ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 37 หลายวันต่อมา “แบบนี้จะได้ผลแน่เหรอ?” “ได้ดิ ก็แค่ต้องจัดการตอนที่ไม่มีใครสังเกตเห็น” “ก็แล้วถ้าคนอื่นเอาไปคุยกันเอง?” “ใครจะมานั่งสนใจ แค่เรื่องงานก็วุ่นกันจะตายอยู่แล้ว อีกไม่กี่อาทิตย์ก็ต้องเปิดตัวโพรดักต์ใหม่ ถ้าไม่ใช่ ‘หนู’ คง
“ขอบคุณนะสอง” และในที่สุดฉันก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ ยกแขนโอบรอบคอคนตัวโตที่เริ่มจะยิ้มออกมาได้อีกครั้ง “แล้วได้รางวัลปะ?” ได้ทีก็ถามหารางวัล… “ไว้สำเร็จก่อนแล้วจะให้” “โห! เราเหี่ยวตายพอดี” “สองจะกินอะไรนัก กินทุกวันไม่เบื่อบ้างหรือไง?” ฉันดึงตัวเองออกห่าง
ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 38 ยี่สิบนาทีต่อมา เราทั้งหมดนั่งกินข้าวที่โซ่แวะซื้อเข้ามากันที่โต๊ะอาหาร สองที่ตอนนี้แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว สีหน้าดูดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดหลังจากได้รู้ข่าวใหม่ที่เพื่อนประกาศบอกมาเมื่อครู่ “แล้วคุยกันนานยัง? เก็บเงียบเลย ทำไมกูไม่รู้วะเนี่ย?” ว่าแล้วก็
“อย่าเวอร์หน่อยเลย”“ดูมือเราดิ เท่าตีนช้าง ทำได้ตั้งแต่ล้างจานยันขัดส้วมนั่นแหละ”“อืม… แล้วเราทำอะไรให้สองได้บ้าง?”“ไม่รู้จริงดิ?”“ไม่”“งั้นเดี๋ยวบอก เข้าห้องก่อน”“ไม่เอา ไม่อยากรู้แล้ว”ฉันถอนตัวเองออกจากอ้อมกอดแล้วเดินหนีไปนั่งที่โซฟา คว้ารีโมตมากดเปิดทีวีดู แต่สองก็กลับมายกตัวอุ้มจนลอยขึ้นจ
ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 39 หนึ่งเดือนต่อมา หลังจากผ่านการโหมงานหนักมาตลอดทั้งเดือนในที่สุดโพรดักต์ตัวใหม่ก็แทบจะเรียกได้ว่าเสร็จสมบูรณ์ เหลือก็แค่รอวันเปิดตัวที่วางกำหนดการไว้ก็เท่านั้น แม้จะต้องเลื่อนวันออกไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่โตอะไร ทุกคนในออฟฟิศที่สภาพไม่ต่างอะไ
หลังจากวนดูกันจนครบทุกคนแล้ว ทั้งสองแบรนด์ก็ถูกวางลงตรงหน้าฉันอีกครั้ง ทุกคนเงียบ รอคอยที่จะฟังอะไรบางอย่างอย่างตั้งอกตั้งใจ ฉันยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะส่งสัญญาณให้สองเตรียมเปิดสไลด์ที่เราเตรียมเอาไว้ “ถึงแม้จะเปิดตัววันเดียวกัน แต่ก็ไม่เหมือนกันนี่คะคุณแยม ไม่เหมือนกับรอบที่แล้ว”
ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 40 หลายวันต่อมา สัปดาห์ที่ผ่านมาเราทุกคนในทีมยุ่งมากเพราะต้องเริ่มโพรโมตสินค้าตัวใหม่ที่เพิ่งเปิดตัวไป การตอบรับที่ได้ดีพอสมควรเทียบกับโพรดักต์ตัวเก่าที่แป้กสนิท เพราะตัวโพรดักต์ดันไปเหมือนกับบริษัทที่ขโมยเอาข้อมูลไปขายตัดราคากันดื้อ ๆ แน่นอนว่าตอนนี้
ฉันขี้เกียจจะต่อปากต่อคำกับคนพูดไปเรื่อยเลยเลือกที่จะเงียบเสียงลง และคนบนเตียงก็เริ่มตีหน้าขัดใจอีกครั้ง ไม่ใช่ครั้งแรกที่สองพูดเรื่องนี้ขึ้นมา แต่เราเพิ่งจะคบกันได้ไม่กี่เดือนมันออกจะรีบร้อนเกินไปสักหน่อย และสองก็เหมือนพูดให้มันจบปัญหาไปก็เท่านั้น เพราะงั้นเรื่องนี้ฉันเลยคิดว่าเอาไว้ก่อนคง
อาการที่ผมเป็นในตอนนี้…ทั้งสายตาที่ไม่สามารถหยุดมองอีกคนได้ รวมถึงก้อนเนื้อที่กลางอกเต้นตุบ ๆ เป็นจังหวะรัวเร็วราวกับผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนัก จะบอกว่าผม… ตกหลุมรักเข้าอย่างจัง… ก็ไม่ผิดนัก… ยิ่งมองคนที่เพิ่งรู้จักกัน ใจก็ยิ่งเต้นแรงยิ่งแยมเองก็ลอบมองมาเหมือนกันผมก็แทบจะกลั้
ระยะปลอดเพื่อนตอนพิเศษ 4 หลายปีก่อน การเปิดเรียนของมหา’ลัยเริ่มต้นขึ้นแล้ว ทุกคนรอบข้างต่างก็เป็นนิสิตใหม่ หลังจากต้องอดทนนั่งฟังพวกพี่ว้ากอยู่นานกว่าสองชั่วโมง สุดท้ายผมก็ตัดสินใจว่าจะโดดรับน้องให้มันรู้แล้วรู้รอด หลังจากนั่งกินข้าวเย็นที่ร้านอาหารในซอยข้างมหา’ลัยเสร็จ เ
“เหนื่อยไหม?” คนข้าง ๆ หันมาเอียงคอมองด้วยสีหน้าเห็นอกเห็นใจจนผมหลุดขำ “เหนื่อยอะไร?” “ก็สองทำทุกอย่างเลยนี่” สายตาเบนมองหน้าจอโน้ตบุ๊กที่เปิดค้างเอาไว้ “เหนื่อยก็บ้า เราแรงเยอะจะตาย มีพลังงานให้ใช้อีกเหลือเฟือ” “…” “กินข้าวเลยปะ? เราทำข้าวต้มกุ้งไว้”
ระยะปลอดเพื่อนตอนพิเศษ 3 หลายเดือนต่อมา ตอนนี้จะบอกว่าผมเป็นพ่อบ้านเต็มตัวก็ไม่ผิดนัก… ถึงจะทำงานไปด้วย แต่ทุกสิ่งทุกอย่างในบ้านผมเป็นคนจัดการเองทั้งหมด แยมกลับไปทำงานแล้วตั้งแต่สองเดือนหลังคลอด แม้จะอยากให้เมียพักอีกสักหน่อย แต่เจ้าตัวยืนยันว่ากลับมาแข็งแรงดีแล้ว เลยไม่อ
ระยะปลอดเพื่อนตอนพิเศษ 2 หลายเดือนต่อมา ช่วงนี้แยมท้องแก่ใกล้คลอดเต็มทีเลยต้องหยุดงานรอคลอดมาได้สามเดือนเข้าให้แล้ว เป็นผมที่ยังทำงานอยู่ทุกวันกลับบ้านมาก็เห็นเมียนอนหลับไปแล้วเหมือนทุกที เห็นพี่เจี๊ยบบอกว่าท้องแรกมักจะดูไม่ค่อยออกเพราะว่าเป็นท้องสาว ท้องจะเล็ก ๆ เท่าที่ม
ก็อารมณ์คนท้อง อยากจะกินอะไรใหม่ ๆ แทบทุกวันนั่นแหละ และผมก็พร้อมจะบึ่งไปซื้อให้เสมอ ห่วงก็แต่ช่วงที่แยมจะต้องอยู่บ้านคนเดียวหากท้องแก่ ใครมันจะมาหาข้าวหาปลาให้กินตอนกลางวัน โอเค… มันมีแอปฯ ให้สั่ง แต่ผมเองนี่แหละที่อยากจะเป็นคนบริการเมีย… หลังจากได้เกาเหลาเลือดหมูมาแล้ว กลับมาถึงบ
ระยะปลอดเพื่อนตอนพิเศษ 1 SONG TALKS ร่างเล็กของคนเป็นเมียนั่งอยู่บนตักผม พาดขาไปทางด้านหนึ่งซบซีกตัวข้างหนึ่งอยู่บนอก มือสองข้างกำลังพิมพ์แชตคุยกับบริษัทคู่ค้าแห่งใหม่ซึ่งกำลังดีลงานร่วมกัน ตัวบ้านเงียบเชียบมีแค่เสียงต๊อกแต๊กจากมือถือคนในอ้อมแขนเท่านั้นที่กำลังดังอยู่ในขณ
ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 47 หลายเดือนต่อมา วันนี้เป็นวันหยุด แต่เพราะเมื่อคืนฉันต้องถ่างตานั่งดูเทรนด์การตลาดแทบจะทั้งคืน ไหนจะโดนสองกวนอีก กว่าจะได้นอนก็เกือบจะรุ่งสาง ตื่นมาอีกทีก็ปาเข้าไปบ่ายโมง ที่นอนข้าง ๆ ว่างเปล่า สองคงจะตื่นนานแล้ว และป่านนี้คงจะลงไปหาอะไรทำท
หลังจากนั้นก็เหลือแค่เราสองคนที่ยืนมองหน้ากันเอง สองยิ้มกว้างจับมือกันแน่น สายตากวาดมองหน้าฉันรอบที่เท่าไรของวันก็ไม่อาจจะทราบได้“เมียเราสวยโคตร”แล้วก็เอ่ยคำ ๆ เดิมออกมาด้วยสีหน้าภาคอกภูมิใจ จนฉันหลุดขำ“ขำไร?”“ก็ถ้าสองเพิ่งพูดเป็นครั้งแรกเราจะเขินอยู่หรอก แต่นี่แค่วันเดียวเราฟังประโยคนี้มาเกินยี