Share

บทที่ 280

หวงหยิงมองหนิงเป่ยอย่างลำบากใจ: "หนิงเป่ย แม่เห็นว่าพี่หลีชอบสร้อยข้อมือนี้มาก ลูกตัดใจและยอมแพ้"

หนิงเป่ยพูดว่า: "แม่ครับ แม่ไม่เข้าใจ ผมต้องการใช้สร้อยข้อมือเส้นนี้เพื่อช่วยชีวิตคน"

และยังช่วยชีวิตอันเคอซินอีกด้วย

น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถพูดแบบนั้นได้

หลี่ชุนฮวาเริ่มวิตกกังวลและเอื้อมมือไปแย่งมันมา แต่โชคดีที่หนิงเป่ยรีบดึงมือกลับมาก่อน

หลีชุนฮวาโกรธมาก: " หนิงเป่ย แกพยายามจะทรยศให้กับครอบครัวของฉันเหรอ?"

อันกั๋วเหว่ยก็ปิดประตูทันที: "ถ้าวันนี้ไม่คืนสร้อยข้อมือมา ก็อย่าคิดที่จะออกไปได้"

ในเวลานี้อันเคอซินกลับมาพอดี

“คุณป้า เสี่ยวซานซาน หนิงเป่ย พวกคุณทุกคนอยู่ที่นี่”

“ขอโทษที ฉันยุ่งอยู่ที่บริษัทนิดหน่อยเลยกลับมาช้าค่ะ”

หลังจากพูดจบ เธอก็สังเกตเห็นว่าบรรยากาศในห้องค่อนข้างจะไม่ชอบมาพากล

เธอถามอย่างระมัดระวัง: "แม่ เกิดอะไรขึ้นกับกันคะ?”

หลีชุนฮวาเริ่มร้องไห้ทันที: " เคอซิน หนิงเป่ยกินและดื่มอย่างในบ้านของเรามาตลอดห้าปี ตอนนี้เขากลับสะบัดตูดจากไป ฉันจะไม่พูดอะไรแล้ว"

“แต่ตอนนี้เขายังอยากจะเอาสร้อยข้อมือที่เขามอบให้กับเธอไปอีก ช่วยบอกฉันสิ มันสมเหตุสมผลไหม!”

สร้อยข้อมือ?
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status