เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 110
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 111
จ้าวเสว่เหม่ยยิ้มอย่างขมขื่น: "ไห่ถง เธอล้อเล่นกับฉันเหรอ?"“เท่าที่ฉันรู้ สี่ตระกูลหลักและนิกายจิ่วซวนกำลังรับสมัครกองกำลัง และพวกเขาได้รวบรวมคนที่แข็งแกร่งอย่างน้อยหมื่นคน แก๊งชิงหลงมีแค่มากกว่า 300 คนเท่านั้น”“สามร้อยคนต่อหนึ่งหมื่นคน นายคิดว่าจะมีโอกาสชนะไหม?”หนิงเป่ย: "แค่สามร้อยคนก็พอแล้ว"จ้าวเสว่เหม่ย: "ใช่ แค่ทหาร 300 คนก็เพียงพอแล้ว"ขณะเดียวกัน โทรศัพท์มือถือหนิงเป่ยดังขึ้น เป็นหนิงซานซานหนิงเป่ยรีบรับสายหนิงซานซานที่อยู่ที่ปลายสายโทรศัพท์พูดอย่างเร่งรีบ: "พี่ชาย คุณมาที่เจียงหูบาร์ได้ไหม หนูมีปัญหานิดหน่อย"เกิดอะไรขึ้น?จู่ๆ เส้นประสาทของหนิงเป่ยก็ตึงเครียดหนิงซานซานพูด "หนูไม่มีเวลาเล่ารายละเอียดให้พี่ฟัง หนูโทรหาพี่ในห้องน้ำ""มาเร็วๆเข้า"หนิงเป่ยพูดอย่างเร่งรีบ: "เอาล่ะซานซาน รอพี่ก่อนนะ พี่จะรีบไปเดี้ยวนี้"เขาทิ้งโจวไห่ถงไว้ในความดูแลของจ้าวเสว่เหม่ย แล้วรีบไปที่ เจียงหูบาร์การเดินทางครึ่งชั่วโมงก็ลดลงเหลือสิบนาทีทันทีครอบครัวเดียวที่เขามีตอนนี้คือน้องสาวของเขา หากน้องสาวของเธอตกอยู่อันตรายอีกครั้ง เขาไม่รู้จริงๆว่าเขามีความกล้าที่จะมีชีวิตอยู่ต
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 112
หนิงเป่ย ดื่มมันทั้งหมดโดยไม่ลังเลชายหัวหงอนไก่ยิ้มอย่างชั่วร้ายและพูด: "บอกฉันสิ แกต้องการให้ฉันช่วยแก้ปัญหาอะไร ข้อพิพาทเรื่องหนี้หรือทำให้คนใหญ่คนโตที่ไหนขุ่นเคือง"ในความเป็นจริง เขาวางยาแก้วในไวน์และหนิงเป่ยก็จะหมดสติไปในเวลาไม่ถึงสิบนาทีหนิงซานซานจะเป็นของเขาในตอนนั้นหนิงเป่ยพูดอย่างใจเย็น: "ฆ่าคน"ฆ่าคน!ทุกคนในที่เกิดเหตุก็เงียบขรึมการแสดงออกของชายหัวหงอนไก่ก็จริงจังเช่นกัน: "ฆ่าคน ปัญหานี้ค่อนข้างลำบากนิดหน่อย"หนิงเป่ย: "ฆ่าไปเจ็ดหรือแปดคน"เจ็ดหรือแปด!ที่แห่งนั้นเกิดความโกลาหลแม้แต่ชายหัวหงอนไก่ก็อดไม่ได้ที่จะหายใจไม่ออกความจริงจังของเรื่องนี้อยู่นอกเหนือจินตนาการของเขาชายหัวหงอนไก่พูด: "พี่ชาย ในสถานการณ์ของพี่ ฉันขอแนะนำให้พี่ยอมมอบตัว"หนิงเป่ย พูดอย่างเหยียดหยาม: "อะไรนะ แกจัดการมันให้ไม่ได้เหรอ?"เพื่อเห็นแก่หน้า ชายหัวหงอนไก่พูดอย่างกล้าหาญ: "อย่างที่ฉันพูดไปแล้ว ไม่มีอะไรที่ฉันไม่สามารถทำได้ในพื้นที่สามตร.วาในฉงเฉิงนี้"“ยังไงก็ตาม ฉันต้องการเงินทุนสำหรับงานนี้ และเงินทุนก็สูงมาก ดังนั้นแกไม่สามารถจ่ายได้”หนิงเป่ย: "บอกฉันมาว่าราคาเท่าไหร่"
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 113
“บอกฉันมาว่าพี่ไปฆ่าใคร แล้วฉันจะดูวิธีแก้ปัญหาให้”หนิงเป่ย: "คนหนึ่งชื่อหวัง คนหนึ่งชื่อหวู่ คนหนึ่งชื่อจู และอีกคนชื่อเจิ้ง"ชิงหลง: "โอ้ ฉันสงสัยจังว่าพวกเขาเป็นใคร?"หนิงเป่ย: "หวังหนิงซวง แห่งตระกูลหวังในเมืองหลวงของจังหวัด, นายน้อยห้าของตระกูลหวู่ในเมืองหลวงของจังหวัด, จูเฉิงหลงแห่งตระกูลจู้ในเมืองหลวงของจังหวัด และเจิ้งเสวี่ยเอ๋อร์แห่งตระกูลเจิ้งในเมืองหลวงของจังหวัด"ชิบหาย!ชิงหลงอุทานออกมาคนอื่นรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญกับศัตรูตัวฉกาจและขยับออกห่างจากหนิงเป่ยเขากำลังพูดถึงสี่ตระกูลหลักในเมืองหลวงของจังหวัดเขาเป็นฆาตกรคลั่งที่ก่อความวุ่นวายในมณฑลเสฉวนเมื่อเร็วๆ นี้ หนิงเป่ยหรือเปล่า?ชิงหลงสูดหายใจเข้าลึกๆ และสงบอารมณ์ของเขาแล้วพูดว่า "พี่ชาย ฉันขอถามหน่อยได้ไหมว่าแซ่ของพี่คือหนิงเหรอ?"หนิงเป่ย: "ฉันชื่อหนิงเป่ย "เป็นเขาจริงๆ!ให้ตายเถอะ คราวนี้มันชนกำแพงชัดๆชิงหลงยืนขึ้นและโค้งคำนับให้หนิงเป่ยเล็กน้อย: "คุณหนิง ผมต้องขอโทษด้วย แต่ฉันช่วยคุณเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ"“ไอ้หัวหงอนไก่ เอาเงินบ้าๆกลับไปให้คุณหนิงเร็วๆเข้าสิ”โอเค โอเค!ตอนนี้ชายหัวหงอนไก่อยากจะร้องไ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 114
ชิงหลงพูดอย่างตื่นเต้น: "คุณหนิง ผม ชิงหลง เต็มใจที่จะลุยน้ำลุยไฟเพื่อคุณ และร่วมกันต่อสู้กับสี่ตระกูลหลักและจิ่วซวนเหมิน"“แต่พี่น้องของผมจากแก๊งชิงหลงนั้นอ่อนแอมากและสามารถใช้เป็นอาหารปืนใหญ่ได้เท่านั้น ขออภัยด้วยที่ไม่บังคับให้พวกเขามากับฉันตาย”หนิงเป่ยพูดว่า: "คนในแก๊งชิงหลงมีพลังแบบไหนกันบ้าง?"ชิงหลงตอบ: "ส่วนใหญ่เป็นนักรบธรรมดา และจำนวนน้อยมากที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้"หนิงเป่ยพูด: "จะเป็นอย่างไรถ้าฉันสามารถอนุญาตให้พวกเขาปรับปรุงระดับการฝึกฝนของพวกเขาชั่วคราว เช่น นักรบที่ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นนักศิลปะการต่อสู้และนักศิลปะการต่อสู้ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นครึ่งก้าวสู่ปรมาจารย์ หรือแม้กระทั่งปรมาจารย์ที่ยิ่งใหญ่"จริงเหรอ!ชิงหลงตกใจมากถ้าคนอื่นพูดแบบนี้ ชิงหลงก็จะคิดว่าอีกฝ่ายกำลังผายลมแต่หนิงเป่ยพูดเป็นผู้พูด และมีแนวโน้มว่ามันจะเป็นความจริงอย่างมากเขาพูดอย่างตื่นเต้น: "คุณหนิง หากเป็นเช่นนี้จริงๆ แก๊งชิงหลงของเราก็มีต้นทุนที่จะแข่งขันกับพวกเขา"“แต่ถึงอย่างนั้น โอกาสในการชนะก็มีไม่มาก เกือบจะเป็นศูนย์”หนิงเป่ยพูด "ในแก๊งชิงหลงมีกี่คน"ชิงหลงพูด: "ปร
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 115
อันเคอซินพูด "เป็นเรื่องเกี่ยวกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ อันกั๋วเหว่ย เหยื่อที่ประสบอุบัติเหตุช่วยชีวิตไม่เป็นผลและเสียชีวิต และครอบครัวของเหยื่อได้นำศพมาที่บ้านของฉันเพื่อสร้างปัญหา ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ"หนิงเป่ยพูดอย่างเร่งรีบ: "ตกลง ฉันจะไปที่นั่นทันที"เขาไม่สนใจเรื่องการกินยาและรีบไปที่บ้านของอันเคอซินประตูบ้านของอันเคอซิน เต็มไปด้วยเพื่อนบ้านที่เฝ้าดูด้วยความตื่นเต้นพวกเขาไม่เพียงแต่ไม่ช่วยเหลือครอบครัวอันเคอซินเท่านั้น แต่ยังพูดประชดประชันอีกด้วยหนิงเป่ยฝ่าฝูงชนเข้าไป: "หลีกทางหน่อย ทุกคนหลีกทางหน่อย"หลังจากพบหนิงเป่ย เพื่อนบ้านก็เริ่มพูดคุยประชดกัน“เฮ้! นี่ไม่ใช่ลูกเขยของครอบครัวอันไม่ใช่หรือ เขาหย่าไปแล้ว ทำไมเขายังอยู่ที่นี่อีกล่ะ?”“เขามาที่นี่เพื่อแก้ไขข้อพิพาทนี้ไง”“อุ้บ! อย่าไร้สาระไปหน่อยเลยน่า ลูกเขยไร้ค่าคนนี้ก็แค่ทำอาหารและกวาดพื้นได้ ปล่อยให้เขาจัดการสถานการณ์โดยรวม และเขาจะต้องทำให้เรื่องยุ่งวุ่นวายแน่ๆ”หนิงเป่ยเกียจคร้านเกินกว่าจะสนใจพวกเขาในช่วงห้าปีที่ผ่านมา เพื่อนบ้านนินทาเขาและหนิงเป่ยก็คุ้นชินกับมันมานานแล้วมีศพอยู่ที่ประตูบ้านของอันเคอซิน ศพถ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 116
อันเคอซินพูดว่า: "หนูบอกไปแล้ว หนูจะไม่ไปไหน อย่าเสียแรงเปล่าเลย"หลีชุนฮวาโกรธมาก: "แก...แกจะทำให้แม่ของเจ้าโกรธแทบตายไม่ช้าก็เร็ว!"หนิงเป่ยในฝูงชนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เป็นสุนัขที่ไม่สามารถเปลี่ยนนิสัยการกินอุจจาระได้ และเขาต้องรับผิดชอบต่อมันเขาเดินออกมาจากฝูงชน: "เคอซิน"เมื่ออันเคอซินเห็นหนิงเป่ย เธอก็รู้สึกมั่นใจทันที “หนิงเป่ย นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”หนิงเป่ย: "ฉันอยู่ที่นี่มาสักพักแล้ว"ขณะที่เขาพูด เขาก็มองไปที่หลีชุนฮวาหลีชุนฮวาหน้าแดงทันทีไม่ต้องสงสัยเลยว่าหนิงเป่ยได้ยินสิ่งที่เธอเพิ่งใส่ร้ายเขาอันเคอซินดูกังวล: " หนิงเป่ย เราควรทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี?"หนิงเป่ยพูดด้วยความโล่งใจ: "ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง"เขาเดินเข้าไปหาหญิงสาวเกรี้ยวกราดแล้วพูดว่า "ฉันจะให้วิธีแก้ปัญหาแก่คุณ คุณสามารถตัดสินใจได้ว่าคุณพอใจกับมันหรือไม่"หญิงสาวเกรี้ยวกราดพูดด้วยความโกรธ: "แกเป็นใคร ทำไมแกถึงสนใจเรื่องนี้"หนิงเป่ย: "ฉันเป็นผู้ชายของ อันเคอซิน "หญิงสาวใจร้ายพูดว่า: "หึ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ อันเคอซิน หย่าร้างมานานแล้ว และตอนนี้แกไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับครอบครัวอัน"หนิงเป
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 117
หลังจากที่หนิงเป่ยจำนองทรัพย์สมบัติของตระกูลของเขาให้กับ จู้เฉิงหลงแล้ว จู้เฉิงหลงก็สนใจพลังของเยว่เฉาเว่ยและต้องการที่จะแย่งชิงเขามาด้วยเช่นกันแต่เยว่เฉาเว่ยก็ปฏิเสธอย่างหนักแน่น จู้เฉิงหลงโกรธจัดและสั่งคว่ำบาตรเยว่เฉาเว่ยทั่วทั้งเมืองจนทำให้เขาไม่สามารถหางานทำได้หลังจากนั้นเยว่เฉาเว่ยก็หายตัวไปจากโลกของหนิงเป่ยโดยสิ้นเชิงและไม่ได้ติดต่อกับเขามาหลายปีแล้วไม่คิดว่าเขาจะมาเป็นแบบนี้ในตอนนี้เขาอายุรุ่นราวคราวเดียวกับหนิงเป่ย แต่ใบหน้าของเขามีรอยย่น และผมของเขาหงอกเหมือนชายชราตัวน้อยเขามีเผชิญกับอะไรบ้างในช่วงหลายปีที่ผ่านมา?เมื่อเห็นหนิงเป่ยตกตะลึง หญิงสาวผู้หยาบกระด้างก็หัวเราะเยาะ: “เป็นอย่างไรบ้าง? ฉันไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน แกรีบไปหาเงินมาเร็วๆเข้าสิ”“หนึ่งร้อยล้านไม่น้อยเลย”หนิงเป่ยกลอกตาไปที่หญิงสาวใจร้ายเยว่เฉาเว่ยแต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้ ช่างเป็นบาปจริงๆหนิงเป่ยช่วยเยว่เฉาเว่ยทันทีเขาป้อนยาถงหยูให้กับเยว่เฉาเว่ยเป็นครั้งแรกว่ากันว่ายาถงหยู สามารถช่วยชีวิตได้แม้ว่าคนคนนั้นจะลงไปยมโลกแล้วก็ตามจากนั้นเขาก็ใช้เข็มฟื้นคืนชีพขั้นสูงเพื่อต่ออายุชีวิตของเขางา
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 118
ฉัน……ฉัน......เยว่เฉาเว่ยรู้สึกตื่นเต้นมากจนพูดไม่ออกเขาพบว่าภรรยาของเขาก็อยู่ด้วยและแนะนำเธอทันที: "พี่เป่ย ฉันขอแนะนำให้พี่รู้จัก นี่คือภรรยาของผม หวังเฟิงเซี่ย"“เฟิ่งเซีย นี่คือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน หนิงเป่ย เรียกเขาว่าพี่เป่ยก็ได้…”หวังเฟิงเซียพูดอย่างไม่พอใจ: "หึ ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ หากเขาเป็นเพื่อนที่ดีของแกจริงๆ เขาก็ไม่ควรช่วยแก"“เงินชดเชยของฉันตอนนี้สูญเปล่าไปหมดแล้ว”เมื่อพูดอย่างนั้น เธอก็จากไปด้วยความโกรธหลังจากก้าวไปได้สองก้าว เธอก็จำบางอย่างได้อีกครั้งและพูดว่า "แกบอกว่าแม้ว่าแกจะช่วยคนคนนั้นได้ แต่แกก็ต้องให้เงิน 500,000 บาทแก่เขาเพื่อเป็นการปลอบโยนทางจิตวิญญาณ"“เยว่เฉาเว่ย ถ้าแกไม่สามารถได้รับ 500,000 บาทนี้มา ก็ไปตายข้างนอกเสียเถอะ”เยว่เฉาเว่ยรู้สึกอับอายมาก: "พี่เป่ย ฉันทำให้พี่หัวเราะแล้ว"หนิงเป่ยตบไหล่เขา: "น้องชายของฉัน นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่?"จู่ๆเยว่เฉาเว่ยก็จำอะไรบางอย่างได้และพูดอย่างเร่งรีบ: "ยังไงก็ตาม พี่เป่ย พี่กลับบ้านไปกับฉันเถอะ ก่อนที่พ่อบุญธรรมของฉันจะเสีย เขาได้ขอให้ฉันมอบอะไรบางอย่างแก่พี่ พี่กลับบ้านกับฉันเพื่อรับมั
บทล่าสุด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 347
เขามองหนิงเป่ยขึ้นๆ ลงๆ และเห็นรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของอีกฝ่าย เขาพูดอย่างเย็นชา "เท่าที่ฉันรู้ มีเพียงเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนี้เท่านั้นที่สมควรได้รับยาชีเฉียวหลิงหลง แกจะเอาคุณสมบัติอะไรมาแลกสมบัตินี้?"“ในความคิดของฉัน เห็นได้ชัดว่าแกขโมยมันไปจากท่านเทพสงคราม ฉันต้องการคืนมันให้กับเจ้าของเดิมตอนนี้”เมื่อพูดแบบนั้นจบ เฟิงเฟยหยางก็เดินออกไปรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยหลบและหยุดตรงหน้าเฟิงเฟยหยาง: "วันนี้เป็นงานหมั้นของเซียวลู่ ฉันไม่อยากเห็นเลือด แกควรทำตามที่ฉันบอกแต่โดยดี"ไอ้นรก!เฟิงเฟยหยางหยุดพูดกับหนิงเป่ย และต่อยเขาโดยตรง: "ฉันบอกไปแล้วว่าใครขวางฉันจะต้องตาย!"หนิงเป่ยยื่นมือออกไปอย่างใจเย็น จับหมัดของเฟิงเฟยหยางอย่างง่ายดาย จากนั้นบีบมันเบา ๆพึ้ด!เสียงระเบิดอันน่าเบื่อดังก้องไปทั่วห้องหมัดของเฟิงเฟยหยางถูกหนิงเป่ยบีบจนแหลก และเยาชีเฉียวหลิงหลงในฝ่ามือของเขาก็แตกเป็นผงเช่นกันอ๊าก!เฟิงเฟยหยางอุทาน: "ยาชีเฉียวหลิงหลง ยาชีเฉียวหลิงหลงของฉัน!"ปฏิกิริยาตอบกลับแรกของเขาคือยาชีเฉียวหลิงหลงแทนที่จะเป็นมือที่ถูกขยี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ายาชีเฉียวหลิงหลงนั้นน่าดึงดูดใจเพียงใด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 346
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังมีความเข้าใจเรื่องยาอยู่บ้างในโลกของศิลปะการต่อสู้โบราณ เม็ดยาระดับ 4 ถือเป็นจุดสุดยอดแล้ว และระดับ 5 และระดับ 6 ยังหายากอีกด้วยแต่ตอนนี้มียาเจ็ดระดับปรากฏขึ้นแล้ว...มันเป็นไปไม่ได้เหรอ? อาจารย์เฟิงยอมรับความผิดพลาดหรือไม่?หลี่เสี่ยวเว่ยรีบพูดว่า: "อาจารย์เฟิง ท่านคงจำผิดแล้ว พวกมันคือก้อนถั่วน้ำตาล ขยะที่คนชนบทส่งมาให้..."เพ้อเจ้อแม่แกสิ!เฟิงเฟยหยางสาปแช่งด้วยความโกรธ “ฉันจะพลาดได้ยังไง! พวกแกต่างหากที่บ้า ที่คิดว่ายาระเด็บเจ็ดเป็นขยะและโยนมันลงในถังขยะ!”ก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง เฟิงเฟยหยางก็พูดอย่างรวดเร็ว: "หลี่ฉางหยวน นายยินดีจะมอบยยาชีเฉียวหลิงหลงนี่ให้ฉันหรือเปล่า?""ฉันยินดีแลกเปลี่ยนกับทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน!"เปี้ยง!บริเวณนั้นระเบิดออกพวกเขารู้ว่ายาะดับที่เจ็ดนั้นมีค่า แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะล้ำค่าขนาดนี้เฟิงเฟยหยางควบคุมโรงงานแปรรูปสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในต้าเซี่ย โดยมีอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลกและมีมูลค่าตลาดหลายนับพันล้านเขายินดีมอบทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อแลกกับยาชีเฉียวหลิงหลงนี้ยาชีเฉียวหลิงหลงแค่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 345
หลี่ชางหยวนปลอบใจเขา: "แขกรับเชิญคนสุดท้ายที่ฉันเชิญยังมาไม่ถึง เมื่อแขกคนสุดท้ายมาถึงเย่หงและคนอื่น ๆ จะต้องหลีกทางแน่นอน"โอ้?หลี่เซียวเว่ยพูดด้วยความสนใจอย่างยิ่ง: "พ่อครับ พ่อเชิญใครมาอีก?"หลี่ชางหยวนพูดว่า: "ปรมาจารย์เฟิง เฟิงเฟยหยาง"อะไรนะ!หลี่เซียวเว่ยตกตะลึงเกินกว่าจะวัดได้: "พ่อกำลังพูดถึงปรมาจารย์เฟิงเฟยหยาง ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ของนิกายฉีเหมินใช่ไหม แพทย์จักรพรรดิชั้นยอดที่เคยรับใช้ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม?"หลี่ฉางหยวนพยักหน้า: "ถูกต้อง"หลี่เซียวเว่ยยิ้มออกมาทันที: "ปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางเคยรับใช้ ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้วพร้อมกับความสำเร็จอันล้นหลาม แต่อิทธิพลของเขายังคงมีอยู่"“เมื่อเทียบกับปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางแล้ว เย่หงและคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับตัวตลก!”“ฮึ่ม เฟิงเซียวหลู่ เฟิงหยวนเจิ้ง พวกแกสมควรที่จะถูกเหยียบย่ำใต้ฝ่าเท้าของเราเท่านั้น!”เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาในที่สุดเฟิงเฟยหยางก็มาถึงหลี่ฉางหยวนกับหลี่เซี่ยวเว่ยรีบต้อนรับเขาทันที"การมาเยือนของปรมาจารย์เฟิงทำให้สถานที่แห่งนี้เปล่งประกายเหลือเกิน!"“ท่านปรมาจารย์เฟิง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 344
หนิงเป่ย: "ฉันคิดว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้เป็นงานหมั้นของเซี่ยวหลู่ พวกคุณจะมาให้ของขวัญกับฉันทำไม?"เย่หงและคนอื่น ๆ เข้าใจทันทีและเดินไปหาเฟิงเซียวหลู่ทุกคนในงานเลี้ยงเป็นบ้าคลั่งไปกันหมดคุณพระ พวกเรากำลังเห็นอะไร!ผู้นำจังหวัดกลุ่มนี้โค้งคำนับให้สามัญชน แถมเรียกเขาว่า "คุณ" อีกให้ตายเถอะ นี่คือคนธรรมดาจริงๆ เหรอ?นี่คงไม่ใช่คนใหญ่คนโตในกลุ่มลับหรอกนะเย่หงและคนอื่นๆ ล้อมรอบเป็นวงกลมรอบตัวเฟิงเซียวหลู่“เซียวหลู่ วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอ พวกลุงไม่มีอะไรจะให้เธอ ดังนั้นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จึงไม่ใช่การแสดงความเคารพ”“ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกลุงงๆ ดื่มอีกสองแก้วทีหลัง ฮ่าๆ”ด้วยเหตุนี้ เย่หงและคนอื่นๆ จึงมอบของขวัญที่พวกเขาเตรียมไว้ให้เย่หงและคนอื่น ๆ ร่ำรวยมากและมอบของขวัญฟุ่มเฟือยให้พวกเขาทั้งหมดมีภาพเขียนพู่กันและภาพวาดของคนดัง เครื่องสำอางหรูหรา เครื่องประดับ และอื่นๆ อีกมากมายของขวัญที่ถูกที่สุดก็เริ่มต้นที่หลักล้านโดยเฉพาะสร้อยคอเพชรสิบห้ากะรัตที่เย่หงมอบให้นั้นมีมูลค่าเกือบ 50 ล้านแหวนเพชรห้ากะรัตของหลี่เซียวเว่ยดูเหมือนตัวตลกเมื่ออยู่ตรงหน้าสร้อยคอเพชรเส้นนี
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 343
ใบหน้าของหลี่เสี่ยวเว่ยและหลี่ชางหยวนเหมือนโดนตบกลางสี่แยกในโอกาสที่ทุกคนรอคอยนี้ สามัญชนคนนี้กลับก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญ ซึ่งมันทำให้พวกเขารู้สึกอับอายจริงๆยิ่งไปกว่านั้น หลี่เซียวเว่ยยังเห็นว่าเฟิงเซียวหลู่ดูเหมือนจะมีความรู้สึกคลุมเครือกับคสามัญชนคนนี้อีกเขาตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนให้กับหนิงเป่ยเขาเดินขึ้นไปหยิบยาชีเฉียวหลิงหลง ศึกษาอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้นมา "ขอบคุณครับสำหรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ พวกเราชอบมันมาก"มีแขกในงานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น: "เซียวเหว่ยบอกว่าของขวัญชิ้นนี้มีราคาแพง ดังนั้นยาลูกกลอนชิ้นนี้จึงต้องมีค่ามาก"หลีเซียวเว่ยพูด: "ฉันเห็นมันตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ยาลูกกลอนนี้ขายในต่างประเทศในราคา 5000 บาทต่อหนึ่งกิโลกรัม"พึ้ด!ทุกคนก็หัวเราะเสียงดังลั่นกิโลกรัมละ 5,000 บาท แค่เจ็ดเม็ดนี้ก็ไม่มีมูลค่าถึง 2500 บาทด้วยซ้ำเขากล้าที่จะมอบของขวัญเน่าๆ แบบนี้ได้ยังไง นี่ไม่ใช่การดูถูกเฟิงเซียวหลู่กับเฟิงหยวนเจิ้งหรอกหรือ?ในฐานะผู้ว่าฯ ที่มีเกียรติ เฟิงหยวนเจิ้งจะเชิญสามัญชนคนนี้มาร่วมงานหมั้นได้อย่างไรนี่ไม่ใช่การลดระดับของพวก
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 342
หลี่เซียวเว่ยดุเฟิงเซียวหลู่ด้วยเสียงต่ำ: "เซียวหลู่ มีแขกผู้มีเกียรติมากมายอยู่ที่นี่ ทำไมเธอถึงทักทายสามัญชนแบบเขาด้วยล่ะ"“หลังจากนี้อย่าลืมเว้นระยะห่างจากเขา ทางที่ดีอย่าคุยกับเขาเลย จะได้ไม่เสียหน้า”เฟิงเซียวหลู่: "เข้าใจแล้ว"แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่หนิงเป่ยที่กินยาชีเฉียวหลิงหลงไป ประสาทการฟังของเขาก็ดีกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นเขาจึงยังคงได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจนหนิงเป่ยยิ้มอย่างขมขื่นแล้วโทรหาเย่หง ผู้นำจังหวัดและขอให้เขาพาคนสองสามคนมาสนับสนุนเฟิงเซียวหลู่หากหลี่เซียวเว่ยไม่ถูกจัดการในวันนี้ ชีวิตของเฟิงเซียวหลู่จะยุ่งยากขึ้นในอนาคตเย่หงที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ก็รับสายของหนิงเป่ย และรู้สึกยินดีทันทีคนใหญ่คนโตอย่างหนิงเป่ย เชิญพวกเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นเป็นการส่วนตัว นี่ถือเป็นเกียรติของพวกเขาอย่างยิ่งเย่หงวางงานทั้งหมดทันทีและเรียกสมาชิกทุกคนในทีมจังหวัดมางานเลี้ยงแน่นอนว่าของขวัญชิ้นใหญ่ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่นานแขกเกือบทั้งหมดก็มาถึงและเริ่มงานเลี้ยงหมั้นอย่างเป็นทางการพิธีกรกล่าวสุนทรพจน์บนเวที จากนั้นคู่บ่าวสาวก็แลกแหวนเพชรกันบนเวทีสิ่งท
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 341
“หากพวกเขาต้องการเห็นพวกสามัญชนจำนวนมากแบบนี้มาโผล่ที่นี่ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะคิดยังไงกับฉัน”เฟิงหยวนเจิ้งรู้สึกอับอายเล็กน้อย: "ผู้เฒ่าหลี่ คุณหนิงช่วยชีวิตฉันไว้... "ได้ๆหลี่ฉางหยวนโบกมืออย่างไม่อดทน: "คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีก ถ้าพวกสามัญชนมาอีก ก็จัดให้พวกเขานั่งที่ห้องโถงด้านข้าง"“อย่าให้แขกผู้มีเกียรติที่ฉันเชิญมาเห็นพวกเขาก็พอ”เฟิงเซียวหลู่อับอายขายหน้ามากเธอสังเกตท่าทีของหนิงเป่ยอย่างระมัดระวัง: " หนิงเป่ย คุณจะไม่โกรธใช่ไหม?"หนิงเป่ยส่ายหัว: “ไม่”เขาเบื่อหน่ายที่จะรู้จักคนประเภทนี้งั้นก็ดีแล้วเมื่อเห็นว่าหนิงเป่ยไม่โกรธ เฟิงเซียวหลู่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "พวกเขาก็เป็นแบบนั้น เป็นกลุ่มคนหัวสูง แต่อย่าใจแคบกับพวกเขาเลย"หนิงเป่ยถาม “เซียวหลู่ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าคุณมีแฟน”เห้อ!เฟิงเซียวหลู่ถอนหายใจลากยาว พร้อมความเศร้าสร้อยในสีหน้าข: "เรื่องมันยาวน่ะ"“หนิงเป่ย คุณยังจำครั้งก่อนที่คุณตีเย่เฉิน ลูกชายของผู้นำจังหวัดในงานประมูลได้หรือเปล่าคะ?”หนิงเป่ยพยักหน้า: “แน่นอน ผมจำได้”ครั้งล่าสุดที่หนิงเป่ยและเฟิงเซียวหลู่ไปร่วมงานประมูล เพื่อประมูลทรัพย
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 340
หนิงเป่ยไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรอยู่สักครู่หนึ่งคำถามแปลกๆ ที่ถามว่า ฉันจะรู้จักกับตัวเองได้ยังไง?ในที่สุดเขาก็หาคำตอบเจอ: "ฉันเคยเลี้ยงข้าวเขามาก่อน"เติ้งชิงชิวก็ตระหนักได้ว่า: "ไม่น่าแปลกใจเลย ขอฉันพูดดักไว้ก่อนเลยนะ นายไม่มีคุณสมบัติที่จะติดต่อกับคนคนนั้นได้"“ยังไงก็ตามหนิงเป่ย นายช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”หนิงเป่ย: “อะไร?”เติ้งชิงชิวพูด: "ฉันสงสัยว่านายเคยได้ยินหรือเปล่าว่าซือโปเทียน อดีตผู้นำของนิากยฉีเหมินกำลังจะเป็นผู้นำนิกายฉีเหมิน 28 นิกาย เข้ามาเพื่อปิดล้อมและจัดการกับเจ้าของวิลล่าจือจินหมายเลข 1 นี้"“ซือโปเทียนเพิ่งบรรลุไปอีกระดับ และความแข็งแกร่ก็ถึงระดับจักรพรรดิแห่งปรมาจารย์แล้ว”“จักรพรรดิแห่งปรมาจารย์คือระดับที่เทียบได้กับเทพสงคราม ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้นำนิกายหลักอีก 28 คนที่คอยสนับสนุน เจ้าของวิลล่าจื่อจินหมายเลข 1 คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน”“นายช่วยฉันโน้มน้าวเขาและขอให้เขาหลีกเลี่ยงอันตรายนี้ ฉันช่วยเขาจัดช่องทางหลบหนีและการเดินทางเอง”จากนั้นหนิงเป่ยก็จำได้ว่า วันนี้เป็นวันที่ซือโปเทียนประกาศท้าทายตัวเองไว้ไม่มีปัญหาหรอก มันยังไม่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 339
หลานเฟิงหวง: "เธอควรขอบคุณเจ้านายของฉันนะ"ใช่ๆ!เติ้งชิงชิวรีบหันกลับมาและขอบคุณหนิงเป่ยกับความมีน้ำใจหนิงเป่ยยังคงต้องไปศึกษาสิ่งของที่แม่ทิ้งไว้ต่อจากความพยายามของเขา ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการค้นพบ "ความทรงจำ" ที่ไม่ใช่ของตัวเขา และยังวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพแม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงคำเดียวระหว่างวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพและหมัดสายฟ้า พลังที่ปล่อยออกมานั้นแตกต่างกันอย่างมากผู้ฝึกตนโบราณแบ่งออกเป็นสี่ระดับ: นภา ธรณี มืดและสว่าง โดยที่ระดับหนึ่งแทนคือระดับนภาหมัดสายฟ้าเป็นวิชาระดับสว่างซึ่งต่ำที่สุด ในขณะที่เทคนิคสายฟ้ามหานภาเป็นวิชาระดับมืดหนิงเป่ยใช้เวลาถึงสี่วันสี่คืนในการฝึกฝนวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ“สายฟ้าฟาด จงมา!”ตู้ม!สายฟ้าฟาดลงบนท้องฟ้าที่สดใส และลำแสงของสายฟ้าก็ฟาดตกลงมาจากกลางอากาศ ทำลายวิลล่าที่อยู่ใกล้เคียงกลายเป็นซากปรักหักพังพลังนี้มีมากกว่าหมัดสายฟ้าถึงห้าเท่า!ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีสายฟ้าเล็กๆ ปะทุออกมาจากร่างมนุษย์ซึ่งกลืนกินแก่นแท้อย่างมากวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ เรีกยฟ้าร้องมาจากกลางท้องฟ้า ซึ่งใช้พลังงานเพียงเล็กน้อยเท่านั้นหนิงเป่ยไม่
