บทที่ 302

สิ่งสุดท้ายที่เฟนด์คาดหวังคือเห็นผู้หญิงเปลือยโดยไม่มีผ้าขนหนูพันรอบตัว เธอเช็ดผมที่เปียกด้วยผ้าขนหนูก่อนเดินออกไป

เธอตะลึงสักพักตอนที่ได้เห็นเขา

“อ๊า! โรคจิต!” เธอตะโกนออกมาสุดปอด

เธอเห็นเฟนด์หันหลังให้จึงเห็นว่าเป็นโอกาสที่จะเปิดประตูห้องเข้าไปและล็อก

“เหมือนว่าลูกพี่ลูกน้องคุณทันย่าจะกลับมาแล้วนะ! อีวอนน์กลับมาแล้ว!”

เฟนด์หัวเราะเบา ๆ อย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่คิดว่าจะได้เห็นเธอเปลือยอย่างนั้น

ต้องยอมรับเลยว่ารูปร่างของอีวอนน์ช่างน่าทึ่ง ดูมีอายุมากกว่าทันย่าสองสามปี เธอดูเป็นผู้ใหญ่ ขณะที่ทันย่าดูเหมือนเจ้าหญิง

เฟนด์ตัดสินใจกลับห้องของตัวเอง ทำหน้าตาไม่ค่อยดีเพราะลำบากใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะรังเกียจหรือไม่

สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเฟนด์มาก่อน

ในสนามรบเขากล้าหาญมาก แต่นี่ล่ะ? เขาไม่รู้ว่าทำไงถึงจะควบคุมความเสียหายนี้ได้

สักครู่หนึ่ง อีวอนน์ก็เดินออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว เธอเปลี่ยนชุดเป็นชุดเดรสยาวสีขาว เดินตรงไปยังห้องของเฟนด์จ้องมองเขาอย่างเกรี้ยวโกรธ

ถ้าการจ้องมองแค่ครั้งเดียวแล้วทำให้ตายได้ เฟนด์อาจจะตายไปแล้วเป็นพัน ๆ ครั้ง

เธอถือกรรไกรก่อนชี้ไปที่เฟนด์ “แกเป็นใคร? โรคจิต? เข้