“เอาล่ะ ในเมื่อตัดสินใจได้แล้ว ฉันก็แสดงความยินดีด้วยที่พี่สาวของเธอจะเป็นอิสระจากซ่องนรกนั่น หากอยากพบพี่สาวฉันจะพาเธอไป อีกสองวันนี้พี่สาวของเธอจะออกจากโรงพยาบาลได้ ส่วนบ้านและแม่ของเธอจะยังคงได้อยู่ที่บ้านหลังเดิม แต่ตอนนี้ฉันต้องไปเอาของสำคัญที่พี่สาวเธออุตส่าห์ลงทุนไปขายตัวไกลถึงเขมร พี่สาวของเธอทำให้ฉันเสียเวลามากรู้มั้ย ดังนั้นเธอต้องรับผิดชอบ”
“อะไรกัน ฉันไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของใครนะคะ” หญิงสาวท้วง เมื่อเขาวกกลับมาให้เธอรับผิดชอบทุกอย่างแบบนั้น มันไม่ยุติธรรมเลย
“ต่อไปนี้แทนตัวเองว่าลิลลี่ และเธอต้องทำให้ฉันพอใจมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตลอดเวลาที่ฉันอยู่เมืองไทย”
“ฉันไม่มีทางเลือกอยู่แล้วนี่”
“ลิลลี่...”
“เจ้าค่ะเจ้านาย ลิลลี่ยินดีรับใช้เจ้าค่ะ เจ้านายต้องการอะไรคะ” หญิงสาวกล่าวประชด เมื่อเขาทำเสียงเข้มใส่เธอ
“เปล่า... ตอนนี้ยัง เพราะคุณพ่ออยากพบเธอ แต่หลังจากที่คุณพ่อเสร็จธุระกับเธอแล้วฉันค
บทที่ 23.“เอ๊า พูดความจริงก็ไม่เชื่อ แบบนี้ต้องพิสูจน์ไปเรื่อยๆ ดีกว่ามั้ยว่าพี่ลูซน่ะ ต้องหักห้ามใจตัวเองแค่ไหน ที่ไม่จับยายน้องโรสจอมจุ้ม ตัวแสบโยนขึ้นเตียงแล้วก็ทำ แบบนั้น... ทั้งวันทั้งคืน...”“พี่ลูซบ้า... พูดจาลามก” สาวน้อยทุบอกกว้างอย่างขัดเขิน เมื่อชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม แววตาพราวพรายสื่อความหมายชัดเจน ว่าเขาออยากจะจับยายตัวแสบอย่างเธอทำอะไร“อะไรกัน พี่ลามกตรงไหนนี่ น้องโรสคิดไปไกลเกินไปรึเปล่า”“แน่ะ พี่ลูซยังจะล้อน้องโรสอีก คนบ้า...” รสิตาค้อนคนตัวโตที่หัวเราะร่วนอย่างถูกใจ ที่ทำให้เธออายจนแก้มแดงปลั่งได้ลูเซียสมองใบหน้างามของสาวน้อยตรงหน้าอย่างแสนรักใคร่ เขาไม่น่าหลอกตัวเองมาเสียนานอย่างนี้เลย หากเขายอมรับว่ารักเธอ ยอมรับหัวใจตัวเองว่าต้องการอะไร ไม่ใช่คอยทำปั้นปึงใส่ หรือคอยผลักใสเธอไป ป่านนี้เขาคงมีความสุขไปนานแล้ว และไม่แน่ตอนนี้ เขาอาจจะมีลูกๆ น่ารักๆ สักสองสามคนจริงสิ... ลูก เขาน่าจะเริ่มผลิตลูกไ
บทที่ 24.“คริสทิน่า... คุณมาทำไม” นั่นคือคำถามที่ลูเซียสถามออกไป ซึ่งมันทำให้คริสทิน่าสะอึกเล็กน้อย แต่หญิงสาวรีบปรับสีหน้าให้เป็นปรกติยิ้มหวาน แล้วเดินมาแทรกกลางระหว่างสาวน้อยตัวเล็กที่กำลังยื้อยุดกับชายหนุ่มอยู่ อย่างประกาศเจตนารมณ์ของตนชัดเจนรสิตาถอยออกมายืนข้างๆ ป้านิ่ม ดวงตาสีเขียววาววับด้วยโทสะ แต่พยายามเก็บกักไว้ก่อนจะเดินไปยังรถยนต์ที่ลูเซียส ยายามดึงเธอมาขึ้น แต่ตอนนี้เขาไม่ต้องบังคับฉุดดึง เธอเต็มใจที่จะเดินขึ้นไปเอง“ป้านิ่มคะ แล้วน้องโรสจะให้คนมาเก็บของทีหลังนะคะ น้องโรสลานะคะแล้วค่อยพบกันใหม่ขอบคุณมากค่ะ”รสิตาบอกแค่นั้นแล้วขับรถออกไปเอง อย่างไม่สนใจคนที่วิ่งมาตะโกนตามหลังด้วยความโกรธจัด“น้องโรสกลับมานะเด็กบ้า กลับมาคุยกันให้รู้เรื่อง... น้องโรส โธ่เว้ย..” ชายหนุ่มเสยผมยาวสลวยระต้นคอแกร่ง อย่างไม่สบอารมณ์ แล้วหันมามองคนที่มาใหม่ตาขุ่น...“คุณมาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลยนะคริสทิน่า ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ ป้านิ่มสิ่งแขกด้วยตอนนี้ผมไม่อยากเจอหน้าใคร” ชายหนุ
บทที่25.รสิตาพูดคุยกับบิดาสักพักก็ออกมาจากห้องนอนของคุณอีธาน ในขณะที่พลอยไพลินกับคุณมิเชลรอฟังความเคลื่อนไหวอยู่ด้านนอก“ว่าอย่างไรบ้างคะคุณน้องโรส” คุณมิเชลถามเป็นคนแรก“ไม่มีอะไรค่ะ น้องโรสคุยกับคุณพ่อทุกเรื่อง ทุกอย่างแล้ว ตอนนี้น้องโรสต้องจัดการแก้ปัญหาเอง”รสิตาพูดราวตนเองเป็นผู้ใหญ่เสียเต็มประดา แต่คุณมิเชลเชื่อว่าคุณอีธานจะให้บุตรสาวตัดสินใจจัดการชีวิตของตนเองโดยที่ท่านไม่เข้าไปก้าวก่าย โดยเฉพาะเรื่องการปลูกเรือนตามใจผู้อยู่นี่ล่ะ“น้องโรสแน่ใจนะคะว่าจะกลับไปบ้านคุณลูซอีก”“แน่เสียยิ่งกว่าแน่ค่ะพี่ลิลลี่ น้องโรสไม่ยอมให้ยัยคริสทิน่าแมวขโมยนั่น มันมาฉกพี่ลูซไปจากน้องโรสหรอก เรื่องอะไรจะยอมล่ะ น้องโรส ลงทุนมาเยอะแล้วนะคะ”“จ้า มิเชลขอให้น้องโรสมีชัยเหนือศัตรู ดูแลตัวเองดีๆ นะคะ หากท่าไม่ดีก็กลับบ้านเรา”คุณมิเชลยิ้มกว้างพลางโอบกอดร่างบางของรสิตาไว้อย่างแสนรักแล้วลูบเรือนผมสลวยนั้นเบาๆ ด้วยความเอ็นดู ซึ่งรสิตาก็โอบกอด
บทที่ 26.ในเวลานี้พลอยไพลินก็คิดอะไรไม่ออกอยู่แล้วรับรู้แค่เพียงความร้อนจากมือหนา และเรียวลิ้นระอุด้วยไฟพิศวาสที่ปาดไล้มาตามลำคอระหง เรื่อยมาเลียเล่นที่เนินอกอิ่มขบเม้มผิวเนื้อละมุนมือเล่นอย่างหยอกเย้าซึ่งการกระทำเช่นนี้เขาไม่เคยทำกับใครมาก่อน“คุณอาร์... อู้ย อูย อ๊า...”พลอยไพลินหลับตาลงแล้วครางอย่างซ่านกระสันเมื่อริมฝีปากร้อนๆ เลาะเล็มรอบๆ ฐานยอดทรวงนั้นครอบครองยอดอกสีหวาน ลิ้นหนาร้อนผ่าวก็ปาดไล้ดูดเลียกลืนกิน อย่างหิวกระหายจนเกิดเสียงดังลั่นห้อง สร้างความซ่านรัญจวนใจให้แก่เธอมากขึ้น ร่างบางแอ่นกายเสนอทรวงสาวให้เขาดื่มกินอย่างไร้แง่งอน มือบางจิกแน่นที่ท่อนแขนแข็งแรง เพื่อระบายความเสียวซ่าน อาเธอร์ผ่อนร่างบางให้นอนลงบนพื้นกระเบื้องเย็นเฉียบข้างๆ อ่างอาบน้ำหรู พลอยไพลินก็ยิ่งเสียวรัญจวนมากขึ้น เมื่อร่างร้อนผะผ่าวใหญ่โตของเขาทาบทับลงมา เสียดสีกายแกร่งกับร่างนวลนุ่มจนต้องครางหนักๆ ออกมาอย่างไม่อาจจะทานทน กับความรู้สึกร้อนรุมที่อัดแน่นอยู่ในกาย“โอ้ว เธอให้ความรู้สึกดีเหลือเกินลิลลี่...” อาเธอร
บทที่ 27.“ทำไมล่ะ นอนแบบนี้สบายดีออกไม่ต้องใส่อะไรให้ยุ่งยากไม่ร้อนด้วย”“ตะ แต่... ลินอึดอัด”“ฉันก็ว่าฉันอึดนะ แต่อัดนี่คงต้องลองดูว่าจะอึดจัดอัดได้อีกกี่รอบ...”อาเธอร์ยิ้มน้อยๆ นัยน์ตาพราวแววตาที่เฉยชาและดุดันของเขาดูอ่อนโยน เหมือนเด็กหนุ่มขี้เล่นเจ้าสำราญน่าหลงใหล แต่พลอยไพลินรู้ว่ามันไม่ใช่นี่เธอหลงเสน่ห์เขา จนเห็นว่าเขาเป็นคนอ่อนโยนน่าหลงใหลแล้วหรือไร... หญิงสาวถามตัวเองอย่างสับสน “คุณ... ลิน เอ๊ย ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นเสียหน่อย ขยับออกไปสิคะ”เธอยังคงเอียงอายและพยายามไม่มองหน้าเขา ซึ่งกริยาเอียงอายหน้าแดงก่ำของเธอนั้น สร้างความพอใจให้อาเธอร์ยิ่งนัก เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงอายได้น่ารักน่าใคร่อย่างนี้มาก่อนแม้จะมีอคติกับเธอซึ่งเป็นผู้หญิงไทย แต่เขาก็ดูออกว่าพลอยไพลินไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำขัดเขิน และแม้เขาไม่ได้ชอบผู้หญิงไทยซึ่งตัวเล็กกว่าหญิงสาวที่เขาเคยร่วมสมรภูมิสวาทมาก่อน แต่ทำไมนะเข
บทที่28.“ปล่อยทำไม เราหนีพี่ไปตั้งคืนหนึ่งนะ”“น้องโรสไม่ได้หนี แค่อยากให้พี่ลูซได้มีเวลารำลึกความหลังกับแฟนเก่า..”สาวน้อยเชิดหน้าอย่างแง่งอนริมฝีปากบางยื่นน้อยๆ ทำให้เขาอยากจะจูบปากช่างว่านั้นนัก“อ้อ เหรอ แล้วกลับมานี่มาทวงพี่คืนจากเขาอย่างนั้นสิ”“เปล่าทวงนะคะ แค่กลับมารักษาสิทธิ์”“อือ ฮึ อ้อ.. เข้าใจแล้ว กลับมารักษาสิทธิ์การเป็นเมียพี่ใช่มั้ย”ลูเซียสยิ้มอย่างอารมณ์ดี และคิดว่าหากครั้งนี้เขาไม่รักษาสิทธิ์ของตัวเอง มีหวังความวุ่นวายต้องมาเยือนแน่ๆ เพราะคนอย่างคริสทิน่าชอบเอาชนะคนอื่นเสมอ แต่เขาไม่หนักใจเลยหากคนที่คริสทิน่าจะเล่นด้วยเป็นน้องโรสของเขา“ค่ะ ทีนี้ก็ปล่อยน้องโรสได้แล้ว น้องโรสอึดอัด”รสิตารู้สึกขัดเขินขึ้นมา เมื่อสบแววตาวาวหวานของเขา หัวใจสาวก็พลอยสั่นหวิวไหวรัญจวน“คิดว่ามาทำให้พี่อยาก... แล้วจะจากไปง่ายๆ เหรอ พี่เองก็ต้องรักษาหน้าของเราไว้นะ เพราะเราจะต้องตื่นสายๆ ตามที่น้องโรสบอก คริสทิน
บทที่29.“อ๊า... แน่นเหลือเกิน... อูยยย... น้องโรสจ๋าพี่ลูซใจจะขาด...”ชายหนุ่มสูดปากร้องครางหนักๆ แช่กายใหญ่โตไว้ในร่องเร้นความเป็นอิสตรี ในขณะที่รสิตาหลับตาแน่นสูดปากครางเบาๆ พลางขยับกายอย่างอึดอัด ซึ่งเป็นสัญญาณว่าเธอพร้อมจะไปกับเขา ลูเซียสจึงขยับสอดเสยเข้าออกช้าๆ ก่อนจะโหมแรงมากขึ้นๆ จนรสิตาหัวสั่นหัวคลอน ท่วงท่าเช่นนี้ยิ่งทำให้เขาสอดลึกและเมามันในการควบขับจนเตียงใหญ่สั่นสะเทือน...“อื้มมม พี่ลูซขา น้องโรสเสียวจะระเบิดแล้ว... อ๊า...” สาวน้อยกัดริมฝีปากแน่นเสียวสุดใจ“อีกนิดเดียวจ้ะน้องโรส อา พี่ลูซก็จะแตกระเบิดแล้ว....โอ้วววว...”ชายหนุ่มกระซิบครางระงมไม่แพ้กัน โหมสุดแรงกระดกเอวสอบระรัวเร็ว ใส่ไม่ยั้ง เสียงเนื้อหนุ่มกับเนื้อสาวกระทบกันดังสนั่นหวั่นไหวพอๆ กับเสียงเตียงลั่น ก่อนที่คนทั้งคู่จะจับจูงมือกันไปสู่แดนพิศวาสแสนงดงาม...เช้าวันนี้พลอยไพลินตื่นแต่เช้าลงมาท
บทที่ 30.“ครับมาพร้อมกับคุณอาร์เมื่อคืนนี้” ริชาร์ตตอบพลางเดินไปนั่งที่พื้นหญ้านุ่มอย่างไม่มีมาดคนสนิทมือขวาของอาเธอร์ ที่ทั้งโหดเหี้ยมและเลือดเย็น ตามที่ได้ยินมาเลยสักนิด ตอนนี้เธอเห็นเพียงชายหนุ่มผู้อบอุ่นเสมือนพี่ชายที่แสนดี“เจอพี่ดาวมั้ยคะ”หญิงสาวถามพลางเดินไปนั่งข้างๆ อย่างสนใจ และริชาร์ตก็พยักหน้าช้าๆ พลอยไพลินยิ้มกว้างอย่างยินดี“พี่ดาวสบายดีมั้ยคะ หมายถึง เธอไม่ได้โดนทำร้ายร่างกายอย่างที่ลินเคยได้ยินข่าว ว่าหากใครขัดขืนไม่ยอมขายตัวจะถูกพวกแมงดามันซ้อม”“คุณดาวเธอดูสบายดีนะ เหมือนจะรักงานที่ทำเสียด้วย เอ่อขอโทษนะครับพี่เป็นคนพูดตรงๆ น้องลินคงไม่ว่าพี่ดูถูกพี่สาว”“ไม่ค่ะ พี่ดาวเป็นคนฉลาด เธอคงยอมเพราะต้องการเอาตัวรอดมากกว่า”“คงเป็นอย่างนั้นจริงๆ นั่นล่ะ ตอนนี้เธอกลับไปพักที่บ้านพร้อมกับแม่ของน้องลินแล้ว”“ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยเหลือลิน”“ควรขอบคุณเจ้านายพี่มากกว่านะ”“ค่ะ แล้
ตอนที่ 59.อาเธอร์กับพลอยไพลินจดทะเบียนกันก่อนที่เธอจะคลอดและเขาก็ขอเธอว่าจะจัดงานแต่งงานหลังจากที่คลอด เพื่อจะให้ลูกชายได้เข้าฉากถ่ายรูปพร้อมๆ กับพวกเขาด้วย ซึ่งหญิงสาวก็ยินดี และงานนี้พลอยไพลินขอร้องให้เขาจัดเล็กๆ ก็พอ เพราะเธอไม่ต้องการอะไรที่เอิกเกริกใหญ่โต สำหรับพลอยไพลินแล้วแค่มีคนที่เธอรัก และครอบครัวที่อบอุ่น พิธีการต่างๆ ไม่สำคัญเลย และพลอยไพลินเอง ก็พอใจแค่ได้อยู่เคียงข้างเขากับลูกก็พอ...“ขอบคุณนะคะพี่อาร์ที่รักลินกับลูก และมอบของขวัญล้ำค่าให้ลิน แต่แค่มีพี่อาร์กับน้องอลัน ลินก็พอใจแล้วค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณพี่อีกครั้งสิจ๊ะลิลลี่จ๋า”ออดอ้อนเสียงหวานนัยน์ตาพราวระยับ แล้วก้าวขึ้นมาบนเตียง ตวัดผ้าห่มออกห่างจากกายสาวอวบอิ่มมีน้ำมีนวลของเธออย่างร้อนรน เพราะอาเธอร์พยายามอดกลั้นตั้งหลายนาที เพื่อจะสวมสร้อยให้เธอ และตอนนี้เขาทนไม่ไหวแล้ว“อุ้ย พี่อาร์นี่ล่ะก็ มันสายแล้วนะคะเดี๋ยวทุกคนจะรอ”“งานเลี้ยงของเราเริ่มตอนเย็นจ้ะที่รัก นี่มันเพิ่งสิบโมงเช้าเรามีเวลาเตรียมตัวอีกนาน คุณพ่อกับริค แล้วก็โจรับหน้าที่ดูแลน้องอลันกับน้องเรนนี่แล้ว เรามาทำน้องให้มาเป็นเพื่อนเล่นกับน้องอลันดีกว
ตอนที่58.“พี่ทำลิลลี่เจ็บเหรอจ๊ะ คนดีอย่าร้องไห้นะ หากลินไม่ อยากให้พี่เข้าใกล้ พี่ไปนอนที่อื่นก็ได้”เขารีบถามเมื่อเงยหน้าขึ้นมาพบว่าเธอกำลังน้ำตาไหลพราก เขารีบมาเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน“หากพี่อาร์ไปนอนที่อื่น ลินจะโกรธและไม่ให้พี่อาร์กลับมาหาพวกเราแม่ลูกอีกเลยคอยดูสิ”“ลิน... ลิลลี่ โอ ที่รักยกโทษให้พี่แล้วใช่มั้ย เย้ ดีใจจังเลย”อาเธอร์ร้องออกมาอย่างยินดี แล้วโผกอดเธออย่างรวดเร็วจูบแก้มซ้ายขวาของคุณแม่คนสวยอย่างแสนรัก จนหญิงสาวต้องผลักอกกว้างออกไปแล้วค้อนเขาอย่างหมั่นไส้“นอนได้แล้วค่ะ ดึกแล้ว”“งั้น พ่อขอนอนกอดหนูได้มั้ยครับลูกพ่อ” ชายหนุ่มกล่าวอย่างเจ้าเล่ห์ ได้คืบจะเอาศอก“ไม่มั้งคะ เพราะคุณแม่ยังไม่หายงอนดีสักเท่าไหร่เลย”“โธ่ พ่อไม่กวนนะครับขอกอดนิดเดียว”อาเธอร์พูดเองเออเอง แล้วล้มตัวลงนอนกอดร่างอวบอิ่ม ที่นอนตะแคงหันหลังให้ด้วยความขัดเขิน แขนแกร่งโอบรอบกายคนตัวอวบอย่างแสนรัก กดจมูกลงบนพวงแก้มนุ่มอีกครั้งก่อนจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าไปหาริมฝีปากนุ่มที่ เผยอค้างอย่างเชิญชวนอย่างไม่อาจหักห้ามใจได้อีกพลอยไพลินเผยอปากรับจุมพิตอ่อนโยนจากเขาโดยดีหัวใจหนุ่มสาวที่แห้งแล้งมานาน พลันช
ตอนที่ 57.“เราออกไปทานข้าวกันได้แล้วค่ะ มิเชลทำอาหารเสร็จแล้ว”มิเชลเดินมาตามทุกคนไปรับประทานอาหารเย็น อาเธอร์ ลูเซียส ไรอัล และรสิตาลุกขึ้นเดินตามมิเชลไป แต่ในขณะที่พลอยไพลินกำลังจะลุกเดินออกไป เสียงคุณอีธานก็ดังขึ้นร้องเรียกเธอเบาๆ “ลิน อยู่คุยกับครูก่อนสิลูก”“ค่ะครู” หญิงสาวรับคำแล้วเดินไปนั่งข้างเตียงของท่าน ส่วนคนอื่นๆ ก็ออกไป แต่อาเธอร์ก็ยังเก้ๆ กังๆ อยากอยู่กับเธอก่อน แต่ลูเซียสกับไรอัลมาดึงเขาออกไปจนได้“ลินคิดอย่างไรกับพี่เขาบ้างล่ะลูก” คุณอีธานเอ่ยถามเมื่ออยู่กันลำพัง“ไม่รู้สิคะ”“ลิน ถามใจตัวเองดีๆ นะลูก ชีวิตคนเรานั้นสั้นนักและครูก็อยากได้ลินมาเป็นสะใภ้ อยากให้หลานของครูเป็นคิงส์โดยสมบูรณ์”“แต่คุณอาร์เคยบอกว่า... เอ่อ...”“สายเลือดของคิงส์จะไม่มีเลือดของผู้หญิงไทยอย่างลินปะปนอยู่” ผู้สูงวัยเอ่ยขึ้น และหญิงสาวก็พยักหน้าช้าๆ อย่างยอมจำนน“แล้วตอนนี้ลินคิดว่าเขายังรู้สึกอย่างนั้นอยู่รึเปล่าล่ะ”“ลินไม่รู้ค่ะ”“อาร์ไม่เคยง้อผู้หญิง และไม่เคยมีความอดทนกับอะไรนานๆ แต่กับลิน อาร์อดทนและยอมรับผิด ลินจะไม่ให้โอกาสเขาหรือลูก อะไรที่ผ่านๆ มาให้มันผ่านไปได้หรือไม่ ลินเองก็รู้ดีว
ตอนที่56.ดวงตาที่เริ่มพร่ามัวของหญิงชราค่อยๆ ปิดลง เมื่อนางได้พูดในสิ่งที่ควรจะพูด พลอยไพลินได้แต่สะอื้นไห้ จนไม่สามารถจะพูดอะไรได้ และเมื่อมือบางของมารดาที่เอื้อมมาลูบใบหน้าเธอด้วยความรักนั้น ทิ้งร่วงลงข้างลำตัว ที่ชุ่มโชกด้วยเลือด พลอยไพลินก็ฟุบหน้าลงกับอกของมารดาด้วยหัวใจที่แตกสลาย...งานศพของแม่ชีเดือนผ่านไปด้วยดี ด้วยความช่วยเหลือของครอบครัววาปีกับคนในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้ แต่เจ้าภาพใหญ่ที่จัดการทุกอย่างและทุกเรื่องนั้นก็คือ หนุ่มฝรั่งตาน้ำข้าวที่ทั้งหล่อและอัธยาศัยดี ที่ชาวบ้านต่างชื่นชม และดูเหมือนว่าชายหนุ่มเองก็ทำตัวตามสบาย และเป็นกันเองกับชาวบ้านทุกคนอย่างที่พลอยไพลินไม่เคยคิดว่า คนที่ถือตัวและค่อนข้างมีอคติกับคนไทยอย่างเขาจะเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนั้น แต่เธอก็ไม่ได้ปักใจเชื่อภาพลักษณ์จอมปลอมที่เขาสร้างขึ้นมา แม้ว่าทุกอย่างที่อาเธอร์ทำนั้น สื่อให้เห็นว่าเขาทำเพื่อเธอก็ตาม และแม้ว่าจะคลายความโศกเศร้าเรื่องมารดาลงบ้างแล้ว แต่เธอก็จะไม่มีวันยอมใจอ่อนกับเขาเด็ดขาด...“ลินจ๋ามาทานข้าวก่อนเร็ว วันนี้พี่อาร์ของลินเขาเข้าครัวทำเองเลยน้า..”วาปีเดินมาหาเพื่อนรักในห้องและพยายามชักชวนให้
ตอนที่55.คริสทิน่าก็เปิดฉากทันที ไม่จำเป็นต้องอารัมภบทมากมายเพราะคาดว่าพลอยไพลินน่าจะรู้ทุกอย่างแล้ว และยิ่งเธอเห็นว่าพลอยไพลินผู้หญิงหน้าตาธรรมดา ที่เมื่อเทียบกับตนแล้ว ความงดงามของพลอยไพลินนั้นเทียบไม่ติดเลยด้วยซ้ำแต่วันนี้คริสทิน่ารู้แล้วว่าความสวยงามของเธอนั้น เป็นรองพลอยไพลินไปทันที เพราะบัดนี้พลอยไพลินดูงดงามเปล่งปลั่งผิวขาวลอออมชมพู มีน้ำมีนวลผ่องใส ไม่เหมือนเธอที่ดูทรุดโทรมและไม่มีความสุข และหากเธอไม่มีความสุข ใครก็อย่าหวังว่าจะมี... หญิงสาวคิดอย่างเห็นแก่ตัว มองคนตรงหน้าตาขวางพร้อมจะทำร้ายทุกคนที่เธอเกลียด ซึ่งคริสทิน่าเกลียดทุกคนที่ทำท่าว่าจะไปได้ดีกว่าเธอ...“เราไม่ได้มีอะไรบาดหมางกัน คุณทำร้ายพวกเราทำไมคะ..” พลอยไพลินถาม เมื่อมองไม่เห็นเหตุผลเลยว่า ทำไมคริสทิน่าต้องจงเกลียดจงชังอะไรพวกเธอนัก“ทำไมจะไม่มี ก็เพราะแกกับพี่สาวร่านๆ ของแกไง ที่เข้ามาขวางทางฉัน หากไม่มีแกสองคน อาร์อาจจะหันมาสนใจฉัน และหากพี่สาวเธอมันไม่ร่าน คิดอยากมีผัวฝรั่งรวยๆ อย่างอาร์ มันก็คงไม่คิดจะกำจัดฉัน อย่าคิดว่าคนอย่างฉันจะโง่รู้ไม่ทันเกมของพวกแกนะ แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เพราะฉันมีแผนที่จะกำจัดมันก่อน
ตอนที่54.“สวัสดีค่ะแม่ชี” หญิงสาววางผลไม้ลงบนม้านั่งหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงา ซึ่งใกล้กันนั้น แม่ชีเดือน กำลังกวาดใบไม้ที่ร่วงโรยเกลื่อนลานวัดด้วยกิริยาสงบงาม“มาแล้วเหรอลูก ไม่น่าลำบากมาเองเลยให้เด็กๆ ที่บ้านของหนูวาเอามาให้ก็ได้ เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไป”“ไม่เป็นไรค่ะ ลินอยากมาหาแม่ชีทุกวันอยู่แล้ว”พลอยไพลินหยิบไม้กวาดมาช่วยแม่ชีกวาดใบไม้อย่างแข็งขัน ใบหน้าผุดผ่องยิ้มละไมเหมือนเคย ใบหน้าที่แม่ชีเคยเมินเฉยไม่ใส่ใจ ที่เคยละเลยมาแสนนาน...“วันนี้ไม่มีสอนหนังสือหรือลูก”“ไม่ค่ะ วันนี้บังเอิญว่าทางโรงเรียนเขาพานักเรียนไปทัศนศึกษา ลินเลยว่างงานตั้งสองวัน เหงาจะแย่ยายวาก็ไปด้วย”หญิงสาวคุยกับมารดาอย่างมีความสุข ตอนนี้เธอรู้สึกปลดปลงอะไรได้เยอะ หลังจากที่ได้รับรู้เรื่องราวเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับพี่สาวเมื่อแรกพบแม่ชีเดือน พลอยไพลินเองก็รู้สึกตกใจเล็กน้อยที่มาพบมารดาอยู่ในวัด ที่ค่อนข้างห่างไกลสังคมเมือง หมู่บ้านเล็กๆ ที่ไม่ได้มีอะไรศิวิไลซ์อย่างที่มารดาเคยชอบ ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่มารดาเคยมี แต่แม่ชีเดือนที่พบในวันนั้น หาใช่คนที่เธอเคยสัมผัสมาทั้งชีวิตมารดาของเธอเปลี่ยนไปจากเดิมมา
ตอนที่53.“ไชโยๆๆ ในที่สุดก็มีเจ้าลูซน้อยแล้ว ฮ่าๆๆ”ลูเซียสร้องอย่างยินดีกระโดดตัวลอย แล้วรีบเข้ามากอดภรรยาคนสวยแน่นแล้วโยกไปมาอย่างแสนรัก ทำให้ทุกคนพลอยหัวเราะดีใจไปกับเขาด้วย“โอ้ยเบาๆ สิคะพี่ลูซ เดี๋ยวลูกตกใจกันพอดี”“น้องโรสมีความลับกับพี่ ต้องได้รับโทษ”“อะไรกัน แค่น้องโรสบอกช้าเท่านั้นเองไม่ได้ปิดบังเสียหน่อย” รสิตาทำเสียงงอนๆ แล้วก็ต้องหน้าแดงเมื่อสบสายตาวาวๆ ของสามี“ไม่รู้ล่ะ น้องโรสต้องไปกับพี่ ไปรับโทษที่ปิดบังผัว ขอตัวนะครับทุกคน”ลูเซียสกล่าวอย่างลิงโลดแล้วอุ้มภรรยาตัวน้อยขึ้นไปบนห้องอย่างรวดเร็ว แต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนระมัดระวัง ซึ่งรสิตาก็ยอมให้สามีอุ้มไปลงโทษอย่างยินดี... อาเธอร์รู้สึกฉุนเฉียวและโมโหตัวเองที่มัวแต่ทำงาน จนมาไม่ทันที่จะได้พบพลอยไพลิน ทั้งที่เขารีบเคลียร์งานทุกอย่างโดยเร็วเพื่อจะมาหาเธอกับลูก แต่กลายเป็นว่าตอนนี้พลอยไพลินหอบลูกหนีเขาไป โดยที่ไม่มีใครเอะใจเลยว่าเธอจะไป และไม่มีใครคิดว่าอาการนิ่งๆ เฉยๆ และดูปรกติดีของพลอยไพลินนั้นไม่ได้เป็นปรกติอย่างที่คิด“แกดูแลเมียฉันยังไงวะไอ้ลูซ ดูสิเมียฉันหอบลูกหนีไปแล้ว แต่ดูแกสิมีความสุขอยู่พร้อมหน้า แกอิจฉาฉั
ตอนที่52.ก๊อกๆ เสียงประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องเรียกจากพนักงานชาย ที่ใช้ไว้วานไปซื้ออาหารมาให้นั้น ดึงเธอกลับมาสู่ปัจจุบัน ดวงตาสวยคมมองประตูอย่างระแวง แล้วเดินไปมองดูคนที่มาเคาะประตูผ่านช่องตาแมว ก่อนจะเปิดประตูให้พนักงานชายร่างกายกำยำเข้ามา“ขอโทษนะคะที่เปิดช้า พอดีว่าทีน่าหลับไปน่ะค่ะ..”หญิงสาวแสร้งทำเสียงหวาน แล้วขยี้ผมอย่างงัวเงียมองชายหนุ่มผิวคร้ามอย่างยั่วยวน มือเรียวรั้งคอเสื้อให้ต่ำลง จนเห็นเนินอกอิ่มที่ไร้บราห่อหุ้ม ทรวงสาวอวบใหญ่ไหวกระเพื่อมเชิญชวน พนักงานชายวัยฉกรรจ์ตาโตด้วยความตื่นเต้นที่ระงับไม่อยู่ เขาไม่เคยเจอสาวต่างชาติที่สวยสะเด็ดแบบนี้มาก่อนเลย“คะ ครับ ไม่เป็นไร”“ไหนคะซื้ออะไรมาบ้าง..”หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้แล้วหยิบของในมือชายหนุ่มออกมา แต่มือเรียวยังคงกุมมือหนาของเขาไว้แล้ว ค่อยๆ ลูบไล้ไปตามต้นแขนกำยำ อีกมือก็ดึงมือของเขามาวางบนเนินอกของตน คริสทิน่าเผยอริมฝีปากอย่างยั่วยวนก่อนจะไล้ลิ้นลงไปบนลำคอแกร่งของพนักงานชาย ที่ยืนตัวสั่นด้วยความรุ่มร้อน...อา... นางฟ้ามาโปรด เขาคิดก่อนจะตอบสนองจุมพิตเร่าร้อนของหญิงสาวแสนสวย โดยไม่รู้ว่าหลังจากที่เริงสวาทกับเธอแล้ว เขาอาจ
ตอนที่ 51.“เธอจะรู้มัยนะลิลลี่ว่าฉันคิดถึงเธอแค่ไหน แต่ก็ยังไปหาเธอไม่ได้ รออีกหน่อยนะ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย แล้วฉันจะรีบไปหาเธอ...” ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเบาๆ ด้วยความรู้สึกโหยหาคนไกลอย่างที่สุด...หญิงสาวใบหน้างดงามแต่บัดนี้ดูเศร้าหมองทรุดโทรมเพราะความคลุ้มคลั่งกำลังนั่งเหม่อลอย อย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้างในห้องเล็กๆ สีขาวสะอาด และเธอก็นั่งเหม่ออยู่อย่างนี้มาทั้งวัน บางครั้งก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดหวาดกลัว พูดพร่ำไปต่างๆ นานาจนฟังไม่ได้ศัพท์ แต่หมอและพยาบาลที่รู้ความเป็นมาของเธอก็ได้แต่เฝ้าเอาใจช่วย และพยายามรักษาบำบัดจิตใจของหญิงสาวให้เป็นปรกติหญิงวัยกลางคนซึ่งแต่งกายซอมซ่อผมเผ้าค่อนข้างยุ่งเหยิง แขนผอมๆ ใส่เฝือกสีขาวมอๆ มีเชือกคล้องคอยึดแขนข้างนั้นไว้ยืนมองหญิงสาวที่นั่งน้ำตาไหลพราก ริมฝีปากขมุบขมิบพร่ำเพ้อด้วยความเสียใจสุดซึ้ง ดวงตาฝ้าฟางไปตามวัย เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความอาดูร หากนางไม่รักลูกผิดๆ แพรดาวก็คงไม่ตกมาอยู่ในสภาพนี้ และนางก็คงไม่เจ็บตัว จนเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด...ในคืนวันนั้นคริสทิน่านัดแพรดาวออกไปพบ บอกว่าจะให้รางวัลที่สามารถกำจัดพลอยไพลินออกไปได้ และมีแผนการจะทำให้อา