@คอนโดพระพายเธอปลดอาภรณ์ทุกชิ้นออกจากตัวเตรียมอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายหลังจากเจอและลุยอะไรต่อมิอะไรมาร่วมครึ่งวัน ระหว่างอาบน้ำในหัวพลางคิดถึงเรื่องที่ออสตินพูดคุยกับเพื่อน จริงอยู่เป้าหมายหลักคือเธอต้องทำให้เขาตกหลุมรัก แต่ทุกครั้งที่คิดแผนร้ายในหัวประโยคนั้นของออสตินก็ได้ลอยแวบเข้ามาแทนที่ ประหนึ่งกำลังบอกเธอว่า...เธอไม่มีวันทำให้เขาตกหลุมรักได้สำเร็จลมพายุฝนกระโชกรุนแรงทำให้พระพายเดินมาล็อกประตูที่เชื่อมติดกับระเบียงพร้อมดึงผ้าม่านเข้าหากัน เธอเดินมานั่งลงโซฟาเปิดโทรทัศน์ดูรายการต่างๆ มือพลางจับผ้าขนหนูที่คล้องคออยู่เช็ดผมเปียกปอนครืด ครืด~"ว่างนักรึไงถึงได้เที่ยวโทรกวนชาวบ้านเขา" เธอกรอกเสียงถามปลายสายซึ่งคือพร้อม(ไม่เคยได้ยินเหรอ ว่าเวลาฝนตกมันทำให้คนเหงาคิดถึงใครบางคนขึ้นมา)"เหรอ ขนาดนั้นเลยเหรอ"(อือ แล้วนี่ทำอะไรอยู่)"กำลังจะนอนแต่นายโทรมากวนก่อน"(ไม่ได้ยินเสียงเธอแล้วมันนอนไม่หลับนิ การได้ยินเสียงคนที่เรารักก่อนนอน มันทำให้ทุกคืนของฉันมีแต่ฝันดี)"...."(รอวันที่จะได้รับโอกาสนั้นจากเธออยู่นะ) น้ำเสียงที่จริงจังของพร้อม ทำให้เธอนิ่งเงียบ ไม่ใช่เธอไม่อยากให้โอกาสนั้นกับ
"วันนี้ไม่ต้องเอารถไปเรียน ไปกับฉัน""นายมีเรียนภาคเช้าเหรอ""เปล่า แต่ฉันจะไปส่งส่วนเลิกเรียนแล้วเดี๋ยวไปรับ"เธอระบายยิ้มบนใบหน้า ก่อนจะเดินเดินเข้าไปนั่งคร่อมตักออสติน ตวัดแขนเรียวโอบรัดลำคอแกร่ง จากนั้นโน้มลงจูบเขา สอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากหยัก กลืนน้ำลายจากปากเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในขณะที่หัวใจพลันสั่นไหวตามไปด้วบ"อืมม~" ออสตินส่งเสียงในลำคอเบาๆ จูบตอบอย่างไม่ลังเล มือเริ่มอยู่ไม่สุขจับไปตามส่วนเว้าโค้งตามร่างผอมเพรียวในชุดนักศึกษา จังหวะที่มือหนาเลื่อนขึ้นมาถึงใต้ราวนม พระพายได้ถอนจูบออกแล้วตะปบมือออสตินไว้ก่อนถึงหน้าอกหมับ!"เธอปลุกมันเองนะ""ไม่ได้ตั้งใจ แค่อยากจูบขอบคุณที่นายจะไปส่งฉันก็เท่านั้น""เธอจะทำให้อารมณ์ฉันลงยังไงในเมื่อมันขึ้นมาแล้ว" ออสตินจับจ้องใบหน้าสวยหวานแล้วเลื่อนฝ่ามือเข้าไปใต้กระโปรงนักศึกษาพระพาย"อื้อ! มะ...ไม่เอา""รอบเดียว""แต่...อื้อ! " ออสตินไม่พูดพร่ำทำเพลง ฉกริมฝีปากอวบอิ่มไปจูบอย่างรวดเร็ว พระพายส่งเสียงดังอืออึงในลำคอเป็นการประท้วง ไม่คิดว่าแค่จูบจะทำให้อารมณ์เขาขึ้นได้เร็วขนาดนี้พระพายถูกจับให้นอนราบกับเตียงนอน ทำให้ชายกระโปรงนักศึกษาเลิกไป
@มหาลัย"ขอบใจนะ เลิกเรียนแล้วเดี๋ยวโทรหา" เธอพูดพลางปลดเข็มขัดนิรภัยออก มือเล็กเตรียมเปิดประตูออก แต่ต้องชะงักเมื่อออสตินได้เข้ามาจับต้นแขนเธอไว้ ทำให้เธอหันกลับไปมองเขา "มีอะไร..."เธอนิ่งอึ้งลงไปเลยทันทีที่ออสตินโน้มใบหน้าเข้ามาประทับริมฝีปากลงปากเธอเบาๆ อย่างอ่อนโยน การกระทำของเขาพานทำหัวใจเธอสั่นกระตุก"ตั้งใจเรียน""ทะ...ทำอะไรของนาย""ไม่ดีเหรอที่ฉันใจดีด้วย""ก็ดี...งั้นฉันไปก่อนนะ ใกล้ได้เวลาเรียนแล้ว"ออสตินพยักหน้าให้พระพาย เขาจับจ้องแผ่นหลังบางที่เดินขึ้นบันไดของตึกคณะ ทว่าสายตากลับพลันเห็นบางอย่างที่เธอลืมไว้...โทรศัพท์นั่นเองชายหนุ่มเดินลงจากรถตามพระพายเข้าไป ไม่วายมีสายตาจากคนรอบข้างคอยมอง ไม่แปลกใจหรอกที่ถูกตกเป็นเป้าสายตาเพราะคนที่นี่ส่วนมากรู้จักเขา แถมก่อนหน้านี้พระพายได้ลงจากรถของเขาไปหมาดๆหมับ!"จำที่คุยกันไม่ได้เหรอ" เขาดึงพระพายออกห่างนายแบบที่ชื่อพร้อม ชักสายตาใส่มันอย่างไม่สบอารมณ์"นายยังไม่กลับอีกเหรอ""ยัง เธอลืมโทรศัพท์เลยเอามาให้""ขอบใจนะ""พายรู้จักออสตินด้วยเหรอ""รู้จักสิเขาเป็น...""ผัวพระพาย"คำตอบของออสตินทำเอาพระพายและพร้อมหันมองเจ้าของประโยคนี้
เลิกเรียนเธอเดินออกจากตึกคณะพร้อมยกโทรศัพท์ขึ้นเตรียมต่อสายหาออสติน แต่ทว่าสายตากลับพลันเห็นรถของเขาจอดอยู่ ทำให้เธอเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วตวัดขาเรียวไปยังรถคันนั้นเธอเอื้อมมือเปิดประตูออกแล้วก้าวเข้าไปนั่งข้างออสติน พลางดึงเข็มขัดนิรภัยพาดลำตัวโดยไม่พูดอะไรกับเขาสักคำ เหตุการณ์ตอนนั้นทำให้เธอถูกพูดถึงในทางเสียหายแถมสายตาที่นักศึกษาผู้หญิงมอง มองจากดาวอังคารก็รู้ว่ามองเธอในแง่ลบ"เป็นอะไร" ออสตินเอ่ยถาม หลังจากขับรถออกจากตึกคณะของพระพาย ตั้งแต่ขึ้นรถมาเธอเอาแต่เงียบไม่พูดไม่จา "เพราะเรื่องเมื่อเช้าเหรอ""ก็แค่เรื่องไร้สาระ นายไม่ต้องสนใจหรอก""ประชด? ""นายก็คิดเหมือนที่ฉันพูดไม่ใช่รึไง" เธอหันมามองเขาในตอนพูดประโยคนี้ "ฉันมีข่าวแบบนี้จนเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วเช่นเดียวกับสายตาคนที่มองฉันในแง่ลบ""ถ้าเธอไม่อยากให้นายแบบที่ชื่อพร้อมมีอันตราย เธอควรจะอยู่ห่างๆ มันเข้าไว้ ฉันเป็นคนที่พูดแล้วทำจริง""ถ้าอย่างนั้นที่อินทัชเข้าโรงพยาบาล ก็เป็นฝีมือนายอย่างนั้นสิ""ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของของฉัน" ออสตินตอบกลับเสียงราบเรียบ เขาเตือนอินทัชเรื่องนี้แล้ว ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ฟังเขาก็ไม่จำเป็น
เขาวางพระพายลงบนเตียงนอน ก่อนจะปลีกตัวออกมาหาอุปกรณ์ทำแผลให้ แรงกระแทกรุนแรงทำให้ศีรษะเธอมีเลือดออกมากพอสมควร เขาเริ่มทำแผลให้อย่างเบามือ แต่ทว่าข้างใจกลับกระวนกระวาย เขาไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเธอ แค่ตอนนั้นเขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์โกรธได้เท่านั้น คนรอบข้างรู้ดีว่าเขาเป็นคนยังไง ทุกครั้งเวลาเจอหน้าพระเพลิง อดีตที่เคยทำร้ายเขาได้แวบเข้ามาในหัวก่อตัวเป็นความโกรธแค้นและอยากทำลายอีกฝ่ายให้เจ็บเจียนตายเหมือนอย่างเขาเคยเป็น ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่เรื่องคืนนั้นมันทำให้เขาและพระเพลิงกลายเป็นศัตรูไปในชั่วพริบตา เขาทั้งเสียใจและผิดหวังกับคนสองคนที่เขารัก ทุกอย่างเหมือนฟ้าเป็นใจไปเสียหมด หลังจากเขารู้ว่าพระพายคือน้องสาวพระเพลิง เขาก็ไม่รอช้าที่จะเอาคืนเพื่อนทรยศเขาหยิบพลาสเตอร์มาปิดแผลให้พระพายหลังจากทำแผลเสร็จเรียบร้อย โชคดีที่แผลไม่ถึงขั้นได้เย็บ เขาจัดการเก็บอุปกรณ์ทำแผลเข้าที่เดิม แล้วเดินมาหย่อนตัวนั่งลงข้างพระพายครืด ครืด~เขาล้วงหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง มองเจ้าของชื่อบนหน้าจอแล้วลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะกดรับสายอย่างเลี่ยงไม่ได้"ว่าไงครับป๋า"(อยู่ไทยนานจนลืมคนที่นี่แล
เธอเบือนหน้าหนีจากออสติน ยอมรับว่าคำขอโทษจากเขาแอบทำใจเธอสั่นไหวไม่น้อย เธอไม่รู้จะพูดอะไรต่อเพราะทุกอย่างสลายหายนับตั้งแต่ได้ยินคำนั้น เธอยกมือปาดน้ำตาออกในขณะที่ออสตินนั่งลงต่อหน้าเอื้อมมือมาสัมผัสแผลของเธอ สัมผัสอ่อนของเขาทำหัวใจเธอสั่นกระตุกขึ้นมาทันใด"ฉันไม่ได้ตั้งใจทำเธอเจ็บ แค่ตอนนั้นฉันควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่""ถ้านายเผลอลั่นไกใส่พี่ชายฉัน นั่นแปลว่านายก็ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เหมือนกันใช่ไหม""เธอพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวคืนนี้ฉันไปนอนอีกห้อง" เขาตัดบทสนทนากะทันหันเพราะไม่อยากทนฟังชื่อพระเพลิง ได้ยินชื่อนี้ทีไรมันหวนให้ภาพวันวานฉายเข้ามาในหัวทุกครั้ง บางครั้งเขาเองก็อยากหลุดพ้นจากอดีตที่แสนเจ็บปวดเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำยังไงถึงจะออกมาจากฝันร้ายนั้นได้สักทีหมับในจังหวะที่ออสตินลุกขึ้นเตรียมก้าวเท้าออกไป มือเล็กได้คว้าแขนชายหนุ่มไว้ ทำให้เขาชะงัก ปรายตามองมือที่พันธนาการอยู่สลับกับใบหน้าสวยหวานเปื้อนคราบน้ำตา"สัญญาได้ไหม ว่าจะไม่ทำร้ายพี่ชายฉัน ถ้านายอยากเอาคืนพี่ชายฉันไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม...ฉันพร้อมจะรับแทนทั้งหมด" "นี่มันไม่ใช่เรื่องของเธอ ชดใช้เงินสิบล้านกับเรื่องที่เธอไม่ร
สายตาคมกริบทอดมองวิวในตัวเมืองยามค่ำคืนท่ามกลางแสงศิวิไลซ์พลางพ่นควันสีเทาจากบุหรี่ออกมาด้วยความสบายใจ ลมเย็นที่พัดผ่านร่างเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวพอหมิ่นเหม่ ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเย็นสบายไม่น้อย ในขณะที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ คำพูดของพระพายเมื่อตอนกลางวันได้ผุดขึ้นมาในหัวให้เขาทบทวนตัวเองเสียใหม่ บางทีเรื่องราวในอดีตคนผิดอาจจะรวมเขาด้วย เขาผิดตรงไหนน่ะเหรอ? ก็ผิดตรงที่ไม่เคยปล่อยวางฝันร้ายของตัวเองทิ้งยังไงละ ทั้งที่มีโอกาสแต่กลับเลือกจดจำ"สูบบุหรี่อีกแล้วเหรอ" เสียงพระพายช่วยดึงเขาออกจากภวังค์ความคิดตัวเอง สายตาคมกริบละจากวิวยามค่ำคืน มองไปยังเจ้าของใบหน้าสวยหวาน"อืม""เพิ่งรู้นะว่าวิวตรงนี้ก็สวยดีเหมือนกัน นายเลือกที่ดินตรงนี้เองเลยเหรอ""เป็นที่ดินของพ่อที่ยกให้ฉัน"พระพายไม่ได้ถามอะไรต่อ เธอทอดสายตามองวิวตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น โดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้กำลังมีสายตาคู่หนึ่งแอบมองอยู่ เธอหันไปหาออสตินด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม แต่ทว่ากลับสบตาเข้ากับเขาพอดี ทำให้รอยยิ้มนั้นค่อยๆ จางแล้วเลือนรางหายลงไปในที่สุด"มะ...มองอะไร""เรื่องข่าวที่คณะเธอ ฉันแก้ให้แล้วนะ""แก้ข่าวให้ฉัน
"ทำอะไร""ทำข้าวเช้าให้เธอ""ทำเป็นด้วยเหรอ""ทำเป็นอย่างเดียว" เธอมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ คนแบบเขาเนี่ยนะทำอาหารเป็น วันๆ เห็นแต่ชี้นิ้วสั่งงานลูกน้องไม่คิดว่าวันนี้จะเห็นเขาจับตะหลิวเข้าครัวทำอาหารเช้าให้เธอ ความอยากรู้ทำให้เธอเดินเข้าไปยืนข้างเขาพร้อมกับชะโงกหน้ามองดูสิ่งที่เขากำลังมุ่งมั่นทำ"ออมเล็ต?""เธอไม่ชอบกินออมเล็ตเหรอ" "เปล่า แค่ไม่คิดว่านายจะทำเป็น""หึ เห็นฉันเป็นแบบนี้แต่ฉันก็ไม่ได้ไร้ฝีมือในการทำอาหารขนาดนั้นหรอกนะ รับรองเธอต้องติดใจออมเล็ตของฉันอย่างแน่นอน"เธอส่ายหน้าไปมากับสิ่งที่ออสตินกำลังโอ้อวด ตั้งแต่เธอพูดให้สติเขาเมื่อวาน ออสตินเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดราวกับไม่ใช่เขาคนเดิม"ไปนั่งรอ เดี๋ยวยกไปให้""อือ" เธอตอบสั้นๆ ในลำคอ ก่อนจะเดินไปนั่งรอตามที่เขาบอก พลางลอบมองการกระทำเขาเป็นระยะ "เสร็จแล้ว""หน้าตาดีใช้ได้เลยนะ ไม่ยักรู้ว่านายทำอาหารเป็นด้วย""แม่ฉันสอน""นายถือแค่จานข้าวมาให้ฉันแล้วของนายล่ะ""ฉันไม่หิว""หรือนายวางยาพิษใส่ออมเล็ต?""ถ้าเป็นคนอื่นกินฉันอาจจะทำแบบนั้น" ออสตินตอบพลางหย่อนตัวนั่งลงอีกฝั่งของพระพาย สายตาคมกริบจ้องมองอีกฝ่ายจนหญิงสาวเริ่มรู
"ท้องแรกโตขนาดนี้ แม่ว่าลูกแฝดแน่นอน" พิมาลาเอ่ยพูดในตอนเอื้อมมือไปสัมผัสหน้าท้องนูนป่องใกล้คลอดของลูกสะใภ้ ทารกน้อยในครรภ์ออกแรงดิ้นทักทายคนเป็นย่า ทำเอาพิมาลาถึงกับทำหน้าตาตื่นเต้นดีใจทันที "เมื่อกี้หลานดิ้นทักทายแม่ด้วย""เขาทำแบบนี้กับทุกคนที่มาจับท้องค่ะ เหมือนเขารู้ว่าเรากำลังคุยกับเขา""คุณคะ ลองมาทักทายหลานไหม" พิมาลาหันไปชักชวนอนันดา ที่นั่งหน้าขรึมมองอยู่ คนเป็นสามีส่ายหน้าปฏิเสธ "เก็บทรงเข้าไปเถอะคุณปู่ หลานออกมาอย่าเห็นเห่อนะ" "จะไม่บอกเพศหลานจริงๆ เหรอพี่สะใภ้" เอวาถามขึ้น ไม่มีใครรู้เพศตัวเล็กในภรรภ์ แถมไม่รู้ด้วยว่าแฝดหรือไม่แฝดเพราะเก็บเป็นความลับกันสองคน อีกไม่กี่วันก็คลอดแล้ว แต่ยังไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับเด็กน้อยในครรภ์เลย"รอลุ้นดีกว่า ค่อยตื่นเต้น" ออสตินพูดแล้วหันไปยิ้มกับภรรยา ทั้งคู่ต่างรู้คำตอบแต่เลือกเก็บเป็นความลับ เอวาทำหน้าเสียดาย ก่อนจะเข้ามาทักทายหลานตัวน้อยกับพิมาลา"คลอดง่ายๆ นะตัวเล็ก""ท่าทางเอวาจะรักเด็กนะ" พระพายพูดขึ้นมา"ใช่ วารักเด็กมาก เคยจินตนาการว่าตัวเองมีลูกด้วยนะ" คำตอบของเอวาทำให้พระพายและออสตินต่างหันไปมองพระเพลิงพร้อมกัน "มองแบบนี้หมา
หลายเดือนต่อมาพระพายนั่งมองออสตินกำลังพูดคุยกับลูกน้อยในครรภ์ด้วยรอยยิ้ม ขนาดลูกยังไม่ลืมตาออกมาดูโลก ว่าที่คุณพ่อป้ายแดงก็แสดงออกชัดเจนว่าเห่อลูกมากแค่ไหน ในแต่ละวันเมื่อว่างจากงาน เขามักมาพูดคุยและร้องเพลงให้ลูกฟังอยู่เสมอ"เฮียรอเก้าเดือนไม่ไหวแล้ว อยากเจอหน้าเขาเร็วๆ""เก้าเดือนไม่นานเกินรอหรอกค่ะ""มันนานสำหรับเฮีย อยากให้พรุ่งนี้ลูกคลอดเลยด้วยซ้ำ"เธอหลุดยิ้มแล้วส่ายหน้าไปมา ก่อนจะดันศีรษะสามีหนุ่มขึ้นแล้วตวัดเรียวขาลงจากเตียงนอน หยิบยางรัดผมมาเก็บผมที่ยาวรุงรังให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินมานั่งบนตักออสตินพร้อมกับฉกริมฝีปากหนามาจูบอย่างร้อนแรง"อืมม~" เสียงครางดังเล็ดลอดออกมาแผ่วเบา เรียวลิ้นของทั้งคู่ตวัดหยอกล้ออย่างเมามัน จากนั้นจึงถอนจูบออกในเวลาต่อมา ออสตินใช้ปลายจมูกตัวเองถูไปมากับปลายจมูกรั้นของภรรยาสาวด้วยความเอ็นดูและมันเขี้ยว"เฮียเหมือนเสือกำลังอ้อนเมียอยู่เลยนะคะ""มีเมีย ก็ต้องอ้อนเมียสิ" พระพายคลี่ยิ้ม ยกเรียวแขนโอบกอดลำคอแกร่งแล้วใช้ฟันงับแก้มสามีเบาๆ จนเป็นรอยเขี้ยว "กำลังแสดงความรักแบบใหม่กับเฮียอยู่เหรอ?""เฮียชอบหอมแก้มพาย พายเลยอยากทำอย่างอื่นที่แตกต่างจากหอมแก้ม"
สองสัปดาห์ต่อมา"ลูกสาวแม่ สวยที่สุดเลย"เกศินีประคองใบหน้าสวยหวานของลูกสาวคนเล็กพร้อมเอ่ยชมด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ตอนแรกคิดว่าพระเพลิงจะเป็นฝ่ายได้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาก่อน สุดท้ายกลับพลิกผันเป็นคนน้องเสียอย่างนั้น ความรู้สึกคนเป็นแม่เมื่อเห็นลูกสาวในชุดเจ้าสาวมันตื้นตันและดีใจอย่างบอกไม่ถูก "แม่จะร้องไห้ทำไมคะ พายแต่งงานนะ ไม่ใช่ติดคุก""แม่ดีใจ ความฝันที่อยากเห็นพระพายสวมชุดเจ้าสาวของแม่ตอนนี้มันเป็นจริงแล้ว" พระพายเช็ดน้ำตาออกจากแก้มมารดา แล้วสวมกอดด้วยความรัก"พายรักแม่นะคะ""แม่ก็รักพายนะ รักที่สุด" เกศินีลูบหลังลูกสาวเบาๆ ก่อนจะผละออกเมื่อประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกโดยเหล่าแก๊งเพื่อนพระพาย "ว้าว! เพื่อนใครเนี่ย ทำไมสวยแบบนี้""วันนี้แกสวยมากเลยนะพระพาย ยังกับเจ้าหญิงที่หลุดออกมาจากเทพนิยายแหนะ""เว่อร์แล้วยัยเนเน่ ไปถ่ายรูปกัน คุณแม่คะ รบกวนเป็นตากล้องจำเป็นให้ชั่วคราวหน่อยนะคะ" พระพายหันไปบอกคนเป็นแม่ เกศินีอมยิ้มพลางส่ายหน้าไปมา ก่อนจะเดินตามลูกสาวไปยังห้องหนึ่ง ซึ่งเอาไว้ใช้ถ่ายรูปกับเจ้าสาวเนเน่และแก้วตานั่งประกบข้างพระพายบนโซฟา สามสาวโพสต์ท่าถ่ายรูปในสไตล์ตัวเอง โดยมีเกศินีรั
"แน่ใจแล้วเหรอว่าจะลาออก" พระเพลิงเอ่ยถามน้องสาว หลังจากพระพายมาปรึกษาตัวเองเรื่องการลาออกจากมหาวิทยาลัย เขาไม่อยากออกความคิดเห็นมากนัก เพราะนั่นคืออนาคตและความฝันของพระพาย ทำได้เพียงรับฟังแล้วให้คำแนะนำเล็กๆ น้อยๆ"ตอนแรกคิดว่าจะดรอปไว้ก่อน พอคลอดค่อยกลับไปเรียนใหม่ แต่หลังจากที่พายได้นอนคิดทบทวนมาหลายคืน พายอยากใช้เวลาทั้งหมดอยู่กับลูกและคนที่พายรัก" เธออยากมีเวลาอยู่กับลูกและคนรักให้มากกว่านี้ แอบคิดเสียดายที่ต้องลาออกจากมหาวิทยาลัย แต่นั่นเป็นเพียงความรู้สึกชั่ววูบเท่านั้น พอนานไปเธอจะเริ่มชินและทำใจได้เอง"ถ้าพายเลือกแล้ว พี่คงตัดสินใจอะไรแทนไม่ได้ ไม่ว่าพายคิดจะทำอะไร พี่ก็เคารพการตัดสินใจของพายนะ""ขอบคุณนะคะ""เรื่องนี้มีใครรู้แล้วบ้าง?""พายเคยถามแม่ทางอ้อมมาแล้วครั้งนึง แม่บอกว่า แม่ตัดสินใจแทนพายไม่ได้""พี่คิดว่าแม่รู้แต่คงไม่กล้าตัดสินใจแทนพายเหมือนพี่ แล้วออสตินล่ะ รู้เรื่องนี้รึยัง""พายยังไม่ได้บอกเขาค่ะ คิดว่าจะบอกเขาพรุ่งนี้""อืม ถ้าตัดสินใจดีแล้วก็เอาตามนั้น" พระเพลิงพูดด้วยรอยยิ้มพลางยกมือลูบหัวน้องสาวเบาๆ ด้วยความรัก ไม่ว่าพระพายเลือกเดินทางไหน เขาจะคอยซัพพอร์ตแล
พระพายในชุดเกาะอกสีขาวเดินมาหยุดอยู่ลานบนดาดฟ้าของคาสิโน ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบบริเวณ ทุกอย่างถูกตกแต่งราวกับเขาพาเธอมาดินเนอร์บนดาดฟ้าของโรงแรมระดับห้าดาว เธอเดินไปยังโต๊ะอาหาร โดยมีแสงเทียนขนาบข้างทั้งสองฝั่งตลอดทางเดิน กลิ่นของเทียนหอมลอยฟุ้งกระจายเข้ากับบรรยากาศตอนกลางคืนและกลิ่นดอกไม้หอมตลบอลอวล"ชอบไหม" เสียงทุ้มที่ดังขึ้นจากข้างหลัง ทำให้หญิงสาวหมุนตัวกลับมา ก่อนจะระบายรอยยิ้มหวานให้แฟนหนุ่มแล้วเข้าไปหอมแก้มเขาทั้งสองข้างแทนคำขอบคุณ"ชอบสิคะ นึกว่าเฮียจะลืมวันเกิดพายแล้วจริงๆ""วันเกิดของเมีย เฮียไม่มีวันลืมหรอก" เขาพูดพร้อมกับยกมือลูบหัวพระพายด้วยความเอ็นดู "หนูสวยมากรู้ไหม""เฮียเองก็หล่อมากเหมือนกัน" แม้เขาจะสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมลงมาสามเม็ดกับกางเกงสีดำ มองผิวเผินอาจดูธรรมดา แต่ทว่าสำหรับเธอ เขาทั้งดูหล่อและมีเสน่ห์ในเวลาเดียวกัน "หึ" ออสตินส่งเสียงเบาๆ ในลำคอ จูงมือแฟนสาวไปยังโต๊ะอาหารพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ออกให้ วันนี้คนตรงหน้าเขาสวยจนไม่อาจละสายตาไปมองอย่างอื่นได้ "เฮียสั่งอาหารเองเหรอ?""ใช่ สั่งแต่ของโปรดหนูมา"เธออมยิ้มให้กับความน่ารักและเอาใจใส่ของเขา อาห
หลายวันต่อมาคนตัวเล็กนั่งมองแฟนหนุ่มซึ่งกำลังคุยงานกับแก๊งเพื่อนพลางก้มมองนาฬิกาบนข้อมือตัวเองเป็นระยะ ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นกับอีกยี่สิบห้านาที เขานั่งคุยงานกับเพื่อนมาร่วมสองชั่วโมงเต็ม เธอมองเขาด้วยใบหน้าเง้างอซึ่งเขาเองไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองเธอด้วยซ้ำ ทำราวกับเธอไม่ได้อยู่ด้วย วันนี้ทั้งวันเขาเอาแต่เมินเธอ พอเธอเข้าไปกอดหอมก็บอกว่าขอทำงานก่อน จนเริ่มสงสัยว่าเขาเริ่มเบื่อตัวเองแล้วหรือเปล่าอีกอย่างวันนี้คือวันเกิดของเธอ ไม่รู้เขาจำได้หรือเปล่าเพราะไม่ได้ยินเขาพูดถึงเลย พอถามว่าวันนี้วันอะไร เขาก็ตอบกลับมาเสียงเรียบๆ ว่าวันเสาร์ ปากบอกเธอมาก่อนงาน ไหงถึงจำวันเกิดแฟนตัวเองไม่ได้ครืด ครืด~เธอมองเบอร์บนหน้าจอพบว่าเป็นแก้วตาที่โทรมา เธอหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกมาคุยนอกห้องเพราะไม่อยากทำลายสมาธิทุกคน "ว่าไงแก้วตา"(วันนี้วันเกิดแกนะพาย ไม่จัดปาร์ตี้เหรอ?)"ปีนี้คงไม่ได้จัด ขอโทษพวกแกด้วยนะ"(ไม่เป็นไร ฉันกับเนเน่เตรียมของขวัญไว้ให้แกด้วยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกฉันเอาไปให้ที่คอนโด)"ขอบคุณนะ"(ลืมบอกว่าพร้อมก็ฝากของขวัญวันเกิดมาให้แกเหมือนกัน)"ฝากขอบคุณพร้อมด้วยนะ"(สรุปแกกับพี่ออส
ออสตินถูกชัชชัยผลักออกไปนอกบ้าน กระบอกปืนในมือที่กำลังจ่อหน้าชายหนุ่มไม่ได้ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวต่อให้คนตรงหน้าขึ้นนกเรียบร้อยแล้วก็ตาม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาถูกเอาปืนจ่อหน้า ในเมื่อยอมสารภาพผิดไปแล้ว เขาก็ควรก้มหน้ารับกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นต่อไปนี้"ทำพระพายท้องอย่างนั้นเหรอ!""ผมยินดีจะรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำ ผมรักพระพาย แล้วผมก็มั่นใจว่าผมสามารถดูแลเธอกับลูกได้ ผมผิดคนเดียว ถ้าคุณพ่อจะลงโทษ ก็มาลงที่ผม""ดี!""คุณพ่อคะ อย่าทำอะไรแฟนพายนะ ถ้าคุณพ่อจะลงโทษ ก็ต้องลงโทษพายด้วย ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกนะคะ" เธอเดินเข้าไปยืนบังออสตินพร้อมกับอ้าแขนทั้งสองออก คุณพ่อลงโทษออสตินคนเดียวมันยุติธรรมที่ไหน ไม่อยากเชื่อว่าคนใจดีอย่างคุณพ่อ พอเข้าโหมดโหดหวงลูกสาว จะน่ากลัวขนาดนี้"เฮียเป็นคนเริ่ม คนผิดก็คือเฮียไม่ใช่หนู" ออสตินดึงตัวคนรักออกมาให้ไกลจากปลายกระบอกปืน แววตาเธอแสดงออกชัดเจนว่าเป็นห่วงเขา แถมดวงตาคู่สวยยังแดงก่ำคล้ายกับกำลังจะร้องไห้"คุณพ่อลงโทษเฮียคนเดียวมันยุติธรรมที่ไหน ในเมื่อทำ ก็ทำด้วยกัน ไม่รู้แหละ ถ้าออสตินเป็นอะไรขึ้นมา พายจะไม่ให้คุณพ่อเห็นหน้าหลาน" "พายขู่พ่อเหรอ?""
"จริงเหรอวะ ชิชาเนี่ยนะชักปืนจะยิงพระพาย" อังเดรพูดขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่แม็กซ์เวลล์เล่า ผู้หญิงอ่อนหวานและใจดีแบบชิชา ไม่คิดว่าภายในใจจะมีความร้ายกาจซ่อนอยู่"อือ กูขับรถมาเห็นตอนชิชาเดินเข้าไปผลักพระพายพอดี ดีนะออสตินมันรับพระพายได้ทัน ไม่อย่างนั้นพวกเราคงไม่ได้เจอหน้าหลาน""คนสวยแต่ทำไมจิตใจไม่สวยเหมือนหน้าตาเลยวะ" มังกรพูดพร้อมส่ายหน้าไปมา ก่อนจะคว้าแก้วไวน์มาจิบอย่างละเมียดละไม พอได้ยินเรื่องแบบนี้แล้ว แอบผิดหวังกับชิชาไม่น้อย ไม่คิดว่าเรื่องที่เคยพูดตอนอยู่โรงพยาบาล ชิชาจะคิดลงมือทำจริง แถมยังกะเอาถึงชีวิตด้วย"ช่างมันเถอะ ขอแค่ต่างคนต่างอยู่ก็พอ" ถ้าชิชายังเข้ามาวุ่นวายกับเขาและพระพายอีก ครั้งหน้าเขาไม่ใจดีเหมือนวันนี้แน่ ครืด ครืด~หญิงสาวล้วงโทรศัพท์เครื่องหรูที่กำลังแผดเสียงร้องในกระเป๋าสะพายออกมา เบอร์บนหน้าจอทำให้เธอปลีกตัวออกมาคุยเงียบๆ คนเดียว "คะแม่"(เย็นนี้ว่างไหม แวะมาทานข้าวที่บ้านด้วยกันนะ ชวนว่าที่ลูกเขยแม่มาด้วยก็ดี)"พายไม่รู้ว่าเขาจะว่างไหม เดี๋ยวถ้ายังไงพายโทรมาบอกอีกครั้งนะคะ" ไม่รู้วันนี้ออสตินจะทำงานถึงกี่โมง เธอให้คำตอบแน่ชัดกับแม่ไม่ได้ (ได้จ้ะ
หลายวันต่อมา"อื้อ~" เสียงในลำคอหญิงสาวดังเล็ดลอดออกมาแผ่วเบาเมื่อถูกใครบางคนรบกวนเวลานอนในช่วงเช้า พอลืมตาขึ้นมาพบว่าเป็นออสตินกำลังนอนคร่อมร่างดูดนมเธอราวกับเด็กน้อยหิวโซ "อะ...ออสติน ทำบ้าอะไรของนาย""รีบกินนมเมียตอนนี้ พอลูกออกมาจะได้ไม่แย่งลูกกิน""ทำไมวันนี้นายตื่นเช้าจัง""ตื่นมาทำออมเล็ตให้เมียกับลูกกิน" เขาพูดพลางจัดแจงเสื้อผ้าให้พระพาย แล้วใช้สายตาจับจ้องใบหน้าสวยหวานของแฟนสาวด้วยความหลงใหล ปฏิเสธไม่ได้เลยเวลาพระพายไม่แต่งหน้าเธอก็ยังดูสวยไร้ที่ติเหมือนเดิม"อะไรของนาย อยู่ดีๆ ก็มามองหน้ากัน""ชอบเวลาเธอตื่นนอน แล้วบนร่างกายสวมใส่เสื้อผ้าของฉัน""แบบนี้เขาเรียกคนหลงเมียรึเปล่า" เธอพลิกตัวนอนตะแคงยกมือยันศีรษะแล้วใช้นิ้วเรียวไต่เล่นบนแผงอกกำยำ ช้อนสายตามองออสตินแล้วเอ่ยถาม"เมียสวยขนาดนี้ ไม่หลงได้ไง""ปากหวานนะช่วงนี้""อย่างอื่นก็หวานนะ อาจจะหวานกว่าปากก็ได้""พูดกับนายทีไรเข้าเรื่องอย่างว่าทุกที" เธอเบือนใบหน้าหนีจากออสติน ก่อนจะลุกขึ้น เอี่ยวตัวกลับไปหยิบยางรัดผมมาเก็บผมให้เรียบร้อย โดยมีออสตินเข้ามาสวมกอดจากข้างหลัง"ทำไมเราสองคนไม่หาชื่อเรียกแทนกันใหม่ ฉันเธอมันดูห่างเห