LOGINShare
บทที่ 33.
Last Updated:
2024-11-01 08:06:02บทที่ 33.
เช้าวันนี้อัครวัฒน์ตั้งใจจะพามนตรากลับบ้านริมหาดและคิดว่าจะไม่ให้เธอกับมิ่งเมืองได้พบกัน ไม่ใช่เพราะมิ่งเมืองร้องขอแต่เพราะเขากำลังเซ็งและเบื่อที่พวกพี่ๆ เอาแต่มองเขาด้วยแววตาล้อเลียนและตอนนี้ที่ไร่ก็มีคนเยอะเกินไปดังนั้นเขาจึงคิดจะกลับบ้านริมหาดอันเงียบสงบและเป็นส่วนตัวของตนจะดีกว่าที่สำคัญอยู่ที่ไร่ขณะที่คนในตระกูลมากันเกือบครบองค์ประชุมเช่นนี้เขาจะทำอะไรก็ไม่ถนัด...
“อะไรวะ มาไม่ทันไรจะกลับแล้วเหรอ อยู่ต่ออีกสักวันสิโดม” อัคราทำหน้ายุ่งเพราะยังไม่อยากให้น้องชายรีบกลับเนื่องจากนานๆ จะได้รวมพลกันครบสามพี่น้องแบบนี้
“ไม่ดีกว่า ผมมีอะไรต้องทำเยอะแยะ...”
“ที่ว่ามีอะไรต้องทำนี่คือทำอะไรวะ” อัคนีถามน้องชายยิ้มๆ อัครวัฒน์มองหน้าพี่ชายทั้งสองเก้อๆ ไปเล็กน้อยเมื่อเจอแววตารู้ทัน สามหนุ่มคุยกันไปเรื่อยๆ ในขณะรอสาวๆ ยกอาหารออกมาจากครัว
“มาแล้วค่า วันนี้มีแม่ครัวคนเก่งมาช่วยทำอาหารอีกคน รับรองได้ว่ามื้อนี้อิ่มอร่อยแน่นอนค่ะ...” ยอดรักผู้เป็นเจ้าของบ้านกล่าวพร้อมทั้งยกถาดอาหารเช้ามาวางต
Related chapters
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน ตอนที่ 34.
ตอนที่ 34.“มันใช่ความผิดของผมคนเดียวรึไงกันล่ะ...”“ความผิดของแกคนเดียวเลยไอ้โดม...” พี่ชายทั้งสองพร้อมใจพูดประโยคเดียวกันเหมือนนัดไว้ด้วยความหมั่นไส้น้องชายที่ป่านนี้ยังไม่รู้ตัวว่ากำลังเผชิญกับอะไรอารมณ์ผู้หญิงยามโกรธนั้นน่ากลัวน้อยเสียเมื่อไหร่ โดยเฉพาะผู้หญิงที่ได้ชื่อว่า เมีย...ในขณะที่พี่ชายทั้งสองกำลังหามุกไปง้อภรรยาของตนอัครวัฒน์เองก็กำลังคิดว่าจะทำอย่างไรกับมนตราดี... จะไปต่อหรือหยุดแค่นี้...มนตราเดินแทบจะวิ่งออกมาจากเรือนไม้สักหลังงามด้วยน้ำตานองหน้าอย่างไม่รู้ทิศทาง และไม่รู้ว่าตอนนี้ตนอยู่ส่วนไหนของไร่ รู้แต่เพียงว่ารอบกายเธอคือทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ มีม้าบางตัวที่เลาะเล็มหญ้าเขียวขจีอยู่อย่างสบายอารมณ์ดูอิสระเสรี...มนตราเดินไปใต้ต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงาด้วยอาการคล้ายคนที่กำลังจะหมดแรง หญิงสาวนั่งกอดเข่ามองเจ้าม้าที่กำลังเล็มหญ้าอย่างมีความสุขด้วยความริษยาพวกมันพลางปาดน้ำตาที่แก้มซีดเซียวของตนออกแต่ยิ่งเช็ดก็เหมือนว่ามันยิ่ง
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่ 35.
บทที่ 35. “คุณโดม...” มนตรากับมิ่งเมืองหันมามองผู้มาใหม่อย่างตระหนกเล็กน้อย มนตราเดินมาขวางชายหนุ่มไว้ด้วยท่าทางเหมือนจะปกป้องพี่ชายของตัวเองทั้งที่ตนตัวเล็กเท่ามดเมื่อเทียบกับเขา แววตาหญิงสาวดูแข็งกร้าวและตัดพ้อจนคนมองรู้สึกใจคอแกว่งๆ แต่เก็บอาการเอาไว้...“กลับกันได้แล้ว หมดเวลาเล่นสนุกแล้วหนูน้อย”“คุณควรปล่อยมนไป ผมก็ได้รับโทษจากคุณแล้วมันไม่ยุติธรรมหากคุณทำร้ายมนเพียงเพราะเธอเป็นน้องสาวผม” มิ่งเมืองบอกเขาด้วยน้ำเสียงแหบแห้งรู้สึกสงสารน้องสาวจับใจ“มันเรื่องของฉัน เพราะถึงยังไงนายก็สมควรจะได้รับโทษอยู่แล้ว คนที่ทำให้ฉันเจ็บมันจะต้องเจ็บมากกว่าหลายร้ายเท่า...”“คนใจร้าย... ใจคอคุณจะทำลายเราให้ตายตามคนรักของคุณไปเลยหรือไง” มนตราอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาและเป็นครั้งแรกที่เธอเอ่ยพาดพิงถึงใครอีกคนที่คิดถึงเมื่อไหร่เธอก็รู้สึกเจ็บปวดเสียทุกครั้งไป...“เธออย่าเอาตัวเองมาเปรียบกับหนูเล็ก หากจะเทียบกัน
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่ 36.
บทที่ 36.“พ่อคะ... มนคิดถึงพ่อ...” เสียงแหบแห้งของคนที่นอนหลับสนิทเอ่ยขึ้นเหมือนละเมอทำให้ชายหนุ่มหลุดจากภวังค์คิดแล้วเดินมาแตะหน้าผากมนด้วยความห่วงใย...“มน... เป็นไงบ้าง...”“ใคร... พ่อหรือคะ หรือพี่เมือง... อย่าทิ้งมนนะคะ อย่าไป อย่าปล่อยมนให้อยู่กับคนใจร้าย เขาใจร้าย ใจร้าย...”ดวงตาที่หลับพริ้มลืมช้าๆ สะลึมสะลือพลางคว้ามือหนาไปแนบแก้มแดงๆ เพราะพิษไข้ของตน ทั้งพยายามกอดร่างแกร่งของเขาไว้เหมือนกลัวว่าจะถูกทอดทิ้ง จนอัครวัฒน์ต้องเอนกายลงกึ่งนั่งกึ่งนอนเคียงข้างคนตัวเล็กอย่างเสียไม่ได้และเป็นห่วงเธอ“นี่ฉันเอง พี่โดมไงคนดี... หลับซะนะ ไม่ต้องห่วงพี่โดมจะอยู่เป็นเพื่อนมน พี่โดมจะดูแลมนเอง...” ชายหนุ่มปลอบเบาๆ แต่คำพูดของเธอในประโยคท้ายทำให้ใจของเขาแกว่งไกวนี่เขาใจร้ายกับเธอมากขนาดนั้นเลยหรือ... อัครวัฒน์ลูบปอยผมที่ละใบหน้านวลออกแล้วก้มลงหอมแก้มนวลเบาๆ ใจที่แข็งกระด้างอ่อนโยนลงโดยไม่รู้ตัวมนตราขยับกา
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่37.
บทที่37.“ไม่ปล่อย อยากได้คืนต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”“ไม่ค่ะ มันเป็นของมน คุณไม่มีสิทธิ์จะมาหยิบฉวยอะไรของมนไป แม้ว่าคุณจะเป็นเจ้าชีวิตมนแต่บางสิ่งบางอย่างมันควรจะเป็นของส่วนตัว เอาคืนมานะ”เมื่อเห็นว่าตนจะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ มนตราก็เริ่มจะแสดงความดื้อรั้นและมีปฏิกิริยาที่เรียกว่าสัญชาติญาณการปกป้องตนเองออกมา ใบหน้านวลดูจริงจังและแดงก่ำด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เจ้าตัวพยายามปกปิด...“เธอนี่แกล้งทำตัวใสซื่อได้เนียนมาก” ชายหนุ่มเย้าไม่จริงจังนักเพียงแต่อยากจะแกล้งแหย่ให้มนตราแสดงอารมณ์อื่นออกมามากกว่าเย็นชาหน้าบึ้งไม่มองไม่สนใจเขาเหมือนตอนที่นั่งรถกลับมาจากไร่อัครา เพราะเขาเองก็ไม่ชอบบรรยากาศแบบนั้นเลยทั้งที่ตั้งใจจะกลั่นแกล้งทำให้เธอเสียใจ เจ็บปวด แต่เป็นเขาเสียเองที่ทนไม่ได้และไม่อยากเจอสภาพแบบนั้น มันทรมานจนเขาอึดอัดไปหมด ยิ่งเห็นน้ำตาของเธอเขาก็ยิ่งรู้สึกเจ็บ... นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันนะ“มนไม่เคยแกล้งทำตัวใสซื่ออย่ามาหาความมนนะคะ ปล่อยมนเลยคนไร้หัวใจ...” ยิ่งคิดถึงสิ่งที่เขาทำและคำพูด
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่ 38.
บทที่ 38.“พี่โดมคะ หนูเล็กจะไปแล้วนะคะ” อัครวัฒน์ตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อได้ยินเสียงปลุกจากใครคนหนึ่งซึ่งเขาคุ้นเคย“หนูเล็ก... จะไปไหน” “เวลาของหนูเล็กใกล้หมดแล้วค่ะ อีกไม่นานหนูเล็กก็จะต้องไปแล้ว และหนูเล็กก็ดีใจที่พี่โดมจะกลับมาเป็นคนเดิม เหมือนเดิมที่เคยเป็นมา... รู้ไหมคะ พี่โดมคนเก่าผู้ชายจอมกวน ยียวนกวนประสาทและปากเสียน่ารักกว่าพี่โดมที่ชอบทำหน้าดุๆ อีกแน่ะ” ชลิตาพูดยิ้มๆ คราวนี้อัครวัฒน์สังเกตได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของเธอได้เป็นอย่างดี... ชลิตาดูสวยน่ารักสดใส ผิวขาวกระจ่างดังจะเปล่งประกายเรืองแสงได้กระนั้น ทั้งใบหน้าและแววตาไม่มีแววเศร้าสร้อยหรือตัดพ้อเขาเลยแม้แต่น้อย“จริงเหรอ อาจจะเป็นเพราะหนูเล็กไม่เศร้าเหมือนก่อนแล้วมั้ง พี่เลยรู้สึกดี” “ไม่คะ ไม่ใช่เพราะหนูเล็ก แต่เป็นเพราะเธอ... มนตรา...” “เกี่ยวอะไรกับมนตราด้วย” &ldq
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่ 39.
บทที่ 39.คุณดารา ดีแลนด์ นายผู้หญิงแห่งบ้านดีแลนด์กล่าวเสียงขุ่นที่ทุกคนดูจะวุ่นวายกับการดูแลตนมากเกินไป จนคนที่เคยทำอะไรต่อมิอะไรด้วยตัวเองเริ่มหงุดหงิดเพราะไม่คุ้นชินกับการปรนนิบัติแบบนี้แม้ว่าขาของนางจะใส่เฝือกอ่อนอยู่ก็เถอะ...“โธ่ คุณแม่ครับ ก็ทุกคนเขาเป็นห่วงกลัวว่าคุณแม่จะเป็นอะไรมาก ไม่ใช่สาวๆ แล้วนะครับคุณดารา”อัครวัฒน์กล่าวเย้ามารดายิ้มๆ ทำให้ คุณดารากับคุณอีริค สามีคู่ชีวิตหันมามองใบหน้าสะอาดสะอ้านแม้จะมีไรหนวดเขียวๆ จางๆ บนใบหน้าหล่อเหลาของลูกชายคนเล็กด้วยความงุนงง...“เอ่อ อะไรเหรอครับคุณแม่ คุณพ่อ มองหน้าผมเหมือนไม่เคยเห็น...”อัครวัฒน์ถามเก้อๆ เมื่อเห็นสายตาของบิดามารดาที่มองตนแต่แล้ว เงาร่างของใครบางคนที่เดินออกมาต้อนรับทำให้ทั้งคุณอีริคกับคุณดาราต้องหันไปมองหญิงสาวในชุดเรียบง่ายใบหน้าอ่อนใสราวเด็กสาวมัธยมปลายอย่างสงสัยแกมคาดหวัง...“สวัสดีค่ะคุณท่าน...”มนตรากล่าวพร้อมทั้งทำความเคารพบุคคลทั้งสองด้วยท่าทางอ่อนน้
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่ 40
บทที่ 40เสียงเข้มๆ ดังขึ้นด้านหลังทำให้คนที่กำลังนั่งลบข้อมูลในโทรศัพท์มือถือของตนอย่างคร่ำเคร่งสะดุ้งเฮือกแล้วรีบซ่อนมันไว้ใต้ที่นอนกลางเก่ากลางใหม่ของตน ตอนนี้เธอได้กลับมาพักอยู่ที่เรือนเล็กซึ่งเป็นบ้านพักคนงานแล้วเพื่อไม่ให้บิดามารดาของอัครวัฒน์สงสัยในความสัมพันธ์ของเธอกับเขา...“เปล่านะคะ เพราะท่านไม่ได้ถามอะไรมน”“แน่ใจเหรอ” ชายหนุ่มถามย้ำซึ่งมนตราก็พยักหน้าหงึกๆ แล้วรีบลุกขึ้นจากที่นอน ถอยห่างเขาไกลเป็นวาเลยทีเดียว และท่าทางของเธอก็ดูน่าขันนักในสายตาเขา เขารู้ว่าเธอกำลังทำอะไร เธอคงนึกว่าเขาไม่รู้ล่ะสิ...“ก็ดี... รู้สถานะตัวเองก็ดีแล้ว แล้วนั่นจะเบียดตัวให้ทะลุกำแพงไปเลยรึไง”“มนรู้ฐานะตัวเองดีเลยไม่อยากตีเสมอ หรืออยู่ใกล้เจ้านายมากไงคะ” เธอตอบเขาด้วยสีหน้าเรียบๆ แต่น้ำเสียงดื้อดึงจนรู้สึกได้อัควัฒน์ยิ้มในหน้าเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปหาเธอเสียเองในเมื่อเธออยากจะถอยห่างเขานี่ล่ะจะรุกประชิดเธอเอง แต่มนตราที่เฝ้าคอยระวังตัวอยู่แล้วก็รีบขยับตัวหมายจะหนีให้พ้นวงแขนและพัน
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่ 41.
บทที่ 41.ชายหนุ่มรีบถอดเสื้อเชิ้ตเนื้อดีกับกางเกงยีนยี่ห้อดังออกจากกายแกร่งอย่างเร็วไวก่อนจะเลื่อนกายลงคุกเข่ากับพื้นให้ใบหน้าหล่อเหลาเสมอกับดอกไม้สาวสดฉ่ำพรั่งพร้อมแล้วยกเรียวขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบนบ่าแกร่ง ชายหนุ่มจ้องมองดอกไม้สาวที่เบ่งบานเต็มสองตาคมแล้วลำคอเหมือนจะแห้งผากดั่งคนกระหายน้ำมาแรมปีขึ้นมาทันที และเขาไม่รอช้าที่จะดื่มกินน้ำบ่อน้อยตรงหน้าแน่ๆ“อ๊า อา... พะ พี่โดม ขา อู้ยยย ซี้ดดด...”มนตราครางเสียงแหลมจนแทบจะเป็นเสียงกรีดร้องเลยทีเดียวเมื่อลิ้นร้อนระอุแตะตวัดลงกับกลีบร่างสาวสั่นเทิ้มจนขาแทบจะยืนไม่อยู่ดีที่ว่ามันสามารถพักพิงกับบ่าแกร่งและผนังห้องที่แทบจะร้อนไหม้ด้วยเพลิงสวาทที่ลามเลีย หญิงสาวแอ่นสะโพกสาวเข้าหาปากเขาอย่างร้อนรนอยากให้เขาแนบชิดลึกล้ำมากกว่าที่เป็นอยู่มือเรียวก็บีบเฟ้นทรวงอกของตนเพื่อระบายความเสียวซ่านทั้งจิกลงบนบ่าแกร่งของเขาสลับกันไปมา กลิ่นเพศรสคละคลุ้งไปทั้งห้องกระตุ้นเร้าให้หัวใจหนุ่มสาวเตลิดลิ่ว...“โอว มนจ๋า แม่มดน้อย เธอนี่แม่มดชัดๆ” อัครวัฒน์ครางชิดดอกไม้สาวร่างงามเกร็งกระตุกเมื่อเขาส่งไปไป
Latest chapter
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่ 61. อวสาน
บทที่ 61. อวสาน “ไม่อยากนอนค่ะอยากทำอย่างอื่น..” มนตราบอกสามีเสียงพร่าเล็กน้อยแล้วเผยอกายขึ้นผลักเขานอนลงแทนที่ตนก่อนจะก้มลงไล้เลียยอดอกของเขาอย่างที่เขาทำกับเธอเมื่อครู่อัครวัฒน์ถึงกับครางเสียงดังเลยทีเดียว..“โอ้ว มนจ๋ามนที่รัก... ดีเหลือเกินเมียจ๋า...” อัครวัฒน์ครางกระเส่าเร่าร้อน กายแกร่งปวดหนึบไปด้วยความต้องการอยากจะโจนจ้วงเข้าสู่โพรงร่างสาว อัครวัฒน์ร้อนจนไม่อาจจะรีรอให้หล่อนเล่นเกมเหนือเขาได้ ชายหนุ่มผลักร่างเล็กลงนอนแทนที่ตนเปลี่ยนจากเกมรับเป็นเกมรุก มนตราหัวเราะเบาๆ อย่างถูกใจเมื่อเห็นแววตาและความพรั่งพร้อมของสามี อัครวัฒน์ก้มลงไปยังกึ่งกายสาวแล้วแตะแต้มริมฝีปากเลียไล้ไปทั้งกลีบกายสาวสดฉ่ำชุ่มชื้น...“อ๊า โอ้ววว... พี่โดมขา...” มนตราครางกระเส่าแล้วแอ่นหยัดสะโพกเข้าหาปากร้ายของเขาเร่าๆ ด้วยความเสียว ก่อนที่สะโพกมนจะเกร็งค้างกับปากและลิ้นของเขาเมื่อพุ่งทะยานไปสู่ความสุขสมอัครวัฒน์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วจับร่างเล็กให้ก้มก้งโค้งในท่าคลา
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่ 60.
บทที่ 60. มนตรามองสามีที่กำลังจูงมือลูกๆ มาหาตนในสวนผักปลอดสารพิษที่เธอกับลูกสาวฝาแฝดทั้งสองช่วยกันปลูก น้องมิ่งแก้ว กับ น้องมิ่งขวัญ ชอบกินผักซึ่งเธอพอใจมากที่เด็กๆ ชอบกินผัก ตอนนี้เด็กหญิงทั้งสองสี่ขวบแล้ว“คุณแม่ขา.. พวกเรามาแย้วววว..” เด็กหญิงหน้าตาน่ารักวิ่งมาหาผู้เป็นแม่จนผมเปียปลิวไสว มนตรากางแขนรอรับลูกสาวทั้งสองแล้วหอมแก้มแดงๆ ของสองสาวจอมซนหนักๆ อย่างรักใคร่และมันเขี้ยว“เหงื่อท่วมมาเชียวไปเล่นอะไรกันมาคะเนี่ย”“วิ่งจับผีเสื้อค่า แต่จับไม่ได้สักตัว” เด็กหญิงมิ่งขวัญตอบเจื้อยแจ้ว“ผีเสื้อบินเร็วๆๆ แบบนี้ค่า” เด็กหญิงมิ่งแก้วทำท่าบินๆ ให้ผู้เป็นแม่ดู“ผีเสื้อบินน่ารักจัง”“ช่ายค่า น่ารักเหมือนแก้วเหมือนขวัญ” เด็กหญิงทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกันแล้วกอดคอกันยิ้มแฉ่งให้บิดามารดาของตน“เซี้ยวจริงๆ เลยลูกพ่อ” อัครวัฒน์เดิน
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่ 59.
บทที่ 59.“เมื่อคืนมนฝันถึงคุณชลิตาด้วยค่ะ” มนตราบอกสามีซึ่งซบหน้าหอบกระเส่าอยู่กับอกอวบใหญ่ของตนหลังจากที่เพลงรักเร่าร้อนที่ไม่รู้ว่าเป็นรอบที่เท่าไหร่จบลง...แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ความรักที่พวกเขามีให้กันก็ยังคงฉ่ำหวานอยู่ตลอดเวลา ยิ่งตอนนี้ลูกๆ ไม่อยู่ขัดความสำราญพวกเขาก็ยิ่งรักกันเหนียวแน่นมากขึ้น เพราะน้องมิ่งแก้วกับน้องมิ่งขวัญในวัยสองขวบนั้นไปเที่ยวพักผ่อนที่ไร่ของคุณลุงเด่นคุณป้ายอดรักกับคุณปู่คุณย่าที่ยังคงแข็งแรงสดใส ซึ่งยินดีจะเลี้ยงดูหลานๆ เพื่อให้โอกาสลูกชายลูกสะใภ้คนดีได้อยู่ด้วยกันลำพังบ้างมนตรากับอัครวัฒน์นั้นต่างช่วยกันเลี้ยงดูลูกๆ ฝาแฝดทั้งสองด้วยกันมาตลอด ไม่ว่าจะไปไหนมาไหนพวกเขาก็จะยกกันไปทั้งครอบครัว มาดคุณโดมแฟมิลี่แมนจึงเป็นที่กล่าวขวัญและมนตราก็เป็นหญิงสาวที่ใครๆ ต่างก็อิจฉาในความโชคดีของเธอที่ได้สามีที่ดีแสนน่ารักอย่างคุณโดม อัครวัฒน์ ดีแลนด์ คนนี้...“จริงเหรอ เหมือนพี่เลย พี่ก็ฝันว่าหนูเล็กมาเยี่ยม เธอดูมีความสุขมากทั้งที่พี่ไม่ได้ฝันถึงเธอมานานมากตั้งแต่เราแต่งงานกัน...”
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่58.
บทที่58.“แล้วแก้แค้นเธอสำเร็จไหมคะ...” มนตราถามล้อๆ พลางยิ้มพรายอย่างเจ้าเล่ห์...“ก็ไม่รู้สินะ รู้แต่ว่ามันทำให้พี่ได้ทั้งเมียและลูกมาพร้อมๆ กัน...”อัครวัฒน์ยิ้มกว้างพอๆ กับเธอที่ยิ้มไม่หุบ รอยยิ้มสดใสของมนตราดังมีมนต์ขลังที่ทำให้เขาถอนสายตาจากใบหน้านวลไม่ได้เลย ชายหนุ่มมองเธออย่างหลงใหลจนมนตรารู้สึกร้อนๆ หนาวๆ กับแววตาที่เริ่มจะพราวพรายของเขา“เราทานข้าวกันดีกว่าค่ะ มนอยากจะไปเดินเล่นในไร่...” หญิงสาวตัดบทและหาทางเอาตัวรอดจากเปลวเสน่หาของเขาไปก่อนในเช้านี้อัครวัฒน์รู้ทันความคิดเธอจึงคีบจมูกเล็กๆ นั้นเบาๆ อย่างมันเขี้ยวแล้วนั่งลงเคียงข้างกัน... หนุ่มสาวนั่งรับประทานอาหารเช้าด้วยกันและคุยกันด้วยความรักและเข้าใจ ความบาดหมางความแค้นเคืองขึ้งโกรธมลายหายไปจากใจของพวกเขาจนหมดสิ้นมีเพียงความรักอ่อนหวาน ที่โอบล้อมพวกเขาไว้ด้วยรักแท้ที่ต่างอภัยให้กันและกัน...หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันแล้วอัครวัฒน์ก็จดทะเบียนกับมนตราไว้ก่อนแล้วจัดงานแต่งงานใ
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่57.
บทที่57.พระมิ่งเมืองกล่าวด้วยน้ำเสียงเนิบนุ่มเต็มไปด้วยเมตตาธรรมซึ่งมนตราสัมผัสได้ น้ำตาแห่งความปลื้มปีติเอ่อล้นออกจากดวงตางามช้าๆ เธอไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือคนคนเดียวกันที่เคยทำร้ายเธออย่างเลือดเย็นมาก่อน...“ชีวิตคนเราไม่ได้ยืนยาวสักเท่าไหร่หรอกนะโยมน้องมน... อะไรที่ดีๆ ผ่านเข้ามาในชีวิตก็ควรจะคว้าไว้ โดยเฉพาะความสุขเพราะมันอาจจะอยู่กับเราไม่นาน หรือ เราอาจจะไม่ได้อยู่จนพบเจอมัน หากให้มิจฉาทิฐิบดบังจิตใจ... หลวงพี่จะบอกกล่าวเพียงเท่านี้...” มนตรารู้สึกเหมือนมีใครเขี่ยผงเล็กๆ ออกจากตาทั้งที่รู้แต่เธอกลับเขี่ยมันออกเองไม่ได้“ไหนแบมือมาสิโยมน้องมน...” หญิงสาวยื่นมือออกไปตามที่หลวงพี่บอก แล้วพระมิ่งเมืองก็วางของสิ่งหนึ่งลงบนมือของเธอด้วยการปล่อยให้มันตกลงมาเบาๆ มนตรามองของตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ“ฝากไปให้โยมโดมด้วย บอกว่าเป็นของขวัญจากหลวงพี่ให้เป็นของขวัญแต่งงาน... เจริญพร...”“สาธุค่ะหลวงพี่...” มนตราสาธุการด้วยความซาบซึ้งมองตามหลังพระมิ่งเมืองไปด้วยดวงใจที่เปี่ยมล้นด้วยควา
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่ 56.
บทที่ 56.“หากไม่ยุ่งกับเมียจะไปยุ่งกับใครล่ะครับ ไม่เอาไม่ทะเลาะกันนะ เดี๋ยวลูกเราจะหน้ายุ่ง...”“เมื่อไหร่คุณจะกลับไปคะ”“ทำไมน้องมนพูดแบบนี้ล่ะครับ เมียอยู่ที่ไหนผัวก็ต้องอยู่ที่นั่นสิครับ”“ฉันจำได้ว่าไม่เคยแต่งงานกับคุณนะคะ และเราก็ไม่ได้มีสถานะอะไรที่เกี่ยวข้องกันแล้ว แม้แต่แฟน หรือคนรัก เราก็ไม่เคยใช้มันร่วมกันมาก่อน...” คำพูดของเธอทำให้อัครวัฒน์สะอึกถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว...“พี่...”“พอเถอะค่ะ หากคุณจะทำทุกอย่างให้ฉันเพื่อไถ่โทษ หรือเพราะรู้สึกผิดที่หลอกใช้ฉันเพื่อนแก้แค้น เราจบสิ้นกันไปแล้ว ฉันยกโทษให้คุณ เราเป็นอิสระต่อกัน... ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ถือว่าเราให้โอกาสกันและกัน ให้อิสระกันและกัน ฉันอาจจะได้เจอผู้ชายสักคนที่รักฉันจริงและพร้อมจะดูแลฉันกับลูก คุณเองก็อาจจะเจอผู้หญิงดีๆ ที่เหมาะสมกับคุณทุกๆ ด้าน ผู้หญิงที่ไม่ใช่ลูกสาวพ่อบ้านกระจอกๆ อย่างฉัน...”มนตราตัดสินใจพูดออกมาเพื่อไม่ให้ตัวเองมีหวังอะไรลมๆ แล้ง
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่ 55.
บทที่ 55.อัครวัฒน์สะดุ้งตื่นด้วยอาการของคนที่หัวใจจดจ่ออยู่กับการ ตามหาลูกเมีย ชายหนุ่มรีบก้าวลงจากเตียงเพื่ออาบน้ำแต่งตัวออกไปตามหามนตราเหมือนเช่นทุกวัน แต่เสียงเตือนข้อความที่ดังเข้ามาทำให้เขารีบเปิดดูอย่างรวดเร็วด้วยความหวังเพราะทุกๆ วินาทีที่มีข้อความหรือเสียงแจ้งเตือนใดๆ เข้ามาในโทรศัพท์นั้นเสมือนความหวังอันสูงสุดของเขา... ข้อความนี้ก็เช่นกันและทันทีที่อัครวัฒน์ปิดดูข้อความในครั้งนี้ มือใหญ่ของเขาก็สั่นระริกด้วยความยินดี น้ำตาลูกผู้ชายรื้นเต็มสองดวงตาคม เขาไม่คิดเลยว่าเพียงภาพภาพเดียวบนหน้าจอสมาร์ตโฟนเครื่องหรูนี้จะมีอานุภาพยิ่งใหญ่เพียงนี้...“มนตรา... โอ... คุณพระ... ไม่น่าเชื่อ ไม่อยากจะเชื่อเลย...” อัครวัฒน์รีบแต่งตัวแล้วลงไปยังรถยนต์คันหรูพร้อมทั้งโทรศัพท์สั่งการลูกน้องคนสนิททันที เมื่อเจอหน้าบิดามารดาเขาก็รีบเข้าไปรายงานพวกท่านด้วยความตื่นเต้น...“ผมเจอมนแล้วครับคุณพ่อ คุณแม่ พี่เด่นเพิ่งส่งข้อความมาให้ผมเมื่อกี้นี้เอง เธออยู่ที่ไร่เวียงดารา ไร่ของคุณแม่นี่เอง... แต่ เอ๊ะ... นี่ทุกคนรู้มาตลอดเลยใช่ไหมครับว่ามนอ
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่ 54.
บทที่ 54.“อ้อ... เห็นเขาเป็นเมีย เป็นแม่ของลูกด้วยเหรอ...”“คุณแม่ครับ ผมสำนึกผิดแล้วนะครับ และพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้น้องมนรู้ว่าผมรู้สึกผิดจริงๆ”“แล้วยังไงอีกล่ะ”“ก็ผมรักเขา ผมรักน้องมน รักมาตั้งนานแล้วด้วย...”แล้วเขาก็บอกให้มารดาได้รับรู้ว่าเขารักมนตรามากแค่ไหน แต่มันจะมีประโยชน์อะไรในตอนนี้เมื่อเธอไม่อยู่แล้ว...“โดมจะมาบอกแม่ทำไม ในเมื่อแม่ไม่ใช่หนูมน แล้วตอนนี้แม่ก็คิดว่าหนูมนคงกลับบ้านนอกไปแล้วก็ได้”“แม่คิดว่าน้องมนเขาจะไปไหนครับ”“ก็อาจจะกลับไปบ้านเกิดของพ่อเขาก็ได้มั้งลูก...” คุณดาราทำท่าเศร้าแล้วพูดต่อ“เฮ้อ... ถึงว่าหนูมนมีท่าทางแปลกๆ เมื่อวาน แล้วก็ยังบอกแม่ว่าจะกลับไปบ้านเกิดของนายมิ่ง โดมคิดดูนะ ลูกสะใภ้ของแม่ไม่มีใครไปตกระกำลำบากหอบลูกหอบเต้าไปบ้านนอกที่กันดารขนาดนั้น นี่หากหนูมนไปที่บ้านเกิดนายมิ่งจริงๆ แม่ล่ะหวั่นใจว่าหนูมนอาจจะแท้งกลางทางได้... โธ่ หนูมนของแม่...” คุณดาราทำที
มนต์เสน่หาซาตานเถื่อน บทที่ 53.
บทที่ 53.“นั่นสิคะ น้องล่ะทึ่งหนูมนจริงๆ เธอใจเด็ดมากที่กล้าทำขนาดนั้น ลูกชายคุณพี่นี่โดนน้อยไปไหมคะ”“โธ่... นี่ไม่มีใครสงสารโดมบ้างหรือคะ ถึงรักจะเข้าข้างน้องมนแต่รักก็สงสารโดมนะคะคุณแม่”“ไอ้สงสารก็สงสารจ้ะ แต่รักดูสิ จนป่านนี้แล้วโดมบอกหนูมนสักคำหรือยังว่ารู้สึกยังไงกับเขาน่ะ หืม... คนท่ามากปากหนักนี่มันต้องเอาให้เจ็บ ดูสิ... จนหนูมนป่องขนาดนี้แล้วจะพูดอะไรมากกว่านี้สักคำก็ไม่มีไม่รู้ท่าเยอะเหมือนใคร...”คุณดาราหันมาค้อนสามีอย่างหมั่นไส้จนคุณอีริคเองก็พลอยเสียวสันหลังไปด้วย จึงได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ ให้ภรรยาที่รัก“แหม น้องล่ะก็ มาลงที่พี่ทุกทีเลย”“ก็มันจริงนี่คะ สงสัยเราต้องงัดไม้ตายมาใช้แล้วล่ะค่ะ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวหลานเราแย่กันพอดี”“จริงค่ะคุณแม่ น้องมนเองก็ร้องไห้หนักมาก น่าสงสารออกค่ะ”“ที่แม่ทำไปก็เพื่อเราทุกคนนะจ๊ะหนูรัก แม่น่ะรักลูกๆ ทุกคนและอยากให้พวกเรามีความสุขกันเสียที” คุณดารากล่าวพลางลูบเรือนผมสลวยของส
