“สองจะกลับเลยไหม? เมาแล้วด้วย” ฉันเอียงคอถามกลับ แต่เจ้าตัวกลับยิ้มกว้างพลางก็กอดแน่นขึ้นอีก “รออีกแป๊บ” “เดี๋ยวกลับแท็กซี่ จอดรถทิ้งไว้นี่แหละ” “เอาไงก็ได้” “เอางี้แหละ สองเมาแล้ว” “อืม” ดวงหน้าหล่อแนบริมฝีปากเข้าที่ข้างหูอีกครั้งก่อนจะกระซิบบอกอีกหน แต่
ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 33 คอนโด บทรักเริ่มต้นขึ้นอย่างร้อนแรงตั้งแต่ประตูปิดลง สองอุ้มกันไว้ข้อแขนแข็งแรง ในขณะที่ขาสองข้างของฉันก็เกี่ยวเข้ากับเอวแกร่ง เรียวลิ้นเราสองคนดูดดึงจนเกิดเสียงดังก้องในความเงียบ ก่อนที่ตัวฉันจะถูกวางลงที่โซฟา สองหยัดตัวขึ้นยืนเต็มความสูงพลางก็ถอด
ก็ต้องยกความดีความชอบให้ฤทธิ์สุรา ที่แม้ตอนนี้ตัวฉันเองกำลังทำตัวเร่าร้อนให้อีกคนได้เห็น แต่ความอายแบบที่ปกติควรมีกลับไม่มี ยิ่งสองมองฉันก็ยิ่งยั่วยวน ยิ่งสองทำสีหน้ากระสันแค่ไหน ฉันก็ยิ่งทิ้งสะโพกแรงขึ้นเท่านั้น ไม่อายที่จะสะบัดผมไปด้านหลังแล้วขย่มเอวรัวเร็วแบบที่อีกคนชอบ ไม่อายที่จะร้องคร
ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 34 ออฟฟิศ พักกลางวันมาถึงในตอนที่ฉันเดินออกจากห้องทำงานพอดี หลายคนกำลังพากันเดินคุยออกจากออฟฟิศไป แต่ก็มีบางกลุ่มกำลังยืนคุยกันอยู่ เพราะงานใกล้จะเสร็จเรียบร้อยแล้ว รอแค่วันเปิดตัวสินค้ามาถึงเท่านั้น ทำให้บรรยากาศในออฟฟิศผ่อนคลายลงกว่าช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมามากโข
กระนั้นคนที่ว่าก็ทำให้ฉันยิ้มกว้างออกมาได้อีกครั้ง ก็ถ้าไม่ได้สองช่วยแบบนี้… บอกตรง ๆ ว่าฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มเข้าหาคนอื่นยังไงเหมือนกัน งานก็เครียด แถมยังมีความลับเป็นชนักติดหลังด้วยแล้ว… แต่อีกคนกลับทำให้ทุกอย่างเป็นเรื่องง่าย ๆ ไม่ได้ดูยุ่งยากอะไรแม้แต่นิดก็คงเหมือนกับนิสัยข
“มั่นหน้าเวอร์ มิน่าถึงได้เป็นเพื่อนกันได้” และได้ทีฉันก็ค่อนขอดอีกคนไปด้วย สองหัวเราะออกมาได้ก็ตอนนี้เอง “เรามั่นก็แค่กับแยม” “อะไร? จะว่ากูมั่นไปทั่ว?” “จริง ๆ แล้วมึงก็แรดกว่ากูอีกนะ” สองว่างั้น ทำทียกน้ำขึ้นกระดกดื่ม “ถามจริง…” และฉันก็หันไปมองหรี่ตาลงเล็กน้อย
ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 35 หลายวันต่อมา บรรยากาศในออฟฟิศในวันนี้แปลกไปยิ่งกว่าทุกวัน เราทุกคนกำลังยืนมองอะไรบางอย่างที่อยู่บนโต๊ะตัวกลาง เสียงกระซิบกระซาบของใครต่อใครดังอื้ออึงฟังไม่ได้ศัพท์ ความเคร่งเครียดราวกับจะปะทุขึ้นมาตั้งแต่ช่วงสายของวัน จากความสบายใจชั่วข้ามคืนหลังจา
“…” “แยมรับปากว่าจะหาใครคนนั้นให้เจอค่ะ” “…” “ยังไงก็ขอโอกาสให้ทีมเราได้พิสูจน์ศักยภาพอีกสักครั้งนะคะพี่อ้อย และถ้าผลลัพธ์มันไม่เป็นไปตามเป้าแยมจะรับผิดชอบเอง…” “…” “แยมจะเป็นฝ่ายยื่นใบลาออกค่ะ” “คุณแยม…” “แยมเชื่อมั่นในทีม พอ ๆ กับที่เช
อาการที่ผมเป็นในตอนนี้…ทั้งสายตาที่ไม่สามารถหยุดมองอีกคนได้ รวมถึงก้อนเนื้อที่กลางอกเต้นตุบ ๆ เป็นจังหวะรัวเร็วราวกับผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนัก จะบอกว่าผม… ตกหลุมรักเข้าอย่างจัง… ก็ไม่ผิดนัก… ยิ่งมองคนที่เพิ่งรู้จักกัน ใจก็ยิ่งเต้นแรงยิ่งแยมเองก็ลอบมองมาเหมือนกันผมก็แทบจะกลั้
ระยะปลอดเพื่อนตอนพิเศษ 4 หลายปีก่อน การเปิดเรียนของมหา’ลัยเริ่มต้นขึ้นแล้ว ทุกคนรอบข้างต่างก็เป็นนิสิตใหม่ หลังจากต้องอดทนนั่งฟังพวกพี่ว้ากอยู่นานกว่าสองชั่วโมง สุดท้ายผมก็ตัดสินใจว่าจะโดดรับน้องให้มันรู้แล้วรู้รอด หลังจากนั่งกินข้าวเย็นที่ร้านอาหารในซอยข้างมหา’ลัยเสร็จ เ
“เหนื่อยไหม?” คนข้าง ๆ หันมาเอียงคอมองด้วยสีหน้าเห็นอกเห็นใจจนผมหลุดขำ “เหนื่อยอะไร?” “ก็สองทำทุกอย่างเลยนี่” สายตาเบนมองหน้าจอโน้ตบุ๊กที่เปิดค้างเอาไว้ “เหนื่อยก็บ้า เราแรงเยอะจะตาย มีพลังงานให้ใช้อีกเหลือเฟือ” “…” “กินข้าวเลยปะ? เราทำข้าวต้มกุ้งไว้”
ระยะปลอดเพื่อนตอนพิเศษ 3 หลายเดือนต่อมา ตอนนี้จะบอกว่าผมเป็นพ่อบ้านเต็มตัวก็ไม่ผิดนัก… ถึงจะทำงานไปด้วย แต่ทุกสิ่งทุกอย่างในบ้านผมเป็นคนจัดการเองทั้งหมด แยมกลับไปทำงานแล้วตั้งแต่สองเดือนหลังคลอด แม้จะอยากให้เมียพักอีกสักหน่อย แต่เจ้าตัวยืนยันว่ากลับมาแข็งแรงดีแล้ว เลยไม่อ
ระยะปลอดเพื่อนตอนพิเศษ 2 หลายเดือนต่อมา ช่วงนี้แยมท้องแก่ใกล้คลอดเต็มทีเลยต้องหยุดงานรอคลอดมาได้สามเดือนเข้าให้แล้ว เป็นผมที่ยังทำงานอยู่ทุกวันกลับบ้านมาก็เห็นเมียนอนหลับไปแล้วเหมือนทุกที เห็นพี่เจี๊ยบบอกว่าท้องแรกมักจะดูไม่ค่อยออกเพราะว่าเป็นท้องสาว ท้องจะเล็ก ๆ เท่าที่ม
ก็อารมณ์คนท้อง อยากจะกินอะไรใหม่ ๆ แทบทุกวันนั่นแหละ และผมก็พร้อมจะบึ่งไปซื้อให้เสมอ ห่วงก็แต่ช่วงที่แยมจะต้องอยู่บ้านคนเดียวหากท้องแก่ ใครมันจะมาหาข้าวหาปลาให้กินตอนกลางวัน โอเค… มันมีแอปฯ ให้สั่ง แต่ผมเองนี่แหละที่อยากจะเป็นคนบริการเมีย… หลังจากได้เกาเหลาเลือดหมูมาแล้ว กลับมาถึงบ
ระยะปลอดเพื่อนตอนพิเศษ 1 SONG TALKS ร่างเล็กของคนเป็นเมียนั่งอยู่บนตักผม พาดขาไปทางด้านหนึ่งซบซีกตัวข้างหนึ่งอยู่บนอก มือสองข้างกำลังพิมพ์แชตคุยกับบริษัทคู่ค้าแห่งใหม่ซึ่งกำลังดีลงานร่วมกัน ตัวบ้านเงียบเชียบมีแค่เสียงต๊อกแต๊กจากมือถือคนในอ้อมแขนเท่านั้นที่กำลังดังอยู่ในขณ
ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 47 หลายเดือนต่อมา วันนี้เป็นวันหยุด แต่เพราะเมื่อคืนฉันต้องถ่างตานั่งดูเทรนด์การตลาดแทบจะทั้งคืน ไหนจะโดนสองกวนอีก กว่าจะได้นอนก็เกือบจะรุ่งสาง ตื่นมาอีกทีก็ปาเข้าไปบ่ายโมง ที่นอนข้าง ๆ ว่างเปล่า สองคงจะตื่นนานแล้ว และป่านนี้คงจะลงไปหาอะไรทำท
หลังจากนั้นก็เหลือแค่เราสองคนที่ยืนมองหน้ากันเอง สองยิ้มกว้างจับมือกันแน่น สายตากวาดมองหน้าฉันรอบที่เท่าไรของวันก็ไม่อาจจะทราบได้“เมียเราสวยโคตร”แล้วก็เอ่ยคำ ๆ เดิมออกมาด้วยสีหน้าภาคอกภูมิใจ จนฉันหลุดขำ“ขำไร?”“ก็ถ้าสองเพิ่งพูดเป็นครั้งแรกเราจะเขินอยู่หรอก แต่นี่แค่วันเดียวเราฟังประโยคนี้มาเกินยี