"ลูกพี่เมามากแล้วนะครับ" มนตรีเห็นว่าธามม์ดื่มเยอะแล้วเลยเข้ามาดู"เมาที่ไหนวะ ดูน้องเจนนี่สิยังไม่เห็นเมาเลยกูเป็นผู้ชายอกสามศอกจะเมาได้ยังไงอายผู้หญิงแย่" ขณะที่พูดมือของธามม์ก็เอื้อมไปโอบไหล่เจนนี่ก่อนจะชนแก้วกันอีกครั้ง"สวัสดีค่ะคุณลูกค้า มากี่ท่านคะ"ธามม์ได้ยินเสียงนี้ถึงได้หันกลับไปมองด้านหลัง แต่มือที่โอบเจนนี่อยู่ก็ไม่ได้ปล่อย"มาเท่าที่เห็นนี่แหละครับ คุณว่างนั่งคุยกับผมหน่อยไหมครับคนสวย""เอ่อ..ตกลงค่ะ" ทีแรกยี่หวากำลังจะปฏิเสธ แต่ปากไวไปตอบตกลงตอนที่มองไปเห็นว่าเขายังคงกอดผู้หญิงคนนั้นอยู่"ถ้างั้นผมขอเปิดห้องพิเศษเลยนะครับ" ผู้ชายที่มาเที่ยวก็ไม่ใช่ธรรมดาคนที่ตามมาด้วยอีกสองคนก็คือลูกน้อง"เชิญทางนี้ค่ะ" หน้าที่ของยี่หวาเป็นผู้จัดการทั่วไปของร้าน เธอสามารถจัดการได้ทุกอย่างตอนที่ยี่หวาบอกว่าจะทำงานที่นี่สิงขรไม่รู้ว่าจะให้ตำแหน่งไหนกับเธอดี เขาเลยให้เป็นผู้จัดการทั่วไปจะได้สมฐานะเธอหน่อย"สวัสดีค่ะเสี่ย" พอเห็นว่ามีเสี่ยกระเป๋าหนักเข้ามาเที่ยวเด็กเอ็นเตอร์เทนก็เข้ามาต้อนรับแต่แขกคนนี้ไม่ต้องการคนอื่น เพราะต้องการยี่หวายี่หวาเลือกนั่งโซฟาเดียวกับแขกแต่ก็ไม่ได้นั่งใกล้เพ
"เสี่ยคะ" ฟ้างามเห็นว่าเสี่ยสิงขรกำลังจะเดินไปโดยที่ไม่จัดการอะไรเลย"คุณไม่ต้องไปสนใจมันหรอก มีงานอะไรทำก็ไปทำเถอะ" สิงขรไม่รู้ว่าธามม์และยี่หวาคุยกันยังไงเขาเลยไม่อยากพูด ปล่อยให้ทั้งสองจัดการกันเอง"คุณฟ้างามคะ" หลังจากที่เสี่ยเดินไปแล้วเจนนี่ก็เดินเข้ามาหาฟ้างามพร้อมกับมองเข้าไปในห้องเผด็จศึก คิดว่าจะตกคุณธามม์ได้แล้วเชียว"ไม่ได้ยินเจ้านายบอกหรือไงไปทำงาน""ทำไมคุณยี่หวาทำแบบนี้" เห็นเงียบๆ ฟาดเรียบเลยนะ พอไม่ได้เสี่ยกลับหันมาจัดลูกน้องของเสี่ยแทน"เราอย่าไปพูดแบบนี้อีกนะ ใครได้ยินมันไม่ดี""หึ!" เด็กในร้านเริ่มจะไม่พอใจยี่หวาตั้งแต่ตอนแย่งลูกค้าแล้ว ตอนนี้มาให้ท่าธามม์อีก"น่าจะลาออกตั้งแต่เสี่ยเขาไม่เอาแล้ว ยังอยู่หน้าด้านชิบหาย" หลายคนกำลังสุมหัวพูดคุยถึงเรื่องนี้ หายเข้าไปกับธามม์ในห้องเผด็จศึกนานขนาดนั้นใครจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"อย่าพูดให้นางได้ยินล่ะ ก็รู้อยู่ว่านางเป็นผู้จัดการของร้าน""เพราะตอนนั้นเสี่ยเกรงใจเฉยๆ แหละ ลองดูตอนนี้สิ หายใจเข้าหายใจออกก็มีแต่คุณไอริน" สิงขรที่เคยให้เด็กมานั่งเอ็นเตอร์เทนตัวเองตอนนี้ไม่มีแล้ว และทุกคนก็รู้เลยไม่อยากเข้าไป เพราะกลัวว่าชะต
"แล้วเราจะเดินทางกันแบบไหนคะ""ยี่หวาไม่มีรถ ใช้รถของคุณฟ้างามได้ไหมคะ เดี๋ยวยี่หวาจะเติมน้ำมันให้""เรื่องน้ำมันมันไม่ใช่ปัญหาหรอกค่ะ ช่วงนี้ฤดูฝนแถมทางไปก็อันตรายด้วย""เดี๋ยวยี่หวาเป็นคนขับรถเองค่ะ""จะไหวเหรอคะ""คุณไม่เชื่อใจฉันเหรอ""ถ้างั้นเราก็ช่วยๆ กันขับแล้วกันค่ะ""ขอบคุณมากนะคะคุณฟ้างาม เราไปกันเลยไหมคะ""ห๊ะ? อะไรนะคะ?" ฟ้างามคิดว่ายี่หวาจะเดินทางพรุ่งนี้"เราก็ค่อยๆ ขับไปเดี๋ยวก็ถึงเองค่ะ""ฉันไม่เคยไปจังหวัดนั้นเลยนะคะ" ถึงแม้ฟ้างามจะเป็นคนในพื้นที่ของภาคนี้ แต่ก็ไม่เคยไปเที่ยวจังหวัดนั้นเลย ส่วนยี่หวาไม่ต้องพูดถึงมาจากเมืองหลวงเคยไปหรือยังก็ไม่รู้ "..ก็ได้ค่ะ" เห็นสีหน้าอีกฝ่ายแล้วมันก็ทำให้ฟ้างามใจอ่อน ขับรถระวังก็คงจะไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง"ขอบคุณมากนะคะ""แล้วเรื่องชุดร่วมงานแต่งล่ะคะ""เราค่อยไปหาที่นั่น เดี๋ยวเรื่องชุดฉันจะจัดการให้คุณเองค่ะ""เอ่อ..ค่ะ" ฟ้างามคิดว่ายี่หวาคงรีบไปช่วยจัดเตรียมงานแต่งมั้งถึงได้รีบขนาดนี้ก่อนออกมาฟ้างามก็บอกให้คนรับผิดชอบงานรอเพราะเธอจะไปร่วมงานแต่งของเสี่ย"ฉันขอเป็นคนขับรถให้ก่อนนะคะ""ก็ได้ค่ะช่วงขึ้นเขาเดี๋ยวฉันเปลี่ยนขับเอง"จากจั
"แล้วตอนนี้พวกคุณพักอยู่ที่ไหนกันคะ" พอมีจังหวะไอรินก็รีบถามถ้าช้ากว่านี้กลัวว่าธามม์จะแย่งพูดอีก"เปิดห้องอยู่ชั้นบนค่ะ""เซอร์ไพรส์มากเลยค่ะ ไม่คิดว่าพวกคุณจะมางานแต่งด้วย"มานึกอายตอนนี้ยังทันไหมเนี่ย เขาไม่ได้เชิญร่วมงานแต่งเลย แถมงานแต่งของพวกเขา ยังไม่มีใครบอกเธอสักคน"ไปพักบ้านฉันด้วยกันนะคะ""ไม่เอาดีกว่าค่ะเกรงใจ""มาถึงที่นี่ทั้งทีจะมาพักโรงแรมทำไมคะไปพักด้วยกันจะได้รู้จักบ้านฉันไว้""เอ่อ.." จังหวะนั้นสายตายี่หวาแอบชำเลืองมองดูธามม์เล็กน้อย ทำไมเขาถึงหน้าบึ้งเขาไม่ดีใจเหรอที่เรามา"ตอนนี้คุณฟ้างามอยู่ห้องไหนคะ""อยู่ชั้นบนค่ะ""พวกคุณกลับไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันจะนั่งรถคุณฟ้างามไปเอง" ไอรินหันไปบอกสิงขรก่อนจะจูงแขนยี่หวาให้เดินตามไป"ถ้างั้นเราก็ไปกันก่อน""นายกลับไปก่อนเลยครับ""หือ.." สิงขรที่กำลังจะเดินไปหันกลับมามองลูกน้อง"ผมจะขับรถให้พวกเธอครับ""อืม" สิงขรคิดว่าดีเหมือนกันมีแต่ผู้หญิงก็อดเป็นห่วงไม่ได้ผ่านไปสักพักทั้งสามก็ลงมา ทีแรกยี่หวาก็กลัวว่าฟ้างามจะนอนหลับอยู่ แต่พอขึ้นไปก็เห็นว่ายังไม่หลับเลยชวนออกมา"คุณธามม์" ฟ้างามมองไปเห็นธามม์ยืนอยู่ใกล้ๆ รถของเธอ"เดี๋ยวผม
"ฉันคิดว่าให้คุณธามม์เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวอีกคนดีกว่าไหมคะ" ไอรินเห็นว่าธามม์ที่ยืนอยู่หน้าประตูกำลังจะเดินหนีไป"คงไม่ได้หรอกครับคุณไอริน" สมิงดำเอ่ยเพราะคุยกันไว้แล้วธามม์ต้องไปทำงานแทนเขา "ทำไมจะไม่ได้ล่ะคะ ในเมื่อคุณ..เอ่อคุณ.." เมื่อสักครู่เธอก็ได้ยินชื่ออีกคนแล้วแหละ แต่จำไม่ได้ เพราะได้ยินเขาพูดว่าไม่ถนัดเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว"นเรศวรครับ" นเรศวรเห็นเธอมองมาเลยแนะนำตัวเอง"นเรศวร?" ทีแรกเหมือนได้ยินว่านเรศ หรือว่านี่จะเป็นชื่อจริง"ชื่อผมทำไมครับ""ก็ชื่อพวกคุณมีแต่ชื่อแบบว่า..""แบบว่าอะไรครับ" ขุนรามถามบ้างไอรินไม่รู้จะใช้คำพูดไหนดี ตั้งแต่สิงขรแล้ว ยังมาสมิงดำ ขุนราม อีกคนที่โผล่มาใหม่นเรศวรหนักเลยทีนี้ "ผมรอฟังอยู่ครับ""เปล่าหรอกค่ะชื่อของพวกคุณแต่ละคน เหมือน..""เหมือนอะไร" สิงขรเห็นว่าเธอพูดไม่ได้"ไม่รู้ค่ะแต่คิดว่าคงไม่มีนายจันทร์หนวดเขี้ยวโผล่มาอีกคนนะคะ""ฮ่าาาา" ทั้งสี่คนขำขึ้นแทบจะพร้อมกัน"ขำอะไรคะ""คุณรู้ได้ยังไง""คะ?""แกก็ไปล้อเมียเล่น ตกลงเรากำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่เนี่ย เพื่อนเจ้าบ่าวหรือไอ้จันทร์หนวดเขี้ยว""มีจริงๆ เหรอคะ""หึหึ.. ไม่มีหรอก ส่วนเรื่องเพื่อนเ
ธามม์ก็ชั่งใจอยู่ว่าจะพาเธอไปค้างข้างนอกหรือพากลับบ้านดี ตอนนี้เพื่อนพวกพี่ๆ ของเธอมาแทบจะครบทีมเลย ถ้าไม่พาไปส่งที่บ้านมันก็จะดูไม่ดีเขาทำกับชีวิตเธอจนไม่มีชิ้นดีแล้ว ถ้ายังเห็นแก่ตัวพาเธอไปค้างข้างนอกจะเรียกตัวเองว่าลูกผู้ชายได้ยังไง"เดี๋ยวผมจะพากลับนะครับ"ตั้งแต่เขาบอกว่าจะพากลับและขับรถตรงมาทางบ้านของไอริน ยี่หวาก็นั่งเงียบไม่พูดไม่จา อายเขาไหมเนี่ย อุตส่าห์เสนอตัวให้แต่เขาดันพากลับมาส่ง วิ่งแจ้นมาถึงที่นี่เพื่อหาผู้ชายเธอเป็นอะไรมากไหมยี่หวา ตั้งแต่สิงขรแล้วยอมทิ้งครอบครัวเพื่อมาหาเขาก็ไม่เลือกยังมาลูกน้องของเขาอีก"ถึงแล้วครับ"ถ้าเขาไม่บอกเธอก็คงไม่รู้ว่าถึงแล้ว จะคิดอะไรให้ปวดหัวนักหนา ลูกคลอดออกมาก็แค่เลี้ยงให้เขาโต ยี่หวากลืนน้ำตาที่มันกำลังจะไหลให้กลับลงที่เดิม ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถพอยี่หวาเดินเข้าไปในบ้านธามม์ก็เดินตามเข้าไปด้วย"ไปไหนกันมา" สมิงดำที่ยังไม่เข้าไปนอน เห็นยี่หวาลงจากรถโดยมีธามม์เป็นคนขับ"ไปดูบรรยากาศกลางคืนรอบเมืองค่ะ""อ้าวคุณยี่หวากลับมาแล้วเหรอคะ" ฟ้างามได้ยินเสียงรถเลยลงมาดู ทีแรกคิดว่ายี่หวาจะไปนอนบ้านหลังนั้นเสียอีก"คุณฟ้างามยังไม่นอนเหรอคะ""รอ
"ผมว่าพวกคุณกลับไปเถอะครับเดี๋ยวทางนี้ผมจะดูแลเอง" ธามม์พอจะเดาได้แล้วว่าที่ยี่หวาทำไปเพราะอะไร"ถ้างั้นฝากด้วยนะคะคุณธามม์ถ้ามีอะไรรีบแจ้งไปนะคะ" ก่อนไอรินจะออกไปจากห้องไม่ลืมบอกให้ยี่หวาพักผ่อนเยอะๆ เรื่องงานแต่งไม่ต้องเป็นห่วง เพราะวันนี้เธอมีเพื่อนมาร่วมงานด้วยเดี๋ยวจะขอให้เพื่อนเป็นเพื่อนเจ้าสาวคู่กับฟ้างามอีกคน"ทานข้าวก่อนนะ" ธามม์ถือข้าวต้มถ้วยนั้นไปนั่งลงข้างๆ เตียง ก่อนจะตักมันขึ้นมาเป่าเพื่อระบายความร้อนออก"ฉันกินเองได้"ได้ยินเธอบอกว่าจะทานเองเขาเลยไปขยับโต๊ะที่ตั้งอยู่มุมห้องมาวางโจ๊กให้ข้างๆ เตียงจังหวะที่ยี่หวาตักโจ๊กถ้วยนั้นใส่ปากเขาก็เดินมาที่ประตู"แอะๆ""ร้อนเหรอค่อยๆ กินสิ" กำลังจะเปิดประตูออกไปต้องหันกลับมาดูเธอก่อน"คุณจะไปแล้วเหรอ""ผมจะลงไปเอาน้ำมาให้""ค่ะ" ไม่อยากให้เขาไปเลยต้องทำยังไงเนี่ยธามม์หายลงไปครู่หนึ่งก็กลับขึ้นมาพร้อมขวดน้ำ"ทำไมยังไม่ทาน" มองดูถ้วยโจ๊กยังเหลือเท่าเดิมอยู่เลย"ฉันไม่อยากกินโจ๊ก""แล้วอยากกินอะไรล่ะ""อยากกินก๋วยเตี๋ยวร้านเมื่อวาน""ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะเปิดตอนกลางวันด้วยไหม" เพราะส่วนมากร้านค้าริมถนนแถวนี้จะเปิดกลางคืนไปจนเกือบสว่าง
"มีอะไร""ทางนั้นโทรมาบอกว่าเธอกลับไปแล้วครับ""กลับไปแล้ว?" ธามม์รีบคว้าโทรศัพท์จากมือของมนตรีมารับ ..ใช่แล้วคนที่มาเฝ้าอยู่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่เพื่อดูว่าเธอกลับมาบ้านจริงไหม..ก็คือธามม์ตอนที่รู้ว่ายี่หวาไม่ได้กลับไปรอที่เพนท์เฮ้าส์ สิงขรก็สั่งให้ลูกน้องโทรไปยกเลิกเรื่องทุกอย่างให้ธามม์กลับมาก่อน กลัวว่าถ้ายี่หวากลับไปบ้านแล้วเรื่องมันจะยุ่งยากมากกว่านี้"เอาไงต่อครับ" ลูกน้องอีกคนที่นั่งสังเกตการณ์อยู่ด้วยกันหันมาถาม"จะเอาไงล่ะก็กลับสิ"ใช้เวลาอยู่หลายชั่วโมงกว่าจะเดินทางมาถึงภาคเหนือ[เพนท์เฮ้าส์]พอรถจอดธามม์ก็ลงจากรถแล้วตรงเข้าไปด้านในก่อนจะกดลิฟต์ขึ้นชั้นบน"นั่น?" แต่พอธามม์เข้าไป คนที่อยู่ในรถยังไม่ทันได้ไปไหนก็เห็นยี่หวาเดินออกมาจากเพนท์เฮ้าส์มนตรีคิดว่าคนหนึ่งคงกำลังลงลิฟต์อีกคนก็ขึ้นไปเลยสวนทางกัน เขาเลยโทรขึ้นไปบอกธามม์ว่ายี่หวาลงมาข้างล่างแล้วผ่านไปสักพักธามม์ก็รีบลงมาชั้นล่าง แล้วมองหาว่าเธอเดินไปทางไหนคนที่อยู่บนรถตู้ส่งสัญญาณบอกว่าเดินไปโน่นแล้ว เขาเลยรีบวิ่งตามไป"คุณจะไปไหนอีก""....." ได้ยินเสียง เธอก็หันขวับกลับมามอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร และกำลังจะเดินไปข้างหน้า
พิมพ์ไม่รู้ว่าจะหันไปทางไหนได้แล้ว ร้านก๋วยเตี๋ยวก็เป็นร้านที่เช่ามา เธอต้องรับผิดชอบสองต่อทั้งร้านก๋วยเตี๋ยวและก็บ้านหลังนั้น"เราค่อยๆ แก้ปัญหากันไปทีละจุด คุณพิมพ์อย่าเครียดมากนะคะ" ถ้ายี่หวายังใช้เงินฟุ่มเฟือยได้อยู่เหมือนเดิมเธอคงเอาเงินส่วนนั้นมาช่วยพิมพ์แล้ว แต่ตอนนี้ชีวิตเธอยังจะเอาไม่รอดพิมพ์มองดูซากของร้าน เธอแทบไม่มีแรงจะยืน คิดอะไรก็ไม่ออก"คุณพิมพ์ไปค้างที่เพนท์เฮ้าส์กับยี่หวานะคะ""ไม่หรอกค่ะ"ยี่หวาหันมองไปดูธามม์ขอความช่วยเหลือให้เขาพูดอะไรบ้าง ที่ธามม์เอาแต่เงียบถ้าเขาออกความคิดเห็นกลัวว่ายี่หวาจะคิดเล็กคิดน้อย เหมือนตอนที่คิดว่าพิมพ์เป็นผู้หญิงที่เขาเคยสนใจ"ไปพักที่เพนท์เฮ้าส์กับคุณยี่หวาก่อนนะ""พิมพ์ไม่อยากไปรบกวนคุณทั้งสองค่ะ""ไม่ได้รบกวนเลยค่ะ ถ้ามีลู่ทางแล้วคุณพิมพ์ค่อยแยกตัวออกมาก็ได้""คืนนี้พิมพ์จะกลับไปที่โรงพยาบาลค่ะ""ลืมเลยว่าแฟนคุณพิมพ์ยังอยู่โรงพยาบาล""อย่าลืมนะว่าเธอต้องรับผิดชอบเรื่องบ้านของฉัน" ป้าคนนั้นยังหันมาพูดตะคอกใส่พิมพ์ "ประเภทที่สร้างความเสียหายให้คนอื่นแล้วบอกให้ตำรวจจับตัวเองติดคุกเพื่อทดแทนค่าเสียหายกูไม่เอานะ" คนส่วนมากถ้าไม่มีเงิน
เพจของทางจังหวัดที่ธามม์กดติดตามไว้ตอนนี้ออกข่าวเรื่องไฟไหม้ร้านก๋วยเตี๋ยว ที่มีชื่อร้านว่าก๋วยเตี๋ยวอยุธยา และตอนที่เกิดเหตุเจ้าของร้านก็ไม่อยู่ร้านและก็ไม่มีใครติดต่อได้ ทางเพจเลยแจ้งข่าวกับคนที่รู้จักเจ้าของร้านนี้ให้ติดต่อกลับมาที่ร้านด่วนธามม์รีบบึ่งรถมาที่ร้านก๋วยเตี๋ยวอยุธยา ก็เป็นแบบที่คิดไว้จริง ร้านนี้มีทั้งห้องพักของพิมพ์อยู่ในร้านด้วย เพราะตอนต่อเติมเธอทำเป็นห้องพักของตัวเองด้วยเลยจะได้สะดวกในการค้าขาย"ทำไงดีคะเรารีบแจ้งคุณพิมพ์ดีไหมคะ""เดี๋ยวผมขอลงไปคุยกับเจ้าหน้าที่ก่อนคุณรออยู่บนรถนะ""ฉันไปด้วยค่ะ""ไม่ต้องมันอันตราย" ถึงแม้ตอนนี้ไฟจะถูกดับหมดแล้ว แต่เจ้าหน้าที่ก็ยังคงอยู่ในพื้นที่เพราะเหตุเพิ่งเกิดเมื่อไม่นานมานี้เอง"สวัสดีครับ ผมเป็นญาติเจ้าของร้านครับ""คุณพอติดต่อเจ้าของร้านได้ไหมครับ""ติดต่อได้ครับ แต่ผมอยากรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง""เราคาดว่าไฟฟ้าลัดวงจรครับ""ไฟฟ้าลัดวงจรเหรอครับ?""ตอนนี้บ้านหลังข้างๆ ก็ได้รับความเสียหายร่วมด้วย ทางเจ้าของบ้านอยากจะคุยกับต้นเพลิงครับ""คุยกับผมมาได้เลยครับ" ธามม์อดคิดไม่ได้ว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะตัวเอง ถ้าไม่เพรา
"คุณหมอบอกว่าเป็นยังไงบ้าง" นรสิงห์เข้ามาก็ถามอาการของน้องสาว"คุณหมอบอกว่าห้ามฉันขยับตัว""ห้ามขยับตัวเลยเหรอ?""ก็ขยับได้บ้างค่ะ แต่ห้ามกระทบกระเทือน""ตอนนี้เจ้านายมึงอยู่ไหน" นรสิงห์หายใจเข้าลึกๆ แล้วก็ถามหาผู้เป็นเจ้านายของธามม์"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนายครับ""กูถามว่าเจ้านายมึงอยู่ไหน" เขาเน้นหนักประโยคเดิม"พี่จะถามหาพี่สิงขรทำไมคะ""มันรู้เรื่องนี้ไหม""รู้หรือไม่รู้มันก็ไม่ใช่เรื่องของเขา พี่อย่าก่อเรื่องได้ไหม""เราหาว่าพี่เป็นคนก่อเรื่องงั้นเหรอ""โอ๊ย" ตอนที่นรสิงห์ขึ้นเสียงใส่ยี่หวาก็ขยับมือมากุมท้องเหมือนว่าเจ็บปวดมากจนคนเป็นพี่หายใจเข้าลึกๆ อีกครั้ง "พี่จะพาเราไปรักษาตัวที่กรุงเทพฯ""พี่ไม่ได้ยินหรือไงฉันบอกว่าคุณหมอห้ามฉันขยับตัว""พี่จะให้คุณหมอมาย้ายตัวเราเอง""ฉันไม่ไป""ดูสภาพเราสิ รู้ว่าตัวเองท้องยังไปทำงานอยู่อีก""มันไม่ได้เกี่ยวกับที่ฉันทำงานเลย มันเกี่ยวกับพี่นั่นแหละ""พี่ปล่อยให้เราอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกนะ ถ้าจะให้มันไปด้วยพี่ก็ไม่ว่า" คนที่นรสิงห์เอ่ยถึงก็คือธามม์ แต่สายตาผู้เป็นพี่ไม่ได้มองไปดูทางนั้นเลย"ฉันไม่อยากกลับไป ฉันอยากใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ฉันสัญญาว
"ถ้าพี่ไม่ปล่อยให้ฉันลง ฉันจะฆ่าตัวตาย" พูดจบยี่หวาก็มองไปรอบๆ ข้างว่ามีอาวุธหรือสิ่งของไหนที่ทำให้เธอปลิดชีวิตตัวเองได้ไหม"ยี่หวา!""ฉันบอกพี่ก็ได้ ฉันไม่ได้รักพี่สิงขร คนที่ฉันรักก็คือคุณธามม์""พี่ไม่เชื่อ""พี่จะเชื่อหรือไม่เชื่อมันก็เรื่องของพี่ ตอนนี้ฉันกำลังท้องกับเขา""อะไรนะ?""ถ้าพี่รักใครสักคนเป็น พี่จะรู้ว่าความรักมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับฐานะ มันขึ้นอยู่กับหัวใจของคนสองคน" เธอคิดว่าพี่ชายคงไม่รู้จักกับความรักหรอก ถ้างั้นก็คงไม่ยอมให้ผู้ใหญ่หาคู่ครองให้"พูดบ้าอะไรของเธอ""พี่สิงห์ปล่อยฉันไปเถอะนะ พี่กำลังจะทำให้หลานไม่มีพ่อ"เอี๊ยดดด จังหวะนั้นคนขับรถก็เหยียบเบรกจนยี่หวากระเด็นเกือบจะชนกับเบาะข้างหน้า แต่นรสิงห์ที่กระเด็นไปตามแรงเหมือนกันรีบยื่นมือมาดึงตัวน้องสาวไว้ไม่ให้ชนกับเบาะเพราะได้ยินว่าเธอกำลังท้อง"เจ้านายเป็นอะไรไหมครับ" คนขับรถหันมาถามคนด้านหลังดู"มึงเบรกทำไมวะ""มีรถมาขวางหน้าครับ"ได้ยินแบบนั้นยี่หวาก็มองไปด้านหน้าและจังหวะเดียวกันประตูรถตู้ก็มีคนมาพยายามจะเปิดมันออก"คุณธามม์ฉันอยู่ในนี้ค่ะ" ยี่หวาขยับไปจะไปปลดล็อกประตูรถแต่ถูกพี่ชายดึงตัวเข้ามาก่อน "ปล่อยนะพี่
"มองอะไรวะกินสิ" ธามม์เห็นว่ากายเอาแต่มองก๋วยเตี๋ยวต้มยำ"คุณกลัวฉันทำไม่อร่อยเหรอคะ""ทานสิคะคุณกาย อร่อยมากเลยนะ" ทั้งสามจ้องมาที่กายอยู่คนเดียวจนกายต้องเอื้อมมือไปหยิบช้อนแล้วก็ตักน้ำซุปขึ้นมาซด"อร่อยไหมคะ" ยี่หวารอฟังอยู่ว่าอีกฝ่ายจะว่ายังไงเพราะเธอชิมแล้วมันก็อร่อยดี"อร่อยครับ" ถ้าไม่กินอาหารทะเลคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง กายเลยคีบเส้นขึ้นมาใส่ปากแล้วเคี้ยวเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้อาหารทะเลเข้าปาก คนอื่นเห็นว่าเขาทานได้ก็เลยเริ่มทานกันธามม์กำลังจะคีบกุ้งปลาหมึกและก็หมูให้กับยี่หวา แต่เธอบอกว่าไม่เอา เท่าที่คุณพิมพ์ให้มาไม่รู้จะกินหมดหรือเปล่า เพราะวันนี้พิมพ์ให้เยอะมาก เห็นว่าธามม์ตักให้กับแฟนวันก่อน วันนี้เลยจัดเต็มมาให้เลยจนทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี..มั้ง.. และตอนนี้ธามม์ก็พายี่หวาขับรถกลับไปแล้ว"คุณยังไม่ไปเหรอคะ" พิมพ์เห็นว่าเพื่อนของธามม์ยังยืนอยู่ข้างๆ รถ เลยออกมาถามดู"อึกอึกอึก""คุณเป็นอะไรคะ" จังหวะนั้นพิมพ์ตกใจทำอะไรไม่ถูกเพราะอีกฝ่ายเหมือนจะอาเจียน "มาทางนี้ดีกว่าค่ะ" พิมพ์รีบเดินนำหน้ากายมาทางห้องน้ำ"อ้วกกก"[เพนท์เฮ้าส์] หลังจากที่ออกจากร้านก๋วยเตี๋ยวแล้วธามม์ก็พายี่หวา
"ซี๊ดด" ชายหนุ่มที่เพิ่งจะเสร็จ..ความเสียวยังคงค้างคาอยู่ แต่เขาก็ต้องกัดฟันสู้เพราะอีกฝ่ายกำลังเริ่มรุก ทีแรกคิดว่าเธอจะร้อนแรงแค่ตอนเมา แต่ตอนที่เธออารมณ์ค้างก็ร้อนแรงเหมือนกัน "อาาาเบาก่อนครับ" เธอคงไม่รู้ว่าเวลาผู้ชายเสร็จใหม่ๆ ความเสียวยังคงมีอยู่เยอะ ถ้าถูกกระแทกลงมากลัวว่าตัวเองจะทนไม่ไหวอีก"อือ.." ยี่หวาที่กำลังโยกหยุดเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายบอกให้เธอเบาก่อน แต่มันเหมือนจะใกล้มากแล้วจะให้เธอหยุดยังไงล่ะ สะโพกงามโยกอีกครั้ง"โอ๊ววซี๊ดดด" ธามม์กัดฟันแน่นตอนที่อีกฝ่ายเร่งการกระแทกส่วนเสียงครางของเธอไม่ต้องพูดถึงเพราะคงเสียวมาก ยิ่งเธอครางพร้อมกระแทกแบบนี้มันยิ่งทำให้ความเสียวของเขามันใกล้ถึงจุดมากขึ้น"อ่ะอ่ะอ่ะ" ยี่หวาขยับมือหนาที่จับสะโพกเธออยู่ขึ้นมาแนบกับหน้าอกไว้ ชายหนุ่มรู้ได้ในทันทีเลยว่าเธอต้องการอะไร มือที่วางแนบอยู่กับหน้าอกเริ่มทำงานโดยการขย้ำ ก่อนจะสะกิดยอดเม็ดสีชมพูที่ตอนนี้มันแข็งมาก จนรับรู้ได้เลยว่าเธอคงใกล้จะถึงฝั่งแล้ว"อาาา ให้ผมช่วยไหม" แรงของเธอเหมือนจะไม่ถึง เขาเลยอยากช่วย แต่เขาไม่รู้ว่าผู้หญิงบางคนต้องทำเองถึงจะสำเร็จความใคร่ ไม่ว่าผู้ชายจะกระแทกหนักแค่ไหน"อ
"แล้วนี่คุณยี่หวาเรียกคุณเข้ามาทำไมคะ เธอมีงานจะใช้เหรอ" เจนนี่พูดพร้อมกับชะโงกเข้าไปมองในห้องว่าตอนนี้ยี่หวาอยู่ตรงไหน เพราะนี่มันเป็นห้องผู้จัดการ"ผมไม่ว่างหรอก" ธามม์เอาตัวมาบังไม่ให้เจนนี่มองเข้าไปข้างในแล้วก็ปิดประตูห้องไว้ แต่พอหันกลับไปมองเห็นสายตาที่จ้องมองมาก็รู้สึกเสียวสันหลังวูบ"มีสาวมาชวนไปดื่มไม่ใช่เหรอคะ ทำไมไม่ไปล่ะ""จะไปดื่มได้ยังไง""ออกไป""ยี่หวาครับมันไม่มีอะไรเลยนะ""ไม่มีงั้นเหรอคะ แต่ฉันเคยเห็นว่าพวกคุณสนิทสนมกันมากจนโอบไหล่กันได้ไม่ใช่เหรอคะ""ตอนนั้นผมเมา""เมา? แสดงว่าคุณยังจำได้ว่าฉันพูดถึงตอนไหน""หึงผมเหรอ""หึงสิคะ!""อุ๊ย" คิดว่าเธอจะไม่ตอบออกมาเร็วขนาดนี้ แถมน้ำเสียงที่ตอบก็ทำให้ขนลุกเลย "เมียใครน่ารักจัง""ไม่ต้องมาพูดเฉไฉ""ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้วครับ ผมจะพยายามระวังเนื้อระวังตัว""พยายามอย่างเดียวไม่ได้ค่ะ ต้องทำให้ได้ด้วย""ครับผมจะทำให้ได้" ว่าแล้วเขาก็เดินเข้าไปจะกอดแต่เธอดันตัวเขาออก "คุณจะไปไหน""ออกไปข้างนอก" พูดจบยี่หวาก็เปิดประตูออกมาธามม์รีบเดินตามกลัวว่าจะมีเรื่องกัน"คุณธามม์คะ"ธามม์ที่กำลังเดินตามหลังยี่หวาอยู่ได้ยินเสียงเรียกก็หันกลับไป
"อยู่ทางโน้นไงคะ" เดินหาจนทั่วแต่พออ้อมมาด้านข้างก็เห็นว่าธามม์กำลังถูกผู้ชายคนนั้นกระชากคอเสื้อเข้ามาชกต่อย โดยที่เขาไม่ได้ต่อสู้เพียงแค่ยืนให้อีกฝ่ายระบายอารมณ์ใส่ตัวเอง"หยุดนะพ่อ!" ใช่แล้วองอาจก็คือพ่อของยี่หวา พอท่านรู้ข่าวว่าสิงขรแต่งงานแต่เจ้าสาวไม่ใช่ลูกสาวของตัวเอง ท่านก็ให้คนสืบว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง จนรู้แน่แล้วว่าคนที่ยี่หวามาอยู่ด้วยไม่ใช่สิงขรแต่เป็นลูกน้องคนสนิทของสิงขร"พ่อเหรอ?" ฟ้างามไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นพ่อของยี่หวา แต่ท่านก็ดูภูมิฐานมาก"คุณเจ็บไหม" ยี่หวาเอื้อมมือขึ้นไปเช็ดคราบเลือดที่ปากให้กับเขา"คุณมาทำไมกลับไปก่อน""พ่อจะทำแบบนี้กับเขาไม่ได้นะ""ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ลูกไม่รักดี ไหนบอกว่าจะมาหาไอ้สิงขรไง""ฉันจะมาหาใครมันก็เรื่องของฉัน ในเมื่อพ่อไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาแล้วนี่""แกเป็นลูกสาวของฉันทำไมจะไม่เห็นแกอยู่ในสายตา แกเองไม่ใช่เหรอที่วิ่งแจ้นไปหาคนนั้นทีคนนี้ที"ฟ้างามที่ยืนฟังอยู่ถึงกับตกตะลึง เพราะเพิ่งรู้ว่าทั้งสองคบกัน อย่าบอกนะว่าลูกในท้องของยี่หวาก็คือลูกของ... นี่มันอะไรกันอยู่กับพวกเขาทุกวันยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยเหรอเนี่ย"กลับบ้านกับพ่อ" มือของ
"จะไปไหนต่อไหม" หลังจากเสร็จธุระแล้วเขาก็กลับขึ้นมาบนรถ"ไม่" เธอตอบเหมือนไม่อยากตอบและก็ไม่ได้มองหน้าคนที่ถามด้วย"พิมพ์เคยเป็นพนักงานในคลับตอนนั้นมีเรื่องกับเพื่อนร่วมงานพิมพ์เลยออกมาทำธุรกิจของตัวเอง" เขายังพยายามอธิบายให้เธอเข้าใจ"เหรอคะ""คุณเป็นอะไรมากไหม""ทำไมคะ คุณจะหาว่าฉันงี่เง่าใช่ไหม""ยี่หวา..""ฉันจะกลับไปพักผ่อน"ธามม์คิดว่าต้องหาโอกาสคุยกับเธอก่อน รวมถึงตอนนี้สถานที่ไม่เอื้ออำนวยด้วย เขาเลยขับรถพาเธอกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง" หญิงสาวกล่าวขอบคุณก่อนจะลงจากรถ แต่คนที่เธอพูดด้วยเมื่อสักครู่ก็เปิดประตูลงรถตามมาด้วยตอนที่เธอเดินไปใกล้จะถึงลิฟต์ ธามม์ก็รีบก้าวให้ไวหน่อยเพื่อไปกดลิฟต์เปิดรอยี่หวาเข้าไปด้านในก็ยังคงไม่พูดกับเขาจนประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นบนเข้ามาในห้องยี่หวาก็เดินตรงเข้าไปที่ห้องนอนของตัวเอง.. แต่จังหวะที่เธอกำลังจะปิดประตูมือหนาก็เอื้อมไปดันประตูไว้ก่อน"ขอคุยด้วยหน่อย""ถ้าจะคุยเรื่องคุณพิมพ์อะไรนั่นฉันไม่อยากฟัง""ตอนอยู่ข้างรถคุณพิมพ์มาบอกว่า""ก็บอกว่าไม่อยากฟังไง" ยี่หวาที่หันหลังให้ก็ได้หันขวับกลับมาตะคอกใส่ ก็บอกไม่อยากจะได้ยินชื่อผู้