MasukShare
บทที่ 9
Terakhir Diperbarui:
2024-12-15 21:33:00
Bab terkait
ภรรยาในนาม บทที่ 10
[โรงแรมกัลยา]"ใครมาขอพบนะ?" กัลยาได้ยินเลขาเข้ามารายงาน ถึงกับถามซ้ำอีกครั้ง เพราะคิดว่าตัวเองฟังผิด"เซลล์ขายรถนำเข้าค่ะ ตอนนี้รออยู่หน้าห้องแล้วค่ะ""เซลล์ขายรถนำเข้า มาหาฉันทำไม""ไม่ทราบเหมือนกันค่ะบอกว่าจะมาเก็บเงิน""มาเก็บเงิน??""มีอะไรครับ" สันติก็ฟังอยู่ว่าภรรยาพูดกับใคร เขาก็เลยเดินมาที่ห้องของเธอ ซึ่งตอนนี้ประตูบานนั้นได้ถูกเอาออก ทั้งคู่ไม่มีประตูขวางกั้นกันอีกแล้ว"กัลก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ" กัลยาก็เลยสั่งให้เลขา บอกให้คนนั้นเข้ามาได้"สวัสดีครับ ผมมาเก็บเงิน""เงินอะไรคะ?""คุณรชต อิสริยานนท์ สั่งรถนำเข้าจากบริษัทของเรา และตอนนี้รถก็ได้มาถึงแล้ว""อะไรนะคะ?!" นี่เราชะตาใกล้ขาดแล้วหรือนี่ ไอ้หลานคนนี้มันฉลาดมากที่ให้มาเก็บเงินกับป้าเพราะนั่นหมายถึงว่าป้าเป็นคนซื้อให้ แสดงว่าอนุญาตให้ขับได้"รถอะไรเหรอคุณ สันติเห็นสีหน้าภรรยาดูไม่ค่อยดี"ก็ฉันหลงกลรชตน่ะสิคะ""หลงกลยังไงครับ""คุณอย่ารู้เลยค่ะ" เพราะเรื่องนี้สัญญากันไว้แล้วว่าจะรู้กันแค่สามคน"เชิญคุณไปพบผมที่ห้องนั้นดีกว่าครับ" ในเมื่อเธอไม่อยากจะบอก สันติก็เลยไม่ถามอีก เขาหันไปพูดกับคนที่มาเรียกเก็บเงิน"คุณจะทำอะไรคะ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 11
"กรี๊ดดดดด!!" เสียงกรีดร้องของหญิงที่นั่งอยู่ด้านหลังมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ ที่ใครเห็นก็ต้องอิจฉา แต่กับเธอแล้วมันคือนรกดีๆ นี่เอง ถ้าพลาดแม้แต่นิดเดียว นั่นหมายถึงชีวิตของเธอเลย เพราะถึงแม้จะไม่ตาย ก็คงนอนเป็นผู้ป่วยติดเตียง "จอดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!" พอคิดมาถึงตรงนี้แล้ว น้ำหนาวก็ไม่เอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงอีกต่อไป"อะไรของเธอนักหนา ช่วยอยู่นิ่งๆ ให้มีสมาธิลองเครื่องหน่อยได้ไหม" ขณะที่หันกลับมาพูด เขาก็ยังคงบิดคันเร่งต่อ จนน้ำหนาวต้องได้หลับตากัดฟัน กอดเอวเขาแน่นกว่าเดิมมอเตอร์ไซค์คันสวยได้จอดลงในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง"สุดยอดไปเลยว่ะ..อ้าวเฮ้ยนั่นเธอจะไปไหน" เมื่อเห็นว่าคนที่นั่งซ้อนท้ายอยู่ ส่งหมวกกันน็อคคืนมาให้แล้วก็เดินหน้าบึ้งจากไป เขาถึงกลับมองซ้ายมองขวา เพราะอายสายตาที่คนมองมา"ไปตายเอาดาบหน้า" หญิงสาวตอบโดยที่ไม่หันกลับมาเลยด้วยซ้ำ"เอ้าาแม่นี่" รชตเชื่อว่ามีผู้หญิงอีกหลายคนต้องการนั่งตรงนี้ เธอได้สิทธิ์นั้นคนแรกเลยนะ แต่ดูเหมือนว่าเธอไม่ภูมิใจเลย"กลับมาขึ้นรถ" เขาค่อยๆ ขับรถตามเธอไป ทีแรกว่าจะจอดเพื่อเติมน้ำมัน แต่ถ้าเติมคงตามไม่ทันแน่"เชิญนายไปคนเดียวเถอะย่ะ!!""นี่ฉันเป็นรุ่นพี่เธอ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 12
แต่ละกลุ่มวัตถุดิบและอุปกรณ์ ไม่ได้เหมือนกัน พอเห็นวัตถุดิบที่ต้องใช้ทำอาหาร และอุปกรณ์กับเครื่องครัวแล้วเพื่อนในกลุ่มของน้ำหนาวถึงกับมองหน้ากัน"เอาไงต่อดีล่ะทีนี้" เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยพูดขึ้น"ฉันว่าเราต้องถูกแกล้งแน่เลย" เพื่อนอีกคนก็ได้พูดตาม"จะเพราะใครล่ะที่ทำเป็นเก่ง ไปท้าทายรุ่นพี่แบบนั้น" และตอนนี้เสียงเริ่มแตกออกเป็นสองฝ่าย"ยังไงเราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้วไม่ต้องพูดมากน่า" แดงคือผู้ชายคนเดียวในกลุ่มนี้"เขานึกยังไงให้มาแค่ปลาตัวเดียว แล้วนี่เครื่องปรุงอะไรเนี่ย" หลายคนเริ่มจะซีเรียส และเสียดายไม่น่ามาเข้ากลุ่มนี้เลย"เธอดูกลุ่มอื่นสิข้าวฟ่าง" ไข่ตุ๋นกระซิบพูดกับข้าวฟ่าง"ฉันเห็นแล้ว เราไม่รอดหรอก" แค่มองก็รู้แล้วว่ารุ่นพี่คงไม่พอใจ เรื่องที่น้ำหนาวไปต่อปากต่อคำ แถมยังทำเป็นเก่งใส่อีก"ไม่ต้องกลัวหรอกในเมื่อเขามีปลามาให้..เราก็ทำแค่ปลา" น้ำหนาวมองดูสิ่งที่ได้มา ว่าเธอจะดัดแปลงทำอะไรได้บ้าง"มึงเล่นแรงไปหรือเปล่าวะ" แต๊งกิ้วถามรชตที่ดูจะทำหน้าพึงพอใจเหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะรอไว้ก่อนแล้ว"สมน้ำหน้าแล้ว..ทำเป็นอวดเก่ง" แต่คนที่ตอบกลับเป็นนาเดีย และตอนนี้นาเดียก็สบายใจขึ้นมาก ที่อยู่ดี
Terakhir Diperbarui : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 13
"ผมขอประกาศผลการแข่งขันทำอาหารในวันนี้นะครับ" คนที่ประกาศผลในครั้งนี้ก็คือรชตประธานรุ่นพี่ "ผลการลงคะแนนเสียงเป็นเอกฉันท์ อาจารย์ทั้งหมด 8 ท่าน รวมทั้งกลุ่มรุ่นพี่อีก 1 เทคะแนนเสียงไปให้กับ....."ทุกคนต่างก็ตั้งใจฟัง และลุ้นแบบใจจดใจจ่อ เพราะไม่มีใครได้ชิมอาหารของใครนอกจากคณะกรรมการ"คนที่ชนะเลิศในวันนี้ก็คือ...คือคนที่ทำสเต็กปลาครับ"สิ้นเสียงประกาศกลุ่มของน้ำหนาวต่างก็ดีใจกระโดดโลดเต้นกอดกัน เพราะไม่คิดว่ากลุ่มที่ไม่มีอะไรพร้อมสักอย่างจะคว้ารางวัลที่ 1 มาได้"ไม่มีรางวัลที่ 2 ที่ 3 หรือครับรุ่นพี่" เพราะถ้ามีการแข่งขันก็ต้องมีรางวัลรอง กลุ่มอื่นก็เลยทวงรางวัลที่ 2 ที่ 3"ขอโทษด้วยครับ 9 เสียงของคณะกรรมการได้เทคะแนนให้กับสเต็กปลา" เขาก็เลยไม่รู้ว่า ที่ 2 ที่ 3 จะเป็นของกลุ่มไหน เพราะไม่มีคะแนนเหลือให้เลย"อะไรจะอร่อยขนาดนั้น ไหนขอชิมดูหน่อยซิ" เพื่อนกลุ่มข้างๆ ก็เลยเดินมาตักชิมดูบ้าง "อืมม..""เป็นยังไงบ้าง" เพื่อนในกลุ่มของคนที่มาชิมถามออกไปทันทีคนที่ชิมตอบเพื่อนเบาๆ ว่า "สงสัยเธอมีพ่อเป็นเชฟระดับโลก"ถ้าให้แข่งเรื่องอื่นน้ำหนาวคงสู้ไม่ได้ แต่แข่งเรื่องทำอาหาร ถ้าไม่ใช่เชฟที่ชำนาญด
Terakhir Diperbarui : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 14
"พี่มาทำอะไร""มาหาคุณป้า แล้วนี่เราเพิ่งกลับเหรอ" ขณะที่รชตเดินออกมาจากบ้านของกัลยาก็เจอเข้ากับใครบางคน"อืม""ไปเหลวไหลที่ไหนมาล่ะ""ทำตัวเป็นพ่อผมอีกคนแล้ว""เกียร์! เราทำตัวให้ดีกว่านี้หน่อยสิ สงสารคุณป้าบ้าง""ถ้าไม่มีผม ก็ยังมีพี่อยู่นี่""พี่ไม่พูดกับเราแล้ว โตจนหมาเลียตูดไม่ถึง ยังจะมาคิดเล็กคิดน้อยอีก" ก่อนที่จะทะเลาะกับเกียร์ลูกพี่ลูกน้อง รชตก็เลยรีบเดินกลับไปที่บ้านก่อน"กลับมาแล้วเหรอลูก" พอเกียร์เดินเข้าบ้าน กัลยาซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิมก็ได้เอ่ยถามลูกชายคนเดียว ..ใช่แล้วเกียร์คือลูกของกัลยากับสันติ"ก็เห็นอยู่นี่ครับว่าผมกลับมา""แล้วคุณปู่คุณย่าเป็นยังไงบ้าง" กัลยาไม่ค่อยอยากจะถือสาลูกชาย เกียร์เป็นคนที่ติดปู่ติดย่ามาก แทบจะขลุกอยู่ที่ร้านขายของชำเลยก็ว่าได้"ผมแค่มาเอาของเดี๋ยวก็จะกลับไปหาปู่กับย่าแล้ว" ว่าแล้วเกียร์ก็ขึ้นไปชั้นบน"ลูกมาเหรอคุณ" สันติที่กำลังเตรียมของว่างให้ภรรยาอยู่ เมื่อได้ยินเสียงลูกชายก็เลยออกมาถามดู"บอกว่ามาเอาของค่ะ แล้วก็จะกลับไปนอนกับคุณปู่คุณย่าอีก""คุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม" สันติหายห่วงไปเปลาะหนึ่ง ไม่ค่อยเป็นห่วงพ่อกับแม่เท่าไรเพราะมีหลานชายอยู
Terakhir Diperbarui : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 15
"เธอเป็นอะไรกันแน่" หลังจากที่เข้ามานั่งในห้องเรียนได้นานพอสมควร ข้าวฟ่างก็ยังเห็นว่าน้ำหนาวมีสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก"บอกว่าเปล่าไง""แทนที่จะดีใจที่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน""ใช่ๆ แถมไม่ต้องได้ออกเงินสักบาท" ไข่ตุ๋นก็เป็นอีกคนที่สังเกตแต่น้ำหนาวก็ยังคงมัวใช้ความคิด ไม่สนใจคำพูดของเพื่อนเท่าไร ..ต้องใช่แน่ๆ คิดยังไงก็ใช่ เพราะโรงแรมของพ่อเป็นโรงแรมในเครือป้ากัลยา ..ไอ้ขี้เก๊กคงจะอ้อนป้า เหมือนอ้อนอยากจะได้มอเตอร์ไซค์แน่เลย ฉันจะทำยังไงล่ะทีนี้ ไม่น่าเลยเราพอถึงเวลากลับบ้าน รุ่นน้องคณะบริหารธุรกิจ ต่างก็รีบกลับบ้านไปเตรียมเสื้อผ้าข้าวของ แต่ที่จริงบางคนก็เตรียมไว้แล้ว เพราะรู้ดียังไงก็ต้องได้ไปเที่ยวในวันหยุดนี้"หึ! แสบนักนะแม่คุณ" รชตมองตามหลังหญิงสาวที่เดินไปขึ้นลิฟต์ของคอนโด ซึ่งเธอไม่เห็นว่าเขาเอามอเตอร์ไซค์มาเปลี่ยนรถเก๋ง โชคดีที่คอนโดอยู่ไม่ไกลมหาวิทยาลัย พอเปลี่ยนรถได้รชตก็ขับกลับบ้าน ที่จริงถ้าไม่ติดที่แพ้เธอ วันหยุดนี้พวกเขานัดกันไปซิ่งรถเวลาผ่านล่วงเลยไปจนถึงเช้ามืดของวันใหม่ ..น้ำหนาวเตรียมตัวเสร็จก็ลงมาเรียกแท็กซี่รถทัวร์จะออกจากมหาวิทยาลัยตอนตีห้าทุกคนก็เลยต้องได้รีบมารวม
Terakhir Diperbarui : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 16
"มีอะไรเหรอครับคุณน้า" รชตเห็นว่าอิฐจ้องมองตรงนั้นแบบสงสัย ก็เลยมองตามไปดูบ้าง"เปล่าหรอก เดี๋ยวน้าจะให้ คนพาไปดูห้องพักที่ริมทะเลนะ""กรี๊ดดด เราได้ห้องพักที่ริมทะเลด้วยเหรอ" รุ่นน้องหลายคนต่างก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่โรงแรมแห่งนี้มีสองโซน โซนโรงแรมใหญ่จะมีทั้งหมด 20 ชั้นได้ แต่อีกโซนเป็นแบบรีสอร์ท ทอดยาวไปตามความยาวของทะเล เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวในหลายรูปแบบแต่ละห้องรองรับได้หลายคนพอสมควร รุ่นพี่ก็เลยจัดห้องให้ผู้หญิงและผู้ชายตามความเหมาะสม"ทำไมนายไม่พาพวกเรามาเที่ยวที่นี่บ้างวะ บรรยากาศโคตรดีเลย" แต๊งกิ้วถามรชต เพราะพวกเขาก็คบกันมาตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยปีแรกแล้ว"เออน่า เดี๋ยวพามาเที่ยวอีก" เขาเพิ่งจำได้ว่าตอนเล็กเคยมากับป้ากัลยา แต่ที่จริงก็ลืมไปแล้วแหละ เพราะเขาได้ไปเที่ยวหลายที่มาก ไม่ว่าจะต่างประเทศหรือในประเทศ ก็เลยไม่ได้อยู่ในความทรงจำเท่าไร"พวกมึงช่วยไปดูรุ่นน้องหน่อยนะ และก็บอกด้วยว่าห้ามลงเล่นน้ำลึกเด็ดขาด""ได้เลยครับท่านประธาน" ทั้งแต๊งกิ้วและเต้าหู้ต่างก็รับอาสาเรื่องนี้ เพราะรุ่นน้องแต่ละคนเตรียมบิกินี่กันมาเพียบเลย"แล้วมึงไม่ออกไปเหรอวะ" คอปเตอร์เห็นว่ารชตเดินไปทิ้งตั
Terakhir Diperbarui : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 17
"เธอ!!" รชตรีบมุดน้ำลงไปดูว่าตอนนี้เธออยู่ไหน เพราะอยู่ดีๆ ก็จมหายลงไปในทะเลพอมุดลงไปได้ไม่นานน้ำหนาวก็โผล่ขึ้นมา "อ้าวไอ้ขี้เก๊กหายไปไหนแล้ว??" ..ตายแล้วเราทำอะไรลงไปเนี่ย น้ำหนาวก็เลยมุดลงไปดูว่าตอนนี้เขาอยู่ตรงไหน พอเธอมุดเขาก็โผล่ขึ้นมา"เธอ!! น้ำหนาว!!" เขายิ่งตกใจไปกันใหญ่ เพราะถ้านับเวลาตั้งแต่ตอนที่เขามุดแล้วโผล่ขึ้นมาก็นานมากแล้วสำหรับคนที่จมน้ำ ชายหนุ่มก็เลยรีบมุดลงไปอีกครั้งพร้อมกับควานหา แล้วทีนี้เขาก็คว้าร่างของเธอไว้ได้"อือ!!" น้ำหนาวตกใจเพราะกำลังจะโผล่ขึ้นมา แต่ถูกดึงลงไปในน้ำก่อนขณะที่คนตัวเล็กพยายามดิ้นให้หลุดอยู่นั้น ขาของเธอก็เกิดเป็นตะคริวโดยที่ทั้งสองยังอยู่ใต้น้ำรชตพยายามจะพาเธอโผล่พ้นผิวน้ำขึ้นมา แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ไหว เขาก็เลยแนบริมฝีปาก เพื่อที่จะส่งออกซิเจนจากลมหายใจของตัวเองไปให้กับเธอ"อื้มมมม!!" น้ำหนาวตกใจมากสองขาเรียวยกขึ้นมา แนบต้นขาของอีกฝ่ายพร้อมใช้แรงถีบเพื่อให้เขาปล่อยร่างของเธอออกร่างของรชตกระเด็นตามแรงที่เธอใช้ มันคือวิชาป้องกันตัวในน้ำ เผื่อมีใครมาจู่โจม ครูสอนว่ายน้ำได้สอนเทคนิคบางส่วนไว้ให้"นาย?!" ตอนนี้กลับกลายเป็นว่ารชตจมหายไปส่วนทางด
Terakhir Diperbarui : 2024-12-15
Bab terbaru
ภรรยาในนาม บทที่ 122 ตอนจบ
เช้าวันต่อมา.."ขอบพระคุณคุณปู่คุณย่ามากนะคะ""ถ้าอยากมาค้างที่นี่ก็มาได้ตลอดเวลาเลยนะ ปู่กับย่ายินดีต้อนรับเสมอ""ขอบคุณมากเลยนะครับ ส่วนเรื่องประตู เดี๋ยวผมจะให้ช่างมาดูให้""ไม่เป็นไรหรอก แค่เปลี่ยนลูกบิดเฉยๆ ก็ใช้งานได้เหมือนเดิมแล้ว""ให้ช่างมาดูดีกว่าค่ะคุณปู่" รักนรินทร์เกรงใจ มาขออาศัยอยู่บ้านท่านแท้ๆ ยังมาทำของท่านเสียหายอีก"ถ้างั้นก็เอาที่พวกเราสบายใจเลยแล้วกัน เดินทางปลอดภัยนะลูก""ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ทั้งสองไหว้ร่ำลาพวกท่านแล้วก็ออกมา[บ้านภูมิฐาน]ชายหนุ่มพาเธอกลับมาที่บ้านก่อน เพื่อจะมาเปลี่ยนเสื้อผ้าพอมาถึงก็เจอพ่อกับแม่ของเขาอยู่ที่บ้านพอดี"คุณพ่อจะออกไปไหนหรือครับ" เดินเข้ามาก็เห็นผู้เป็นพ่อกำลังจะออกจากบ้าน"ก็เข้าบริษัทน่ะสิ ที่บริษัทโทรมาบอกว่าตามตัวผู้บริหารไม่เจอ""ขอโทษครับ เดี๋ยวผมเข้าไปเอง แต่ขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ" เขามัวแต่ยุ่งตามหาเธออยู่ ก็เลยปล่อยปละละเลยเรื่องบริษัทไป"ฉันรออยู่ข้างล่างได้ค่ะ" หญิงสาวชักมือออกเมื่อเขายื่นมาจะจูงเธอขึ้นไปด้วย"จะรออยู่ข้างล่างทำไม..ไม่อาบน้ำก่อนหรือไง""คุณก็ไปอาบเองสิ""ไปด้วยกัน แล้วก็เข้าบริษัทด้วยกัน""ฉ
ภรรยาในนาม บทที่ 121
"ใครเขาจะให้คุณนอนด้วย" หญิงสาวรีบเก็บของบนโต๊ะอาหาร พอเก็บเสร็จก็เดินไปที่ประตูบ้าน "คุณกลับไปเลยนะ ฉันจะล็อกบ้านแล้ว""บอกแล้วไงว่าจะนอนที่นี่ด้วย""แต่นี่มันไม่ใช่บ้านฉันนะ""งั้นก็กลับบ้านสิ""ไม่"จากที่ยืนกอดอกพิงผนังอยู่ชายหนุ่มก็ก้าวเดินไปที่บันได"นี่คุณ!" รักนรินทร์รีบหันไปล็อกบ้านไว้แล้วก็เดินตามเขาขึ้นมา"คุณพักอยู่ห้องไหน""ไม่บอก"ไม่บอกก็ไม่เห็นจะยาก เพราะชั้นบนมีห้องนอนแค่สองห้อง ภูมิฐานเดินไปหน้าห้องนอนหนึ่งในสองนั้น"คุณภูมิหยุดเดี๋ยวนี้นะ!" รักนรินทร์รีบเดินเข้าไปรั้งตัวเขาไว้ก่อนที่จะเปิดประตูห้องนั้น "นี่มันห้องของคุณปู่คุณย่า""คุณก็ไม่บอกแต่ทีแรก" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เอื้อมไปเปิดอีกห้องที่อยู่ข้างกัน หญิงสาวก็เลยรีบตามเข้าไป"ก็ได้แต่ฉันให้คุณค้างแค่คืนนี้คืนเดียวนะ"เขาไม่ตอบ..ให้พ้นคืนนี้ไปก่อนแล้วกัน ถ้ายังรับไหวอยู่ภูมิฐานเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็เข้าห้องน้ำ ทำเหมือนบ้านของตัวเองยังไงยังงั้นรักนรินทร์ได้แต่ยืนทำหน้าบูดบึ้งใส่ แต่หัวใจกลับเต้นแรงสวนทางกับสิ่งที่แสดงออกมาเพียงไม่นานภูมิฐานก็ออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เลยเข้าไปใช้ต่อพรึบ! "กรี๊ดด" หญิงสาวที่กำลังอา
ภรรยาในนาม บทที่ 120
[คอนโด]เพียงไม่นานรถของภูมิฐานก็มาถึงคอนโด ชายหนุ่มลงจากรถได้ก็รีบตรงขึ้นไปก๊อก ก๊อกแกร็ก! แกร็ก!! เขาไม่มีคีย์การ์ดของห้องนี้ ก็เลยต้องได้เคาะประตูแล้วลองเปิด แต่ข้างในก็ยังเงียบอยู่"รักนรินทร์..คุณมาถึงหรือยังเปิดประตูให้ผมหน่อย" ขณะที่เรียกเขาก็ยังคงเคาะประตู แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆชายหนุ่มเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเธอ หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังคงเหมือนเดิม[ร้านขายของชำ]"ผมก็ได้ยินคุณแม่บอกว่า ได้ฤกษ์ยามแล้วไม่ใช่หรือครับพี่" เมื่อเกียร์เห็นพี่สาวมาหา ด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง ก็เลยถามเอาความจริง"สงสัยเขาจะยังไม่พร้อม""พี่จะไปสนใจอะไร" เกียร์ของขึ้นทันทีเมื่อได้ยินว่าฝ่ายชายไม่พร้อมที่จะแต่งงานกับพี่สาว"เรื่องนี้เราอย่าไปพูดให้ใครฟังนะ" ที่รักนรินทร์ต้องเล่าให้เกียร์ฟังก็เพราะอยากจะมาขออาศัยอยู่ที่นี่ก่อน ในระหว่างที่รอให้เขาตัดสินใจ พอคิดแล้วดูเหมือนไม่มีค่า ต้องให้ผู้ชายตัดสินใจว่าอยากจะแต่งงานด้วยไหม"ถ้างั้นพี่ก็ค้างที่ห้องผมเลยแล้วกัน..เพราะผมต้องกลับไปค้างที่บ้านของคุณแม่" ข้าวฟ่างไม่ได้มาด้วย เกียร์แค่แวะมาดูร้านช่วยปู่กับย่า"แล้วคุณปู่คุณย่าของเกียร์จะไม่ว่าพี่เหรอ""
ภรรยาในนาม บทที่ 119
"ปล่อยค่ะนี่มันห้องทำงานนะ" พอเป็นอิสระหญิงสาวก็รีบห้ามปรามกลัวว่าเขาจะเลยเถิด"คุณทำเสน่ห์ใส่ผมหรือเปล่าเนี่ย" ยอมรับว่าไม่เป็นอันทำการทำงานเลย เพราะตั้งแต่ได้สัมผัสร่างกายของเธอมา เขาก็โหยหาเธอโดยตลอด"ทำเสน่ห์? อะไรคือทำเสน่ห์คะ" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเธอเติบโตที่ต่างประเทศ เรื่องแบบนี้ที่นั่นเขาไม่เชื่อกันอยู่แล้ว และไม่มีใครพูดถึง แม้แต่พ่อและแม่ สื่อโซเชียลก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่สนใจ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี"ผมแค่ล้อเล่น มันเป็นเสน่ห์จากตัวคุณเอง""คุณรักฉันจริงเหรอ" รักนรินทร์ถามอีกครั้ง เพราะคิดว่าเขาคงอยากจะพูดแค่ต่อหน้าผู้ใหญ่"รักสิ ผมรักคุณ ว่าแต่คุณคิดยังไงกับผม""คิดยังไง?" ใช่แล้วเราคิดยังไงกับเขากันแน่ แต่พอได้ยินเขาบอกรักทำไมถึงดีใจมาก ดีใจจนห้ามน้ำตาของตัวเองไม่ได้"ผมไม่ได้บังคับให้คุณพูดหรอก เรื่องแบบนี้ต้องพูดออกมาจากใจ เหมือนที่ผมบอกคุณไง""คุณพูดจากใจจริงหรือคะ" ก็มันยากที่จะเชื่อนี่ วันนั้นยังทำเหมือนไม่ชอบหน้าเธออยู่เลย"ถ้าพูดแล้วคุณยังไม่เชื่อ งั้นผมทำให้คุณเชื่อเลยแล้วกัน""ทำอะไรคะ"คนตัวโตเดินมาที่ประตู แล้วก็จัดการล็อกมันไว้ แถมไม่ได้ล็อกแค่ลูกบิด เขายังล็อกก
ภรรยาในนาม บทที่ 118
"กระดาษอะไรแปะอยู่ด้านหลัง" รรินธรที่ยืนอยู่ห่างหน่อยมองไปเห็นตอนที่สามียกแพทเทิร์นขึ้นมาดูหมั่บ รักนรินทร์รีบดึงมันออกมา แล้วก็ขยำไว้ในมือ "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่เจ้านายเขียนโน้ตแก้งานไว้ค่ะ"ภูมิฐานมองที่มือของเธอแบบยิ้มๆ "คุณพ่อกับคุณแม่ทานข้าวมาหรือยังครับ" แล้วเขาก็หันมาชวนพวกท่านคุย"ยังไม่ได้ทานเลย ก็นัดทานข้าวกับพ่อเรานั่นแหละ ไม่รู้ป่านนี้มาหรือยัง""อ้าวหรือครับ พอดีเลยผมกำลังหิว ขอไปร่วมทานด้วยคนนะครับ"ในขณะนั้นโทรศัพท์ของคริสก็ได้ดังขึ้น และคนที่โทรมาก็คือภูสิษฐ์รับโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่งคริสก็หันมาหาภูมิฐาน"ถ้าจะไปทานด้วยกันก็ป่ะ ตอนนี้พ่อกับแม่เราอยู่ข้างล่างแล้ว" ว่าแล้วคริสก็เอื้อมไปจูงแขนภรรยาให้เดินตามมา ส่วนภูมิฐานก็รีบเดินนำหน้าไป เพื่อเปิดประตูห้องให้"แล้วเราไม่ไปเหรอลูก" รรินธรเห็นว่าลูกสาวไม่เดินตาม"ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวรักหาอะไรทานแถวโรงอาหารนี้ก็ได้"ภูมิฐานถึงกับหันกลับมามอง เพราะเขาเดินนำพวกท่านจะออกนอกห้องอยู่แล้ว..หน้าประตูลิฟต์.."ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีงานด่วน คงไปร่วมทานข้าวด้วยไม่ได้ เอาไว้โอกาสหน้านะครับคุณพ่อคุณแม่" เขาพูดในขณะที่ประตูลิฟต์กำลังเปิดอ
ภรรยาในนาม บทที่ 117
แกร็ก! แกร็ก!!"ทำไมประตูเปิดไม่ได้ล่ะคะคุณ หรือคีย์การ์ดใช้ไม่ได้แล้ว" คีย์การ์ดเคยเป็นของรรินธรสมัยที่พักอยู่ที่คอนโดนี้ ตอนนั้นเธอไม่ได้คืนให้กับคฑา แต่ก็ไม่ได้ทิ้งยังคงเก็บไว้เป็นอย่างดี"ก็เปิดได้อยู่นะ..แต่เหมือนถูกปิด" คริสใช้คีย์การ์ดเปิดอีกครั้งลองดู"ใครคะ" เสียงคนที่อยู่ด้านในดังออกมา เมื่อได้ยินว่าคนข้างนอกจะเปิดลองดูอีกครั้ง"อ้าวหนูยังไม่นอนเหรอลูก เปิดประตูให้พ่อกับแม่หน่อย" ที่ไม่เคาะเรียกเพราะกลัวจะรบกวนลูกสาว"แป๊บหนึ่งนะคะพ่อ"ที่คริสเปิดประตูเข้ามาไม่ได้ ก็เพราะตอนนั้นภูมิฐานอุ้มรักนรินทร์ยืนอยู่ใกล้ประตู พอได้ยินเสียงแกร๊กเท่านั้นแหละเขาก็รีบใช้มือดันประตูปิดไว้เหมือนเดิม ด้านในมันก็เลยล็อกอีกที ..และตอนนี้ทั้งสองกำลังมัววุ่นใส่เสื้อผ้ากันอยู่แกร็ก~"อ้าวนี่หนูยังไม่อาบน้ำเลยเหรอลูก แม่นึกว่าหนูหลับไปแล้วเสียอีก""ยังค่ะมัวเคลียร์งานอยู่" โกหกแม่จะบาปไหมเรา"ถ้างั้นหนูก็ไปทำงานต่อเถอะลูก ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่หรอก""คุณพ่อจะทำอะไรคะ" รักนรินทร์เห็นพ่อกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องนอน"หนูจะให้พ่อกับแม่นอนห้องไหนล่ะ" คริสถึงกับตกใจแล้วหันกลับมาถามลูกสาว"อีกห้องค่ะพ่อ"
ภรรยาในนาม บทที่ 116
[ร้านอาหารหรู]"ว่าไงเสือ""ใครเสือ เรียกให้ถูกหน่อยสิ" ดวงตาภูสิษฐ์ กรอกมองไปดูภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ ถ้าจำกันได้สมัยก่อนภูสิษฐ์ก็ไม่ใช่เบาๆ และคนที่กล้าเรียกเขาว่าเสือก็คือ.. "นายก็ไม่เบาเหมือนกันแหละไอ้คุณคริส"ใช่แล้วคนที่คริสมาทานข้าวด้วยก็คือภูสิษฐ์ ทั้งสองรู้จักกันที่ต่างประเทศ หลายสิบปีผ่านมาแล้ว"อุ๊ย" เมื่อได้ยินเพื่อนเอาคืนคริสก็ได้มองมาที่ภรรยาบ้าง พอเห็นสายตาพิฆาตแล้วถึงกับเสียวสันหลังวูบ"แล้วเมื่อไรเด็กๆ จะมากันเนี่ย" สามีทั้งสองยกนาฬิกาขึ้นมาและพูดพร้อมกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย"ไม่มีพิรุธเลยนะคะ""แหะๆ เมียจ๋าา อย่าไปเชื่อไอ้ภูมันเลย""นั่นไงมาแล้ว" เหมือนกรรมการตีระฆังเพื่อพักยก เมื่อเห็นภูมิฐานเดินเข้ามาพอมองเห็นแล้วว่าพ่อกับแม่นั่งอยู่โต๊ะไหนภูมิฐานก็เดินตรงเข้ามา สายตาคมมองดูชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน"สวัสดีครับ" เขายังไม่รู้หรอกว่าทั้งสองท่านเป็นใครแต่ด้วยมารยาทพอมาถึงก็ยกมือไหว้"หล่อกว่าพ่อเยอะเลยนะเนี่ย" คริสพูดพร้อมกับรับไหว้"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มมองไปที่พ่อ เพื่ออยากจะถามว่าเพื่อนของท่านทำไมเขาถึงไม่รู้จัก"เพื่อนพ่อเพิ่งเดินทางมาจากต่างปร
ภรรยาในนาม บทที่ 115
ภูมิฐานรีบตามออกมา คิดว่าที่เธอรีบออกไปคงเพราะเรื่องดินสอแท่งนั้นแน่แกร็ก! ประตูห้องประชุมถูกเปิดเข้าไปแบบถือวิสาสะ รักนรินทร์คิดว่าไอรยาคงยังอยู่ในห้องประชุมเพราะต้องได้คุยเรื่องแบบต่อทุกคนที่ยังอยู่ในห้องประชุมต่างก็หันมองมาที่ประตู"ฉันได้ยินท่านประธานบอกว่าคุณได้ดินสอด้ามนี้ที่ถังขยะ" รักนรินทร์เดินตรงเข้าไปแล้ววางดินสอลงตรงหน้าของไอรยา"ค่ะ" ไอรยาตอบรับเมื่อเห็นว่าภูมิฐานเดินตามเข้ามาด้วย"ถังไหนคะ""เออ..ถัง? ถังไหนแล้วทำไมคะ""มันวางอยู่บนโต๊ะทำงานของฉันแล้วมันจะไปอยู่ข้างถังขยะได้ยังไง ฉันก็เลยอยากรู้ว่าถังไหน""ถังหน้าห้อง" ถ้าจะบอกว่าถังขยะที่ไกลกว่านั้น กลัวจะไม่น่าเชื่อถือ"คุณเจอตอนไหน""นี่คุณ ฉันไม่มีเวลามานั่งจำเวลาหรอกนะ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันจะให้คนตรวจสอบกล้องวงจรปิดเองแล้วกัน""??" ไอรยาลืมคิดเรื่องนี้ไปเลยคนที่อยู่ในห้องประชุมได้แค่นั่งฟัง เพราะไม่รู้ว่าทั้งสองมีเรื่องอะไรกัน"ออกไปก่อนครับ" ภูมิฐานเป็นคนสั่ง เพราะเห็นแล้วว่าศึกครั้งนี้คงไม่สงบง่าย"ไม่ต้องหรอกค่ะ อยู่ฟังด้วยกันนี่แหละ"คนที่กำลังเก็บของจะลุกขึ้นต่างก็นั่งลงที่เดิม เมื่อได้ยินรักนรินทร์สั่งอี
ภรรยาในนาม บทที่ 114
แกร็ก~ "??" พอรู้ว่าใครมาเคาะประตูเท่านั้นแหละ รักนรินทร์ก็รีบปิด..แต่ก็ไม่ทัน"คุณออกจากห้องฉันไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"แต่ดูเหมือนว่าภูมิฐานจะไม่สนใจที่เธอไล่ เขายังคงดันประตูแล้วก็แทรกตัวเข้ามา"คุณดื่มเหล้ามาเหรอ?""ขอค้างด้วยหน่อยสิ""คุณเห็นฉันเป็นอะไร""ผมยังไม่รู้ เราคบกันดูก่อนไหม" มันเป็นสิ่งที่เขาคิดไว้ ในระหว่างที่เขายังไม่รู้ใจตัวเองอยากจะอยู่ใกล้เธอให้มากที่สุด"อะไรนะ?""ในระหว่างนี้เราก็คบกันไปก่อน""ฟังดูดีนะ คนเห็นแก่ตัว" ถ้าเขาขอเป็นแฟนเธออาจจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่นี่แค่มาขอคบ แถมยังคบกันดูก่อนอีก"แล้วคุณต้องการแบบไหนก็บอกมาสิ""ต้องการให้คุณออกไปจากห้องนี้""คำก็ไล่สองคำก็ไล่ คุณจะให้ผมคิดยังไง""คิดว่าฉันไม่สนใจคุณไง ถ้าสนใจคุณแล้วฉันจะไล่เหรอ""ถ้างั้นแสดงว่าผมคิดกับคุณอยู่ฝ่ายเดียวหรอกหรือ"หญิงสาวทำได้แค่กลืนน้ำลายลงคอ เขาไม่คิดเหรอว่าเธอต้องเล่นตัวไว้บ้าง ถ้ารีบตกลงไป ก็จะดูเหมือนไม่มีค่าไม่มีราคาอะไรเลย"อืม?!" ในขณะที่กำลังใช้ความคิดอยู่นั้นก็ถูกอีกฝ่ายจู่โจมโดยการจูบมือเรียวแนบลงที่แผ่นอกกว้าง นี่เธอโหยหาจูบจากเขาขนาดนี้เลยเหรอ เพราะแรงจะผลักออกก็ยังไม่มีเมื่
