7

EP7 - รักสุดร้าย ลูกชายมาเฟีย (ไคเดน)

ชายหนุ่มอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยเข้าห้องน้ำ ก่อนจะยืนหันหลังเมื่อเด็กหยิงกำลังทำธุระส่วนตัว ด้วยความไม่เคยชิน เล่นกับหลาน แต่ไม่เคยอยู่ด้วยกันลำพังมากขนาดนี้มาก่อน

"หนูเสร็จแล้วค่ะ"

"โอเค งั้นเราไปขึ้นรถเนอะ"

เมื่อเดินออกมา เด็กหญิงพยายามเดินไปล้างมือ แต่ด้วยความที่ตัวเล็ก และอ่างอยู่สูง แม้จะเป็นก็อกอัตโนมัติ แต่ก็ยื่นมือไปไม่ถึง ไคเดนที่เห็นแบบนั้นก็เดินเข้าไปก่อนอุ้มขึ้นแล้วปล่อยให้เธอล้างมือจนเสร็จ

"คุณแม่บอกว่าต้องล้างมือค่ะ มันไม่สะอาด"

"อ่อ ครับ"

ไคเดนรู้สึกว่าแม่ของไคย์ลี่คงจะสอนมาเป็นอย่างดีไม่น้อย แต่เขาเริ่มอยากรู้มากขึ้น ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันนะ ทำไมทำเรื่องพวกนี้คนเดียว ในขณะที่รู้ทั้งรู้ว่าเขาเป็นพ่อ ไม่ใช่การตั้งท้องที่ไม่รู้ว่าใคร

ระหว่างทาง เขานั่งคิดเรื่องพวกนี้ซ้ำไปซ้ำมา จนปวดหัว ในขณะที่ถึงบริษัท เขาเดินจูงมือไคย์ลี่ไปโดยที่มีสายตาของพนักงานทั้งบริษัทมองด้วยความสงสัย แต่ไคเดนก็ไมไ่ด้ตอบอะไร เพียงแค่พูดกับเลขาเท่านั้น

"ไม่ต้องถามตอนนี้ เอกสารวางบนโต๊ะ ผมจะรีบเซ็นรีบกลับ แล้วหาขนมเค้กกับน้ำผลไม้ให้ไคย์ลี่ด้วย เรื่องอื่นอย่าเพิ่งถาม ผมฝากไคย์ลี่ด้วย"

ไคเดนเอ่ยรวดเดียวก่อนนั่งลงเซ็นเอกสาร ในขณะที่เลขาสาวยืนอ้าปากค้างเมื่อได้รับเด็กหญิงตัวน้อยที่ชื่อไคย์ลี่ซึ่งก็ไม่รู้ว่าคือใคร ไม่เคยเจอมาก่อน เลขาก้มมองเด็กหญิงด้วยความสงสัย เด็กหญิงก็เงยมองด้วยความไร้เดียงสา

"อย่าถามไคย์ลี่เยอะ ดูให้ผมจนกว่าผมจะเซ็นเสร็จพอ" ไคเดนที่เอ่ยโดยที่ไม่ได้มองทั้งคู่ มือเซ็นเอกสาร เพราะรู้สึกว่าเลขาสาวจะเริ่มถามว่าชื่ออะไร เป็นหลานเขาคนไหน

"คุณไคเดนคะ ลูกสาวเหรอคะ!!!!"

"ก็ผมบอกว่าอย่าเพิ่งถามเยอะ"

"ค่ะๆ"

หลังจากที่เซ็นเอกสารเสร็จด้วยความเร็วแสง เขาก็พาไคย์ลี่ขึ้นรถเพื่อกลับ แต่สายเรียเข้าจากแม่ของเขาก็ดังขึ้น

(ครับแม่)

(วันนี้แม่กลับไม่ทันนะคะลูกชาย ดูหลานไปก่อนนะ)

(ครับ!!!! แล้วผมจะดูอะไรยังไงแม่ ผมไม่เคยเลี้ยงเด็ก)

(ก็บอกว่าแม่บ้านมีเยอะ!!! มันจะไปยากอะไร ของก็จัดให้หมดแล้ว เสื้อผ้าก็ไปส่งแล้ว มันยากตรงไหนห๊ะ!!!)

(โห แม่แยกเขี้ยวใส่ผมอีกแล้ว)

(เดี๋ยวเถอะ แล้วดูดีๆนะ กลับไปถ้าหลายเป็นอะไร มีแผลนะ มึงโดน)

หรรษาที่เชื่อสนิทใจและเห่อหลานสาวที่เพิ่งเจอกันวันแรกเอามากๆ แต่ไคเดนที่วางสายก่อนใช้มือข้างที่ไม่ได้จับพวงมาลัยรถตบหน้าผากตัวเองเต็มแรง

"ตายกู"

"คุณพ่อเจ็บมั้ยคะ"

"ไม่ครับ"

หลังจากมาถึงที่บ้าน ความหายนะครั้งใหญ่ก็มาเยือน เมื่อคฤหาสน์ที่มีทั้งบ้านหลังหลัก บ้านปีกขวา และปีกซ้าย กลับเงียบสนิท เพราะวันนี้ไม่มีใครอยู่เลย สองคนที่จะช่วยเขาได้คงจะมีแค่เอแคล น้าสะใภ้และดานีนเมียของมาเฟียที่พอเลี้ยงเด็กเก่งมาก แต่กลับไม่มีใครอยู่เลย

"หายนะอะไรของกูวะวันนี้"

ไคเดนที่มีนัดดื่มคืนนี้ ก็ได้แต่กุมขมับ เพราะตอนนี้ไคย์ลี่คงไม่คุ้นกับใครเลย ก็เอาแต่เดินตามเขาตลอดเวลา กระทั่งมื้อเย็น แม่บ้านสี่คนกัลการ์ดอีกสองคน ก็ยืนลุ้นตัวโก่งว่าไคเดนจะป้อนข้าวไคย์ลี่

"จ้องอะไรกัน" ไคเดนเอ่ย

"นายตักข้าวคำใหญ่กว่าปากคุณหนูอีกครับ ติดคอตายได้นะครับ"

"กูไม่เคยเลี้ยงเด็กเว้ย"

"หนูกินเองได้ค่ะ"

เด็กหญิงที่รับช้อนจากไคเดนก็นั่งตักอาหารเข้าปากเองทีละคำ ไคเดนที่โล่งอกไปพร้อมกับแม่บ้านและบอดี้การ์ดที่ลุ้นไปด้วย เพราะหากปล่อยให้ไคเดนป้อน ไคย์ลี่น่าจะข้าวติดตอตายตั้งแต่คำแรก

หลังจากจบมื้ออาหาร ไคย์ลี่ที่อาบน้ำเองได้ และมีแม่บ้านช่วยใส่เสื้อผ้า ก็เข้านอนในห้องนอนใหม่ที่ไม่คุ้นเคย สถานที่และคนที่ไม่คุ้นเคยเลยแม้แต่น้อย เธอเริ่มซึมและนอนกอดตุ๊กตาก่อนร้องไห้ออกมาแบบแทบไม่มีเสียง ไคเดนที่ว่าจะออกไปก็ต้องชะงักฝีเท้าทันทีและเดินกลับมา

"เป็นอะไรครับ"

"หนูอยากหาคุณมะ..แม่ ฮึก"

"เอ่อ...แล้วต้องทำยังไงก่อน เอ่อ..." ไคเดนที่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดีก็ได้แต่ปลอบแบบเก้ๆกังๆ ใช้มือลูบบนผมเด็กน้อย เธอรีบซุกตัวนอนในขณะที่ไคเดนนั่งข้างๆ

น้ำตาที่เปียกชุ่มไปทั่วดวงตาและแก้มกลมๆนั่น ทำเอาไคเดนเริ่มรู้สึกสงสาร จึงนั่งปลอบแบบนั้นจนกระทั่งหลับสนิท เขาจึงเดินออกจากห้องนอนมา

"ดูคุณหนูด้วยนะ"

CLUB

ไคเดนมานั่งดื่มกับเพื่อนๆ ตอนนี้ชีวิตเขาพลิกผันภายในหนึ่งวัน จากชายหนุ่มโสด จู่ๆก็เป็นคุณพ่อลูกหนึ่ง เขาดื่มจนกระทั่งตีสามกว่าจึงได้กลับ เมื่อมาถึงบ้านปีกซ้าย ได้รับรายงานจากแม่บ้านว่าไคย์ลี่ตื่นมาถามหาเขาและก็หลับไปอีกครั้ง

ไคเดนเดินเข้าห้องนอนของไคย์ลี่แล้วมองเด็กน้อยอยู่ไม่นาน ก็เผลอนอนหลับไปที่โซฟาในห้องนั้นทั้งที่ยังไม่ได้เปลี่ยนชุด

เช้า

ไคเดนตื่นมา ก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องนอนของไคย์ลี่และห่มผ้า นาฬิกา กระเป๋าเงิน กุญแจรถ ถูกวางไว้บนโต๊ะ แต่มองไปที่เตียงเล็กๆนั่นกลับพบว่าเด็กน้อยตื่นออกไปแล้ว และเตียงถูกพับผ้าอย่างดี

หลังอาบน้ำ เขาลงมาเจอไคย์ลี่ที่นั่งกินข้าวเองโดยมีแม่บ้านยืนไม่ห่าง ก่อนเข้าไปนั่ง เขาเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทถึงเรื่องเมื่อคืน

"ทำไมเมื่อคืนไม่มีใครเรียกกูไปนอนที่ห้องวะ"

"ก็นายเขาไปห้องคุณหนูแล้วหลับเลย เลยไม่มีใครเข้าไปกวนอีกครับ"

"แล้วใครเอาผ้าห่ม ห่มให้กู??"

"ไม่ทราบครับ"

ไคเดนนั่งที่โต๊ะอาหาร เด็กหญิงที่กำลังกินมื้อเช้าก่อนหน้าก็ยิ้มให้เขา ก่อนนั่งกินข้าวอย่างเรียบร้อย ไคเดนยกมือถือขึ้นดูกล้องวงจรปิดในห้องนอนของไคย์ลี่เมื่อคืน กลับพบว่า เป็นไคย์ลี่ที่ตื่นขึ้นแล้วเดินถือผ้าห่มมาห่มให้เขา แถมถอดนาฬิกาและวางของเขาไว้อย่างดี ภาพวิ่งไวจนกระทั่งเช้า ไคย์ลี่ตื่นนอนแล้วพับผ้าห่มเก็บ แล้วเดินอย่างเบาๆผ่านเขาที่หลับไปอาบน้ำแต่งตัวเอง ก่อนเดินออกจากห้องพร้อมแม่บ้านที่มารอรับที่หน้าห้อง

"เมื่อคืนหนูห่มผ้าให้พ่อเหรอครับ?"

"ค่ะ"

"อ่อ.."

"คุณพ่อจะหนาว"

นี่เพียงแค่24ชั่วโมงแรกที่อยู่ด้วยกัน เด็กหญิงตัวน้อยกลับมีอะไรให้เขาประหลาดใจอย่างหนักหลายต่อหลายเรื่อง

"ไปดูกล้องวันที่ไคย์ลี่มา ว่าคนมาส่งคือใคร หน้าตายังไง กูต้องหาความจริง"

"ครับนาย"

ทางด้านซัมเมอร์ที่วันนี้ตัดสินใจมาหาไคเดนที่บ้านของเขาที่รู้มาว่าที่ไหน แต่เมื่อมาถึงกลับพบว่ามันใหญ่ยิ่งกว่าวังเสียอีก

"โห ใหญ่ขนาดนี้อาณานิคมหรือบ้านคนนะ"

"มาหาใครครับ" การ์ดหน้าประตูเอ่ยทักขึ้น"

"อ่อ มาหาคุณ..คุณไคเดนค่ะ บอกว่าฉันชื่อซัมเมอร์"

"รอก่อนนะครับ"

หลังจากนนั้นไม่นาน เธอก็ได้รับอนุญาติ แบะบอดี้การ์ดพานั่งรถกอล์ฟไปยังบ้านปีกซ้ายหลังรองของไคเดน ซัมเมอร์ตื่นตาตื่นใจมาก เพราะไม่เคยเห็นบ้านใหญ่ขนาดนี้ใกล้ๆ

"มาหาฉันมีอะไร?"

"ฉันจะมาคุยเรื่องชดใช้หนี้ค่าสูทคุณ"

ซัมเมอร์สังเกตุเห็นเด็กหญิงตัวน้อยเข้า เธอก็ได้แต่ยิ้มให้เพราะน่าตาน่ารัก ที่แท้เขาก็มีครอบครัวแล้วนี่เอง แล้วแบบนี้เธอมาที่นี่จะมีปัญหาอะไรมั้ย

"ว่ามา"

"ฉันจะรีบพูด เดี๋ยวเมียคุณมาเห็นเข้าจะไม่ดี"

"เมีย? ฉันไม่มีเมีย"

"แล้วเด็กคนนี้หลานคุณเหรอ?"

"ลูกฉัน แต่ฉันไม่มีเมีย จบนะ"

"เอ้า"

"ฉัน..."

"เดี๋ยว!!! ฉันนึกออกแล้ว"

"ห๊ะ!!" อะไรของคุณ?" จู่ๆไคเดนก็เอ่ยขึ้น

"เธอไม่ต้องใช้หนี้ฉันเป็นเงินแล้ว เธอบอกเธอไม่มีเงินนิ ฉันมีงานชดใช้อื่นให้เธอทำ"

"ว่ามาเลย ฉันพร้อม"

"มาเป็นพี่เลี้ยงให้ลูกฉัน"

"สบายมาก ไม่ยากๆ ฉันทำได้"ซัมเมอร์เอ่ยด้วยความมั่นใจ

"ตลอด 24 ชั่วโมง"

"จะบ้าเหรอคุณ ขนาดนั้นไม่ได้หรอก"

"ทำไม?" ไคเดนที่คิดได้ว่าถ้ามีคนช่วยเขาดูไคย์ลี่ตลอดได้ ทุกอย่างจะจบ เขาจะได้ใช้ชีวิตเพลย์บอยของเขาได้ตามเดิม

"ฉันต้องไปทำงานหาเงินใช้ ไปเรียนอีก"

"เดี๋ยวฉันจ่ายเงินเธอเอง ส่วนเรียน มีวันไหนก็ไป แค่นั้น"

"ฉันจะมายังไงได้24ชั่วโมง?"

"มาอยู่ที่บ้านปีกซ้ายของฉัน จบ"

"ว่าไงนะ!!!!!"

"หูแตกหรือไง"

"ขนาดนั้นไม่ให้ฉันมาเป็นเมียคุณเลยล่ะ โห คิดได้ยังไงให้มาอยู่ที่นี่เลย"

"จะเอาไม่เอา ข้อเสนอ ไม่เอาก็จ่ายมาสองแสนห้าค่าสูท"

"โห เอาซิ แล้วให้ฉันเริ่มเมื่อไหร่"

"วันนี้เลย"

"โห ไม่ให้เตรียวตัวเลยเหรอ"

"เอาเลขบัญชีเธอมา" ไคเดนเอ่ยพรางกดเปิดแบ็งกิ้งที่มีเงินมากมายจนซัมเมอร์ไม่เคยเห็น เขาให้เธอกดเลขบัญชีให้ เขาจะทำอะไร จะให้เธอชดใช แต่มาให้กดเลขโอนเงิน

"อันนี้ค่าจ้างเธอ แล้วไปย้านข้าวของเดี๋ยวให้การ์ดไปรับด้วย มาให้ไว ฉันต้องการเธอมาทำงานด่วนๆ"ไคเดนกดโอนเงินกว่าห้าหมื่นบาทให้ซัมเมอร์เป็นก้อนแรกแบบวัดใจ ก่อนจะให้การ์ดพาเธอไปเก็บข้าวของย้ายเข้ามาที่นี่ในฐานะพี่เลี้ยงของไคย์ลี่

"ไคย์ลี่ครับ ยัยนี่จะมาเป็นพี่เลี้ยง ไคย์ลี่จะได้มีเพื่อนเล่นนะครับ"

"ค่ะคุณพ่อ สวัสดีค่ะ"

"โห มารยาทงามต่างจากพ่อมาก สวัสดีจ๊ะ พี่ชื่อซัมเมอร์นะคะ"

"อย่ามาหลอกด่าฉัน"