บทที่ 33 ~
fxxx เดเมียน ไอ้คนเฮงซวยร่างยั่วยวนอวบอิ่มยกตัวขึ้นเตรียมลดตัวลงจ่อกับปลายมนฉ่ำ เขาผลักให้เธอหันหลังในท่าคาวเกิร์ล กดเอวให้ลดลงแล้วร่องสวาทฉ่ำชื้นก็รับเขาเข้าไปทั้งหมดในคราวเดียว
“เบลล่า”
เสียงทุ้มพร่าเริ่มชัดขึ้นด้วยแรงอารมณ์ มิซาโกะหยุดชะงัก กรุ่นโกรธ พยายามสะบัดตัวออกแต่ชายหนุ่มยังจับเอวไว้
“ไม่ คุณต้องทำให้เสร็จ คุณเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดและคุณต้องชดใช้”
“บ้าไปแล้วเดเมียน คิดว่าฉันจะยอมเป็นตัวแทนของใครหรือไง”
มิซาโกะสะบัดตัวขณะที่ชายหนุ่มดันตัวขึ้นให้ความใหญ่โตเสียดแทรกเข้าไปอีก
“เบลล่า” เสียงแหบพร่าทนไม่ไหวดังขึ้นมาเมื่อความสาวตอดรัดแท่งร้อน
“ไอ้บ้า! เดเมียนหยุด!”
ร่างแกร่งไม่ฟังเสียงกระแทกตัวขึ้นแรงถี่สอดใส่ข้างในโพลงตอดแน่น มิซาโกะสะบัดตัวแรงอีกครั้งจนหลุดจากมือแกร่ง คลานลงเตียงตะกายหาชุดชั้นที่เธอถอดไว้ ก่อนหันกลับมา
“fxxx เดเมียน ไอ้คนเฮงซวย ไปตายซะ!”
ปัง!
เสียงรองเท้าส้นสูงกระแทกพื้นขึ้นบันไดเรือออกไป แต่เขาไม่สนใจจะตาม
ร่างแกร่งนอนแผ่หราอยู่ที่เดิม กายแกร่งแข็งโด่ผงกชูชันอยู่ตรงกลางลำตัว หลับตาลงพร้อมจินตนาการถึงสาวผมดำคนที่เขาเฝ้าฝัน
“เบล”
เสียงทุ้มแหบพร่าดังขึ้นเมื่อมือใหญ่โอบอุ้มแท่งร้อนผ่าวในอุ้งมือ จิตนาการถึงร่างระหงใต้ร่าง เปลือยเปล่า ร้องครางหวานใส ร่างนุ่มบิดเร้ายามเขาสอดแทรกกระแทกกระทั้น ร้องเรียกชื่อเขา
‘เดเมียน’
“เบล”
ไม่นานท่อนเนื้อแกร่งโป่งพองขึ้นเอ็น มือใหญ่กอบกุมเร่งจังหวะเร็วขึ้น เปลือกตาปิดลงหัวคิ้วขมวดเป็นเกลียวด้วยแรงอารมณ์ กระทั่งไอร้อนพุ่งออกอยู่ในถุงยางที่เขาไม่ทันได้ถอด อกแกร่งขยับจังหวะเร็วถี่จากการหอบหายใจลึกและลืมตาขึ้นท่ามกลางความมืดมิด
รูดถุงยางออกโยนทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใส่ใจ ลุกขึ้นเดินไปริมหน้าต่างที่เดิมแล้วหยิบบุหรี่มวนใหม่ออกมา เสียงสบถทุ้มต่ำดังขึ้นอีกครั้ง
บ้าฉิบ! เบลล่า
“ลุค บอสมาแล้ว”
โซเฟียสะกิดลูคัสให้ลืมตาขึ้นมองบอสใหญ่ของทีมเดินขึ้นเรือยอชร์หน้าบูดบึ้งยิ่งกว่าเดิม
ร่างแกร่งกระแทกตัวลงด้านโซนหน้าเรือ ลูคัสลุกขึ้นเดินไปนั่งด้วย โซเฟียลอบมองสังเกตว่าสองหนุ่มหน้าตาอารมณ์ไม่ดีสุด ๆ บอสหันหน้าหนี ก่อนที่ลูคัสจะลุกกลับมานั่งกับโซเฟีย
“เมื่อกี้ลุคไปพูดอะไร”
“ไม่มีอะไร แค่บอกว่าให้เลิกทำหน้าเป็นหมีถูกต่อยได้แล้ว ลูกทีมกลัวหัวหดหมด”
“แค่นี้?”
“แล้วก็บอกให้ไปคุยกับเบลล่า”
“แล้วเรื่องเมื่อคืน?”
“นั่นมันเรื่องของเดเมียน จะเข้าไปยุ่งทำไม”
“ตอนนี้ลือกันไปทั่วว่ามิซาโกะไม่ได้กลับห้องทั้งคืน แถมเมื่อเช้าเจ้าหล่อนเดินโผเผมากินข้าวเช้าที่ห้องอาหาร คองี้มีแต่รอยจ้ำเต็มไปหมด”
ลูคัสจ้องหน้าโซเฟียส่งเสียงพูดเจื้อยแจ้วทำมือประกอบ
“ถามจริงโซเฟีย ใจคิดจะให้ลุกขึ้นไปถามบอสใหญ่ของโซเฟียว่า เฮ้! เพื่อน เมื่อคืนเป็นไง มันส์มากไหม ยังงั้นเหรอ?”
หญิงสาวสะดุ้งโบกมือส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไม่ ไม่ต้อง ประเดี๋ยวโซเฟียโดนบอสเล่นงาน”
แว่วได้ยินเสียงลูกทีมด้านหลังกระซิบกระซาบเรื่องรอยจ้ำที่คอมิซาโกะ บอสยิ่งหน้าบึ้งหนักกว่าเดิม
โซเฟียเอนตัวพิงลูคัสอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร มองดูวิวท้องทะเลข้างนอก เห็นเรือยอชร์อีกลำของทีมเรนเจอร์วันกำลังออกท่าเช่นกัน ประเทศโมนาโกไม่มีสนามบิน ดังนั้นทีมทั้งหมดจึงต้องเดินทางกลับไปฝรั่งเศสเพื่อขึ้นเครื่องไปสนามต่อไป
ป่านนี้เพื่อนรักของเธอจะเห็นคลิปจูบหรือยังนะ
“เบล กินข้าวหรือยัง”
เบลล่าเอนตัวออกจากเก้าอี้หน้ากระจก เห็นคุณแม่เดินเข้ามาในห้องนอนสีหน้าห่วงใย
“ยังค่ะ เบลกำลังจะลงไป”
รภีมองหน้าเศร้าหมองของลูกสาว ตั้งแต่กลับจากบ้านลอเรนมาหลายวันยังไม่มีทีท่าว่าจะร่าเริงขึ้น
“ไป ลงไปพร้อมแม่ ไหนว่าวันนี้จะกลับคอนโดเลย”
“ค่ะ เบลกลับวันนี้ค่ะ พี่คริสคงถึงวันพรุ่งนี้ เบลต้องเข้าอู่”
“งั้นลงไปทานข้าวก่อนนะลูก แล้วค่อยกลับ”
เบลล่าพาร่างอ่อนระโหยขอบตาคล้ำอดนอน ตามแม่ลงไปด้านล่าง กลับบ้านมาพักใจหลายวัน พอเริ่มดีขึ้นมาเห็นคลิปเดเมียนจูบกับมิซาโกะ
ความหึงหวงระเบิดขึ้นทันที ก่อนกลายเป็นเสียใจ เศร้าใจ ทั้งคู่จูบกันเร่าร้อน มิซาโกะโอบคอเดเมียนไว้ ส่วนเขาช้อนก้นงอนขึ้น
“เบล อาทิตย์นี้ไปทานข้าวเย็นกับแม่นะ แม่นัดเพื่อนไว้”
“ค่ะแม่ เตือนเบลอีกทีนะคะ”
“ได้จ๊ะลูก”
จนกระทั่งเบลล่าขับรถออกจากบ้าน รภีจึงตัดสินใจโทรศัพท์หาลูกเลี้ยง คริสโตเฟอร์
“ไฮลูก รอขึ้นเครื่องอยู่เหรอ แม่มีเรื่องจะถาม”
“ครับแม่”
“เบลเป็นอะไร มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า เบลกลับมาบ้านแล้วแทบไม่ออกจากห้องเลย”
น้ำเสียงร้อนอกร้อนใจของคุณแม่รภีทำให้คริสโตเฟอร์นึกภาพน้องสาวออกเลยว่าอาการหนักหนาสาหัสขนาดไหน
“อ้อ เรื่องเดเมียนครับแม่ ไม่มีอะไรมากแม่อย่าห่วงเลยครับ เบลโตแล้วครับ”
“เดเมียนอีกแล้วเหรอ?”
“ใช่ครับ เดเมียนอีกแล้ว”
รภีวางสายจากคริสโตเฟอร์ลูกเลี้ยงติดสามีที่เธอเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก เดเมียน? เธอจำชื่อนี้ได้ดี ชายหนุ่มที่เคยทำให้ลูกสาวของเธอใจสลาย เจ้าของทีมอัลฟ่าฮัทเตอร์
“บิ๊กบอส”
คริสโตเฟอร์หันมองตามเสียงเดอะคิดที่เพิ่งหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ท่าอากาศยานนานาชาติฝรั่งเศสระหว่างรอตรวจเอกสาร
“พวกแกทำเรื่องกันไว้ เรียนผูกต้องเรียนแก้กันเอาเองนะ”
“เฮ้อ บิ๊กบอสจะให้ผมทำไง ถ้าเป็นบิ๊กบอสจะช่วยเบลไหม น้องสาวบอสซื่อขนาดนั้น ตัวสั่นงันงกเพราะกลัวหมาป่าเขมือบ”
“ก็เบา ๆ กันหน่อย เล่นหนักขนาดนั้น โน้นแกเห็นไหม หมาบ้าหน้าบูดพร้อมฟัดแกได้ทุกเมื่อ”
นิคทำท่าขนลุก ดวงตาคมกริบจ้องอามาตมาทางเขา ส่วนมิซาโกะมองอาฆาตแค้นเดเมียน เสื้อคอเว้าลึกโชว์ร่องรอยเมื่อคืน
“เจ้าเดเมียนขย้ำจนหนักมือเลยมั้ง”
นิคสะดุ้งหันมองคริสโตเฟอร์
“อะไรบิ๊กบอส”
“มิซาโกะไง ดีแล้วที่เบลไม่หลวมตัวเสร็จเจ้าเดเมียน ดูท่ามันจะหื่นกามมากเกินไปหน่อย”
เดอะคิดนั่งฟังนิ่งเงียบ ไม่ปริปากออกความเห็น ใจกระหวัดถึงเมื่อคืนแสนเร่าร้อนบนเรือยอชที่เขาบังเอิญเจอมิซาโกะเดินหัวเสียมา
เดเมียนไม่ได้หื่นกามอย่างที่คริสโตเฟอร์พูดมาหรอก มันเรื่องปกติธรรมดาหรือเปล่าแค่รอยจูบ แต่นั่นถือว่านับไม่ได้
ถ้าบิ๊กบอสรู้ว่าเมื่อคืนเขาใช้เชือกมัดร่างอวบอิ่มไว้ที่เก้าอี้จนเธอทำได้เพียงดิ้นพล่า ส่งเสียงอ้อนวอน แล้วเขาก็กระหน่ำร่างของหล่อนปลดปล่อยอะดรีนาลินแห่งชัยชนะใส่ความอวบอิ่ม นี่สิถึงเรียกว่าหื่นกาม
รอยยิ้มอิ่มเอมพลันปรากฏบนใบหน้าหญิงสาวในแถว เธอส่งสายตาเป็นที่รู้กันเพียงแค่สองคน นิคสัญญากับเธอไว้แล้วว่าจะไม่บอกใครโดยเฉพาะเบลล่า
บทที่ 34 ~ ทุกอย่างได้เลย“ไฮ ฟีฟี้”“ไงเบล โทรมาแต่เช้าเลย หาววว”เสียงหาวยาวดังเข้ามาในโทรศัพท์ สองสามวันที่ผ่านมาเบลล่าใช้ความคิดอย่างหนักเรื่องเดเมียน อาการหึงหวงเข้าขั้นรุนแรงจนเธอนอนไม่หลับ ไฟในอกคับแน่น เธอต้องทำอะไรสักอย่างเร็วที่สุดก่อนที่จะสายเกินไป“ถึงกันกี่โมงเหรอ”“ถึงดึกมากเบล เนี่ยยังไม่มีใครตื่นเลย”“วันนี้อู่ปิดไหม”“ฮือ ปิดสองวันให้ลูกทีมพักผ่อน เบลมีอะไรหรือเปล่า”“เบลกำลังไปที่อู่ ฟีฟี้เปิดประตูให้เบลด้วยนะ”“เดี๋ยวนะเบล เบลจะมาทำไม”โซเฟียดีดตัวผุดลุกขึ้นนั่งทันที ภาพหน้าเข้มบูดบึ้งกระแทกเท้ายามขึ้นไปยังชั้นห้า“บอสอารมณ์ไม่ดีสุด ๆ เบล”“เบลรู้ แต่เบลอยากไปคุยกับเดเมียนให้รู้เรื่อง”“แน่ใจหรือเบล อย่างบอสไม่คุยหรอกนะ”“ไม่เป็นไรฟีฟี้ เบลรู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้น เบลใกล้ถึงแล้วเปิดประตูไว้ให้เบลนะเดี๋ยวเบลขึ้นไปเอง”โซเฟียเบิกตากว้างนั่งอกสั่นขวัญแขวนคนเดียว เบลล่ากำลังมาถูกเชือด นึกได้รีบลุกออกจากเตียง กดรีโมทเปิดประตูเหล็กบานใหญ่ เห็นรถหรูของเบลล่าเลี้ยวเข้ามาจอด ผ่านไปสักพักถึงได้ลงจากรถแหงนหน้าขึ้นมองระเบียงชั้นสี่ ตัดสินใจใช้บันไดแทนลิฟต์“เบล”“ไม่ต้องห่วงฟีฟี้
บทที่ 35 ~ กว้างกว่านี้ กว้างอีกมาก ๆ คนดีหน้าหวานแดงซ่านอีกครั้ง ขบริมฝีปาก จ้องหน้าเขาด้วยใบหน้าสวยคม มือเรียวขยุกขยิกบนหน้าตักตัวเอง ผมดำเงาสยายลงปิดหน้าอกไว้ครึ่งเต้าเพียงแค่เท่านี้ก็ทำให้เขา เดเมียน ชายหนุ่มเสเพลแพ้หมดรูป“รอเดี๋ยวนะเบลล่า รอที่เตียงอย่าไปไหน”ร่างแกร่งเปลือยเปล่ากระโดดผึงลงจากเตียงเดินไปยังห้องน้ำ น้องชายส่วนล่างผงกหัวทักทายชี้หน้าไปตลอดทาง ยิ่งทำให้เบลล่าตื่นตระหนกเมื่อเห็นเจ้าสิ่งนั้นถนัดตา กลืนน้ำลายและพึมพำกับตัวเอง‘เบลล่า เธอตัดสินใจผิดหรือเปล่า เธอจะรับสิ่งนั้นไหวใช่ไหม’ปังซีอีโอหนุ่มกระแทกประตูเสียงดัง เบลล่าล้มตัวลงนอนดึงผ้าห่มขึ้นปิดร่างกาย สังเกตห้องนอนตกแต่งห้องอย่างง่าย ไม่มีโทรทัศน์ มีเครื่องเล่นแผ่นเสียงวางอยู่มุมห้อง แผ่นเสียงแบบไวนิลค่อนข้างมากแสดงว่าเขาเป็นนักฟังเพลงตัวยงคนหนึ่ง ไม่มีถ้วยแชมป์ ไม่มีรูปรถ มีเพียงรูปวาดของศิลปินชื่อดังรูปเดียวที่แขวนอยู่บนผนังสีควันบุหรี่เเอ๊ดเดเมียนเดินออกมามองไปทางเบลล่า เธอยังนอนอยู่บนเตียงนั่นทำให้เขารู้ว่าไม่ได้ฝันไปเหตุการณ์อันน่าตื่นตกใจเมื่อครู่ทำให้เขาต้องเข้าไปตั้งสติในห้องน้ำ มองตัวเองในกระจกก่อ
บทที่ 36 ~ NC**ปลายนิ้วพลิ้วไหวเปิดกลีบสีชมพูระเรื่อออกจนพบปากทางเข้าไล้วนคลึงเคล้น ดวงตาสีเทาเฉดมืดลงด้วยแรงเสนห่า จ้องมองเนินสวาทตรงหน้า น้ำหวานฉ่ำชื้น ทางเข้าเล็กแคบ“เดเมียน คุณยังไม่ได้จูบฉันเลยค่ะ”“คุณอยากให้ผมจูบคุณหรือเบล”“ใช่ค่ะ”น้ำเสียงหวานใสอ้อนวอนสั่นเครือแผ่วเบา หน้าแดงก่ำเพราะไฟรักเร่าร้อน ทรวงงามบวมเปล่งรับมือใหญ่ เขาขยับขึ้นโน้มหน้าลง“มองตาผมนะเบลคนดี มองผมตอนที่ผมจูบคุณ”“อึก อ่า”ร่างระหงแอ่นหยัดยามนิ้วแกร่งแทรกเข้ากะทันหัน เปียกชื้น เฉอะแฉะ พร้อมจูบเร่าร้อน เสียงครวญครางอึกอักผ่านลำคอระหง เบลล่าคว้าข้อมือเขาไว้ มันมากเกินไป ให้ความรู้สึกซาบซ่านจนเกินไป และเร็วไป“เดเมียน ฉันไม่ไหว”“ฮือ ไม่ยักรู้ว่าเจ้านิคมันไก่อ่อน”เบลล่าตกใจที่รู้ว่าเขายังคิดว่าเธอนอนกับนิคแล้ว เดเมียนไม่เข้าใจตอนที่เธอขอโทษเขาคือเรื่องอะไร เบลล่าพยายามยื้อมือส่ายหน้าออกจากจุมพิตร้อนแรง“เดี๋ยวเดเมียน เราต้องคุยกันก่อน”“คุยอะไรเบลล่า ตอนนี้หมดเวลาคุยแล้วคนสวย ผมยิ่งกว่าแข็งโด่ และคุณก็เปียกจะแย่แล้วเบล”ร่างแกร่งแทรกเข่าเข้าตรงกลางหว่างขา ดันออกเปิดกว้างใช้มือจับต้นขาไว้แน่น ส่วนอีกข้างคว้
บทที่ 37 ~ NC**“เดเมียน”“ใช่เบล มันสุดยอดใช่ไหม”ดวงตาคมรีหรี่ปรือขึ้นพร่างพราย ชีพจรเต้นรัว ร่างถูกยกให้ขยับไปกลางเตียง แทรกหัวเข่ากลางหว่างขา มือใหญ่ดันหัวเข่าขวาให้ชิดหน้าอกใหญ่ จับแท่งร้อนจ่อปากทางโพรงรักโน้มหน้าจูบเบลล่าเคล้าเคลียปากเร่าร้อน แลกลิ้นถ่ายทอดความปรารถนา ส่งน้ำหวานเข้าปากอ่อนนุ่ม“หวานไหมเบล น้ำหวานของเบลหวานมากเลยรู้ไหม”จูบหนักหน่วงอ่อนหวานขณะกายแกร่งจ่อเลื่อนหาทางเข้าค่อยมุดปลายหัวเข้าสู่ทางรักคับแคบแน่นหนึบ“ฮื้อ แน่นมากเบล แคบมาก อ่า”เดเมียนสั่นไปทั้งกายเสือกกายเชื่องช้ามุดผ่านทางรักฉ่ำชื้น ครางต่ำในลำคอ ค่อยขยับทีละน้อย ถอยเข้าออกกระทั่งมุดเข้าส่วนหัว“โอ๊ย เบล ผม..ซี้ด เข้ายากมาก”ขยับกายเสือกเข้าอีกครั้งสอดใส่ครึ่งลำแล้วกระแทกลงจนมิด อกแกร่งสะท้านลมหายใจ โพรงนุ่มรัดแน่นจนเจ็บปวด“ผมจะพยายามช้า ๆ นะเบลคนดี โอ๊ย คุณรัดแน่นมาก อ่า”กายชายค่อยถอนออกเชื่องช้าจนเกือบสุด ทุกขณะห้วงเวลาเขาแทบขาดใจ กดเสยเข้าไปใหม่เป็นจังหวะเนิบนาบรอคนร่างเล็กปรับตัว รับท่อนใหญ่แกร่งร้อน รู้สึกซาบซ่านวาบขึ้นในทรวงอก เบลล่าทำเขามอดไหม้“อ่า เดเมียน”“ดีไหมเบล”แขนกำยำซ้อนใต้เข่าดัน
บทที่ 38 ~ มันดีเกินไปลุคก๊อก ก๊อก ก๊อก“บอสบะหมี่”“เอาวางไว้เลยเดี๋ยวออกไปเอาเอง เอะ เดี๋ยวๆ”บอสเปิดประตูยื่นมือมารับถุงบะหมี่ โซเฟียพยายามชะโงกหน้ามองลอดเข้าไปในห้อง“เบลล่ะบอส”“อยู่ข้างใน เฮ้!! เฮ้! เกินไปโซเฟีย”บอสใหญ่เอาสันมือดันหัวโซเฟียไว้ไม่ให้มุดเข้ามา จนทำให้ถุงอาหารถูกหน้าผาก“โอ๊ย ร้อนบอส!”“ดีสม แล้วกระเป๋ามาถึงยัง”“ถึงแล้วบอสอยู่ข้างล่าง บอสจะให้เอาขึ้นมาเลยเหรอ”“ใช่เอามาวางไว้หน้าประตู เดี๋ยวออกมาเอาเอง”“ฮั่นแน่ บอสอยากจะได้อุปกรณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อยู่ในกระเป๋าใช่ไหม”วืด..ขายาวยกขึ้นเตะออกไปแต่โดนแต่อากาศเมื่อนักขับสาวร่างเล็กกระโดดหลบ ลูกน้องสาววิ่งหัวเราะลงบันไดไปแล้ว“ลุค!!”“เอะอะอะไร”“ไม่มีอะไร บอสให้เอากระเป๋าขึ้นไป”เจ้าหนูโซเฟียบิดกายไปมาหน้าแดงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองหน้าลูกพี่นักแข่งปีศาจ“แล้วเรายิ้มอะไร”“นึกถึงของเล่นที่บอสขนไปน่ะสิ เอาไปไม่ได้ใช้แต่แล้วคงเพิ่งคิดได้”ลูคัสเหลือบตามองหน้านักขับนั่งหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียวประเดี๋ยวหน้านิ่งประเดี๋ยวหน้าแดง“โซเฟีย!!!”ร่างเล็กสะดุ้งโหยง เสียงบอสตะโกนลงมาจากชั้นห้า มองขึ้นไปเห็นหน้าบอสชะโงกลงมา“กระเป๋า
บทที่ 39 ~ NC**มือปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดจนหมด เลื่อนลงจากไหล่บางหล่นกองบนพื้น ปัดผมยาวออกไปทางหนึ่งพ้นไหล่เนียน เผยลำคอระหง ผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียน พรมจูบไล่ลงตามสีผิวรอยอาบแดด สองมือโอบกุมเต้างามจากด้านหลัง“เดเมียน ปิดม่านก่อนค่ะ”“ไม่ ไม่ต้องปิดหรอกคนดี ผมอยากเห็นคุณชัด ๆ”ร่างสูงคุกเข่าด้านหลังจับกางเกงบ็อกเซอร์เลื่อนลง“ยกขาขึ้นสิเบล”ปลีน่องเรียวยาวยกขึ้น เขาถอดกางเกงออกจากข้อเท้า สายตาคมเข้มกวาดมองสะโพกงามงอนผายทรงนาฬิกาทราย ปลายนิ้วไล้ตามรอยขอบบิกีนี่ที่เป็นรอยเส้นบางเหมือนท่อนบนเบลล่าตัวอ่อนระทวยแข้งขาอ่อนแรง มือเท้ากระจกหน้าต่างด้านหน้าพยุงตัวเองไว้ ริมฝีปากหนาอุ่นร้อนระดมจูบสะโพกกลมสวยไม่พัก กุมแก้มก้นเธอไว้ยกขึ้นเคล้นคลึงฟ้อนเฟ้น ปลายนิ้วไล้เรื่อยจนถึงต้นขาด้านในเฉียดกลีบบาง“เดเมียนคะ”“ยกขาขึ้นเหยียบขอบเตียง เบลคนดี”เขาจับขาข้างหนึ่งของเธอยกขึ้นเหยียบบนขอบเตียง มุดหน้าเข้าข้างใต้หว่างขา เงยหน้าจูบเนินสาวด้านบน“คุณแฉะแล้วที่รัก”“เดเมียน อ่า”เสียงครางสั่นเครือ ร่างสะท้านเฮือกยืดตัวยามลิ้นสากลงลากโลมเลีย ปลายลิ้นพลิ้วไหวหยอกเย้าเนินเนื้อสาวดูดดึงกลีบบางปากทางเข้าเสีย
บทที่ 40 ~ NC**ตับ ตับสะโพกสอบเพรียวของชายหนุ่มเร่งจังหวะขึ้น ร่างสูงโค้งตัวลงใช้มือหนาดันศีรษะหญิงสาวไว้ในจมลงเตียงนุ่ม กระแทกโถมสะโพกสอบตอกลงไป“โอ๊ย เบล ซี้ด ชอบไหมเบล”ร่างใหญ่โตโหมแรงลงบนสะโพกงาม ความแรงที่เขาส่งมาทำเธอสั่นสะเทือนไปทั้งร่าง จังหวะกระแทกกระทั้นสม่ำเสมอต่อเนื่องไม่หยุด“อ่า เดเมียน เบลจะเสร็จอีกแล้ว”“แบบนั้นเลยเบล ตอดอีก โอ๊ยผมก็จะไม่ไหวแล้วเบล ใกล้แล้ว”เพียะ เพียะเบลล่าสะดุ้ง มือสีเข้มตบสะโพกงอนงามอย่างแรงยามสอดใส่ รอยแดงก่ำซ่านขึ้นรอยฝ่ามือ ความเจ็บแปลบยิ่งส่งให้เบลล่าดิ้นพล่านด้วยความทรมานเสียงครวญครางผสมผสานกันระหว่าคนทั้งคู่ ภายในห้องเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ สองหนุ่มสาวเหงื่อท่วมกายด้วยแรงสวาท ชายหนุ่มร่างใหญ่ยังโหมส่งไม่มีพักจนกายสาวอ่อนระโหยแผ่นหลังบอบบางแอ่นโค้งใต้ร่างเขา ศีรษะงามใต้ฝ่ามือสั่นไหว เขาต้องการอ่อนโยนกับเธอเหลือเกินแต่ทำไม่ได้อารมณ์ดิบเถื่อนพุ่งแรงขึ้นทุกครั้งที่ได้อยู่ข้างในความสดสาว เขาต้องการทำอีก ป่าเถื่อนรุนแรง หลาย ๆ ครั้งจนหญิงสาวไม่สามารถร่วมรักกับใครได้อีกความหวงแหนแน่นหน้าอกและเขาปลดปล่อยมันออกมาด้วยเรี่ยวแรงที่ขับเคี่ยวร่างบอ
บทที่ 41 ~ เบล แย่แล้ว เธอเสร็จเขาแล้ว“ก๊อก ก๊อก ลุค!!”ร่างน้อยยืนอยู่หน้าประตูห้องนอน แว่วเสียงบิดขี้เกียจจากในห้อง เสียงฝีเท้าหนักลากขามาทางประตู“แอ๊ด..”“ว่าไง”หนุ่มผมดำอดีตนักขับฉายาปีศาจนักแข่ง ยืนเปลือยอกใช้มือเท้าประตูอีกมือดึงผ้าห่มที่พันรอบเอวไว้ จ้องโซเฟียด้วยสายตางัวเงีย“ลุค มันสองวันแล้วนะ”“อะไรโซเฟีย สองวันอะไร หาว..”“ยี้ หาวเอามือปิดปากด้วยสิ ก็เบลน่ะสิไม่ออกมาจากห้องบอสมาสองวันแล้ว”“แล้วยังไง?”“ลุคสองวันเลยนะ! เบลยังอยู่ดีไหม?”“ทำไมไม่ไปถามเดเมียนเอง”มือใหญ่ง้างประตูเตรียมปิดใส่หน้า โซเฟียยื่นเท้าน้อยขัดไว้ได้ทันก่อนใช้มือดึงไว้หลุบตัวเข้าไปในห้อง อาศัยตัวเล็กวิ่งปรู้ดไปถึงเตียงใหญ่“ลุคต้องช่วยดูให้โซเฟียด้วย โซเฟียเป็นห่วงเพื่อน”คนร่างสูงเดินลากขากลับมายังเตียงในมือดึงผ้าห่มหนาตามติดมาด้วย ทิ้งตัวลงบนที่นอนดึงผ้าห่มคลุมโปง“ลุค อย่าทำแบบนี้สิ”โซเฟียกระชากผ้าห่มจากมือใหญ่ขืนไว้ยื้อกันไปมาสักพักจนคนร่างเล็กเหนื่อยหอบนั่งแหมะลงกลางเตียงแล้วล้มตัวลงนอนตาม“เอาซี้ ถ้าลุคไม่ช่วยโซเฟียจะไม่ไปไหน”บ้าจริง! ลูคัสขนลุกเกรียวใต้ผ้าห่ม สลัดภาพจินตนาการยามโซเฟียนอนอยู
บทพิเศษ ~ NC**“อ่า เบ๊บ”“จ้าหยาหยีสวีทฮาร์ท”เสียงทุ้มขานรับเสียงกระเส่า ท่อนล่างยังขับเคลื่อนไม่พัก ค่อนคืนมาแล้วหลังจากพิธีแต่งงานเร่งด่วนรถตู้เพิ่งผ่านพ้นไปไม่กี่ชั่วโมงกำลังย่ำเท้าเข้าเช้าของวันใหม่ แต่กิจกรรมเข้าจังหวะไม่ผ่อนปรน“คุณใกล้หรือยัง”“ฮื้อ อีกเบล อีกสักพักนะสวีทฮาร์ท”“โอ๊ย โอ๊ย เบลไม่ไหวแล้วนะ”“ซี้ด แต่มันยังเพิ่งไม่นานเองที่รัก”ร่างแกร่งนอนตะแคงข้างซ้อนหลังจับต้นขาเรียวยาวงามยกสูงไว้ข้างหนึ่งส่งแรงกระแทกกระทั้นจนเบลล่าสั่นสะเทือน“ฮื้อ แต่นี่มันรอบสองแล้วนะ อ่า โอ๊ย”ท่อนเนื้อร้ายไม่ฟังเสียงครวญครางอ้อนวอนของหญิงสาว ยังเสียดแทงเข้าร่องฉ่ำชื้นไม่พัก กลีบบางบอบช้ำแดงก่ำแม้มีน้ำหล่อเลี้ยงช่วยชะลอ“งั้นเดี๋ยวนะฮันนี่”ร่างใหญ่ค่อยถอดท่อนแกร่งออกเชื่องช้าพาความทรมานให้ชายหนุ่มจากการตอดรัดจนต้องสูดปากกลิ้งร่างสูงไปทางขอบเตียงหยิบหลอดเจลเย็นกลิ่นสดชื่นสีฟ้าพร้อมเครื่องนวดแบบสั้นขนาดพอเหมาะมือเป็นแท่งร่างเล็กล้มนอนคว่ำทันทีที่เขาปล่อยมือ ตะแคงหน้าดูว่าพ่อร่างโตผละออกไปทำอะไร หลังจากได้เห็นสิ่งที่เดเมียนหยิบขึ้นมาดวงตาที่เฉียงคมพลันกลมโตกลิ้งออกจากเตียงเตรียมผละหนีเข้า
บทพิเศษ ~ Yes, I do.เดเมียนยื่นมือออกไปรับมือคนอ้วนที่สาธยายแนะนำตัวและคนผอมที่เพิ่งวิ่งกลับมาจากปิดไฟหน้ารถ ยื่นมือออกมารอล่วงหน้าแล้ว ที่จริงในใจเขายังไม่แน่ใจว่าการแต่งงานจะเป็นแบบไหน ในเมื่อเขายังไม่เห็นอะไรเลยนอกจากรถตู้หนึ่งคัน“เออ ผมว่าเราเข้าเรื่องกันดีกว่าครับ ผมต้องการแต่งงานกับ เบลล่าคืนนี้เลย ไม่ทราบว่า..”“ได้เลยอยู่แล้วครับ เรามาที่นี่ก็เพื่อสิ่งนี้ เพื่อแต่งงานให้พวกคุณ”พ่อหนุ่มคนอ้วนที่ชื่อเรสผายมือออกสองข้าง และเมื่อพูดเสร็จสองหนุ่มอ้วนผอมก็เดินกลับไปที่รถตู้ เปิดประตู้ท้ายจัดแจงหยิบข้าวของใช้บรรดาจิปาถะหลายแหล่ออกมา“ไม่ทราบพวกคุณชอบแบบไหนครับ เรามีบริการจัดธีมทุกรูปแบบ อย่างที่กำลังนิยมอยู่ในตอนนี้จะเป็นธีมเอลวิส เราสามารถทำให้ได้ถ้าพวกคุณต้องการ ชู่ว์... แต่อย่าดังไปถ้าพวกคุณเลือกธีมเอลวิสอาจต้องจ่ายลิขสิทธิ์ทีหลัง ฉะนั้นผมไม่แนะนำ”ในระหว่างบรรยายรายการที่พวกเขาทั้งหมดทำได้ มือของทั้งคู่ไม่อยู่นิ่ง อีกคนประกอบป้ายตั้งกระดานดำ อีกคนหยิบโคมไฟประดับประดาออกมาติดเข้ากับโครงบนหลังคารถ โยงลงขาตั้งไม้ที่นำมาตั้งไว้อยู่ก่อนหน้าแล้ว ดั่งร้านคาเฟ่ข้างทางเล็ก ๆ ที่ม
บทพิเศษ ~ เวดดิ้งด่วนยามค่ำคืนในนครลาสเวกัสเมืองคนบาปยังคลาคล่ำไปด้วยรถราและผู้คน ชายหนุ่มร่างโตซีอีโอทีมอัลฟ่าฮัทเตอร์ขับรถคันเล็กที่เช่ามาไว้ใช้ชั่วคราวเมื่อไม่กี่วันก่อน ตะเวนไปทั่วทุกมุมเมืองที่คาดว่ามีโบสถ์ตั้งอยู่“โบสถ์สุดท้ายแล้วเบล”เสียงทุ้มต่ำละห้อยอ่อนแรงจากการขับรถไปทั่วเมืองเพื่อค้นหาโบสถ์ใดก็ได้ที่รับแต่งงานในคืนนี้!สาวหน้าคมลูกครึ่งเอเชียอมยิ้ม เธอไม่ยี่หระแม้ว่าไม่ได้แต่งงานกันในคืนนี้ เวลายังอีกยาวไกลและเธอมั่นใจแล้วว่าเดเมียนมั่นคงกับเธอตลอดไป“ไม่เป็นไรหรอกคะเดเมียน เรารอพรุ่งนี้ก่อนก็ได้ค่ะ รอที่ทำการเปิดเพื่อไปขอใบอนุญาตจากนั้นค่อยนำใบมาให้โบสถ์ อีกแค่คืนเดียวเองค่ะ”“ไม่ได้ ต้องคืนนี้เบล”ชายหนุ่มยังยืนกรานคำเดิม เขาเบือนหน้าออกจากโบสถ์หลังสุดท้ายที่เขากำลังเสี่ยงเดินลงจากรถไปเคาะเรียกบาทหลวงกลางดึก อีกสิบห้านาทีเที่ยงคืน และนั่นทำให้เขาเริ่มหมดกำลังใจ“หลังสุดท้ายแล้วเบล”สาวน้อยที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับพยักหน้ารับรู้ให้กำลังใจชายหนุ่ม แม้ว่าเธอรู้ว่าโบสถ์เหล่านี้ไม่มีวันรับพวกเราทั้งคู่เข้าไปทำพิธีก็ตามนั่นเพราะพวกเธอไม่มีใบอนุญาตที่รับรองจากงานทะเบียน แต่เม
บทที่ 79~ เอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบาอย่างที่ใจเขานำพา The End “เบล เป็นอะไร”“หือ อะไรเหรอฟีฟี้”“เนี่ยตรงนี้ เบลไปโดนอะไรมา”โซเฟียใช้นิ้วจิ้มไปยังซอกคอเบลล่า เธอเห็นรอยจ้ำช้ำหลายรอยเหมือนถูกแมลงกัด“เบลแพ้แมลงเหรอ”“เปล่า”เบลล่าเสียงสูงมือเรียวรีบตะครุบต้นคอทันที มองต้นเรื่องที่ยืนไม่รู้ไม่ชี้คุยเรื่องแผนการแข่งขันกับลูคัสหากแต่ใบหน้ายิ้มกริ่ม“ว่างหรือไงโซเฟีย”“ไม่ว่างหรอกบอส แค่สงสารเบลแพ้แมลง บอสก็อย่าเปิดไฟนอนสิ แมลงมันเยอะ”บอสหนุ่มมองหน้าโซเฟียส่งสายตาเข้มหรี่พิฆาต สาวนักแข่งนี่มันชักเอาใหญ่เพราะมีลูคัสให้ท้าย“ไปเตรียมตัวได้แล้ว เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมง”“ครับผม” คนร่างบางผมบลอนด์ยกมือทำความเคารพเท้ากระทบพื้นแล้ววิ่งปรู้ดเข้าจุดพิทที่ทีมงานเข็นรถออกมาจากด้านในก่อนเช็ครายละเอียดอีกรอบ"นายควรอบรมเด็กนายให้ดี ปากคอเราะร้ายเข้าไปทุกวัน”“นายไปถือสาอะไรกับเด็กมันเดเมียน คุยเรื่องแผนก่อน รอบนี้ทางสหพันธ์ให้ยางมาเริ่มจากยางแข็ง ก่อนให้เปลี่ยนเป็นยางอ่อน”“ก็ดี ยางแข็งวิ่งรอบได้นานกว่า แข่งกลางคืนอากาศไม่ร้อนอุณหภูมิยางคงไม่มีปัญหา”“แต่สนามนี้ยังไม่เคยมีใครได้แข่ง”“ก็จะได้แข่งรอบนี้แ
บทที่ 73 ~ NC**‘เอาเลยครับท่านผู้ชม ตอนนี้เดอะคิดเรายังตามหลังเซบาสเตียนหนึ่งวินาที แล้วเป็นโซเฟีย สปรินต์รอบแรกเมื่อเช้าเดอะคิดยังได้โพลเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าสปรินต์รอบสองจะได้ที่เดิมหรือเปล่า เอาล่ะใกล้แล้วครับ มากันเร็วมากดูจากหน้าจอแล้วสามร้อยสามสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง อีกนิดเดียวครับ นิคแซงแล้ว โอ๊ย เฉือนกันแค่นิดเดียว เราได้ผู้ชนะรอบสปรินต์แล้วครับ ยังคงเป็นเดอะคิดแห่งทีมเรนเจอร์วัน ตามด้วยเซบาสเตียน และโซเฟีย”เบลล่ากระโดดดีใจเมื่อเดอะคิดสามารถแซงหน้าเซบาสเตียนได้เส้นยาแดงผ่าแปดนั่นคือเสี้ยววินาทีจากการแข่งรอบสปรินต์ร้อยเมตร วันนี้เขาเก็บแต้มไปอีกแปดแต้มเดอะคิดออกจากตัวรถยืนบนรถเอฟวันทุบอกตัวเองก่อนชูมือขึ้นบ่งบอกชัยชนะวิ่งไปหาทีมงานที่เป็นกองเชียร์ด้านข้างสนาม พวกเขาคือเสาหลักของทีมไม่ใช่นักขับ การเหยียบและตัดสินใจใดในขณะขับรถความเร็วสูงที่อาจทำให้คนตายได้ต้องมีความไว้วางใจทีม และเขาไว้วางใจทีมเรนเจอร์วัน ไว้ใจคริสโตเฟอร์ที่ชุบเขาขึ้นมาจากกองดินซีอีโออัลฟ่าฮัทเตอร์หงุดหงิด เขาแพ้รอบสปรินต์ทั้งสองรอบและ ควอลิฟายเมื่อวาน ทำให้พรุ่งนี้วันแข่งทีมของเขาเซบาสเตียนจะได้จุดสตาร์ทที่สอง
บทที่ 72 ~ แย่แน่ ๆ แบบนี้เวลาสายมากแล้วเมื่อทั้งสองมาถึงจุดพิท การซ้อมเริ่มต้นขึ้นแล้ว ตอนนี้นักขับทั้งหมดกำลังอยู่ในเลนแข่ง“ลุค”“มากันสะที บ่ายควอลิฟายเลย นักแข่งเราไม่ต้องพักกัน”“เห็นว่ากฎใหม่ทดลองใช้ไปก่อน ไม่แน่อาจจะยกเลิกก็ได้เพื่อน”ลูคัสเอี้ยวตัวข้ามเดเมียนมาทางเบลล่า เห็นหญิงสาวนุ่งกางเกงยีนส์เหมือนเคยแต่เสื้อทีมเปลี่ยนไป“อ้าว นี่เบลล่าคิดย้ายมาเป็นซีอีโอทีมนี้แล้วเหรอครับ”ซีอีโอสาวก้มมองเสื้อยืดทีมที่ตัวเองใส่อยู่ เป็นเสื้อยืดทีมสีขาวมีคำว่าอัลฟ่าฮัทเตอร์และสปอนเซอร์หลักของทีมกระจายไปตามตัวเสื้อ ก่อนเงยหน้ามองเดเมียนทำปากบุ้ยไปทางชายหนุ่ม“ซีอีโอของคุณนั่นแหละยัดเยียดให้ใส่”น้ำเสียงจนใจท้อแท้ทำลูคัสกลั้นขำ เพื่อนรักของเขามันขี้หวงขั้นสุด นี่ตั้งใจประกาศบอกทุกคนว่าอย่าได้เสนอหน้าเข้ามาโดยให้เบลล่าใส่เสื้อของตัวเอง“เบล!!”“พี่คริส! ขอตัวไปหาพี่ก่อนนะคะ”มือแข็งยังจับแน่น เบลล่าออกแรงกระตุกออกแต่ยังดึงจนเธอจ้องตาคมเขม็ง ลูคัสแว่วยินเสียงพึมพำไม่ถนัดนักที่เบลล่าพูดข้างหูเดเมียน เจ้าเพื่อนตัวโตหน้าแดงขึ้นทันทีแล้วปล่อยมือเบลล่า เธอแน่มาก!“เดเมียน ดูท่าแล้วนายเสร็จแน่ครั
บทที่ 71 ~ โรคจิตหื่นกาม“โซเฟีย เบลติดต่อมาบ้างหรือเปล่า?”โซเฟียที่กำลังนั่งยองอยู่หน้ารถเอฟวัน ตรวจดูสภาพรถแข่งตัวเองเมื่อคราวก่อนโดนเซบาสเตียนทีมเดียวกันเบียดจนเป็นรอย เงยหน้าพร้อมลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นคริสโตเฟอร์พี่ชายของเบลล่าเพื่อนสนิท“ค่ะ พี่คริส เบลอยู่ที่นี่”“เฮ้อ! พี่ว่าแล้ว คุณแม่ติดต่อเบลไม่ได้มาหลายวัน ท่านกังวลมากว่าเบลหายตัวไป แต่พี่พอรู้ว่าเบลต้องมาที่สนามแข่งลาสเวกัสแน่”“มาเมื่อวันก่อนค่ะ แต่โซเฟียไม่เจอมาสองวันแล้วนะคะ ยังไงพี่คริสลองถามบอสดูสิคะ”เสียงโซเฟียกล้า ๆ กลัว ๆ พูดหยั่งเชิงแทนเพื่อนเผื่อเห็นท่าไม่ดีจะได้เตือนเบลล่า“ไม่เป็นไรหรอก พี่คิดว่าเวลาพิสูจน์ตัวเองสามเดือนมันมากเกินพอแล้ว ต่อไปนี้คงต้องเป็นตัวเบลเองที่ต้องพิสูจน์หมอนั่นต่อด้วยตัวเอง”โซเฟียค่อยยิ้มได้เอนตัวไปด้านหลังชะโงกหน้าลอดผ่านพี่ชายเพื่อนรักทำสัญลักษณ์นิ้วมือโอเคให้ชายหนุ่มผมดำร่างโตฮีโร่ในดวงใจของเธอ ที่ยืนแอบมองด้านในอย่างวิตกกังวล“แล้วนี่พี่คริสจะไปหาเบลไหมคะ โซเฟียคิดว่าคงอยู่ที่ห้องบอส”“ไม่หรอกโซเฟีย ปล่อยสองคนนั้นไปเถอะ พี่มีหน้าที่ต้องทำ ใกล้ได้เวลาซ้อมแล้วพี่ขอตัวก่อน ไปนะ”“ค่
บทที่ 70 ~ NC**จับร่างบางให้ขึ้นนั่งคร่อม มือรั้งแผ่นหลังบอบบางดันมาด้านหน้า ปากพรมจูบระเรื่อยทั่วรอบทรวงงามไม่เว้นแม้จุดเดียว ขบกัดด้านข้างเต้า ฐานล่าง แม้กระทั่งยอดหัวนมสีน้ำตาลอ่อนที่เน้นเป็นพิเศษ“อ่า เดเมียนคะ”“ฮื้อ ดีไหมเบลคนดี ชอบไหม”กัดลงแรงอีกข้างจนกายสาวสะดุ้งเสียวร้องคราง มือตะโบมบีบทรวงอกงามเคล้นคลึง ไถลจูบไล่ขึ้นไหล่แบบบางกัดเล็กน้อย ค่อยไต่ขึ้นถึงดวงหน้างาม ปากหนาดูดดึงขบกัดตลอดทางจนถึงริมฝีปากที่อ้าเผยอหอบหายใจ ฉกลิ้นกวาดรอบโพรงปาก“หกเดือนนานจนคุณต้องเรียนรู้ใหม่นะที่รัก ใช้ลิ้นกับผมสิเบล”ร่างเล็กอ่อนระทวย เสียงครางต่ำทุ้มสั่งเธอชิดริมฝีปาก มือใหญ่บีบคางให้เปิดปากออก เธอส่งลิ้นเล็กเย้าแหย่ปากหนาเตะเลียโดยรอบจนเปียกชื้นแล้วตวัดเข้าโพรงปากเดเมียนหยอกล้อกับลิ้นสากเขา“ใช่เบล แบบนี้เลย”เบลล่าดึงเสื้อยืดทีมสีขาวที่เหมือนของเธอออกจากร่างสูงใหญ่ อกแน่นตึงด้วยกล้ามเนื้อ พรมจุมพิตรอยสักบนหัวไหล่พร้อมตวัดเลีย มือบางลูบไล้เลื่อนลงรอบลำตัวหนา จนถึงหัวนมสีเข้มตวัดลิ้นเลียจนแข็งตึงเลียนแบบเขาที่ทำกับหน้าอกเธอ ขบกัดเบา ๆ“โอ๊ย เบา ๆ หน่อยทูนหัว”“อือ ชอบแบบนี้ไหมคะ หรือแบบนี้”ป
บทที่ 69 ~ พลันตกหลุมรักอีกครั้งอย่างแรง “เดเมียน เราไม่ได้ใช้ถุงยางอีกแล้วนะคะ”เบลล่าหมดแรงล้มตัวลงบนเตียง โดยมีคนร่างโตล้มนอนข้างโอบเธอไว้จูบไหล่บางอย่างปลอบประโลม“คุณมายั่วผมถึงห้องเลยนะเบล ผมจะอดใจไหวได้ยังไง”“คุณโทษเบลได้ยังไงเดเมียน คุณควรพกไว้ตลอดสิ”“ก็ผมไม่ได้ตั้งใจจะใช้ จะพกทำไมกัน”“คุณนี่ ก็คุณเป็นผู้ชายคุณต้องพกไว้ฉุกเฉินสิ”เดเมียนผงกหัวขึ้นทันที หน้าหวานบึ้งตึง ส่งมือเกลี่ยปอยผมออกเอาไปทัดหู เขาอยากเห็นสีหน้าของสาวปากดีนัก“นั่นหมายความว่าให้ผมพกถุงยางไว้ แล้วผมก็นอนกับใครก็ได้อย่างนั้นเหรอ?”“ฮึ ลองดูสิเดเมียน ถ้าคุณไม่อยากโดนเฉือนส่วนนั้น หรือไม่คุณก็จะไม่ได้เห็นหน้าเบลอีกเลย”“อะไรกันแค่นี้ก็งอนสะแล้วคนสวยของผม”ร่างแกร่งโถมตัวใส่โอบร่างเล็กกระชับแน่น มือหนากอบกุมทรวงอกบีบคลึงเล่น ห่างเสนห่ากลิ่นสาบสาวมาหลายเดือน เจ้าหมาป่าก็แผงฤทธิ์ตั้งโด่ขึ้นอีกรอบ“เดี๋ยวหยุดเลยนะเดเมียน เราไม่มีถุงยาง เราจะเสี่ยงอีกไม่ได้นะคะ คุณต้องลงไปซื้อมาก่อน”“ฮือ แต่ผมอยากเอาอีกรอบแล้วที่รัก ลองจับดูสิ เดเมียนน้อยเริ่มโตขึ้นอีกแล้ว”ไม่พูดเปล่าเดเมียนเอามือเบลล่าลงจับส่วนล่างที่กำลังแข