เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 334
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 335
”หยุดเล่นละครได้แล้ว ฉันบอกพวกเธอแล้วว่าจะไม่ปล่อยให้ใครรอด!" จอร์จหัวเราะอย่างน่ากลัวและพูดว่า "เฟนด์กับเซเลน่าทํางานที่ไหน บอกมา ไม่งั้นฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้!"ฟีโอน่ากลัวมาก แต่เมื่อคิดถึงลูกสาวของเธอเอง เธอจึงกัดฟันและตอบว่า "คุณจอร์จ ปล่อยพวกเราไปเถอะ เราไม่เคยคิดเลยว่าเฟนด์จะให้ลูกสาวของคุณกินยาแปลก ๆ เขาทํามันโดยที่เราไม่รู้ เราบริสุทธิ์ใจ""บอกมาเดี๋ยวนี้ เขาทํางานที่ไหน" จอร์จดูเหมือนจะหมดความอดทน เขาจับคอเสื้อของฟีโอน่าไว้ แล้วถามเธอด้วยความโกรธ"ปล่อยเมียฉัน!" แอนดรูว์รีบเข้าไปทันทีอั่ก!น่าเสียดายที่จอร์จเตะเขาลงกับพื้นทันที บอดี้การ์ดก็ออกมาล้อมเขาเช่นกัน"บอกฉันมา!” จอร์ชจ้องฟีโอน่า "ถ้าแกไม่บอกฉัน ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้!"วินาทีนั้น ฟีโอน่าสติแตกจริง ๆ ตอบอย่างประหม่าว่า "เฟนด์เป็นบอดี้การ์ดของครอบครัวเดรค ฉันขอไม่บอกได้ไหมว่าลูกสาวฉันทำงานที่ไหน คุณควรไปหาเฟนด์!""พวกเดรค!" ทันทีที่จอร์จได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับอึ้ง ถ้ามันเป็นอย่างนั้น มันจะยุ่งยากมากแม้เฟนด์จะเป็นเพียงบอดี้การ์ดประจําตระกูลเดรค แต่พวกเขาก็ยังต้องเคารพสถานะของนายจ้างของเขาอยู่ดี ถ้าเข้าไปจับเขาจะทําให
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 336
เมื่อพวกเขาได้ยินว่าลูกสาวไม่ได้ถูกจับตัวมา ฟีโอน่าและแอนดรูว์ก็รู้สึกโล่งใจแต่ถึงกระนั้น พวกเขาก็ยังโกรธมาก เพราะรู้ว่าตัวเองไม่สามารถหลีกหนีจากสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ได้ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเฟนด์ ไม่เป็นไร ถ้าเขาไม่ชอบชารอนจริง ๆ แล้วเขายังใช้สลอดหลอกเธอ และบอกเธอว่ามันเป็นยาลดความอ้วน สาวน้อยเคราะห์ร้ายยังคงท้องเสีย"นายท่าน งั้นผมขอตัวไปตอนนี้"ลูก้า แสดงความเคารพด้วยการคำนับก่อนจะรีบออกจากที่เกิดเหตุไปอย่างรวดเร็ว เขารู้ว่าเฟนด์เป็นบอดี้การ์ด คาดว่าน่าจะเป็นนักรบผู้ชํานาญ จึงออกตามหานักรบฝีมือดีคนอื่น ๆ ที่คัดเลือกมา จนกระทั่งถึงตอนนั้น เขาก็ได้เดินทางไปยังถิ่นที่อยู่ของครอบครัวเดรคโจแอนถอนหายใจลึกๆเธอเกือบจะรู้ทุกอย่างที่ฟีโอน่าและคนอื่นทําอย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ยืนหยัดเพื่อเข้าข้างลูกชายของเธอ เธอรู้ว่ามันไร้ประโยชน์ แม้ว่าเธอจะอธิบายทุกอย่างแทนเขานอกจากนี้เธอยังเชื่อมั่นว่าลูกชายของเธอจะไม่โง่โดยการเอาสลอดให้ชารอนกิน ลูกชายของเธอไม่ใช่คนแบบนั้น แม้เขาจะไม่ชอบใคร แต่เขาก็ไม่ล้อเล่นด้วย"โอ๊ย ดีขึ้นแล้ว!"ในที่สุดชารอนก็ออกมาจากห้องน้ำ และเหงื่อก็ไหลตกลงมาจากหน้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 337
“หนูดูผอมลง?”ดวงตาของชารอนสว่างขึ้นทันที "เร็ว! เอาเครื่องชั่งมาให้ฉันหน่อย เฟนด์เคยบอกว่าฉันจะลดได้ 15 กิโลกรัมในวันเดียว ให้ฉันวัดดูว่ายานี้ได้ผลจริงหรือไม่! เธอสะอึก "โธ่เอ๊ย อย่าบอกนะว่ามันเห็นผลแล้ว!"ชารอนรู้สึกมีความสุข กระปรี้กระเปร่าไปทั่วร่างกายของเธอ ถ้าเธอลดน้ำหนักจริง ๆ มันจะเป็นวันของเธอหลังจากนั้นไม่นาน บอดี้การ์ดสองคนก็ถือเครื่องชั่งขนาดใหญ่ให้เธอชารอนลุกขึ้นทันที "ฉันเพิ่งชั่งไปด้วยตัวเองเมื่อวานก่อน” เธอบอก “ตอนนั้นฉันหนัก 106 กิโลกรัม ใครจะไปรู้ว่าฉันผอมลงจริงๆ หรือเปล่า!"หลังจากนั้นเธอเพิ่งสังเกตเห็นตัวเลข "โอ้ พระเจ้า! เธอดีใจขึ้นมาทันที ตอนนี้ฉันหนักเหลือ 101.5 กิโลกรัมเท่านั้น!” เธอดีใจขึ้นมาทันที "ฉันลดไป 4.5 กิโลกรัม ภายในไม่กี่อึดใจ มันมหัศจรรย์มาก!""เป็นไปไม่ได้ ผอมลงจริง ๆ เหรอ?"นายท่านจอร์จและมาดามชําเลืองกันแวบหนึ่ง อึ้งไปตาม ๆ กัน เธอใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำมากที่สุดประมาณ 1 ชั่วโมง และน้ำหนักของลูกสาวก็ลดลงจริง ๆ"จริงเหรอ?"โจแอนออกไปดูเป็นคนแรก เธอดูตัวเลขด้วยตาเธอเอง เธอซึ้งจนน้ำตาซึมอยู่ในเบ้าตา "ฉันรู้ว่าลูกชายของฉันไม่โกงใคร เขาไม่ใช่คน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 338
"เธอผอมลงแล้ว! เธอผอมลงแน่นอน!"มาดามจอร์จรู้สึกตื่นเต้นมาก นี่เป็นปาฏิหารย์จริง ๆ"ฉันจะชั่งน้ำหนักตัวเองและดูมันด้วยตัวเอง!"ชารอนไม่สามารถเก็บความตื่นเต้นของเธอได้อีก เธอกระโดดขึ้นไปบนเครื่องชั่งน้ำหนักเครื่องแรกทันทีเธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ตอนที่เธอชั่งน้ําหนักตัวเธอเอง "คุณพระ ตอนนี้น้ำหนักแค่ 97.5 กิโลกรัม ไม่น่าเชื่อเลย! ฉันลดน้ำหนักไปอีก 4 กิโล ฉันยังคงลดน้ำหนักได้ 4 กิโลกรัม แม้ว่าเครื่องชั่งนี้จะทํางานได้ไม่ดีนัก!""ถ้าอย่างนั้นฉันต้องผอมกว่านี้แน่ ๆ!"จอร์จดูพอใจมาก เขาสังเกตเห็นลูกสาวของเขาสังเกตว่านอกเหนือจากเหงื่อที่ถ่ายทําทั่วร่างกายของเธอ ดูเหมือนเธอจะร่าเริงดี ดังนั้นดูเหมือนว่าจะไม่มีภาวะแทรกซ้อนสําหรับตอนนี้ชารอนวิ่งไปที่เครื่องชั่งน้ำหนักอื่น ๆ อย่างตื่นเต้น และสังเกตตัวเลขและหลังจากนั้นไม่นานเธอก็กระโดดด้วยความยินดี "แม่คะ พ่อคะ มานี่ มาดูกัน ตัวเลขเหมือนกัน! หนูหนัก 97.5 กิโลกรัม ยอดเยี่ยม"น้ําหนัก 97.5 กิโลกรัม อาจจะหนักเกินมากไปสําหรับผู้หญิงคนอื่น พวกเขาอาจจะรู้สึกว่านี่ยังห่างไกลจากโอกาสที่จะเฉลิมฉลอง มันไม่ใช่ตัวเลขที่จะทําให้พวกเขามีความสุขแต่ถึ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 339
เฟนด์มวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นไคล์ "นี่นายอย่าบอกนะว่า นายต้องการที่จะท้าทายฉันอีกน่ะ”“เฮ้ ไม่มีทาง คุณแข็งแกร่งกว่าผมมาก ผมยังมีสิ่งที่ดีกว่าต้องทำ ดีกว่าที่จะท้าทายคุณในการต่อสู้ ผมก็คงจะแพ้”ไคล์หัวเราะเล็กน้อยและก้าวไปข้างหน้ายื่นบุหรี่ให้เฟนด์ “มาเลยพี่เฟนด์ เราคิดมาแล้วว่านับจากนี้ไป คุณจะเป็นพี่ใหญ่ของบอดี้การ์ดตระกูลเดรค จากนี้เป็นต้นไป และในฐานะพี่ใหญ่ของพวกเรา พวกเราบอดี้การ์ดที่เหลือจะเชื่อฟังคุณ!”เฟนด์ไม่ได้สูบบุหรี่ เขาหยิบบุหรี่ทรายขาวของตัวเองออกมาแทน “ฉันสูบบุหรี่ยี่ห้อนี้เท่านั้น” เขากล่าวยิ้ม ๆ “ฉันไม่ค่อยชินกับบุหรี่พรีเมี่ยมของนายเท่าไหร่!”ไคล์รู้สึกอายมากเมื่อเฟนด์ไม่ยอมสูบบุหรี่ จริงๆ มันทําให้เขาอึดอัดในฐานะหัวหน้าทีมอย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคาดหวังถึงคําอธิบายของเฟนด์เลย มันทําให้ความอึดอัดหายไปในชั่วพริบตาเขาหัวเราะและเขี่ยบุหรี่เข้าไปในฟันแทน “คุณพิเศษพี่เฟนด์ แม้แต่งานอดิเรกของคุณก็ยังดูพิเศษมากกว่าเรามาก""นายชอบอะไรก็ตามนั้น หรือจะเรียกฉันว่าอะไรก็ได้ที่นายอยากเรียกฉัน!"เฟนด์เหยียดแขนขา คิดอยู่พักหนึ่ง "แต่ในเมื่อนายเรียกฉันว่าพี่ใหญ่แล้ว ก็
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 340
“ช่างขี้โม้เหลือเกิน! ราวกับว่านายเป็นเทพแห่งสงครามซะเอง”คําพูดของเฟนด์ให้อีวอนน์กลอกตามองบน เธอคงจะเชื่อ ถ้าบอดี้การ์ดคนหนึ่งของตระกูลเดรคจะแข็งแกร่งเท่ากับคนนับร้อยคน แต่ ’แกร่งเท่าหนึ่งพันคน’ เรื่องนี้มันน่าเหลือเชื่อเกินไป"ไปกันเถอะ มันสายแล้ว การเลือกหินการพนันยิ่งเร็วยิ่งดี มิฉะนั้น บรรดาพวกตาดี ๆ ก็อาจจะได้ของดี ๆ นั้นไป” ทันย่าพูดยิ้ม ๆ อีวอนน์อึ้ง “ว้าว ดูเหมือนว่าเธอจะรู้จักเรื่องนี้เป็นอย่างดีนะ ทันย่า" อีวอนน์ชมเธอทันย่าแค่หันมามองอย่างอารมณ์ดี "ฉันได้เรียนรู้ทุกอย่างจากเธอ โอเค? เธอเป็นนักเสี่ยงโชคตัวยง แถมชอบพาฉันไปที่ถนนอัญมณีเสมอ ฉันไปที่นั่นตั้งหลายครั้ง เป็นธรรมดาที่ฉันต้องรู้เรื่องพื้นฐานเหล่านั้นทั้งหมด!”เมื่อพวกเขาเดินไปกลางลานด้านนอกอาคาร ทั้งสองคนได้พูดคุยกัน“โอ้ว ใช่ เฟนด์ นายรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ไหม?" เมื่อทันย่ารู้สึกว่าเขาไม่ได้พูดอะไรสักคํา เธอจึงหันไปถามบอดี้การ์ดของเธออีวอนน์ เข้ามาขัดจังหวะ ก่อนที่เขาจะเอ่ยปาก "เขาเหรอ? ฮืม เขาเป็นทหาร ฉันได้ยินมาว่า เขาเคยเป็นคนส่งของ เธอคิดจริง ๆ หรือว่า เขารู้จักการพนันหิน การละเล่นของคนรวยและคนมั่งคั่ง?
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 341
“ไม่ต้องห่วงฉันเป็นคนขับที่มีประสบการณ์ มันไม่เห็นฉันง่าย ๆ หรอก!”บอดี้การ์ดที่ขับรถยิ้มอ่อนและพูดต่อว่า “นายไม่อยากรู้เหรอว่าทําไมนายน้อยฮิวโก้และนายน้อยคลาร์กถึงขอให้เราติดตามเฟนด์และตรวจสอบสถานที่ที่เขาจะไป? และดูว่าเขาไปซื้ออะไรแพง ๆ รึเปล่า?”บอดี้การ์ดข้างๆตะคอก “ฉันคิดว่ามันน่าจะป็นแบบนี้นะ ฉันได้ยินมาว่าเฟนด์ได้สัญญาว่าเขาจะเตรียมของขวัญมูลค่ากว่า 10 ล้านเหรียญ สําหรับวันเกิดครบรอบ 70 ปีของนายใหญ่เทย์เลอร์ และแสดงต่อหน้าตระกูลเทย์เลอร์ทั้งหมด! ของขวัญ 10 ล้านเหรียญนี้เป็นสิ่งที่หรูหรามาก แม้แต่ชนชั้นสูงก็ถึงกับขมวดคิ้วได้”“โอ้ เพราะแบบนั้นนายน้อยทั้งสองถึงต้องการให้พวกเรามาดูสิ่งที่หมอนั้นจะซื้อสินะ” บอดี้การ์ดที่ขับรถเดา “พวกนายน้อยอยากรู้ว่าหมอนั้นจะซื้อของขวัญจริงหรือไม่ ถ้าเขามีเงินเพียงพอที่จะซื้อของขวัญจริงเราก็จะขโมยมันมา แต่ถ้าเขาไม่สามารถซื้อของขวัญราคาแพงนี้หรือเขาซื้อของขวัญได้จริง ๆ แต่ไม่สามารถนํามันมาได้ เขาจะถูกไล่ออกจากตระกูลเทย์เลอร์! ลูกสาวของตระกูลเทย์เลอร์จะต้องหย่ากับเขา นายน้อยทั้งสองก็จะได้มีโอกาสกับเธอ!” บอดี้การ์ดอีกคนอธิบาย จากนั้นไม่นาน เฟนด์
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 342
“ฉันไม่ได้กังวล ฉันเชื่อมั่นในพลังการต่อสู้ของเฟนด์!” ทันย่าตอบด้วยรอยยิ้ม เธอเลิกสนใจ ไอ้อ้วนไมเคิล วิลสัน และหันมาสนใจศึกษาหินที่วางอยู่บนเสื่อตรงหน้าเธอแทน ดวงตาของเธอวาววับขึ้นทันทีขณะที่เธอเลือกดูหิน “หืม หินก้อนนี้ก็ไม่ได้ดูแย่นะ” เธอแสดงความคิดเห็น “มันใหญ่และเป็นสี่เหลี่ยม อีกทั้งมีร่องรอยของหยกบนพื้นผิว ไม่เลวเลย!” “คุณมีตาที่ดีนะคุณผู้หญิง หินชิ้นนี้มีแนวโน้มดีอย่างแน่นอน ดูสีของมันสิ นั่นคือกุญแจสําคัญ มันเป็นผลึกสีเขียวใส ความจริงแล้วฉันก็ลังเลที่จะขายมันไป ฉันอยากจะลองเอามันไปเสี่ยงโชคดู แต่เมื่อไม่นานมานี้ฉันขาดเงิน ดังนั้นฉันจึงไม่กล้าที่จะลองเสี่ยงโชค!” ชายชราหัวเราะร่าและยื่นฝ่ามือไปข้างหน้า “ไม่จําเป็นต้องชั่งน้ำหนัก ฉันจะประเมินมูลค่าของมันให้ ฉันอาจสูญเสียมากกว่านี้ถ้าผมชั่งน้ำหนักมัน จากทั้งหมดนี้ราคาจะอยู่ที่ 500,000 เหรียญ ฉันจะขายมันแม้ว่าผมจะเสียดายมากถ้าคุณนำอัญมณีที่ยอดเยี่ยมนี้ไปแยกแล้วมีหยกสวยๆอยู่ข้างใน!” ไมเคิล แอบมองดูหินนั้นมันมีแนวโน้มที่เป็นไปได้ ‘ถ้าเขาแจ็คพอตเจออัญมณีที่ดี เมื่อมันถูกตัดเปิดออกล่ะ?’ เขาคิด ชื่อเสียงของเขาจะมีมากขึ้นหลายเท่า
บทล่าสุด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
