LOGINShare
บทที่ 18
Related chapters
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 19
ซั่งกวนจี้ฟูดีใจมาก “ดี พรุ่งนี้ข้าจะส่งคนเอาของที่เจ้าต้องการทั้งหมดมา”“ช้าก่อน ข้ายังมีเงื่อนไขอีกข้อหนึ่ง”“เจ้าพูดมาได้”“เงื่อนไขขอข้าคือ เสือที่หมู่บ้านเฉ่าเมี่ยวฆ่าได้จะส่งมอบแค่หัวและหางเสือเท่านั้น เนื้อเสือ หนังเสือและเครื่องในจะเก็บเอาไว้ให้ชาวบ้าน เช่นนี้จะได้ประหยัดเวลารับเงินรางวัล”คราวก่อนนำเสือหนังหกร้อยชั่งไปตัวอำเภอ เหนื่อยจะตายชักซั่งกวนจี้ฟูขมวดคิ้ว “ตามหลัก เรื่องนี้ไม่สอดคล้องกับกฎระเบียบ แต่ในช่วงเวลาสำคัญ ข้าพอจะผ่อนผันให้ได้ เช่นนี้เถอะ พวกเจ้าส่งหัวเสือ หางเสือ หนังเสือทั้งตัวและกรงเล็บเสือ ที่เหลือเก็บเอาไว้กินเอง จริงสิ ถ้าเป็นเสือตัวผู้ ต้องไอ้นั่นของมันไปด้วย”เย่คุนขำพรืดไอ้หมอนี่รู้ดีซะด้วย รู้ว่าส่วนนั้นเป็นของดีฉินโฉ่วถาม “ใต้เท้านายกอง รางวัลฆ่าเสือยังตัวละสิบตำลึงเหมือนเดิมใช่หรือไม่ขอรับ?”“ถูกต้อง แต่ต้องรับผิดชอบความเป็นความตายเอง จะไม่มีเงินปลอบขวัญสำหรับตายหรือบาดเจ็บ”ซั่งกวนจี้ฟูกระโดดขึ้นหลังม้าและกล่าว “นอกจากนี้ เย่คุนรับปากแล้วว่าสิ้นปีจะได้เสือสิบตัว ถ้าทำไม่สำเร็จ ข้าจะมาคิดบัญชีกับเจ้า”เย่คุนมั่นใจเต็มร้อย “ขอแค่มีเสือ
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 20
ฉินโฉ่วพูด “ในเมื่อเจ้าเป็นคนลงทุก ไม่ว่าจะฆ่าเสือได้เท่าไรเจ้าก็เอาไปเลยสามส่วน ที่เหลือทุกคนแบ่งกันอย่างเท่าเทียม ได้กระมัง?”“ไม่”เย่คุนโบกมือ “ข้าเอาสองส่วนก็พอ ที่เหลือกลุ่มฆ่าเสือครึ่งหนึ่ง ชาวบ้านทั้งหมดอีกครึ่งหนึ่ง เนื้อเสือก็แบ่งเช่นนี้ด้วย ชาวบ้านทุกคนต่างได้ส่วนแบ่ง เพราะการฆ่าเสือจำเป็นต้องได้ความร่วมมือจากทั้งหมู่บ้าน ทุกคนลงแรง ทุกคนก็ต้องได้ประโยชน์”ฆ่าเสือครั้งนี้ จำเป็นต้องให้คนทั้งหมู่บ้านร่วมด้วยช่วยกันดังที่เรียกว่าภายใต้รางวัลงานต้องมีผู้กล้า ถ้าอยากได้ทุกคนร่วมแรงร่วมใจ จะตระหนี่ถี่เหนียวไม่ได้อีกอย่างพวกชาวบ้านน่าสงสารมาก เย่คุนอยากช่วยสักหน่อย ให้สวัสดิการกับคนแก่ คนอ่อนแอ คนเจ็บ คนพิการและคนไร้ญาติขาดมิตรฉินโฉ่วไม่มีความเห็น “ขอแค่ฆ่าเสือได้ก็ว่าง่ายหมด ถ้าเจ้าฆ่าเสือได้สิบตัวจริง ๆ ต่อให้กลุ่มฆ่าเสือเราเอาสองส่วนก็รวยแล้ว”เย่คุนพยักหน้า “พรุ่งนี้เช้ามารวมตัวกันที่บ้านข้าเถอะ”หลังจากฉินโฉ่วกลับไป เย่คุนก็มุดเข้าโรงช่างไม้อีก ใช้วัสดุที่มีอยู่ตอนนี้ทำส่วนประกอบชิ้นเล็กของหน้าไม้จำนวนหนึ่งล่วงหน้ากระทั่งยามดึกไฉ่เตี๋ยไม่มีที่นอนจึงไปนอนกับไต้ส
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 21
ยังมีขาตั้งแบบเรียบง่าย สามารถวางหน้าไม้ไว้บนม้านั่งยาวได้“อยู่ในกองทัพยังไม่เคยเห็นหน้าไม้ศรคู่ที่มีลูกศรสองดอกเลย นี่จะใช้ได้หรือ?” ฉินเอ้อร์อู่ตื่นเต้นแต่ก็สงสัยมากเหมือนกัน“ลองดูก็รู้แล้วว่าใช้ได้หรือไม่”เย่คุนให้ผู้ชายจุดคบเพลิง มาที่บ้านของเหยาเฮยฟูและเริ่มทดสอบกับกำแพงทิ้งร้างของบ้านเขาทั้งสามคนยิงออกแรงพร้อมกัน เหนี่ยวสายขึ้นคันศรจากนั้นก็กดปุ่มผึง!ศรทั้งสองดอกยิงออกไป ทะลุไกลร้อยก้าว และปักอยู่บนกำแพงดินลึกหนึ่งฉื่อ!กำแพงดินสั่นสะเทือนจะพังมิพังแหล่!“แม่เจ้าโว้ย ร้ายกาจมาก!”ฉินเอ้อร์อู่ตกตะลึง“นี่ก็ร้ายกาจแล้วหรือ?”เย่คุนหัวเราะหึ ๆ ก่อนจะไปตรวจสอบความแม่นแล้วปรับคันศรยักษ์สามศรสามารถยังได้ไกลถึงแปดร้อยก้าว ของที่เขาทำขึ้นมาลวก ๆ มีระยะการยิงแค่สามร้อยก้าว หากเทียบกับคันศรยักษ์สามศร นี่ก็คือหลานชายแต่ระยะการยิงนี้อยู่เหนือหน้าไม้ที่ดีที่สุดของแคว้นต้าติ่งแล้วหลังจากปรับและทดสอบซ้ำ ๆ สองชั่วโมงให้หลัง หน้าไม้ชั้นยอดคันแรกก็เป็นอันสำเร็จ เย่คุนก็เหนื่อยแล้ว จึงอาบน้ำและเข้านอนวันต่อมาก็ทำงานต่อฉินโฉ่วพาชาวบ้านไปตัดต้นไม้และตั้งหอสังเกตการณ์ขึ้
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 22
เสือตัวโตหนักประมาณห้าหกร้อยชั่ง ประมาณเดียวกับตัวก่อนที่เย่คุนยิงตายลูกเสือหนักสามร้อยชั่ง ถือว่าโตเต็มวัยแล้วเสือสองตัวมิได้บุ่มบ่ามบุกโจมตี แต่มองรอบด้านด้วยความระแวง ก่อนจะค่อย ๆ เข้ามาใกล้แพะแพะสังเกตถึงอันตรายแล้วจึงร้องแม ๆ ดิ้นพล่านหัวใจของเย่คุนสั่นระทึกเคลื่อนไหวตัวน้อย ๆ ปรับหน้าไม้อีกครั้งหนึ่งก้าว สองก้าวเสือตีประชิดแพะเรื่อย ๆเย่คุนคำนวณระยะการยิงล่วงหน้าแล้ว เมื่อเห็นว่าอยู่ในตำแหน่งระยะการยิงที่ดีที่สุด ก็เล็งเสือแล้วกดยิง พร้อมตะโกนเสียงดังลั่น“ยิงได้!”ขณะนี้เสืออยู่ในภาวะเดินย่อง จึงเล็งง่ายหากเสือเริ่มตะครุบแพะ กระโดดรวดเร็วกลับจะเล็งยากดังนั้นเย่คุนจึงตัดสินใจเด็ดขาดผึง!เสียงสายศรดังขึ้น ศรคมยาวสี่ฉือทั้งสองเร็วปานสายฟ้าแลบฉึก!หน้าไม้ศรคู่ยิ่งออกไปถูกส่วนท้องของเสือตัวใหญ่ทั้งสองดอก กระแทกจนมันล้มตรึงอยู่กับพื้นโดยตรง ฉินเอ้อร์อู่ช้าไปหนึ่งจังหวะ ยิงออกหน้าไม้ศรคู่ออกไปทีหลังดอกหนึ่งยิงถูกเสือตัวโต อีกหนึ่งดอกถูกหัวของเสือตัวเล็ก“โฮก โฮก!”เสือตัวใหญ่ร้องคำราม จากนั้นก็เด้งตัวลุกขึ้นมาหันหัววิ่งเสือตัวเล็กตะเกียกตะกายลุกขึ้นท
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 23
ครั้นคำนวณดู แต่ละคนจะได้เนื้อเสือเจ็ดแปดเหลี่ยงเย่คุนเสนอแนะว่าครอบครัวที่อยู่ตัวคนเดียวให้หนึ่งชั่งไปเลยถ้วน ๆ อย่างเช่นครอบครัวหญิงม่ายสาวแบบไต้สี่และคนไร้ญาติขาดมิตรจำนวนหนึ่งฉินโฉ่วเห็นด้วย และแบ่งเนื้อให้ชาวบ้านก่อนที่เหลือค่อยแบ่งให้กลุ่มฆ่าเสือหลังจากแบ่งเนื้อเสือเสร็จก็เป็นเวลาตีสามแล้วเย่คุนกำลังจะนอน แต่จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกที่เหมือนจะแตกตื่นดังมาจากหอสังเกตการณ์หน้าหมู่บ้านอีก “พี่น้องทั้งหลาย ฆ่าเสือได้อีกแล้ว...!”เย่คุนก็ตื่นเต้นด้วยเหมือนกัน รีบวิ่งไปพร้อมกับฉินโฉ่วที่โล่งหน้าหอสังเกตการณ์มีแม่เสือที่กำลังอุ้มท้องนอนอยู่ตัวหนึ่งและแพะอีกตัวหนึ่งเจ้าฉินเอ้อร์อู่นี้ไม่กะเวลาให้ดี ตอนที่ยิงเสือดันยิงถูกแพะตายไปตัวหนึ่งเสียนี่!“ฮ่า ๆ ๆ จะรวยแล้วโว้ย!”ฉินเอ้อร์อู่หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังบรรดาชาวบ้านก็หัวเราะอย่างดีอกดีใจ หามเสือและแพะที่ตายแล้ว ตลอดจนจูงแพะที่ตกใจจนโง่งมอีกตัวกลับบ้านด้วยกัน“พี่เอ้อร์อู่ ทำดีมาก”เย่คุนชมเชยฉินเอ้อร์อู่คำหนึ่ง แล้วพูดว่า “แต่ยิงแพะตาย ฉะนั้นแพะตัวนี้ คิดกับเจ้านะ”ฉินเอ้อร์อู่หัวเราะแหะ ๆ “พี่ต้าหลาง ไม่มีปัญหา
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 24
เย่คุนพลันตื่นเบิกตากว้าง ความง่วงเหงาหาวนอนหายไปเกลี้ยงภายใต้สีสันแห่งจันทรา เสือผอมโซตัวหนึ่งกำลังเดินเข้ามาเดินสองก้าวก็หยุดมองโครงกระดูกเสือใหญ่มาก แต่ดูแล้วมีน้ำหนักเพียงสามร้อยชั่งเท่านั้น อีกทั้งเท้ายังดูซวนเซเย่คุนโล่งอกนี่คือแมวป่วย ส่งชายฉกรรจ์ไปสักสองคนก็คงกดทุบตายได้ด้วยมือเปล่า!ผึง!มือยิงทางซ้ายของหอสังเกตการณ์เป็นคนใจร้อน กดปล่อยศรตัดหน้าเย่คุนครั้นเย่คุนได้ยินเสียงก็ยิงหน้าไม้ตามไปเสริมอีกทีฟิ้ว ๆ ๆ ๆ ศรที่สี่ดอกยิงออกไปตาม ๆ กัน!เสือตัวผอมแห้งล้มลงนอนครวญครางกับพื้นแต่เย่คุนเห็นแล้วว่าศรทั้งสองดอกที่หอสังเกตการณ์ฝั่งซ้ายยิงไปพลาดเป้าทั้งหมดเคราะห์ดีที่เขายิงตามไปทัน ถึงแก้ข้อผิดพลาดสำเร็จได้ในที่สุด“มาเร็ว ยิงเสือได้อีกตัวแล้ว...!”มือยิงรองลั่นกลองตะโกนบอกทันทีเย่คุนลุกขึ้นยืนแล้วตะคอกไปทางหอสังเกตการณ์ฝั่งซ้าย “โจวเถี่ยหู่ ใครใช้ให้เจ้าแย่งยิงก่อน? เกือบทำเสียเรื่องแล้วไหมล่ะ!”โจวเถี่ยหู่คนนี้ก็คือลูกชายของท่านโจวอายุยี่สิบกว่า ถือว่าบ้านมีฐานะสักหน่อย ปกติจึงทำตัวสูงส่งเดิมโจวเถี่ยหู่ไม่เข้าร่วมกลุ่มฆ่าเสือเพราะรักตัวกลัวตายแต่พ
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 25
เย่คุนไม่ต้องการเนื้อของเสือป่วยตัวนั้น แค่เฉือนเนื้อจากเสือที่ฉินเอ้อร์อู่ยิงตายสามสิบชั่งเป็นพิธีสองวันฆ่าเสือห้าตัวหมู่บ้านเฉ่าเมี่ยวบรรลุเงื่อนไข ปีหน้าทั้งหมู่บ้านจะได้รับการยกเว้นภาษีตลอดทั้งปีชาวบ้านต่างดีใจกระโดดโลดเต้น ดีใจเสียยิ่งกว่าฉลองปีใหม่ร้อยเท่าและยังมีชาวบ้านที่นับนิ้วคำนวณว่าบ้านตัวเองได้ส่วนแบ่งเงินรางวัลเท่าไรแล้วเย่คุนเฉือนเนื้อเสือเสร็จก็กลับบ้านนอนเจียงโหย่วหรงยังไม่กลับ กำลังรอเย่คุนอยู่ที่บ้าน นางยื่นมือรับเนื้อเสือ“เจ้าถือไม่ไหว ข้าเอง”เย่คุนวางเนื้อเสือลงแล้วแบ่งเนื้อออกเป็นสามส่วน “วางไว้ก่อนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยจัดการ เนื้อเสือสดใหม่ไม่เสียหรอก”“เนื้อเสือเยอะขนาดนี้ จะกินไม่หมดจริง ๆ แล้วนะ”เจียงโหย่วหรงยิ้มจนหน้าบานเท่ากระด้ง อดทอดถอนใจไม่ได้ “เมื่อก่อนกินโจ๊กข้าวกล้องยังกินไม่อิ่มเลย ตอนนี้มีเนื้อกินไม่หมดไม่สิ้น”“พรุ่งนี้วานชาวบ้านเอาไปส่งให้บ้านแม่เจ้าสักหน่อยเถอะ”เย่คุนลูบศีรษะของเจียงโหย่วหรง “เอาไว้ฆ่าเสือตายหมดแล้ว ได้เงินรางวัลแล้ว ข้าจะกลับบ้านแม่เป็นเพื่อนเจ้านะ”“ต้าหลาง ท่านดีจริง ๆ...”เจียงโหย่วหรงโถมตัวเข้าอ้อมอกของเย่
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 26
ไต้สี่สะดุ้ง แต่ก็มิได้หลบหลีก เพียงก้มหน้าพูดว่า “สอนข้าคิดบัญชีไปก็ไม่มีประโยชน์ ในบ้านข้าไม่มีบัญชีให้คิด แต่ถ้าต้องคิดจริง ๆ ข้าก็ขอให้พี่ต้าหลางช่วยเหลือได้”เย่คุนตระหนักว่าการกระทำของตัวเองไม่เหมาะสม จึงหัวเราะอีหลักอีเหลื่อ “ต่อไปมีเงินแล้วก็ต้องคิดบัญชีนะ”ขณะสนทนา ฉินเอ้อร์อู่มาหาเพื่อสอบถามแผนงานในวันนี้เย่คุนฉวยโอกาสออกบ้านแล้วพูด “เอ้อร์อู่มาได้พอดีเลย เจ้าตามชาวบ้านมาสองสามคนแล้วช่วยข้าส่งเนื้อเสือยี่สิบชั่งไปบ้านแม่ของโหย่วหรงที่หมู่บ้านเจียงเหอโถวหน่อยเถอะ”ฉินเอ้อร์อู่ตกใจ “พี่ต้าหลาง ท่านนี่ก็ตัดใจได้เสียจริง แพล็บเดียวก็ให้เนื้อเสือยี่สิบชั่ง เนื้อเสือเยอะอย่างนี้ แลกเป็นอนุยังได้เลย!”“อย่าพูดถึงเรื่องอนุจะได้หรือไม่?”เย่คุนมองบน “เจ้าพาชาวบ้านสองสามคนพกหน้าไม้ป้องกันการเจอเสือระหว่างทาง รีบไปรีบกลับล่ะ กลางคืนยังต้องฆ่าเสืออีก ข้าปลีกตัวไม่ได้ ยังต้องทำหน้าไม้อีกคันหนึ่งแน่ะ”“กลางวันแสก ๆ ไม่เป็นไรหรอก!”ฉินเอ้อร์อู่พยักหน้า ถือเนื้อเสือวิ่งเขยกไปเจียงโหย่วหรงดีใจมาก นับนิ้วแล้วพูด “ต้าหลาง ถ้าบ้านแม่ข้ากินเนื้อเสือวันละสองสามเหลี่ยง เนื้อเสือยี่สิบชั่
Latest chapter
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 40
“ฮะ พ่อของเจียวเจียวทำแม่ของตัวเองตาย?” เย่คุนอึ้งหลังจากพิจารณา เย่คุนก็ขี่ม้าพาฉินโฉ่วตรงดิ่งไปยังตลาดพ่อค้าคนกลางทันทีตลาดพ่อค้าคนกลางคือสถานที่ซื้อขายปศุสัตว์ และเป็นจุดขายลูกชายลูกสาวของคนยากคนจนด้วยบางครั้งทางการจะนำครอบครัวลูกสาวของผู้กระทำผิดมาขายที่นี่เหมือนกันในมุมหนึ่งของตลาดพ่อค้าคนกลาง บนเวทีดินรัศมีหนึ่งจั้ง สูงสองฉื่อตรงหน้าเวทีมีคนมุงชี้นิ้วอยู่เต็มไปหมดบนเวทีดินมีแม่นางยืนอยู่สามคน บนศีรษะเสียบรวงข้าว ตรงหน้าอกห้อยป้ายไม้เขียนราคาขนาดเท่าฝ่ามืออยู่เจียวเจียวลูกสาวเถ้าแก่ร้านอาหารยืนอยู่ตรงกลาง บนแผ่นป้ายตรงหน้าอกเขียนว่าหนึ่งพวงดูท่าคงเพราะเจียวเจียวหน้าตาสวยหมดจด จึงมีราคาสูงลิ่วเนื่องจากแม่นางหน้าตาดี สามารถขายไปยังสถานเริงรมย์รับแขกหาเงินได้เจียวเจียวผมเผ้ายุ่งเหยิง สายตาเหม่อลอย ริมฝีปากแห้งจนลอก มองฝูงชนเบื้องล่างอย่างสับสนตกอับมาถึงจุดนี้ ไม่ว่าจะเคยเป็นแม่นางงดงามน่าประทับใจคนมากแค่ไหน แต่ก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์เดรัจฉาน ต้องถูกคนเลือก ถูกคนเชือดตามใจชอบพวกบรรดาแขกที่มองอยู่ด้านข้างกำลังชี้นิ้ว“ทำไมถึงขายเจียวเจียวแพงอย่างนี้นะ? เพราะหน้าต
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 39
เด็กในหมู่บ้านหิวจนไส้กิ่ว แต่ละคนมองเจียงโหย่วหรงด้วยท่าทางน่าสงสารเย่คุนกระโดดลงจากม้าแล้วหยิบเนื้อแห้งกับผลไม้แจกจ่ายให้เด็ก ๆ นอกจากนี้ยังให้เงินห้าเหรียญทองแดงกับทุกคนคนทั้งหมู่บ้านตกตะลึงพรึงเพริด ต่างยิ้มแย้มมาต้อนรับ“เขยของเจียงเหอโถวเรากลับมาแล้ว!”“พ่อเขยใจกว้างจริง ๆ โหย่วหรงมีบุญแท้ ๆ!”เย่คุนแค่ยิ้มพลางพยักหน้าพี่ชายพี่สะใภ้ของโหย่วหรงออกมาต้อนรับด้วยใบหน้าที่บานเท่ากระด้ง และช่วยเย่คุนจูงม้าด้วยเหมือนกันพวกเขารู้ว่าพอเย่คุนมา บ้านก็จะรวยแล้วน้องสาวทั้งสองคนของเจียงโหย่วหรงก็มาจูงมือพี่สาวด้วย “พี่หญิง ท่านอ้วนแล้ว เสื้อผ้าสวยจังเลย ยังมีผ้ารัดหัว ไหนจะตุ้มหูนี่อีก...”“ไม่ต้องรีบร้อน พวกเจ้าก็มีนะ พี่เขยเจ้าเอาของขวัญมาให้พวกเจ้าด้วย”เจียงโหย่วหรงสวมกอดน้องสาวและยิ้มพูด “อีกอย่าง พี่เขยเจ้าบอกแล้วนะว่าจะรับพวกเจ้าไปเที่ยวที่หมู่บ้านเฉ่าเมี่ยวด้วยกัน”น้องสามโหย่วไฉร้องไชโยกระโดดโลดเต้นโหย่วเต๋ออายุสิบสี่สิบห้ารู้ความแล้ว จึงมองเย่คุนด้วยความเขินอายทีหนึ่งเมื่อถึงบ้านมารดา เจียงโหย่วหรงก็หยิบของขวัญออกมา ของกินเครื่องนุ่งห่มอะไรก็มีหมดเย่คุนให้เงินพ
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 38
เจียวเจียวตกตะลึงหนัก “นายท่าน ท่านช่างเป็นคนดีแท้ ๆ มีเงินสองร้อยอีกแปะนี้ ไม่แน่ว่าซานเอ๋อร์ ผิงเอ๋อร์จะอยู่รอดต่อไปได้”“ต้องรอดสิ”เย่คุนคีบเนื้อในถ้วยให้ซานเอ๋อร์และน้องสาว “ต่อไปพวกเจ้าก็กินข้าวที่นี่ เอาไว้อากาศหนาวแล้วข้าจะมารับตัวพวกเจ้า”ซานเอ๋อร์ ผิงเอ๋อร์โขกศีรษะอีกครั้ง ก่อนจะรับเนื้อย่างมากินแบบตะกละตะกลามเย่คุนมองเจียวเจียวแล้วยิ้มพูด “เจียวเจียว ต่อไปข้ามาอีกจะเอาเต้าเจี้ยวอย่างหนึ่งมาให้พวกเจ้า จะทำกับข้าวหรือกินกับข้าวก็อร่อยทั้งนั้น ถึงเวลาเจ้าก็ช่วยข้าขายเต้าเจี้ยว ได้เงินแล้วพวกเรามาแบ่งด้วยกัน”การทำเต้าเจี้ยวถั่วเหลืองไม่ต้องใช้เทคนิคอะไรเย่คุนเคยคิดมาแล้ว ลองทำดูได้เมื่อไม่มีเต้าเจี้ยว การกินอาหารของเขาในทุกวันก็ไม่มีรสชาติ“ได้สินายท่าน ข้าจะรอท่านมานะ” เจียวเจียวดีใจมากเย่คุนกล่าวอำลานำถั่วเหลืองร้อยชั่งกลับมาจากตัวอำเภอฉินโฉ่วไม่เข้าใจเอาเสียเลย ไม่รู้ว่าเย่คุนซื้อถั่วเหลือเยอะแยะอย่างนี้มาทำอะไร“ข้าจะทำเครื่องปรุงชนิดหนึ่ง เป็นเครื่องปรุงที่รสดีมาก ๆ”เย่คุนอธิบายกับฉินโฉ่ว “เครื่องปรุงชนิดนี้เอามาคลุกกับข้าวได้ อร่อยกว่ากินเนื้ออีก ถ้าเอ
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 37
บนนั้นมีแกนปั่นด้ายห้าแกน หมุนเร็วมากเย่คุนเรียกเจียงโหย่วหรงและไต้สี่มาให้ความร่วมมือเขาในการทดสอบเครื่องหลังจากจัดการใยปอเสร็จ แกนปั่นด้ายทั้งห้าก็หมุนพร้อมกัน ด้ายปอที่ทอออกมาเล็กละเอียดและเหนียวแน่นครั้นลูบ กลับได้ความรู้สึกเหมือนด้ายปอละเอียด!เขาทดลองไป ก็ปรับเครื่องปั่นด้ายไปสองชั่วโมงให้หลัง ด้ายปอที่ผลิตก็มีคุณภาพดียิ่งขึ้นไต้สี่ตรวจสอบด้ายปอที่ผลิตออกมาแล้วก็โพล่งปากด้วยความตะลึง“พี่ต้าหลาง นี่แทบจะเป็นด้ายปอละเอียดแล้วนะ ขายราคาสูงได้ แถมยังทอได้เร็วมากอีก ต่อไปข้ากับพี่โหย่วหรงก็ปั่นด้ายเลี้ยงครอบครัวได้แล้ว”เจียงโหย่วหรงพยักหน้างก ๆ “ใช่ ต่อไปพวกเราก็ปั่นด้ายกันเยอะ ๆ”ไฉ่เตี๋ยประสมโรง “ข้าก็จะช่วยด้วยเหมือนกัน!”ในฐานะที่เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าไม่ทำงานก็จะไม่มีคุณค่าดังนั้นผู้หญิงแคว้นต้าติ่งจึงไม่กล้าอู้งานเย่คุนหยักหน้า “ข้าจะไปซื้อใยปอมาลองดูสักหน่อย พวกเจ้าสามคนผลัดกันทำ ต้องทำให้คล่องนะ”ห่วงโซ่อุตสาหกรรมปอมีขั้นตอนหลายอย่างตอนนี้เย่คุนยังไม่มีเงินทุน ดังนั้นจึงได้แต่เริ่มจากการทำเส้นด้าย แบบนี้จะง่ายกว่าและสะดวกจะขยายใหญ่ในหมู่บ้านปลูกต้นปอท
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 36
ขี่ม้าเสร็จสิ้นเย่คุนจุดตะเกียงน้ำมันเพื่อชื่นชมสาวงามด้านข้าง มองทีละชุ่น มองให้พอไต้สี่กระมิดกระเมี้ยนมุดศีรษะกับหน้าอกของเย่คุน “พี่ต้าหลาง ทำไมท่านยังไม่ซ่อมเตียงอีกล่ะ? ถ้าพี่โหย่วหรงกับไฉ่เตี๋ยได้ยิน จะฟังออกนะ...”แต่งเข้ามาแล้ว ก็ต้องให้ความสำคัญกับใหญ่เล็กสูงต่ำเจียงโหย่วหรงคือภรรยา ไต้สี่คืออนุภรรยาดังนั้นแม้ว่าเจียงโหย่วหรงจะอ่อนกว่าสามปีก็ตาม แต่ไต้สี่ก็ต้องเรียกโหย่วหรงว่าพี่ “งั้นเอาไว้พรุ่งนี้ข้าจะซ่อมนะ...”เย่คุนกำลังชื่นชมผิวพรรณแต่ละชุ่นของไต้สี่อยู่ และจุดที่ปกติมองไม่เห็นด้วยยี่สิบวันที่ฆ่าเสือ ไต้สี่นอนอยู่บ้านของเย่คุนแทบทุกวัน มีเนื้อกิน มีข้าวขาว รูปร่างสมบูรณ์ขึ้นมาก ผิวพรรณขาวเนียนกว่าเดิม ยิ่งเห็นก็ยิ่งทำให้คนนึกอยากครั้นชมไปชมมาก็เริ่มเกิดความรู้สึกอีกครั้งนี้ไต้สี่ไม่อายแล้ว ต้อนรับเย่คุน จากนั้นเตียงทรุดโทรมก็เริ่มบรรเลงเพลงรักสุขสมอีกครั้งวันต่อมาไต้สี่ตื่นแต่เช้า หลังจากล้างหน้าบ้วนปากเสร็จก็ทำความเคารพมารดาสามีและเจียงโหย่วหรงเย่คุนนอนจนถึงช่วงฟ้าสางจู่ ๆ ก็รู้สึกว่าใบหน้าคัน ๆ ครั้นลืมตาก็เห็นเจียงโหย่วหรงกำลังมองเขาอยู่ข้างเตี
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 35
“ไม่ใช่อนุ แต่เป็นฮูหยินรอง”เย่คุนเริ่มหวั่นไหว จึงโอบไต้สี่ “แม่ข้ากับโหย่วหรงเห็นด้วยแล้ว และข้าก็ชอบเจ้า”ไต้สี่เนื้อตัวอ่อนฉับพลัน ล้มอยู่ในอ้อมอกของเย่คุน “ท่านไม่รังเกียจข้า...ที่เป็นหญิงม่ายหรือ?”“ไม่รังเกียจ ชอบมาก”เย่คุนชักจะอดรนทนไม่ไหวแล้วเริ่มขยับทีละน้อยไต้สี่ขำพรืด ผลักเย่คุนออกเบา ๆ “นั่นก็ต้องมีแม่สื่อนะ แล้วก็...ท่านซื้อผ้ารัดศีรษะสีแดงให้ข้าสักชิ้นเถอะ ผ้ารัดศีรษะสีแดงเหมือนกับของโหย่วหรง ได้หรือไม่?”“ได้อยู่แล้ว!”เย่คุนยิ้มแล้วบีบมือของไต้สี่ “เอาไว้ทัพใหญ่ของราชสำนักมาขับไล่โจรกับเสือแล้ว ข้าจะสู่ขอเจ้า”“ข้าจะรอท่าน”จากนั้นไต้สี่ก็วิ่งออกไปทั้งหน้าแดงทัพใหญ่ของราชสำนักมาเร็วมาก ถึงในสามวันต่อมา มีจำนวนพลถึงสองพันคน ผู้ใหญ่บ้านของแต่ละหมู่บ้านระดมกลุ่มฆ่าเสือและชาวบ้านไปร่วมฆ่าเสือด้วยแค่เวลาสี่ห้าวัน ก็ค้นภูเขาลูกใหญ่บริเวณหลายร้อยลี้จนหมด ฆ่าเสือใหญ่เล็กได้เป็นร้อยตัวอีกทั้งยังมีหมูป่าและวัวภูเขาอีกมากมายเม่น จิ้งจอก กระต่ายก็ถูกกวาดล้างไปเยอะเหมือนกันเมื่อทัพใหญ่มาถึง โจรบนเขาซวงยาหนีเตลิดเปิดเปิงไม่เห็นเงาแต่เย่คุนรู้ ขอเพียงทัพให
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 34
เย่คุนคิดแล้วก็หัวเราะ “ความจริงข้าไม่อยากได้อนุหรอก แต่ก็อยากได้คนปรนนิบัติท่านแม่เพิ่มอีกคน...ท่านแม่อายุมากแล้ว ตาก็มองไม่เห็น มีคนดูแลมากขึ้นอีกคน อย่างไรก็คือดี”เจียงโหย่วหรงขำพรืด “อื่ม กลางวันดูแลท่านแม่ กลางคืนดูแลท่าน”“ไม่ต้องดูแลข้าหรอก จริง ๆ นะ”สองสามีภรรยาสนทนากันอยู่นานครั้นกลางดึกก็ทำศึกอีกหนจึงจะหลับทว่าครึ่งคืนก็ถูกเสียงตีกลองรบกวนจนตื่นซั่งกวนจี้ฟูฆ่าเสือตัวหนึ่งได้ที่หอสังเกตการณ์ทางใต้ของหมู่บ้านคืนนี้เย่คุนไม่เข้าเวร ดังนั้นจึงไม่ไปดูเช้าตื่นขึ้นมาทุกคนแบ่งเนื้อเสือกันเสร็จแล้ว และยังเก็บเนื้อส่วนดีให้เย่คุนอีกยี่สิบชั่งซั่งกวนจี้ฟูอารมณ์ดียิ่ง ตบบ่าของเย่คุน “ทุกคนต่างบอกว่าของของพี่ต้าหลางใช้งานดี เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ”เย่คุนหัวเราะเหอะ ๆของดี ๆ ยังมีอีกเพียบ แค่ไม่มีเวลาทำเฉย ๆซั่งกวนจี้ฟูพูดขึ้นมาอีก “แต่อีกไม่นานของของท่านก็ต้องเก็บเข้ากรุแล้วละ เพราะในเจ็ดวัน ราชสำนักจะส่งทัพใหญ่มากำจัดภัยพิบัติจากเสือทีละชุ่น”ฉินโฉ่วตกใจ “พูดอย่างนี้ งั้นต่อไปพวกเราก็ไม่มีเสือให้ฆ่าแล้วสิ?”ชาวบ้านต่างหดหู่ใจมากไม่มีเสือให้ฆ่า นั่นก็หมายถึงไม่มีร
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 33
ซั่งกวนจี้ฟูประทับใจมาก จึงลุกขึ้นยืนพูด“พี่ต้าหลางกตัญญูต่อบุพการี ทั้งผดุงความเป็นธรรมช่วยเหลือผู้คน คุณธรรมเหตุผลสูงส่ง ฆ่าเสือปลายโจรพิทักษ์ความสงบสุขบนแดนดิน ตอบแทนราชสำนัก ข้าเลื่อมใสมาก ยินดีสาบานเป็นพี่น้องกับเจ้า ไม่ขอเกิดวันเดียวเดือนเดียวปีเดียวกัน แต่ขอตายวันเดียวเดือนเดียวปีเดียวกัน!”เฮ้ย จะสาบานเป็นพี่น้องเหรอ?เย่คุนคิดแล้วก็ยิ้มพูด “จะสาบานก็ได้แต่...ข้าต้องเป็นพี่ใหญ่นะ”แคว้นต้าติ่งให้ความสำคัญกับกษัตริย์ ขุนนาง บิดา บุตรสาบานเป็นพี่ใหญ่ก็คือจ้าว ก็คือบิดา ก็คือนาย!ส่วนน้องก็เท่ากับสมบัติส่วนตัวของพี่ใหญ่ ปกติแล้วต้องเหมางานหมด แต่ไม่จำกัดการเป็นคนคุ้มกัน ทำงานเบ็ดเตล็ด เทถังส้วมและอื่น ๆ ทั้งยังต้องเตรียมตัวตายเพื่อพี่ใหญ่เสมอ...เย่คุนไม่ได้โง่ จะหลงกลไม่ได้ จะให้ตัวเองเปลี่ยนเป็นสมบัติส่วนตัวของซั่งกวนจี้ฟูไม่ได้!ซั่งกวนจี้ฟูอึ้ง “แต่ข้าอายุมากกว่าเจ้านะ!”ฉินโฉ่วก็ตกใจเหมือนกัน รู้สึกว่าสมองของเย่คุนชำรุดไปแล้วใต้เท้านายกองสาบานเป็นพี่น้องกับเจ้าเป็นเรื่องได้หน้าขนาดไหน เจ้ายังจะได้คืบเอาศอก จะเป็นพี่ใหญ่อีกหรือ?“เช่นนั้นก็ไม่ได้ ข้าเป็นคนดวงกินพ
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 32
ซั่งกวนจี้ฟูปัดมือ “โกลนม้าไม่สำคัญ ข้าอยากได้หน้าไม้ของเจ้า มีเท่าไรก็เอาหมด”ช่วงเช้าวันนี้ซั่งกวนจี้ฟูเห็นหน้าไม้เบายิงคราวละสองดอกที่พวกฉินโฉ่วใช้ป้องกันตัว ครั้นทดลองแล้วก็อิจฉาเสียไม่มีประจวบเหมาะกับฉินโฉ่วขอให้ส่งทหารมาทลายรังโจร ดังนั้นซั่งกวนจี้ฟูจึงมาด้วย“ต้องจัดการโจรจากเขาซวงยาก่อน ข้าถึงจะมีเวลาทำหน้าไม้ให้ท่าน”เย่คุนถอนหายใจ “โจรพวกนั้นฆ่าคนไม่กะพริบตา ข้ายังไม่รู้เลยว่าจะอยู่ได้สักกี่วัน”ซั่งกวนจี้ฟูหัวเราะชอบใจ “ภายในเจ็ดวัน ข้าจะกวาดล้างโจรบนเขาซวงยาให้สิ้นซากแน่!”เจ็ดวัน?เย่คุนดีใจมาก แต่ก็สงสัยความสามารถของซั่งกวนจี้ฟูอีกคราวก่อนเคยคุยกัน ผู้ใต้บังคับบัญชาของซั่งกวนจี้ฟูมีแต่ทหารราบห้าสิบคน ทหารม้ายี่สิบคนและอุปกรณ์พื้นฐานเท่านั้นเขาซวงยามีโจรร้อยกว่าคน แม้กำลังรบจะไม่แข็งแกร่ง แต่ก็ได้เปรียบทางชัยภูมิหนึ่งคนเฝ้าด่าน ทหารหมื่นนายมิอาจกรายผ่านซั่งกวนจี้ฟูมีกำลังทหารแค่นี้ก็คิดจะบุกเขาซวงยากวาดล้างพวกโจร เกรงว่าจะไม่ง่าย“ถูกต้อง ภายในเจ็ดวัน ข้าจะกำจัดโจรบนเขาซวงยาให้สิ้นซากแน่”ซั่งกวนจี้ฟูพยักหน้าแล้วเข้าหมู่บ้านพร้อมกับเย่คุน ก่อนจะเอ่ย “ข้าย
