เผียะ!
เสียงฝ่ามือกระทบเนื้อดังเปรี๊ยะเข้าที่แก้วหู ใบหน้าซีกซ้ายชาวาบหลังจากหันตามแรงตบ ดวงตาคมเข้มทอประกายสีเขียววาววับไปด้วยแรงโกรธตวัดมองคนที่ฝากรอยนิ้วทั้งห้าไว้บนใบหน้าของเขา ทว่าน้ำตาที่เจืออยู่เต็มดวงตาคู่นั้นมันทำให้หัวใจเขาอ่อนยวบ
“ตบนี้ ฉันตั้งใจอย่างที่สุด ให้ความคิดทุเรศๆ ของคุณ คุณไม่เพียงไม่ให้เกียรติฉัน แต่คุณยังไม่เคยให้เกียรติตัวเองด้วย ถ้าคุณคิดได้แค่นั้น สำหรับเราการรอคอยก็คงไม่จำเป็นอีก ต่อไปนี้ต่างคนต่างอยู่ ฉันจะไปกับใครที่ไหนเมื่อไรก็เป็นสิทธิ์ของฉัน คุณไม่เกี่ยว เพราะเรามันก็แค่คนอื่นสำหรับกันและกันเท่านั้น ได้โปรดอย่าพาตัวเองมายุ่งเกี่ยวกับฉันเพราะเส้นทางของเราจะไม่มีวันบรรจบ”
“ไม่นะติ๊ก้า พี่ไม่มีวันยอมให้มันเป็นแบบนั้น พี่ขอโทษ พี่แค่หัวเสีย พี่แค่...”
“อุ๊ย! ใช่จ้ะ หล้าลืมไป ยายจ๋ายายไม่ต้องตื่นเต้นนะจ๊ะ หายใจลึกๆ ยาวๆ แล้วค่อยๆ ลืมตานะจ๊ะ ค่อยๆ ลืมตา” สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเรียกรอยอุ่นวาบที่ดวงตาของหญิงชรา ยายเล็กในวันนี้แม้จะได้รับการผ่าตัดเส้นเลือดหัวใจมาแล้ว แต่เพราะร่างกายที่กรำงานหนักตั้งแต่วัยสาวจนถึงวัยเกษียณ ทำให้ในเวลานี้มีหลายโรคเริ่มจะตามมารุมเร้าโดยไม่ได้รับเชิญ แต่เป็นเพราะอยู่ดีกินดีมากขึ้น ทั้งพยาบาลพิเศษที่มัตติกาจ้างให้มาดูแล ทั้งเมฆลูกชายคนโตที่คอยเอาใจใส่ ทำให้ในวันนี้แม้เคลื่อนไหวได้ไม่คล่องแคล่วอย่างเดิมแต่ก็ดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น “สวยไหมจ๊ะยายจ๋า บ้านของเรา” เสียงใสสั่นพร่าเพราะเห็นร่องรอยน้ำตาในดวงตาฝ้าฟางคู่นั้น “สวย สวยมาก สวยมากที่สุดในโลก สวยมากที่สุด” ยายเล็กเอ่ยตอบเสียงสั่นพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลลงมาเป็นสาย เรือนปั้นหยาแฝดสองหลัง โดยมีพื้นที่ตรงกลางเป็นโถงและมีระเบียงส่วนหน้าบ้านที่เชื่อมต่อทั้งสองหลังเข้าหากัน บ้านไม้สีเขียวสดใสใหญ่โตกว่ารังหนูที่เคยอยู่สี่ถึงห้าเท่า สิ่งที่ไม่เคยกล้าฝันว่าในชีวิตนี้จะได้อยู่อาศัย แต่ในเวลานี้... “บ้านของเราจ้ะยาย ขึ้น
“แค่ป้ากับคุณยายได้เห็นว่าหล้าไปได้ดีมากขนาดนี้พวกเราก็มีความสุขมากแล้วจ้ะ ส่วนพี่แองจี้ของหล้า หล้าก็เห็นอยู่นี่ว่าพี่เขามีความสุขกับหล้ามากมายแค่ไหน” ปานใจปรายสายตามองไปที่กระเป๋ายี่ห้อดังที่แองจี้วางไว้ ก่อนจะพาคุณยายพิศเดินชมบ้าน “ส่วนคุณพ่อนั้นหล้าไม่ต้องห่วง พี่ธานไม่เคยทำอะไรแล้วหวังผลตอบแทนอยู่แล้วจ้ะ ป่านนี้คุณพ่อของหล้าคงยืนยิ้มอยู่บนสวรรค์แล้วละ แต่อย่าลืมขอบคุณอีกคนนะจ๊ะ” “ใครคะ” “ก็พี่ชายใจดีของหล้าไง” “พี่ชายใจดี?” มัตติกามีสีหน้างุนงงกับคำพูดของปานใจ “อ้าว...ลืมแล้วเหรอ ถ้าพี่นักรบรู้ว่าหล้าลืมเขาสงสัยจะเกิดอาการน้อยใจได้นะ พี่นักรบที่เคยให้ตุ๊กตาชาวเขากับหล้าไง” “พี่นักรบ?” ชื่อที่ไม่คุ้นหูเลยสักนิดหลุดออกมาจากริมฝีปาก มัตติกาจำได้แม่นว่าไม่เคยรู้จักใครชื่อนี้มาก่อน แต่ ‘น้องตุ๊กตา’ หรือตุ๊กตาชาวเขาตัวเก่าที่กอดนอนอยู่ทุกคืนนั้น แม้ไม่รู้ว่าได้มาจากไหน แต่ก็นับว่าเป็นของสำคัญที่สุดสำหรับเธอ เพราะแม้จะเก่าหรือเน่าจนแองจี้ร้องยี้และแนะนำให้เธอทิ้งไป แต่เธอก็ยังอยากจะเก็บไว้อาจเพราะรู้สึกผูกพันกับคนที่มอบให้อยู่ล
กลิ่นของดอกไม้กลางคืนที่โชยเข้ามาในห้องนอนทำให้ภีรดลหวนคิดถึงเหตุการณ์ในช่วงวันที่ผ่านมา จนต้องออกจากห้องนอนมายืนอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน เพื่อซึมซับเอากลิ่นหอมจรุงใจของเหล่าดอกไม้ที่แข่งกันส่งกลิ่นในยามค่ำคืน บางทีอาจทำให้เขารู้จักตัวตนของเธอมากขึ้นก็ได้ กลิ่นหอมที่เขาแยกไม่ออกว่าเป็นกลิ่นของดอกอะไร รู้แต่ว่าแต่ละแปลงแต่ละพุ่มนั้นต่างแข่งกันชูช่อแย่งกันเด่นดังท่ามกลางความมืดมิด รอยยิ้มปรากฏที่มุมปากเมื่อคิดถึงสัจธรรมอีกข้อหนึ่งที่บังเอิญคิดได้ตอนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ธรรมชาติสร้างขึ้นย่อมมีจุดเด่นและจุดด้อยแตกต่างกันออกไป ดอกไม้บางชนิดสีสันสดสวยแต่ไม่มีกลิ่น บางชนิดรูปลักษณ์ที่มองเห็นอาจจะบิดเบี้ยวไม่ถูกใจ แต่กลับให้กลิ่นหอมรุนแรง อย่างเช่นดอกไม้กลางคืนหลากชนิด ท่ามกลางความมืดมิดที่ยากนักจะมีใครมองเห็นดอกที่ชูช่อ แต่ดอกไม้เหล่านี้ต่างส่งกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของตนออกมาให้คนได้จดจำ “ดอกไม้ไทยดีกว่ากุหลาบฮอลแลนด์ยังไง คุณเป็นคนยังไงนะติ๊ก้า” ชายหนุ่มรำพึงรำพันกับตัวเอง “เป็นอะไรจ๊ะภีม แล้ววันนี้คิดยังไงถึงออกมาชื่นชมดอกไม้ของแม่ได้” จันทร์กระพ้อเอ่ย
สายตาและรอยยิ้มรู้ทันของมารดาทำให้ภีรดลตอบแบบเขินๆ ชอบกล เพราะเขาตั้งใจที่จะทำอย่างนั้นจริง แรกเริ่มก็แค่อยากทำความรู้จักกับเธอให้มากขึ้น แต่ความน่ารักสดใส และความเป็นกันเองของมัตติกาทำให้เขาเกิดความรู้สึกประทับใจเธออยู่ลึกๆ และค่อนข้างจะชัดเจนมากขึ้น ยิ่งวันนี้เขายิ่งรู้สึกว่าชัดกว่าทุกวัน อาจเพราะมีผู้ชายอีกคนมาร่วมทำให้มันชัดเจนขึ้นก็ได้ “มีอะไรหรือเปล่าลูก” สีหน้าแช่มชื่นของลูกชายเปลี่ยนเป็นครุ่นคิดกังวลใจทำให้คนเป็นแม่ต้องเอ่ยถาม “ไม่มีอะไรหรอกครับแม่ เอ่อ...ติ๊ก้าบอกไม่ให้ผมเอาดอกกุหลาบไปให้เธออีกครับ” “อ้าว! ทำไมล่ะลูก หนูติ๊ก้าไม่ชอบดอกกุหลาบเหรอ หรือมันเป็นปัญหาสำหรับเขา” จันทร์กระพ้อเอ่ยถามพลางสังเกตสีหน้าของลูกชาย เมื่อเห็นคนเป็นลูกมองเหม่อไปยังซุ้มเล็บมือนางหน้าบ้านก็ทำให้เธอลอบถอนลมหายใจออกมาเบาๆ เพราะดูเหมือนว่าดาราสาวที่มีดีกรีเป็นถึงสาวร้อนแรงแห่ง พ.ศ. นี้ จะกุมหัวใจลูกชายสุดที่รักของเธอเสียแล้ว “เธอบอกว่ามันแพงครับ ถ้าผมจะเอาดอกไม้ไปให้เธอ เธอว่าให้เอาดอกไม้ไทยๆ ที่บ้านไปให้เธอแทน ส่วนเงินค่าดอกไม้เธอจะเอาไปทำบุญเป็นทุ
“อืม...หนูดวง เร็วหน่อย เฮียใกล้แล้ว...อืม...หนูดวง” พิเชษฐ์เอื้อมมือมากระชับสะโพกผายที่ควบทะยานด้วยอารมณ์รุนแรงไม่แพ้กัน ฝ่ามือหยาบช่วยเร่งเจ้าของสะโพกให้เคลื่อนย้ายเร็วขึ้น ดวงตาสวยหลับพริ้ม ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอน้อยๆ ราวกับกำลังปลดปล่อยอารมณ์ตัวเองให้ล่องลอยเต็มที่ ยิ่งเขาเร่งเธอยิ่งส่ายใบหน้าไปมาราวกับได้รับทุกข์ทรมานหรือกำลังกินของเผ็ดร้อนจนไม่อาจอยู่เฉยได้ ร่างบอบบางทว่าอวบอิ่มในจุดพิศวาสส่งเสียงช่วยกระตุ้นแรงอารมณ์อีกฝ่ายให้ทะลุจุดเดือด “หนูดวง...อืม...หนูดวง” “เฮียขา...เฮียขา...เฮีย! กรี๊ด...เฮียขา...อืม...” กลิกาทิ้งตัวลงบนแผงอกเจ้าเนื้ออย่างหมดแรง พิเชษฐ์เป็นคู่นอนเพียงคนเดียวที่ไม่เคยให้เงินเธอ แต่สิ่งที่เขาให้มามันก็มากมายกว่าคนอื่นนัก เจ้าพ่อหนังสือพิมพ์บันเทิงแห่งเมืองไทยเป็นคนที่มีสิทธิ์ชี้เป็นชี้ตายดาราหน้าใหม่หน้าเก่าได้โดยง่าย แค่ปลายปากกาจากคนของเขาก็สามารถดับหรือส่งให้ดาราหญิงชายตกต่ำหรือโด่งดังได้เพียงชั่วข้ามคืนและข่าวจากสยามเดลี่ก็ทำให้กลิกาโด่งดังขึ้นมาเป็นนางเอกแถวหน้าของวงการบันเทิงได้อย่างเต็มภาคภูมิ
“ดวง ดวง ตื่นได้แล้ว วันนี้มีถ่ายแบบแต่เช้านะ ดวง” พิซซี่ได้แต่ก่นด่าในความคิด ทว่าเสียงที่เปล่งออกมาก็ต้องบีบให้หวานสุดๆ เพราะกลิกาเปรียบดั่งตัวเงินตัวทองของเธอเลยทีเดียว “อื้อ...ดวงเพิ่งได้นอนเมื่อกี้เองพี่พิซซี่ ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ” กลิกาพูดพลางกระชับผ้าห่มปิดหน้าในลักษณะง่วงงุนสุดๆ “ไม่ได้ ไปอาบน้ำ ถ้าจะนอนไปนอนต่อในรถ ไปสายเดี๋ยวเขาก็เปลี่ยนใจไปจ้างนางเอกดาวรุ่งพุ่งแรงแห่งปีหรอก หรือเธออยากให้เป็นแบบนั้น ฮึ!” ดวงตาที่หลับพริ้มเมื่อครู่เปิดขึ้นทันที ความง่วงงุนหายไปราวปลิดทิ้ง ร่างเปล่าเปลือยลุกขึ้นนั่งโดยไม่สนใจว่าจะมีใครยืนอยู่ตรงนี้หรือไม่ “ว้าย! นังดวง อุจาดลูกกะตา นี่หล่อน! นุ่งผ้าปิดผ้าเสียมั่งสิ เมื่อกี้ฉันเพิ่งปิดให้หล่อนแหม็บๆ ตาฉันจะเป็นกุ้งยิงแล้ว” พิซซี่อุทานเสียงหลงก่อนจะบ่นออกมาเป็นชุด “ไม่เห็นจะอายเลย ผู้หญิงด้วยกัน หรือพี่พิซซี่ไม่ได้เป็นผู้หญิง” กลิกาถามยิ้มๆ ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้ามีความสุขแบบร้ายลึก “ย่ะ! ฉันก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ว่าแต่มีความสุขเรื่องอะไรเหรอดวง หรือคุณพิเชษฐ์เขาจะหย่ากับเมียแล้วมาแต่งงานก
“แหม...ติ๊ก้า ถ้ามันง่ายอย่างนั้นพี่ทำไปแล้วจ้ะ ไม่ต้องให้นางเอกสวยใสอย่างหนูมาบอกพี่หรอก แต่หนูอย่าลืมว่า บก. ที่นี่มีสปายในกองละครของหนูไม่ใช่หรือจ๊ะ ถึงจะขอร้องยังไงสัญชาตญาณนักข่าวเมื่อได้ข่าวก็จะยิ่งขุดคุ้ย แต่ถ้านังนั่นหยุดให้ข่าว หนังสือพิมพ์ก็คงไม่มีอะไรจะพาดหัวจริงหรือเปล่า” “แล้วพี่แองจี้รู้ได้ยังไงคะว่าคนให้ข่าวเป็นผู้หญิง อาจจะเป็น...กะเทย กระทิง หรือกระเทียมก็ได้” “ว้าย! ปากคอเราะรายนะจ๊ะ ที่พี่รู้ก็เพราะภาษาเหน็บแนมอย่างนี้คงเตรียมมาจากคำบอกเล่าของตัวเมียมากกว่าตัวผู้น่ะสิจ๊ะ แต่พี่แองจี้ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าถ้ารู้ว่าใครเป็นคนสร้างข่าวฉาวนี่นะ พี่แองจี้จะเอาให้แสบถึงกึ๋นเลย ชื่อนังคนนั้นจะถูกลบจากวงการอย่างถาวร และตอนนี้ผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งก็คือ นังดวง!” มัตติกาอมยิ้มเพราะดูเหมือนว่ากลิกาจะไม่สามารถปกปิดท่าทางริษยาได้มิดอีกแล้ว เพราะหากพี่แองจี้ดูออกคนอื่นๆ ก็คงดูออกเหมือนกัน ทั้งคอสตูมและช่างแต่งหน้าที่พูดคุยกันเรื่องของกลิกา ข่าวร้อนไม่แพ้ข่าวฉาวของเธอก็คงจะร่อนไปทั่ววงการแล้วเหมือนกัน แต่ที่ยังไม่ออกมาเป็นข่าวพาดหัวก็เพราะกลิกามีแบ็กดี ซึ
ศิรชัชรับฟังเรื่องราวของมัตติกาที่แองจี้กับจุ้งช่วยกันถ่ายทอดโดยไม่โวยวาย แถมยังใจเย็นและเว้นระยะห่างไว้เพื่อไม่ให้มีข่าวฉาวร่วมกันอีก อีกทั้งเขานี่แหละที่แนะนำเอเจนซีผลิตภัณฑ์ดีๆ หลายตัวให้เข้ามาทาบทามมัตติกา จนกลายเป็นว่า ผลิตภัณฑ์สำหรับผู้ชายในตอนนี้จะมีศิรชัชเป็นพรีเซ็นเตอร์ ส่วนผลิตภัณฑ์สำหรับผู้หญิง มัตติกาคือคนที่ได้รับเลือก “ไม่รู้สิคะพี่ ตอนนี้ติ๊ก้ายังคิดอะไรไม่ออก ติ๊ก้าบอกไม่ได้ว่าอะไรพอหรือไม่พอ ขอให้ติ๊ก้าแน่ใจอีกนิดหนึ่งนะคะ” “รอนานระวังคุณแชมป์เหี่ยวแห้งไปเสียก่อนนะจ๊ะ ถึงตอนนั้นมันจะใช้งานได้ไม่แซบ!” “บ้า! พี่แองจี้พูดจาน่าเกลียด ติ๊ก้าไม่คุยกับพี่แล้ว ติ๊ก้าไปเดินเล่นดีกว่า” “หวังว่าจะไปเจอใครหรือเปล่าจ๊ะ คุณน้องคนสวยของพี่” “เจอใครคะ ใครของพี่น่ะยังไม่ได้มาต่างหาก พรุ่งนี้ค่ะเขาถึงจะมา” “แหม...ทำเป็นไม่สนใจเขา แต่ดันรู้ว่าเขาจะมาพรุ่งนี้เสียด้วย น้องเรา หึๆ ร้ายไม่เบานะ” “ไม่คุยด้วยแล้ว ติ๊ก้าเอากุญแจไปนะคะ ถ้าพี่แองจี้ง่วงก็นอนได้เลยค่ะไม่ต้องรอ” “ใครเขาจะนอนลงล่ะจ๊ะ มาถึงถิ่นทั้งทีพี่แ
กลิการ้องครวญครางอย่างลืมอายเมื่อเธอถูกจับให้นอนตะแคงข้าง ท่อนขาข้างหนึ่งถูกยกขึ้นสูงพร้อมกับความแกร่งที่แทรกลงมา ทั้งหนักแน่นและรุนแรงอย่างที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน ไม่ว่าเธอจะร้องครวญครางแค่ไหนเขาก็ไม่หยุด เขายังคงทำต่อราวกับว่าสื่อได้ถึงหัวใจว่าเธอต้องการอีกและก็ต้องการอีกมากยิ่งขึ้น “ดีเหลือเกินค่ะ คุณขา...” “ดีไหมครับคุณนางเอก” “ดีค่ะ ดีที่สุด อืม...” “ชอบไหมครับ” “ชอบค่ะ ดวงชอบ อืม...ดวงชอบ...” แรงกอดรัดอย่างรุนแรงเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วเขาก็จำไม่ได้ แต่เธอก็ยังสามารถทำได้อีกอย่างไม่มีทีท่าว่าจะถอย และเขาเองก็จะไม่ยอมถอยเช่นกัน “พอก่อนค่ะพอก่อน...” เสียงร้องว่าพอก่อน แต่เมื่อเขาล้มตัวลงนอนและจับเธอพลิกขึ้นด้านบน กลิกาก็ไม่รอช้าที่จะประจำตำแหน่งซึ่ง มันไม่ได้พอตามปากเธอว่าเลยสักนิด สะโพกผายที่กดกระหน่ำลงมาบนแก่นกายที่ยังคงร้อนแรง เธอทั้งบดเบียดและคลึงเคล้นราวกับคนที่เก็บกดมานานแสนนานและไม่มีทีท่าว่าจะอิ่มจะพอตามพูด มีแต่จะยิ่งมากขึ้นและเพิ่มขึ้นอย่างหยุดไม่อยู่ “คุณขา...กรี๊ดดดด...”
แขนสองข้างของเธอถูกล็อกไว้กับที่นอนหนานุ่มติดสปริง ในขณะที่ต้นขาเปล่าเปลือยที่เปิดเผยทุกสิ่งทุกอย่างถูกบางสิ่งแทรกกลางอย่างถือวิสาสะ ก่อนที่ริมฝีปากจาบจ้วงร้อนแรงแทรกซึมไปด้วยกลิ่นบุหรี่และแอลกอฮอล์บางเบาจะฉกวาบลงมาอย่างตะกรุมตะกราม กลิกาชะงักเมื่อความรุนแรงและความกักขฬะที่ผู้ชายแปลกหน้ากำลังทำกับเธอมันคือความต้องการอย่างสุดกู่ในเวลานี้ อารมณ์ที่ต้องทนสะกดเก็บเพราะเล้าโลมศิรชัชไม่สำเร็จ เมื่อมาเจอน้ำบ่อหน้าที่เธอแค่มองตาเขาเธอก็รู้ว่ามันคงจะร้อนแรงและอร่อยลิ้นอย่างสุด ยิ่งคิดว่าเขา ‘แปลกหน้า’ ‘ไม่รู้จัก’ อารมณ์แห่งความต้องการและกำลังได้สิ่งแปลกใหม่มาเติมเต็มยิ่งยากที่จะระงับไว้ได้อีก ริมฝีปากร้อนแรงบดขยี้กันและกันอย่างเอาเป็นเอาตาย แม้ว่าหมอกจะชะงักไปชั่วครู่กับการตอบโต้ของกลิกา เธอไม่เพียงไม่ดิ้นรนผลักไสอย่างที่ควรจะเป็น แต่เธอกลับเป็นฝ่ายรุกเร้าและสร้างความร้อนแรงให้เขาอย่างถึงใจไม่แพ้กัน ฝ่ามือหยาบใหญ่จึงทำหน้าที่อย่างธรรมชาติจัดสรรในทันที อกอวบอิ่มถูกคลึงเคล้นด้วยความหนักหน่วง ความรุนแรงคงเป็นสิ่งที่เธอต้องการในเวลานี้ ยิ่งแรงเขายิ่งได้ยินเสียงครวญครา
“กรี๊ด...อีติ๊ก้า! กล้าดียังไงมาเรียกกูแบบนี้ อีบ้า! กรี๊ด...” “ภีมค่ะ พี่แชมป์ ติ๊ก้าขอเวลานอกนิดนึงนะคะ” มัตติกายิ้มเพียงนิดเมื่อเห็นภีมพยักหน้างุนงงและเห็นแววตาเปี่ยมไปด้วยความรักจากศิรชัชส่งตรงมาให้ เพราะรู้ว่านั่นคือกำลังใจในสิ่งที่เธอจะทำ “ใครกันแน่ที่หาผัวไม่ได้ ใครกันแน่ที่แย่งผัวคนอื่น แล้วอีบ้า อีหน้าด้านที่มันกล้ามอมยาผู้ชายนี่มันชื่อว่าอะไรนะ อ้อ...ชื่อว่า กลิกา อีกาเอ๋ย อีดวง...เดี๋ยวจะสงเคราะห์โทร. บอกนักข่าวให้รีบมาทำข่าวอีผีเปรตขอส่วนบุญนะคะ เผื่อจะมีใครใจดีแจกยาแก้คันเฉพาะที่ให้น่ะค่ะ เอาสักโหลละกันนะ เผื่อเอาไว้ใช้วันหน้าด้วย เวลาคันมาแล้วหาอะไรเกาไม่ได้จะได้ใช้ยาประทังไปก่อน ดีไหมคะ” บทละครเรื่องใหม่ที่เธอเพิ่งอ่านไปเพียงไม่กี่ตอนถูกนำมาใช้ได้อย่างถูกเวล่ำเวลา มัตติกายิ้มที่มุมปากอย่างเป็นต่อ ถ้าเธอรู้ว่าจะมีเรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้น สาบานได้ว่าเธอจะทำการบ้านจะอ่านต่อจนจบ เพื่อจะได้ใช้แง่มุมของบทประพันธ์มารับมือกับผู้หญิงอย่างกลิกาให้ถึงพริกถึงขิงไม่แพ้กัน “กรี๊ด...อีบ้า! อีติ๊ก้า! กรี๊ด...” ภีมและม
ฝ่ามือที่ลูบไล้อยู่บนร่างกายของเขามันไม่ต่างจากเหล็กร้อนๆ ที่กำลังนาบแนบลงบนเนื้อ เพราะทุกที่ที่เธอสัมผัส ทุกที่ที่เธอพยายามปลุกเร้า มันกำลังสร้างความเจ็บปวดให้เขาอย่างสุดที่จะทานทนได้ ฝ่ามือหนาพยายามอย่างยากยิ่งที่จะผลักไสเธอให้พ้นไปจากร่าง แต่ก็ดูเหมือนว่ายิ่งผลักไสหรือออกแรงให้มากเพียงใดก็ดูราวว่าเรี่ยวแรงนั้นกลับจะดึงดันตวัดเธอเข้าหามากยิ่งขึ้น เขาอยากไปให้พ้นจากที่นี่แต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่รู้ว่ากลิกาจะเตลิดไปถึงไหนหากไม่ได้ในสิ่งที่เธอต้องการ สิ่งที่เขาทำได้คือควรเก็บไม้เก็บมือตัวเองให้พ้นไปจากเรือนร่างนี้ และซุกร่างลงแนบกับพื้นเพื่อป้องกันการสัมผัสแตะต้อง แต่กลิกาไม่เพียงไม่ให้ความร่วมมือ เธอกลับยิ่งพยายามปลุกเร้าเขา “แชมป์ขา...ดวงรักแชมป์นะคะ...แชมป์...ดวงอยากเป็นของแชมป์...อยากให้แชมป์กอด...อยากให้แชมป์จูบ...อยากให้แชมป์...รัก! รักดวงแรงๆ แรงเท่าที่แชมป์ต้องการ นะคะ...ได้โปรด...ได้โปรดรักดวงนะคะแชมป์ขา..” กลิกานาบเรือนร่างเปล่าเปลือยที่เนื้อตัวพร่างพราวไปด้วยหยาดน้ำลงกับแผ่นหลังของเขา ใช้ทรวงอวบอิ่มถูไถไปมาบนแผ่นหลังเพื่อกระตุ้นอารมณ์ แม้จะมีเสื้อผ้าขวางกั้น
กลิกากรีดร้องและพยายามดิ้นรนให้หลุดออกจากรัศมีของสายน้ำเย็นเฉียบที่ศิรชัชจับเธอนั่งลง ก่อนจะเปิดฝักบัวแรงสุดพร้อมกับฉีดใส่เธอไม่ยั้ง “ดวงอดทนหน่อยนะ มันจะดีขึ้น เราต้องผ่านมันไปให้ได้ เราต้องอดทน” ศิรชัชข่มความตึงเครียดที่มีผลต่อสติยับยั้งชั่งใจของเขาให้ลดน้อยลงทุกที แต่เขาก็ต้องทำ เพราะเขาไม่อยากได้ชื่อว่า ‘กินเพื่อน’ เขาไม่ต้องการให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับกลิกาเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น แม้จะต้องเห็นเธอทุรนทุรายอยู่ท่ามกลางสายน้ำที่เขาฉีดเข้าใส่ก็ตาม ก่อนจะเลี่ยงมาที่ตู้เย็นและเปิดขวดน้ำที่มีอยู่สองขวดกรอกลงคอจนหมด เพราะเขาต้องเร่งให้ปวดปัสสาวะเพื่อเอาสารกระตุ้นพวกนั้นออกมาให้หมด ไม่เช่นนั้นจะเป็นเขาเสียเองที่ทนไม่ได้ แต่ก็ดูว่าสิ่งที่ทำไปมันจะไร้ประโยชน์ ความต้องการที่ถูกจุดขึ้นอย่างเต็มที่ไม่มีทีท่าว่าจะหมดลงไปเลย เพราะเรือนร่างเปล่าเปลือยของกลิกาพร้อมดวงตาท้าทายและฝ่ามือที่ลูบไล้ไปทั้งร่าง มันกำลังกระตุ้นความต้องการของเขาจนแทบจะลุกเป็นไฟอยู่แล้ว.. ห้องพักรายวันยี่สิบสี่ชั่วโมงที่ตั้งอยู่ริมทางเพื่อรอคอยลูกค้าขาจร ขาประจำ หรือลูกค้าท
“แชมป์! ดวง! ทำอะไรกัน นี่มันไม่ใช่สถานที่...” เสียงผู้กำกับแจ๊คร้องลั่นเมื่อเห็นว่านักข่าวกำลังพุ่งเป้ามาทางนี้ แต่เมื่อเห็นกิริยาที่ศิรชัชโอบประคองกลิกา คำพูดต่อว่าจึงต้องหยุดไป “พี่แจ๊ค! มาช่วยผมเร็ว ดวงเขาเมาน่ะครับ” “อ้าว! พี่ก็นึกว่า...แต่เมาอะไรล่ะเนี่ย เห็นดื่มไปแก้วเดียวเท่านั้น” แจ๊คขมวดคิ้วครุ่นคิดเพราะอาการของกลิกาไม่น่าจะใช่คนที่เพิ่งรับเอาแอลกอฮอล์เข้าไปเพียงน้อยนิด รวมทั้งรอยยิ้มเล็กๆ ที่ผุดวาบคลุกเคล้าอยู่กับแผงอกของศิรชัชก็ทำให้เขายิ่งรู้สึกว่าการเมาครั้งนี้คงไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน “มานี่แชมป์ พี่พาไปเองดีกว่า แชมป์อยู่ที่นี่แหละ” เขาคงต้องตัดไฟเสียแต่ต้นลม ดีกว่าปล่อยให้มันลุกลามและโหมกระหน่ำมอดไหม้ตามใจคนที่ปรารถนา และแม้เขาอาจจะคิดผิด แต่ก็คงดีกว่าที่คิดถูกแล้วยังปล่อยให้ไฟลุกโชนอย่างไม่คิดจะเข้าไปช่วยดับ ทั้งที่สามารถทำได้ “ผมพาไปเองดีกว่าครับ พี่แจ๊คอยู่ที่นี่ตอบคำถามนักข่าวให้ผมดีกว่า ให้ดวงเขานอนพักสักครู่ก็คงจะดีขึ้น” ศิรชัชตวัดร่างอวบอิ่มของกลิกาขึ้นแนบอก ก่อนจะพาเดินลงบันไดไปยังห้องพักรับรองด้านหลังโด
“อย่างนั้นข่าวที่ว่าคุณแชมป์กำลังซุ่มปลูกต้นรักกับน้องสาวพระเอกนี่เป็นความจริงหรือเปล่าคะ” คำถามทะลุกลางปล้องไม่ไว้หน้านางเอกสาวที่พยายามสร้างกระแสเมื่อครู่สร้างรอยยิ้มกรุ้มกริ่มบนใบหน้าพระเอกของเรื่อง รอยยิ้มปรากฏราวกับว่านี่คือสิ่งที่รอคอย แต่ก่อนที่เขาจะตอบ “แหม ถามแบบนี้ไม่เกรงใจคุณภีมเลยนะคะ ดวงว่าคำถามนี้ไว้รอถามคุณภีมเขาดีกว่า คู่ขวัญคู่ใหม่ด้วยละ งั้นดวงกับแชมป์ขอตัวไปพบพี่จ๋าก่อนนะคะ เดี๋ยวมาสนุกกันใหม่ ตามสบายเลยนะคะทุกคน” ศิรชัชถูกกลิกาลากไปอย่างไม่เต็มใจ แต่ก็เลี่ยงไม่ได้ ดวงตาคมเข้มยังคงจับจ้องที่ใบหน้าจิ้มลิ้มของนักข่าวสาวร่างกะทัดรัด และสัญญาณมือที่เธอทำท่าว่าจะโทร. หาก็ทำให้เขาอมยิ้มพร้อมพยักหน้าว่าเข้าใจ บรรยากาศงานปิดกล้องละครพร้อมทั้งเลี้ยงขอบคุณนักข่าวสายบันเทิงที่ช่วยทำข่าวและโพรโมตละครเรื่องใหม่เป็นไปด้วยความสนุกสนาน ผู้จัด ผู้กำกับ ทีมงาน ดารานักแสดง และนักข่าวหลายสำนักต่างกินเต้นดื่มกันเต็มที่ ปาร์ตี้สนุกอันสุดเหวี่ยงคงมีเพียงเขาคนเดียวที่อารมณ์เสียอย่างสุดๆ ทั้งจากเรื่องที่กลิกาให้สัมภาษณ์ และจากภาพที่เห็นอยู่ด
“ติ๊ก้านี่เขาดังจริงๆ นะครับ พี่จ๋านี่ตาถึงมากเลยนะครับที่ดันน้องดังจนได้” “ดันบ้าอะไรล่ะแจ๊ค นี่ถ้าไม่เกรงใจนังจุ้งตั้งแต่แรก พี่ก็ไม่กล้ารับหรอก เด็กใหม่ไม่ค่อยอยากเสี่ยง แรกๆ ก็เหลวไม่ใช่เหรอ พี่ว่าแจ๊คนั่นแหละเก่งที่เคี่ยวเด็กมันได้ถึงขนาดนี้” จ๋า สาวใหญ่ผู้จัดละครชื่อดังพูดกับผู้กำกับแจ๊ค ขณะมองดูมัตติกาที่อยู่ในวงล้อมของนักข่าวสายบันเทิง และท่าทางตอบคำถามได้น่ารักน่าเอ็นดูนั้นก็ทำให้อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างปลาบปลื้มออกมา “ผมไม่ได้ทำอะไรเลยครับพี่ ตั้งแต่วันที่เกิดปัญหาเรื่องข่าวที่พี่ให้ผมพักกอง กลับมาอีกทีน้องติ๊ก้าก็เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยครับ จากนางสาวร้อยเทค กลายเป็นว่าแทบจะไม่ต้องเทคเลยนะครับ ดวงเสียอีกที่เทคบ่อยจนน่าแปลกใจ สงสัยได้กำลังใจดี” “กำลังใจ อ้อ นายภีมน่ะเหรอ” “ครับ เอ...แล้วทำไมป่านนี้ถึงยังไม่มา อ้าวโน่น! มาพอดีเลย” ภีมที่หอบกระเช้าดอกมะลิแสนจะน่ารักมามอบให้มัตติกายิ่งทำให้นักข่าวสนใจมากยิ่งขึ้น และเมื่อทั้งคู่ยืนอยู่ด้วยกันก็ไม่ต้องบอกเลยว่างานนี้ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองคู่อย่างแน่นอน คู่หนึ่งนั้นก็คือ ‘ศิรชั
“ตกลงครับ ผมจะให้เวลาพี่แองจี้ แต่หลังจากผมกลับจากเกาหลีผมจะประกาศแต่งงานกับเธอทันที และระหว่างนี้หากมีนักข่าวมาสัมภาษณ์ผม ผมขออนุญาตที่จะบอกว่า เราทั้งคู่กำลังอยู่ในระหว่างศึกษาดูใจกันอยู่นะครับ” ศิรชัชยังไม่วายจะต่อรอง เพราะขอให้มีคนถามเท่านั้นเขาก็จะบอกทั้งหมดและนั่นจะเท่ากับว่าเป็นการตีตราจองมัตติกาและล้อมกรอบเธอจากผู้ชายที่อยากเด็ดดอกไม้ของเขาทุกคน “เฮ้อ! มันก็แค่นี้แหละ ทำไมพูดยากนัก” จุ้งที่เดินกลับมาจากระเบียงด้านนอก เอ่ยพลางส่ายหน้าอ่อนอกอ่อนใจ “นังจุ้ง แกจะพาคุณแชมป์ไปงานตอนกี่ทุ่ม ฉันจะได้โทร. บอกติ๊ก้าให้ไปรอที่นั่นเลย” แองจี้กรอกตาไปมากับความดื้อรั้นของศิรชัช แต่ก็ยอมเปลี่ยนเรื่องพูดเพื่อให้บรรยากาศดีขึ้นกว่านี้ “อ้าว! แล้วแกจะไปไหน” “จะไปเยี่ยมนังพิซซี่มันสักหน่อย จะไปดูด้วยว่าตอนนี้นังดวงตกมันมีแผนการอะไรบ้าง” “เรียกเขาซะเสียยี่ห้อเลยนะครับ” ศิรชัชยิ้มแกนๆ อยากจะแสดงความคิดเห็นให้มากกว่านี้ แต่เป็นเพราะเรื่องที่เขาทำก็ยังร้อนกรุ่นอยู่ หากจะออกแรงปกป้องกลิกาอีกมีหวังว่าสิ่งที่เขาพยายามดื้อแพ่งคงสูญเปล่าอย่างแน่น