ตอนที่ 45.อาเธอร์สอดใส่กายแกร่งจากด้านหลังช้าๆ แต่ทุกท่วงท่าเต็มไปด้วยความเร้าใจ แรงตอดรัดจากกลีบดอกไม้ลิลลี่แสนหวานตอดตุบๆ จนเขาแทบขยับไม่ได้ แต่ในที่สุดเขาเข้าไปอยู่ในช่อดอกฉ่ำเยิ้มของเธอได้อีกครั้ง ชายหนุ่มเอื้อมมือไปบีบขยำทรวงสาวอย่างมันมือสะกิดยอดทรวงอวบใหญ่ มืออีกข้างก็เลื่อนลงมาสะกิดตุ่มไตกลีบดอกไม้สาว สร้างความปั่นป่วนรัญจวนใจให้พลอยไพลินได้ครางกระเส่าอีกครั้ง“อูยยย... คุณอาร์ขา สะ เสียว อ๊า... โอ้ววว...”พลอยไพลินครางพลิ้วครั้งแล้วครั้งเล่า เด้งสะโพกมนรับเขาทุกจังหวะเร่าร้อนอย่างลืมตัวใจ ส่วนอาเธอร์เองก็ครางหนักๆ ด้วยความสุขสมไม่แพ้กัน...สองหนุ่มสาวกำลังมีความสุขสมจนล้นปรี่ โดยไม่รู้เลยว่าความสุขที่พวกเขามีร่วมกันนั้น กำลังจะถูกทำลายลงในเร็ววันนี้เพราะความริษยาของใครบางคน...แพรดาวเดินเข้าไปในห้องนอนของอาเธอร์ทันที ที่เธอใช้พลอยไพลินไปซื้อของให้ที่ตลาด วันนี้อาเธอร์ออกไปกับริชาร์ตแต่เช้าด้วยเรื่องด่วน น่าจะกลับมาทีเดียวตอนเย็น และรับรองว่าพลอยไพลินจะกลับมาช้ากว่าที่อาเธอร์จะกลับเข้ามา ซึ่งตอนนี้เขาน่าจะกลับมาแล้ว และเขาก็จะต้องเข้ามาอาบน้ำในเวลานี้แน่นอน คิดได้ดังนั้นแพรดา
ตอนที่46.“เธอไปไหนมา” อาเธอร์กระชากร่างบางเข้ามาใกล้ตะคอกถามอย่างไม่สบอารมณ์ ทั้งโกรธและน้อยใจ ที่พลอยไพลินมองว่าเขาเป็นคนกินไม่เลือก ทำเรื่องอุบาทว์กับแพรดาว เพราะแววตาของเธอบอกเขาทุกอย่างนั่นล่ะ... “ลินไปตลาดมาค่ะ”“ไปทำไม มีคนไปแทนเธอเยอะแยะสาระแนไปเองทำไม เธอคิดวางแผนร่วมมือกับพี่สาวจับฉันรึไง หา พูดมา” แม้จะรู้ดีว่าพลอยไพลินไม่มีทางทำอย่างนั้น แต่ชายหนุ่มก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกไปด้วยโทสะ“เปล่านะคะ ลินไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น ลินรู้ตัวดีค่ะว่าเป็นอะไรสำหรับคุณ ที่คุณให้แม่กับพี่ดาวอยู่ในบ้านนี้ก็นับว่าดีเท่าไหร่แล้ว ลินไม่กล้าไม่อาจเอื้อมถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ”หญิงสาวอธิบายด้วยหัวใจที่เหมือนถูกบีบอัดจากแรงมหาศาล ความเจ็บปวดวิ่งจี๊ดเข้าสู่ใจดวงน้อยๆ จนแทบไร้เรี่ยวแรง“ก็ดีที่เจียมตัว แต่พี่สาวเธอก็คิดการใหญ่เกินตัว บอกพี่สาวด้วยว่าคนอย่างฉันไม่คิดจะเอาผู้หญิงไทยมาทำเมีย หรือแม่ของลูก ต่อให้จะแบให้ฉันกี่ครั้ง เลิศเลอมาจากไหนฉันก็ไม่เอา..”“ค่ะ..” พลอยไพลินรับคำด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง และเจ็บแน่นไปทั้งอกจนแทบหายใจไม่ออก ใบหน้าเรียวซีดเผือดลง มือไม้เย็นเฉียบ โลกเหมือนจะหมุนคว้างโคลงเคลง จนเ
ตอนที่ 47.พลอยไพลินนั่งเหม่อมองท้องฟ้ามืดมิดอย่างเหงาหงอย ใจดวงน้อยหดหู่และหนักอึ้ง ตอนนี้เธอรู้สึกมืดมนตีบตันไปหมดและไม่รู้จะเริ่มต้นชีวิตนับจากนี้อย่างไรดี เมื่อตอนนี้ไม่ได้มีตัวคนเดียวอย่างที่ผ่านมาเธอกำลังตั้งครรภ์ ตอนนี้ย่างเข้าเดือนที่สองแล้ว...มันเป็นไปได้อย่างไรนะทั้งที่เธอกินยาคุมอยู่ตลอด เพราะรู้ตัวดีว่าอาเธอร์คงไม่ยอมให้เธอท้องกับเขาแน่ๆ และเขาเองก็เป็นคนจัดหายาคุมมาให้เธอเอง พลอยไพลินนั่งคิดอย่างจนปัญญา เธอคงไม่อาจจะทำแท้งได้ แม้รู้ว่าลูกที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดมานั้นไม่เป็นที่ต้องการของคนเป็นพ่อ...“ลูกจ๋า... แม่จะทำอย่างไรดี ขอให้พี่ริครักษาสัญญาด้วยเถอะ...”หญิงสาวลูบหน้าท้องที่ยังคงแบนราบของตัวเองอย่างเลื่อนลอย เรื่องที่เธอท้องตอนนี้มีแค่เธอกับริชาร์ตและคุณหมอหนุ่มใหญ่ประจำตระกูลเรืองโรจน์เท่านั้นที่รู้ และคุณหมอเองก็รับปากว่าจะไม่บอกให้ใครรู้ เพราะเธอบอกว่าจะบอกอาเธอร์ด้วยตัวเองเพราะอยากให้เขาตื่นเต้นแต่ความลับนี้จะเก็บได้นานแค่ไหน หากอาเธอร์กลับมาจากอเมริกา เขาก็อาจจะรู้เพราะท้องเธออาจจะใหญ่ขึ้น ร่างกายเธออาจจะเปลี่ยนไป เขาก็ต้องรู้และอาจจะให้ไปทำแท้งหรือไม่ก็อาจจะ
ตอนที่ 48ลูเซียสขับรถไปตามเส้นทางที่มืดมิดด้วยความสุข เขาเพิ่งกลับจากอิตาลีพร้อมภรรยาคนสวยที่นั่งมองค้อนเขาอย่างหมั่นไส้อยู่ข้างๆ ใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยความขัดเขิน เมื่อกว่าเขาจะพาเธอออกรถได้ ก็ทำเอาเธอเหนื่อยอ่อนจนแทบจะหมดแรงเมื่อพ่อคนมักมากตักตวงหาความสุขกับเรือนร่างของเธอทุกเวลาที่ต้องการ โดยไม่สนใจเสียงคัดค้านของเธอที่มีเพียงแค่เริ่มแรก แต่สุดท้ายก็ให้ความร่วมมือกับเขาโดยดี...“ไม่ต้องมายิ้มเลยคนบ้า”“อ้าว ยิ้มก็ไม่ได้ ผัวทำผิดอะไรนักหนาจ๊ะที่รัก”“ผิดค่ะ ผิดมากด้วย ผิดที่ไม่รู้จักที่ ไม่รู้จักเวลา ผิดที่เป็นตาแก่จอมหื่น”รสิตาหน้าง้ำต่อว่าเขาอย่างหมั่นไส้ แล้วทุบท่อนแขนแกร่งอย่างขวยเขิน เมื่อสบสายตาวาวๆ ของสามี ที่มองเธอราวจะกลืนกินทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่กี่นาที เขาก็กินเธอแล้วทั้งตัว ในรถคันนี้ ว้าย คิดแล้วก็เขินจัง...“นั่นหน้าแดงแบบนี้คิดถึงไอ้ที่เราทำกันเมื่อกี้ใช่มั้ย เอาอีกสักรอบมั้ยน้องโรส”ลูเซียสหันมายิ้มตาพราวใส่สาวน้อยคนสวย ที่เอาแต่หน้าแดงก่ำทำอะไรไม่ถูกเมื่อเจอมุกนี้ของสามี“บ้า คนอะไรหื่นได้ทุกเวลา” สาวน้อยค้อนสามีอีกทีหนึ่งก่อนจะหันมองนอกรถที่วิ่งออกห่างกรุงเทพมหานคร
ตอนที่ 49.และแน่นอนคนที่คิดร้ายต่อคนในครอบครัวของเขา ก็ต้องได้รับโทษที่สาสม และตอนนี้พลอยไพลินก็เสมือนหนึ่งคนในครอบครัวของ คิงส์และ เวอร์เลนติโน่ เช่นกัน เพราะเธอกำลังตั้งครรภ์ทายาทของคิงส์อยู่...“ส่งพวกมันไปให้พี่รันเลยนะคะ บอกพี่รันด้วยว่าอย่าให้มันมีลมหายใจนานนัก เพราะมันจะทำให้อากาศบนเกาะมีน้อยลง”“ครับที่รัก พี่ลูซรู้หน้าที่อันทรงเกียรตินี้ดีครับ แต่ป่านนี้ไอ้รันมันคงสนุกกับของเล่นใหม่แล้วมั้ง”“ดีค่ะ พวกชอบรังแกผู้หญิงโดนมือโดนเท้าพี่รันเล่นๆ คงไม่ใจเสาะตายคาเท้าพี่รันหรอก” รสิตาหน้ายุ่งอย่างไม่สบอารมณ์กฎของครอบครัวคิงส์รวมถึงเรืองโรจน์ด้วยนั้น จะมีอยู่ว่า หากใครที่ทำผิดต่อครอบครัว หรือล่วงเกินคนในครอบครัวนี้จะต้องรับการลงโทษให้ไปชดใช้ความผิดที่ก่อขึ้น บนเกาะรังนกของพี่ชายเธอ ซึ่งเกาะนี้เป็นสมบัติตกทอดมาหลายชั่วอายุคน ที่ชื่อ เกาะทมิฬ เพราะที่นั่นทั้งโหดและเถื่อนเพราะสมัยก่อนดินแดนที่อยู่กลางมหาสมุทร และเต็มไปด้วยทรัพยากรที่มีมูลค่าที่ประเมินค่าไม่ได้ อย่างแรธาตุที่มีค่า และรังนกนางแอ่นกินรังนั้น เสมือนทองคำขาวที่มีมูลค่ามหาศาล ซึ่งใครๆ ก็อยากครอบครอง การปกป้องสมบัติของตนเองก
ตอนที่50.“อื้มมม เด็กดื้อ มารับโทษซะดีๆ อ๊า...”ชายหนุ่มกล่าวเสียงพร่าชิดแก้มแดงๆ นั้น ก่อนจะกระดกตัวขึ้นเสยสวนเข้าไปในร่องเร้นอิสตรีเพียงครั้งเดียว และมันทำให้เขาและเธอครางหนักๆ ออกมาพร้อมกันลูเซียสจุมพิตแก้มใสนั้นอย่างแสนรัก ก่อนจะค่อยๆ ขยับโยกกายไปพร้อมกับภรรยาสาว ที่ส่ายบิดกายพลิ้วไหวตามจังหวะอารมณ์ที่ประทุดุเดือดขึ้นมา หนุ่มสาวเคล้าคลอกันอย่างสุขสมด้วยความรักความเข้าใจกัน ลูเซียสจับจูงภรรยาแสนสวย ไปเยี่ยมชมวิมานสวาทครั้งแล้วครั้งเล่า ถ่ายทอดความรักความเสน่หาให้เธอด้วยความรักทั้งหมดที่มี..พลอยไพลินนั่งมองท้องฟ้าอย่างเหงาหงอย แม้ว่าเธอกับลูกในท้องจะไม่ได้รับอันตรายจากเรื่องร้ายๆ ที่เกิดขึ้นแต่ความรู้สึกที่เหมือนถูกทรยศหักหลังจากคนในครอบครัวที่รัก และเชื่อใจเสมอมา ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ นั้นถูกทิ่มแทงจนเลือดทะลัก เธอเสียใจจนอยากจะคิดว่าเรื่องทั้งหมดนั้นเธอแค่ฝันไปแม่กับพี่ดาวไม่ได้ทำเรื่องเลวร้ายอย่างนั้น พวกเขาไม่มีวันทำร้ายเธอ... “แม่จ๋า ลินเป็นลูกของแม่รึเปล่า...” หญิงสาวน้ำตาไหลพรากเมื่อนึกถึงมารดา“พี่ลิลลี่คะมาทานข้าวเถอะค่ะ น้องโรสตั้งโต๊ะแล้ว มาเร็วค่ะคุณแม่คนเก่ง”เสียงสดใ
ตอนที่ 51.“เธอจะรู้มัยนะลิลลี่ว่าฉันคิดถึงเธอแค่ไหน แต่ก็ยังไปหาเธอไม่ได้ รออีกหน่อยนะ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย แล้วฉันจะรีบไปหาเธอ...” ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเบาๆ ด้วยความรู้สึกโหยหาคนไกลอย่างที่สุด...หญิงสาวใบหน้างดงามแต่บัดนี้ดูเศร้าหมองทรุดโทรมเพราะความคลุ้มคลั่งกำลังนั่งเหม่อลอย อย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้างในห้องเล็กๆ สีขาวสะอาด และเธอก็นั่งเหม่ออยู่อย่างนี้มาทั้งวัน บางครั้งก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดหวาดกลัว พูดพร่ำไปต่างๆ นานาจนฟังไม่ได้ศัพท์ แต่หมอและพยาบาลที่รู้ความเป็นมาของเธอก็ได้แต่เฝ้าเอาใจช่วย และพยายามรักษาบำบัดจิตใจของหญิงสาวให้เป็นปรกติหญิงวัยกลางคนซึ่งแต่งกายซอมซ่อผมเผ้าค่อนข้างยุ่งเหยิง แขนผอมๆ ใส่เฝือกสีขาวมอๆ มีเชือกคล้องคอยึดแขนข้างนั้นไว้ยืนมองหญิงสาวที่นั่งน้ำตาไหลพราก ริมฝีปากขมุบขมิบพร่ำเพ้อด้วยความเสียใจสุดซึ้ง ดวงตาฝ้าฟางไปตามวัย เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความอาดูร หากนางไม่รักลูกผิดๆ แพรดาวก็คงไม่ตกมาอยู่ในสภาพนี้ และนางก็คงไม่เจ็บตัว จนเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด...ในคืนวันนั้นคริสทิน่านัดแพรดาวออกไปพบ บอกว่าจะให้รางวัลที่สามารถกำจัดพลอยไพลินออกไปได้ และมีแผนการจะทำให้อา
ตอนที่52.ก๊อกๆ เสียงประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องเรียกจากพนักงานชาย ที่ใช้ไว้วานไปซื้ออาหารมาให้นั้น ดึงเธอกลับมาสู่ปัจจุบัน ดวงตาสวยคมมองประตูอย่างระแวง แล้วเดินไปมองดูคนที่มาเคาะประตูผ่านช่องตาแมว ก่อนจะเปิดประตูให้พนักงานชายร่างกายกำยำเข้ามา“ขอโทษนะคะที่เปิดช้า พอดีว่าทีน่าหลับไปน่ะค่ะ..”หญิงสาวแสร้งทำเสียงหวาน แล้วขยี้ผมอย่างงัวเงียมองชายหนุ่มผิวคร้ามอย่างยั่วยวน มือเรียวรั้งคอเสื้อให้ต่ำลง จนเห็นเนินอกอิ่มที่ไร้บราห่อหุ้ม ทรวงสาวอวบใหญ่ไหวกระเพื่อมเชิญชวน พนักงานชายวัยฉกรรจ์ตาโตด้วยความตื่นเต้นที่ระงับไม่อยู่ เขาไม่เคยเจอสาวต่างชาติที่สวยสะเด็ดแบบนี้มาก่อนเลย“คะ ครับ ไม่เป็นไร”“ไหนคะซื้ออะไรมาบ้าง..”หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้แล้วหยิบของในมือชายหนุ่มออกมา แต่มือเรียวยังคงกุมมือหนาของเขาไว้แล้ว ค่อยๆ ลูบไล้ไปตามต้นแขนกำยำ อีกมือก็ดึงมือของเขามาวางบนเนินอกของตน คริสทิน่าเผยอริมฝีปากอย่างยั่วยวนก่อนจะไล้ลิ้นลงไปบนลำคอแกร่งของพนักงานชาย ที่ยืนตัวสั่นด้วยความรุ่มร้อน...อา... นางฟ้ามาโปรด เขาคิดก่อนจะตอบสนองจุมพิตเร่าร้อนของหญิงสาวแสนสวย โดยไม่รู้ว่าหลังจากที่เริงสวาทกับเธอแล้ว เขาอาจ
ตอนที่ 59.อาเธอร์กับพลอยไพลินจดทะเบียนกันก่อนที่เธอจะคลอดและเขาก็ขอเธอว่าจะจัดงานแต่งงานหลังจากที่คลอด เพื่อจะให้ลูกชายได้เข้าฉากถ่ายรูปพร้อมๆ กับพวกเขาด้วย ซึ่งหญิงสาวก็ยินดี และงานนี้พลอยไพลินขอร้องให้เขาจัดเล็กๆ ก็พอ เพราะเธอไม่ต้องการอะไรที่เอิกเกริกใหญ่โต สำหรับพลอยไพลินแล้วแค่มีคนที่เธอรัก และครอบครัวที่อบอุ่น พิธีการต่างๆ ไม่สำคัญเลย และพลอยไพลินเอง ก็พอใจแค่ได้อยู่เคียงข้างเขากับลูกก็พอ...“ขอบคุณนะคะพี่อาร์ที่รักลินกับลูก และมอบของขวัญล้ำค่าให้ลิน แต่แค่มีพี่อาร์กับน้องอลัน ลินก็พอใจแล้วค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณพี่อีกครั้งสิจ๊ะลิลลี่จ๋า”ออดอ้อนเสียงหวานนัยน์ตาพราวระยับ แล้วก้าวขึ้นมาบนเตียง ตวัดผ้าห่มออกห่างจากกายสาวอวบอิ่มมีน้ำมีนวลของเธออย่างร้อนรน เพราะอาเธอร์พยายามอดกลั้นตั้งหลายนาที เพื่อจะสวมสร้อยให้เธอ และตอนนี้เขาทนไม่ไหวแล้ว“อุ้ย พี่อาร์นี่ล่ะก็ มันสายแล้วนะคะเดี๋ยวทุกคนจะรอ”“งานเลี้ยงของเราเริ่มตอนเย็นจ้ะที่รัก นี่มันเพิ่งสิบโมงเช้าเรามีเวลาเตรียมตัวอีกนาน คุณพ่อกับริค แล้วก็โจรับหน้าที่ดูแลน้องอลันกับน้องเรนนี่แล้ว เรามาทำน้องให้มาเป็นเพื่อนเล่นกับน้องอลันดีกว
ตอนที่58.“พี่ทำลิลลี่เจ็บเหรอจ๊ะ คนดีอย่าร้องไห้นะ หากลินไม่ อยากให้พี่เข้าใกล้ พี่ไปนอนที่อื่นก็ได้”เขารีบถามเมื่อเงยหน้าขึ้นมาพบว่าเธอกำลังน้ำตาไหลพราก เขารีบมาเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน“หากพี่อาร์ไปนอนที่อื่น ลินจะโกรธและไม่ให้พี่อาร์กลับมาหาพวกเราแม่ลูกอีกเลยคอยดูสิ”“ลิน... ลิลลี่ โอ ที่รักยกโทษให้พี่แล้วใช่มั้ย เย้ ดีใจจังเลย”อาเธอร์ร้องออกมาอย่างยินดี แล้วโผกอดเธออย่างรวดเร็วจูบแก้มซ้ายขวาของคุณแม่คนสวยอย่างแสนรัก จนหญิงสาวต้องผลักอกกว้างออกไปแล้วค้อนเขาอย่างหมั่นไส้“นอนได้แล้วค่ะ ดึกแล้ว”“งั้น พ่อขอนอนกอดหนูได้มั้ยครับลูกพ่อ” ชายหนุ่มกล่าวอย่างเจ้าเล่ห์ ได้คืบจะเอาศอก“ไม่มั้งคะ เพราะคุณแม่ยังไม่หายงอนดีสักเท่าไหร่เลย”“โธ่ พ่อไม่กวนนะครับขอกอดนิดเดียว”อาเธอร์พูดเองเออเอง แล้วล้มตัวลงนอนกอดร่างอวบอิ่ม ที่นอนตะแคงหันหลังให้ด้วยความขัดเขิน แขนแกร่งโอบรอบกายคนตัวอวบอย่างแสนรัก กดจมูกลงบนพวงแก้มนุ่มอีกครั้งก่อนจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าไปหาริมฝีปากนุ่มที่ เผยอค้างอย่างเชิญชวนอย่างไม่อาจหักห้ามใจได้อีกพลอยไพลินเผยอปากรับจุมพิตอ่อนโยนจากเขาโดยดีหัวใจหนุ่มสาวที่แห้งแล้งมานาน พลันช
ตอนที่ 57.“เราออกไปทานข้าวกันได้แล้วค่ะ มิเชลทำอาหารเสร็จแล้ว”มิเชลเดินมาตามทุกคนไปรับประทานอาหารเย็น อาเธอร์ ลูเซียส ไรอัล และรสิตาลุกขึ้นเดินตามมิเชลไป แต่ในขณะที่พลอยไพลินกำลังจะลุกเดินออกไป เสียงคุณอีธานก็ดังขึ้นร้องเรียกเธอเบาๆ “ลิน อยู่คุยกับครูก่อนสิลูก”“ค่ะครู” หญิงสาวรับคำแล้วเดินไปนั่งข้างเตียงของท่าน ส่วนคนอื่นๆ ก็ออกไป แต่อาเธอร์ก็ยังเก้ๆ กังๆ อยากอยู่กับเธอก่อน แต่ลูเซียสกับไรอัลมาดึงเขาออกไปจนได้“ลินคิดอย่างไรกับพี่เขาบ้างล่ะลูก” คุณอีธานเอ่ยถามเมื่ออยู่กันลำพัง“ไม่รู้สิคะ”“ลิน ถามใจตัวเองดีๆ นะลูก ชีวิตคนเรานั้นสั้นนักและครูก็อยากได้ลินมาเป็นสะใภ้ อยากให้หลานของครูเป็นคิงส์โดยสมบูรณ์”“แต่คุณอาร์เคยบอกว่า... เอ่อ...”“สายเลือดของคิงส์จะไม่มีเลือดของผู้หญิงไทยอย่างลินปะปนอยู่” ผู้สูงวัยเอ่ยขึ้น และหญิงสาวก็พยักหน้าช้าๆ อย่างยอมจำนน“แล้วตอนนี้ลินคิดว่าเขายังรู้สึกอย่างนั้นอยู่รึเปล่าล่ะ”“ลินไม่รู้ค่ะ”“อาร์ไม่เคยง้อผู้หญิง และไม่เคยมีความอดทนกับอะไรนานๆ แต่กับลิน อาร์อดทนและยอมรับผิด ลินจะไม่ให้โอกาสเขาหรือลูก อะไรที่ผ่านๆ มาให้มันผ่านไปได้หรือไม่ ลินเองก็รู้ดีว
ตอนที่56.ดวงตาที่เริ่มพร่ามัวของหญิงชราค่อยๆ ปิดลง เมื่อนางได้พูดในสิ่งที่ควรจะพูด พลอยไพลินได้แต่สะอื้นไห้ จนไม่สามารถจะพูดอะไรได้ และเมื่อมือบางของมารดาที่เอื้อมมาลูบใบหน้าเธอด้วยความรักนั้น ทิ้งร่วงลงข้างลำตัว ที่ชุ่มโชกด้วยเลือด พลอยไพลินก็ฟุบหน้าลงกับอกของมารดาด้วยหัวใจที่แตกสลาย...งานศพของแม่ชีเดือนผ่านไปด้วยดี ด้วยความช่วยเหลือของครอบครัววาปีกับคนในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้ แต่เจ้าภาพใหญ่ที่จัดการทุกอย่างและทุกเรื่องนั้นก็คือ หนุ่มฝรั่งตาน้ำข้าวที่ทั้งหล่อและอัธยาศัยดี ที่ชาวบ้านต่างชื่นชม และดูเหมือนว่าชายหนุ่มเองก็ทำตัวตามสบาย และเป็นกันเองกับชาวบ้านทุกคนอย่างที่พลอยไพลินไม่เคยคิดว่า คนที่ถือตัวและค่อนข้างมีอคติกับคนไทยอย่างเขาจะเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนั้น แต่เธอก็ไม่ได้ปักใจเชื่อภาพลักษณ์จอมปลอมที่เขาสร้างขึ้นมา แม้ว่าทุกอย่างที่อาเธอร์ทำนั้น สื่อให้เห็นว่าเขาทำเพื่อเธอก็ตาม และแม้ว่าจะคลายความโศกเศร้าเรื่องมารดาลงบ้างแล้ว แต่เธอก็จะไม่มีวันยอมใจอ่อนกับเขาเด็ดขาด...“ลินจ๋ามาทานข้าวก่อนเร็ว วันนี้พี่อาร์ของลินเขาเข้าครัวทำเองเลยน้า..”วาปีเดินมาหาเพื่อนรักในห้องและพยายามชักชวนให้
ตอนที่55.คริสทิน่าก็เปิดฉากทันที ไม่จำเป็นต้องอารัมภบทมากมายเพราะคาดว่าพลอยไพลินน่าจะรู้ทุกอย่างแล้ว และยิ่งเธอเห็นว่าพลอยไพลินผู้หญิงหน้าตาธรรมดา ที่เมื่อเทียบกับตนแล้ว ความงดงามของพลอยไพลินนั้นเทียบไม่ติดเลยด้วยซ้ำแต่วันนี้คริสทิน่ารู้แล้วว่าความสวยงามของเธอนั้น เป็นรองพลอยไพลินไปทันที เพราะบัดนี้พลอยไพลินดูงดงามเปล่งปลั่งผิวขาวลอออมชมพู มีน้ำมีนวลผ่องใส ไม่เหมือนเธอที่ดูทรุดโทรมและไม่มีความสุข และหากเธอไม่มีความสุข ใครก็อย่าหวังว่าจะมี... หญิงสาวคิดอย่างเห็นแก่ตัว มองคนตรงหน้าตาขวางพร้อมจะทำร้ายทุกคนที่เธอเกลียด ซึ่งคริสทิน่าเกลียดทุกคนที่ทำท่าว่าจะไปได้ดีกว่าเธอ...“เราไม่ได้มีอะไรบาดหมางกัน คุณทำร้ายพวกเราทำไมคะ..” พลอยไพลินถาม เมื่อมองไม่เห็นเหตุผลเลยว่า ทำไมคริสทิน่าต้องจงเกลียดจงชังอะไรพวกเธอนัก“ทำไมจะไม่มี ก็เพราะแกกับพี่สาวร่านๆ ของแกไง ที่เข้ามาขวางทางฉัน หากไม่มีแกสองคน อาร์อาจจะหันมาสนใจฉัน และหากพี่สาวเธอมันไม่ร่าน คิดอยากมีผัวฝรั่งรวยๆ อย่างอาร์ มันก็คงไม่คิดจะกำจัดฉัน อย่าคิดว่าคนอย่างฉันจะโง่รู้ไม่ทันเกมของพวกแกนะ แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เพราะฉันมีแผนที่จะกำจัดมันก่อน
ตอนที่54.“สวัสดีค่ะแม่ชี” หญิงสาววางผลไม้ลงบนม้านั่งหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงา ซึ่งใกล้กันนั้น แม่ชีเดือน กำลังกวาดใบไม้ที่ร่วงโรยเกลื่อนลานวัดด้วยกิริยาสงบงาม“มาแล้วเหรอลูก ไม่น่าลำบากมาเองเลยให้เด็กๆ ที่บ้านของหนูวาเอามาให้ก็ได้ เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไป”“ไม่เป็นไรค่ะ ลินอยากมาหาแม่ชีทุกวันอยู่แล้ว”พลอยไพลินหยิบไม้กวาดมาช่วยแม่ชีกวาดใบไม้อย่างแข็งขัน ใบหน้าผุดผ่องยิ้มละไมเหมือนเคย ใบหน้าที่แม่ชีเคยเมินเฉยไม่ใส่ใจ ที่เคยละเลยมาแสนนาน...“วันนี้ไม่มีสอนหนังสือหรือลูก”“ไม่ค่ะ วันนี้บังเอิญว่าทางโรงเรียนเขาพานักเรียนไปทัศนศึกษา ลินเลยว่างงานตั้งสองวัน เหงาจะแย่ยายวาก็ไปด้วย”หญิงสาวคุยกับมารดาอย่างมีความสุข ตอนนี้เธอรู้สึกปลดปลงอะไรได้เยอะ หลังจากที่ได้รับรู้เรื่องราวเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับพี่สาวเมื่อแรกพบแม่ชีเดือน พลอยไพลินเองก็รู้สึกตกใจเล็กน้อยที่มาพบมารดาอยู่ในวัด ที่ค่อนข้างห่างไกลสังคมเมือง หมู่บ้านเล็กๆ ที่ไม่ได้มีอะไรศิวิไลซ์อย่างที่มารดาเคยชอบ ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่มารดาเคยมี แต่แม่ชีเดือนที่พบในวันนั้น หาใช่คนที่เธอเคยสัมผัสมาทั้งชีวิตมารดาของเธอเปลี่ยนไปจากเดิมมา
ตอนที่53.“ไชโยๆๆ ในที่สุดก็มีเจ้าลูซน้อยแล้ว ฮ่าๆๆ”ลูเซียสร้องอย่างยินดีกระโดดตัวลอย แล้วรีบเข้ามากอดภรรยาคนสวยแน่นแล้วโยกไปมาอย่างแสนรัก ทำให้ทุกคนพลอยหัวเราะดีใจไปกับเขาด้วย“โอ้ยเบาๆ สิคะพี่ลูซ เดี๋ยวลูกตกใจกันพอดี”“น้องโรสมีความลับกับพี่ ต้องได้รับโทษ”“อะไรกัน แค่น้องโรสบอกช้าเท่านั้นเองไม่ได้ปิดบังเสียหน่อย” รสิตาทำเสียงงอนๆ แล้วก็ต้องหน้าแดงเมื่อสบสายตาวาวๆ ของสามี“ไม่รู้ล่ะ น้องโรสต้องไปกับพี่ ไปรับโทษที่ปิดบังผัว ขอตัวนะครับทุกคน”ลูเซียสกล่าวอย่างลิงโลดแล้วอุ้มภรรยาตัวน้อยขึ้นไปบนห้องอย่างรวดเร็ว แต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนระมัดระวัง ซึ่งรสิตาก็ยอมให้สามีอุ้มไปลงโทษอย่างยินดี... อาเธอร์รู้สึกฉุนเฉียวและโมโหตัวเองที่มัวแต่ทำงาน จนมาไม่ทันที่จะได้พบพลอยไพลิน ทั้งที่เขารีบเคลียร์งานทุกอย่างโดยเร็วเพื่อจะมาหาเธอกับลูก แต่กลายเป็นว่าตอนนี้พลอยไพลินหอบลูกหนีเขาไป โดยที่ไม่มีใครเอะใจเลยว่าเธอจะไป และไม่มีใครคิดว่าอาการนิ่งๆ เฉยๆ และดูปรกติดีของพลอยไพลินนั้นไม่ได้เป็นปรกติอย่างที่คิด“แกดูแลเมียฉันยังไงวะไอ้ลูซ ดูสิเมียฉันหอบลูกหนีไปแล้ว แต่ดูแกสิมีความสุขอยู่พร้อมหน้า แกอิจฉาฉั
ตอนที่52.ก๊อกๆ เสียงประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องเรียกจากพนักงานชาย ที่ใช้ไว้วานไปซื้ออาหารมาให้นั้น ดึงเธอกลับมาสู่ปัจจุบัน ดวงตาสวยคมมองประตูอย่างระแวง แล้วเดินไปมองดูคนที่มาเคาะประตูผ่านช่องตาแมว ก่อนจะเปิดประตูให้พนักงานชายร่างกายกำยำเข้ามา“ขอโทษนะคะที่เปิดช้า พอดีว่าทีน่าหลับไปน่ะค่ะ..”หญิงสาวแสร้งทำเสียงหวาน แล้วขยี้ผมอย่างงัวเงียมองชายหนุ่มผิวคร้ามอย่างยั่วยวน มือเรียวรั้งคอเสื้อให้ต่ำลง จนเห็นเนินอกอิ่มที่ไร้บราห่อหุ้ม ทรวงสาวอวบใหญ่ไหวกระเพื่อมเชิญชวน พนักงานชายวัยฉกรรจ์ตาโตด้วยความตื่นเต้นที่ระงับไม่อยู่ เขาไม่เคยเจอสาวต่างชาติที่สวยสะเด็ดแบบนี้มาก่อนเลย“คะ ครับ ไม่เป็นไร”“ไหนคะซื้ออะไรมาบ้าง..”หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้แล้วหยิบของในมือชายหนุ่มออกมา แต่มือเรียวยังคงกุมมือหนาของเขาไว้แล้ว ค่อยๆ ลูบไล้ไปตามต้นแขนกำยำ อีกมือก็ดึงมือของเขามาวางบนเนินอกของตน คริสทิน่าเผยอริมฝีปากอย่างยั่วยวนก่อนจะไล้ลิ้นลงไปบนลำคอแกร่งของพนักงานชาย ที่ยืนตัวสั่นด้วยความรุ่มร้อน...อา... นางฟ้ามาโปรด เขาคิดก่อนจะตอบสนองจุมพิตเร่าร้อนของหญิงสาวแสนสวย โดยไม่รู้ว่าหลังจากที่เริงสวาทกับเธอแล้ว เขาอาจ
ตอนที่ 51.“เธอจะรู้มัยนะลิลลี่ว่าฉันคิดถึงเธอแค่ไหน แต่ก็ยังไปหาเธอไม่ได้ รออีกหน่อยนะ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย แล้วฉันจะรีบไปหาเธอ...” ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเบาๆ ด้วยความรู้สึกโหยหาคนไกลอย่างที่สุด...หญิงสาวใบหน้างดงามแต่บัดนี้ดูเศร้าหมองทรุดโทรมเพราะความคลุ้มคลั่งกำลังนั่งเหม่อลอย อย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้างในห้องเล็กๆ สีขาวสะอาด และเธอก็นั่งเหม่ออยู่อย่างนี้มาทั้งวัน บางครั้งก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดหวาดกลัว พูดพร่ำไปต่างๆ นานาจนฟังไม่ได้ศัพท์ แต่หมอและพยาบาลที่รู้ความเป็นมาของเธอก็ได้แต่เฝ้าเอาใจช่วย และพยายามรักษาบำบัดจิตใจของหญิงสาวให้เป็นปรกติหญิงวัยกลางคนซึ่งแต่งกายซอมซ่อผมเผ้าค่อนข้างยุ่งเหยิง แขนผอมๆ ใส่เฝือกสีขาวมอๆ มีเชือกคล้องคอยึดแขนข้างนั้นไว้ยืนมองหญิงสาวที่นั่งน้ำตาไหลพราก ริมฝีปากขมุบขมิบพร่ำเพ้อด้วยความเสียใจสุดซึ้ง ดวงตาฝ้าฟางไปตามวัย เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความอาดูร หากนางไม่รักลูกผิดๆ แพรดาวก็คงไม่ตกมาอยู่ในสภาพนี้ และนางก็คงไม่เจ็บตัว จนเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด...ในคืนวันนั้นคริสทิน่านัดแพรดาวออกไปพบ บอกว่าจะให้รางวัลที่สามารถกำจัดพลอยไพลินออกไปได้ และมีแผนการจะทำให้อา