ออแกนนอนมองหมอหนุ่มที่กำลังใช้ผ้าเช็ดผมด้วยความเพลินตา จนเขาหันมามองเธอ "คุณไม่อาบน้ำเหรอครับ เดี๋ยวจะไปสายนะ"เมื่อเขาทัก เธอจึงนึกขึ้นได้ว่าเธอยังมีนัดอีกนี่นา หมอรุตทำเอาเธอหมดเรี่ยวแรงจนไม่นึกอยากออกไปไหนแล้ว ตอนนี้ก็เกือบจะเที่ยงเข้าไปแล้ว เธอค่อยๆดันตัวลุกขึ้นจากเตียง ก่อนที่จะเอื้อมไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาสวมและเดินเข้าไปอาบน้ำทันทีเมื่อเธอเดินออกมา เพื่อแต่งตัว ก็พบว่าหมอรุตจัดการกับกองเสื้อผ้าที่เธอถอดกองเอาไว้เพราะเขาสั่งให้เปลี่ยน ใส่กลับเข้าไปที่ไม้แขวนและเก็บเข้าตู้เรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงชุดที่เธอบอกว่าจะใส่วางเอาไว้ให้ที่เตียง เธอเดินไปที่หน้ากระจกก่อนที่จะตกใจกับร่องรอยที่หน้าอกจนถึงต้นคอ"อีตาหมอบ้า แล้วแบบนี้จะใส่เสื้อผ้ายังไงได้ล่ะ หัวจะปวด"รอยแดงเป็นจ้ำที่เขาฝากไว้ตั้งแต่ต้นคอ จนถึงหน้าอก ทำให้เธอไม่สามารถสวมชุดคอกว้างไปได้อีกหลายวัน ถึงจะใช้รองพื้นอย่างหนาปิดเอาไว้ เธอก็ไม่มั่นใจว่าจะปกปิดได้มิดชิดได้ทั้งวันสุดท้ายเธอจึงต้องจำยอมเอาชุดที่เรียบร้อยและมิดชิดที่สุดในตู้ออกมาใส่ เธอมองเสื้อคอเต่ากับสูทสีงาช้างพร้อมกางเกงสีเดียวกันอย่างเซ็งๆ ก่อนที่จะแต่งหน้าทำผมใหม่อ
เสียงโทรศัพท์ของออแกนดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดู ความอบอุ่นนั้นแผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจทันทีที่เห็นชื่อเขาบนนั้น "หมอรุต" ก่อนที่หญิงสาวจะคลายยิ้มออกมา จากสถานการณ์ที่ตึงเครียด จนวุฒิรู้สึกแปลก ก่อนที่เธอจะเดินออกไปรับสายข้างนอกห้อง"ฮัลโหล ค่ะ คุณหมอ มีอะไรคะ""คุณจะกลับบ้านหรือยัง นี่ก็เย็นแล้วนะ"ออแกนยกนาฬิกาข้อมือสุดหรูขึ้นมาดูเวลา เกือบห้าโมงเย็นแล้ว สองชั่วโมงกับการอยู่คุยกับพี่วุฒิในห้องหนังสือ ตอนนี้เธอควรจะต้องกลับได้แล้ว ก่อนจะค่ำมืด จะทำให้ขับรถลำบาก เนื่องจากเธอยังไม่ชินเส้นทางในกรุงเทพฯ มากนัก"อีกเดี๋ยวก็กลับแล้วค่ะ หมอมีอะไรคะ""ผมออกเวรตอนสองทุ่ม ไปทานข้าวเย็นด้วยกันนะครับ""ที่ไหนละคะ หรือว่า จะซื้อไปทำที่ห้อง""งั้นผมไม่เกรงใจนะ รอชิมฝีมือคุณอยู่ งั้นสองทุ่ม ผมไปรับออกไปซื้อของนะ""ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวออแกนซื้อเข้าไปเอง เจอกันค่ะ บาย"ใบหน้าเปื้อนยิ้มของเธอเดินเข้ามาในห้อง จนวุฒิรู้สึกสงสัยว่าเธอคุยกับใครถึงได้อารมณ์ดีขนาดนี้ ก่อนที่เขาจะได้ถาม เธอรีบเก็บของและบอกกับเขา"พี่วุฒิคะ อีกสองวันออแกนจะรอเอกสารนะคะ ส่วนเอกสารพวกนี้ ออแกนขอเอากลับนะคะ เดี๋ยวออแกนนัดเพื่อนไว้ ต้องรีบไ
"อย่านะ ไม่เอาค่ะ ทานข้าวเถอะค่ะ เย็นแล้วจะไม่อร่อย"เขาเดินตามเธอไปที่โต๊ะอาหาร ก่อนที่เธอจะรินไวน์แดงให้เขาและเธออย่างละแก้ว"ออแกน คุณคงไม่คิดจะมอมเหล้าผมหรอกใช่มั้ย""บ้าเหรอคะ สเต๊กกินกับไวน์แดงอร่อย ก็แค่จัดให้เข้ากันเฉยๆ ถ้าคุณหมออยากดื่มน้ำเปล่า ก็เชิญไปหยิบที่ตู้เย็นได้ทุกเมื่อเลยเจ้าค่ะ"เขาขำกับท่าทางของเธอนัก ก่อนที่ทั้งคู่จะเริ่มนั่งลง และจัดการกับอาหารที่ออแกนตั้งใจทำเพื่อให้เขาทาน"อร่อยทุกอย่างเลย คุณอย่าบอกนะ ว่าแอบไปทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหารอีกน่ะ""ไม่ใช่ค่ะ แค่เคยทำกินกันบ่อยๆกับรูมเมทที่โน่นค่ะ มีทั้งคนอิตาลี และฝรั่งเศส พวกเขาน่ารักมากเลยค่ะ สอนให้ทำอาหารทุกอย่างเลย ได้สูตรมาเยอะค่ะ""แล้วคุณได้สอนพวกเขาบ้างรึเปล่าล่ะครับ""ก็เคยสอนทำส้มตำ ต้มข่าไก่ ผัดกะเพราหมูสับ""แปลกนะ คุณไม่สอนต้มยำกุ้ง แล้วพวกเขาทำเป็นรึเปล่า""เป็นสิคะ วัฒนธรรมแลกเปลี่ยนกัน สนุกมากเลยค่ะ"พวกเขาคุยกันระหว่างมื้ออาหารที่ดำเนินไปเรื่อยๆอย่างมีความสุข จนสลัดจานสุดท้ายถูกทานจนหมด หมอรุตให้ออแกนไปอาบน้ำ และเขาจะจัดการจานและเก็บครัวเอง แต่เธอไม่ยอม เขาจึงรีบขู่ว่า ถ้าไม่อาบเขาจะทำอย่างอื่น เ
หมอรุตตื่นมาตอนเช้า พร้อมกับกอดออแกนอยู่ เขาเหลือบไปหยิบนาฬิกามาดูเวลา เกือบหกโมงเช้าแล้ว แต่คนร่างบางที่เขากอดอยู่ ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น เขาใช้นิ้วไปหยิกแก้มนุ่มของเธอเล่น ก่อนที่เธอจะขยับหน้าหนี เขาก้มลงหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ ทำให้เธองัวเงียตื่นขึ้นมา"อืมมม หมอออ อย่ามากวนสิคะ มันยังเช้าอยู่เลย""เช้านี้กินอะไร เดี๋ยวผมทำให้""อืมม ไม่เอาค่ะ อยากนอน""ไม่ได้ อาหารเช้าสำคัญมากนะ"ออแกนหันมา เล่นงานเขาทันที ก็เพราะใครกันล่ะ ที่ทำให้เธอนอนหมดแรงได้ขนาดนี้ เหมือนว่าหมอหนุ่มจะเริ่มรู้ตัวว่าคนตัวเล็กจะหันมาหาเรื่องเขา เขาเลยยอมล้มตัวลงอีกรอบเพื่อกอดร่างเล็กนั้นไว้ต่อออแกนหันหน้าซุกแผงอกกว้างของเขา จนสะดุดกับบางอย่างที่มันสะกิดเธอด้านล่าง จนเธอตกใจ เธอเบิกตาขึ้นมองเขาที่นอนยิ้มให้เธออยู่"หมอคะ เมื่อคืนหมอยังไม่อิ่มเหรอคะ ออแกนไม่ไหวแล้วนะ""นี่มันเป็นธรรมชาติของผู้ชาย ทุกเช้ามันจะเป็นแบบนี้ คุณอยู่เฉยๆ นอนเถอะ ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก""ตื่นแล้วค่ะ เดี๋ยวออแกนไปชงกาแฟไว้ให้คุณนะคะ คุณไปอาบน้ำก่อน""ผมต้องรีบกลับไปเปลี่ยนชุดที่บ้านแล้วค่อยกลับมาทำงานน่ะ""อืมม ไม่ต้องรีบหรอกค่ะ"ออแกนพูดพลางลุกขึ้
แผนกศัลยกรรมสมองชั้นสี่ โรงพยาบาล KBH"โอโห คุณหมอรุตคะ วันนี้แต่งตัวหล่อมาก นึกว่านายแบบที่ไหนซะอีก"ลูกตาล พยาบาลสาวประจำเคาน์เตอร์เอ่ยแซว ขณะที่หมอรุตเดินมาที่แผนกด้วยชุดใหม่ที่เป็นแบรนด์เนมทั้งตัว ซึ่งปกติเขาก็ใส่แบรนด์เนมอยู่แล้วแต่แบรนด์นี้เขาไม่เคยซื้อใส่ เพราะเขาคิดว่ามันดูเป็นวัยรุ่นมากเกินไป ไม่เหมาะกับอาชีพของเขา แต่คิดไม่ถึงว่าออแกนจะเลือกเสื้อผ้าได้เหมาะกับเขา มากกว่าตัวเองเสียอีก เขายิ้มอย่างภูมิใจ"จริงเหรอ คุณก็ว่าดีใช่มั้ย""แหมม คุณหมอ ดูปลื้มขนาดนี้ ทำอย่างกะว่าแฟนซื้อให้เลยนะคะ"เขายิ้มอย่างภูมิใจ ก่อนจะตอบพยาบาลสาวไป"ก็ถูกนะ ไม่ผิดหรอก เลือกได้ดีมากจริงๆ"รอยยิ้มค้างจากพยาบาลสาวทำให้เขานึกขำ ก่อนจะเดินไปที่ห้องพักส่วนตัวของเขา เพื่อสวมเสื้อกาวน์ออกตรวจ"คุณหมอรุตมีแฟนแล้ว เขายอมรับว่ามีแฟนแล้วด้วยล่ะ เรื่องนี้ฉันต้องไม่รู้แค่คนเดียว"ไม่นาน ข่าวว่าหมอหนุ่มเสน่ห์แรงผู้แสนเงียบขรึม หนุ่มหล่ออันดับต้นๆของโรงพยาบาลมีแฟนแล้ว ก็กระจายไปทั่วอย่างรวดเร็ว หมอรุตที่ยืนตรวจอยู่ในห้อง VIP ของคุณผู้หญิงอยู่ ต้องตกใจเมื่อมีผู้เดินเข้ามาใหม่"คุณวิษณุ สวัสดีครับมีอะไรให้ผมช่วย
ออแกนเดินออกมาและยิ้มอย่างสบายอารมณ์ ก่อนที่จะขอตัวกลับไปพักที่ห้อง คืนนี้เธอนัดกับพิมพ์ลดาจะปาร์ตี้สาวโสดกันที่ห้อง เมื่อมาถึงหน้าห้อง ก็มีกองพัสดุที่ระบุชื่อเธอวางอยู่ เธอยกกล่องใหญ่ๆสามกล่องนั้นเข้าไปในห้อง ก่อนที่จะเริ่มเปิดดู กล่องแรกเป็นชุดเดรสน่ารักจากห้องเสื้อชื่อดัง ชุดนี้เป็นผลงานการออกแบบของดีไซเนอร์ชื่อดังของแบรนด์นี้โดยเฉพาะ ราคานั้นไม่ต้องพูดถึง เฉียดห้าหลักเลยก็ว่าได้อีกกล่องเป็นรองเท้าส้นสูง แบรนด์เดียวกับเข็มขัดที่เธอซื้อให้หมอรุตวันก่อน กล่องสุดท้ายเป็นกระเป๋าถือ แบรนด์เดียวกับรองเท้า ซึ่งรุ่นนี้ไม่มีขายในประเทศไทย หากจะซื้อต้องสั่งตรงจากเมืองนอก หรือไม่ก็ติดต่อโดยตรงกับเจ้าของแบรนด์ หรือตัวแทนจำหน่ายโดยตรงของแบรนด์เท่านั้น "ใครกัน เจ้าบุญทุ่มขนาดนี้ คุณพ่องั้นเหรอ"ไม่นาน นิมิตราก็ได้คำตอบว่าเจ้าของกองของขวัญพวกนี้คือใคร เมื่อเขาส่งข้อความมาหาเธอ"ชอบของขวัญของผมมั้ย""หมอรุต!!"เธอกดตอบกลับข้อความเขากลับไป"ทำไมซื้อแต่ของแพงๆแบบนี้มา มันเปลืองนะคะ""คุณไม่ชอบเหรอครับ""ไม่ใช่ค่ะ ชอบมากค่ะ เพียงแต่ ราคามันแพงมากเลยค่ะ""ชุดที่ผมใส่วันนี้ก็ราคาไม่น้อยกว่าของพวกนั้
"จริงสิ ไหน ๆก็รู้จักกันแล้ว หนูแยมก็จะไปพรีเซนต์งานที่โรงพยาบาล รุต ลูกก็ช่วยดูแลน้องหน่อยสิ ขอเบอร์กันไว้เลย จะได้ติดต่อกันง่าย สะดวกด้วย รุตเอาเบอร์ให้น้องสิ""เอ่อ ติดต่อไปที่แผนกก็ได้ครับ ผมไม่ค่อยใช้โทรศัพท์ในเวลางาน""พี่รุตไม่สะดวกเหรอคะ"เสียงเศร้าๆของนักแสดงสาวทำให้เขารู้สึกอึดอัดแปลกๆ เสียงที่บอกถึงความผิดหวัง เหมือนจะกดดันให้เขาต้องทำตามความต้องการของผู้ใหญ่ เขาหยิบนามบัตรของเขาส่งให้เธออย่างจำใจ ( ค่อยไปบล็อกทีหลังเอาก็แล้วกัน)"นี่ครับ แต่ผมไม่ค่อยว่างคุยนะครับ ถ้ายังไง....""ดีเลยจ้า หมอรุตนี่ใส่ใจผู้ป่วยดีมาก ๆเลยนะน้องแยมว่าไง แล้วเบอร์หนูล่ะ ให้พี่เขาไปสิ เร็วเข้า""ได้ค่ะคุณแม่ นี่ค่ะพี่รุต เบอร์ส่วนตัวแยมค่ะ""ออ ครับ"เขารับนามบัตรสีชมพูหวานมาอย่างไม่ค่อยเต็มใจ แต่สายตาของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมองว่ากำลังไปได้ดี เขาคิดผิดถนัดเลยที่มาหาคุณแม่วันนี้พรุ่งนี้เป็นวันหยุด เขากะจะนอนตื่นสายๆ ใช้เวลากับออแกนให้เต็มที่เสียหน่อย แต่เธอดันมีนัดไปเสียก่อนอย่างน่าเสียดาย ก็เลยคิดว่าจะมาทานข้าวที่บ้านและนอนค้าง แต่พอมาแบบนี้ เขาคิดว่าควรกลับไปที่คอนโดของเขาดีกว่าบรรยากาศหลังจากนั
"ออแกน นี่คุณกะจะยั่วผมเหรอ""หมอรุต มาได้ยังไงคะ ไหนบอกว่าติดผ่าตัดไง"เขาเดินเข้ามาประชิดตัวแฟนสาวที่ยืนงงอยู่ ก่อนที่เขาจะเป็นคนปิดประตูและอุ้มเธอเข้าไปที่ห้องนอนทันที"ว๊าย เดี๋ยวสิคะ คุณหมอ ปล่อยออแกนนะ คนบ้า อย่าหื่นแบบนี้สิ ไม่เอา"เขาวางเธอบนเตียงนุ่มอย่างเบามือ ก่อนที่จะมองหน้าสาวน้อย ไรผมที่เปียกอยู่ ชุดนอนซีทรูที่เซ็กซี่นี่ เธอช่างสรรหามาใส่เสียจริง เปิดประตูมาเจอแบบนี้ มีเหรอที่เขาจะอดทนไหว "ที่รัก ตัวคุณหอมจัง""แต่ตัวคุณมีแต่กลิ่นยาฆ่าเชื้อ ไปอาบน้ำก่อน ไม่เอา หมออออ หยุดเลย"เขาผละออกมาจากตัวเธอ เธอสังเกตเห็นรอยลิปสติกบนหน้าอกเขาโดยบังเอิญ เธอถามเขา"คุณไปไหนมา"หมอรุตแปลกใจในน้ำเสียงของเธอ เสียงที่เรียบและเย็นนั่น ทำเอาเขารู้สึกขนลุกซู่"ผมแวะไปทานข้าวกับคุณแม่มา"คำนี้บ่งบอกให้เธอรู้ว่า นอกจากทานข้าวแล้ว เขาคงมีนัดดูตัวด้วยแน่ ๆ แต่เธอมีสิทธิ์ที่จะถามเรื่องนี้ด้วยเหรอ แต่นี่มันชุดที่เธอซื้อให้เขา แต่กลับมีรอยลิปสติกของคนอื่น กลิ่นน้ำหอมนั่นด้วย เธอผลักเขาออกอย่างแรง ก่อนที่จะลุกขึ้นมาใส่เสื้อคลุม และเดินไปเช็ดผมที่หน้ากระจก"รอบนี้ใครล่ะคะ สวยมั้ย ถูกใจคุณรึเปล่า"เ
"สุดท้ายแล้ว ก็จ่ายทั้งค่าโรงแรม ค่าทำหน้าใหม่นังอเล็กซ์ และยังตั๋วเครื่องบินกลับสหรัฐชั้นเฟิร์สคลาสอีกสองใบ สุดยอดสายเปย์เลยนะคะสามีดิฉันเนี่ย""ว่าแต่ ออแกน คุณคิดหรือยังว่าจะไปฮันนีมูนที่ไหน""อืม จริงๆก็อยากไปสวีเดนค่ะ แต่ตอนนี้อยากไปฝรั่งเศสมากกว่าค่ะ ตอนเรียนกะว่าพอเรียนจบจะไปห้องเสื้อดังที่ฝรั่งเศส ขึ้นหอไอเฟลและไปถ่ายรูป แต่เพราะเรื่องของคุณแม่ ก็เลยรีบกลับมาก่อนค่ะ""อืม งั้นไปที่นี่แหละ เดี๋ยวดูวันแล้วค่อยจองตั๋วล่วงหน้าอีกที น่าเสียดายนะที่ริชาร์ดกับอเล็กซ์กลับไปก่อน ไม่ทันได้อยู่ร่วมพิธีแต่งงาน""ไม่เห็นจะยาก แค่คุณส่งตั๋วให้ มันก็คงจะรีบแพคกระเป๋ามาอย่างไวเลยล่ะค่ะ""งั้นก็ดี ได้วันที่แน่นอนเมื่อไหร่ค่อยบอกพวกเขา"งานหมั้น...."ไหนดูสิ เจ้าสาวเสร็จรึยัง""ใกล้แล้วค่ะ พิมพ์หยิบดอกไม้มาให้พี่หน่อย จะเอาให้เจ้าสาวถือ แล้วก็อย่าลืม เข็มขัดทองที่พวกเราจะกั้นเจ้าบ่าวด้วย""โอเคเลยค่ะพี่ตา จะเรียกเอาให้เจ้าบ่าวหมดตัวเลยคอยดู""พวกแกเห็นใจฉันหน่อยสิ เงินเขาก็เงินฉันนะ หมดตัวอะไรกัน เอาแบบพอดี ๆก็พอ""หูยยยพี่ตาดู ดูมัน ยังไม่ทันได้แต่ง ออกรับแทนแล้ว""ไม่ทันได้แต่งอะไรล่ะ ทะเบียน
สองร่างเปลือยที่นอนก่ายกอดกันบนเตียง ทั้งคู่ตื่นแล้วแต่ไม่ได้ลุกไปไหน เนื่องจากเป็นวันหยุด เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้น ก่อนที่ออแกนจะเอื้อมมือไปเปิดอ่านดู"ใครส่งมาแต่เช้าเชียว""อเล็กซ์น่ะค่ะ บอกว่าบินถึงลอนดอนแล้ว ไม่ต้องห่วง""ออ ที่โน่นก็คงจะพึ่งค่ำสินะ""ใช่ค่ะ เรื่องนี้ ถ้าไม่ได้ความช่วยเหลือจากอเล็กซ์ในตอนสุดท้าย ก็อาจจะไม่จบง่ายๆแบบนี้เหมือนกันนะคะ""นั่นสิ ผมยังไม่ทันได้เลี้ยงขอบคุณเขาดีๆเลยก็รีบกลับไปซะแล้ว""แค่คุณซื้อตั๋วชั้นเฟิร์สคลาสให้เขานั่งกลับ นั่นก็มากพอแล้วค่ะ สำหรับ...ฮิฮิ ...ค่าหมัดที่คุณชกเขาไป""ที่รัก คุณช่วยลืมเรื่องนี้ไปได้มั้ยครับ""ก็มันลืมไม่ได้นี่นา....."ย้อนกลับไปสองสัปดาห์ก่อนออแกนพึ่งกลับมาจากโรงพยาบาลเพื่อมาพักฟื้นที่คอนโด เธอให้พิมพ์ลดามาอยู่เป็นเพื่อน เนื่องจากยังหยิบจับอะไรไม่ค่อยสะดวก และหมอรุตต้องบินไปดูงานด่วนที่ญี่ปุ่นเป็นเวลาห้าวัน คืนนั้น พวกเธอปาร์ตี้กันหนักมาก อยู่คุยกันทั้งคืน ทั้งลลิตา ปฏิวุฒิ อเล็กซ์ ออแกนดื่มไม่ได้ แต่ก็อยู่ร่วมวงสังสรรค์จนปาร์ตี้ใกล้จะเลิก เธอจึงขอตัวเข้านอนก่อนเสียงกริ่งดังขึ้นหน้าประตู ออแกนที่กำลังอาบน้ำอยู่จ
"โอโห ออแกน เรือนหอแกสวยไม่ธรรมดาเลย พ่อสามีแกนี่สายเปย์ที่แท้ทรู อิจฉาจังเลย อยากมีแบบนี้บ้างอ่ะ""แกก็ขอหมอชลแต่งงานซักทีสิ หมอชลก็ทายาทร้านจิวเวอร์รี่ แม่เปิดห้างทอง รวยน้อยซะเมื่อไหร่ ทำเป็นมาอิจฉาฉัน""เฮ้ออ ไม่ทันไร แกกับหมอสุดหล่อ อเมริกาโน่เจ็ดโมงเช้าก็ลงเอยกันจนได้ คิดๆแล้ว มันยุ่งดีจริงๆ เส้นทางของแกกับหมอรุตนี่ เขียนนิยายขายได้เลยนะ""เหรอ หรือแกว่าช่วงที่ฉันพักฟื้น จะกลับไปเขียนนิยายให้จบดีมั้ยวะ""ไหนๆแกก็จะเป็นคุณนายหมอแล้วนี่ ว่างๆก็เขียนซะให้จบ ป่านนี้คนอ่านคงสาปแกไปแล้วล่ะมั้ง ทิ้งมาตั้งหลายปี""นั่นสิ เอาไว้เขียนแก้เหงาก็ดีเหมือนกัน""เอาล่ะ ว่าแต่วันนี้ จะทำอะไรให้ว่าที่สามีกินล่ะจ๊ะคุณนายหมอ....""อาหารง่ายๆน่ะ ก็แกบอกว่าอยากปาร์ตี้บาร์บีคิวไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวพี่ตากับพี่วุฒิก็กลับมาแล้ว ไปซื้ออาหารทะเลมาปิ้งย่างกัน""จัดไป งั้นฉันจะทำน้ำจิ้มซีฟู๊ดเอง แกก็ทำสลัดให้สามีไปนะ""จ้าา อุปกรณ์อยู่โน่น จัดการเลย ฉันยังยกของหนักยังไม่ได้""แกไม่ต้องทำอะไรเลยจะดีกว่า ให้ฉันทำเอง แกนั่งเขียนนิยายรอสามีแกเหอะ เดี่ยวหมอชลก็คงจะมาพร้อมกับหมอรุตแหละ""รบกวนแกแย่เลยอ่ะพิมพ์""โอย ไม
ห้องพักผู้ป่วยวีไอพี 2ออแกนค่อยๆ กะพริบตาอย่างยากลำบาก เธอรู้สึกเหมือนกับว่าได้นอนหลับไปยาวนาน"อืออ พ่อคะ..."หมอรุตที่นอนอยู่เตียงข้างๆ รีบลุกขึ้นมาและเดินมาหาเธอที่เริ่มส่ายหน้าไปมา"ออแกน คุณฟื้นแล้ว ออแกน อย่าพึ่งรีบขยับตัว... ค่อยๆ ลืมตาขึ้น คุณอยากจิบน้ำมั้ย""ค่ะ น้ำ..."หมอรีบเอาน้ำให้เธอจิบ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นเต็มตา"หมอรุต ออแกน...""คุณปลอดภัยแล้ว""ท่านประธานล่ะคะ ท่าน..""คุณพ่อคุณปลอดภัยดี ไม่ต้องห่วง ตอนนี้เฝ้าคุณแม่คุณอยู่ที่ห้อง"ออแกนมองหน้าเขาอย่างรู้สึกสับสนเล็กน้อย ระหว่างที่เธอหมดสติไป เกิดอะไรขึ้นบ้าง เธออยากถามเขา แต่ไม่มีแรง"คุณหมดสติไปสี่วันเต็มๆ เพราะแผลที่ถูกยิง ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว แผลแห้งดีมากครับ""แล้ว.. คนอื่นๆ ...""คุณทรงพล คุณธิดา หมอมิว และหมอปลอมนั่น เข้าคุกไปแล้ว รอตัดสินเพื่อรับโทษ ส่วนคุณพลอย ไม่มีใครเจอเธออีกหลังจากวันนั้น คิดว่าน่าจะหนีออกนอกประเทศไปแล้ว""พ่อของคุณ พ่อคุณซื้อหุ้นของ KBH ได้ยังไงคะ คุณเป็นคนจัดการใช่มั้ย""พ่อผมทำเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ ที่จริงท่านก็สนใจหุ้นของที่นี่อยู่แล้ว แค่ผมเสนอให้ ท่านก็รวบซื้อทันที และให้คนจั
"นะ ...นี่มันหมายความว่ายังไงครับ คุณ..""อ่อ เรื่องการซื้อหุ้นนี่ ผมได้ซื้อมาอย่างถูกต้อง และก็ KBH เป็นหุ้นที่น่าสนใจ ที่จริง ผมสนใจซื้อตั้งแต่ก่อนที่คุณจะมาเสนอด้วยซ้ำไป""ใครกันที่เป็นคนเสนอคุณ""ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก หมอวิศรุต ลูกชายของผมเอง"ทรงพลเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีด คิดไม่ถึงว่าคุณปริญญ์ เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ชื่อดังของประเทศจะเป็นพ่อของหมอวิศรุต"หมาย...หมายความว่า...พวกคุณ!! ...""หมอรุต หมายความว่าไงคะ""ที่รัก ไม่มีอะไรแล้ว พ่อครับ นี่ศรุตรา แฟนผมครับ""สวัสดีค่ะคุณลุง""ไหว้พระเถอะลูก สวยใช้ได้เลยนี่ แม่แกรู้รึยังล่ะ""รู้ครับ แค่ยังไม่ได้เจอ"ทรงพลมองพวกเขาที่ทำราวกับเจอญาติพี่น้อง ทำเอาเขาโกรธแค้นจนไม่อาจทนได้อีกต่อไป"หึ ดูท่า ถ้าแกไม่ตาย เรื่องคงไม่จบสินะ ศตวรรษ อย่าอยู่เลย!!..."ทรงพลที่คลุ้มคลั่ง อาศัยจังหวะนี้ วิ่งออกมาพร้อมกับชักปืนออกมาและเล็งไปที่คุณศตววษ"ระวังค่ะ!!!""ปัง ปัง!!!""กรี๊ดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด มีคนถูกยิง""พ่อเป็นอะไรมั้ยครับ""ไม่ๆ พ่อปลอดภัย"""ออแกน!!""เสียงท่านประธานและหมอรุตดังขึ้นพร้อมกัน พร้อมกับร่างบางที่ถูกยิงที่หน้าอกนั้น ค่อ
ด้านหลังเวที มีคลิป วิดีโอหนึ่งโผล่ขึ้นมา สร้างเสียงฮือฮาจากทุกคนไม่สนใจว่าพลอยกำลังพูดอะไร"นั่นมัน นั่นอะไรน่ะ"ในคลิปเป็นภาพของคุณธิดา กับคุณทรงพล ที่กำลังนัดเจอกันที่โรงแรม ก่อนที่จะสวมกอดหนึ่งฤทัยเอาไว้ ภาพตัดมาที่ทั้งสามคนไปทานข้าวด้วยกัน ก่อนที่จะมีเสียงของหนึ่งฤทัยเรียกเขาว่า"พ่อคะ พลอยอยากได้กระเป๋าใบนั้น แต่มันแพงมากเลย พลอยเห็นคุณศรุตราใช้""ได้สิ เดี๋ยวพ่อซื้อให้ พลอยจัดการได้เลยนะลูก""เฮ้ยย นี่มันยังไง ไหนว่าเป็นลูกของท่านประธานไงล่ะ""สั่งปิดคลิปนั่นเดี๋ยวนี้""สั่งแล้วครับ แต่คนคุมไม่ทราบว่าสัญญาณถูกปล่อยมาจากไหน""ก็หาซิไอ้โง่ เร็วเข้า!!"คลิปดับลงไป พร้อมกับความโล่งใจของทรงพล"เอ่อ ทุกท่านครับ บางเรื่องน่าจะเป็นการเข้าใจผิด ผมรักลูกสาวท่านประธานเหมือนลูกแท้ๆ แต่ด้วยสนิทกับคุณธิดา น้องพลอยก็เลย...."เฮ้ยยย นั่นมัน...."ถ่ายเร็วเข้า เอาให้ติดตรงผลนะ"ทรงพลหันไปมองที่คลิปด้านหลังเขา ซึ่งเผยภาพที่ทำเอาเขาแทบทรุดลงทันที"ผลการตรวจดีเอ็นเอ ศตวรรษ กับ หนึ่งฤทัย ความน่าจะเป็นของความเป็นบิดา 0.0%ผลการตรวจดีเอ็นเอ ทรงพล กับ หนึ่งฤทัย ความน่าจะเป็นของความเป็นบิดา 99.995512%"
"หมอมิว คุณดำเนินการเรื่องผู้เชี่ยวชาญได้เลยนะครับ เขามาได้วันไหนก็แจ้งผมจะได้พามาดูอาการ ท่านประธานเซ็นอนุมัติการรักษามาแล้ว เราจะได้มาคุยกัน""จริงเหรอรุต ได้สิมิวจัดการให้ พอดีเลย ท่านมาประชุมที่สิงคโปร์ น่าจะเดินทางมาได้เลยวันสองวันนี้ เดี๋ยวมิวแจ้งเวลาที่แน่นอนอีกทีนะ""ฝากคุณด้วยละกัน แจ้งเวลาผมล่วงหน้าด้วย"ห้องทำงานชั้นสิบแปด"ได้ ลงเครื่องแล้วเหรอ เจอคนไปรับหรือยัง เรียบร้อยดีใช่มั้ย อืมๆ ได้ค่ะ เจอกัน""ออแกน คุณอเล็กซ์มาแล้วเหรอ""ใช่ค่ะพี่ตา ดำเนินการที่เหลือได้เลยนะคะ""พี่มีเรื่องจะแจ้งค่ะ ดูนี่สิคะ""ซื้อหุ้นไปสิบห้าเปอร์เซ็นต์ พี่ตา หรือจะเป็น คุณทรงพล""พี่เช็คแล้ว ดูเหมือนจะไม่ใช่นะคะ แต่ว่าผู้ซื้อบอกว่า พร้อมเปิดตัววันงานฉลองห้าสิบปี KBH ค่ะ""ไม่รู้ว่าผู้ถือหุ้นรายใหม่ จะเป็นฝั่งไหนนะคะ""พี่จะลองสืบให้อีกทีค่ะ""ออ พี่ตา วันงานเชิญพี่วุฒิมาด้วยสิคะ""พี่แจ้งไปแล้วค่ะ ช่วงนี้คุณวุฒิเลยรีบเคลียร์งาน เพื่อมางานนี้โดยเฉพาะค่ะ""ดีค่ะ จะได้เจอกัน"เสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าดังขึ้น ("นัดแล้วอีกสองวัน คุณอยากมาเช็คของมั้ย ว่าตรงหรือเปล่า")"หึ ปลาติดเบ็ดแล้ว""อะไรนะคะ"
"ว๊ายย หวาดเสียว ใครก็ได้ ช่วยทีสิ""คุณพลอยครับ ใจเย็นๆนะครับ ค่อยๆพูดคุยกัน ไม่มีใครทำร้ายคุณนะ ผมก็แค่...""ไม่ยอมรับพลอย แต่พลอยรักพี่รุต เธอเป็นใครกัน พอเข้ามาก็มาแย่งเขาไป"ออแกนรู้แล้ว สาวน้อยนี่ นิสัยไม่เปลี่ยน ทุกคนอาจจะตกใจกับสิ่งที่เธอขู่ แต่มันใช้ไม่ได้กับนางร้ายอย่างออแกน เธอเดินเข้าไปหาหนึ่งฤทัยโดยไม่เกรงกลัว ไม่หลบตา"ออแกน อย่าครับ"หมอชลกระซิบอยู่ด้านหลังพลอย"หมอชล คุณหลีกไป ไม่ต้องช่วยเธอหรอกค่ะ เธอก็แค่ขู่ให้หมอรุตเห็นใจเธอเท่านั้นแหละ เอาสิคะ กรีดเลยค่ะ น้องพลอย กรีดตรงนั้นไม่ได้นะ เส้นเลือดใหญ่มันอยู่อีกฝั่งนึง กรีดตรงนั้นมันไม่ตายหรอกค่ะ จะตายแล้วก็อย่าโง่สิ อยากตายนักก็...""กรีดตรงนี้นังเด็กโง่!!"พลอยสะดุ้งเฮือกก่อนที่ออแกนจะเดินมาประชิดตัวเธอ และจับมือเธอเอาไว้ ทุกคนเงียบและต่างกลัวกันหมด แต่ละคนหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อออแกนเดินเข้าไปใกล้ๆพลอย เธอก็ยิ่งตัวสั่น เธอเพียงแค่อยากขู่ให้หมอเลือกเธอ แต่ไม่คิดว่าออแกนจะเดินเข้ามาแบบนี้"ตรงนี้นะคะ เห็นเส้นใหญ่ๆ ที่มือขาวๆนี่มั้ย ใช่แล้วค่ะ ตรงนี้ กรีดสิคะ กรีดสิ รออะไรละ กรีดสิ!!!""แก ถ้าไม่มีแก พี่รุตก็เลือกฉัน ตายซ
"หมอรุตคะ ออกมาจากห้องพักได้แล้วค่ะ""แต่นักข่าวเต็มเลยนะ ผมจะออกไปได้ยังไง""คุณหนีไม่ได้ตลอด ออกมาเถอะค่ะ มาแก้ปัญหาซะ""คุณอยู่ที่ไหนครับ""กำลังจะไปดูเหตุการณ์ค่ะ มีคนร้องเรียนมาแล้ว ต้องลงไปดูหน่อย""ได้ งั้นเดี๋ยวผมจะออกไปจัดการ ไล่พวกนักข่าวออกไปเอง"หมอรุตตัดสินใจเดินออกมาจากห้องพัก กองทัพนักข่าวที่ยืนรอสัมภาษณ์อยู่ รีบวิ่งเข้าไปมุงเขา โดยที่แยมและพลอยก็ถูกผลักให้ไปยืนอยู่ใกล้ๆเขา"หมอคะ ช่วยอธิบายความสัมพันธ์ของพวกคุณทั้งสามคนหน่อยค่ะ""เอ่อ ขอโทษนะครับ ที่นี่โรงพยาบาล กรุณารักษาความสงบกันด้วย อย่ารบกวนผู้ป่วยครับ"ลิฟต์ถูกกดลงมาจากชั้นสิบแปด พร้อมกับผู้บริหารสาว เลขาและบอร์ดี้การ์ดอีกสี่คน ....."ช่วยอธิบายหน่อยค่ะ ตกลงเรื่องราวมันเป็นยังไงคะ ระหว่างพวกคุณสามคน เป็นมายังไงคะคุณหมอ""เอ่อ รบกวนพวกคุณถอยไปหน่อยครับ"ประตูลิฟต์ชั้นสี่เปิดออกมา พร้อมกับหญิงสาวที่สูงสง่า สวมชุดสูทเสื้อปาดครึ่งไหล่สีดำแขนสามส่วน ขับกับผิวขาวเนียนที่ไหล่ ทำให้ผิวเธอดูขาวมากขึ้นยามต้องแสงไฟชุดสูทกระโปรงเข้ารูปเผยให้เห็นช่วงเอวคอด บั้นท้ายกลมกลึง กระโปรงยาวเหนือเข่าพร้อมกับส้นสูงสามนิ้วที่เดินออกมาจ