ฤทธิ์หรือริชชี่คือนักข่าวของสยามเดลี หนึ่งในแก๊งเพื่อนสาวร่วมวงการที่ทั้งจุ้งและแองจี้มักจะนัดสังสรรค์กันเสมอถ้าโอกาสเอื้ออำนวย และก็เป็นศูนย์สร้างข่าวในแง่บวกให้แก่ศิรชัชอย่างสม่ำเสมอ เข้าทำนองน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า การพึ่งพาอาศัยและเกื้อกูลกันระหว่างนักข่าวกับดาราก็ย่อมต้องมีสายสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นและมีค่าตอบแทนที่เหมาะสม ถึงจะคบกันได้ยืด
“จ้า...เพื่อนเลิฟ งั้นเรามาจับตาดูเด็กน้อยทั้งสองของเราต่อดีกว่า มาดูซิว่าพ่อยอดชายนายแชมป์ของฉันจะขโมยหัวใจสาวน้อยไร้เดียงสาของแกได้ภายในวันนี้หรือเปล่า นังแองจี้แกเสร็จฉันแน่”
“ฮ่าๆ”
แองจี้หัวเราะ เพราะเข้าใจความหมายของคำว่า ‘เสร็จ’ ที่จุ้งพยายามเน้นคำ แต่เขาจะไม่ยอมให้คำนั้นเกิดขึ้นง่ายๆ แน่เพราะรู้ดีว่าผู้ชายชอบของยาก และก็มั่นใจว่ามัตติกาไม่ได้ง่ายขนาดนั้น อีกอย่างจุ้งก็ไม่ได้หมายความตามนั้นจริง แค่พูดขำๆ ปลอบใจตัวเอง เพรา
“พี่แองจี้อยากเตือนอะไรหล้า เตือนได้เลยค่ะ หล้ารักพี่แองจี้นะคะ ถ้าไม่มีพี่แองจี้หล้ากับครอบครัวก็คงไม่มีวันนี้ หล้าจะต้องได้ดีอย่างที่ทุกคนคาดหวังไว้ และหล้าจะทำทุกอย่างให้ยายกับน้ามีความสุขค่ะ” ดวงตาสวยหวานแสดงความมุ่งมั่นดังคำพูด น้ำตาที่เอ่อล้นยามพูดถึงครอบครัวมาพร้อมกับเสียงสั่น เพราะความจำเป็นบางอย่างกำลังถูกวันเวลาเร่งเร้า “พี่ก็รักหล้านะ เอ่อ...ไม่สิ พี่ก็รักติ๊ก้านะ บอกไม่เคยฟัง อย่าเรียกตัวเองว่าหล้า เข้าใจไหม” “หึ ก็อยู่กันแค่สองคนนี่คะ ไม่มีใครสักหน่อย” “ก็นั่นแหละ ต้องเรียกติ๊ก้าให้มันติดปากเข้าไว้” “จ้า...ติ๊ก้าจะเชื่อพี่แองจี้ทุกอย่าง” แองจี้ลูบศีรษะท
‘อ้าว แล้วพี่แชมป์ไม่มีญาติพี่น้องที่เมืองไทยเหรอคะ เอ่อ...ติ๊ก้าขอโทษค่ะที่เสียมารยาท’ ‘ไม่เป็นไร ใช่คนอื่นกันที่ไหนล่ะ อยากรู้อะไรน้องติ๊ก้าก็ถามได้เลย น้องพี่แองจี้ก็เหมือนน้องพี่แชมป์ ญาติน่ะพี่มี แต่ตั้งแต่คุณพ่อพี่เสียพี่ก็ไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่พวกท่านเท่าไร นานๆ ทีถึงจะกลับไปเยี่ยมสักครั้ง แต่โทรศัพท์คุยกันน่ะบ่อย’ ถ้าเขากล้าเปิดปากเล่าเรื่องส่วนตัวกับคนที่เพิ่งรู้จักกันวันแรกขนาดนี้ เธอยังจะคิดอคติกับเขาได้อย่างไร แม้จะต้องระวังการเป็นข่าวไม่ดีคู่กับเขา แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลในการตัดสัมพันธ์ที่ยังไม่ได้เริ่มต้นไม่ใช่หรือ ‘เผื่อค่ำๆ พี่เสร็จงานไวพี่อาจจะแวะไปหาเพื่อน ถึงตอนนั้นคงมีใครใจดีพาพี่ไปกินราดหน้านะ’ คำกระซิบฝากก่อนจะจากกันเรียกความร้อนวูบวาบขึ้นที่สองแก้ม อาการที่ทำให้เธอหน้าเจื่อนลงเพราะรู้ตัวว่าไม่ควรเกิดความรู้สึกแบบนี้กับเขา เพราะแองจี้เพิ่งเตือนเธอไปหยกๆ เธอกับเขาเพิ่งรู้จัก สนิทสนมมากก็ไม่ได้เพราะจะกลายเป็นข่าวไปหมด แต่หัวใจที่เต้นระรัวยามคาดหวังว่าเขาจะมาหรือไม่มา มันก็ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะหนึ่ง ดวง
สองสาวเทียมที่นั่งเมาท์กันอยู่ในห้องแต่งตัวทำให้คนที่กำลังจะก้าวเข้าไปถึงกับชะงัก เพราะเดาได้ในทันทีว่าน้องหน้าใหม่ที่ช่างแต่งหน้าทั้งสองคนพูดถึงอยู่นั้นคือใคร แม้จะเคยชินกับสังคมมายาที่คนนอกไม่มีวันรู้ว่าภายในนั้นไม่ต่างจากจานอาหารสวยหรู แต่ด้านในมีหนอนตัวเล็กตัวน้อยจนถึงตัวอ้วนสุดๆ กำลังรุมชอนไชอาหารจานนั้นอย่างหิวโหย แต่เขาก็ไม่คิดว่าเด็กสาวหน้าตาใสซื่ออย่างมัตติกาจะเป็นไปด้วย หญิงสาวซึ่งถนัดใช้หน้าตาไร้เดียงสาและท่าทางที่เป็นธรรมชาติอย่างที่สุดนั้น สูบเงินจากเอเจนซีและใครก็ตามที่สามารถจ่ายหนักให้เธอได้ อะไรก็ตามที่เป็นเงินเธอเอาทั้งหมด รวมทั้งการรับเล่นละครเรื่องนี้ด้วย ซึ่งมันก็ตรงกับที่จุ้งบอกไว้ว่ามัตติกาต้องการใช้เงินมาก ตอนนั้นเขายังไม่มีโอกาสได้เจอทำให้ไม่อยากรู้เรื่องราวของเธอเลยสักนิด แต่ตอนนี้ล่ะ ถ้าอยากรู้จริงๆ จุ้งจะบอกไหม แม้ละครเรื่องแรกจะเจอบทยากและท้าทายความสามารถมากขนาดนี้ แต่ดูเหมือนว่าคนที่ทำให้การถ่ายทำราบรื่นก็คงจะไม่พ้นแจ๊ค ผู้กำกับหนุ่มใหญ่ที่เขาเองก็เห็นกับตาว่ามัตติกาออดอ้อนแจ๊คมากขนาดไหน แล้วถ้าเป็นเขาล่ะ คนที่สามารถจ่ายให้เธอ
ฝ่ามือใหญ่เอื้อมมากุมข้อมือเธอพร้อมออกแรงดึงน้อยๆ ทำให้มัตติกาถึงกับหน้าร้อนผ่าว เพราะหัวใจที่เต้นระรัวพร้อมกับคำถามมากมายเกี่ยวกับเรื่องที่เขาพาเธอมาที่บ้าน ว่าจริงๆ แล้วมันสมควรไหม... “เอ่อ...พี่แชมป์คะ ติ๊ก้าว่าเราไปหาอะไรทานกันข้างนอกดีกว่าค่ะ อีกอย่างติ๊ก้าก็ทำกับข้าวไม่เป็นด้วย คงทำอะไรให้พี่แชมป์ทานไม่ได้” “ไม่ต้องกลัวครับ พี่ทำอาหารเก่ง ตอนอยู่อเมริกาแกรนด์มัมให้พี่ทำให้ทานเป็นประจำ โดยเฉพาะอาหารไทยนี่พี่ถนัดที่สุดเลยนะ ถ้าติ๊ก้าได้ชิม...รสชาติของพี่ ติ๊ก้าจะติดใจจนนอนหลับไม่ลงเลยละ” แรงฉุดน้อยๆ ทำให้เธอจำใจต้องเดินตามเขาเข้าไป ทั้งที่ประสาทสัมผัสเริ่มจะตื่นตัวกับคำพูดของอีกฝ่ายเพราะน้ำเสียงนั้นมันช่างสร้างความเย็นยะเยือกสลับร้อนรนไปทั่วทั้งร่าง ‘รสชาติของพี่’ และ ‘ติดใจจนนอนหลับไม่ลง’ มันคืออะไร เขากำลังจะสื่ออะไรบางอย่างหรือเปล่า
แองจี้กดโทรศัพท์โทร. ออกถี่ๆ ทั้งยังเดินไปเดินมาเพราะกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วที่ไม่สามารถติดต่อมัตติกาได้ มือถือสองเครื่องที่ซื้อให้ไว้สำหรับติดต่อเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวโทร. ติด แต่กลับไม่มีคนรับสาย จะว่าติดธุระหรือเข้าห้องน้ำก็ไม่น่าจะนานจนเกินเหตุขนาดนี้ และลางสังหรณ์รุนแรงก็ยิ่งทำให้แองจี้นั่งไม่ติดมากขึ้น “ติ๊ก้านะติ๊ก้า ทำไมไม่รับโทรศัพท์ก็ไม่รู้ เวลาจำเป็นอย่างนี้ดันไม่รับ เฮ้อ! นี่มันเวรกรรมอะไรของฉันนะ อีนังคนไหนมันให้ข่าว อยากจะฆ่ามันนัก มันคิดได้ยังไง มันเคยเห็นกับตาเหรอ ทำไมมันต้องทำร้ายกันขนาดนี้ด้วย” “ใจเย็นน่ะแก ยังไงนังริชชี่มันก็ฟังเราอยู่แล้ว เราบอกว่าไม่มีอะไรก็ต้องไม่มีสิ” จุ้งลูบหลังลูบไหล่แองจี้ด้วยความกังวลใจไม่แพ้กัน แต่แองจี้นั้นท่าทางจะมากกว่าเยอะ หลังจากได้ข่าวล่ามาเร็วที่ริชชี่โทร. มาบอกเมื่อสักครู่ก็ทำให้เธอถึงกับนั่งไม่ติด เพราะ บก.
มัตติกาหันหลังปลดผ้ากันเปื้อนออกจากตัว แต่ความใกล้ชิดและไออุ่นที่รับรู้ได้จากกายคนที่ขยับเข้ามาใกล้ก็ทำให้เธอชะงักค้าง ทำอะไรไม่ถูกไปชั่วครู่ แต่แล้วก็พยายามรวบรวมแรงใจไม่ให้ตื่นเต้นมากไปกว่านี้ พร้อมทั้งขยับตัวเดินหน้าไปจนสุด เพราะไม่อยากให้เนื้อตัวแตะต้องกันและกัน แม้เขาจะเพียงเข้ามาช่วยหยิบจานอาหารก็ตาม แต่มันคงไม่เหมาะในสถานการณ์แบบนี้ เพราะมันอาจทำให้คิดฝันไปไกลว่าเธอกำลังอยู่ในครอบครัวเล็กๆ ที่เธอสามารถสร้างมันขึ้นมาได้ด้วยตัวเอง “หอมนะครับ” “อุ๊ย! พี่แชมป์” มัตติกาสะท้านไปทั้งกายเพราะอ้อมแขนที่ตวัดรัดรอบเอวคอดและจมูกโด่งที่ตั้งใจกดซับลงมาที่ซอกคอของเธอ เหมือนโลกได้หยุดหมุนไปชั่วครู่ แต่เมื่อสติกลับคืนมาเธอจึงพยายามฝืนกายให้ออกจากอ้อมกอดนั้น แต่ยิ่งฝืนก็ดูเหมือนเจ้าของอ้อมกอดจะยิ่งเพิ่มแรงกอดรัดมากขึ้น เพราะเธอไม่สามารถขยับไปไหนได้เลย 
มัตติการู้สึกหัวสมองมึนงงคล้ายของแข็งหล่นกระทบ แต่ก็ต้องพาตัวเองออกไปจากสถานการณ์ที่ล่อแหลมนี้ให้ได้ หญิงสาวพยายามเดินตรงไปที่ประตู แต่ร่างสูงใหญ่ที่ยืนขวางเอาไว้ก็ทำให้เธออยากจะกรีดร้องออกมา เพราะสีหน้าแสดงอารมณ์เรียกร้องอย่างสุดๆ นั้น มันไม่ใช่เลย ไม่ใช่ศิรชัช...พระเอกในดวงใจที่แสนจะอบอุ่นคนนั้น “อืม...เป็นเหมือนที่ใครๆ บอกไว้จริงๆ น้องติ๊ก้านี่ชอบสร้างความตื่นเต้นให้คู่นอน” “ใครๆ บ้าอะไร! หลีกไปนะ! ฉันจะโทร. ให้พี่แองจี้มารับ หลีกไป!” “โทร. ให้มารับหรือว่าจะปรึกษาเรื่องค่าตัวกันแน่ บอกพี่แองจี้ไปเลยว่าพี่แชมป์จ่ายหนัก คืนนี้ไม่เช้าไม่เลิก แต่พี่คงรอน้องติ๊ก้าไปคุยโทรศัพท์ไม่ไหวแล้ว เริ่มกันเลยดีกว่า ยิ่งทำเป็นไร้เดียงสาแบบนี้พี่ยิ่งชอบ ไม่เคยได้กินของสดๆ ใหม่ๆ เลยสักครั้ง แต่ของค้างที่เอาไปเวฟใหม่พี่ก็คิดว่ารสชาติคงจะยังอร่อยอยู่เหมือนเดิมนะ”
รสหวานซ่านลิ้นที่รับรู้ได้ส่งผลให้เขาต้องตักตวงชอนชิมความหอมหวานนั้นโดยไม่สนใจสักนิดว่าเจ้าของดอกไม้จะผลักไสหรือดิ้นรนให้พ้นไปจากเขามากมายเพียงไหน เพราะประสบการณ์ที่สั่งสมมามันสั่งสอนว่า ผู้หญิงผลักไสก็ไม่ต่างจากกวักมือเรียกให้ยิ่งรัวเร็วมากยิ่งขึ้น และตอนนี้เขาก็กำลังสนองสิ่งที่มัตติกาต้องการจนสุดกู่ จนร่างน้อยที่เขาจับกระชับไว้ด้วยสองมือสั่นสะท้านพร้อมกรีดร้องไม่เป็นภาษาออกมา ศิรชัชยิ้มทั้งใบหน้าและดวงตา เพราะเขาได้ส่งผ่านให้เธอได้รับความสุขสมอย่างรุนแรงอย่างที่เขาต้องการ และมันจะไม่หยุดแค่นั้นแน่นอน “ยะ...อย่า...ฮือ...ได้โปรด อย่าทำ...อา...อย่า...อื้อ...พอแล้ว...อย่าทำ...” “อืม...มันยังไม่จบหรอกทูนหัว พี่แชมป์จะทำให้ติ๊ก้าสุขจนสำลักเลยทีเดียว” “อย่า...พี่แชมป์ อย่าทำ...อื้อ...กลัวแล้ว...อย่าทำ...ฮือ...” “แหม...เล่นสมบทบาทจริงๆ หึๆๆ งั้นเล่นต่ออีกนะทูนหัว แต่ตอนนี้พี่แชมป์อยากได้แบบร้อนแรงและร่อนไม่ติดพื้น” สิ่งน่าละอายที่เขาทำกับเธอมันเจือไปด้วยความสุข ความทุกข์ ความหวาดผวา และความละอายอดสูไปพร้อมๆ กัน เพราะเธอไม่อาจผลักไส
กลิการ้องครวญครางอย่างลืมอายเมื่อเธอถูกจับให้นอนตะแคงข้าง ท่อนขาข้างหนึ่งถูกยกขึ้นสูงพร้อมกับความแกร่งที่แทรกลงมา ทั้งหนักแน่นและรุนแรงอย่างที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน ไม่ว่าเธอจะร้องครวญครางแค่ไหนเขาก็ไม่หยุด เขายังคงทำต่อราวกับว่าสื่อได้ถึงหัวใจว่าเธอต้องการอีกและก็ต้องการอีกมากยิ่งขึ้น “ดีเหลือเกินค่ะ คุณขา...” “ดีไหมครับคุณนางเอก” “ดีค่ะ ดีที่สุด อืม...” “ชอบไหมครับ” “ชอบค่ะ ดวงชอบ อืม...ดวงชอบ...” แรงกอดรัดอย่างรุนแรงเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วเขาก็จำไม่ได้ แต่เธอก็ยังสามารถทำได้อีกอย่างไม่มีทีท่าว่าจะถอย และเขาเองก็จะไม่ยอมถอยเช่นกัน “พอก่อนค่ะพอก่อน...” เสียงร้องว่าพอก่อน แต่เมื่อเขาล้มตัวลงนอนและจับเธอพลิกขึ้นด้านบน กลิกาก็ไม่รอช้าที่จะประจำตำแหน่งซึ่ง มันไม่ได้พอตามปากเธอว่าเลยสักนิด สะโพกผายที่กดกระหน่ำลงมาบนแก่นกายที่ยังคงร้อนแรง เธอทั้งบดเบียดและคลึงเคล้นราวกับคนที่เก็บกดมานานแสนนานและไม่มีทีท่าว่าจะอิ่มจะพอตามพูด มีแต่จะยิ่งมากขึ้นและเพิ่มขึ้นอย่างหยุดไม่อยู่ “คุณขา...กรี๊ดดดด...”
แขนสองข้างของเธอถูกล็อกไว้กับที่นอนหนานุ่มติดสปริง ในขณะที่ต้นขาเปล่าเปลือยที่เปิดเผยทุกสิ่งทุกอย่างถูกบางสิ่งแทรกกลางอย่างถือวิสาสะ ก่อนที่ริมฝีปากจาบจ้วงร้อนแรงแทรกซึมไปด้วยกลิ่นบุหรี่และแอลกอฮอล์บางเบาจะฉกวาบลงมาอย่างตะกรุมตะกราม กลิกาชะงักเมื่อความรุนแรงและความกักขฬะที่ผู้ชายแปลกหน้ากำลังทำกับเธอมันคือความต้องการอย่างสุดกู่ในเวลานี้ อารมณ์ที่ต้องทนสะกดเก็บเพราะเล้าโลมศิรชัชไม่สำเร็จ เมื่อมาเจอน้ำบ่อหน้าที่เธอแค่มองตาเขาเธอก็รู้ว่ามันคงจะร้อนแรงและอร่อยลิ้นอย่างสุด ยิ่งคิดว่าเขา ‘แปลกหน้า’ ‘ไม่รู้จัก’ อารมณ์แห่งความต้องการและกำลังได้สิ่งแปลกใหม่มาเติมเต็มยิ่งยากที่จะระงับไว้ได้อีก ริมฝีปากร้อนแรงบดขยี้กันและกันอย่างเอาเป็นเอาตาย แม้ว่าหมอกจะชะงักไปชั่วครู่กับการตอบโต้ของกลิกา เธอไม่เพียงไม่ดิ้นรนผลักไสอย่างที่ควรจะเป็น แต่เธอกลับเป็นฝ่ายรุกเร้าและสร้างความร้อนแรงให้เขาอย่างถึงใจไม่แพ้กัน ฝ่ามือหยาบใหญ่จึงทำหน้าที่อย่างธรรมชาติจัดสรรในทันที อกอวบอิ่มถูกคลึงเคล้นด้วยความหนักหน่วง ความรุนแรงคงเป็นสิ่งที่เธอต้องการในเวลานี้ ยิ่งแรงเขายิ่งได้ยินเสียงครวญครา
“กรี๊ด...อีติ๊ก้า! กล้าดียังไงมาเรียกกูแบบนี้ อีบ้า! กรี๊ด...” “ภีมค่ะ พี่แชมป์ ติ๊ก้าขอเวลานอกนิดนึงนะคะ” มัตติกายิ้มเพียงนิดเมื่อเห็นภีมพยักหน้างุนงงและเห็นแววตาเปี่ยมไปด้วยความรักจากศิรชัชส่งตรงมาให้ เพราะรู้ว่านั่นคือกำลังใจในสิ่งที่เธอจะทำ “ใครกันแน่ที่หาผัวไม่ได้ ใครกันแน่ที่แย่งผัวคนอื่น แล้วอีบ้า อีหน้าด้านที่มันกล้ามอมยาผู้ชายนี่มันชื่อว่าอะไรนะ อ้อ...ชื่อว่า กลิกา อีกาเอ๋ย อีดวง...เดี๋ยวจะสงเคราะห์โทร. บอกนักข่าวให้รีบมาทำข่าวอีผีเปรตขอส่วนบุญนะคะ เผื่อจะมีใครใจดีแจกยาแก้คันเฉพาะที่ให้น่ะค่ะ เอาสักโหลละกันนะ เผื่อเอาไว้ใช้วันหน้าด้วย เวลาคันมาแล้วหาอะไรเกาไม่ได้จะได้ใช้ยาประทังไปก่อน ดีไหมคะ” บทละครเรื่องใหม่ที่เธอเพิ่งอ่านไปเพียงไม่กี่ตอนถูกนำมาใช้ได้อย่างถูกเวล่ำเวลา มัตติกายิ้มที่มุมปากอย่างเป็นต่อ ถ้าเธอรู้ว่าจะมีเรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้น สาบานได้ว่าเธอจะทำการบ้านจะอ่านต่อจนจบ เพื่อจะได้ใช้แง่มุมของบทประพันธ์มารับมือกับผู้หญิงอย่างกลิกาให้ถึงพริกถึงขิงไม่แพ้กัน “กรี๊ด...อีบ้า! อีติ๊ก้า! กรี๊ด...” ภีมและม
ฝ่ามือที่ลูบไล้อยู่บนร่างกายของเขามันไม่ต่างจากเหล็กร้อนๆ ที่กำลังนาบแนบลงบนเนื้อ เพราะทุกที่ที่เธอสัมผัส ทุกที่ที่เธอพยายามปลุกเร้า มันกำลังสร้างความเจ็บปวดให้เขาอย่างสุดที่จะทานทนได้ ฝ่ามือหนาพยายามอย่างยากยิ่งที่จะผลักไสเธอให้พ้นไปจากร่าง แต่ก็ดูเหมือนว่ายิ่งผลักไสหรือออกแรงให้มากเพียงใดก็ดูราวว่าเรี่ยวแรงนั้นกลับจะดึงดันตวัดเธอเข้าหามากยิ่งขึ้น เขาอยากไปให้พ้นจากที่นี่แต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่รู้ว่ากลิกาจะเตลิดไปถึงไหนหากไม่ได้ในสิ่งที่เธอต้องการ สิ่งที่เขาทำได้คือควรเก็บไม้เก็บมือตัวเองให้พ้นไปจากเรือนร่างนี้ และซุกร่างลงแนบกับพื้นเพื่อป้องกันการสัมผัสแตะต้อง แต่กลิกาไม่เพียงไม่ให้ความร่วมมือ เธอกลับยิ่งพยายามปลุกเร้าเขา “แชมป์ขา...ดวงรักแชมป์นะคะ...แชมป์...ดวงอยากเป็นของแชมป์...อยากให้แชมป์กอด...อยากให้แชมป์จูบ...อยากให้แชมป์...รัก! รักดวงแรงๆ แรงเท่าที่แชมป์ต้องการ นะคะ...ได้โปรด...ได้โปรดรักดวงนะคะแชมป์ขา..” กลิกานาบเรือนร่างเปล่าเปลือยที่เนื้อตัวพร่างพราวไปด้วยหยาดน้ำลงกับแผ่นหลังของเขา ใช้ทรวงอวบอิ่มถูไถไปมาบนแผ่นหลังเพื่อกระตุ้นอารมณ์ แม้จะมีเสื้อผ้าขวางกั้น
กลิกากรีดร้องและพยายามดิ้นรนให้หลุดออกจากรัศมีของสายน้ำเย็นเฉียบที่ศิรชัชจับเธอนั่งลง ก่อนจะเปิดฝักบัวแรงสุดพร้อมกับฉีดใส่เธอไม่ยั้ง “ดวงอดทนหน่อยนะ มันจะดีขึ้น เราต้องผ่านมันไปให้ได้ เราต้องอดทน” ศิรชัชข่มความตึงเครียดที่มีผลต่อสติยับยั้งชั่งใจของเขาให้ลดน้อยลงทุกที แต่เขาก็ต้องทำ เพราะเขาไม่อยากได้ชื่อว่า ‘กินเพื่อน’ เขาไม่ต้องการให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับกลิกาเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น แม้จะต้องเห็นเธอทุรนทุรายอยู่ท่ามกลางสายน้ำที่เขาฉีดเข้าใส่ก็ตาม ก่อนจะเลี่ยงมาที่ตู้เย็นและเปิดขวดน้ำที่มีอยู่สองขวดกรอกลงคอจนหมด เพราะเขาต้องเร่งให้ปวดปัสสาวะเพื่อเอาสารกระตุ้นพวกนั้นออกมาให้หมด ไม่เช่นนั้นจะเป็นเขาเสียเองที่ทนไม่ได้ แต่ก็ดูว่าสิ่งที่ทำไปมันจะไร้ประโยชน์ ความต้องการที่ถูกจุดขึ้นอย่างเต็มที่ไม่มีทีท่าว่าจะหมดลงไปเลย เพราะเรือนร่างเปล่าเปลือยของกลิกาพร้อมดวงตาท้าทายและฝ่ามือที่ลูบไล้ไปทั้งร่าง มันกำลังกระตุ้นความต้องการของเขาจนแทบจะลุกเป็นไฟอยู่แล้ว.. ห้องพักรายวันยี่สิบสี่ชั่วโมงที่ตั้งอยู่ริมทางเพื่อรอคอยลูกค้าขาจร ขาประจำ หรือลูกค้าท
“แชมป์! ดวง! ทำอะไรกัน นี่มันไม่ใช่สถานที่...” เสียงผู้กำกับแจ๊คร้องลั่นเมื่อเห็นว่านักข่าวกำลังพุ่งเป้ามาทางนี้ แต่เมื่อเห็นกิริยาที่ศิรชัชโอบประคองกลิกา คำพูดต่อว่าจึงต้องหยุดไป “พี่แจ๊ค! มาช่วยผมเร็ว ดวงเขาเมาน่ะครับ” “อ้าว! พี่ก็นึกว่า...แต่เมาอะไรล่ะเนี่ย เห็นดื่มไปแก้วเดียวเท่านั้น” แจ๊คขมวดคิ้วครุ่นคิดเพราะอาการของกลิกาไม่น่าจะใช่คนที่เพิ่งรับเอาแอลกอฮอล์เข้าไปเพียงน้อยนิด รวมทั้งรอยยิ้มเล็กๆ ที่ผุดวาบคลุกเคล้าอยู่กับแผงอกของศิรชัชก็ทำให้เขายิ่งรู้สึกว่าการเมาครั้งนี้คงไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน “มานี่แชมป์ พี่พาไปเองดีกว่า แชมป์อยู่ที่นี่แหละ” เขาคงต้องตัดไฟเสียแต่ต้นลม ดีกว่าปล่อยให้มันลุกลามและโหมกระหน่ำมอดไหม้ตามใจคนที่ปรารถนา และแม้เขาอาจจะคิดผิด แต่ก็คงดีกว่าที่คิดถูกแล้วยังปล่อยให้ไฟลุกโชนอย่างไม่คิดจะเข้าไปช่วยดับ ทั้งที่สามารถทำได้ “ผมพาไปเองดีกว่าครับ พี่แจ๊คอยู่ที่นี่ตอบคำถามนักข่าวให้ผมดีกว่า ให้ดวงเขานอนพักสักครู่ก็คงจะดีขึ้น” ศิรชัชตวัดร่างอวบอิ่มของกลิกาขึ้นแนบอก ก่อนจะพาเดินลงบันไดไปยังห้องพักรับรองด้านหลังโด
“อย่างนั้นข่าวที่ว่าคุณแชมป์กำลังซุ่มปลูกต้นรักกับน้องสาวพระเอกนี่เป็นความจริงหรือเปล่าคะ” คำถามทะลุกลางปล้องไม่ไว้หน้านางเอกสาวที่พยายามสร้างกระแสเมื่อครู่สร้างรอยยิ้มกรุ้มกริ่มบนใบหน้าพระเอกของเรื่อง รอยยิ้มปรากฏราวกับว่านี่คือสิ่งที่รอคอย แต่ก่อนที่เขาจะตอบ “แหม ถามแบบนี้ไม่เกรงใจคุณภีมเลยนะคะ ดวงว่าคำถามนี้ไว้รอถามคุณภีมเขาดีกว่า คู่ขวัญคู่ใหม่ด้วยละ งั้นดวงกับแชมป์ขอตัวไปพบพี่จ๋าก่อนนะคะ เดี๋ยวมาสนุกกันใหม่ ตามสบายเลยนะคะทุกคน” ศิรชัชถูกกลิกาลากไปอย่างไม่เต็มใจ แต่ก็เลี่ยงไม่ได้ ดวงตาคมเข้มยังคงจับจ้องที่ใบหน้าจิ้มลิ้มของนักข่าวสาวร่างกะทัดรัด และสัญญาณมือที่เธอทำท่าว่าจะโทร. หาก็ทำให้เขาอมยิ้มพร้อมพยักหน้าว่าเข้าใจ บรรยากาศงานปิดกล้องละครพร้อมทั้งเลี้ยงขอบคุณนักข่าวสายบันเทิงที่ช่วยทำข่าวและโพรโมตละครเรื่องใหม่เป็นไปด้วยความสนุกสนาน ผู้จัด ผู้กำกับ ทีมงาน ดารานักแสดง และนักข่าวหลายสำนักต่างกินเต้นดื่มกันเต็มที่ ปาร์ตี้สนุกอันสุดเหวี่ยงคงมีเพียงเขาคนเดียวที่อารมณ์เสียอย่างสุดๆ ทั้งจากเรื่องที่กลิกาให้สัมภาษณ์ และจากภาพที่เห็นอยู่ด
“ติ๊ก้านี่เขาดังจริงๆ นะครับ พี่จ๋านี่ตาถึงมากเลยนะครับที่ดันน้องดังจนได้” “ดันบ้าอะไรล่ะแจ๊ค นี่ถ้าไม่เกรงใจนังจุ้งตั้งแต่แรก พี่ก็ไม่กล้ารับหรอก เด็กใหม่ไม่ค่อยอยากเสี่ยง แรกๆ ก็เหลวไม่ใช่เหรอ พี่ว่าแจ๊คนั่นแหละเก่งที่เคี่ยวเด็กมันได้ถึงขนาดนี้” จ๋า สาวใหญ่ผู้จัดละครชื่อดังพูดกับผู้กำกับแจ๊ค ขณะมองดูมัตติกาที่อยู่ในวงล้อมของนักข่าวสายบันเทิง และท่าทางตอบคำถามได้น่ารักน่าเอ็นดูนั้นก็ทำให้อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างปลาบปลื้มออกมา “ผมไม่ได้ทำอะไรเลยครับพี่ ตั้งแต่วันที่เกิดปัญหาเรื่องข่าวที่พี่ให้ผมพักกอง กลับมาอีกทีน้องติ๊ก้าก็เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยครับ จากนางสาวร้อยเทค กลายเป็นว่าแทบจะไม่ต้องเทคเลยนะครับ ดวงเสียอีกที่เทคบ่อยจนน่าแปลกใจ สงสัยได้กำลังใจดี” “กำลังใจ อ้อ นายภีมน่ะเหรอ” “ครับ เอ...แล้วทำไมป่านนี้ถึงยังไม่มา อ้าวโน่น! มาพอดีเลย” ภีมที่หอบกระเช้าดอกมะลิแสนจะน่ารักมามอบให้มัตติกายิ่งทำให้นักข่าวสนใจมากยิ่งขึ้น และเมื่อทั้งคู่ยืนอยู่ด้วยกันก็ไม่ต้องบอกเลยว่างานนี้ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองคู่อย่างแน่นอน คู่หนึ่งนั้นก็คือ ‘ศิรชั
“ตกลงครับ ผมจะให้เวลาพี่แองจี้ แต่หลังจากผมกลับจากเกาหลีผมจะประกาศแต่งงานกับเธอทันที และระหว่างนี้หากมีนักข่าวมาสัมภาษณ์ผม ผมขออนุญาตที่จะบอกว่า เราทั้งคู่กำลังอยู่ในระหว่างศึกษาดูใจกันอยู่นะครับ” ศิรชัชยังไม่วายจะต่อรอง เพราะขอให้มีคนถามเท่านั้นเขาก็จะบอกทั้งหมดและนั่นจะเท่ากับว่าเป็นการตีตราจองมัตติกาและล้อมกรอบเธอจากผู้ชายที่อยากเด็ดดอกไม้ของเขาทุกคน “เฮ้อ! มันก็แค่นี้แหละ ทำไมพูดยากนัก” จุ้งที่เดินกลับมาจากระเบียงด้านนอก เอ่ยพลางส่ายหน้าอ่อนอกอ่อนใจ “นังจุ้ง แกจะพาคุณแชมป์ไปงานตอนกี่ทุ่ม ฉันจะได้โทร. บอกติ๊ก้าให้ไปรอที่นั่นเลย” แองจี้กรอกตาไปมากับความดื้อรั้นของศิรชัช แต่ก็ยอมเปลี่ยนเรื่องพูดเพื่อให้บรรยากาศดีขึ้นกว่านี้ “อ้าว! แล้วแกจะไปไหน” “จะไปเยี่ยมนังพิซซี่มันสักหน่อย จะไปดูด้วยว่าตอนนี้นังดวงตกมันมีแผนการอะไรบ้าง” “เรียกเขาซะเสียยี่ห้อเลยนะครับ” ศิรชัชยิ้มแกนๆ อยากจะแสดงความคิดเห็นให้มากกว่านี้ แต่เป็นเพราะเรื่องที่เขาทำก็ยังร้อนกรุ่นอยู่ หากจะออกแรงปกป้องกลิกาอีกมีหวังว่าสิ่งที่เขาพยายามดื้อแพ่งคงสูญเปล่าอย่างแน่น