เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 29
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-19 22:21:53
บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาในนาม บทที่ 30
"????" หึ.. เป็นแบบที่คิดไว้ไม่มีผิดเพี้ยนเลย ครั้งนี้คุณย่าเล่นใหญ่จริงๆ ที่รชตคิดว่าคุณย่าของเขาเล่นใหญ่ก็เพราะลงทุนให้ผู้หญิงคนนี้เข้าไปเป็นรุ่นน้องเขาเลยเนี่ยนะ แล้วไอ้ที่ขับมอเตอร์ไซค์ล่ะ..ทำไมเธอคนนี้ถึงรู้ แล้วคุณย่าเขาจะรู้ไหม?"สวัสดีพี่เขาสิลูก" คนที่เอ่ยพูดก็คือวิภาดาคุณยายของข้าวฟ่าง ใช่แล้วหลานสาวของคุณนายวิภาดาก็คือข้าวฟ่างนั่นเอง"สวัสดีค่ะรุ่นพี่" ข้าวฟ่างกล่าวสวัสดีพร้อมกับไหว้แบบสวยงาม"รุ่นพี่เหรอลูก? หนูรู้จักกับพี่เขาแล้วเหรอ" อัญชัญเอ่ยถามออกมาเมื่อได้ยินข้าวฟ่างทักรชตแบบนั้น"????" ประโยคนี้มันสร้างความงวยงงให้กับรชตมาก แสดงว่าคุณย่าไม่รู้เรื่องนี้เหรอ? "สวัสดีครับน้องข้าวฟ่าง""ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีเลย รู้จักกันแล้วนี่เอง" "แม่คุณกำลังจะทำอะไร" สันติถามภรรยา ตอนนี้ญาติทุกคนต่างก็ให้ความสนใจกับสิ่งที่อัญชัญกำลังทำอยู่ จะเรียกว่าเคยเจอมาแล้วทุกคนก็ว่าได้ "ฉันฝากตรงนี้ด้วยนะ เดี๋ยวฉันมา" กัลยายังไม่ได้บอกอะไรสามี เธอก็รีบเดินมาหาหลานชายก่อนและคฑากับภรรยาก็เดินเข้ามาเช่นกัน "คุณแม่กำลังจะทำอะไรคะ" เข้ามาถึงกัลยาก็ถามแบบไม่ไว้หน้าใครเลย แม้กระทั่งแม่ "แม่แค่อยากจะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19ภรรยาในนาม บทที่ 31
แขกคนอื่นอาจจะไม่สนใจ ว่าคนที่จะเปิดฟลอร์เต้นรำคือใคร แต่คนในครอบครัว และคนใกล้ชิด ต่างก็ลุ้นกันว่าหลานชายอันดับหนึ่งของวงตระกูล จะเลือกใครเป็นคู่เต้นรำ"หนาวขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะแม่" ใครก็ดูออกว่าเขาคงเลือกผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ และทุกคนก็เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นขยับเก้าอี้ออกมา เพื่อให้มุมโค้งขอเต้นรำไม่มีสิ่งกีดขวางรชตลุกออกจากเก้าอี้และเขาก็เดินมุ่งหน้าไปอีกโต๊ะหนึ่งโดยไม่ลังเล ทิ้งให้หลานสาวกับยายคู่นั้นได้แต่มองตามไป"คุณน้าครับ ผมขออนุญาตเต้นรำกับลูกสาวของคุณน้าหน่อยนะครับ""??" อิฐแปลกใจ ทำไมรชตถึงไม่ขอเต้นรำกับแฟนสาว ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็เตรียมพร้อมที่จะลุกอยู่แล้ว "เอาสิ"น้ำหนาวที่กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ค่อยๆ หันกลับมา เมื่อได้ยินเขาขอพ่อเพื่อออกไปเต้นรำกับเธอ"ขอโทษค่ะ ฉันกำลังจะไปเข้าห้องน้ำ""ได้สิครับเดี๋ยวผมพาไป""???" อิฐและภรรยามองหน้ากันแบบงงๆ กับสิ่งที่ลูกสาวทำ"คู่เต้นรำของผมขอเวลาสักครู่นะครับ" รชตหันไปพูดกับแขกเหรื่อและญาติผู้ใหญ่ของเขา แล้วก็จูงมือเธอให้เดินตามออกมา"มันเกิดอะไรขึ้น" อัญชัญถามกัลยาที่นั่งอยู่ข้างๆ"ก็แบบที่แม่เห็นนั่นแหละค่ะ" กัลยาก็ไม่รู้จะตอบแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19ภรรยาในนาม บทที่ 32
"เดี๋ยวพี่พาไป""รุ่นพี่จะบ้าเหรอ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ" "ไม่ได้จะไปเข้าด้วยสักหน่อย แค่จะรออยู่ข้างนอก""จะไปรอฉันทำไม ผู้หญิงจะเข้าห้องน้ำบ้าหรือเปล่า" น้ำหนาวเก่งไปทุกอย่างก็จริง แต่เธอไม่เคยมีแฟน แถมยังไม่เคยมีใครเข้ามาจีบ ก็เลยไม่รู้ว่าสิ่งที่รชตทำมันคืออะไรแยกกันจากฟลอร์ น้ำหนาวก็เดินตรงไปที่ห้องน้ำ เพราะตอนนี้เธอต้องการจะเข้าห้องน้ำจริงๆ ไปถึงหญิงสาวก็เข้าห้องน้ำโดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกห้องมีข้าวฟ่างอยู่ก่อนหน้านั้นแล้วพอเสร็จธุระประตูก็ถูกเปิดออกมาพร้อมกัน..ทั้งสองไม่จำเป็นต้องหันมองกันและก็นก็รู้แล้ว เพราะด้านหน้าคือกระจกบานใหญ่น้ำหนาวเลือกที่จะไม่ทัก เธอเดินไปเปิดก๊อกน้ำเพื่อที่จะล้างมือ ข้าวฟ่างก็ทำเช่นเดียวกัน พอล้างมือเสร็จน้ำหนาวก็เดินมาที่ประตู"เธอจะไม่ถามอะไรฉันเลยเหรอ" ข้าวฟ่างเอ่ยพูดขึ้น และมองน้ำหนาวผ่านกระจกบานนั้น"จะให้ฉันถามอะไร""ก็ที่เห็นฉันอยู่ในงานนี้ไง""ทำไมต้องถาม ฉันก็ยังอยู่ในงานนี้ได้เหมือนกัน" น้ำหนาวพูดออกไปแบบไม่แคร์ "ถึงเธอไม่ถาม แต่ฉันจะบอก"จากที่น้ำหนาวกำลังจะเดินออกมาก็เลยหยุดอีกครั้ง แล้วหันกลับไปมองแบบเต็มตา"ฉันกับรุ่นพี่รชตเราสองคนเป็นคู่ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19ภรรยาในนาม บทที่ 33
"กลับคอนโดกันไหม""แต่.." ทำไมหัวใจเต้นแรงขนาดนี้ จะให้เราตอบว่ายังไง เล่นชวนกลับคอนโดแทนที่จะกลับไปส่งหาพ่อกับแม่ "ค่ะ"คนที่ทำหน้าที่ขับรถอยู่ อดไม่ได้ที่จะมองกลับมา เพราะไม่คิดว่าเธอจะตอบตกลง แล้วเขาจะรออะไรอยู่อีก ชายหนุ่มรีบบึ่งรถตรงมาที่คอนโดหรู แต่ก็ใช้เวลาพอสมควร ถ้ารู้แบบนี้ขับรถเล่นในละแวกใกล้ๆ คอนโดดีกว่าพอถึงคอนโด ทั้งสองก็ขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกันรชตเอาแต่จ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอจะรู้ตัวไหมว่าตัวเองสวยแค่ไหน เพราะถึงแม้เธอจะอยู่ในชุดนอน ความสวยของเธอก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย ไม่รู้ว่าคนอื่นมองเธอสวยเหมือนที่เขามองเห็นไหม ที่รชตคิดแบบนี้ เพราะผู้หญิงคนอื่นที่เพื่อนบอกว่าสวย เขามองแล้วก็ไม่ได้แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ เลยประตูห้องถูกเปิดเข้ามา โดยคีย์การ์ดของชายหนุ่ม เพราะเธอไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาด้วยนอกจากโทรศัพท์พอเข้ามาถึงข้างใน ทั้งสองต่างก็ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนหันหน้าเข้าหากันแบบเอียงอาย"ฉัน..เอ่อ.."เขาที่อยู่ใกล้ได้เอื้อมมือไปเก็บผมที่มันสยายเหน็บไว้หลังใบหูให้กับเธอแบบอ่อนโยน"ฉันเห็นรุ่นพี่ออกมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ แต่ทำไมยังอยู่ชุดเดิม" เธอหมายถึงเห็นเขาออกไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19ภรรยาในนาม บทที่ 34
ขณะที่หญิงสาวเดินไปนั่งเก้าอี้ที่เคยนั่งประจำ สายตาพวกเพื่อนๆ ก็ยังคงมองตามพวกเขามองอะไรกัน หรือว่าหน้าเราเปื้อน ..น้ำหนาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองผ่านจอ แค่อยากจะดูว่าหน้าเธอเปื้อนไหมหรือมีข่าวผ่านโซเชียล แต่จะเป็นข่าวอะไรล่ะ? พอไม่มีอะไรบนใบหน้า ก็คิดถึงข่าวขึ้นมาแต่ยังไม่ทันได้เช็คดูอาจารย์ก็เดินเข้ามาในห้องเรียนก่อน ทุกคนก็เลยต้องได้รีบเก็บโทรศัพท์ไว้คาบเรียนช่วงเช้าผ่านไป ทำไมการไม่มีเพื่อนมันถึงได้ดูอึดอัดจัง ถึงแม้จะมีคนนั่งข้าง แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะได้คุยอะไรกัน"งานเลี้ยงเมื่อคืนนี้เธอสวยมากเลยรู้ไหม" ขณะที่กำลังจะออกจากห้องเพื่อไปทานข้าวเที่ยง ก็ได้ยินไข่ตุ๋นพูดกับข้าวฟ่างเสียงดัง เหมือนอยากให้คนได้ยินกันทั่ว"ใช่แล้วข้าวฟ่าง เธอเป็นผู้หญิงที่ผู้ใหญ่จัดหาให้รุ่นพี่ เธอไม่ต้องกลัวนะว่าคนแถวนี้จะแย่งไปได้"ถึงบางอ้อในทันที.. เมื่อเพื่อนในห้องอีกคนพูดขึ้น คงเรื่องนี้สินะที่พวกเขามุงดูกัน จริงๆ แล้วงานไฮโซแบบนั้นไม่ค่อยมีใครสนใจหรอกถ้าไม่มีดาราไปร่วม แต่ถ้าเกิดมีคนเอาคลิปออกมาปล่อยมันก็ไม่แน่น้ำหนาวแกล้งไม่ได้ยินกำลังจะเดินออกจากห้อง ก็ได้มีเสียงพูดแทรกขึ้นมาเพื่อกระแนะกระแหน ใจความ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12ภรรยาในนาม บทที่ 35
"เงียบทำไมล่ะ" ตั้งแต่เขาบอกว่าอยากจะกินอย่างอื่นมากกว่า เธอก็เอาแต่เงียบและก้มหน้าก้มตาทานข้าวไป"ก็เมื่อกี้รุ่นพี่พูดอะไรล่ะ""ก็บอกว่าอยากกินอย่างอื่นมากกว่า""จะอยากกินอะไรตอนนี้""หือ? พี่หมายถึงอยากจะกินผัดบ้าง เราเล่นเอาแต่ต้มยำมาป้อน..""เหรอคะ?" ..เราคิดไปเองอีกแล้วเหรอ?"หรือคิดว่า??" รชตจ้องมองคนตรงหน้าแบบเจ้าเล่ห์ ที่จริงเขาก็พูดให้เธอคิดนั่นแหละ"เปล่าคิดสักหน่อย""ถ้าอยู่ที่ลับตาคนจะให้พี่กินอย่างนั้นเหรอ" ชายหนุ่มแอบกระซิบถามเบาๆ"หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ" อุตส่าห์ทำเป็นไม่สนใจคนรอบข้างแล้ว แต่พอเจอคำพูดนี้ของเขาเข้าไป..น้ำหนาวอดที่จะมองไม่ได้ ซึ่งมันก็เป็นแบบที่คิดไว้ตอนนี้ทุกคนมองมาที่เธอ"อยากจะกินผัดผักนี่ใช่ไหมคะ แต่มันไม่มีรสชาติเหมือนต้มยำนะ" ว่าแล้วหญิงสาวก็ตักใส่ชามให้เขาลองชิมดู"จริงด้วย..อยากจะลองทานอะไรที่มันมีรสชาติจังเลย""รุ่นพี่!" ใบหน้างามแดงขึ้นมาจนเห็นได้ชัด ตกลงเขาคิดยังไงกับเรากันแน่ เขาเคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นไหมห้องเรียนช่วงบ่าย.."ถามจริงเถอะ ทำแบบนั้นไปไม่อายฟ้าดินบ้างเลยเหรอ" ขณะที่อาจารย์สอนวิชาแรกคาบบ่ายออกจากห้องไป อรปรียาก็ได้เดินเข้ามาพู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12ภรรยาในนาม บทที่ 36
"อุ๊ย รุ่นพี่" พอเข้าห้องมาน้ำหนาวถึงกับสะดุ้งตกใจ เมื่อถูกเขาดึงเข้ามาโอบกอดไว้"พี่ใจจะขาดอยู่แล้ว" เสียงทุ้มเปล่งออกมาแบบอบอุ่นและนุ่มนวล"แต่เราทำแบบนั้นกันไม่ได้นะคะ มันไม่ถูก""พี่สัญญาว่าจะไม่ล่วงเกินมากไปกว่านี้" ริมฝีปากหนาแนบจูบลงมาทันทีที่พูดจบ หญิงสาวปล่อยให้เขาจูบอยู่แบบนั้น ในใจก็แอบหวั่นว่ามันจะเกินเลยร่างระหงสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกมือหนาล่วงล้ำเข้ามาที่หน้าอก เพราะนี่มันเป็นครั้งแรกที่ถูกเขาลูบคลำ แต่เธอก็ไม่ได้ห้าม"อืม" มารู้ตัวอีกทีร่างของเธอก็ถูกอุ้มลอยขึ้นจากพื้น"พี่ไม่ทำให้ตกหรอก" เขาพาเดินเข้าห้องของตัวเอง แล้วก็วางลงที่เตียงเบาๆ ร่างหนาตามไปขึ้นคร่อมพร้อมกับโน้มลงจูบอีกครั้ง"พอแล้วค่ะ" เขาจูบอยู่แบบนั้นนานจนเธอหายใจรวยริน ใบหน้างามถึงได้ขยับออก"พี่ต้องทำยังไง" ถ้าขืนยังคงเป็นแบบนี้มีหวังเขาได้คลั่งตายแน่ เรียนก็ไม่เป็นอันเรียน บางครั้งแอบออกมาจากห้องในเวลาเรียนด้วยซ้ำ เพื่อมาดูเธอที่ห้องเรียน ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ และเขารู้ใจตัวเองแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นของเขาก็คือเธอ"ทำยังไง อะไรคะ" น้ำหนาวไม่เข้าใจคำถามนี้"ยังไงเราก็จดทะเบียนสมรสกันแล้ว ให้มันเป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12ภรรยาในนาม บทที่ 37
"รุ่นพี่" พอมาถึงห้องพักของอาจารย์ ข้าวฟ่างก็เห็นรชตนั่งหน้ามุ่ยอยู่"แล้วแต่ทางอาจารย์จะจัดการแล้วกันนะครับ ผมขอตัว" พอเห็นข้าวฟ่างมาเขาก็ลุกออกจากห้องนั้นไปทิ้งให้ข้าวฟ่างได้แต่มองตามหลัง ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่ คงเพราะเรื่องโปสเตอร์ ที่ติดอยู่หน้าคณะ และตอนนี้มันก็ถูกขย้ำกองอยู่ตรงหน้าของอาจารย์"หนูข้าวฟ่างจ๊ะ..เอ่อ""อาจารย์พูดมาเถอะค่ะ""ละครเวทีที่กำลังจะจัดขึ้น เราจำเป็นต้องได้เปลี่ยนนักแสดงนำหญิง""ค่ะ""แต่ยังมีบทรองให้หนูเล่นนะ หนูสนใจไหม""ได้ค่ะ""?" อาจารย์ถึงกับงงงวย ธรรมดาลูกคุณหนูถ้าเปลี่ยนจากบทนำให้เป็นบทรองคงต้องมีการโวยวายกันเกิดขึ้นแน่ "ขอบใจหนูมากนะลูก""ทำไมต้องขอบใจด้วยคะ ข้าวฟ่างอยากจะช่วยงานมหาวิทยาลัยอยู่แล้ว จะรับบทไหนก็ได้ค่ะ"พอข้าวฟ่างกลับไปแล้ว อาจารย์ที่รับหน้าที่จัดหานักแสดง ก็ได้เข้ามาในห้อง ของนักศึกษาปี 1"คนไหนที่ชื่อน้องน้ำหนาวคะ"เที่ยงวันเดียวกัน.."คนนี้เหรอที่แย่งบทนักแสดงนำหญิง ของลูกสาวไฮโซ" ข่าวเรื่องนี้กระจายไปเร็วมาก ยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง"ถ้าเป็นคนนี้ฉันไม่แปลกใจเลย""ทำไม""ก็คนนี้แหละที่มีข่าวกับรุ่นพี่รชต" นี่คือคำพูดของร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12
บทล่าสุด
ภรรยาในนาม บทที่ 122 ตอนจบ
เช้าวันต่อมา.."ขอบพระคุณคุณปู่คุณย่ามากนะคะ""ถ้าอยากมาค้างที่นี่ก็มาได้ตลอดเวลาเลยนะ ปู่กับย่ายินดีต้อนรับเสมอ""ขอบคุณมากเลยนะครับ ส่วนเรื่องประตู เดี๋ยวผมจะให้ช่างมาดูให้""ไม่เป็นไรหรอก แค่เปลี่ยนลูกบิดเฉยๆ ก็ใช้งานได้เหมือนเดิมแล้ว""ให้ช่างมาดูดีกว่าค่ะคุณปู่" รักนรินทร์เกรงใจ มาขออาศัยอยู่บ้านท่านแท้ๆ ยังมาทำของท่านเสียหายอีก"ถ้างั้นก็เอาที่พวกเราสบายใจเลยแล้วกัน เดินทางปลอดภัยนะลูก""ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ทั้งสองไหว้ร่ำลาพวกท่านแล้วก็ออกมา[บ้านภูมิฐาน]ชายหนุ่มพาเธอกลับมาที่บ้านก่อน เพื่อจะมาเปลี่ยนเสื้อผ้าพอมาถึงก็เจอพ่อกับแม่ของเขาอยู่ที่บ้านพอดี"คุณพ่อจะออกไปไหนหรือครับ" เดินเข้ามาก็เห็นผู้เป็นพ่อกำลังจะออกจากบ้าน"ก็เข้าบริษัทน่ะสิ ที่บริษัทโทรมาบอกว่าตามตัวผู้บริหารไม่เจอ""ขอโทษครับ เดี๋ยวผมเข้าไปเอง แต่ขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ" เขามัวแต่ยุ่งตามหาเธออยู่ ก็เลยปล่อยปละละเลยเรื่องบริษัทไป"ฉันรออยู่ข้างล่างได้ค่ะ" หญิงสาวชักมือออกเมื่อเขายื่นมาจะจูงเธอขึ้นไปด้วย"จะรออยู่ข้างล่างทำไม..ไม่อาบน้ำก่อนหรือไง""คุณก็ไปอาบเองสิ""ไปด้วยกัน แล้วก็เข้าบริษัทด้วยกัน""ฉ
ภรรยาในนาม บทที่ 121
"ใครเขาจะให้คุณนอนด้วย" หญิงสาวรีบเก็บของบนโต๊ะอาหาร พอเก็บเสร็จก็เดินไปที่ประตูบ้าน "คุณกลับไปเลยนะ ฉันจะล็อกบ้านแล้ว""บอกแล้วไงว่าจะนอนที่นี่ด้วย""แต่นี่มันไม่ใช่บ้านฉันนะ""งั้นก็กลับบ้านสิ""ไม่"จากที่ยืนกอดอกพิงผนังอยู่ชายหนุ่มก็ก้าวเดินไปที่บันได"นี่คุณ!" รักนรินทร์รีบหันไปล็อกบ้านไว้แล้วก็เดินตามเขาขึ้นมา"คุณพักอยู่ห้องไหน""ไม่บอก"ไม่บอกก็ไม่เห็นจะยาก เพราะชั้นบนมีห้องนอนแค่สองห้อง ภูมิฐานเดินไปหน้าห้องนอนหนึ่งในสองนั้น"คุณภูมิหยุดเดี๋ยวนี้นะ!" รักนรินทร์รีบเดินเข้าไปรั้งตัวเขาไว้ก่อนที่จะเปิดประตูห้องนั้น "นี่มันห้องของคุณปู่คุณย่า""คุณก็ไม่บอกแต่ทีแรก" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เอื้อมไปเปิดอีกห้องที่อยู่ข้างกัน หญิงสาวก็เลยรีบตามเข้าไป"ก็ได้แต่ฉันให้คุณค้างแค่คืนนี้คืนเดียวนะ"เขาไม่ตอบ..ให้พ้นคืนนี้ไปก่อนแล้วกัน ถ้ายังรับไหวอยู่ภูมิฐานเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็เข้าห้องน้ำ ทำเหมือนบ้านของตัวเองยังไงยังงั้นรักนรินทร์ได้แต่ยืนทำหน้าบูดบึ้งใส่ แต่หัวใจกลับเต้นแรงสวนทางกับสิ่งที่แสดงออกมาเพียงไม่นานภูมิฐานก็ออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เลยเข้าไปใช้ต่อพรึบ! "กรี๊ดด" หญิงสาวที่กำลังอา
ภรรยาในนาม บทที่ 120
[คอนโด]เพียงไม่นานรถของภูมิฐานก็มาถึงคอนโด ชายหนุ่มลงจากรถได้ก็รีบตรงขึ้นไปก๊อก ก๊อกแกร็ก! แกร็ก!! เขาไม่มีคีย์การ์ดของห้องนี้ ก็เลยต้องได้เคาะประตูแล้วลองเปิด แต่ข้างในก็ยังเงียบอยู่"รักนรินทร์..คุณมาถึงหรือยังเปิดประตูให้ผมหน่อย" ขณะที่เรียกเขาก็ยังคงเคาะประตู แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆชายหนุ่มเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเธอ หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังคงเหมือนเดิม[ร้านขายของชำ]"ผมก็ได้ยินคุณแม่บอกว่า ได้ฤกษ์ยามแล้วไม่ใช่หรือครับพี่" เมื่อเกียร์เห็นพี่สาวมาหา ด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง ก็เลยถามเอาความจริง"สงสัยเขาจะยังไม่พร้อม""พี่จะไปสนใจอะไร" เกียร์ของขึ้นทันทีเมื่อได้ยินว่าฝ่ายชายไม่พร้อมที่จะแต่งงานกับพี่สาว"เรื่องนี้เราอย่าไปพูดให้ใครฟังนะ" ที่รักนรินทร์ต้องเล่าให้เกียร์ฟังก็เพราะอยากจะมาขออาศัยอยู่ที่นี่ก่อน ในระหว่างที่รอให้เขาตัดสินใจ พอคิดแล้วดูเหมือนไม่มีค่า ต้องให้ผู้ชายตัดสินใจว่าอยากจะแต่งงานด้วยไหม"ถ้างั้นพี่ก็ค้างที่ห้องผมเลยแล้วกัน..เพราะผมต้องกลับไปค้างที่บ้านของคุณแม่" ข้าวฟ่างไม่ได้มาด้วย เกียร์แค่แวะมาดูร้านช่วยปู่กับย่า"แล้วคุณปู่คุณย่าของเกียร์จะไม่ว่าพี่เหรอ""
ภรรยาในนาม บทที่ 119
"ปล่อยค่ะนี่มันห้องทำงานนะ" พอเป็นอิสระหญิงสาวก็รีบห้ามปรามกลัวว่าเขาจะเลยเถิด"คุณทำเสน่ห์ใส่ผมหรือเปล่าเนี่ย" ยอมรับว่าไม่เป็นอันทำการทำงานเลย เพราะตั้งแต่ได้สัมผัสร่างกายของเธอมา เขาก็โหยหาเธอโดยตลอด"ทำเสน่ห์? อะไรคือทำเสน่ห์คะ" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเธอเติบโตที่ต่างประเทศ เรื่องแบบนี้ที่นั่นเขาไม่เชื่อกันอยู่แล้ว และไม่มีใครพูดถึง แม้แต่พ่อและแม่ สื่อโซเชียลก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่สนใจ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี"ผมแค่ล้อเล่น มันเป็นเสน่ห์จากตัวคุณเอง""คุณรักฉันจริงเหรอ" รักนรินทร์ถามอีกครั้ง เพราะคิดว่าเขาคงอยากจะพูดแค่ต่อหน้าผู้ใหญ่"รักสิ ผมรักคุณ ว่าแต่คุณคิดยังไงกับผม""คิดยังไง?" ใช่แล้วเราคิดยังไงกับเขากันแน่ แต่พอได้ยินเขาบอกรักทำไมถึงดีใจมาก ดีใจจนห้ามน้ำตาของตัวเองไม่ได้"ผมไม่ได้บังคับให้คุณพูดหรอก เรื่องแบบนี้ต้องพูดออกมาจากใจ เหมือนที่ผมบอกคุณไง""คุณพูดจากใจจริงหรือคะ" ก็มันยากที่จะเชื่อนี่ วันนั้นยังทำเหมือนไม่ชอบหน้าเธออยู่เลย"ถ้าพูดแล้วคุณยังไม่เชื่อ งั้นผมทำให้คุณเชื่อเลยแล้วกัน""ทำอะไรคะ"คนตัวโตเดินมาที่ประตู แล้วก็จัดการล็อกมันไว้ แถมไม่ได้ล็อกแค่ลูกบิด เขายังล็อกก
ภรรยาในนาม บทที่ 118
"กระดาษอะไรแปะอยู่ด้านหลัง" รรินธรที่ยืนอยู่ห่างหน่อยมองไปเห็นตอนที่สามียกแพทเทิร์นขึ้นมาดูหมั่บ รักนรินทร์รีบดึงมันออกมา แล้วก็ขยำไว้ในมือ "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่เจ้านายเขียนโน้ตแก้งานไว้ค่ะ"ภูมิฐานมองที่มือของเธอแบบยิ้มๆ "คุณพ่อกับคุณแม่ทานข้าวมาหรือยังครับ" แล้วเขาก็หันมาชวนพวกท่านคุย"ยังไม่ได้ทานเลย ก็นัดทานข้าวกับพ่อเรานั่นแหละ ไม่รู้ป่านนี้มาหรือยัง""อ้าวหรือครับ พอดีเลยผมกำลังหิว ขอไปร่วมทานด้วยคนนะครับ"ในขณะนั้นโทรศัพท์ของคริสก็ได้ดังขึ้น และคนที่โทรมาก็คือภูสิษฐ์รับโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่งคริสก็หันมาหาภูมิฐาน"ถ้าจะไปทานด้วยกันก็ป่ะ ตอนนี้พ่อกับแม่เราอยู่ข้างล่างแล้ว" ว่าแล้วคริสก็เอื้อมไปจูงแขนภรรยาให้เดินตามมา ส่วนภูมิฐานก็รีบเดินนำหน้าไป เพื่อเปิดประตูห้องให้"แล้วเราไม่ไปเหรอลูก" รรินธรเห็นว่าลูกสาวไม่เดินตาม"ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวรักหาอะไรทานแถวโรงอาหารนี้ก็ได้"ภูมิฐานถึงกับหันกลับมามอง เพราะเขาเดินนำพวกท่านจะออกนอกห้องอยู่แล้ว..หน้าประตูลิฟต์.."ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีงานด่วน คงไปร่วมทานข้าวด้วยไม่ได้ เอาไว้โอกาสหน้านะครับคุณพ่อคุณแม่" เขาพูดในขณะที่ประตูลิฟต์กำลังเปิดอ
ภรรยาในนาม บทที่ 117
แกร็ก! แกร็ก!!"ทำไมประตูเปิดไม่ได้ล่ะคะคุณ หรือคีย์การ์ดใช้ไม่ได้แล้ว" คีย์การ์ดเคยเป็นของรรินธรสมัยที่พักอยู่ที่คอนโดนี้ ตอนนั้นเธอไม่ได้คืนให้กับคฑา แต่ก็ไม่ได้ทิ้งยังคงเก็บไว้เป็นอย่างดี"ก็เปิดได้อยู่นะ..แต่เหมือนถูกปิด" คริสใช้คีย์การ์ดเปิดอีกครั้งลองดู"ใครคะ" เสียงคนที่อยู่ด้านในดังออกมา เมื่อได้ยินว่าคนข้างนอกจะเปิดลองดูอีกครั้ง"อ้าวหนูยังไม่นอนเหรอลูก เปิดประตูให้พ่อกับแม่หน่อย" ที่ไม่เคาะเรียกเพราะกลัวจะรบกวนลูกสาว"แป๊บหนึ่งนะคะพ่อ"ที่คริสเปิดประตูเข้ามาไม่ได้ ก็เพราะตอนนั้นภูมิฐานอุ้มรักนรินทร์ยืนอยู่ใกล้ประตู พอได้ยินเสียงแกร๊กเท่านั้นแหละเขาก็รีบใช้มือดันประตูปิดไว้เหมือนเดิม ด้านในมันก็เลยล็อกอีกที ..และตอนนี้ทั้งสองกำลังมัววุ่นใส่เสื้อผ้ากันอยู่แกร็ก~"อ้าวนี่หนูยังไม่อาบน้ำเลยเหรอลูก แม่นึกว่าหนูหลับไปแล้วเสียอีก""ยังค่ะมัวเคลียร์งานอยู่" โกหกแม่จะบาปไหมเรา"ถ้างั้นหนูก็ไปทำงานต่อเถอะลูก ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่หรอก""คุณพ่อจะทำอะไรคะ" รักนรินทร์เห็นพ่อกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องนอน"หนูจะให้พ่อกับแม่นอนห้องไหนล่ะ" คริสถึงกับตกใจแล้วหันกลับมาถามลูกสาว"อีกห้องค่ะพ่อ"
ภรรยาในนาม บทที่ 116
[ร้านอาหารหรู]"ว่าไงเสือ""ใครเสือ เรียกให้ถูกหน่อยสิ" ดวงตาภูสิษฐ์ กรอกมองไปดูภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ ถ้าจำกันได้สมัยก่อนภูสิษฐ์ก็ไม่ใช่เบาๆ และคนที่กล้าเรียกเขาว่าเสือก็คือ.. "นายก็ไม่เบาเหมือนกันแหละไอ้คุณคริส"ใช่แล้วคนที่คริสมาทานข้าวด้วยก็คือภูสิษฐ์ ทั้งสองรู้จักกันที่ต่างประเทศ หลายสิบปีผ่านมาแล้ว"อุ๊ย" เมื่อได้ยินเพื่อนเอาคืนคริสก็ได้มองมาที่ภรรยาบ้าง พอเห็นสายตาพิฆาตแล้วถึงกับเสียวสันหลังวูบ"แล้วเมื่อไรเด็กๆ จะมากันเนี่ย" สามีทั้งสองยกนาฬิกาขึ้นมาและพูดพร้อมกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย"ไม่มีพิรุธเลยนะคะ""แหะๆ เมียจ๋าา อย่าไปเชื่อไอ้ภูมันเลย""นั่นไงมาแล้ว" เหมือนกรรมการตีระฆังเพื่อพักยก เมื่อเห็นภูมิฐานเดินเข้ามาพอมองเห็นแล้วว่าพ่อกับแม่นั่งอยู่โต๊ะไหนภูมิฐานก็เดินตรงเข้ามา สายตาคมมองดูชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน"สวัสดีครับ" เขายังไม่รู้หรอกว่าทั้งสองท่านเป็นใครแต่ด้วยมารยาทพอมาถึงก็ยกมือไหว้"หล่อกว่าพ่อเยอะเลยนะเนี่ย" คริสพูดพร้อมกับรับไหว้"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มมองไปที่พ่อ เพื่ออยากจะถามว่าเพื่อนของท่านทำไมเขาถึงไม่รู้จัก"เพื่อนพ่อเพิ่งเดินทางมาจากต่างปร
ภรรยาในนาม บทที่ 115
ภูมิฐานรีบตามออกมา คิดว่าที่เธอรีบออกไปคงเพราะเรื่องดินสอแท่งนั้นแน่แกร็ก! ประตูห้องประชุมถูกเปิดเข้าไปแบบถือวิสาสะ รักนรินทร์คิดว่าไอรยาคงยังอยู่ในห้องประชุมเพราะต้องได้คุยเรื่องแบบต่อทุกคนที่ยังอยู่ในห้องประชุมต่างก็หันมองมาที่ประตู"ฉันได้ยินท่านประธานบอกว่าคุณได้ดินสอด้ามนี้ที่ถังขยะ" รักนรินทร์เดินตรงเข้าไปแล้ววางดินสอลงตรงหน้าของไอรยา"ค่ะ" ไอรยาตอบรับเมื่อเห็นว่าภูมิฐานเดินตามเข้ามาด้วย"ถังไหนคะ""เออ..ถัง? ถังไหนแล้วทำไมคะ""มันวางอยู่บนโต๊ะทำงานของฉันแล้วมันจะไปอยู่ข้างถังขยะได้ยังไง ฉันก็เลยอยากรู้ว่าถังไหน""ถังหน้าห้อง" ถ้าจะบอกว่าถังขยะที่ไกลกว่านั้น กลัวจะไม่น่าเชื่อถือ"คุณเจอตอนไหน""นี่คุณ ฉันไม่มีเวลามานั่งจำเวลาหรอกนะ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันจะให้คนตรวจสอบกล้องวงจรปิดเองแล้วกัน""??" ไอรยาลืมคิดเรื่องนี้ไปเลยคนที่อยู่ในห้องประชุมได้แค่นั่งฟัง เพราะไม่รู้ว่าทั้งสองมีเรื่องอะไรกัน"ออกไปก่อนครับ" ภูมิฐานเป็นคนสั่ง เพราะเห็นแล้วว่าศึกครั้งนี้คงไม่สงบง่าย"ไม่ต้องหรอกค่ะ อยู่ฟังด้วยกันนี่แหละ"คนที่กำลังเก็บของจะลุกขึ้นต่างก็นั่งลงที่เดิม เมื่อได้ยินรักนรินทร์สั่งอี
ภรรยาในนาม บทที่ 114
แกร็ก~ "??" พอรู้ว่าใครมาเคาะประตูเท่านั้นแหละ รักนรินทร์ก็รีบปิด..แต่ก็ไม่ทัน"คุณออกจากห้องฉันไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"แต่ดูเหมือนว่าภูมิฐานจะไม่สนใจที่เธอไล่ เขายังคงดันประตูแล้วก็แทรกตัวเข้ามา"คุณดื่มเหล้ามาเหรอ?""ขอค้างด้วยหน่อยสิ""คุณเห็นฉันเป็นอะไร""ผมยังไม่รู้ เราคบกันดูก่อนไหม" มันเป็นสิ่งที่เขาคิดไว้ ในระหว่างที่เขายังไม่รู้ใจตัวเองอยากจะอยู่ใกล้เธอให้มากที่สุด"อะไรนะ?""ในระหว่างนี้เราก็คบกันไปก่อน""ฟังดูดีนะ คนเห็นแก่ตัว" ถ้าเขาขอเป็นแฟนเธออาจจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่นี่แค่มาขอคบ แถมยังคบกันดูก่อนอีก"แล้วคุณต้องการแบบไหนก็บอกมาสิ""ต้องการให้คุณออกไปจากห้องนี้""คำก็ไล่สองคำก็ไล่ คุณจะให้ผมคิดยังไง""คิดว่าฉันไม่สนใจคุณไง ถ้าสนใจคุณแล้วฉันจะไล่เหรอ""ถ้างั้นแสดงว่าผมคิดกับคุณอยู่ฝ่ายเดียวหรอกหรือ"หญิงสาวทำได้แค่กลืนน้ำลายลงคอ เขาไม่คิดเหรอว่าเธอต้องเล่นตัวไว้บ้าง ถ้ารีบตกลงไป ก็จะดูเหมือนไม่มีค่าไม่มีราคาอะไรเลย"อืม?!" ในขณะที่กำลังใช้ความคิดอยู่นั้นก็ถูกอีกฝ่ายจู่โจมโดยการจูบมือเรียวแนบลงที่แผ่นอกกว้าง นี่เธอโหยหาจูบจากเขาขนาดนี้เลยเหรอ เพราะแรงจะผลักออกก็ยังไม่มีเมื่
