Share
บทที่ 195
Related chapter
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 196
เห็นท่าทางของเผยเซียวเมื่อสักครู่นี้ในใจของเธอก็ผิดหวังอย่างพูดออกมาไม่ได้เธอจากไปแค่สามปีแต่ทำไมเผยเซียวถึงเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้?ท่าทางของเขาในตอนนี้เหมือนกับว่าแต่ก่อนเธอกับเขาไม่เคยมีความสัมพันธ์อะไรกันมาก่อนเลย“นี่พี่ไม่โกรธเลยหรือไง?”เฉินซิงหลีเห็นหลีเวยเยว่ปลอบตัวเองได้ก็ยิ่งโมโหมากไปกว่าเก่าถ้าสามปีก่อนคนคนนั้นเป็นเธอ ตอนนี้คงถูกท่าทางของเผยเซียวทำให้โมโหจนแทบบ้าแน่ๆ!หลีเวยเยว่ถอนหายใจออกมาก่อนจะก้มหน้า “โกรธสิ แต่ฉันทำอะไรได้ล่ะ!?”“ตอนนี้สำหรับเขาฉันเป็นแค่คนแปลกหน้าคนนึงเท่านั้น! แต่ว่ามันก็ต้องอยู่ต่อหน้าคนที่ใส่ใจเราเท่านั้นถึงจะมีค่าพอให้โกรธ”ตอนนี้ต่อให้เธอโกรธแต่มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ?เฉินซิงหลีได้ยินน้ำเสียงไร้เรี่ยวแรงของหลีเวยเยว่ก็รู้สึกสงสาร ในใจก็ยิ่งไม่พอใจเผยเซียวมากขึ้นไปอีก“พี่รองเขาใส่ใจพี่นะ แค่เพราะตอนนี้ข้างกายเขามีกู้อิ๋นอยู่ด้วย!”กู้อิ๋นพูดออกมาอย่างนึกโมโห!จากที่เธอดู เมื่อก่อนเผยเซียวเอาแต่รอหลีเวยเยว่ให้กลับมาก็ไม่รู้ว่ากู้อิ๋นใช้วิธีอะไรถึงได้แต่งงานกับเผยเซียวได้สำเร็จ!ก็ต้องรู้นะ......ในช่วงสามปีมานี้มีผู้หญิงล้อมรอบกาย
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 197
หลีเวยเยว่รีบกดส่งข้อความไปหาเผยเซียวแต่ข้อความของเธอกลับไม่ได้รับการตอบกลับใดๆไม่รู้ว่าเพราะเผยเซียวไม่เห็นหรือว่าเป็นเพราะเขาไม่สะดวกคุยผ่านโทรศัพท์!เธอรอมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ตอนนี้เธอรู้สึกกระวนกระวายมากๆ“เขาจะใช่แบบที่เธอพูดแน่ๆใช่ไหม?” ตอนที่เธอถามคำถามนี้น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยแต่เผยเซียวก็เป็นแบบที่เฉินซิงหลีพูด เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้!เพราะแบบนี้ในใจของเธอถึงได้เชื่อ!“มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เธอไปหาเขาเลยดีกว่า” เฉินซิงหลีพูด“……” ไปหาเผยเซียวเลยงั้นหรอ!แค่เพียงคิดถึงท่าทางของเผยเซียวที่มีต่อตนเองหลีเวยเยว่ก็ไม่อยากจะไปเจอหน้าเขาสักเท่าไหร่ไม่มีใครรู้หรอกว่าช่วงเวลาที่เธอกลับมานี้เธอต้องแบกรับกับความเจ็บปวดอะไรบ้างท่าทีของเผยเซียวทำให้เธอเหมือนจะขาดอากาศหายใจทุกครั้ง!ไม่รอให้หลีเวยเยว่พยักหน้าเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของเฉินซิงหลีก็ดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดูเป็นบิดาของเธอที่โทรเข้ามา!เฉินซิงหลีสูดหายใจก่อนจะกดรับสาย “ค่ะ”“นี่แกไปทำอะไรนายหญิงของคุณเผยอีกหะ?” เสียงตะโกนดังมาจากปลายสายและเพราะเสียงนี้ทำเอาเธอตกใจจนมือถือแทบจะร่วงหล่นลงจากมือเ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 198
เห็นว่าเฉินซิงหลีไม่พูดอะไรน้ำเสียงของหลีเวยเยว่ก็ยิ่งเต็มไปด้วยความตระหนก“ฉันจะต้องไปขอโทษกู้อิ๋น” เฉินซิงหลีพูดเพราะไม่ว่ายังไงเมื่อกี้เผยเซียวก็ไม่เห็นแก่หน้าเธอเลยสักนิดพ่อของเธอเป็นน้าของหลีเวยเยว่ความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นขนาดนี้เขาก็ไม่คิดจะสนใจ ดูๆไปแล้วเพื่อกู้อิ๋นเขาถึงขั้นลงมือกับพวกเธอขนาดนี้สีหน้าของหลีเวยเยว่เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด!“ซิงหลี”“เธอก็คิดหาวิธีคุยกับพี่รองเถอะ” เฉินซิงหลีคิดเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมาอย่างเคร่งเครียดไม่มีคำตอบที่ชัดเจนจากเผยเซียวทุกสิ่งที่เธอพูดกันในวันนี้ก็เป็นแค่เรื่องที่คิดเอาเอง!หลีเวยเยว่พยักหน้า “อืม ฉันรู้แล้ว!”เธอจะต้องคุยกับเผยเซียวแน่นอนอยู่แล้วแต่เผยเซียวจะไม่ยอมเจอเธอเพียงลำพังเธอก็รู้สึกร้อนใจจะแย่!“ไม่ว่าจะยังไง กู้อิ๋นก็เป็นอุปสรรคชิ้นใหญ่ระหว่างเธอกับพี่รอง!”ถึงพวกเธอจะไม่ยอมรับเด็กบ้านป่าแบบกู้อิ๋น แต่ตอนนี้ก็อดจะยอมรับไม่ได้การที่เผยเซียวลงมือกับตระกูลเฉินในวันนี้ก็เป็นเพราะกู้อิ๋นหลีเวยเยว่พยักหน้า “ฉันรู้แล้ว!”ความเจ้าเล่ห์ผาดผ่านแววตาของเธอเร็วจนเฉินซิงหลีเองก็จับสังเกตไม่ได้……เฉินซิงหลีกลัวว่าบริ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 199
เผยเซียวขมวดคิ้วมองไปทางเฉินซิงหลี “จำได้แล้วใช่ไหม?”“ค่ะ!” ตอนที่เธอตอบคำถามนี้น้ำตาก็ไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่เหมือนกับว่ากำลังนึกถึงความผูกพันธ์ที่ห่างเหินกันไประหว่างพวกเขา！เมื่อก่อนเธอเป็นเพื่อนสมัยเรียนของเขา และเขายังมีความสัมพันธ์กับลูกพี่ลูกน้องของเธออีกความสัมพันธ์ของพวกเธอแต่ก่อนมันมั่นคงมากๆ!แต่พอมาดูตอนนี้เป็นเธอที่คิดมากไปเอง เรื่องบางเรื่องมันไม่ได้ง่ายดายอย่างที่เธอคิดเผยเซียวไม่อยากจะพูดอะไรกับเฉินซิงหลีแล้ว “กลับไปเถอะ!”“แล้วตระกูลเฉินล่ะคะ?”เฉินซิงหลีมองไปทางเผยเซียวอย่างกังวล!ไม่น่าสงสัยเลยว่าการที่เธอมาขอโทษกู้อิ๋นก็เป็นเพราะตระกูลเฉินเผยเซียวมองมาทางกู้อิ๋นกู้อิ๋นเห็นว่าเผยเซียวมองมาทางตัวเองก็ขนลุกชันนี่เขากำลังสร้างศัตรูให้กับเธอนี่นาตอนนี้เฉินซิงหลีก็เกลียดจนอยากจะฉีกร่างเธอให้แหลกเป็นชิ้นๆ เผยเซียวยังจะทำให้เธอคิดว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็เป็นเพราะกู้อิ๋นอย่างนั้นสินะ?แต่มันไม่ใช่แบบนั้นนี่นา……!แต่เพราะว่าบางสิ่งในตระกูลเฉินมันไม่พัฒนาไปตามยุคสมัย เผยเซียวอยากจะเปลี่ยนคู่ค้ามาตั้งนานแล้วแต่ครั้งนี้เธอก็เป็นแค่ชนวนเท่านั้นเอง“
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 200
แค่นี้เขาก็ร้ายกาจได้มากถึงขนาดนี้……!งั้นเรื่องที่เธอทำกับเหยียนฉู่ถ้าเกิดว่าเขารู้ตระกูลเหยียนจะมีจุดจบเหมือนกับตระกูลเฉินใช่ไหม?ส่วนเธอก็ไม่ต้องพูดแล้ว ทั้งบ้านและเงินก็คงจะไม่มีเหลือแล้ว!คิดได้แบบนี้ใบหน้าของกู้อิ๋นก็เปลี่ยนเป็นสีขาวซีดก่อนหน้านี้เธอก็มีความกล้ามากพอที่จะออกมายอมรับ แต่ตอนนี้เห็นว่าเขาทำกับตระกูลเฉินได้ขนาดนี้กู้อิ๋นก็ไม่กล้าที่จะยอมรับอีกต่อไป!นี่มันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอก็จะต้องเก็บงำเรื่องนี้เอาไว้ต่อไปให้ได้น่ะสิ“พี่รอง ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้กับฉัน? เมื่อวานฉันโกรธที่พี่ทำแบบนั้นกับหลีเวยเยว่ถึงได้ทำแบบนั้นกับกู้อิ๋นแต่พี่ต้องการให้ฉันรับผลเรื่องนี้ด้วยการทำให้ตระกูลเฉินล้มละลายหรอคะ?”“ราคาของความผิดนี้มันมากเกินไปหรือเปล่า?” คำพูดนี้เฉินซิงหลีตะโกนออกมาน้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและโกรธแค้น เห็นได้ชัดเลยว่าเธอต้องการจะประจานความเย็นชาของเผยเซียว“ก่อนที่เธอจะทำอะไรก็ควรจะคิดถึงผลที่ตามมา เพราะว่าเธอไม่ใช่สิ่งที่พิเศษอะไร!” เผยเซียวว่าสิ่งพิเศษงั้นหรอ?ที่เขาพูดก็หมายถึงเธอและคนอื่นๆที่เขาทำแบบนี้ด้วยเป็นเหมือนกันอย่างนั้นสินะ?คนพิเศ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 201
เมื่อเผยเซียวได้ยินในมือที่กำลังถือแก้วกาแฟอยู่นั้น ก็ได้หยุดชะงักลง！ขมวดคิ้วเพ่งมองไปที่กู้อิ๋น！กู้อิ๋นรู้สึกได้ถึงความเงียบของเขาจึงรีบเอ่ยขึ้นว่า “ฉัน ฉันไม่ใช่คนเสี้ยมยุยงให้แตกคอกันนะ”เธอเป็นคนตรงไปตรงมาก็เพราะคำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเอง！เผยเซียวผงกศีรษะ “อืม เธอไม่ใช่คนแบบนั้น”ถึงแม้ว่าไอคิวมีจำนวนจำกัด！แต่เรื่องยุแยงตะแคงรั่วนี้ เธอไม่มีทางคิดได้ลึกขนาดนั้นหรอกซึ่งตอนนี้ก็ได้แต่คิดถึงเรื่องความปลอดภัยของตัวเองเท่านั้นจริงๆ “แล้วคุณเฉินล่ะ เธอทำอย่างนั้นจริงๆหรือคะ？” กู้อิ๋นถามอีกครั้งเรื่องนี้ต้องทำให้กระจ่างชัดเจนเดิมทีเรื่องในวันนี้เธอก็แค่เป็นคนที่จุดชนวนเท่านั้น แต่ท่าทีของเฉินซิงหลีเห็นได้ชัดเจนว่าเรื่องพวกนี้เธอได้คิดการไว้ทั้งหมดแล้ว “คุณก็ไปไหนกับผมอยู่ทุกวัน เธอไม่มีโอกาสหรอก” เผยเซียวพูด “งั้นฉันก็ไม่มีเวลางีบเลยเหรอ？” กู้อิ๋นบ่นพึมพำเรื่องแค่นี้เธอมีความกังวลใจขนาดนั้นจริงๆแม้ว่าตอนนี้จะพูดได้ว่ากู้อิ๋นกับเผยเซียวไปไหนมาไหนตัวติดกันจริงก็ตาม แต่เธอก็ไม่ใช่เป็นอยู่อย่างนี้ทุกวันสามารถพูดได้แค่ว่าอยู่กับเผยเซียวเป็นเวลาส่วนใหญ่ทั้งหมด！เผ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 202
“อาเซียว！”เผยเซียวมองเห็นหลีเวยเยว่มาอีกแล้ว นัยน์ตาเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจและด้วยเหตุนี้จึงเห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้นหลีเวยเยว่เดินเข้าแทรกข้างหน้า “ฉันมาไม่ถูกเวลาเหรอคะ？”ซึ่งในตอนนี้เองลู่ซือเหยี่ยนก็ตกอยู่ในสภาพอึดอัด เคอะเขินเช่นกันขณะที่เขาเห็นหลีเวยเยว่นั้น ก็ได้ชะงักไปอยู่สักพักหนึ่ง！เขาไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของกู้อิ๋นและเผยเซียวเลย เพราะมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเกินไป ซึ่งเขายังไม่ทันที่จะรับรู้เรื่องดังกล่าว！แต่เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเผยเซียวกับหลีเวยเยว่นั้น เขารับรู้！เขา......ก็รู้จักหลีเวยเยว่ด้วย！ครั้นเมื่อรู้ว่าเผยเซียวชอบพอกับหลีเวยเยว่นั้น เขาก็แอบตกใจบ้างเล็กน้อย ซึ่งในตอนนั้นเขาได้ประเมินเผยเซียวไว้ นั่นก็คือ ไม่ว่าด้านอะไรก็เผยเซียวก็ดีไปหมดทุกอย่าง ยกเว้นแต่ด้านอารมณ์ทางสายตาของเขาที่ไม่เข้าท่าเอาเสียเลยซึ่งในขณะนี้ที่ได้เห็นหลีเวยเยว่มีท่าทางบุ่มบ่ามบุกเข้ามา ยิ่งทำให้ลู่ซือเหยี่ยนมั่นใจในความคิดเห็นของเขาเกี่ยวกับหลีเวยเยว่เผยเซียวขมวดคิ้ว “ออกไป！”พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นและเย็นชาแค่สองพยางค์ กู้อิ๋นยืนอึ้งอยู่ที่หน้าประตูซึ่งเธอเองก็คิด
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 203
หลีเวยเยว่ไม่กล้าที่จะกวนใจเผยเซียวอีกจึงได้แต่พยักหน้าแล้วออกไป！ในที่สุดเธอก็ไปจนได้ลูซือเหยี่ยนที่นิ่งเงียบมาโดยตลอดได้แต่ขมวดคิ้วมองหน้าเผยเซียว เขาได้ขำพร้อมเอ่ยพูดมาว่า “นี่คงทำให้ประธานเผยรำคาญใจยิ่งกว่าอีกใช่ไหมครับ？”ถูกผู้หญิงอันเป็นที่รักกระทำโดยไม่รู้จักกาลเทศะเช่นนี้ หากประสบอยู่กับชายผู้ใดล้วนแต่ทำให้เกิดบันดาลโทสะทั้งสิ้นก็ผู้ชายไง หลายๆครั้งที่เขาคาดหวังกับผู้หญิงของตนเองว่าเชื่อฟังกันบ้างเผยเซียวชำเลืองมองลู่ซือเหยี่ยนอยู่ครู่หนึ่ง “ยังมีธุระอีกหรือ？” “ไม่ใช่ครับ ประธานเผยครับ ทำไมคุณจู่ๆเลือกที่จะร่วมมือกับถังเจวี๋ยล่ะครับ？ ”หากจะเอ่ยในทางกลับกัน ลู่ซือเหยี่ยนก็ไม่รู้สาเหตุเพราะอะไรจึงได้แต่มองหน้าเผยเซียว！เมื่อวานยังคุยกันดีๆอยู่เลย แล้วทำไมจู่ๆหันไปคบกับถังเจวี๋ยฝั่งนั้นไปได้？ถังเจวี๋ยเป็นคนอย่างไรรึ？เป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองเป่ยนี้ และก็เป็นศัตรูกับเขา......ลู่ซือเหยี่ยนความสัมพันธ์ของพวกเขาที่เป็นปฏิปักษ์กัน มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นแค่วันสองวัน！ในแง่ความร่วมมือนั้น ตั้งแต่ไหนแต่ไรล้วนแต่ไม่ใครยอมใครกันอยู่แล้วตอนนี้เผยเซียวจู่ๆก็เลือกข้
Latest chapter
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 210
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 209
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 208
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 207
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 206
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 205
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 204
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 203
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 202
