ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 24 SONG PART แยมนอนหลับไปแล้วในขณะที่ผมยังคงนวดตัวให้จนเสร็จ คนตัวเล็กนอนคุดคู้ตะแคงข้างหลับไปอย่างสบายอารมณ์ เหลือแค่ผมที่ทอดสายตามองเรือนร่างแบบบางที่ขาวผ่องไปทั้งตัวในชุดเสื้อยืดพอดีตัวกับกางเกงขาสั้นปลายขาบาน ๆ ที่ตอนนี้เลิกขึ้นจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน
“นอนอยู่อย่าไปกวน” “อืม นั่นดิ” “หมดธุระยัง?” “โห! มันไล่เว้ย” “แค่นี้แหละ กูจะนอนเหมือนกัน” “เออ ๆ ไว้เจอกัน” แล้วมันก็เดินออกไป ส่วนผมยืนนิ่งอยู่ที่เดิมถอนหายใจเสียงดัง รู้สึกหงุดหงิดยิ่งกว่าได้คุยกับไอ้โซ่เสียอีก ไอ้หลีเป็นเพื่อนผมก็จ
ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 25 คนตรงหน้านิ่งไปอึดใจใหญ่ก็เอียงหน้าหนีอีกครั้ง แก้มใสยิ่งแดงเข้าไปใหญ่ ผมจับมือเล็กไว้พลางก็ชะโงกหน้าตามไปมอง “ทีนี้ชัดยัง?” “ไม่ต้องพูดมาก” “ก็ใครอยากได้ยิน” “ก็สอง…” “เราชอบแยม ชอบมากด้วย” “…” “อยากได้
“เอากันดีกว่า” “สองบ้า…” คนตัวเล็กทว่าอุดมไปด้วยเนื้อนมไข่ถูกจับให้พลิกหันกลับมา ริมฝีปากเราประกบกันทันที ผมยังคงเป็นคนนำทางให้เหมือนกันกับครั้งแรกเพราะเจ้าตัวคงไม่เคยผ่านเรื่องพวกนี้มาก่อน และจากการร่วมรักกันคราวก่อนก็เห็นได้ชัดว่าผมเป็นคนเปิดบริสุทธิ์เพื่อนสนิทตัวเอง
คนตัวเล็กหวีดร้องในหลายจังหวะ ข้อแขนเล็กที่โอบรัดรอบคอผมเกร็งอย่างเห็นได้ชัด เราจูบกันอีกครั้ง และอีกครั้งเหมือนไม่มีวันจบสิ้นหลังจากน้ำแรกเสร็จไปในจังหวะหนึ่ง ผมก็ถอดเอาถุงยางที่มีน้ำสีขาวขุ่นออก จับคนตัวเล็กนั่งลงที่ขอบเตียง ก่อนจะใช้เรียวนิ้วแทรกผ่านความฉ่ำเยิ้มสีชมพูสวย แยงเข้าออกอย่างช้า ๆ พลา
ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 26 หลายวันต่อมา “พี่เจี๊ยบคะ เดี๋ยวแยมรบกวนขออาร์ตเวิร์กแพ็กเกจจิงรอบสุดท้ายด้วยนะคะ แล้วเดี๋ยวเราคอนเฟิร์มส่งให้โรงงานขึ้นเดโมวันนี้เลย” “ได้ค่ะคุณแยม” “พี่วิทย์คะ ทางแล็บส่งตัวอย่างน้ำหอมมาให้หรือยังคะ?” “ผมว่าน่าจะมาถึงช่วงบ่ายนี้
“เป็นไร?” “เราเปล่า” “เป็นเห็น ๆ” “เดี๋ยวเราจะออกไปฟิตเนส” “ไม่ให้ไป” ทีงี้ละเสียงตึงขึ้นมาทันที… สองถอนหายใจเบา ๆ วางคางไว้บนไหล่พึมพำเสียงอ่อยเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังบังคับกันอีกครั้ง หลังจากเราทะเลาะเรื่องนี้ไปสักสิบรอบเห็นจะได้ “เห็นใจ
ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 27 วันต่อมา “ข้าวมันไก่ปะ?” “เดี๋ยวเราไปซื้อเอง” “ไม่ต้อง เดี๋ยวเราจัดการให้” “สองเอาแต่ทำนั่นทำนี่ให้จนเราจะเป็นง่อยแล้วนะ” “เหอะน่า” ว่าแล้วก็กดบ่าฉันให้นั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะเดินอาด ๆ ผ่านกลุ่มคนไปซื้อข้าวที่ว่า
อาการที่ผมเป็นในตอนนี้…ทั้งสายตาที่ไม่สามารถหยุดมองอีกคนได้ รวมถึงก้อนเนื้อที่กลางอกเต้นตุบ ๆ เป็นจังหวะรัวเร็วราวกับผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนัก จะบอกว่าผม… ตกหลุมรักเข้าอย่างจัง… ก็ไม่ผิดนัก… ยิ่งมองคนที่เพิ่งรู้จักกัน ใจก็ยิ่งเต้นแรงยิ่งแยมเองก็ลอบมองมาเหมือนกันผมก็แทบจะกลั้
ระยะปลอดเพื่อนตอนพิเศษ 4 หลายปีก่อน การเปิดเรียนของมหา’ลัยเริ่มต้นขึ้นแล้ว ทุกคนรอบข้างต่างก็เป็นนิสิตใหม่ หลังจากต้องอดทนนั่งฟังพวกพี่ว้ากอยู่นานกว่าสองชั่วโมง สุดท้ายผมก็ตัดสินใจว่าจะโดดรับน้องให้มันรู้แล้วรู้รอด หลังจากนั่งกินข้าวเย็นที่ร้านอาหารในซอยข้างมหา’ลัยเสร็จ เ
“เหนื่อยไหม?” คนข้าง ๆ หันมาเอียงคอมองด้วยสีหน้าเห็นอกเห็นใจจนผมหลุดขำ “เหนื่อยอะไร?” “ก็สองทำทุกอย่างเลยนี่” สายตาเบนมองหน้าจอโน้ตบุ๊กที่เปิดค้างเอาไว้ “เหนื่อยก็บ้า เราแรงเยอะจะตาย มีพลังงานให้ใช้อีกเหลือเฟือ” “…” “กินข้าวเลยปะ? เราทำข้าวต้มกุ้งไว้”
ระยะปลอดเพื่อนตอนพิเศษ 3 หลายเดือนต่อมา ตอนนี้จะบอกว่าผมเป็นพ่อบ้านเต็มตัวก็ไม่ผิดนัก… ถึงจะทำงานไปด้วย แต่ทุกสิ่งทุกอย่างในบ้านผมเป็นคนจัดการเองทั้งหมด แยมกลับไปทำงานแล้วตั้งแต่สองเดือนหลังคลอด แม้จะอยากให้เมียพักอีกสักหน่อย แต่เจ้าตัวยืนยันว่ากลับมาแข็งแรงดีแล้ว เลยไม่อ
ระยะปลอดเพื่อนตอนพิเศษ 2 หลายเดือนต่อมา ช่วงนี้แยมท้องแก่ใกล้คลอดเต็มทีเลยต้องหยุดงานรอคลอดมาได้สามเดือนเข้าให้แล้ว เป็นผมที่ยังทำงานอยู่ทุกวันกลับบ้านมาก็เห็นเมียนอนหลับไปแล้วเหมือนทุกที เห็นพี่เจี๊ยบบอกว่าท้องแรกมักจะดูไม่ค่อยออกเพราะว่าเป็นท้องสาว ท้องจะเล็ก ๆ เท่าที่ม
ก็อารมณ์คนท้อง อยากจะกินอะไรใหม่ ๆ แทบทุกวันนั่นแหละ และผมก็พร้อมจะบึ่งไปซื้อให้เสมอ ห่วงก็แต่ช่วงที่แยมจะต้องอยู่บ้านคนเดียวหากท้องแก่ ใครมันจะมาหาข้าวหาปลาให้กินตอนกลางวัน โอเค… มันมีแอปฯ ให้สั่ง แต่ผมเองนี่แหละที่อยากจะเป็นคนบริการเมีย… หลังจากได้เกาเหลาเลือดหมูมาแล้ว กลับมาถึงบ
ระยะปลอดเพื่อนตอนพิเศษ 1 SONG TALKS ร่างเล็กของคนเป็นเมียนั่งอยู่บนตักผม พาดขาไปทางด้านหนึ่งซบซีกตัวข้างหนึ่งอยู่บนอก มือสองข้างกำลังพิมพ์แชตคุยกับบริษัทคู่ค้าแห่งใหม่ซึ่งกำลังดีลงานร่วมกัน ตัวบ้านเงียบเชียบมีแค่เสียงต๊อกแต๊กจากมือถือคนในอ้อมแขนเท่านั้นที่กำลังดังอยู่ในขณ
ระยะปลอดเพื่อนตอนที่ 47 หลายเดือนต่อมา วันนี้เป็นวันหยุด แต่เพราะเมื่อคืนฉันต้องถ่างตานั่งดูเทรนด์การตลาดแทบจะทั้งคืน ไหนจะโดนสองกวนอีก กว่าจะได้นอนก็เกือบจะรุ่งสาง ตื่นมาอีกทีก็ปาเข้าไปบ่ายโมง ที่นอนข้าง ๆ ว่างเปล่า สองคงจะตื่นนานแล้ว และป่านนี้คงจะลงไปหาอะไรทำท
หลังจากนั้นก็เหลือแค่เราสองคนที่ยืนมองหน้ากันเอง สองยิ้มกว้างจับมือกันแน่น สายตากวาดมองหน้าฉันรอบที่เท่าไรของวันก็ไม่อาจจะทราบได้“เมียเราสวยโคตร”แล้วก็เอ่ยคำ ๆ เดิมออกมาด้วยสีหน้าภาคอกภูมิใจ จนฉันหลุดขำ“ขำไร?”“ก็ถ้าสองเพิ่งพูดเป็นครั้งแรกเราจะเขินอยู่หรอก แต่นี่แค่วันเดียวเราฟังประโยคนี้มาเกินยี