เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 105
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-14 19:36:00บทที่เกี่ยวข้อง
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 106
"ตอนนี้พิมประภาอยู่ที่ไหน" หลังจากที่มองจ้องใบหน้าของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก ท่านก็เอ่ยถามประโยคนี้ออกมา"ท่านอยากจะรู้ไปทำไมครับ" น้ำเสียงที่ชายหนุ่มถามกลับไปดูนิ่งเฉยแต่แฝงไว้ซึ่งอะไรหลายๆ อย่าง เพราะเขาพยายามที่จะไม่แสดงอาการพวกนั้นออกมาให้ใครเห็น"พ่อทำผิดกับแม่ของเราไว้มาก จนเธอไม่ยอมให้อภัย หวังแค่ว่าชาตินี้ก่อนที่จะไม่มีลมหายใจ จะได้เจอกับเธออีกสักครั้ง" วิวัฒน์ค่อยๆ พูดออกมาทีละคำทีละประโยค เพื่อสื่อให้รู้ว่าเขาสำนึกผิดจริงๆ"ผมเสียใจด้วยครับ..ท่านคงจะไม่ได้ทำตามสิ่งที่ฝันไว้หรอก" ยิ่งได้ยินแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้เขากลั้นอารมณ์นั้นไว้ไม่ได้มือเรียวของหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างกาย เอื้อมไปกุมมือของเขาไว้ ถึงแม้ลูกหว้าจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ฟังจากน้ำเสียงที่ทั้งสองพูดคุยกัน เธอรู้ได้ในทันทีว่ามันต้องเป็นเรื่องอะไรสักอย่างที่เกิดขึ้นในอดีตของพวกผู้ใหญ่"แม่ผมตายไปแล้ว" โลกันตร์สัมผัสได้ถึงความห่วงใย ในขณะที่เธอกุมมือเขาอยู่ ชายหนุ่มก็เลยไม่อยากจะเก็บความแค้นนั้นไว้กับตัวอีกแล้ว เขาอยากจะทิ้งมันไปให้หมด..เพื่อเธอ"ลูกว่าอะไรนะ" มือหนาของชายสูงวัยที่นั่งอยู่รถเข็นถูกยกขึ้นมากุม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 107
"คุณพ่อทานข้าวต่อนะคะ" คนึงหาตักอาหารขึ้นมาแล้วส่งไปที่ปากของวิวัฒน์"พ่ออิ่มแล้วจริงๆ เราไปดูน้องเถอะ""ถ้างั้นคนึงขอตัวก่อนนะคะ" คนึงหาก็เลยพาท่านไปนอนลงที่เตียง แล้วห่มผ้าให้"ฝากดูแลน้องหน่อยนะลูก""ได้ค่ะ" ท่านเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดีมาก แม่ของเธอได้มาเจอผู้ชายแบบนี้ ทำไมถึงไม่รู้จักพอ "คนึงขอตัวก่อนนะคะ" ว่าแล้วหญิงสาวก็เดินออกมาพร้อมกับปิดประตูห้องไว้ให้เหมือนเดิม20 : 20 น. บ้านโลกันตร์หลังที่พาลูกหว้ามาพักอาศัยอยู่"ทำไมแม่ถึงไม่พูดอะไรให้ผมฟังบ้าง แม่เก็บความทุกข์แบบนั้นไว้คนเดียวได้ยังไง" เมื่อคืนนี้เขาก็กลับมานอนที่บ้านหลังนี้ ใช่แล้วบ้านหลังนี้มันคือบ้านหลังที่แม่พาเขามาอยู่ หลังจากที่เลิกกับพ่อแล้วนางหาเงินเลี้ยงลูกน้อยโดยการเป็นแม่ค้าขายอาหารตามสั่งอยู่หน้าปากซอย จนส่งลูกเรียนจบโดยไม่ไปขอความช่วยเหลือจากสามีเลวๆ เลยและที่โลกันตร์ทำอาหารเก่ง ก็เพราะเขาคอยช่วยแม่ทุกอย่าง หลังเลิกเรียนมา ไม่เคยไปเถลไถลที่ไหนเลยที่เขามีความโกรธแค้นมาก ก็เพราะเห็นแม่นอนร้องไห้แทบทุกคืน เมื่อมองหน้าผู้หญิงในรูปที่ถ่ายคู่กันกับแม่ มีอยู่หลายครั้งที่ได้ยินแม่ละเมอ เขาก็เลยจับใจความเอาว่าแม่ถูกเพื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 108
"มาทำไมอีก" โลกันตร์ถามออกไปเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่เดินเข้ามา ในขณะที่เขากำลังจะยกเหล้าขึ้นดื่ม สายตาคมกรอกไปเห็นผู้หญิงที่เดินตามหลังพร้อมรบเข้ามาด้วย แต่ชายหนุ่มไม่คิดจะสนใจ เขายังยกเหล้าขวดนั้นขึ้นดื่มแบบเพียวๆ"คุณทำอะไร หยุดเดี๋ยวนี้นะ" ลูกหว้ารีบเดินเข้าไปแย่งเหล้าขวดนั้นออกจากมือ แต่โลกันตร์กระชากกลับมาด้วยแรงที่มีมากกว่า เธอก็เลยต้องได้ปล่อยเขายังดื่มต่อไป โดยที่ไม่สนใจสายตาสองคู่ที่มองมา"เมื่อคืนก็เป็นแบบนี้แหละ" พร้อมรบพูดกับน้องสาว ส่วนลูกหว้าได้แต่มองตาละห้อย เพราะเธอก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้วเพล้ง! พอเหล้าหมดขวดโลกันตร์ก็ขว้างไปที่มุมเดียวกับที่โยนแก้วไป จนแตกกระจาย"กรี๊ดด" ลูกหว้าตกใจมากจนรีบเอามือขึ้นมาปิดหูไว้สายตาโลกันตร์มองมาแบบเป็นห่วง แต่เขาก็รีบปรับอารมณ์ของตัวเอง "บอกให้กลับไปไง ขนกันมาสมเพชผมหรือไง""ทำไมนายถึงคิดแบบนี้" พร้อมรบถามกลับไปทันควัน"แบบนี้ไม่เรียกว่าสมเพชจะเรียกว่าอะไรล่ะ"ลูกหว้าได้แต่มองผู้ชายสองคนที่กำลังทะเลาะ เธอก็ไม่รู้จะพูดอะไรหมือนกัน หญิงสาวลุกขึ้นแล้วค่อยๆ ถอยออกมาจากบ้านหลังนั้น"ลูกหว้ารอพี่ก่อน" พร้อมรบรีบตามน้องสาวออกไปโลกันตร์ไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 109
"แกจะร้องไห้ทำไมนักหนาวะ นั่นพี่ชายของแกนะ" เข้ามาถึงในห้อง หญิงสาวได้แต่บอกตัวเอง ว่าอย่าไปคิดอะไรกับเขาอีก "..แม่คะ แม่อยู่ไหน" ถึงแม้ว่าแม่จะเป็นคนเลวในสายตาของคนอื่น แต่สำหรับลูกหว้าแล้ว แม่คือที่หนึ่งในใจอยู่เสมอ ใช่แล้วเธอจะอยู่แบบนี้ไม่ได้ ต้องตามหาแม่ให้เจอ ไม่รู้ว่าตอนนี้ท่านจะหนีไปอยู่ที่ไหนพอคิดได้แบบนั้นลูกหว้าก็ออกมาจากบริษัท เพราะจะอยู่ต่อไปให้ตัวเองเจ็บทำไม เรียกร้องอะไรจากใครก็ไม่ได้ ในเมื่อเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นที่แม่ของเธอ สมควรแล้วที่เธอจะรับกรรมนั้น หญิงสาวขับรถออกมาได้ชั่วโมงกว่าแล้ว เธอพยายามไปตามสถานที่ที่เคยไปกับแม่แต่ก็ไม่เจอ18 : 50 น. ลูกหว้าตัดสินใจจ้างนักสืบเพื่อตามหาแม่ แต่ระหว่างนี้เธอก็ต้องตามหาด้วยเช่นกัน เผื่อว่าจะเจอท่านเร็วขึ้นขณะที่กำลังขับรถอยู่ก็มีสายเข้ามา หญิงสาวก็เลยกดรับ>>{"ค่ำแล้วทำไมถึงยังไม่กลับบ้าน"} คนึงหาโทรหาน้องสาว เมื่อได้ยินสามีบอกว่าน้องออกจากบริษัทมาตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้ว{"ลูกหว้าฝากดูแลพ่อด้วยนะคะ ช่วงนี้ลูกหว้าเหนื่อย ขออยู่คนเดียวสักระยะก่อน แค่นี้นะคะ"} ว่าแล้วลูกหว้าก็ตัดสายไป เธอรู้ดีว่าแม่ทำอะไรไว้กับพี่สาวบ้าง ก็เลยไม่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 110
"ทานอีกสักคำนะคะแม่""อืม!!" ปากของอีกฝ่ายถูกเม้มไว้จนคนที่ป้อนส่งช้อนเข้าไปในปากไม่ได้"อิ่มแล้วก็ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวลูกหว้าเอาของไปเก็บในครัวก่อนนะคะ" ถ้าเป็นแต่ก่อนเธอคงจะทำอะไรไม่เป็น แต่เดี๋ยวนี้เธอสามารถทำอาหารเองเพื่อให้แม่ทานได้แล้วลูกหว้าดูแลแม่แบบนี้มาได้สามวันแล้ว และเธอก็เช่าบ้านหลังเล็กๆ ไว้พักอาศัยกับแม่ ตอนนี้คงทำได้แค่นี้ก่อน เพราะเรื่องนี้คงเล่าให้พ่อฟังไม่ได้ ถ้าไม่งั้นแม่คงแย่กว่านี้แน่หญิงสาวมองหน้าผู้เป็นแม่ที่นอนอยู่ มันอาจจะเป็นเวรกรรมของท่าน แต่ถ้าเป็นไปได้เธออยากจะรับกรรมนั้นแทนท่านเองสองวันต่อมา..ที่บริษัทเสรีวิวัฒน์วิวัฒน์ปล่อยข่าวตามสื่อออกไปว่า ที่ต้องจัดฉากเรื่องงานศพ เพราะดวงถึงฆาต ซินแสก็เลยให้ทำเพื่อแก้ดวง ทุกคนก็เลยเห็นใจไม่มีใครขุดคุ้ยออกมาพูดกันอีก"ไม่ต้องพิธีรีตองอะไรหรอก" พอวิวัฒน์เดินเข้ามาในห้องประชุมทุกคนต่างก็ลุกขึ้น "เรื่องบริหารงาน ผมคงแค่จะเข้ามาดูชั่วครั้งชั่วคราว ส่วนตำแหน่งไม่ต้องโยกย้ายอะไรอีกแล้ว" ในขณะที่พูดสายตาที่เริ่มจะเหี่ยวย่นก็ได้แต่จ้องมองหน้าลูกชายแท้ๆ ของท่านเอง เขามีส่วนคล้ายท่านตอนเป็นหนุ่มมาก ทำไมถึงไม่เอะใจอะไรเลย เพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 111
>>{"สวัสดีครับคุณคนึง"}พอได้ยินว่าโลกันตร์โทรหาใคร พร้อมรบที่ยืนอยู่กับพ่อ ถึงกับรีบหันไปมองคนที่กำลังเดินเข้าไปในลิฟต์"ผมขอตัวก่อนนะครับพ่อ""มีอะไรจะคุยกับพ่อไม่ใช่เหรอ""เดี๋ยวค่อยไปคุยกันที่บ้านครับ" ว่าแล้วพร้อมรบก็รีบเดินมาที่ลิฟต์แต่ไม่ทัน เขาก็เลยต้องรอรอบต่อไป"หึ.. ไอ้เด็กพวกนี้" ทำไมผู้เป็นพ่อจะดูไม่ออกว่าลูกกำลังคิดอะไรกันอยู่ แต่ท่านเห็นแล้วรู้สึกนับถือด้วยซ้ำที่พวกเขามีจิตใจแน่วแน่อยู่กับผู้หญิงแค่คนเดียว ไม่เหมือนท่าน คิดมาแล้วก็ปวดใจกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว เพราะเธอคนนั้นไม่อยู่ให้ท่านได้แก้ไขอะไรเลยพอคนึงหาได้ยินว่าโลกันต์จะไปตามหาน้อง เธอก็เลยขอไปด้วย"คุณแน่ใจนะ ว่าจะไม่ทำให้ผมเดือดร้อนไปด้วย" ที่โลกันตร์พูดมาหมายถึงว่าถ้าพร้อมรบรู้เรื่องนี้..แค่คิดก็เสียวสันหลังแล้ว"เดี๋ยวฉันจะคุยกับเขาเองค่ะ เรารีบไปกันเถอะ""ฉันไปด้วย" อัญญารัตน์รีบเดินตามออกมา"เราว่าแกอย่าไปดีกว่า รออยู่ที่บ้านนี่แหละ" คนึงหาห้ามเพื่อนไว้ เผื่อว่าพวกผู้ชายกลับมาจะได้รู้ เพราะเธอคิดว่าจะยังไม่โทรบอกที่ยังไม่บอกก็เพราะรู้คำตอบอยู่แล้ว ถ้าพร้อมรบรู้ว่าเธอจะไปตามหาน้อง เขาคงไม่ปล่อยให้ไปคน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 112
"ใคร""??" ลูกหว้าได้ยินแม่ถามแบบนั้น ใบหน้างามถึงกับหันขวับกลับไปมองที่ประตูแบบตกใจใช่แล้วคนที่เข้ามาก็คือ คนึงหาพร้อมกับโลกันตร์และอัญญารัตน์ ซึ่งตอนนี้ทั้งสามถึงกับพูดอะไรไม่ออก เพราะไม่คิดว่าลูกหว้าจะอยู่ที่นี่กับแม่"ออกไป! ออกไป!!.กรี๊ดดดด!!" คณิตเริ่มหวาดกลัวขึ้นมา เพราะคิดว่าจะมีคนตามมาทำร้ายตัวเอง นางกรีดร้องขึ้นเสียงดังลั่น จนลูกหว้าต้องได้รีบโอบกอดแม่ไว้"ออกไปก่อน" เธอพูดได้แค่นั้นก็ตบหลังแม่เบาๆ เพื่อเป็นการปลอบ "ไม่มีอะไรค่ะแม่ พวกเพื่อนๆ ของลูกเอง แม่ทำใจดีๆ ไว้นะคะ"ทั้งสามเห็นแบบนั้นก็เลยถอยออกมาก่อน เพราะดูเหมือนว่าคณิตจะจำพวกเขาไม่ได้"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่" อัญญารัตน์ถามคนึงหา และคำตอบที่ได้คือการส่ายหน้า เพราะคนึงหาก็ไม่รู้เหมือนกันส่วนโลกันตร์สงสารเธอจนจับใจ คงเป็นเพราะเรื่องนี้ที่เธอหายไปตั้งหลายวันทั้งสามรออยู่แบบนั้น นานพอสมควร คนที่อยู่ด้านในจึงเปิดประตูออกมา"พวกคุณมาทำไม""ทำไมลูกหว้าถึงไม่เล่าเรื่องนี้ให้พี่ฟัง" คนึงหาเป็นคนถามน้องสาว"ลูกหว้าไม่มีอะไรจะเล่า เห็นแล้วก็รีบกลับกันไปได้แล้วค่ะ" ในขณะที่พูดเธอไม่กล้ามองสบตาใครเลย เพราะแม่ของเธอทำไว้กับทุกคน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 113
"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะคุณโลกันตร์!" หญิงสาวพยายามหลบจูบโดยการเบือนหน้าออก มือเรียวผลักดันหน้าอกแกร่งไว้ เธอทำทุกทางที่จะหยุดเขาแต่ก่อนที่มีอะไรกันเพราะไม่รู้ว่าเขาเป็นพี่ชาย แต่ตอนนี้รู้แล้วยังจะทำผิดอยู่อีกไม่ได้แล้ว"คุณจะให้ฉันเป็นคนบาปไปถึงไหน" เริ่มมีเสียงสะอื้นในลำคอออกมาให้ได้ยิน ไม่ใช่แค่เขาที่ต้องการ เธอก็ต้องการไม่แพ้กัน แต่เป็นไปไม่ได้แล้วที่จะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งแบบนี้อีก"ผมขอโทษ" นี่เขาเห็นแก่ตัวเกินไปใช่ไหม แต่เพราะกลัวว่าถ้าเธอรู้ความจริงแล้วจะเสียใจ "ที่จริงแล้วเราไม่ได้เป็นพี่น้องกัน" โลกันตร์ ตัดสินใจพูดความจริงออกมา ถึงแม้ว่าเธออาจจะเสียใจอยู่บ้าง"คุณพูดอะไร??!" พอได้ยินประโยคนั้นความคิดเดียวในหัว..เขาไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของพ่อเธอเหรอ"คุณไม่ใช่ลูกของท่าน""คะ?" ลูกหว้าอุตส่าห์ไม่คิดว่าเป็นเธอแล้ว "คุณเอาอะไรมาพูด ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!""ลูกหว้าฟังผมก่อนสิ ท่านพูดให้ผมฟังหมดแล้ว" ชายหนุ่มพยายามจะคว้าร่างของเธอไว้"ไม่จริง คนโกหก! ทำไมคุณต้องโกหกแบบนี้ด้วย""ผมไม่ได้โกหก ท่านเล่าให้ผมฟังก่อนที่จะมาที่นี่" มันเป็นแบบที่โลกันตร์คิด..ความจริงที่แสนเจ็บปวด ยากที่จะรับได
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14
บทล่าสุด
ยั่วรักท่านประธาน ตอนพิเศษยั่วรักท่านประธาน
น้ำตาค่อยๆ คลอออกจากเบ้า เมื่อเห็นหน้าหลานชายคนแรก นางเป็นได้ทั้งย่าและยายของเด็กคนนี้ พ่อของเด็กก็คือลูกชายที่นางเลี้ยงมา และแม่ของเด็กก็คือลูกสาวแท้ๆ ของนางเอก"ยังเจ็บอยู่ไหมลูก""ไม่เจ็บแล้วค่ะ" คนึงหารู้ซึ้งก็วันนี้ ตอนที่อยู่ในห้องคลอด ถึงแม้ว่าจะกุมมือสามีไว้ แต่ขณะที่เจ็บมากๆ ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงแม่ ถึงแม้แม่จะคลอดแล้วทิ้งเธอไป แต่แม่ก็คงทรมานไม่ต่างกัน ในระหว่างที่อุ้มท้องและเบ่งคลอด"คุณได้ชื่อหลานหรือยังล่ะ" วิวัฒน์ถามภรรยาเก่าที่เอาแต่เช็ดน้ำตา ทั้งสองยังพูดคุยกันตลอดมา แต่จะคุยแค่เรื่องลูกและหลาน เพราะความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาได้ขาดสะบั้นไปแล้ว"จะให้ฉันตั้งชื่อเหรอคะ""ใช่ครับคุณแม่" คนที่ตอบก็คือพร้อมรบ "คนึงบอกว่าจะรอให้แม่เป็นคนตั้งชื่อหลานให้" ในขณะที่พูดมือหนาของสามีก็กุมมือภรรยาไว้ตลอดเวลาคณิตมองดูลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มให้ทั้งน้ำตา"ยายบอกว่า ชื่อคนึงหา เป็นชื่อที่แม่ตั้งไว้ให้ค่ะ" คนึงหาเอ่ยพูดกับแม่เบาๆ ..ถึงแม้ชื่อนี้มันจะดูเศร้า แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกผูกพันกับแม่มาก หญิงสาวคิดว่าแม่อาจจะตั้งคล้องจองกับชื่อของท่านที่ชื่อคณิตแต่จริงๆ แล้ว
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 121 ตอนจบ
สองวันผ่านไป.. ก่อนที่จะกลับคนึงหาพาแม่มาไหว้ยายกับพ่อ ที่จริงคณิตก็มาไหว้ตั้งแต่วันถัดมาที่มาถึงแล้ว และนางก็มาทุกวัน ถึงแม้จะคิดได้ก็สายไปแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ คณิตได้แต่สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแต่ก่อน โชคดีเท่าไรแล้วที่นางยังมีโอกาสได้กลับตัว ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายมากไปกว่านี้"คุณพ่อกับคุณยายต้องเข้าใจแน่ค่ะ คุณแม่อย่าคิดมากนะคะ"หึ..คณิตได้แต่ขำในใจ นางอายุขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้ลูกเป็นคนคอยสอน เกิดมานางเคยมีดีอะไรบ้าง และนางก็ไม่คิดว่าลูกสาวที่นางทิ้งไป จะเป็นคนดีและกตัญญูได้ถึงเพียงนี้ ..ขอบคุณนะคะแม่ที่เลี้ยงคนึงหามาได้ดีขนาดนี้"ไปกันค่ะแม่" ก่อนที่จะเดินออกมาคนึงหาก็ได้หันไปคุยกับยายและพ่อว่าถ้ามีโอกาสจะพาแม่มาหาพวกท่านอีกพอทุกคนเสร็จธุระก็ออกมาที่รถตู้คันหรู ซึ่งมีต้นสนทำหน้าที่เป็นคนขับ[กรุงเทพฯ] ขับรถอยู่หลายชั่วโมงก็ได้มาถึงที่วิลล่าพอมาถึงก็เห็นลูกหว้าเตรียมของรอรับแม่กับพี่สาวและพี่ชายไว้แล้ว เพราะเธอติดต่อกับคนึงหาตลอดเวลา"คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปโอบกอดแม่ไว้ คนึงหาแอบมองที่น้องกับแม่กอดกัน เพราะลูกหว้าได้รับความอบอุ่นจากแม่แบบนี้เสมอ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 120
ดวงตางามหลบสายตาคมที่มองแบบมีเลศนัย "คุณจะสอนยังไง" ลูกหว้าไม่ใช่คนที่ใฝ่หาเรื่องพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าถ้าจะช่วยผู้ชายต้องทำยังไง"ใช้ปาก"ยิ่งได้ยินคำพูดแบบนี้เธอก็ยิ่งอายไปกันใหญ่ ก็รู้แหละว่าการใช้ปากคือเอาไอ้นั่นเข้ามาในปากของตัวเอง เหมือนกับที่เขาใช้ลิ้นให้เธอ "เออ""ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรนะครับ" โลกันตร์ไม่คิดจะบังคับเธออยู่แล้ว เพราะมันเป็นอะไรที่บางคนอาจจะรับไม่ได้หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบว่าจะช่วยเขา ..เห็นเท่านั้นแหละ โลกันตร์รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำความสะอาด เพราะทำงานมาทั้งวันชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่เพียงไม่นานก็ออกมา ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียงถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นเจ้ามังกรลำใหญ่มือแกร่งเอื้อมไปจับมือเรียวของเธอให้ขึ้นมาสัมผัสกับท่อนเอ็นอุ่น เขาใช้อุ้งมือของเธอเพื่อรูดมันขึ้นลง เพื่อให้เธอชินมือก่อน"ไม่ต้องอายผมนะ เราแต่งงานกันแล้ว" เห็นเธอหน้าแดงก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาแบบนั้น เพราะเขาเริ่มเสียวซ่านเมื่อถูกมือเรียวกำแน่นขึ้นลูกหว้าเผยอปากขึ้นเมื่อเจ้าของท่อนเอ็นขยับมันเข้ามาใกล้แบบไม่ต้องให้บอก"อ๊าา เสียวจัง" เข้าไปได้แ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 119
"แต่ลูกหว้า.." เธอเป็นลูกผู้หญิงที่คิดจะฆ่าท่าน แถมไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอีก แล้วเธอจะกล้ากลับไปได้ยังไง"ลูกจะทิ้งตาแก่ไว้ที่บ้านแบบนั้นคนเดียวได้ลงคอเหรอ""คะ?" ลูกหว้าไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ทำไมท่านช่างดีกับเธอนัก ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ท่านก็ยังไม่เคยทำร้ายจิตใจของเธอเลยแม้แต่นิด"กลับบ้านเรานะลูก""ค่ะ คุณพ่อ" หญิงสาวโผล่เข้าไปกอดชายสูงวัยที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่คลอด ลูกหว้าไม่อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอ ขอแค่มีท่านคนเดียวก็พอแล้วเย็นวันเดียวกัน.. ที่คฤหาสน์เสรีวิวัฒน์ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ครั้งหนึ่งแม่ของเขาเคยอยู่ที่นี่ แต่ต้องหอบลูกในท้องออกจากบ้านของสามีไป เพราะความไม่รู้จักพอ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ"เข้าบ้านกันค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของสามีแล้วพูดกับเขาเบาๆ และมันก็ทำให้โลกันตร์ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่คนร่างหนาเดินตามหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่จูงแขนของเขาให้เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่"ยินดีต้อนรับกลับบ้านทั้งสองคนเลยนะลูก" คนหนึ่งลูกชายในไส้ อีกคนลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือ ไม่รู้ว่าจะเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกับสิ่งที่พบ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 118
คนึงหาโทรกลับไปหารัตนาเพื่อวานให้ทำความสะอาดบ้านไว้รอ เพราะเธอจะพาแม่กลับไปส่วนพร้อมรบไม่ทิ้งให้พวกเธอกลับไปเพียงลำพังแน่ เขาก็เลยให้โลกันตร์อยู่ดูงานช่วยพ่อไปก่อนส่วนลูกหว้าอยากจะไปกับแม่และพี่สาว แต่ถ้าเธอไป สามีก็จะตามไปด้วย ลูกหว้าก็เลยจำเป็นต้องได้อยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วค่อยตามไปอีกทีเมื่องานบริษัทเบาลงแล้วต้นสนทำหน้าที่ขับรถตู้คันที่เคยเป็นของคณิตมาก่อน เพราะถ้าเดินทางด้วยรถส่วนตัวก็จะสะดวกหน่อยขับรถอยู่หลายชั่วโมง ก็กลับมาถึงที่หมู่บ้านในช่วงเย็นหลายคนในหมู่บ้านที่ได้ยินข่าวว่าคณิตจะกลับมาต่างก็มารอรับ และทุกคนก็พูดแบบยินดีที่เห็นคณิตกลับมาบ้านเกิด"แม่นอนห้องนี้ได้ไหมคะ"คณิตมองดูบรรยากาศเก่าๆ บ้านหลังเก่า ห้องเก่าที่นางเคยนอนกับสามีพ่อของคนึงหา นางถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่"ไม่เป็นไรนะคะแม่ คนเราไม่จำเป็นต้องดีเสมอไป แต่ขอให้คิดได้ก็พอแล้ว" คนึงหาไม่รู้จะปลอบใจแม่ยังไง กลัวว่าอาการเดิมของแม่จะกลับมา"นอนได้สิจ๊ะ แต่ก่อนแม่ก็เคยนอนที่นี่แหละ"ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่ในห้อง ด้านนอกก็กำลังคุยเช่นกัน..."ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่ต้น" จะไม่ให้ทักก็คงไม่ได้ แต่รัตนาก็รู้แล
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 117
"คุณแม่คะ" ลูกหว้าหันมองตามสายตาของโลกันตร์ไป ก็เห็นว่าเขากำลังมองแม่ของเธออยู่"ผมไปนะ" คำพูดนี้โลกันตร์พูดกับภรรยาก่อนที่จะหันหลังให้ ทำไมเขาถึงทำไม่ได้ เขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนพูดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่พวกท่านทำร่วมกันมา พอคิดได้แค่นั้น ชายหนุ่มร่างสูงก็ค่อยๆ หันกลับมาอีกครั้ง และสายตานั้นก็หันมองเห็นเธอกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พอดี"คุณร้องไห้ทำไม"ลูกหว้าไม่ได้ขอร้องให้เขาหยุด เพราะคงไม่กล้าไปขอร้องเขาอภัยให้แม่ของเธอได้ ท่านทำกับครอบครัวของเขาไว้มากมายเหลือเกินชายหนุ่มรีบเดินกลับมาหาภรรยา มือหนาเอื้อมไปโอบเธอเข้ามาแนบอกตัวเองไว้"ไม่ร้องนะครับ"ที่ลูกหว้าร้องไห้เพราะไม่คิดว่าเขาจะหันกลับมา แต่พอเห็นเขาเดินกลับมาปลอบ มันยิ่งทำให้เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้แคร์เธอมาก"แม่ขอคุยกับคุณโลกันตร์หน่อยได้ไหม""เอาไว้คุยวันหลังแล้วกันครับ" โลกันตร์พูดโดยที่ไม่หันไปมองนางเลยด้วยซ้ำ"แม่จะรอนะ""ไปพักดีกว่า" โลกันตร์มองต่ำลงมาพูดกับคนที่เขากำลังกอดอยู่ โดยที่ไม่สนใจประโยคนั้นของแม่เธอเลย"ไหนคุณบอกว่าจะกลับไปบริษัทไงคะ""ไม่กลับไปแล้ว" เรื่องงานเขาไม่ได้เป็นห่วงเลย สิ่งที่เป็นห่วงก็คือเธอกับลูกลูกหว้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 116
คนึงหาลุกขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปดูแม่ เพราะเธอได้ยินเสียงที่ท่านหัวเราะ"แม่คะ" แต่พอเดินอ้อมไปก็เห็นว่าท่านหลับตาอยู่ หรือว่าท่านจะฝัน ..ถ้าไม่ฝัน ท่านขำที่เธอหยอกเย้ากับสามีงั้นเหรอ..แต่ก็ไม่น่าจะใช่ คนึงหาก็เลยจับผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ แล้วมองหน้าท่านอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ถึงเดินกลับไปหาสามีที่กำลังนั่งมองมาเช่นกัน"ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย ว่าคุณแม่ชอบทานอะไร" ที่คนึงหาถามสามีก็เพราะว่าเธอจะได้หาอาหารได้ถูกปากของท่าน"ท่านชอบกินอาหารที่รสไม่จัด" ในขณะที่พูดมือหนาได้ลูบไล้ผมสลวยของภรรยาเบาๆ ไปด้วย แล้วพร้อมรบก็บรรยายให้ฟังไปเรื่อยๆ ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ แต่ถือว่าเป็นความโชคดีของเขาอย่างหนึ่ง ถ้าเธอไม่พบชะตากรรมแบบนี้ เขาและเธอคงจะไม่ได้เจอกัน"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวก็ดีใจไม่ต่างกันที่มาเจอเขา ถึงแม้การเจอกันจะไม่เหมือนคนทั่วไป เพราะเธอใช้ความสวยยั่วยวนจนได้ทั้งตัวและหัวใจของเขามาครอง"คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอก มีอะไรก็ถามผมมาได้เลย" ถึงแม้เขาจะเป็นลูกเลี้ยง แต่พร้อมรบก็รู้จักดีว่านางชอบหรือไม่ชอบอะไร เพราะเขากลัวว่านางจะไม่รัก ก็เลยต้องได้สังเกตเอาน้ำตาค่อยๆ ไหลลงเป็นสายจนเปรอะเปื้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 115
"ไม่ได้!" พร้อมรบยืนกรานปฏิเสธสิ่งที่คนึงหาขอมาโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดแม้แต่นิด"ฉันขอพาแม่ไปนะ""ถ้าคุณไป ผมก็จะไปด้วย""แล้วบริษัท รวมทั้งคนที่นี่ล่ะ พวกเขายังต้องการคุณอยู่""คุณไม่ต้องการผมแล้วงั้นเหรอ""ฉันอยากใช้เวลา อยู่กับท่าน" คนึงหาหมายถึงอยากใช้เวลาอยู่กับแม่ให้มากกว่านี้ ไม่ว่าแม่จะเคยทำยังไงกับเธอมาก่อน ยังไงเธอก็ยังเห็นนางเป็นแม่แต่ยังไงพร้อมรบก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่ ถึงแม้ว่าเธอจะให้เหตุผลอะไรมาก็ตามโลกันตร์&ลูกหว้าชายหนุ่มนั่งกุมมือของคนรักที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาคมมองสายน้ำเกลือที่ถูกส่งผ่านเข้าไปในร่างกายของเธอ"ผมขอโทษ ทำไมผมถึงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวแบบนี้" โลกันตร์หวนคิดถึงคำที่แม่เคยสอน "แม่ครับ ผมเกือบเผลอทำร้ายลูกกับเมียของผมแล้ว" ทันใดนั้นด้านหลังของเขาก็เกิดลมพัดวูบหนึ่ง จนชายหนุ่มต้องหันกลับไปมอง ..จะว่าลมจากเครื่องปรับอากาศก็คงไม่ใช่"แม่ใช่ไหมครับ แม่ใช่ไหม แม่กลับมาอยู่กับผมได้ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้น เพราะตอนนี้เมียของเขากำลังท้องอยู่ เผื่อว่าจะเป็นการเปิดทางให้แม่ได้กลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง ที่จริงโลกันตร์ไม่เชื่อเรื
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 114
"อื้ออ พอก่อนค่ะ เดี๋ยวพี่พร้อมก็เข้ามาแล้ว""จะพอได้ยังไง คุณก็พูดเป็นเล่นไป" เซ็งเป็ดเซ็งไก่มันเป็นแบบนี้นี่เอง โลกันตร์เพิ่งรู้ซึ้งในคำนี้ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะหยุดหรอกถ้าไม่ถึงฝั่งฝันก่อน"อ๊อยย.. คุณโลกันตร์คะ""ขอเสร็จก่อนไม่ได้หรือครับ""เร็วๆ นะ" เมื่อเห็นแววตานั้นเธอก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา ก็เลยปล่อยให้เขาทำต่อแล้วโลกันตร์จะไปรออะไร "ซี๊ดด อ่าา" เพราะตอนนี้เขาต้องรีบทำเวลา"อือ อ่ะ อ่ะ" ลูกหว้าเริ่มหายใจรวยรินร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยแรงกระแทก เมื่อท่อนเอ็นลำยาวขยับเร็วขึ้น"ใกล้แล้วคุณทนอีกนิดนะครับ" ในขณะที่พูดมือหนาก็ได้บีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอไปด้วยปล่อยมือจากหน้าอกโลกันตร์ก็จับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่ แล้วโน้มลำตัวลงไปเพื่อที่จะให้ท่อนเอ็นเข้าไปได้ลึกกว่านี้ "ซี๊ดดด..เสียวจัง""โอ๊ย"ชายหนุ่มร่างหนาทนความเสียวของตัวเองไม่ไหวก็เลยเผลอกระแทกแรง แต่เขาคิดว่าเธอคงจะใกล้ ยิ่งเธอร้องโอดโอยเขาก็ยิ่งเร่งความเร็ว"เจ็บ" หญิงสาวพยายามกัดฟันไว้แล้วแต่ก็ทนความเจ็บไม่ไหว ตอนนี้มันตึงหน่วงไปถึงมดลูก"เจ็บเหรอ" ท่อนเอ็นอุ่นที่ฝังอยู่ในร่างกายของอีกฝ่ายค่อยๆ ถอดออกมา"โอ๊ยย
