เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 565
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 566
ขณะเดียวกัน เซเลน่าก็กำลังไปที่ทำงานแต่ทันใดนั้น ก็มีรถออดี้สีดำเข้ามาจอดขวางรถของเธอและหยุด “เฮ้! ดูทางมั่งสิ!” เธอมีความขุ่นเคือง รีบปลดเข็มขัดนิรภัยเพื่อลงจากรถ ความโกรธเดือดปุดขึ้นมาบนใบหน้า จากนั้นเธอก็รู้สึกหวาด ๆ ทันทีที่ได้ลงจากรถ เธอเห็นว่ามีรถอีกคันจอดอยู่ต่อท้ายเธอ และทำให้ไม่สามารถถอยรถออกไปได้ ชายร่างใหญ่แปดคนในชุดดำล้วนลงจากรถและกรูกันเข้ามาหาเธอ ใบหน้าของพวกเขานิ่งเฉย “ทำอะไรน่ะ?"เซเลน่าตกใจจนหน้าถอดสี “นี่! เราทำอะไรกันอยู่? มันไม่โจ่งแจ้งไปหน่อยเหรอ? เรามาที่นี่เพื่อพาตัวเธอไป!”ชายร่างใหญ่คนหนึ่งเยาะเย้ย เขามองเธอเขม็ง และก็ปรากฏรอยยิ้มชั่วร้ายขึ้นมา “ไม่แย่นี่! เธอคือ ‘สาวสวยแห่งอาณาเขตกลาง’ แล้วการแต่งงานก็ช่วยให้เธอเพิ่มเสน่ห์และความสวยเข้าไป เธอทำให้ฉันอยากจะชิมเธอเสียเหลือเกิน!” ชายคนหนึ่งแทรกขึ้นมาว่า “เธอคือคนที่นายน้อยกำลังสนใจ รีบพาตัวเธอไปหาเขาเถอะ! อย่าไปยุ่งเลย!” “พ-พวกแกไปให้พ้นนะ! ถ้าไม่ไปฉันจะแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้!”เซเลน่าตกใจมาก เธอได้ยินเสียงหัวใจเต้นดังขึ้นมา เธอพยายามมีสติและประเมิณสถานการณ์ จากนั้นก็พูดว่า “สามีฉันแข็งแร่งและทรง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 567
“เฮ้! ไอ้หนุ่ม แกไม่สมควรที่จะได้รู้ว่านายน้อยของเราคือใคร!” ชายคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าและพูดเสียงดังว่า “ถ้ามีสมองก็รีบหนีไปซะ! ไม่อย่างงั้นอย่าโทษหมัดของฉันละกัน!”“หมัดแก? ฉันว่าพวกนายคงไม่ได้เห็นอีกหลังจากนี้ เธอก็บอกแล้วนะว่าฉันเป็นจอมพล กล้าดียังไงทำอวดดีต่อหน้าฉัน? เหลียง จิ้งหรูได้ร้องเพลง 'ความห้าวหาญ' ให้พวกแกฟังหรือเปล่า?" เดนนิสแซะ "ถ้าแกบอกชื่อนายน้อยของแกมาตอนนี้ ฉันก็อาจจะไว้ชีวิตพวกแกนะ ไม่อย่างนั้น อย่ามาโทษฉันละกันกับเรื่องที่จะเกิดขึ้น” “โอ้ว้าว! นายแข็งแกร่งมากเลยสิ? มาลองดูกันว่าหมัดแกมันหนักแค่ไหน!”ชายคนนั้นกำหมัด เตรียมเหวี่ยงแขน “ลูกพี่ มาล้มไอ้คนนี้ด้วยกัน ทำให้มันพิการซะ!”“ใช่! อย่าเสียเวลาเลย มาเลยเถอะ นายน้อยของเรารออยู่นะ!” เสี้ยววินาทีเท่านั้น ชายทั้งหมดก็พุ่งเข้ามาหาเดนนิส เปรี้ยง! ปัง! ทั้งแปดคนร่วงหล่นราวกับแมลงวันปีกหัก พวกเขาเหมือนแครอทบนเขียงขณะที่เดนนิสเป็นพ่อครัวและสับแครอทอย่างไร้ความปราณีพวกนั้นห้าคนตายขณะที่สองคนนอนอยู่บนพื้นพยายามหายใจ ไม่สามารถขยับร่างกายได้ เหลือคนเดียวที่ยังหายใจอยู่ เดนนิสตั้งใจไว้ชีวิตพวกเขา แม้จะบาดเจ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 568
"ฮิฮิ! เยี่ยมมาก! ตราบใดที่คุณไม่มายุ่งเกี่ยวกับธุรกิจของฉัน ฮ่า ๆ!” ควิลหัวเราะอย่างชั่วร้ายก่อนจะพูดว่า “ฉันจะไม่มีวันลืมว่าเฟนด์ฆ่าลุงของฉัน คุณฆ่าเขาเพื่อล้างแค้นให้นายท่าน ส่วนฉันจะสนุกกับผู้หญิงของเขาเพื่อล้างแค้นให้ลุง!” “หึ! ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่านายน้อยของตระกูลเซนอสจะเป็นแมงดาที่ผิดศีลธรรม คุณจะกลบการกระทำที่สกปรกของคุณกับคำพูดเช่นนี้ได้ยังไง?” เซนพูดอย่างดูถูก เขาเห็นควิลด้านที่เปลี่ยนไปจากเดิม ด้านที่ร้ายกาจ “คนที่เคยเรียนมหาวิทยาลัยอย่างคุณต้องติดต่างออกไป” ควิลทำหน้าบึ้งอีกครั้ง "มหาวิทยาลัย? ฮ่า! หมายถึงใบรับรองที่ไร้ประโยชน์ที่ฉันจ่ายไปเพื่อให้ได้มันมาน่ะเหรอ? ฉันคิดว่านับมันด้วยนะ!” ควิลยิ้มกว้างเมื่อคิดไปถึง ‘วันดี ๆ เมื่อก่อน’ ในมหาวิทยาลัย “พูดถึงแล้วก็ คิดถึงคนสวย ๆ ในมหาวิทยาลัยนะ พวกเธอดูดีและมีรสนิยม ฉันล่ะคิดถึงวันดี ๆ ช่วงนั้นจริง ๆ ชีวิตมีอิสระมาก สิ่งที่ดีที่สุดคือมันรายล้อมไปด้วยผู้หญิงที่สวยงาม ฮ่า ๆ!”เซนไม่ใส่ใจกับเรื่องของเขาในมหาวิทยาลัย ผู้ชายคนนี้เป็นแค่ขยะในสายตาของเขา อย่างเดียวที่เขาให้ความสนใจคือการได้ฆ่าเฟนด์รถสองคันวิ่งออกจากหัวม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 569
ซีน่าตะลึง เธอสับสนเมื่อเจอพวกเขา จากนั้นก็นึกถึงออคโต้ที่พูดว่าแม้แต่นายน้อยวิลสันก็ยังเป็นลูกน้อยของนายน้อยเขา อีกอย่างหนึ่งก็คือ นายน้อยเขาต้องมีอำนาจมากกว่าตระกูลวิลสัน หมายความว่าคนคนนี้ต้องมาจากตระกูลชนชั้นหนึ่ง!ถึงอย่างนั้น ชายที่อยู่ตรงหน้าพวกเธอก็คือชายแปลกหน้าอยู่ดี! “นี่! แน่ใจนะว่าพกสมองมาด้วย? ฉันคือนายน้อยจากตระกูลที่โด่งดังในเมืองมังกรฟ้า!” ควิลหัวเราะลั่นก่อนหันไปหาออคโต้ “ออคโต้ ทำไมนายถึงพายายแก่เหี่ยว ๆ นี่มาด้วยล่ะ?” ฟีโอน่าแทรกขึ้นมาโดยไม่รอให้ออคโต้พูด “นายน้อย พวกนี้จับคนผิดแล้ว ฉันไม่ใช่คนที่คุณตามหา ปล่อยฉันไปได้ไหม?”ออคโต้รออยู่ครู่หนึ่งก่อนเดินไปพูดกับนายน้อยและอธิบายว่า “นายน้อย ผู้หญิงคนนี้คือแม่ยายของเฟนด์ สองคนนี้อยู่ด้วยกันตอนที่เราไปลักพาตัวซีน่า มันเป็นเหตุผลที่เราพามาด้วยทั้งสองคน ใช่ไหม? ถ้าเกิดว่าเธอไปหาเทพีแห่งสงครามแล้วขอความช่วยเหลือล่ะ?” ควิลพยักหน้าพอใจกับคำอธิบาย “ดีมากออคโต้! ฮ่า! ในเมื่อพามาแล้ว เราก็จะฆ่าพวกมันทั้งหมดทีหลัง!” บอดี้การ์ดที่คิดเกี่ยวกับฟีโอน่าวิ่งเข้ามาหาควิลและถามว่า “นายน้อยครับ ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 570
ตอนนี้เฟนด์มาถึงตึกร้างแล้ว เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบก่อนเดินเข้าในตึก “เขามาแล้ว!” เซนที่ยืนอยู่ขอบตึกยืนมองดูเฟนด์เดินเข้ามา เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่ผิดหวังเลย เขาซื่อสัตย์!” เมื่อฟีโอน่ารู้ว่าเฟนด์อยู่ที่นี่ เธอที่อยู่ตรงกลางระหว่างชายร่างใหญ่สองคนก็ตะโกนขึ้นมาว่า “เฟนด์! ช่วยด้วย! แกมันไร้ค่า! ทำให้คนจากเมืองมังกรฟ้าขุ่นเคืองได้ยังไง? ทำไมมาช้า? รีบขึ้นมาช่วยพวกเราสิ! เราตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เพราะแกแหละ!”“เฟนด์ มันเป็นความผิดนายหมดเลย! ถ้าไม่ใช่เพราะนาย พวกเราคงไม่ได้มาอยู่ที่นี่!” ตาของซีน่าแดง มันเป็นสิ่งเลวร้ายที่สุดสำหรับเธอที่มาตายที่นี่ ความจริงแล้ว ซีน่าอาจจะยังพอทนได้หากคนพวกนี้ต้องการแค่ละเมิดแทนที่จะฆ่าเธอ เธอคิดว่าเธออาจจะโทษโชคชะตาของตัวเองได้ แต่อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายกลับต้องการฆ่าปิดปากเธอ! เรื่องนี้ทำให้เธอกลัวมากขึ้น 10 เท่า! หน้าผากเฟนด์ยับเมื่อได้ยินเสียงของฟีโอน่า ใบหน้าของเขานิ่งลงทันที เขาเงยหน้ามองชายบนชั้นสามด้วยสายตาที่เย็นชาที่สุด เฟนด์สะบัดก้นบุหรี่แล้วเริ่มวิ่งไป ฟึ่บ! เฟนด์เร็วราวกับสายฟ้า เร็วเกินกว่าที่ใครกระพริบตาแล้วจะมองท
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 571
ควิลขำ “จอมพล เซน ยอร์ค กำลังจะฆ่าแกเพื่อล้างแค้นให้นายท่านเขา ส่วนฉัน ก็จะสนุกกับผู้หญิงของแกเพื่อล้างแค้นให้ลุง ฟังดูเป็นไงล่ะ? แผนการแก้แค้นของฉันฟังดูดีใช่ไหมล่ะ?”“หึ ฝันไปเถอะ!” เฟนด์หัวเราะแม้ว่าจะไม่มีอารมณ์เลยก็ตาม “แกจะต้องผิดหวังอย่างแน่นอนที่รู้ว่าเซเลน่าไม่ได้ถูกลักพาตัวมา รับประกันเลย”“ฮ่า ๆ! ดูมั่นใจนะ คิดว่าบอดี้การ์ดฉันไม่มีความสามารถเหรอ? กะแค่พาผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งมาเนี่ยนะ?” ควิลหัวเราะเสียงดังบทสนทนาถูกตัดไปเมื่อโทรศัพท์ของเฟนด์ดังขึ้นเขามองไปที่หมายเลขโทรเข้าแล้วหยิบขึ้นมา แน่นอนว่ามันคือเซเลน่าเขาเปิดลำโพง “ที่รัก เป็นยังไงบ้าง?”“ที่รัก ฉันเจอกลุ่มผู้ชายตอนที่กำลังไปทำงาน พวกนั้นจะมาลักพาตัวฉัน คงเป็นบอดี้การ์ดของนายน้อยสักคนหนึ่ง คุณต้องระวังตัวนะด้วยนะ!” เซเลน่าพูดด้วยความห่วงใย “โชคดีที่เดนนิสมาช่วยไว้ได้ทันเวลา ตอนนี้ฉันโอเคดีแล้ว ห่วงก็แต่คุณ แม่ฉันอีก แล้วก็คนอื่น ๆ เป็นไงบ้าง?”“ลูก แม่กับซีน่าถูกลักพาตัวมา!” ฟีโอน่าตะโกนใส่โทรศัพท์เฟนด์กระตุก ทำไมฟีโอน่าต้องตะโกนขึ้นมาตอนนี้? นั่นจะไม่ทำให้เซเลน่าเป็นห่วงหรอกเหรอ?“เป็นไปได้ยังไง? เฟนด์ แม่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 572
เซนทนต่อท่าทีของควิลแทบจะไม่ไหว “เอามันไปไว้ข้างบนถ้าอยากจะทำอะไร อย่ามารบกวนฉัน ฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อจัดการผู้ชายคนนี้!”ควิลหัวเราะกับสิ่งที่จอมพลยอร์คพูด “ฮ่า ๆ! เอาล่ะ ฉันจะปล่อยมันให้คุณแล้วกันนะในเมื่อมันเป็นแค่ผู้บังคับบัญชา ส่วนเราก็จะขึ้นไปชั้นบนเพื่อสนุกกัน แน่นอนว่าการจัดการแค่ผู้บังคับบัญชาคงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคุณ!”ควิลและคนอื่น ๆ เดินขึ้นไปที่ชั้น 4 โดยดึงตัวซีน่าและฟีโอน่าไปด้วย“ปล่อยฉัน!” ซีน่ากรีดร้องดิ้นไอ้บอดี้การ์ดชั่วพวกนี้จับต้นขาของเธอด้วยขณะที่ลากตัวไป“เฟนด์ ช่วยด้วย! ถ้าไม่ใช่เพราะนาย เราคงไม่ถูกลักพาตัว!” ฟีโอน่าร้องลั่น “ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ลูกสาวฉันคงไม่เอานายไว้แน่!”“ปล่อยนะไอ้พวกเวร! ไปให้พ้น!" ฟีโอน่าหวาดกลัว เธอดิ้นอย่างหนักขณะถูกลากไป ใบหน้าซีดเซียวด้วยความกลัว ผมเพ้ายุ่งเหยิง“ไม่ต้องห่วง ผมจะรีบไป!” เฟนด์สบายใจเล็กน้อยที่มีบอดี้การ์ดอยู่หน้าทางเข้าแค่สองคนเท่านั้น ขณะที่คนอื่น ๆ กำลังเดินขึ้นบันไดกันไปเซนคือจอมพล และถ้าซีน่าและฟีโอน่าเห็นว่าเขาสามารถจัดการคนระดับจอมพลได้อย่างง่ายดาย พวกเธอคงจะสงสัยว่าเขาเป็นราชาแห่งสงครามมันน่าเบื่อท
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 573
“อ่อก!” โชคดีที่เซนเป็นจอมพลที่แข็งแกร่งและทรงพลัง ด้วยร่างกายที่ฝึกฝนมาอย่างหนักกับพละกำลังอันแสนมหาศาลทำให้เขายืนขึ้นได้อีกครั้งอย่างไรก็ตาม ร่างกายเขากลับบาดเจ็บสาหัส เมื่อยืนขึ้นมาได้ ลำคอก็รู้สึกถึงของเหลวคาวที่พุ่งออกมา เขาหน้าซีด อ้วกเป็นเลือด“เป็นไปได้ยังไง!?” บอดี้การ์ดทั้งสองหวังว่าจะได้เห็นเฟนด์โดนต่อยจนตาย แต่อย่างไรก็ตามพวกเขายังไม่พร้อมที่จะเห็นเซนลอยออกไปด้วยหมัดของเฟนด์ ขณะที่เฟนด์ยังยืนอยู่อย่างนิ่งเฉย“ฉ-ฉัน เป็นไปไม่ได้ แกเป็นแค่ผู้บังคับบัญชาไม่ใช่เหรอ?!” เซนส่ายหัวอย่างตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเฟนด์แสยะยิ้มน่ากลัว เขารีบวิ่งเข้าไปหาเซนเร็วปานสายฟ้า“แบบนี้ไม่ดีแน่!” เซนกำลังจะปล่อยหมัดเข้าหาเฟนด์แต่ว่าเขาจับมันไว้ได้ มืออีกข้างหนึ่งของเฟนด์จับไปที่คอของเซน ทำให้เขาสำลักอย่างแรง เขาถูกเฟนด์ยกตัวขึ้นลอย “ย่าห์!” เฟนด์คำรามเสียงดังก่อนจะปล่อยตัวเซนลงกับพื้นตูม!เสียงร่างผ่านอากาศและฝุ่นลอยขึ้นมาราวกับเมฆหมอก ดวงตาของเซนเบิกกว้างด้วยความกลัว เลือดไหลซึมออกมาจากศีรษะ“ก แกไม่ใช่ผู้บังคับบัญชา... แก... เป็นใคร?” เซนพูดอย่างหายใจไม่ออก ร่างกายเขาอ่อนแรงเป็นครั้
บทล่าสุด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
