ในขณะที่อรอลินถูกลืมไปจากการสนทนาก็ได้แต่นั่งมองคนนั้นทีคนนี้ที แล้วกรอกตาไปมาอย่างนึกขันทั้งหนักใจพอๆ กันจะขำก็ขำไม่ออกจะหนักใจรึก็ไม่สักเท่าไหร่ สรุปแล้วหญิงสาวคิดว่าคอยดูอยู่เฉยๆ ดีกว่า แต่ดูท่าว่าจะมีคู่กัดเพิ่มขึ้นอีกคู่ งานนี้สนุกแน่นอน..
“นี่นาย.. นาย.. พี่อเล็กซ์ดูสิคะ” ไอศิยาชี้หน้าเคียงภูด้วยท่าทางฉุนเฉียวแต่ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่าหันไปฟ้องพี่ชาย
“น่าน้องซินดี้ก็ทำตัวให้ดีๆ น่ารักๆ หน่อยอย่าลืมว่าเราอยู่ในบ้านของเขา” ไอศูรย์กัดฟันบอกน้องสาวแต่ตามองเคียงภูอย่างเกรี้ยวกราดแล้วก็ต้องหันมามองทางมุกรวีทันทีเมือหญิงสาวลุกขึ้นบิดตัวเล็กน้อยหลังจากที่ดื่มนมสดหมดแก้ว ชายหนุ่มรีบลุกตามโดยอัตโนมัติ
“ไข่มุกจ๋าจะไปไหนจ๊ะ” ถามเสียงออดอ้อน หากแต่หญิงสาวทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน...
“พี่ภูคะน้องมุกอยากกลับเรือนมุกแล้วค่ะ” เธอหันไปหาชายหนุ่มซึ่งเธอรักเปรียบเสมือนพี่ชาย และ เรือนมุก คือบ้านหลังน้อยของเธอที่ครั้งหนึ่งมีพร้อมทั้งบิดามารดา แม้คว
ตอนที่30.ในห้องสวีตสุดหรูของโรงแรมระดับห้าดาวใจกลางกรุงเทพมหานครกำลังร้อนระอุด้วยไฟสวาทโหมกระหน่ำ ร่างสองร่างที่กำลังเคลื่อนไหวซาดซัดพละกำลังห้ำหั่นกันด้วยบทพิศวาสอันร้อนแรงเร้าใจ“เร็วอีกวศิน นั่นล่ะ โอววว...คุณยอดมาก..” รสรินครางกระเส่าเร่งเร้าให้ชายหนุ่มสาดซัดความแข็งแกร่งเข้าสู่ร่างสาวที่ร่านร้อน ลำขาเสลาเกี่ยวกระหวัดรอบเอวแกร่งพร้อมกับหยัดสะโพกมนร่อนรับแรงถาโถมจากร่างซึ่งกำลังขยับเคลื่อนไหวอย่างเมามันอยู่บนร่างขาวนวลที่เคยคุ้นกันดี วศินกัดกรามกรอดขณะโยกกายแกร่งถาโถมเข้าสู่หลืบเร้นชุมฉ่ำ ในขณะที่รสรินนอนดีดดิ้นด้วยความกระสัน มือหนาเอื้อมมาบีบเคล้นทรวงอกอวบใหญ่ แม้จะมาจากการศัลยกรรมให้มีขนาดไซส์เกินธรรมดาแต่มันก็เร้าใจทุกครั้งที่ได้เห็นและได้ลิ้มรสชาติ คิดได้ดังนั้นเขาจึงโน้มตัวลงแล้วอ้าปากงับยอดอกสีสวยเข้าปากแล้วดูดกลืนอย่างเมามัน จนร่างสาวแอ่นหยัดเสนออกอวบให้อย่างเต็มอกเต็มใจ มือเรียวเคลือบสีสวยสอดเสยทั้งดึงทึ้งและกดศีรษะได้รูปของชายหนุ่มให้แนบชิดมากกว่าเดิม เสียงครางกระสันรัญจวนเคล้ากับเสียงดูดกลืนยอดอกดังร
ตอนที่31. คุ้มไหมแก้วในเช้านี้อากาศเย็นลงและมีหมอกหนาจัด หมอกสีขาวขุ่นโอบล้อมไปทั่วทั้งหุบเขาเล็กๆ ซึ่งมองเห็นอยู่ไม่ไกล รวมถึงในบริเวณคุ้มด้วยหากแต่หมอกบางเบานั้นก็ทำให้รู้สึกเหน็บหนาวได้เช่นกัน ทุกคนก็ได้แต่หวังว่าแสงตะวันยามเช้าตรู่จะฉายแสงในเร็วๆ นี้เพื่อให้ความอบอุ่นแก่มวลมนุษย์และสรรพสิ่งบนโลกใบสวย มุกรวีเดินชมสวนดอกไม้เพลินๆ อย่างที่มักทำประจำยามกลับบ้าน หญิงสาวในชุดเดรสตัวหลวมสีหวาน สวมทับด้วยสเวตเตอร์ไหมพรมสีชมพูตัวหนาพร้อมกับสวมหมวกไหมพรมสีเดียวกันเพื่อให้ความอบอุ่นและกันน้ำค้าง หญิงสาวตัดดอกกุหลาบใส่ตะกร้าหวายหลายช่อเพื่อนำไปจัดแจกันในเช้านี้อย่างเพลิดเพลิน แล้วก็ต้องตกใจเมื่อรู้สึกได้ถึงมืออุ่นๆ ของใครบางคนแตะที่เอวอวบด้วยอายุครรภ์สี่เดือนกว่าเบาๆ“คุณไอศูรย์...”“ขอบคุณที่ไม่ลืมไอ ไข่มุก ไอขอโทษ..” ไอศูรย์พูดเร็วๆ และเดินมาขวางทางเธอไว้เมื่อมุกรวีสะบัดหน้าเดินหนีเขาทันทีที่พบหน้า ใบหน้านวลใสเปล่งปลั่งนั้นเฉยเมยจนน่าใจหาย“ไข่มุกจ๋า ไอผิดไปแล้ว ยกโทษให้ไอนะ ได้โปรด...”“กรุณาหลีกทางด้วยค่ะคุณไอศูรย์ ดิฉันออกมาตากน้ำค้างนานแล้วเกรงว่าจะไม่สบายและลูกของดิฉันจะพลอยป่วยไปด้วย
ตอนที่32.“หึหึ...” เคียงภูหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเมื่อสาวน้อยสะบัดหน้าพรืดจากไปโดยเร็วเมื่อเขาชะโงกหน้ามาใกล้จนลมหายใจอุ่นร้อนรดรินดวงหน้างามที่แดงปลั่งอย่างขัดเขินระคนขุ่นเคืองนั้น“ยายเด็กบ้ามาถึงก็ป่วนทันที เฮ้อ ไปหาน้องมุกดีกว่า เดี๋ยวถูกพี่ชายยายสิ้นดีนี่ไปวุ่นวายอีก”“นี่คุณไอศูรย์คุณจะตามฉันมาทำไม”“ก็ เอ่อ ก็ไอตามมาดูแลไข่มุกไงจ๊ะ” ชายหนุ่มตอบหน้าตายและเอาความหน้ามึนหน้าทนเป็นที่ตั้ง เมื่อเขาได้ตั้งใจแล้วว่าจะโยนความหยิ่งผยองทั้งหมดที่มีทิ้งไป แล้วง้อเธอให้สำเร็จและยังได้วางแผนกับไอศิยาแล้วว่าจะต้องกันคนๆ หนึ่งออกไปจากแผนการง้อรักอดีตนางบำเรอของเขาให้พ้นทาง และเช้านี้ก็คือวันแรกที่เขาและน้องสาวได้เริ่มแผนการ“คุณกลับไปเดี๋ยวนี้เลยนะ เดี๋ยวพี่ภูจะมาดูแลฉันเอง ส่วนคุณก็ควรกลับไปได้แล้วอย่ามาสร้างความลำบากใจให้ฉันกับคนที่นี่อีกเลยค่ะเราจบกันไปนานแล้วและฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณด้วย”“ไม่ ไอไม่ก
ตอนที่33.ไอศูรย์ทรุดนั่งกับพื้นไม้ขัดมันวับอย่างหมดแรง ทั้งเจ็บใจที่ถูกศัตรูหัวใจชกโดยไม่ทันตั้งตัว และเจ็บปวดเมื่อคิดมุกรวีคงเกลียดเขามากจนไม่อยากจะอภัยให้เขา ยิ่งคิดถึงคืนวันนั้นเขายิ่งรู้สึกผิดและเจ็บปวด ภาพที่เธอถูกรสรินกระชากแล้วเหวี่ยงจนล้มฟุบยังติดตาหากเขาไม่ได้ตาฝาดหรือคิดอคติในตอนนั้น เขาคิดว่าเขาเห็นเลือด มุกรวีต้องได้รับบาดเจ็บบริเวณใดบริเวณหนึ่งบนร่างกายอย่างแน่นอน แต่คืนนั้นเขากลับไม่ใส่ใจซ้ำยังผลักใสเธออย่างเลือดเย็นและเหยียบซ้ำน้ำใจเธอด้วยการให้มาร์โคนำเช็คไปให้มุกรวีในวันรุ่งขึ้นอีกด้วยเขาทำร้ายจิตใจเธอถึงเพียงนั้นก็สมควรอยู่หรอกที่มุกรวีจะโกรธและเกลียดเขาเคียงภูก็คงเจ็บแค้นแทนมุกรวีมากซึ่งเขาก็สมควรแล้วที่โดนแบบนี้ในขณะที่ไอศูรย์นั่งหน้าเศร้าเฝ้าหน้าบ้านอยู่ที่เดิม คนซึ่งแอบมองเขาผ่านช่องกระจกใสก็นึกหวั่นไหว และเป็นห่วงเขาเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเขาถูกเคียงภูชกเสียจนล้มคว่ำไม่เป็นท่าแล้วเธอก็แอบเห็นว่ามุมปากหยักสวยที่มักเอ่ยถ้อยคำดูแคลนและเชือดเฉือนผู้อื่นนั้นก็แตกเจ่อไม่น้อย“หึ สมน้ำหน้า
ตอนที่34.“เอาเถอะ ฉันก็ไม่ได้จะผูกใจเจ็บอะไรคุณหรอกนะ แม้ว่าคุณจะเคยทำไม่ดีกับเพื่อนฉันและคุณเองก็ไม่เคยแสดงความเป็นมิตรกับฉันนัก แต่ฉันก็ไม่อยากให้ใครเจ็บปวดหรือเสียใจ หากคุณสำนึกผิดแล้วจริงๆ และรักเพื่อนฉันจริงอย่างที่บอกฉันก็ยินดีช่วย”“จริงหรือครับ” “จริง แต่แค่เท่าที่ช่วยได้นะ และฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าจะช่วยได้แค่ไหน”“แค่นี้ก็ดีมากๆ แล้ว ขอบคุณมากๆ เลยครับอลิน อุ๊ยยย...”ไอศูรย์ ยิ้มกว้างอย่างดีใจแล้วก็ต้องร้องโอ๊ยเพราะเจ็บแผลมุมปาก และเสียงร้องของเขาก็ไม่เบานักทำให้มุกรวีหันมามอง คิ้วเรียวต้องขมวดมุ่นด้วยความสงสัยเมื่อเห็นเขาคุยกับอรอลิน มันไม่น่าเป็นไปได้ ไอศูรย์นี่นะคุยกับอรอลิน คนสองคนนี้เคยคุยกันเกินสามคำที่ไหน เพราะเจอกันทีไรก็จะเมินใส่กันแม้แต่หางตายังไม่มองและไอศูรย์ก็เป็นคนที่ถือตัวมากๆ ในขณะที่อรอลินก็ขวางโลกและไม่ชอบไอศูรย์นัก แต่วันนี้มุกรวีเห็นคนทั้งสองคุยกัน และดูเห
ตอนที่35.ในขณะที่ไอศูรย์พยายามงอนง้อมุกรวี ไอศิยาสาวน้อยตัวยุ่ง ก็พยายามกันเคียงภูออกห่างจากมุกรวีเพื่อให้พี่ชายของตนมีโอกาสได้ทำคะแนนปรับความเข้าใจกัน แต่เคียงภูก็ไม่ได้เป็นหมูในอวยอย่างที่คิด เพราะผู้ชายที่เธอเคยปั่นหัวและชนะเขามาตลอดบัดนี้ไม่ใช่คนซึ่งจะมาปั่นหัวได้ง่ายๆ เสียแล้วเมื่อเคียงภูเองก็ลุกขึ้นมาปกป้องสิ่งที่ตนรักและหวงแหนอย่างสุดความสามารถเช่นกัน แล้วตอนนี้ชายหนุ่มเองก็รู้ว่าจะจัดการกับสาวน้อยตัวยุ่งอย่างไร“นี่เธอจะตามมาทำไมเนี่ย ตามมาก็ช่วยอะไรไม่ได้กลับไปนอนอ่านการ์ตูนที่เรือนไป๊”“ทำไม นายกลัวฉันจะทำส้มเน่าทั้งไร่รึไง”“ก็ใช่ เพราะแค่เธอเดินผ่านหญ้ายังเฉาเลยดูสิ” เคียงภูชี้ให้เธอดูกอหญ้าที่คนงานช่วยกันถอนทิ้งเมื่อวานนี้ซึ่งตอนนี้เริ่มเฉาอยู่บนพื้นดินหมาดน้ำค้าง“นี่นาย หญ้ามันก็ต้องเฉาสิ ในเมื่อคนถอนรากมันแบบนั้น แต่ฉันไม่ได้แค่สวยอย่างเดียวนะแต่ยังฉลาดด้วย”“อ๋อเหรอ แน่ใจหรือที่พูดว่าตัวเองสวยและฉลาด ถ้าสวยจริงทำไมไม่เห็นมีใครมาจีบล่ะ เห็นที
ตอนที่36.“แหมๆ แบบนี้ต้องส่งไปให้ คุณชายแม็กซ์ ดูซะแล้ว” สาวน้อยยังรู้สึกสนุกและมีความสุขกับภาพถ่ายของตนโดยไม่รู้ว่าคนข้างๆ ซึ่งทำหน้าที่สารถีนั้นมีอาการที่เปลี่ยนไปเมื่อได้ยินเธอเอ่ยถึงชื่ออื่น“กรี๊ดดดด...” เสียงหวีดร้องของสาวน้อยดังก้องเมื่ออยู่ๆ รถที่กำลังขับเคลื่อนไปนั้นหยุดกะทันหันจนคนที่ไม่ทันตั้งตัวเสียหลักลื่นไถลหัวแทบโขกกับกระจกหน้ารถดีที่ว่าเธอคาดเข็มขัดนิรภัยไว้ จนเมื่อตั้งตัวได้ไอศิยาก็หันมามองเคียงภูตาเขียวปัด“เป็นบ้าอะไรของนายเนี่ย นายถั่วพูเน่า” และแล้วสรรพนามเดิมก็กลับมา“ก็แค่...มีอะไรวิ่งตัดหน้ารถ”“อะไร ฉันไม่เห็นจะมีอะไรเลย มีแต่ป่าๆๆ แล้วก็ป่า”“ก็แรดป่าไง มันวิ่งผ่านหน้าไปเมื่อกี้ เธอมัวแต่ดูรูปขี้เหร่ๆ ของตัวเองเลยไม่เห็น”“นี่ นายๆ ฮึ้ย! คนบ้าป่าเมืองไทยมันจะมีแรดมาวิ่งเพ่นพ่านเหมือนสวนสัตว์ซาฟารีได้ยังไงกันยะ” ไอศิยาทำท่าฮึดฮัดเมื่อเห็นท่าทางยียวนนั้นพร้อมทั้งคำประชดของเขา แรดที่ไห
ตอนที่37.“โอ๊ย อะไรเนี่ย ทำบ้าอะไรของนายฮะ นายถั่วพู”“ก็ปลุกเด็กใจแตกขี้เซาน่ะสิ”“ใครใจแตก ใครขี้เซา”“ก็เธอไง นอนหลับซบฉันมาตลอดทางดูสิน้ำลายเธอยังเปียกเสื้อฉันอยู่เลย” เคียงพูชี้ให้เธอดูคราบน้ำลายที่เปียกเป็นวงเล็กๆ อยู่บนอกเสื้อเชิ้ตของตน และเมื่อเห็นหลักฐานชัดเจนสาวน้อยแสนสวยก็ถึงกับหน้าแดงด้วยความอับอาย“เอ่อ...ฉัน”“พูดไม่ออกล่ะสิ เอาล่ะลงไปได้แล้ว ถึงคุ้มแล้ว”ชายหนุ่มพูดเสียงกระด้างในขณะที่ไอศิยาเงอะงะเปิดประตูรถด้วยความขัดเขินจนชายหนุ่มรู้สึกรำคาญและเอื้อมมาปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยให้ แต่กลายเป็นว่าลำแขนแข็งแกร่งนั้นสัมผัสกับทรวงอกสล้างอย่างไม่ตั้งใจและเมื่อสาวน้อยสะดุ้งตกใจเมื่อเขาเข้ามาใกล้ ใบหน้าสวยก็หันขวับมามองจนทำให้ใบหน้าของเขาและเธออยู่ห่างกันแค่เพียงเสี้ยวเท่านั้น จนรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่ร้อนผ่าวของกันและกันและวินาทีนั้นเองสิ่งที่ไม่คาดฝันสำหรับคนทั้งสองก็เกิดขึ้นเมื่อริมฝีปากกระด้างของเคียงภูก็ประทับลงมาบนกลี
ตอนที่94. อวสาน“นี่แนะๆ เด็กช่างซัก” ไอศิยาซุกไซ้จมูกกับพวงแก้มยุ้ยๆ ของลูกสาวจนแม่หนูน้อยหัวเราะคิกคักอย่างถูกอกถูกใจ“เอ่อ คุณหนูซินดี้ครับ” เสียงเควินเอ่ยขึ้นอย่างเกรงใจครอบครัวสุขสันต์“มีอะไรคะพี่เควิน”“ให้ผมช่วยดูแลน้องเวียงพิงให้ไหมครับ น้องเวียงพิงครับอยากไปหาพวกพี่ๆ ไหมครับ คุณลุงเควินสุดหล่อจะพาไป” ชายหนุ่มเอ่ยขอและชักชวนหนูน้อยพลางพยักพเยิดไปทางพี่ๆ และหนูน้อยเวียงพิงก็พยักหน้าทันทีพร้อมกับกางแขนป้อมๆ ไปหาลุงเควินสุดหล่อ“ไปๆ พิงจาไปหา ปี้จาย ปี้ร้าก” แล้วเควินก็อุ้มน้องเวียงพิงไปหาพี่ๆ ซึ่งกำลังเล่นขี่ม้าลุงมาร์โคอย่างสนุกสนานทันที เคียงภูหันมามองภรรยาคนสวยด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ และนึกขอบคุณเควินที่เข้ามาได้จังหวะพอดี“ว้ายยย...พี่ภูจะทำอะไรคะ” ไอศิยาร้องอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ สามีสุดหล่ออุ้มเธอขึ้นแนบอก แต่เมื่อเงยหน้าสบตาสามีจอมเจ้าเล่ห์แล้วไอศิยาก็ต้องก้มหน้างุดอย่างขัดเขิน“คนบ้า...”“บ้าก็บ้ารักน้องซินดี้คนเดียวนั่นล่ะครับ”“ไม่น่ารักคนแก่จอมหื่นเลย” เธอเอ่ยเสียงเบาเมื่อสามีวางร่างเธอลงบนเตียงกว้างในห้องนอนแสนสวยของบ้านพักริมหาดอันงดงาม“แล้วรักมากไหมครับ”“ค่ะ รักมาก”ไอศิ
ตอนที่93.“ไอรักไข่มุกที่สุด และรักลูกๆ ของเรามากไอบอกไข่มุกรึยังนะ” เขาเอ่ยเสียงพร่าชิดแก้มแดงปลั่งอย่างแสนรัก“ค่ะไอบอกแล้ว ไข่มุกก็รักไอมากที่สุดและรักลูกๆ ของเรามากเหมือนกัน”“นับจากนี้เราจะรักกันทุกวันนะครับ” ชายหนุ่มพูดเข้าทางตนเองหน้าตาเฉยขณะเล้าโลมร่างงามอย่างไม่ปล่อยให้เธอได้มีเวลาคิด ริมฝีปากหยักสวยก็เคล้าคลอดูดดื่มหยอกเย้าริมฝีปากระเรื่อด้วยความเร่าร้อนหิวกระหาย เขาจุมพิตเธอเหมือนว่าห่างหายจากจุมพิตมาแสนนานนับปี ก่อนจะค่อยๆ แทรกกายแกร่งเข้าสู่ความอ่อนนุ่มชุมชื้นที่พรักพร้อมของเธอ แล้วจับจูงมือบางไปเที่ยวชมวิมานแห่งรักที่เขาถักทอขึ้นเพื่อเธอเพียงผู้เดียวอย่างสุขสม...งานแต่งงานของไอศูรย์กับมุกรวีถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ในเวลาสองปีถัดมาบนเกาะส่วนตัวของมาร์โค ซึ่งเขาได้รับมรดกจากผู้เป็นตาที่มอบให้เขาก่อนท่านจะเสียชีวิตจึงทำให้ในตอนนี้มาร์โคไม่ใช่เพียงเศรษฐีหนุ่มทายาทคนโตของควินซ์ กัสซินี่เท่านั้น หากแต่เขายังเป็นทายาทคนเดียวของ เดล ซาปาเตโน ตระกูลดังมั่งคั่งร่ำรวยอีกหนึ่งตระกูลของสเปนงานแต่งงานเรียบหรูที่มีรูปบ่าวสาวพร้อมลูกๆ วัยสองขวบครึ่งอยู่ในภาพแต่งงานนั้นดูอบอุ่นและอบอว
ตอนที่92.ภาพทารกตัวแดงยับย่นที่แผดเสียงร้องไห้จ้านั้นก็ตรึงตาตรึงใจของผู้เป็นบุพการีทั้งสองอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ น้ำตาแห่งความปลื้มปีติของผู้เป็นพ่อแม่ไหลซึมขอบตาเมื่อพยาบาลทำความสะอาดร่างกายทารกน้อยทั้งสองแล้วก็นำเด็กๆ มาให้คุณพ่อคุณแม่ได้ชื่นชมและให้เด็กน้อยทั้งสองได้ดูดดื่มน้ำนมหยดแรกจากจากทรวงอกของมารดา แค่เห็นทารกตัวแดงๆ เมื่อแรกเกิดซึ่งทุกๆ ส่วนที่ประกอบขึ้นเป็นทารกน้อยก็บอกได้ทันทีว่าเด็กทั้งสองนั้นจะเป็นลูกของใครไปไม่ได้นอกจากลูกของเขา ไอศูรย์ อเล็กซิโอ กัสซินี่ กับมุกรวี กัสซินี่เท่านั้นมือบางสั่นระริกของมุกรวีไล้แก้มใสๆ ของทารกน้อยทั้งสองที่กำลังหลับตาพริ้มดื่มกินน้ำนมจากอกของตนอย่างตื้นตันใจในขณะที่ไอศูรย์เองก็รู้สึกไม่แตกต่างกัน เขาเฝ้ามองปากน้อยๆ นั้นดูดดื่มน้ำนมอย่างหิวหระหายด้วยความรักมือหนาโอบร่างของคนทั้งสามไว้อย่างสุดแสนรักสุดหัวใจ...“ขอบคุณนะครับที่รัก ขอบคุณที่ให้ลูกที่น่ารักกับผม...ลูก...ลูกๆ ของเรา” ชายหนุ่มจุมพิตหน้าผากมนเบาๆ ใบหน้าหล่อเหลายิ้มกระจ่างด้วยความยินดี“ค่ะลูกเรา ลูกของเรา...” มุกรวีกล่าวด้วยน้ำตานองหน้า หากแต่เป็นน้ำตาแห่งความปลาบปลื้ม ความเจ็บป
ตอนที่91.“ว่าไงจ๊ะ ที่รัก” เคียงภูยั่วเย้า ดวงตาคมกรุ้มกริ่ม มองภาพนางฟ้าน้อยๆ ที่นั่งหน้าแดงก่ำอยู่ตรงหน้าอย่างแสนรัก“อ้าว.. นี่พี่ภูมีเมียเป็นใบ้รึไงน้า...”“คนบ้า...” สาวน้อยค้อนให้สามีซึ่งยิ้มยั่วใส่ตาพลางหลบริมฝีปากและจมูกคมที่ฉกวูบเข้ามาใกล้จนเคียงภูพลาดที่จะจุมพิตแก้มนวล แต่ได้จุมพิตเรือนผมสลวยแทน หากชายหนุ่มก็เกี่ยวรัดร่างบางไว้ในอ้อมแขนแนบแน่น“สายแล้วนะครับ น้องซินดี้ไม่หิวเหรอ”“ตายแล้ว กี่โมงแล้วคะ”“จะสิบโมงแล้วจ้ะที่รัก” เขาตอบพลางไล้เรือนผมสลวยเล่นอย่างเพลิดเพลินไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยให้เธอได้ห่างหายจากอ้อมกอด และไอศิยาก็ได้พบว่าเขาอาบน้ำแล้วและแต่งกายอยู่ในชุดลำลองสบายๆ“เอ่อ พี่ภูปล่อยน้องซินดี้สิคะ น้องซินดี้อยากอาบน้ำ” เธอบอกในขณะที่กอดผ้าห่มแนบกายแน่นเพื่อหลบเลี่ยงสายตาวาวๆ ของเขาที่มองมาด้วยความปรารถนาที่ปิดไม่มิด“ก็ไปสิจ๊ะ มาเดี๋ยวพี่พาไป”“มะ ไม่ต้องค่ะ น้องซินดี้จะไปเอง” เธอรีบบอกปัดเมื่อคนตัวโตทำท่าจะช้อนร่างเธออุ้มเข้าห้องน้ำอย่างปากว่าจริงๆ แต่คำพูดต่อมาของเขายิ่งทำให้เธอหน้าร้อนด้วยความขัดเขิน“เชื่อพี่เถอะว่าน้องซินดี้ต้องการความช่วยเหลือจากพี่ เพราะเมื่อ
ตอนที่90.หลังจากน้ำชำระร่างกายเสร็จแล้วเจ้าบ่าวหมาดๆ ก็เดินมาชะโงกหน้ามองเจ้าสาวแสนสวยซึ่งแกล้งนอนหลับอย่างขบขันเจ้าสาวผู้กลัวฝน เปลือกตาบางขยุกขยิกเหมือนระแวงนั้นน่ารักน่าเอ็นดูนัก“อืม นอนเร็วจัง เหนื่อยมากเหรอจ๊ะน้องซินดี้..” ชายหนุ่มแกล้งถามชิดแก้มนวล ลมหายใจร้อนๆ เป่ารดแก้มใสจนคนที่แกล้งหลับนอนใจสั่นและไม่สามารถควบคุมร่างกายที่ตื่นเร้าเพราะมือและริมฝีปากร้อนๆ ซึ่งแกล้งขบใบหูบางอย่างหยอกเย้า จนขนอ่อนในร่างกายลุกชัน“ไม่ตอบสงสัยหลับจริงๆ แบบนี้เราก็ลักหลับเจ้าสาวได้ล่ะสิ” ไม่พูดเปล่ามือหนาก็ยังแกล้งสอดเข้าไปใต้ผ้าห่มนุ่มและลูบไล้บั้นเอวบางแผ่วๆ และมันก็ได้ผลเมื่อคนที่หลับตานิ่งอยู่นั้นลืมตาทันทีและหันมามองเขาตาเขียว“อะ...อุ๊บส์...” ยังไม่ทันที่เจ้าสาวจะได้เอ่ยอะไร เจ้าบ่าวที่จ้องจะพาเจ้าสาวเข้าหอก็ประทับจุมพิตเร่าร้อนลงบนกลีบปากงามทันที ลิ้นร้อนผ่าวดูดกลืนทุกอณูเนื้อหวานล้ำจากริมฝีปากสาวมือก็ไม่หยุดสร้างความปั่นป่วนให้เรือนกายสาวน้อยซึ่งบัดนี้เปล่าเปลือยโดยที่เธอเองไม่ทันได้รู้ตัว และเมื่อไอศิยารับรู้ว่าตัวเองเปลือยเปล่าก็พบว่าคนตัวโตที่กำลังมองเธอด้วยแววตาหวานล้ำนั้นก็ไม่มีเสื้อ
ตอนที่89.“คุณก็ตั้งแง่กับพ่อภูเขาเกินไป ทีคุณทำกับแอนนี่ยิ่งกว่านี้อีกทำไมไม่คิดบ้างล่ะคะ พ่อภูเขายังเป็นสุภาพบุรุษกล้าทำกล้ารับ ซ้ำยังรักษาเกียรติไม่ล่วงเกินน้องซินดี้มากไปกว่ากอดจูบประสาคนรักกันก็ดีเท่าไหร่แล้ว ผิดกับคนแถวๆ นี้กับลูกชายเขานะคะ ปากหนักแถมท่ามากจนเกือบเป็นเรื่อง”“โธ่ แอนนี่ล่ะก็”“มันจริงไหมล่ะคะ..” คุณอรสามองสามีตาเขียวและคุณควินซ์ก็ต้องเข้ามากอดร่างซึ่งยังคงความงามมิสร่างนั้นอย่างเอาใจแต่มิวายจะโอดครวญน้อยๆ เมื่อภรรยาอ้างถึงเรื่องเก่าคราวหลัง“เราก็แก่ลงทุกวันนะคะ เอาชนะคะคานกันไปก็ลูกหลานเราเองที่เป็นทุกข์” คุณอรสาปลอบสามีกลายๆ“ก็ผมแค่หมั่นไส้ไอ้ลูกเขยที่รักของคุณเท่านั้นล่ะ”“ก็คนมันเหมือนกันไงคะ พอเจอคนที่เหมือนกันก็เลยเขม่นกัน รับไม่ได้”“ครับผมยอมรับผิดแล้วครับ ให้ลูกแต่งงานอาทิตย์หน้าก็ได้”ในที่สุดคุณควินซ์ก็ยอมแพ้และเมื่อสิ้นคำพูดนั้นเสียงเฮของลูกๆ ก็ดังลั่น พร้อมกับร่างสูงของเคียงภูวิ่งถลามากอดว่าที่พ่อตาอย่างดีใจจนลืมตัว ส่วนว่าที่พ่อตาก็ได้แต่หน้าแดงจัดเพราะขัดเขินลูกๆ ที่ก็ต่างพากันยิ้มล้อเลียน แต่ทุกคนต่างก็มีความสุขและคนที่เป็นสุขออกนอกหน้ามากกว่าใค
ตอนที่88.“เข้าใจค่ะ น้องซินดี้ขอโทษที่คิดไม่ดีกับแบบนั้นกับคุณน้องดาว ถ้าเรามีโอกาสเราไปเยี่ยมเธอกันดีมั้ยคะ”เธอเอ่ยเสียงอ่อยพลางซบหน้าลงกับอกแกร่งอย่างจำนนและรู้สึกปรอดโปร่งเป็นสุข ชายหนุ่มโอบร่างงามไว้ในอ้อมแขนอย่างแสนรักแล้วยังต้องคอยข่มความปรารถนาที่ตีตื้นขึ้นมาเมื่อร่างนุ่มนิ่มมีเพียงผ้าห่มเท่านั้นกั้นไม่ให้เนื้อแนบเนื้อ“ก็ดีนะ พี่ก็หวังว่าน้องดาวจะหายดี”“น้องซินดี้อยากให้เธอหายดีจังค่ะ” ไอศิยาเอ่ยออกมาจากใจจริง“แล้วทีนี้ก็ยอมเป็นเมียพี่แล้วใช่ไหม” เคียงภูวกเข้าเรื่องเดิมซึ่งค้างคาอยู่หน้าตาเฉย“แน้ ใครบอกน้องซินดี้ยังไม่ได้บอกสักคำ”“อ้าวก็เราเข้าใจกันแล้ว เราก็ต้องแต่งงานกันสิจ๊ะ นะๆ พี่ภูรอไม่ไหวแล้วรักน้องซินดี้ใจจะขาด” ไม่พูดเปล่าแต่จมูกคมๆ นั้นก็ซุกไซร้ดอมดมแก้มใสอย่างไม่อาจหักห้ามใจได้ และริมฝีปากก็ประทับจุมพิตลงบนกลีบปากสีเรื่อที่กำลังจะร้องห้ามอย่างเร่าร้อน“พี่ภู หยุดนะ คนบ้ากาม เอาเปรียบน้องซินดี้อีกแล้ว”“โธ่ ที่รักจ๋า พี่ภูคิดถึงน้องซินดี้จะแย่อยากจะมาหาตั้งแต่วันที่น้องซินดี้หนีพี่มา แต่มีงานสำคัญเลยมาไม่ได้ นะจ๊ะ ให้พี่ภูชื่นใจสักนิด รับรองว่าน้องซินดี้ของพี่ภ
ตอนที่87.“คนเจ้าเล่ห์ หน้าทนที่สุด” ไอศิยาเอ่ยออกมาอย่างสุดทนกับท่าทางยียวนนั้นพลางรั้งผ้าห่มมาคลุมร่างเปล่าเปลือยเมื่อเขาคลายอ้อมแขน แต่เคียงภูก็เข้ามาโอบร่างบางทันทีอีกเช่นกัน“ก็หากไม่หน้าด้านจะมีเมียเหรอครับ”“ใครเป็นเมียใครพูดดีๆ นะ แล้วน้องซินดี้ก็จะถอนหมั้นด้วย ไม่เป็นเมียใครทั้งนั้น” เธอกล่าวออกมาอย่างน้อยใจ ใบหน้าสวยงอง้ำ“ก็น้องซินดี้จะต้องเป็นเมียพี่ภูไง”“โน่นเลย ไปให้น้องดาวเป็นเมียเลยไปไม่ต้องมายุ่งกับเขา”“น้องดาวเขามาเกี่ยวอะไรด้วย” เคียงภูพูดยิ้มๆ รู้ทั้งรู้ว่าเธอกำลังหึงหวงตน“เชอะ เชื่อตายล่ะ แล้วนี่พี่ภูบุกรุกห้องน้องซินดี้ได้อย่างไรเข้ามาทางไหน” ถามเป็นชุดเมื่อนึกได้ว่ามีเรื่องคาใจ“ก็เดินเข้ามาเฉยๆ เพราะมาหาคู่หมั้นตัวเองใครจะหวงห้ามล่ะ”“แต่นี่มันห้องนอน ห้องส่วนตัวนะคะ พี่ภูเข้ามาแบบนี้บุกรุกชัดๆ ซ้ำยังๆ เอ่อ...” สาวน้อยเถียงหน้าแดงก่ำ เมื่อพูดไปพูดมาก็วกเข้าเนื้อตัวเองเสียนี่“ยังอะไรจ๊ะ พี่ภูทำอะไร”“คนบ้า...” สาวน้อยทุบอกกว้างอย่างขัดเขินพลางเอียงหน้าหนีจมูกคมๆ ที่โฉบลงมาบนแก้มใสของตน พลางขึงตาใส่คนชอบเอาเปรียบหากแต่เขาก็หัวเราะชอบใจกับท่าทางแสนงอนของเธอ“ถ
ตอนที่86.“พี่ภูคนบ้า..” สาวน้อยบ่นกับตัวเองในใจขณะนอนแช่น้ำอุ่นๆ ไอศิยารู้สึกสบายและรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อกลิ่นน้ำมันหอมระเหยกลิ่นที่ตนชื่นชอบนั้นลอยเข้าจมูก ไอศิยานอนแช่น้ำอุ่นจนพอใจจึงลุกอาบน้ำแล้วเดินออกจากห้องน้ำอย่างรู้สึกสดชื่นขึ้น...“กรี๊ดดด...อุ๊บส์...” เสียงกรีดร้องอย่างตื่นตกใจหายลงไปในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนๆ ของคนที่เธอคิดถึงอยู่ทุกลมหายใจประทับลงมาเพื่อเก็บกักเสียงร้องของเธอไว้ในอุ้งปากหนา มือกร้านงานรวบเอวบางเบียดชิดร่างแกร่งอย่างจงใจและโหยหามือร้อนผ่าวลูบไล้ไปตามเนื้อนวลที่เย็นลื่นเพราะเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จกลิ่นหอมระรวยจากร่างสาวทำให้คนที่เฝ้าโหยหาอยากกกอดและเป็นเจ้าของร่างนี้ถึงกับครางอย่างถูกใจเมื่อลิ้นเล็กๆ นั้นตอบสนองจุมพิตร้อนแรงของเขาอย่างเผลอไผลลืมตัว หรืออะไรไม่อาจจะทราบได้แต่มันทำให้เคียงภูพอใจมาก และไม่ยอมเสียโอกาสอันงดงามนี้ไปริมฝีปากร้อนเร่าจูบซับดูดดื่มกวาดลิ้มทุกหยดความหวานจากริมฝีปากเห่อบวมเพราะพิษจุมพิตของตนอย่างแสนรัก ลมหายใจร้อนผ่าวปะทะผิวเนื้อเนียนบอบบางจนไอศิยารู้สึกเหมือนว่าผิวเนื้อตนมันมอดไหม้อีกทั้งมือร้อนๆ นั่นอีกไม่ว่าเขาลูบไล้ไปตรงไหนบนร่าง