ตอนที่ 11.

ตอนที่ 11.

น้ำเสียงของเขาทุ้มลึก ดวงตาที่จ้องเขม็งมองมาก็เย็นชาอ่านความรู้สึกไม่ออกเลย

“เราต้องแต่งงานกัน เพราะผู้ใหญ่ต้องการให้เป็นแบบนั้น”

แต่พี่โทคิยะไม่เคยต้องการ...

พะแพงคิดเศร้าๆ ในใจ และก็ก้มหน้ามองพื้นดินด้วยหัวใจเจ็บช้ำ

“แต่หลังจากที่เราแต่งงานกันแล้ว เราก็ค่อยหาเรื่องเลิกกันก็ได้ มันไม่ใช่เรื่องยากหรอก”

“เลิกกันเหรอคะ?”

“หรือว่าเธอไม่ต้องการเลิกกับฉันล่ะ”

“เอ่อ...”

หล่อนอึกอักหลบสายตาคมกริบของโทคิยะ และก็พยายามที่จะหนีออกห่างจากเขาให้สำเร็จ แต่ดูเหมือนว่าจะหนทางจะถูกปิดตายเสียทั้งหมด

ร่างกายยังคงอยู่ใกล้กันเกินไป และลมหายใจของเขาก็อบอุ่นจนร้อนผะผ่าวเกินไป

พะแพงพยายามควบคุมสติของตัวเอง พยายามบอกตัวเองว่าอย่าหวั่นไหว แต่... พระเจ้า... หล่อนแทบจะทรงตัวยืนบนสองเท้าไม่ไหวอยู่แล้ว

“ว่ายังไงล่ะ ตกลงจะทำตามที่ฉันบอกหรือเปล่า”

“พี่โทคิยะ... ต้องการให้แพงแต่งงานด้วยจริงๆ เหรอคะ”

“อืม”

เขาตอบรับสั้นๆ ด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก จนทำให้หล่อนอดคิดไม่ได้ว่าเขากำลังฝืนใจ

โทคิยะคงปฏิเสธความต้องการของคุณพ่อคุณแม่ไม่ได้นั่นเอง

“แล้วถ้าแพงยังยืนยันคำเดิมว่าไม่แต่งล่ะคะ”

“เธอไม่ทำอย่างนั้นหรอกพะแพง