LOGINShare
บทที่ 2
Last Updated:
2024-12-11 21:31:26"แล้วคุณถามหาบริษัทนี้ทำไมคะ"
"ฉันอยากจะไปทำงานที่บริษัทนี้ค่ะ" คนึงหาตอบออกไปโดยที่ไม่ลังเลเลย
"ทำงานเหรอคะ ฉันไม่แน่ใจนะว่ายังมีตำแหน่งว่างไหม"
"คุณพอจะฝากงานให้ฉันได้ไหมคะ" ยังไงอัญญารัตน์ก็เป็นพนักงานที่นั่น ต้องลองถามดูเผื่อเธอมีเส้นสาย
"ฝากงานเหรอคะ ฉันจะลองคุยกับพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องฉันดูก่อนนะ" เพราะเธอก็ถูกพี่สาวฝากงานมาอีกที
"ขอบคุณมากเลยนะคะ" ตอนนี้เหลือแค่ภาวนาขอให้ได้เข้าไปทำงานในบริษัทนี้
เช้าวันต่อมา..
"ขอบคุณนะคะที่ให้ยืมเสื้อผ้า"
"ไม่ต้องขอบคุณอีกแล้วนะคะ ถ้าไม่เพราะคุณช่วยฉัน กระเป๋าของคุณคงไม่หายไป"
ทั้งสองคุยกันในระหว่างที่กำลังเดินลงมา คอนโดนี้มีอยู่ทั้งหมด 8 ชั้น และพวกเธอก็อาศัยอยู่ชั้นที่ 8 แต่ที่ต้องได้เดินเอาเพราะลิฟต์เสีย
ลงมาจนถึงลานจอดรถ ทั้งสองก็เดินไปที่รถคันหนึ่ง ซึ่งรถคันนี้เก่ามากแล้ว แต่ก็ยังพอใช้เดินทางไปทำงานได้
[บริษัทเสรีวิวัฒน์] บริษัทนี้ทำเกี่ยวกับเครื่องจักรกลเกือบทุกชนิดที่ต้องใช้ในโรงงาน ส่วนมากจะติดต่อกับโรงงานหรือบริษัทที่กำลังเริ่มโครงการ เพื่อนำเข้าเครื่องจักรกลในแต่ละอย่างเข้าไปติดตั้งช่วงที่สร้างเสร็จ ..ไม่ได้นำเข้าเครื่องจักรกลแค่ในประเทศ ต่างประเทศก็ส่งออกเช่นกัน
"แค่เอาแกเข้าคนเดียว ฉันก็ลำบากจะแย่อยู่แล้ว นี่ยังจะให้ฝากเพื่อนอีกหรือไง"
"นะพี่ลินคนสวย เพื่อนของอัญคนนี้ มีบุญคุณกับอัญจริงๆ นะ"
"มีบุญคุณยังไง"
"พี่อย่ารู้เลย"
"เรื่องหนี้นอกระบบอีกแล้วล่ะสิ"
"ก็อัญจำเป็นต้องใช้เงินนี่"
"เดี๋ยวพี่จะลองดูงานให้แล้วกัน" ลินดามองไปดูผู้หญิงที่นั่งอยู่ในรถ "คนนั้นเหรอ"
"ใช่ค่ะหน้าตาดีนะพี่"
"อืม เดี๋ยวพี่จะดูให้แล้วกัน"
พอลินดาเข้าไปในบริษัท อัญญารัตน์ก็ต้องเข้าไปบ้างเพราะใกล้เวลางานแล้ว ก็เลยบอกให้คนึงหารออยู่แถวนี้ไปก่อน
เพียงไม่นานขณะที่เธอกำลังนั่งรอ ก็มีรถคันหรูวิ่งเข้ามาจอด หญิงสาวมองไปดูป้ายตรงนั้นมันคือที่จอดของผู้บริหารระดับสูง
แต่คนที่ลงจากรถมากลับเป็น พนักงานขับรถ คงจอดให้เจ้าของลงด้านหน้าไปแล้ว คนึงหารู้สึกเสียดายที่ไม่เห็นว่าเจ้าของรถเป็นใคร
เที่ยงวันเดียวกัน..
"พี่ลินดาติดต่อมาแล้วนะ ดีใจจังเลย"
"พี่เขาว่ายังไงบ้าง"
"มีงานของผู้ช่วยเลขาอีกที"
"ผู้ช่วยเลขา?"
"ไม่ใช่ผู้ช่วยเลขา..แต่เป็นผู้ช่วยของผู้ช่วยเลขาอีกที อาจจะไม่ต่างจากแม่บ้านเท่าไรนะ เพราะต้องคอยช่วยทุกอย่างที่เขาใช้มา"
นั่นแหละมันคือฝันของเธอเลย เพราะแสดงว่าเธอเข้าใกล้สิ่งที่กำลังตามหาทุกทีแล้ว
Related chapters
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 3
ได้งานแล้วก็จริงแต่ใช่ว่าเธอจะได้ทำวันนี้เลย เพราะต้องยื่นเอกสารที่แผนกฝ่ายบุคคลอีกโชคดีที่เอกสารของเธอผ่านอย่างง่ายดาย คงเพราะถูกฝากมา และตำแหน่งนี้ก็ไม่ใช่สำคัญอะไรมาก ไม่แตกต่างจากแม่บ้าน เพียงแค่ประจำอยู่ชั้นผู้บริหารพอยื่นเอกสารเสร็จคนึงหาก็ต้องได้มานั่งรออัญญารัตน์ที่รถ เพราะต้องรอกลับบ้านพร้อมกันโทรศัพท์รุ่นเก่าได้ถูกหยิบออกมาเลื่อนดูรูปที่เธอถ่ายไว้คู่กับยายเพื่อเป็นการฆ่าเวลา ใบหน้างามมีรอยยิ้มขึ้นมาเมื่อเห็นรอยยิ้มของยายในรูปนั้น เลื่อนไปจนถึง รูปสุดท้ายที่เธอถ่ายตอนนั่งอยู่หน้าโรงศพ น้ำตาหญิงสาวก็ไหลออกมา"คิดถึงยายนะคะ" คนึงหาพยายามจะกลั้นน้ำตาไว้ เพราะเธอสัญญากับยายไว้ก่อนตายแล้วว่าจะเข้มแข็ง จะอยู่คนเดียวให้ได้ "มึงจะผิดคำพูดกับยายไม่ได้นะคนึงหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!" มือเรียวปาดน้ำตาออกจากใบหน้างามพร้อมกับคำพูดที่ตำหนิตัวเอง จนคนที่นั่งอยู่รถอีกคันซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล มองมาแบบสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร"เอกสารได้แล้วครับท่าน" คนขับรถยื่นเอกสารที่เพิ่งไปเอามาส่งให้กับผู้เป็นนายที่นั่งรออยู่ในรถ"อืม..ออกรถ" มือหนาเปิดดูเอกสารนั้น แต่สายตาก็ไม่ได้อยู่ที่เอกสารเลย เพราะมัวแต่
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 4
"เรื่องที่คุยกันค้างไว้เมื่อวาน.." ประธานในที่ประชุมกำลังเอ่ย ..แต่จังหวะนั้นคนที่นำเครื่องดื่มเข้ามาบริการ ก็ได้เปิดประตูเข้ามาพอดีเขาถึงกับหยุดชะงัก เมื่อเห็นใบหน้าที่เหมือนจะคุ้นตา"ผมพูดถึงไหนแล้วนะ" ชายหนุ่มรีบดึงความสนใจกลับมาคุยเรื่องงานต่อ"ถึงงานที่คุยค้างไว้เมื่อวานครับ" ต้นสน ผู้ช่วยที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้พูดทวนขึ้นมา"ผมอยากจะให้พวกคุณรีบจัดการกับออเดอร์เครื่องจักรทั้งหมดที่สั่งเข้ามา ทำไมพวกคุณถึงได้ช้านัก""น้ำค่ะ" ขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้น คนึงหาวางน้ำลงตรงหน้าของท่านประธานพอดี"เธอ.." ดอกอ้อจะพูดแรงก็ไม่ได้ "..ออกมา"คนึงหาไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด เพราะให้เธอมาบริการน้ำเธอก็ต้องบริการให้ครบทุกคนสิ"ผมพูดถึงไหนแล้วนะ" ชายหนุ่มหันไปถามต้นสนอีกครั้ง"คุยเรื่องออเดอร์เครื่องจักรยังไม่เสร็จเลยครับท่าน""เอาเป็นว่าใครที่มีหน้าที่เกี่ยวกับออเดอร์นี้ ให้เข้าไปพบผมในห้องหลังประชุมเสร็จแล้วกัน..ผู้จัดการต่อเลยครับ" ชายหนุ่มโยนหน้าที่ให้ผู้จัดการได้พูดต่อ เพราะถ้าเขาเป็นคนพูดคงจะหลงกับคำพูดของตัวเองอีกเป็นแน่"เวลาบริการน้ำเธอไม่ต้องพูด แค่วางแล้วก็ถอยออกมา วางให้เบาที่สุดเข้าใจไหม
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 5
ดวงตางามกรอกมองดูรอบข้างเล็กน้อย เพราะเธอจะมีพิรุธไม่ได้ พอดูแล้วว่าปลอดคน หญิงสาวก็ค่อยๆ ใช้ร่างกายของตัวเองดันประตูเข้าไปแบบช้าๆ"ถ้ามีคนมาเจอแกตายแน่เลยไอ้คนึงเอ้ย" อดไม่ได้ที่จะต่อว่าให้กับความกล้าบ้าบิ่นของตัวเองพอเข้ามาได้อันดับแรกที่เธอต้องค้นก็คือเอกสารที่เกี่ยวกับตัวของเขา ว่ามีอะไรบ้างที่อยู่ในห้องทำงานนี้คนตัวเล็กไม่รอช้าเอกสารต้องอยู่ที่โต๊ะทำงานแน่ หญิงสาวตรงเข้าไปแล้วเปิดลิ้นชัก.."มันต้องมีสิ" เปิดดูแล้วมีแต่เครื่องใช้เกี่ยวกับสำนักงาน คนึงหาก็เลยค้นลิ้นชักอันอื่นดูบ้างทำไมไม่มีอะไรเลย สายตางามมองไปเจอกระเป๋าเจมส์บอนด์ ที่วางอยู่บนชั้นแกร็ก! ทันใดนั้นประตูห้องทำงานก็ได้ถูกเปิดเข้ามา>>{"ครับแม่..ถ้าพ่อฟื้นแล้วรีบติดต่อกลับมาเลยนะครับ"}แกร็ก ทันใดนั้นในห้องน้ำก็มีเสียงดัง>>{"แค่นี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมโทรไปหาใหม่"}"ใคร?!" พอวางสายเขาก็รีบตรงไปที่ห้องน้ำ"ขอโทษค่ะ ฉันกำลังทำความสะอาดอยู่" ว่าแล้วคนที่อยู่ข้างในก็รีบเช็ดถูอย่างไว"ออกมา""ฉันทำความสะอาดยังไม่เสร็จเลยค่ะ""บอกให้ออกมาไง!"หญิงสาวรีบวางแปรงขัดห้องน้ำ แล้วเดินตามเขาออกมาด้วยความประหม่า"เมื่อกี้เธอได้ยิน
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 6
วันต่อมา.."เธอใส่อะไรก็สวยจริงๆ นะ" ขนาดอัญญารัตน์เป็นผู้หญิงยังอดที่จะชมไม่ได้"สวยแล้วใช่ไหม" คนึงหาหันกลับไปมองตัวเองในกระจก เธอไม่ค่อยชอบแต่งเนื้อแต่งตัวเท่าไรก็เลยดูแปลกตา"สวยสิ ฉันว่าแบบเธอเป็นดาราได้สบายเลยนะ เอาไหมเดี๋ยวฉันจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้""เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เรารีบไปทำงานกันเถอะ" มือเรียวยื่นไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมอีกชั้น เพราะชุดที่เธอใส่ไม่ต้องการให้ใครทั่วไปเห็น[บริษัทเสรีวิวัฒน์]ตั้งแต่เดินเข้ามา พนักงานไม่ว่าจะชายหรือหญิงต่างก็มอง เพราะใบหน้าที่แต่งแต้มไปด้วยสีสันมันทำให้สะดุดตาใครหลายคนวันนี้คือวันที่สองที่เธอมาทำงานที่นี่ และหวังว่าคงไม่ใช่วันสุดท้ายเหมือนที่คุณเลขาพูดเป็นเจ้าของบริษัททำไมต้องมาแต่เช้าขนาดนี้ด้วย ..พอมาถึงก็เห็นต้นสนผู้ช่วยคนสนิทเดินอยู่แถวนั้น แสดงว่าผู้เป็นนายก็ต้องมาแล้วเช่นกัน"นี่เธอวันนี้ไม่ต้องออกมาเพ่นพ่านนะ" ในขณะที่สั่งดอกอ้อก็มองดูใบหน้าของคนึงหา เพราะวันนี้เธอแต่งหน้าทำผมแถมชุดที่สวมใส่ก็ดูเซ็กซี่มาก ถึงแม้ว่าจะมีเสื้อคลุมแต่ก็พอจะมองเห็น"แล้วจะให้ฉันทำอะไรคะ""อยู่แค่ในห้องเครื่องดื่มแล้วกัน มีอะไรให้ช่วยเดี๋ยวจะเรียก""ค่ะ
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 7
ผู้ชายทั้งสองที่อยู่ในห้องถึงกับหันมองหน้ากันแบบไม่ได้นัดหมาย เพราะไม่คิดว่าเธอจะใจกล้าเสนอตัวแบบนี้"ฉันพูดตรงไปหรือเปล่าคะ" ทำไมเธอจะไม่อาย..แต่ถ้ามัวอาย ก็คงเสียเวลาในการตามหาแม่ ตอนนี้เงินยิ่งเหลือน้อยเข้าไปทุกที เพราะต้องได้ถอนออกมาซื้อเสื้อผ้าเครื่องแต่งตัว"ให้ผมออกไปได้หรือยังครับ" ต้นสนยังคิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกินอยู่"ออกไปก่อน"ได้ยินแค่นั้นผู้ช่วยก็รีบออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูไว้แกเอาความกล้ามาจากไหนวะคนึง เพราะถ้าผู้ชายขี้เก๊กแบบเขาปฏิเสธ เธอคงจะหน้าแตกแบบหมอไม่รับเย็บแน่เลย แต่ถ้าเขาตกลง แล้วเธอจะทำยังไงล่ะทีเนี่ย"อุ๊ย" ในขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่นั้น มือหนาของผู้ชายที่นั่งอยู่เก้าอี้ก็ได้คว้าร่างระหงให้ลงไปนั่งที่ตักของเขา"ขะ..คุณจะทำอะไร" หญิงสาวรีบเบือนหน้าออกห่างเมื่อเขายื่นใบหน้าเข้ามาใกล้"ฉันไม่ได้เข้าใจผิดกับสิ่งที่เธอพูดมาเมื่อสักครู่ใช่ไหม" เห็นท่าทางของเธอกับคำพูดแล้วมันดูสวนทางกัน"เออ.. เรายังไม่ได้ตกลงอะไรกันเลยนะคะ" อะไรของผู้ชายคนนี้ ตกลงเขาเป็นคนแบบไหนกันแน่"ก็กำลังจะตกลงอยู่นี่ไง" ว่าแล้วริมฝีปากหนาก็ค่อยๆ ยื่นเข้ามา"ดะ..เดี๋ยวก่อนสิคะ" หัวใจเต้นแรง
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 8
ห้องประชุม.."เธอรออยู่ตรงนี้ ห้ามเข้ามาในห้องประชุมเด็ดขาด" ดอกอ้อให้คนึงหามาช่วยยกน้ำ แต่ก็ไม่ให้เอาเข้าไปในห้องประชุม ถ้าไม่งั้นเรื่องวุ่นวายคงได้เกิดขึ้นอีกแน่หญิงสาวก็ทำตามอย่างว่าง่าย ในขณะที่ยืนถือถาดน้ำรออยู่หน้าห้อง เธอก็คิดถึงเรื่องที่คุยกับเขาค้างไว้ เพราะเขาต้องรีบเข้าห้องประชุมก่อนเขาจะกล้าซื้อบ้านซื้อคอนโดให้เราจริงเหรอ ไม่จริงมั้ง มันไม่ใช่ถูกๆ เลยนะ ยิ่งบ้านอยู่ใจกลางกรุงเทพฯ แล้วด้วยแต่พอคิดถึงคำถามที่เขาถามมาก็เริ่มโมโห ..กล้าถามมาได้ยังไงผ่านผู้ชายมาแล้วกี่คน"เมื่อไรคุณผู้ช่วยเลขาจะมาเอาน้ำเนี่ย รู้ไหมว่ามันหนัก" ยืนรอได้พักใหญ่เธอก็เริ่มปวดขา รวมทั้งต้องได้ถือน้ำที่เหลืออยู่อีก จะวางก็ไม่มีที่ให้วาง ถ้าจะเดินเอากลับไปไว้ในห้องเหมือนเดิม ก็กลัวจะโดนต่อว่าให้อีกที่ดอกอ้อยังไม่มาเอา เพราะมัวแจกจ่ายเอกสารในที่ประชุมช่วยเกตุแก้วเพล้ง!"เสียงอะไร" ในห้องประชุมหันมามองที่ประตูพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย"ผมไปดูเองครับ" ต้นสนอาสาจะออกไปดูว่ามันคือเสียงอะไร"ไม่ต้องหรอกค่ะเดี๋ยวฉันไปเอง" ดอกอ้อเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าให้คนึงหายืนรออยู่หน้าห้องประชุม"ทำอะไรของเธอ สร้างความวุ่น
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 9
ถึงแม้เธอจะชะงักกับภาพที่เห็นตรงหน้า แต่หญิงสาวก็จำเป็นต้องได้ถือกระเป๋าใบนั้นไปส่งให้ ..เมื่อก้าวเดินเข้ามาใกล้ หมื่นล้านความรู้สึกที่มีต่อแม่มันก็ได้ผุดขึ้นมาแม่ไม่เปลี่ยนเลยนะคะ ..หญิงสาวคิดในใจพร้อมกับสายตาที่จ้องมองดูหญิงวัยกลางคนนั่งอยู่ในรถ มือของนางยื่นขึ้นมาลูบผมผู้ชายคนที่เพิ่งจะยื่นข้อเสนอเพื่อต้องการตัวเธอมาบำเรอความใคร่ นี่มันอะไรกัน เขาเกี่ยวข้องอะไรกับแม่ของเธอคนึงหาเคยเห็นภาพของแม่ตอนสาวๆ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่เพียงภาพขาวดำใบเล็กๆ แต่เธอจำเค้าโครงหน้าของผู้เป็นแม่ได้ดีหญิงสาวส่งกระเป๋าใบนั้นให้กับคนขับรถ ซึ่งคนที่อยู่ในรถไม่มีใครสนใจเธอเลยสักคน แตกต่างจากเธอในตอนนี้ที่สนใจพวกเขามาก"ถ้าลูกไม่ว่าง ไม่ต้องไปกับแม่ก็ได้นะ""ไปได้สิครับ" ทั้งสองคุยกันในขณะที่รถกำลังเคลื่อนตัวออกไป ซึ่งเธอก็ได้ยิน เพราะกระจกรถยังปิดไม่สนิท ..อะไรกัน เขาเป็นลูกของผู้หญิงคนนี้เหรอ เขาเป็นน้องของเราเหรอ? แต่ทำไมหน้าตาของเขาดูเหมือนจะอายุเยอะกว่า.. นี่มันคืออะไรกันคะยาย คนึงกำลังเจอกับอะไรอยู่อีกใจนึงเธอคิดว่า แม่มีผู้ชายคนนี้ก่อนที่จะมีเธอเหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นยายต้องเล่าให้ฟังบ้างสิ หญิงสาวสั
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่10
บ่ายวันเดียวกัน..ก่อนที่เขาจะออกไป คนึงหาจำได้แม่นเขาบอกว่าจะกลับมาตอนบ่าย ..แต่นี่เกือบจะบ่ายสามแล้วยังไม่กลับมา เธอรอจะคุยเรื่องสัญญาที่เธอปฏิเสธไปอย่างใจจดใจจ่อ"คุณผู้ช่วยคะ" หญิงสาวตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่เมื่อเห็นใครบางคนเดินผ่านไป"ครับ" ต้นสนหยุดพร้อมกับค่อยๆ หันกลับมาแต่นาทีนี้ไม่ใช่แค่ต้นสนที่หัน ทุกคนที่ได้ยินเสียงเธอเรียกต่างก็หันมองมาพร้อมกัน ไม่เว้นแม้แต่เลขาและผู้ช่วยเลขา"ท่านประธานบอกว่าจะกลับมาตอนบ่ายยังไม่เห็นกลับมาเลยค่ะ"เกตุแก้วและดอกอ้อต่างก็มองสบตากันเมื่อได้ยินคำถาม และทั้งสองเริ่มจะไม่พอใจกับสิ่งที่คนึงหาทำ เพราะใครก็ดูออกว่าเธอกำลังจะทำอะไรต้นสนมองไปรอบๆ ชั้นนี้ไม่ได้มีแค่ห้องของท่านประธาน เพราะยังมีห้องผู้บริหารท่านอื่นที่อยู่ชั้นนี้ด้วย และเลขาของผู้บริหารท่านอื่นต่างก็มองมาเช่นกัน"บอสไปธุระต่อครับคงไม่ได้เข้ามาแล้ว คุณมีอะไรหรือเปล่าครับ" หนึ่งในข้อตกลงที่ถูกร่างขึ้นมาก็คือ..ห้ามให้เธอทำตัวให้คนในบริษัทรู้ว่าเธอเป็นใคร แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าเธอปฏิเสธไปแล้วไม่ใช่เหรอ ต้นสนก็เลยสงสัยข้อนี้พอรู้ว่าวันนี้เขาไม่เข้ามา เธอก็ไม่จำเป็นต้องรอแล้ว หญิ
Last Updated : 2024-12-11
Latest chapter
ยั่วรักท่านประธาน ตอนพิเศษยั่วรักท่านประธาน
น้ำตาค่อยๆ คลอออกจากเบ้า เมื่อเห็นหน้าหลานชายคนแรก นางเป็นได้ทั้งย่าและยายของเด็กคนนี้ พ่อของเด็กก็คือลูกชายที่นางเลี้ยงมา และแม่ของเด็กก็คือลูกสาวแท้ๆ ของนางเอก"ยังเจ็บอยู่ไหมลูก""ไม่เจ็บแล้วค่ะ" คนึงหารู้ซึ้งก็วันนี้ ตอนที่อยู่ในห้องคลอด ถึงแม้ว่าจะกุมมือสามีไว้ แต่ขณะที่เจ็บมากๆ ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงแม่ ถึงแม้แม่จะคลอดแล้วทิ้งเธอไป แต่แม่ก็คงทรมานไม่ต่างกัน ในระหว่างที่อุ้มท้องและเบ่งคลอด"คุณได้ชื่อหลานหรือยังล่ะ" วิวัฒน์ถามภรรยาเก่าที่เอาแต่เช็ดน้ำตา ทั้งสองยังพูดคุยกันตลอดมา แต่จะคุยแค่เรื่องลูกและหลาน เพราะความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาได้ขาดสะบั้นไปแล้ว"จะให้ฉันตั้งชื่อเหรอคะ""ใช่ครับคุณแม่" คนที่ตอบก็คือพร้อมรบ "คนึงบอกว่าจะรอให้แม่เป็นคนตั้งชื่อหลานให้" ในขณะที่พูดมือหนาของสามีก็กุมมือภรรยาไว้ตลอดเวลาคณิตมองดูลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มให้ทั้งน้ำตา"ยายบอกว่า ชื่อคนึงหา เป็นชื่อที่แม่ตั้งไว้ให้ค่ะ" คนึงหาเอ่ยพูดกับแม่เบาๆ ..ถึงแม้ชื่อนี้มันจะดูเศร้า แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกผูกพันกับแม่มาก หญิงสาวคิดว่าแม่อาจจะตั้งคล้องจองกับชื่อของท่านที่ชื่อคณิตแต่จริงๆ แล้ว
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 121 ตอนจบ
สองวันผ่านไป.. ก่อนที่จะกลับคนึงหาพาแม่มาไหว้ยายกับพ่อ ที่จริงคณิตก็มาไหว้ตั้งแต่วันถัดมาที่มาถึงแล้ว และนางก็มาทุกวัน ถึงแม้จะคิดได้ก็สายไปแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ คณิตได้แต่สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแต่ก่อน โชคดีเท่าไรแล้วที่นางยังมีโอกาสได้กลับตัว ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายมากไปกว่านี้"คุณพ่อกับคุณยายต้องเข้าใจแน่ค่ะ คุณแม่อย่าคิดมากนะคะ"หึ..คณิตได้แต่ขำในใจ นางอายุขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้ลูกเป็นคนคอยสอน เกิดมานางเคยมีดีอะไรบ้าง และนางก็ไม่คิดว่าลูกสาวที่นางทิ้งไป จะเป็นคนดีและกตัญญูได้ถึงเพียงนี้ ..ขอบคุณนะคะแม่ที่เลี้ยงคนึงหามาได้ดีขนาดนี้"ไปกันค่ะแม่" ก่อนที่จะเดินออกมาคนึงหาก็ได้หันไปคุยกับยายและพ่อว่าถ้ามีโอกาสจะพาแม่มาหาพวกท่านอีกพอทุกคนเสร็จธุระก็ออกมาที่รถตู้คันหรู ซึ่งมีต้นสนทำหน้าที่เป็นคนขับ[กรุงเทพฯ] ขับรถอยู่หลายชั่วโมงก็ได้มาถึงที่วิลล่าพอมาถึงก็เห็นลูกหว้าเตรียมของรอรับแม่กับพี่สาวและพี่ชายไว้แล้ว เพราะเธอติดต่อกับคนึงหาตลอดเวลา"คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปโอบกอดแม่ไว้ คนึงหาแอบมองที่น้องกับแม่กอดกัน เพราะลูกหว้าได้รับความอบอุ่นจากแม่แบบนี้เสมอ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 120
ดวงตางามหลบสายตาคมที่มองแบบมีเลศนัย "คุณจะสอนยังไง" ลูกหว้าไม่ใช่คนที่ใฝ่หาเรื่องพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าถ้าจะช่วยผู้ชายต้องทำยังไง"ใช้ปาก"ยิ่งได้ยินคำพูดแบบนี้เธอก็ยิ่งอายไปกันใหญ่ ก็รู้แหละว่าการใช้ปากคือเอาไอ้นั่นเข้ามาในปากของตัวเอง เหมือนกับที่เขาใช้ลิ้นให้เธอ "เออ""ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรนะครับ" โลกันตร์ไม่คิดจะบังคับเธออยู่แล้ว เพราะมันเป็นอะไรที่บางคนอาจจะรับไม่ได้หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบว่าจะช่วยเขา ..เห็นเท่านั้นแหละ โลกันตร์รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำความสะอาด เพราะทำงานมาทั้งวันชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่เพียงไม่นานก็ออกมา ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียงถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นเจ้ามังกรลำใหญ่มือแกร่งเอื้อมไปจับมือเรียวของเธอให้ขึ้นมาสัมผัสกับท่อนเอ็นอุ่น เขาใช้อุ้งมือของเธอเพื่อรูดมันขึ้นลง เพื่อให้เธอชินมือก่อน"ไม่ต้องอายผมนะ เราแต่งงานกันแล้ว" เห็นเธอหน้าแดงก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาแบบนั้น เพราะเขาเริ่มเสียวซ่านเมื่อถูกมือเรียวกำแน่นขึ้นลูกหว้าเผยอปากขึ้นเมื่อเจ้าของท่อนเอ็นขยับมันเข้ามาใกล้แบบไม่ต้องให้บอก"อ๊าา เสียวจัง" เข้าไปได้แ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 119
"แต่ลูกหว้า.." เธอเป็นลูกผู้หญิงที่คิดจะฆ่าท่าน แถมไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอีก แล้วเธอจะกล้ากลับไปได้ยังไง"ลูกจะทิ้งตาแก่ไว้ที่บ้านแบบนั้นคนเดียวได้ลงคอเหรอ""คะ?" ลูกหว้าไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ทำไมท่านช่างดีกับเธอนัก ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ท่านก็ยังไม่เคยทำร้ายจิตใจของเธอเลยแม้แต่นิด"กลับบ้านเรานะลูก""ค่ะ คุณพ่อ" หญิงสาวโผล่เข้าไปกอดชายสูงวัยที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่คลอด ลูกหว้าไม่อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอ ขอแค่มีท่านคนเดียวก็พอแล้วเย็นวันเดียวกัน.. ที่คฤหาสน์เสรีวิวัฒน์ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ครั้งหนึ่งแม่ของเขาเคยอยู่ที่นี่ แต่ต้องหอบลูกในท้องออกจากบ้านของสามีไป เพราะความไม่รู้จักพอ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ"เข้าบ้านกันค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของสามีแล้วพูดกับเขาเบาๆ และมันก็ทำให้โลกันตร์ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่คนร่างหนาเดินตามหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่จูงแขนของเขาให้เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่"ยินดีต้อนรับกลับบ้านทั้งสองคนเลยนะลูก" คนหนึ่งลูกชายในไส้ อีกคนลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือ ไม่รู้ว่าจะเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกับสิ่งที่พบ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 118
คนึงหาโทรกลับไปหารัตนาเพื่อวานให้ทำความสะอาดบ้านไว้รอ เพราะเธอจะพาแม่กลับไปส่วนพร้อมรบไม่ทิ้งให้พวกเธอกลับไปเพียงลำพังแน่ เขาก็เลยให้โลกันตร์อยู่ดูงานช่วยพ่อไปก่อนส่วนลูกหว้าอยากจะไปกับแม่และพี่สาว แต่ถ้าเธอไป สามีก็จะตามไปด้วย ลูกหว้าก็เลยจำเป็นต้องได้อยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วค่อยตามไปอีกทีเมื่องานบริษัทเบาลงแล้วต้นสนทำหน้าที่ขับรถตู้คันที่เคยเป็นของคณิตมาก่อน เพราะถ้าเดินทางด้วยรถส่วนตัวก็จะสะดวกหน่อยขับรถอยู่หลายชั่วโมง ก็กลับมาถึงที่หมู่บ้านในช่วงเย็นหลายคนในหมู่บ้านที่ได้ยินข่าวว่าคณิตจะกลับมาต่างก็มารอรับ และทุกคนก็พูดแบบยินดีที่เห็นคณิตกลับมาบ้านเกิด"แม่นอนห้องนี้ได้ไหมคะ"คณิตมองดูบรรยากาศเก่าๆ บ้านหลังเก่า ห้องเก่าที่นางเคยนอนกับสามีพ่อของคนึงหา นางถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่"ไม่เป็นไรนะคะแม่ คนเราไม่จำเป็นต้องดีเสมอไป แต่ขอให้คิดได้ก็พอแล้ว" คนึงหาไม่รู้จะปลอบใจแม่ยังไง กลัวว่าอาการเดิมของแม่จะกลับมา"นอนได้สิจ๊ะ แต่ก่อนแม่ก็เคยนอนที่นี่แหละ"ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่ในห้อง ด้านนอกก็กำลังคุยเช่นกัน..."ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่ต้น" จะไม่ให้ทักก็คงไม่ได้ แต่รัตนาก็รู้แล
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 117
"คุณแม่คะ" ลูกหว้าหันมองตามสายตาของโลกันตร์ไป ก็เห็นว่าเขากำลังมองแม่ของเธออยู่"ผมไปนะ" คำพูดนี้โลกันตร์พูดกับภรรยาก่อนที่จะหันหลังให้ ทำไมเขาถึงทำไม่ได้ เขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนพูดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่พวกท่านทำร่วมกันมา พอคิดได้แค่นั้น ชายหนุ่มร่างสูงก็ค่อยๆ หันกลับมาอีกครั้ง และสายตานั้นก็หันมองเห็นเธอกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พอดี"คุณร้องไห้ทำไม"ลูกหว้าไม่ได้ขอร้องให้เขาหยุด เพราะคงไม่กล้าไปขอร้องเขาอภัยให้แม่ของเธอได้ ท่านทำกับครอบครัวของเขาไว้มากมายเหลือเกินชายหนุ่มรีบเดินกลับมาหาภรรยา มือหนาเอื้อมไปโอบเธอเข้ามาแนบอกตัวเองไว้"ไม่ร้องนะครับ"ที่ลูกหว้าร้องไห้เพราะไม่คิดว่าเขาจะหันกลับมา แต่พอเห็นเขาเดินกลับมาปลอบ มันยิ่งทำให้เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้แคร์เธอมาก"แม่ขอคุยกับคุณโลกันตร์หน่อยได้ไหม""เอาไว้คุยวันหลังแล้วกันครับ" โลกันตร์พูดโดยที่ไม่หันไปมองนางเลยด้วยซ้ำ"แม่จะรอนะ""ไปพักดีกว่า" โลกันตร์มองต่ำลงมาพูดกับคนที่เขากำลังกอดอยู่ โดยที่ไม่สนใจประโยคนั้นของแม่เธอเลย"ไหนคุณบอกว่าจะกลับไปบริษัทไงคะ""ไม่กลับไปแล้ว" เรื่องงานเขาไม่ได้เป็นห่วงเลย สิ่งที่เป็นห่วงก็คือเธอกับลูกลูกหว้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 116
คนึงหาลุกขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปดูแม่ เพราะเธอได้ยินเสียงที่ท่านหัวเราะ"แม่คะ" แต่พอเดินอ้อมไปก็เห็นว่าท่านหลับตาอยู่ หรือว่าท่านจะฝัน ..ถ้าไม่ฝัน ท่านขำที่เธอหยอกเย้ากับสามีงั้นเหรอ..แต่ก็ไม่น่าจะใช่ คนึงหาก็เลยจับผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ แล้วมองหน้าท่านอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ถึงเดินกลับไปหาสามีที่กำลังนั่งมองมาเช่นกัน"ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย ว่าคุณแม่ชอบทานอะไร" ที่คนึงหาถามสามีก็เพราะว่าเธอจะได้หาอาหารได้ถูกปากของท่าน"ท่านชอบกินอาหารที่รสไม่จัด" ในขณะที่พูดมือหนาได้ลูบไล้ผมสลวยของภรรยาเบาๆ ไปด้วย แล้วพร้อมรบก็บรรยายให้ฟังไปเรื่อยๆ ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ แต่ถือว่าเป็นความโชคดีของเขาอย่างหนึ่ง ถ้าเธอไม่พบชะตากรรมแบบนี้ เขาและเธอคงจะไม่ได้เจอกัน"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวก็ดีใจไม่ต่างกันที่มาเจอเขา ถึงแม้การเจอกันจะไม่เหมือนคนทั่วไป เพราะเธอใช้ความสวยยั่วยวนจนได้ทั้งตัวและหัวใจของเขามาครอง"คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอก มีอะไรก็ถามผมมาได้เลย" ถึงแม้เขาจะเป็นลูกเลี้ยง แต่พร้อมรบก็รู้จักดีว่านางชอบหรือไม่ชอบอะไร เพราะเขากลัวว่านางจะไม่รัก ก็เลยต้องได้สังเกตเอาน้ำตาค่อยๆ ไหลลงเป็นสายจนเปรอะเปื้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 115
"ไม่ได้!" พร้อมรบยืนกรานปฏิเสธสิ่งที่คนึงหาขอมาโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดแม้แต่นิด"ฉันขอพาแม่ไปนะ""ถ้าคุณไป ผมก็จะไปด้วย""แล้วบริษัท รวมทั้งคนที่นี่ล่ะ พวกเขายังต้องการคุณอยู่""คุณไม่ต้องการผมแล้วงั้นเหรอ""ฉันอยากใช้เวลา อยู่กับท่าน" คนึงหาหมายถึงอยากใช้เวลาอยู่กับแม่ให้มากกว่านี้ ไม่ว่าแม่จะเคยทำยังไงกับเธอมาก่อน ยังไงเธอก็ยังเห็นนางเป็นแม่แต่ยังไงพร้อมรบก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่ ถึงแม้ว่าเธอจะให้เหตุผลอะไรมาก็ตามโลกันตร์&ลูกหว้าชายหนุ่มนั่งกุมมือของคนรักที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาคมมองสายน้ำเกลือที่ถูกส่งผ่านเข้าไปในร่างกายของเธอ"ผมขอโทษ ทำไมผมถึงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวแบบนี้" โลกันตร์หวนคิดถึงคำที่แม่เคยสอน "แม่ครับ ผมเกือบเผลอทำร้ายลูกกับเมียของผมแล้ว" ทันใดนั้นด้านหลังของเขาก็เกิดลมพัดวูบหนึ่ง จนชายหนุ่มต้องหันกลับไปมอง ..จะว่าลมจากเครื่องปรับอากาศก็คงไม่ใช่"แม่ใช่ไหมครับ แม่ใช่ไหม แม่กลับมาอยู่กับผมได้ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้น เพราะตอนนี้เมียของเขากำลังท้องอยู่ เผื่อว่าจะเป็นการเปิดทางให้แม่ได้กลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง ที่จริงโลกันตร์ไม่เชื่อเรื
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 114
"อื้ออ พอก่อนค่ะ เดี๋ยวพี่พร้อมก็เข้ามาแล้ว""จะพอได้ยังไง คุณก็พูดเป็นเล่นไป" เซ็งเป็ดเซ็งไก่มันเป็นแบบนี้นี่เอง โลกันตร์เพิ่งรู้ซึ้งในคำนี้ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะหยุดหรอกถ้าไม่ถึงฝั่งฝันก่อน"อ๊อยย.. คุณโลกันตร์คะ""ขอเสร็จก่อนไม่ได้หรือครับ""เร็วๆ นะ" เมื่อเห็นแววตานั้นเธอก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา ก็เลยปล่อยให้เขาทำต่อแล้วโลกันตร์จะไปรออะไร "ซี๊ดด อ่าา" เพราะตอนนี้เขาต้องรีบทำเวลา"อือ อ่ะ อ่ะ" ลูกหว้าเริ่มหายใจรวยรินร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยแรงกระแทก เมื่อท่อนเอ็นลำยาวขยับเร็วขึ้น"ใกล้แล้วคุณทนอีกนิดนะครับ" ในขณะที่พูดมือหนาก็ได้บีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอไปด้วยปล่อยมือจากหน้าอกโลกันตร์ก็จับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่ แล้วโน้มลำตัวลงไปเพื่อที่จะให้ท่อนเอ็นเข้าไปได้ลึกกว่านี้ "ซี๊ดดด..เสียวจัง""โอ๊ย"ชายหนุ่มร่างหนาทนความเสียวของตัวเองไม่ไหวก็เลยเผลอกระแทกแรง แต่เขาคิดว่าเธอคงจะใกล้ ยิ่งเธอร้องโอดโอยเขาก็ยิ่งเร่งความเร็ว"เจ็บ" หญิงสาวพยายามกัดฟันไว้แล้วแต่ก็ทนความเจ็บไม่ไหว ตอนนี้มันตึงหน่วงไปถึงมดลูก"เจ็บเหรอ" ท่อนเอ็นอุ่นที่ฝังอยู่ในร่างกายของอีกฝ่ายค่อยๆ ถอดออกมา"โอ๊ยย
