“ห้องเดิม จำได้ไหม” ต้าถามวาโยซ้ำพร้อมกับขมวดคิ้วเพื่อรอฟังคำตอบ“ใครจะจำได้คะ หนูไปทำความสะอาดก็หลายที่อยู่เหมือนกัน แต่เดี๋ยวหนูจะให้พี่สินส่งโลเคชั่นมาให้แล้วกันค่ะ หนูกลับก่อนนะคะ” แล้ววาโยก็ยกมือไหว้เขา ก่อนจะสตาร์ทรถของเธออกไปในทันที ทิ้งให้ชายหนุ่มเจ้าของคีย์การ์ดกระตุกยิ้มมุมปากอย่างกับคนเจ้าเล่ห์สิบโมงเช้าวันอาทิตย์ ที่คอนโดหรูของต้าหญิงสาวเดินขึ้นมาพร้อมกับอุปกรณ์ทำความสะอาด และใส่หมวกแก๊ปโลโก้ ‘สินสะอาด’ ไว้ด้วยเพื่อจะได้ช่วยโปรโมทบริษัทของพี่ชายอีกทางเธอเดินไปพร้อมๆ กับอ่านข้อความแชตของสินที่ส่งมาให้เธอเมื่อเช้านี้ หญิงสาวเงยหน้ามองหาเลขที่ห้องของผู้จ้างงานเธอ เพราะก่อนหน้าที่วาโยจะขึ้นมาพี่ผู้หญิงที่ดูแลคอนโดบอกให้เธอขึ้นไปได้เลย เพราะเจ้าของห้องอยู่บนห้องแล้ว จึงไม่ต้องพาเธอขึ้นมาเหมือนครั้งที่แล้ววาโยเดินไปหยุดยังห้องเป้าหมายแล้วกดกริ่งที่หน้าประตูไม่กี่วินาทีผู้ชายหุ่นดีร่างสูงใหญ่สมส่วนก็เดินมาเปิดประตูให้ เขาเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำทำให้คลายความร้อนของอากาศที่อยู่ภายนอกได้เมื่อเธอเดินก้าวเข้ามา จนเธอเผลอยิ้มอย่างลืมตัวและเหงื่อของเธอก็เริ่มแห้งเพียงไม่กี่วินาที เมื่อเธ
คอนโดของต้าหลังจากที่วาโยกลับไปแล้ว ต้าก็เปิดแอคเคาท์หลุมที่สมัครไว้ได้ไม่นานนี้ มาไว้ส่องวาโยโดยเฉพาะ เพราะดูเหมือนว่าเธอจะบล็อกบัญชีของเขาแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน แต่พอเมื่อเขาเริ่มหายโกรธหญิงสาวก็อยากรู้เรื่องราวของเธอขึ้นมาซะงั้นเขาเคยสว่างสดใสและเปล่งประกายมาตลอดในใจของฉัน เขาเคยเป็นที่หนึ่ง และตอนนี้ก็ยังเป็นที่หนึ่ง เขาเคยเป็นความสุขแม้แค่ได้ยินชื่อของเขาฉันก็เผลอยิ้มออกมาเขาเคยทำให้ฉันหัวเราะและมีความสุขในช่วงเวลาที่แย่ๆเขาเคยทำให้ฉันรู้จักการรอคอยและอดทนที่จะได้เจอกันอีกครั้งตั้งแต่เขาเรียนจบม.ปลายไปแม้แต่ท่ามกลางฝูงชนมากมายที่รายล้อมรอบๆ ตัวเขา ฉันยังมองเห็นเขาแค่คนเดียว แด่เธอผู้เป็นที่รัก…. ทั้งที่เธอเคยโพสต์บอกรักเขาเพียงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็ลืมมันง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ ทั้งที่เมื่อก่อนเธอคลั่งเขามากขนาดไหนเขาย่อมรู้ดี เธอใจสั่นจนเป็นลมเวลาเจอหน้าหล่อๆ ของเขา แถมยังหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึงเวลาเขาไปอยู่ใกล้ๆ แต่ทำไมเมื่อวานรวมทั้งวันนี้กลับทำนิ่งเฉยชาใส่เขาเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่เขาเป็นคนแรกของเธอจะลืมกันง่ายๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ หรือเพราะว่าเขาเร้าใจไม่พอ ท
คอนโดของต้าหลังจากที่วาโยกลับไปแล้ว ต้าก็เปิดแอคเคาท์หลุมที่สมัครไว้ได้ไม่นานนี้ มาไว้ส่องวาโยโดยเฉพาะ เพราะดูเหมือนว่าเธอจะบล็อกบัญชีของเขาแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน แต่พอเมื่อเขาเริ่มหายโกรธหญิงสาวก็อยากรู้เรื่องราวของเธอขึ้นมาซะงั้นเขาเคยสว่างสดใสและเปล่งประกายมาตลอดในใจของฉัน เขาเคยเป็นที่หนึ่ง และตอนนี้ก็ยังเป็นที่หนึ่ง เขาเคยเป็นความสุขแม้แค่ได้ยินชื่อของเขาฉันก็เผลอยิ้มออกมาเขาเคยทำให้ฉันหัวเราะและมีความสุขในช่วงเวลาที่แย่ๆเขาเคยทำให้ฉันรู้จักการรอคอยและอดทนที่จะได้เจอกันอีกครั้งตั้งแต่เขาเรียนจบม.ปลายไปแม้แต่ท่ามกลางฝูงชนมากมายที่รายล้อมรอบๆ ตัวเขา ฉันยังมองเห็นเขาแค่คนเดียว แด่เธอผู้เป็นที่รัก…. ทั้งที่เธอเคยโพสต์บอกรักเขาเพียงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็ลืมมันง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ ทั้งที่เมื่อก่อนเธอคลั่งเขามากขนาดไหนเขาย่อมรู้ดี เธอใจสั่นจนเป็นลมเวลาเจอหน้าหล่อๆ ของเขา แถมยังหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึงเวลาเขาไปอยู่ใกล้ๆ แต่ทำไมเมื่อวานรวมทั้งวันนี้กลับทำนิ่งเฉยชาใส่เขาเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่เขาเป็นคนแรกของเธอจะลืมกันง่ายๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ หรือเพราะว่าเขาเร้าใจไม่พอ ท
แชะๆ เสียงกดชัตเตอร์ที่ดังรัวๆ ของช่างภาพ ที่หันเลนส์กล้องไปทางนายแบบหุ่นฟิตที่มีกล้ามหน้าท้องขึ้นเป็นก้อนสวย ผิวเนียนละเอียดสะท้อนกับเสียงไฟแถมยังมีเหงื่อซึมนิดหน่อยจากการถ่ายภาพเซทของชุดนักกีฬาในแต่ละประเภท “ดีมากเลยต้า หล่อมากหุ่นดีมาก” เสียงผู้จัดการสาวชื่อพี่เบนตะโกนบอกเขาเมื่อเขากำลังจัดท่าทางของตัวเองให้ดูเท่และดูดีจนเธอต้องเอ่ยปากชมพอต้าถ่ายแบบเสร็จก็มานั่งพักกับผู้จัดการของเขาซึ่งวันนี้พี่สิงห์ไม่ได้มาด้วยเพราะต้องไปดูน้องใหม่ในสังกัดอีกคนหนึ่ง“ต้าเขาเก่งมากเลยนะคุณเบน หุ่นแบบนี้มีแต่คนอยากได้ไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้” พี่ผู้ชายในทีมช่างภาพมากล่าวทักทายเธอ“จะไม่เก่งได้ไงคะ ก็เขาเป็นนายแบบตั้งแต่อายุสิบเก้าที่เมืองนอก อยู่ที่นู้นเขาก็ดังมากเหมือนกันนะคะ พวกเราโชคดีมากนะคะที่ได้ต้ามาอยู่ในสังกัด” พี่เบนพูดพร้อมกับจับไปที่ไหล่ของต้าแล้วลูบขึ้นลงอย่างนุ่มนวล จนเขาต้องลุกยืนขึ้นเพราะรู้ดีว่าผู้จัดการสาวกำลังคิดอะไรกับเขาอยู่นั่นเอง“งั้นผมกลับเลยละกันครับพี่เบน” ชายหนุ่มพูดเสียงเงียบ“ได้ๆ ไปสิ เดี๋ยวพี่ขับไปส่งที่คอนโดนะ”“อย่าดีกว่าครับ เพราะผมจะไปหาเพื่อนด้วย” แล้วเขาก็รีบไปเปล
“พี่ต้า” วาโยอุทานเมื่อเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่ยืนกระดกแก้วเหล้าของเธอดื่มจนหมด“ชอบเทเหล้าเหรอ เทมาอีกสิ” พี่ต้าวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะจนแก้วแทบจะแตกละเอียดคามือของเขา แล้วมองไปที่เพื่อนชายของเธอจนแทบจะกินเลือดกินเนื้อด้วยแววตาที่ขึงขังน่ากลัวพร้อมกับควักมือเรียกให้เด็กเสิร์ฟมาเสิร์ฟเหล้าเพิ่มอีกหนึ่งขวด แล้วนั่งลงอยู่ข้างวาโยโดยมีนนท์ที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ“พี่ต้า พอแล้วเดี๋ยวก็เมาหรอก” วาโยจับแขนของเขาที่กำลังเปิดขวดเหล้ารินใส่แก้วของนนท์ แล้วผายมือเชิญให้นนท์ดื่มด้วยท่าทางกวนๆ“เห็นมันชอบเทเหล้าก็เลยอยากมาแจมด้วย ทำไมหรือว่าชอบที่มันเทเหล้าให้กิน” เขาเลิกคิ้วรอฟังคำตอบจากเธออยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็ไม่รู้จะตอบอะไรเขาดีเพราะคำพูดของเขาเหมือนกำลังบอกว่าเธอชอบที่มีผู้ชายมามอมเหล้าเธอแบบนี้ จึงเปลี่ยนไปคุยกับเพื่อนชายที่คิดว่าน่าจะคุยรู้เรื่องกว่าคนร่างใหญ่ ที่จ้องแต่จะพูดจาหาเรื่องแถมกำลังมองเธอด้วยแววตาเชิงตำหนิแบบนี้อีก ไม่รู้เธอไปทำอะไรให้เขากันแน่ ถึงได้ตามมาหาเรื่องถึงที่นี่“นนท์ เราว่าเรากลับกันก่อนดีกว่า นี่ก็ดึกมากแล้ว” วาโยจึงลุกขึ้นไปดึงเพลงมาที่โต๊ะ แต่พอกลับมา ก็เจอ
หญิงสาวในชุดกระโปรงสั้นกับเสื้อแขนกุดคอเต่า เดินพยุงร่างใหญ่เข้ามาในห้องน้ำของตนเองอย่างทุลักทุเล เพราะเขาเอาแต่เดินเบียดและโอบไหล่ของเธอไม่ปล่อยเลย จนเธอต้องออกแรงแกะมือเหนียวๆ ของเขาออกจากไหล่นวลเนียนของเธอ เมื่อพาชายหนุ่มเข้าไปในห้องน้ำเธอก็ปิดประตูให้ แล้วเดินไปเปิดตู้เย็นพร้อมกับหยิบขวดน้ำมาสองขวดแล้วก็ผ้าเย็น ที่เธอซื้อติดตู้เย็นไว้เวลาวันไหนดื่มแล้วแฮงค์ ผ้าเย็นก็สามารถช่วยทำให้เธอสดชื่นขึ้นมาได้เมื่อต้าเดินออกมาจากห้องน้ำ วาโยก็รีบไปพยุงเขามานั่งที่โซฟาทันที พร้อมกับเอาผ้าเย็นเช็ดใบหน้าให้เขาโดยการเสยผมหน้าม้าของเขาขึ้น พร้อมกับถอดหมวกแก๊ปให้“โห…หน้าใสกริ๊งเลย” เธอพูดออกมาเบาๆ จนชายหนุ่มที่นั่งเมาอยู่ถึงกับหลุดยิ้มออกมา วาโยค่อยๆ เช็ดใบหน้าของเขาและลงไปที่ลำคออย่างแผ่วเบา ส่วนต้าเองก็ปล่อยให้เธอนั่งเช็ดตามอำเภอใจพร้อมหลับตาพริ้มเพราะความเย็นสบายของผ้าเย็นที่เธอเช็ดไปตามแขนลงมาจนถึงข้อศอก“พี่ต้าอยู่ดีไม่ว่าดีนะคะ คออ่อนกว่าเขายังจะไปท้าดวลอีก" หญิงสาวพูดพร้อมกับจับฝ่ามือหนาของเขามาเช็ดด้วยผ้าเย็นเพื่อคลายอาการเมาให้เขารู้สึกดีขึ้น
เสียงหายใจเข้าออกของต้าเริ่มถี่ขึ้น เมื่อเขาเริ่มซุกไซร้ซอกคองามระหงของหญิงสาวที่หลับตาพริ้มยอมจำนนกับเขาแต่โดยดี“ทนไม่ไหวแล้วว่ะ” เขาลุกขึ้นยืนในขณะที่หญิงสาวนั่งตักแล้วเดินในท่าลิงอุ้มแตงไปยังเตียงนุ่มของหญิงสาว เขารีบถอดเสื้อแขนกุดของหญิงสาวอย่างเร่งรีบพร้อมกับดึงกระโปรงและกางเกงในลายลูกไม้ตัวบางของหญิงสาวที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นแห่งความสมยอมจนไหลล้นออกมาถึงง่ามขา“อ้าาา เยิ้มเชียว อยากมากแล้วสินะ” ชายหนุ่มครางในลำคอเมื่อนิ้วยาวสวยของเขาถูไถไปตามร่องกลีบหวานเยิ้มจนเปียกลงมาถึงที่นอน“อ๊าา พี่ต้าเบาๆ กับหนูหน่อยนะคะ” หญิงสาวครางเสียงหลงเมื่อเขาลูบไล้เนินสวยพร้อมกับนิ้วที่ขยับเข้าออกจนสุดจะทนเพราะความอยากเต็มที่ของหญิงสาว ชายหนุ่มไม่ตอบกลับรีบปลดกางเกงของตัวเองอย่างรวดเร็วเหมือนกับกลัวว่าหญิงสาวจะเปลี่ยนใจไม่ให้เขาสอดใส่เข้าไปในตัวเธออย่างไงอย่างงั้นเลยเขาก้มลงดูดเลียไปทั่วหน้าอกของหญิงสาวจนน้ำลายเปียกชุ่มไปทั่ว พร้อมกับเสียงลมหายใจหืดหาดอย่างกับคนคลั่งเซ็กซ์ของเขา ก็ทำให้เธอแอ่นเนินโหนกนูนของตัวเองถูกับหน้าขาของเขาที่คร่อมตรงหว่างขาของเธอ
เช้าวันต่อมาวาโยที่นอนหนุนแขนของชายหนุ่มอยู่นั้นลืมตาขึ้นมาพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าที่ส่องผ่านหน้าต่างกระจกทะลุผ้าม่านเข้ามาภายในห้อง เธอมองชายหนุ่มที่หลับตาพริ้มไม่สวมเสื้อมีเพียงผ้าห่มคลุมตั้งแต่เอวสอบลงไปจนถึงปลายเท้าของเขาเท่านั้น ผมยุ่งฟูนิดหน่อยพอให้ดูน่ารักเพราะปกติจะเห็นเขาแต่งกายเป๊ะ ทรงผมถูกจัดทรงให้เท่อยู่เสมอ เธอค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเบาๆ เพราะกลัวว่าเขาจะตื่นมาเห็นเธอโป๊ซะก่อนแม้เมื่อคืนเขาจะเห็นไปเต็มตาแล้วก็ตาม เมื่อลุกจากเตียงพ้นแล้วหญิงสาวจึงรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วชำระล้างร่างกายทันที“แสบจัง” เธอแทบสั่นสะท้านเมื่อน้ำสัมผัสโดนส่วนนั้นของเธอจนหญิงสาวกัดริมฝีปากของตนเองจนเป็นเส้นตรง ในขณะที่วาโยอาบน้ำอยู่นั้นก็มีคนมาเคาะประตูชายหนุ่มที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงจึงลุกขึ้นมาใส่เสื้อและกางเกงยีนส์ของตนเองและเดินไปเปิดประตูด้วยท่าทางงัวเงียสะลึมสะลือ“ไอ้ต้า มาทำอะไรที่ห้องน้องกูวะ” ชายหนุ่มที่มาเคาะประตูถึงกับทำหน้างงในสิ่งที่เห็นตรงหน้า ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าที่ยังใส่ไม่เรียบร้อย แถมผมเผ้ายังยุ่งเหยิงราวกับคนที่พึ่งตื่นนอน ใหม่ๆ สภาพแบบนี้มันคงไม่ได้มาเมื่อเช้านี้แน่ๆช
ตอนพิเศษที่1ที่โรงเรียนมัธยม“เฮ้ยต้า มานี่เร็วมัวมองอะไรอยู่” เพื่อนชายถามเด็กหนุ่มวัยสิบแปดที่กำลังนั่งกินข้าวในโรงอาหารพร้อมกับกลุ่มเพื่อนของเขาอยู่หลายคน“เปล่า กูไม่ได้มองนี่” ต้าปฏิเสธ“มึงมองน้องวาโยเหรอ”“เออๆ กูมองน้องเขา กูสงสัยว่าทำไม น้องเขามองกูจังวะหรือกูหน้าแปลกวะ”“แปลกอะไร มึงน่ะหล่อ สาวๆก็อยากมองเป็นธรรมดา ไปเร็วไปนั่งใต้ร่มไม้นั่นกัน” เพื่อนของต้าดึงให้เขาลุกขึ้นหลังจากทานข้าวเสร็จ ในขณะที่ต้าเองก็แอบมองวาโยที่นั่งคุยกับเพื่อนอยู่เรื่อยๆที่หน้าโรงเรียนหลังเลิกเรียนต้าเห็นว่าวาโยยืนคุยอยู่กับสินท่าทางสนิทสนมคงจะเป็นแฟนกันสินะเขาคิดในใจ“มีแฟนอยู่แล้วยังมามองผู้ชายคนอื่นอีก” ต้าบ่นลอยๆแล้วเดินเข้าไปยังร้านสะดวกซื้อ ก็เห็นว่าสินเดินเข้ามาในร้านแล้วหยิบถุงยางอนามัยหนึ่งกล่องแล้วไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์และวิ่งออกไปส่งให้กับวาโยเด็กผู้หญิงคนนั้นที่เอาแต่จ้องมองเขานั่นเองเช้าวันต่อมา เขาเห็นวาโยนั่งมอไซค์มากับสินก็เลยยิ่งเข้าใจว่าเป็นแฟนกัน เขาเลยไม่อยากสุงสิงกับแฟนใครและเลือกที่จะทำตัวนิ่งๆ หยิ่งๆ ดีกว่าเพราะหลังจากเรียนจบม.6 ต้าก็จะไปเรียนต่อที่อังกฤษแล้ว เลยไม่ได้ใส่ใ
“เห็นรอยสักพี่แล้วดิ เขินจัง” ต้าเกาหัวแก้เขิน“เห็นแล้วค่ะ หนูชอบมากนะคะ” ต้าถึงกับเอามือของเธอไปหอมอย่างรักจนสุดใจ“แล้วเรื่องลูกเขยแบบพี่ล่ะครับจะทำไง” ต้าถามอีกครั้ง“หนูยังไม่พร้อมค่ะ หนูต้องไปเรียนต่อป.โทที่อังกฤษอีก” “ไปเรียนที่อังกฤษเหรอ ไปกับใครล่ะ”“หนูสอบได้ทุนค่ะ ไปเรียนคนเดียวยื่นเรื่องตั้งแต่ปีที่แล้วค่ะ”“ดีเลย บ้านพี่ก็อยู่ที่อังกฤษไว้รอโยเรียนจบแล้วเราแต่งงานกันนะ ก็ประมาณสองปีสินะ”“แต่งงานเหรอคะ พี่ยังไม่เคยบอกรักหนูเลยจะแต่งได้ไงคะ”“ใครบอก พี่บอกรักเธอตั้งนานแล้วนะ เธอไม่สังเกตเอง”“ตอนไหนคะ” “ก็อิโมจิรูปหัวใจไง ที่พี่บอกรักเธอ ขนาดพี่ยังไม่เคยส่งให้แม่พี่เลยนะ เธอเป็นคนเดียวที่พี่ส่งให้”“อิโมจิรูปหัวใจใครก็ส่งได้ค่ะ”“พี่รักโยนะ พี่อยากอยู่กับเธอคนเดียว” เมื่อได้ยินอย่างนั้นหญิงสาวก็ยิ้มหน้าบาน“หนูก็รักพี่ต้าค่ะ รักมาตั้งนานแล้วด้วย”“อันนี้พี่รู้แล้ว อยากให้พี่บอกรักโยเยอะๆไหม ชอบฟังไหม”“ชอบค่ะ ชอบฟัง” หญิงสาวพยักหน้าใสซื่
“แฟนพี่ต้าไงคะ”“แฟนพี่เหรอ ไม่จริงมั้ง พี่ไม่มีแฟน พี่ยังบอกเธออยู่เลย” เขาหมุนเก้าอี้กลับมามองเธอที่ยืนถือไดร์เป่าผมอยู่“เค้าบอกว่าเป็นแฟนพี่ต้านี่คะ เป็นตัวจริงของพี่ต้า หนูก็เลยต้องออกมาโดยไม่ได้บอกพี่” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่มองหน้าของหญิงสาวแล้วสบตาที่สั่นไหวของเธอเหมือนคนจะร้องไห้“ใช่วันที่พี่บอกว่า...จะลงไปเอาชุดกับผู้จัดการที่รออยู่ข้างล่างใช่ป่ะ ใช่วันนั้นไหมเพราะวันนั้นแหละที่พี่เจอโน้ตที่เธอเขียนด่าพี่แล้วแปะไปที่กล่องถุงยาง วันนั้นพี่โมโหจนเลือดขึ้นหน้าเลยรู้ไหม”“ใช่ค่ะ วันที่พี่ลงไปเอาชุด แต่หนูไม่ได้เขียนนะคะหนูจะเขียนด่าพี่ทำไม ก็พี่บอกหนูแล้วว่าไม่อยากวาดฝันให้หนู” หญิงสาวพูดเหมือนน้อยใจ ต้าจึงลุกขึ้นสวมกอดเธอ แล้วเดินไปหยิบโน้ตที่อยู่ในลิ้นชักเครื่องประดับมาคลี่ออกแล้วส่งให้เธอดู“หนูไม่ได้เขียนซะหน่อยไม่ใช่ลายมือหนูเลย แต่ด่าแรงมากนะคะ ใครบังอาจมาด่าพี่ต้าของหนู อุ้ย” เธอรีบเอามือปิดปากเมื่อหลุดพูดว่าพี่ต้าของเธอต้าอดใจไม่ไหวจึงจุ๊บเบาๆไปที่ริมฝีปากของเธอเพราะถูกใจที่เธอแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขาแบบนี้
“สกปรก” เธอเอ่ยมาสั้นๆ“ใช่สกปรก เธอพูดถูกแล้ว” เขาพยักหน้าเห็นด้วย“อย่ามาดูถูกหนูนะพี่ต้า หนูไม่ชอบ ถ้าไม่อยากถ่ายแบบก็ไม่ต้องถ่ายไม่เห็นต้องพูดจาดูถูกกันเลย”“พี่ดูถูกอะไร พี่แค่จะให้เธอทำความสะอาดห้องที่มันสกปรกอยู่นี่ไง ไม่ได้อยู่มาหลายเดือน ฝุ่นมันก็เกาะหนาไปหมด เธอเข้าใจว่าอะไร” เขาพูดพร้อมกับเอามือลูบโต๊ะแล้วหงายมือมาดูฝุ่น ทำอย่างกับว่าฝุ่นหนาเตอะทั้งที่เมื่อวันก่อนแม่ของเขาเพิ่งให้แม่บ้านมาทำความสะอาดเองชายหนุ่มลุกขึ้นยืนแล้วเดินเบียดดันเธอเข้าไปจนชนมุม“หนูก็คิดว่า… ช่างมันเถอะค่ะ” หญิงสาวพูดทิ้งท้ายไว้พร้อมกับดันอกกว้างของเขาออก“คิดเรื่องอย่างว่าเหรอ เธอนั่นแหละคิดทะลึ่ง ทำความสะอาดมันก็ต้องใช้ร่างกายใช้แรงทั้งนั้น ฟุ้งซ่านนะเราน่ะ” ชายหนุ่มดีดหน้าผากของเธอเบาๆ อย่างเอ็นดู วินาทีนี้เองที่เขาเห็นวาโยมองเขาด้วยสายตาเป็นประกายมีความสุขซ่อนอยู่ในนั้นและเขาไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองแน่ๆ เพราะเธอหน้าแดง แถมยังหลบตาก้มหน้าอมยิ้มอยู่ แต่ชายหนุ่มก็แกล้งทำเป็นไม่เห็นเพราะไม่อยากให้เธอเขินอายจนหนีเขาไปนั่นเอง“งั้นตกลงค่ะ แต่ช่วยลดราคาให้ถูกลงเยอะๆหน่อยนะคะ เพราะหนูจะทำความสะอาดให้สุด
วันนี้แม่มาหาวาโยที่คอนโดเพราะมีเรื่องให้ช่วย เนื่องจากแม่ของวาโยนั้นทำแบรนด์เสื้อผ้าของตัวเองและยังขาดนายแบบมาช่วยโฆษณาให้ ซึ่งแม่ของเธออยากให้ต้าที่เป็นนายแบบเป็นพรีเซนเตอร์ถ่ายรูปกับเสื้อผ้าของเธอนั่นเอง จึงมาหาวาโยก่อนที่เขาจะกลับไปเมืองนอก เพราะสินบอกให้เธอมาหาลูกสาวให้ช่วยพูดกับเขาให้น่าจะได้เรื่องกว่าที่ตัวสินพูดเอง“นะโยช่วยพูดกับพี่เขาหน่อย เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันไม่ใช่เหรอ”“แม่คะ หนูไม่ได้สนิทกับพี่ต้าแล้วนะคะ”“งั้นแสดงว่าเคยสนิทสิ ถ้าแบรนด์เสื้อเราดังขึ้นมาเรารวยเลยนะโย ลองคิดดูสินายแบบดังมาเป็นพรีเซนเตอร์ให้เสื้อเราจะดังขนาดไหน คนก็ต้องให้ความสนใจแล้วมาซื้อกันเยอะๆ แน่เลยแล้วอีกอย่างผ้าที่แม่นำมาตัดเย็บก็อย่างดีเลยนะรับรองนายแบบคนนั้น ไม่อายแน่ๆ แม่เอาแบบเสื้อมาให้ดูแล้ว เขาชอบไม่ชอบยังไงค่อยว่ากันทีหลัง ดีไหมลูก” แม่พูดเกลี้ยกล่อมเธอ“งั้นก็ได้ค่ะ หนูจะถามพี่เขาให้” เธอตอบอย่างไม่ค่อยเต็มใจนักแต่จะทำยังไงได้ล่ะ นี่มันธุรกิจครอบครัวของเธอ อีกหน่อยเธอก็ต้องมาดูแลต่ออยู่ดี ศึกษาไว้หน่อยก็แล้วกัน“ดีแล้วลูก ยังไงซะมันก็ต้องตกเป็นของหนู ค่อยๆ เรียนรู้กันไปนะ แม่จะรอฟังข่าวด
เมื่อต้าทานข้าวเย็นกับแม่ของเขาเสร็จ ก็ขับรถสปอร์ตหรูที่เขาเอามาจอดไว้ที่บ้านแม่ขับตรงไปยังคอนโดของเขาทันที แม้ว่าเขาจะไม่ได้กลับมานอนที่นี่นานแล้ว แต่ภาพหลายๆ อย่างยังชัดเจนเมื่อนึกถึงโซฟาตัวนี้ที่เขาร่วมรักกับวาโยครั้งสุดท้าย หรือแม้แต่กล่องถุงยางอนามัยจำนวนมากที่เขาเปิดใช้ไปเพียงชิ้นเดียวเท่านั้นก็ยังอยู่ที่ชั้นวางเดิม“ฮึ หมดอายุแล้วเหรอ” เขาหัวเราะในลำคอเมื่อพลิกดูฉลากข้างกล่องก็อดขำไม่ได้“แกนี่น่าสงสารกว่าฉันอีกนะ อยู่อย่างโดดเดี่ยวแล้วก็หมดอายุไป” เขาหยิบมันทิ้งลงไปในถังขยะทันที แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มที่เคยมีหญิงสาวมานอนข้างๆ“ป่านนี้ ไปเป็นแฟนคลับของใครอยู่นะ” เขาพูดบ่นลอยๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาดู กดไปยังแอปอินสตาแกรม แล้วเปลี่ยนแอคเคาท์หลุมเพื่อไปส่องโปรไฟล์ของวาโย“ก็ดูมีความสุขดีนี่” เขาเลื่อนจนไปเจอรูปหนึ่งที่ถ่ายกับเพื่อนๆ ของเธอมีทั้งหญิงและชายหลายคน แต่เขาสังเกตได้ว่าในภาพมีผู้ชายโอบเอวของวาโยอยู่“มันเป็นใครวะ ยิ้มหน้าระรื่นเชียว” เขาเลื่อนๆ ดูไปหลายภาพ บางภาพเขาก็เคยดูแล้ว แต่มือดันลั่นไปกดถูกใจในรูปภาพของเธอเข้าให้ งานเข้าแล้วแต่นี่มันเป็นแอคหลุมของเขา
สองปีต่อมาวาโยเรียนจบปริญญาตรี ในขณะที่ต้าเองก็กลับไปอยู่บ้านที่เมืองนอกของเขาที่เคยซื้อไว้ตอนอยู่กับแม่ที่ต่างประเทศหลังจากที่เลิกรากับวาโยวันนั้นประมาณหกเดือนน่าจะได้ เขาก็หันหลังให้วงการนายแบบทันที ใจจริงอยากจะเลิกตั้งแต่เดือนแรกด้วยซ้ำ แต่ติดที่เขายังมีสัญญาถ่ายแบบอยู่กับหลายบริษัทจึงไม่สามารถยกเลิกงานพวกนั้นได้ ต้ามีธุรกิจอสังหาอยู่หลายแห่งในเมืองนอกที่ทำกับเพื่อน และของเขาเองก็มีอยู่สองที่ น่าจะเป็นเวลาสองปีที่เขาถอยห่างจากวงการบันเทิงมา แต่ก็มีบ้างที่เขายังเดินแบบอยู่เพราะผู้ใหญ่ขอ เขาจึงบินไปมาอยู่ที่ไทยหลายครั้งปีนี้เขาอายุยี่สิบเจ็ดแล้ว เติบโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น มีความสำรวมมากขึ้น และเก็บอารมณ์เก่งกว่าเดิมด้วยซ้ำวันนี้ชายหนุ่มบินกลับมาไทยเพื่อมาเยี่ยมแม่ของเขาที่บ่นคิดถึงแต่ลูกชายตลอดเวลาชายหนุ่มร่างสูงที่ยังหุ่นดีเหมือนเดิม แต่เพิ่มเติมตรงที่เขากล้ามใหญ่ขึ้นเนื่องจากการออกกำลังกายอย่างหนักหลังเลิกงานและยามว่างที่เขาไม่ได้ออกไปดื่มกับเพื่อนๆทันทีที่ลูกชายเดินลากกระเป๋าเข้าบ้าน แม่ของเขาก็รีบวิ่งมารับและสวมกอดเขาจนแน่นราวกับว่ากลัวลูกชายของเขาจะหนีกลับไปอย่างไงอย่างงั้น
“อยากรู้จริงๆ เหรอ” เขาถามเธอ“อยากรู้อะไรคะ” เธอถามเขาให้แน่ใจอีกครั้ง“อยากรู้เหรอ ว่าทำไมพี่ถึงไม่อยากคุยตอนนั้น อ่านแล้วไม่ตอบ ก็นี่ไง!”“ขนาดเธอยืนต่อว่าพี่อยู่ ไอ้นี่ของพี่มันยังแข็งอยากเอาเธออยู่เลย” เขาไม่พูดเปล่ากับจับมือของเธอไปกำแท่งเนื้อของเขาที่มันแข็งจนพร้อมจะใช้งานแล้ว“ทะลึ่ง” เธอรีบชักมือออกอย่างเร็ว“พี่พูดจริงๆ ในหัวพี่มันคิดแต่เรื่องอย่างว่ากับเธอคิดแค่กับเธอแค่คนเดียวนะโย” เขาเดินมาสวมกอดเธอจากทางด้านหน้าโดยที่หญิงสาวไม่ได้ขัดขืนอะไร“พี่ยังไม่รู้เลย ว่าโยโกรธพี่เรื่องอะไรอีกบอกพี่ได้ไหม” เขาจับใบหน้าของหญิงสาวแล้วจะจูบลงไปที่ริมฝีปากนุ่ม แต่หญิงสาวกลับเบี่ยงหน้าหนี ไม่ยอมให้เขาจูบง่ายๆ“หนูเบื่อที่ต้องเห็นพี่เป็นข่าวกับคนอื่น หนูไม่อยากเสียใจอีก”“แล้วพี่เลือกได้เหรอโย งานพี่มันเป็นแบบนี้” เขาใช้สายตาเศร้าสร้อยมองมาที่หญิงสาวเผื่อว่าเธอจะเห็นใจเหมือนครั้งที่ผ่านมา“แต่หนูเลือกได้นี่คะ หนูว่าอยู่แบบนี้ก็ดีแล้วไม่ต้องวุ่นวายต่อกัน สบายใจจะตาย” หญิงสาวพูดหัวเราะเชิงขบขันที่เหมือนว่าเธอกำลังจะบอกเลิกเขา แต่ทั้งสองก็ไม่เคยคบกันเลยด้วยซ้ำ“หนูเบื่อที่ต้องอยู่แต่ในห้อง
หนึ่งสัปดาห์ต่อมาต้าคิดว่าครั้งนี้วาโยโกรธเขานานเกินไปแล้ว เธอไม่เห็นแถลงข่าวของเขาเหรอที่บอกว่าไม่ได้มีอะไรกับโรส ทำไมถึงยังนิ่งอยู่ เขาเห็นว่าเธอเงียบเขาเองก็เลยเงียบเหมือนกัน แต่ครั้งนี้กลับเป็นเขาที่ทนไม่ไหวซะเอง จึงกดโทรหาหญิงสาวในทันที“ของที่เอามาให้พี่น่ะ พี่ไม่อยากได้หรอกนะ มาเอาไปคืนด้วย” ชายหนุ่มร่างสูงพูดกับเธอผ่านโทรศัพท์และหวังว่าหญิงสาวจะง้อเขาแต่ทำไมคำพูดของเขามันฟังดูเหมือนหาเรื่องทะเลาะกันล่ะ“งั้นพี่ต้าทิ้งได้เลยค่ะ หนูเองก็ไม่อยากได้แล้วเหมือนกัน” ตื้ดๆๆ หญิงสาวกดวางสายทันที“ไม่อยากได้แล้วเหมือนกันเหรอ ใจร้ายมากนะโย ถ้าครั้งนี้เธอบล็อกเบอร์พี่อีก เราได้เห็นดีกันแน่” ต้าจึงกดโทรออกอีกครั้ง“มีอะไรอีกคะพี่ หนูเรียนอยู่” เธอรับสายพร้อมพูดกระแทกเสียงเข้ามาในโทรศัพท์ จนเขาเองแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวาโยจะตะคอกใส่เขาด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวแบบนี้“แค่นี้ต้องตะคอกพี่ด้วยเหรอ ออกมาเจอกันหน่อยสิครับ” เขาพูดเสียงอ่อนลง“หนูไม่มีอะไรจะคุยกับพี่ต้าค่ะ” เธอพูดตัดบท“แต่พี่มี…เรื่องไอ่สินพี่ชายของเธอ” เขาพูดทิ้งท้ายไว้เพราะถึงยังไงหญิงสาวต้องอยากรู้แน่ๆ ถึงจะโดนไอ่สินตามมากระทื