บทที่ 179

หนิงเป่ย "งั้นฉันจะแสดงให้เธอดูว่าฉันกล้าหรือไม่"

ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบดาบนุ่มๆ ออกมาและวางมันไว้ที่คอของเติ้งชิงชิว

เติ้งชิงชิวแทบคลั่งอยู่แล้ว "หนิงเป่ย นายฆ่าฉันไม่ได้หรอก มันมีเหตุผลว่าทำไมฉันถึงช่วยชีวิตหลงซ้วยไว้"

หนิงเป่ย "ให้โอกาสเธอ พูดมาสิ"

เติ้งชิงชิว "เอาเท้าเหม็นของนายออกไปจากฉันก่อน"

หนิงเป่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงดึงเท้าของเขากลับ

เติ้งชิงชิวรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจมาก เธอเป็นหลานสาวผู้สง่างามของคุณเติ้ง เจ้าหญิงตัวน้อยในเมือง และเป็นที่ชื่นชมจากผู้คนหลายพันคน แต่ตอนนี้เธอกลับถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้เท้าของไอ้ชายผู้เกลียดชังคนนี้

อับอายตลอดชีวิตเลย!

เติ้งชิงชิวกล่าวว่า "พูดตามตรง เราสงสัยมาโดยตลอดว่าหลงซ้วยกำลังสมรู้ร่วมคิดกับกองกำลังของศัตรู พวกเขาร่วมมือกันทั้งภายในและภายนอกเพื่อทำลายต้าเซี่ย และยังมีแผนที่จะโค่นอำนาจราชาผู้เฒ่าด้วย"

"กลุ่มหลง(มังกร)ของเรากำลังมุ่งเน้นไปที่การสืบสวนเรื่องนี้ เนื่องจากสถานะของฉัน มันมีความเป็นไปน้อยมากที่สุดที่ทำให้หลงซ้วยเดิกสงสัยเข้า และสามารถเข้าหาเขาได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นฉันจึงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้ากลุ่มของแผนนี้"