ทัพ เทียนชุนรับมือห
ภายในห้องหอที่ประดับประดาอย่างงดงามด้วยผ้าไหมสีแดงและดอกไม้สด แสงเทียนสลัวสร้างบรรยากาศโรแมนติกและอบอุ่น เทียนชุนในชุดสีแดงเข้มสง่างาม นั่งมองหลินหลินในชุดเจ้าสาวสีแดงเพลิงสายตาของทั้งคู่ประสานกันราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน ทำให้หลินหลินรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งร่างนางรู้สึกว่าวันนี้เทียนชุนดูหล่อเหลา
หลินเอ๋อร์ปล่อยออกมาทูนหัว"อ๊ะๆๆ อ้า! " หลินหลินหวีดร้องออกมาก่อนที่จะกระตุกเกร็งเบาๆ"หลินเอ๋อร์เหมื่อยหรือไม่? "เขาไม่ได้รอให้นางตอบ...ร่างหนาดึงท่อนลำออกจากตัวนางดังป๊อก! หลินหลินสั่นสะท้านเมื่อเขาเอาออกกะทันหัน เทียนชุนรีบสาวเท้าเข้าเรือน เขาวางนางไว้บนเตียงก่อนยืนเต็มความสูง ท่อนเอ็นของเ
หลินหลินและเทียนชุนก้าวออกจากมิติหลังจากเวลาผ่านไปสามเดือน วันนี้หลินหลินตั้งใจจะไปยกน้ำชาคารวะท่านพ่อท่านแม่ แต่เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไป กลับพบเพียงข้อความที่วางทิ้งไว้…"หลินลูกรัก พ่อกับแม่ได้รับข้อความจากสหาย จึงต้องเร่งเดินทางไกล ที่แม่ไม่ได้ติดต่อผ่านหยกเวทเพราะเห็นว่าพวกเจ้าอยู่ในช่วงฮันนีมูน
"คิดถึงที่สุดเลยเจ้าค่ะ!ขอรับ!" ทั้งสองตอบพร้อมกัน"เป็นอย่างไรบ้างช่วงนี้ พวกเจ้าเรียนเป็นอย่างไรบ้าง?"หลินหลินถามด้วยความห่วงใย"พวกข้าเรียนดีเจ้าค่ะ" หวาวหวาน้อยตอบหลินหลินหันไปมองอาจิน น้องชายคนเดียวของนาง"แล้วเจ้าเล่าอาจิน”“อาจินยิ้มกว้าง ...ข้าเรียนได้ขอรับ พี่รองไม่ต้องกังวล โตขึ้นข้าจะป
"ไม่เป็นไร เจ้ากลับไปดูแลลูก ๆ ของเจ้าเถอะ"หญิงสาวโค้งคำนับและเดินจากไป หลินหลินมองตามหลังนางด้วยความเห็นใจ นางรู้สึกขอบคุณที่ได้พบกับหญิงสาวคนนี้ เพราะข้อมูลที่ได้รับทำให้นางเข้าใจสถานการณ์ของชาวบ้านรอบนอกเมืองได้ดียิ่งขึ้น และนางก็ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะช่วยเหลือพวกเขาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ช
บทพิเศษเสี่ยวเฮย และ เสี่ยวหมี(หมีหิมะ)ภายในมิติ ทันทีที่หลินหลินจากไป เสี่ยวเฮยทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม"ฮือๆ นายหญิง... ทำไม... ทำไมถึงทิ้งข้า"เสี่ยวเฮยคร่ำครวญด้วยความเสียใจเสี่ยวหมีเดินเข้ามาใกล้ "เสี่ยวเฮย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย นายหญิงคงมีเหตุผลของนาง""เหตุผลอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจ!"
เสี่ยวหลงยืนยันเสียงแข็งหลินหลินมองภาพสองพ่อลูกโต้เถียงกันด้วยความเอ็นดู นางลูบหัวลูกชายเบาๆ"คืนนี้เสี่ยวหลงนอนกับแม่ก็ได้"เทียนชุนทำหน้ามุ่ย"แล้วข้าล่ะ""ท่านพี่ไปนอนกับไป๋หลิงที่เตียงโน้นก็ได้เจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ เทียนชุนถอนหายใจ "ก็ได้"เขาพูดอย่างจำยอมเสี่ยวหลงยิ้มกว้างอย่างมีชัย เขาขยับเ
ภายในจวนท่านแม่ทัพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความคาดหวัง เสียงร้องโอดโอยของหลินหลินดังเล็ดลอดออกมาจากห้องคลอดเป็นระยะๆ ทำให้เทียนชุนที่ยืนรออยู่ด้านนอกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นความกังวลเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจหยุดความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวได้"หลินเอ๋อร์ เจ้าต้องปลอดภัยนะ"เ
หลินหลินถามเสียงแผ่ว"ไม่หนัก ตัวเจ้าเบาอย่างกับนุ่น""อุ้ม 3 คนไม่หนักหรือเจ้าคะ"เท้าที่กำลังก้าวเดินของเทียนชุนหยุดชะงัก ดวงตาทั้งสองสบกันอย่างมีความหมาย"หลินเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าเช่นไร?" เทียนชุนถามเสียงสั่น หัวใจของเขาเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและความหวังหลินหลินยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ความสุขเอ
ไป๋หูมีเรื่องจะคุยกับข้าหรือ?"นายหญิง เหตุใดจึงยกเลิกพันธะสัญญา"ไป๋หูถามเสียงเครียด เพียงแค่เริ่มนางก็น้ำตาคลอแล้ว นางคิดว่านางเข้มแข็งแล้วซะอีก"ข้าไม่ต้องการให้ใครมาเสียสละเพื่อข้า"หลินหลินตอบเสียงสั่น"พวกเรามีอายุที่ยาวนานกว่ามนุษย์เช่นท่านมากนัก การที่เราตัดสินใจทำพันธะสัญญานั่นแปลว่าเราเลือ
หลินหลินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยของเทียนชุน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพเหตุการณ์สุดท้ายก่อนหมดสติก็ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิด เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพดวงตาที่ทั้งสองมองมาที่นาง…น้ำตาไหลอาบแก้มหลินหลินอีกครั้ง ความเจ็บปวดของความสูญเสียกัดกินหัวใจของนางอย่างรุนแรง นางพยายามสะก
"ไม่อย่างนั้นเราทั้งสองจะแพ้"เทียนชุนพยักหน้ารับ แม้จะอยากออกไปต่อสู้เคียงข้างภรรยา แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการรอ รอให้แผลสมานตัว เขาเฝ้ามองหลินหลินเดินออกจากปราการไปด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง แต่ก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวของนางหลินหลินสูดหายใจเข้าลึก เตรียมพร้อมเผชิญหน้า
พี่จะล่อมันไว้เอง..เจ้าจงหาโอกาสสร้างสายฟ้าให้ได้อสูรหิมะปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้า ร่างกายมหึมาของมันบดบังแสงอาทิตย์จนมืดมิด กรงเล็บใหญ่โตฟาดลงมาหมายจะบดขยี้ทั้งสองเทียนชุนดึงหลินหลินหลบอย่างรวดเร็ว ร่างทั้งสองกลิ้งไปบนพื้นหิมะเย็นเฉียบ ก่อนที่เทียนชุนจะร่ายเวทสายฟ้าฟาดลงกลางอกอสูร เสียงฟ้าผ่าดังสนั่
หลินหลินรีบร้อนเข้าสู่มิติเพื่อเตรียมตัวรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ แม้จะมีเวลาจำกัดเพียงสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) แต่นางก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังหอตำราเวททันทีภายในหอตำรา บรรยากาศเงียบสงบและเคร่งขรึม อักษรโบราณสีทองเรียงรายอยู่บนผนังถ้ำสูงตระหง่าน หลินหลิน ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอสูรหิมะ สัตว์ในตำนานที่ก