เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่82. แย่งชิง
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-15 00:11:16บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่83. ไร้วี่แวว
หยางซานหลางกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นอีก เมื่อร่างบางนั้นสั่นเทากว่าที่เคย ผมเผ้ายุ่งเหยิง แววตาตื่นกลัวเมื่อต้องแสงเทียน ซึ่งถูกจุดทั่วทั้งกระโจม โดยคำสั่งของชายหนุ่มนั้นบ่งบอกได้ว่าหญิงสาวกำลังวิตกกังวลเป็นอย่างมาก หยางซานหลางมองไปรอบ ๆ เพื่อหาสิ่งผิดปกติหรือร่องรอยของผู้บุกรุก แต่ก็ไร้วี่แววใด ๆ“กวานเอ๋อร์! เจ้าตาฝาดไปกระมัง ดูดี ๆ สิ! ไม่มีผีหรือผู้อื่นอยู่ในนี้เลยสักคน”ชายหนุ่มเอ่ยเสียงราบเรียบ ก่อนจะค่อยคลายอ้อมแขนออก เพื่อให้หญิงสาวได้สำรวจด้วยตาตนเอง จีกวานฮวายังคงคิดจะขยับตาม แต่ร่างสูงกลับถอยห่างอย่างเป็นธรรมชาติ โดยแสร้งเดินสำรวจอีกด้านของกระโจมจีกวานฮวาถึงกับใบหน้าถอดสี เมื่อรับรู้ถึงความห่างเหินที่คู่หมั้นมีต่อตนเอง ใช่ว่านางจะมิสังเกตความเปลี่ยนแปลงของชายหนุ่ม นับตั้งแต่โม่ไป๋หลานตายไป คู่หมั้นของนางก็เปลี่ยนไปเช่นกัน จากที่เคยเอาอกเอาใจสารพัด กลับกลายเป็นรักษาระยะห่างจนเรียกได้ว่าเหินห่างก็ย่อมได้“แล้วรอยแผลนี่เล่าเจ้าคะ พี่ซานหลางจะอธิบายว่าอย่างไร”หยางซานหลางหันกลับไปมองใบหน้าของหญิงสาว เขาเห็นได้อย่างชัดเจน ว่ามันมีรอยขีดข่วนอยู่พอสมควร มันคือรอยเล็บนั้นเอง“กวานเอ๋
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่84.เตรียมตัวรออยู่ก่อนแล้ว
เป็นไปไม่ได้ นางตายไปแล้ว เป็นนางจริง ๆ หรือจะเป็นเพียงแค่วิญญาณที่ยังผูกพันกับเขา ผู้เป็นรักเดียวของนางกัน ถ้าเช่นนั้น เขาจะพิสูจน์ด้วยตนเอง ว่านางเป็นคนหรือผีกันแน่ รึจะเป็นศัตรูจงใจก่อกวนเขา อย่างไรคืนนี้จะต้องรู้ให้ได้ ว่าสิ่งที่เห็นมันจริง หรือเป็นเพียงการหลอกลวงกระบี่ในมือถูกดึงออกจากฝักก่อนจะพุ่งเข้าหาหญิงสาวที่ยืนส่งยิ้มละมุนมาให้จนจิตใจของเขาเตลิดไปไกลจนเกินจะควบคุม ความรู้สึกที่ขัดแย้งกันทำให้เขาเสียสมาธิพอสมควรแต่หน้าที่และชีวิตของพ่อแม่ย่อมสำคัญกว่าความรู้สึกอ่อนไหวที่อยู่ ๆ ก็เกิดขึ้น แม้จะอธิบายไม่ได้ แต่เขาก็พร้อมที่จะกำจัดทุกคนที่ขวางทาง ต่อให้คนตรงหน้านั้น ตัวเขาจะรักมากเพียงใดก็ตามโม่ฟางเล่อเตรียมตัวรออยู่ก่อนแล้ว จึงได้ใช้วิชาตัวเบาหลอกล่อให้อีกฝ่าย ออกนอกเขตค่ายทหาร‘มาเล่นกันแม่ทัพหยางซานหลาง แล้วจะรู้ว่าข้าทำอะไรได้บ้าง’สำหรับฟางเล่อแล้ว นางไร้ความรู้สึกรักหรือผูกพันกับชายหนุ่ม ดังนั้น การลงมือของนางไม่มีส่งผลต่อจิตใจของนางสักนิด แต่ถ้าเป็นเจ้าของร่างกายนี้คือผู้ลงมือเองก็คงมิแคล้วจะจบลงพร้อมความพ่ายแพ้ แต่ตอนนี้เป็นนาง และชัยชนะเท่านั้นคือเป้าหมายที่ตั้งเอาไว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่85.กลั่นแกล้ง
“พ่อลูกสกุลหยาง พวกจิตใจต่ำช้าส่งคนสังหารข้า และท่านแม่ หลิวเจินเจิน พวกเจ้าช่างไร้ความเป็นคนยิ่งนัก คืนนี้ ข้าโม่ไป๋หลานจะสั่งสอนพวกเจ้าให้รู้จักหลาบจำ”น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังก้องไปทั่วป่าไผ่ พลทหารที่ถือคบไฟอยู่ต่างขยับเข้ารวมตัวกันโดยมิได้นัดหมาย หากเป็นคนพวกเขาพอสู้ได้ แต่กับคนตายมันดูจะเป็นไปได้ยาก มันคงมิใช่สิ่งที่ทหารจะสามารถรับมือได้กระมัง“ต่ำช้า กล้าปลอมเป็นผีมากลั่นแกล้งพวกข้า หากคืนนี้มิกำจัดเจ้าซะ อย่าเรียกข้าว่าหยางซานหลาง”แม่ทัพหนุ่มเวลานี้ ภายในใจมีแต่ความเกรี้ยวกราดเมื่อมีคนปลอมเป็นภรรยามาหลอกหลอนเขา‘พวกเจ้ากล้าดีอย่างไร เอาไป๋หลานของข้ามาล้อเล่นเช่นนี้’ความคิดนี้ ชายหนุ่มได้แต่เก็บงำเอาไว้ภายในใจ ไม่ได้เอ่ยออกมาให้คนรอบข้างได้ยินหญิงสาวในร่างของวิญญาณทั้งสาม ต่างพากันแอบหัวเราะคิกคัก คิดกำจัดเลยหรือ‘ฉลาดนี่…ที่รู้ว่า ผีปลอม ฮา ๆ’ โม่ฟางเล่อคิดอยู่ภายในใจ“ถ้าเช่นนั้นเตรียมตัวเรียกเจ้าว่า ลูกสุนัขได้เลย สามีที่รักของหลานเอ๋อร์ ฮา!” ฟางเล่อตั้งใจแดกดันบิดาของชายหนุ่ม“แล้วเจ้าจะได้เห็น ว่าข้าทำได้จริงหรือไม่” หยางซานหลางคำรามก้อง ก่อนจะสะกิดปลายเท้าเข้าหาศัตรูผู้ไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่86. ชัดเจนขนาดนี้
หยางซานหลางที่มองไม่เห็นทาง เพราะใบไผ่มากมายพัดอยู่รอบกายพลั่ก! “อัก!”แม่ทัพหนุ่มรับรู้เพียงอะไรหนัก ๆ กระทบเข้าที่ใบหน้า จนร่างสูงล้มฟุบลงกับพื้น ใบหน้ามองเอียงไปด้านข้าง ซึ่งเวลานี้ลมได้สงบนิ่งลงแล้วเสมือนมิเคยพัดผ่านมาแม้แต่น้อย อุ้งเท้าขนาดใหญ่ปรากฏสู่สายตา เพียงชั่วครู่ ก่อนที่มันจะก้าวข้ามหัวของเขาไปอย่างช้า ๆ พร้อม ๆ กับดวงตาที่ปิดลงของหยางซานหลางด้านจีกวานฮวาแทบกรีดร้องออกมา เมื่อสัมผัสได้ถึงน้ำอุ่น ๆ บนใบหน้า ไม่ต้องเดาเสียให้ยากว่ามันคืออะไร ต้องเป็นเลือดอย่างแน่นอน ด้วยกลิ่นของมันชัดเจนออกขนาดนั้นทางด้านหยางซานซินเองก็ยังคงมิอาจลืมตาขึ้นมาได้ ด้วยใบไผ่ได้พาดผ่านดวงตาข้างหนึ่งของเขา ซ้ำยังมีเสียงหัวเราะเสียดแทงหัวใจ เป็นการตอกย้ำความพ่ายแพ้ที่เขาได้รับจากการต่อสู้ ซึ่งตัวเขามิได้ตอบโต้แม้แต่กระบวนท่าเดียว เขากลับเป็นฝ่ายตั้งรับที่ไม่ได้ยกดาบต้านทานเลยสักหน เพราะไร้ซึ่งจังหวะในการตอบโต้ใด ๆ ได้ไฟถูกจุดขึ้นอีกครั้ง โดยบรรดาทหารที่ยังคงหวาดกลัว แต่ด้วยหน้าที่ พวกเขาจำต้องอยู่ จะหนีมิได้เป็นอันขาด ทหารติดตามได้พากัน กรูเข้าไปหาผู้เป็นหัวหน้า นั้นคือแม่ทัพใหญ่หยางซานซิน เพร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 87. หากไม่มีทุกคน
ฟางเล่อกล่าวเนิบช้า เพื่ออธิบายถึงเหตุผลที่นาง ลงมือเช่นนี้กับศัตรูทั้ง ๆ ที่จะสังหารทิ้งเสียเลยก็ย่อมทำได้โดยง่าย แต่หญิงสาวกลับเลือกที่จะค่อย ๆ รุกทีละก้าว แล้วจึงรุกฆาตเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม“เล่อเล่อ…เจ้าเหมาะกับการเป็นแม่ทัพ มากกว่าพี่หยวนฟางอีกนะ” เมี่ยวจ้านพูดเย้าแหย่ฟางเล่อ“นั่นสิเจ้าคะ! ท่านหญิงสมควรที่จะนำทัพในศึกนี้” หรู่อี้เอ่ยสมทบคำของเมี่ยวจ้าน“ท่านพี่กับหรู่อี้ มิต้องแกล้งยอข้าเลย หากไม่มีทุกคน ข้าก็มิอาจทำได้สำเร็จ อย่างแน่นอนเจ้าค่ะ”หญิงสาวทั้งสามพากันหัวเราะคิกคักกันเบา ๆ เมื่อเห็นว่ากลุ่มของสองพ่อลูกได้จากไปแล้ว ทั้งสาวจึงได้เดินหายไปอีกด้านของป่าส่วนจีกวานฮวานั้น จำต้องใช้วิชาตัวเบา หลบสายตาของทุกคน เพื่อกลับไปยังที่พักของตน ก่อนที่จะมีใครเห็นนางมากกว่านี้ น้ำใส ๆ ไหลอาบแก้มงาม มันแสบไปถึงหัวใจเลยทีเดียว มิว่าจะเป็นบาดแผลบนใบหน้า และตามร่างกายนับว่าสาหัสนัก สำหรับหญิงสาว ที่กำลังจะแต่งงานในเร็ววันนี้จีกวานฮวาคลั่งแค้น แต่ไม่อาจจะเอื้อนเอ่ยสิ่งใดออกมาได้ในเวลาเช่นนี้ นางจะแพ้โม่ไป๋หลานไปชั่วชีวิตเลยหรืออย่างไรกัน ขนาดตายเป็นผีไปนานนับปี นางยังมิอาจล้มอีกฝ่ายลงไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 88.ไม่มีคำตอบ
หญิงสาวในชุดม่วงเดินไปยังโต๊ะน้ำชา ก่อนจะล้วงเอาของบางอย่างออกมาจากอกเสื้อแล้ววางลงบนโต๊ะ หนึ่งคือถุงสีทอง สองคือมีดสั้นลวดลายงดงาม“ข้าให้เจ้าเลือก ว่าจะเอาอันไหนระหว่างของสองอย่างนี้ ข้อเสนอแรกคือ ออกไปจากห้องนี้พร้อมเงินในถุง อย่างที่สองพวกเจ้า สามารถร่วมเสพสุขกับสามีข้า แล้วปลิดชีพไปพร้อม ๆ กัน โดยมีดสั้นของข้า…จะนับหนึ่งถึงสิบ”ฟางเล่อเอ่ยเนิบช้า เยือกเย็นจนคนฟัง ต่างพากกันเหงื่อซึมกายไม่มีคำตอบจากสองคณิกา เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น ทั้งคู่รีบวิ่งมาคว้าถุงเงิน แล้วจากไปในทันที บุรุษรูปงามนั้นใช่ว่า พวกนางมิอยากได้เพราะนาน ๆ ครั้งจะมีชายหนุ่มหน้าตาดีมาให้ปรนนิบัติ แต่ไม่คิดว่า ภรรยาของพวกเขาจะดุร้ายขนาดนี้ ซ้ำยังร่ำรวย ถึงขนาดผ่านเข้ามาภายในหอร้อยราตรีที่เข้มงวดได้เช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวทั้งสองมิใช่ธรรมดา คณิกาเช่นพวกนางมิควรต่อกรด้วยฟางเล่อกับเมี่ยวจ้านมองตากันก่อนจะหัวเราะออกมา พวกนางหรือจะเสียเงินไปเปล่า ๆ เพื่อที่จะเข้ามาในนี้ ไม่มีทางเสียล่ะ แต่พวกนางมิจำเป็นต้องเปิดเผย ให้ผู้อื่นรู้ถึงวิธีเข้ามา“มิหนาวกันหรือเจ้าคะ ไยถึงยังคงแก้ผ้าท้าลมกันอยู่เช่นนั้น”เมี่ยวจ้านก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 89. เปี่ยมไปด้วยความสุข
การที่ชายหนุ่มจะปลดปล่อย ความต้องการกับหญิงคณิกา มันก็เป็นสิ่งสมควรอยู่แล้ว เพราะนางมิได้ช่วยอันใดเขาได้เลย ในเรื่องอย่างนั้น เช่นภรรยาทั่วไปสมควรที่จะทำ ด้วยความทรงจำ และการร่ำเรียนมาจากโลกเก่าของนางเอง ทำให้เข้าใจว่าบุรุษนั้นจำเป็นต้องได้รับการปลดปล่อยบ้าง ตามเวลาและความเหมาะสม มิเช่นนั้นก็ไม่เป็นผลดีต่อร่างกาย และจิตใจของบุรุษหากมิได้รับการบรรเทาแต่ว่า…นับจากวันนี้เป็นต้นไป สตรีใดก็มิอาจแตะต้องสามีนางอีกต่อไป เพราะทุกอย่างนางจะรังสรรค์มันให้แก่ชายหนุ่ม ด้วยตัวของนางเองแต่เพียงผู้เดียว“ข้าก็รักท่านสามี แต่ตอนนี้เรากลับกันเถอะนะเจ้าคะ ข้าเหนื่อยไปทั้งตัวแล้ว”น้ำเสียงที่ดูเย้ายวนกว่าที่เคย ในความคิดของชายหนุ่ม ปากนางบอกว่าปวดเมื่อย แต่ตัวนุ่มนิ่มของนาง กลับบดเบียดกายแกร่งของเขา มันทำให้ตอนนี้ตัวเขา ร้อนรุ่ม จนแทบจะลุกเป็นไฟอยู่แล้ว“เช่นนั้นคืนนี้ สามีจะนวดให้แก่เจ้า ทั้งคืนดีหรือไม่”ฟางเล่อพยักหน้าหงึก ๆ อยู่กับอกแกร่งของสามี ถงเหยียนเจี๋ยจับร่างงามให้ถอยห่างตัว ก่อนจะย่อกายอุ้มภรรยาขึ้นสู่อ้อมแขน สะกิดปลายเท้าเพียงแผ่วเบาเหินกายหายไปในความมืด ตรงสู่เซียนอี้ด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 90. รัชทายาทแห่งจิ้งหนาน
‘มิเจียมตนเลยเมี่ยวจ้าน’ หญิงสาวพร่ำบ่นตนเองอยู่ภายในใจ“เจ้ายังมิรู้ตัวอีกหรือเมี่ยวจ้าน ว่าตนเองมีความผิดเรื่องใดบ้าง”โม่หยวนฟางยกยิ้มมุมปากด้วยความขบขัน และยังคงพูดจา ให้อีกฝ่ายเกิดความสงสัยมากขึ้นอีก เขารู้ตั้งแต่คนของเขาส่งสัญญาณมาก่อนแล้วว่า พวกนางมาถึงหอร้อยราตรีแล้ว เขาจึงเริ่มปล่อยให้หญิงคณิกาผู้นั้นรุกหนัก โดยยอมหญิงงามผู้นั้นขึ้นคร่อมบนตัว เสมือนเขาเป็นม้าและคณิกาคนงามเป็นผู้ขี่ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาเดียวกัน กับที่เมี่ยวจ้านปรากฏตัวขึ้น ด้วยใบหน้านิ่งสนิท แต่การกระทำกลับมินิ่งเสมือนใบหน้า สร้างความพอใจให้แกเขายิ่งนัก สิ่งที่ชอบในตัวนางคือ ความตรงไปตรงมา นางชัดเจนเสมอในสิ่งที่ลงมือกระทำ สมแล้วที่เป็นถึงรัชทายาทแห่งจิ้งหนาน‘ข้าอยากเห็นขุนพลผู้เกรียงไกร พ่ายต่อใจตนเองนัก’“เจ้าเห็นร่างกายภายใต้เสื้อผ้าของพี่จนหมดสิ้นแล้ว มิเว้นแม้แต่ส่วนลับ เช่นนั้นแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบ”โม่หยวนฟางพูดด้วยน้ำเสียง เหมือนกำลังจะร้องไห้ พร้อมใบหน้าเริ่มหม่นหมองลงทีละนิด“ห๊ะ! ขะ…ข้าหรือ” เมี่ยวจ้านอุทานออกมา ด้วยความตกใจปนสับสนโม่หยวนฟางเริ่มตีหน้าเศร้า เอามือลูบตามเนื้อตัวของตน เพื่อแสดงให้หญิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
บทล่าสุด
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่98. โปรดติดตาม…ในเล่ม 2
“ให้เข้ามาได้” ฮ่องเต้ทรงตรัสอนุญาต แม้จะทรงข้องพระทัยอยู่ไม่น้อย ที่อยู่ ๆ ผู้เป็นอาของพระองค์ก็เสด็จมาหา“ท่านอ๋องเชิญเสด็จพ่ะย่ะค่ะ” ลู่กงกงก้าวออกไปยังหน้าประตู ก่อนทูลเชิญเสด็จจิ้นอ๋องจิ้นอ๋องเสิ่นหลีก้าวเข้ามาอย่างองอาจ แม้วัยจะล่วงเลยไปมากแล้วก็ตามที แต่ยังคงความสง่าเช่นราชนิกุลผู้มีสายเลือดมังกรอยู่มิเสื่อมคลาย ใบหน้าที่อ่อนโอน และอบอุ่นเสมอสำหรับคนในครอบครัว แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม“ถวายบังคมพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” จิ้นอ๋องประสานมือก่อนจะโค้งตัว ทำความเคารพโอรสมังกร ผู้ที่นั่งส่งยิ้มมาให้ตนเอง“ตามสบายเถอะ เสด็จอา วันนี้ทรงมีเรื่องสำคัญอันใดหรือไม่ จึงได้มาหาข้าเช่นนี้”ฮ่องเต้เอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา มิทรงอ้อมค้อมเลยแม้แต่น้อย เพราะทรงรู้จักนิสัยของผู้เป็นอาดี ว่าหากไม่มีเรื่องสำคัญใด ๆ คนผู้นี้มักจะขลุกอยู่กับโคลงกลอน และการออกตรวจเยี่ยมราษฎร ตามหัวเมืองต่าง ๆ เพื่อแบ่งเบาหน้าที่ของพระองค์เอง“ทูลฝ่าบาท กระหม่อมเพียงมาเยี่ยมเยียน พระองค์เท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ เห็นว่าช่วงนี้ทรงมิค่อยสบายพระทัยนัก จึงอยากที่จะมาชวนฝ่าบาท ร่วมดื่มสุราชั้นยอด จากเมืองฉินเส่าสักหน่อยพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้โม่เหยีย
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่97.ชายแปลกหน้า
แต่ยังไร้เสียงร้องขอความเมตตา ออกจากปากของสองพี่น้อง โม่หยวนฟางพยายามยกหน้าไม้ขึ้น เขาทำได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น จึงตัดสินใจกดยิงออกไป ระยะประชิดเช่นนี้ มีหรือจะพลาดเป้า ลูกดอกพุ่งเข้าบริเวณสีข้างของคนร้าย ด้วยอารามตกใจ ชายสวมหน้ากากจึงเหวี่ยงหยวนฟาง ไปยังทิศทางเดียวกับโม่คังปึก! ตุบ! ร่างเด็กชายกระแทกเข้ากับตัวของพี่ชายที่รวบรวมพลังทั้งหมด พุ่งรับร่างผู้เป็นน้องชาย ก่อนจะตกสู่พื้นไปพร้อม ๆ กัน เป็นภาพที่สะเทือนใจขององครักษ์บางคนที่ยังหายใจอยู่ แต่ไร้สามารถที่จะลุกขึ้นปกป้องนายได้แล้วเช่นกันเลือดสีแดงฉาน ทะลักออกมาจากปากของโม่คัง เด็กชายยังคงพลิกตัวนอน ทาบทับเอาร่างบังน้องชายเอาไว้ภายใต้กายโชกเลือดของตนเอง ซึ่งเขาเริ่มอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ อาการหายใจไม่ทั่วช่องท้อง เริ่มมีบ้างแล้วหยวนฟางดึงปี่ออกจากเชือกที่ร้อยติดกับสายคาดเอว ก่อนจะนำมาใส่ปากออกแรงเป่าอยู่อย่างมิท้อถอย ชายสวมหน้ากากเดินเข้ามาเหยียบลงบนหลังของโม่คัง ค่อย ๆ กดน้ำหนักลงไป เด็กชายไร้แรงต้านทานใด ๆ ได้อีกสองแขนที่พยายามค้ำยันเอาไว้ เพื่อไม่ให้ทับน้องชายแรงเกินไป ถึงกับสั่นระริก ด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส มันคือการทรมานจากศ
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่96. มีคนร้าย
หลายปีก่อน ระหว่างทางไปวัดฉุ่ยอิงนอกเมืองหลวงเพล้ง! ฮี้ ๆ เสียงกระทบกันของอะไรสักอย่าง รวมทั้งเสียงม้าที่แตกตื่น ทำให้เด็กน้อยทั้งสาม ซึ่งนั่งอยู่ภายในรถม้า รับรู้ถึงเรื่องผิดปกติ“เกิดอะไรขึ้น”เด็กชายวัยสิบขวบเอ่ยถามองครักษ์ด้านนอก แม้ตัวเขาพอเดาได้ไม่ยากว่าเกิดจากอะไร“อย่าออกมาพ่ะย่ะค่ะ มีคนร้าย”คำตอบจากหนึ่งในองครักษ์ ที่ได้อยู่คุ้มกันขบวนรถม้านำเสด็จองค์รัชทายาทโม่คังในวัยสิบชันษาเพื่อไปยังนอกเมือง ซึ่งตอนนี้ อยู่ ๆ รถม้าได้หยุดลงกะทันหัน โดยภายในมีขันทีวัยใกล้เคียงกันได้ตามเสด็จพร้อมทั้งพระญาติ คือท่านอ๋องน้อยโม่หยวนฟางเมื่อได้ยินคำตอบจากองครักษ์ เด็ก ๆ ต่างพากันเตรียมพร้อมรับมือ เสียงลูกดอกกระทบรถม้า และทะลุเข้ามายังด้านใน ทำให้โม่คังรีบคว้าตัวน้องชายเข้ามากอดเพื่อปกป้อง ก่อนจะหยิบเอาแส้อสรพิษที่นำติดตัวมาด้วยเอาไว้ในมือ แล้วพาน้องชาย รวมทั้งขันทีคนสนิทลงจากรถม้า องครักษ์คุ้มกันได้ล้อมเข้าเพื่อป้องกันเจ้านายทั้งสองอ๋องน้อยด้วยวัยเพียงห้าขวบที่หวังตามพระเชษฐาออกมาเที่ยวนอกวังนั้นยังมิประสาอะไรมาก ฝีมือการต่อสู้ก็เพียงเล็กน้อยยังมิถึงขั้นชำนาญ ในมือยังคงถือหน้าไม้ที่ฮ่องเต้
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่95. เจ้าเป็นใคร
ชายหนุ่มเดินยืดตัวตรง ช่างดูสง่าผ่าเผย จนมิเหมือนบ่าวรับใช้สักเท่าใดนัก ร่างสูงหยุดยืนกะทันหัน เมื่อเผชิญหน้ากับแม่ทัพใหญ่หยางซานซินโดยบังเอิญ บุรุษต่างวัยยืนจ้องตากันดุจมังกรปะทะพยัคฆ์ก็ว่าได้ ก่อนรอยยิ้มของผู้อ่อนวัยกว่า จะยกขึ้นช้า ๆ เมื่อมองเห็นเสือเฒ่า ปิดดวงตาเอาไว้ข้างหนึ่ง‘สมกับเป็นแม่ทัพใหญ่ แม้บาดเจ็บหนักยังลุกขึ้น ออกมาเดินไปทั่วค่ายได้’ นับว่าเสือเฒ่าตัวนี้ร้ายมิใช่เล่นแต่จงอย่าลืมว่าแม่ทัพเพียงสองคน มิอาจล้มฮ่องเต้ได้โดยไร้ผู้หนุนหลัง และคนผู้นั้นต่างหากที่เขาต้องการตัว มากกว่าคนตรงหน้า โม่คังเดินเบี่ยงตัวหลบให้อีกฝ่าย แต่เท้าของหยางซานซิน ยังมิทันขยับก้าวกลับเป็นโม่คังที่ก้าวออกไปก่อน ไม่คิดรั้งรอที่จะเอ่ยปากอันใดกับหยางซานซิน“หยุดก่อน! เจ้าเป็นใคร เห็นข้าแล้วยังไม่รู้จักอ่อนน้อม รึเห็นข้าเป็นเพียงก้อนหินหรืออย่างไรกัน เป็นชาวบ้านไร้การอบรมสิ้นดี”โม่คังหยุดเดินก่อนจะทำหน้าเบื่อหน่าย คนพวกนี้ช่างเจ้ายศกันเสียจริง เขาเป็นถึงองค์ชาย ยังไม่เคยเรียกร้องให้คนมาก้มหัวให้ ชายหนุ่มหันกลับไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย แววตาเสมือนไร้ความรู้สึกใด ๆ เมื่อเขาต้องมองหน้าคนอย่างหยางซานซิน
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 94.เบามือเกินไปแล้ว
หยางซานหลางได้คว้ามือไปหยิบหน้ากากมาสวมเพื่อปิดบังรอยแผล“ข้าน้อยเยว่คัง คารวะท่านแม่ทัพหยาง”ชายหนุ่มได้ยื่นตะกร้าให้แก่ทหาร ก่อนจะกล่าวแนะนำตัวและประสานมือ ทำความเคารพแม่ทัพหนุ่ม โม่คังแอบซ้อนสายตาเหลือบมองคนที่นั่งอยู่‘เล่อเล่อ! น้องเบามือเกินไปแล้ว หยางซานหลางยังนั่งหน้าตาย อยู่ได้ มันไม่สาแก่ใจพี่เท่าใดนัก’ ชายหนุ่มแอบตำหนิน้องสาวอยู่ภายในใจทหารที่เป็นผู้รับตะกร้าอาหารไป ได้ทำการทดสอบพิษเสียก่อน ที่จะนำมาให้แก่ผู้เป็นหัวหน้าของตนได้ดื่มกิน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว จึงได้นำออกมาวางยังโต๊ะ รวมกับอาหารของหญิงสาว ซึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้ว จีกวานฮวาถึงกับใบหน้าชา เสมือนถูกตบอย่างแรง เมื่อต้องมองอาหารที่สตรีอื่น นำมาให้คนรักของตนต่อหน้าเช่นนี้“แม่นางฟางเล่อสบายดีหรือ ข้านั้นเสียมารยาทมากนัก ที่มิได้เข้าไปกล่าวทักทาย ต้อนรับนางเลย ช่างเสียมารยาทนัก”“หามิได้ขอรับท่านแม่ทัพ นายหญิงให้เรียนท่านแม่ทัพว่า เมื่อวานเห็นท่านแม่ทัพ ไม่ได้เข้าไปร่วมงานเลี้ยงเปิดตัวเซียนอี้ วันนี้จึงได้มอบหมายให้ข้าน้อย นำของกำนัลมาให้ยังค่ายแทนขอรับ หวังว่าท่านแม่ทัพหยางคงมิรังเกียจของพื้น ๆ เช่นนี้นะขอรับ”โม่
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 93. เชิงเขานอกเมือง
“เป็นเพียงบ่าวรับใช้ มินอนหน้าเตียงของข้าเสียเลยล่ะขอรับ” หยวนฟางประชดคนเป็นพี่“เช่นนั้นก็ได้ เอาตามนี้ก็ดี ปะ! ไปนอนกันเถอะ ตอนนี้ดึกมากแล้ว เราควรพักผ่อน” โม่คังยกยิ้มมุมปาก เมื่อกลั่นแกล้งผู้เป็นน้องได้ จะเพียงเล็กน้อยก็ยังดีโม่คังอยากหัวเราะดัง ๆ กับท่าทางประชดประชันของน้องชาย อายุมิใช่น้อย แต่พอเขาที่แก่กว่ามานั่งอยู่ตรงนี้ เจ้านั่นก็กลายร่างเป็นเด็กเจ้าอารมณ์ทันที ยังมีอีกคนพรุ่งนี้ น้องสาวสุดที่รักจะยังจำพี่ชายคนนี้ได้อยู่รึไม่ คราแรกตอนได้ยินข่าวการตายของนาง เขาแทบตรงดิ่งเข้าเมืองหลวง เพื่อฆ่าอดีตน้องเขยด้วยมือของตนเอง แต่เพราะคำว่าเพื่อบ้านเมือง เขาจะปรากฏตัวให้ใครรู้มิได้ว่ายังไม่ตาย‘ใกล้ถึงเวลาที่พวกแก ต้องชดใช้แล้วกบฏทั้งหลาย’หยวนฟางแทบอยากผูกคอตาย เมื่อผู้เป็นพี่ชายมานอนร่วมห้อง เป็นเขาที่ต้องนอนหน้าเตียง เมื่อทนไม่ได้กับการนอนดิ้นของพี่ชาย จึงต้องหอบหมอนและผ้าห่ม ลงมานอนข้างล่างแทน“ฝากไว้ก่อนท่านพี่ อย่าเผลอก็แล้วกัน ข้าจะเอาคืนให้สาสม”เสียงบ่นเบา ๆ ของคนด้านล่าง ทำให้คนบนเตียงยิ้มกว้าง ที่แกล้งน้องชายได้สำเร็จ พวกเขาหยอกล้อกันเช่นนี้มาตั้งแต่เล็กจนโต เมื่อเสียงน้อ
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 92.อย่าใส่ความ
“ได้! ปล่อยข้าก่อน”หรู่อี้รู้สึกว่าใบหน้าของนางร้อนผ่าว เมื่อลมหายใจของคนตัวใหญ่ เป่าลดลงบนหน้าผากของนาง เมื่อร่างบางได้เป็นอิสระแล้ว หรู่อี้รีบพุ่งลงจากเตียง ไปยืนอยู่ข้างเมี่ยวจ้านในทันที เยว่คังยังคงตีสีหน้าเศร้าสร้อย ก่อนจะค่อย ๆ คลานลงจากเตียง ไปยืนตัวสั่นอยู่ข้าง ๆ ผู้เป็นนาย“เอาละ! ข้าจะแนะนำให้ทุกคนรู้จักกันเอาไว้ หรู่อี้ชายผู้นี้มีนามว่าเยว่คัง เป็นคนของฝ่าบาท ส่วนเจ้าเยว่คัง นางคือหรู่อี้ผู้ติดตาม คนสนิทของท่านหญิงโม่ฟางเล่อ ส่วนนั่นคือองค์หญิงเมี่ยวจ้าน คนรักของข้าเอง”พอแนะนำว่าเมี่ยวจ้านคือผู้ใดเสร็จ รอยยิ้มกว้างก็ปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลา เยว่คังค้อมศีรษะให้แก่สตรีทั้งสองนาง ก่อนจะชำเลืองมองไปทางโม่หยวนฟาง‘ร้ายนักเจ้าน้องชาย หมายจะทิ้งบ้านเมือง ไปเป็นเขยต่างแคว้น’ โดยคนเป็นน้องชายก็มิยิ่งหย่อนไปกว่ากัน“ท่านพี่จะรีบทำให้ไก่ตื่นไปไย อย่างไรเสียนกน้อยของท่านก็มิหนีหายไปไหนได้อยู่แล้ว” หยวนฟางกระซิบเบา ๆ กับเยว่คัง“แม่นางหรู่อี้! เยว่คังผู้นี้จำต้องขออภัยที่ได้ล่วงเกินแม่นาง แต่อย่างไรเสีย เรื่องที่ท่านทำให้ข้าต้องมีมลทินนั้น ข้าคงมิอาจนิ่งเฉยได้”ทุกสายตาหันไปมองยังหรู่อี้
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 91. ดุจสายลม
ชายหนุ่มได้หายออกจากเก้าอี้ไปนั่งอยู่บนเตียง โดยที่หรู่อี้มิอาจตามได้ทัน ความรวดเร็วว่องไวดุจสายลม ช่างน่ากลัวยิ่งนักหากคนผู้นี้คือศัตรู คงต้องบอกว่าหนักมือสำหรับนางไม่น้อยเลย หรู่อี้พุ่งเข้าหาคนบนเตียง ด้วยความเร็วดุจพายุก็มิปาน แต่คนที่นั่งอยู่กลับไม่ได้ขยับไปไหน เพียงเอี้ยวตัวหลบเล็กน้อย มือแกร่งรวบจับข้อมือของหญิงสาวเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย ออกแรงเพียงเล็กน้อย ร่างบางกลับไปนั่งอยู่บนตักของชายหนุ่ม กระบี่ในมือตกอยู่ข้างลำตัวแทนไม่เพียงแค่กอดรัด ขณะที่หรู่อี้กำลังจะอ้าปากต่อว่า“อื้อ! อ่อย! ฮา! อะ!”หรู่อี้ทำได้แค่เพียง ส่งเสียงอู้อี้ออกมา มิใช่เพียงแค่ปากประกบลงบนกลีบปากนุ่มของหญิงสาวเท่านั้น ลิ้นของชายหนุ่มได้สอดล่วงล้ำ เข้าไปในโพรงปากของหญิงสาวอีกด้วย หรู่อี้ถึงกับสั่นสะท้านไปทั่วร่าง เมื่อถูกรุกราน นางยังมิเคยต้องมือบุรุษใดมาก่อนชายหนุ่มลอบยิ้มในใจ กับความใสซื่อและอ่อนประสบการณ์ของคนในอ้อมแขน หรู่อี้ถึงกับน้ำตาซึม ก่อนจะค่อย ๆ ไหลลงสู่แก้มนวล ชายหนุ่มรู้สึกได้กับน้ำอุ่น ๆ สัมผัสใบหน้าของตนซึ่งแนบชิดกับอีกฝ่าย ก่อนที่เขาจะถอนริมฝีปากออก“นี่อย่างไรล่ะ เขาเรียกว่าเล่นลิ้นสาวน้อย”
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 90. รัชทายาทแห่งจิ้งหนาน
‘มิเจียมตนเลยเมี่ยวจ้าน’ หญิงสาวพร่ำบ่นตนเองอยู่ภายในใจ“เจ้ายังมิรู้ตัวอีกหรือเมี่ยวจ้าน ว่าตนเองมีความผิดเรื่องใดบ้าง”โม่หยวนฟางยกยิ้มมุมปากด้วยความขบขัน และยังคงพูดจา ให้อีกฝ่ายเกิดความสงสัยมากขึ้นอีก เขารู้ตั้งแต่คนของเขาส่งสัญญาณมาก่อนแล้วว่า พวกนางมาถึงหอร้อยราตรีแล้ว เขาจึงเริ่มปล่อยให้หญิงคณิกาผู้นั้นรุกหนัก โดยยอมหญิงงามผู้นั้นขึ้นคร่อมบนตัว เสมือนเขาเป็นม้าและคณิกาคนงามเป็นผู้ขี่ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาเดียวกัน กับที่เมี่ยวจ้านปรากฏตัวขึ้น ด้วยใบหน้านิ่งสนิท แต่การกระทำกลับมินิ่งเสมือนใบหน้า สร้างความพอใจให้แกเขายิ่งนัก สิ่งที่ชอบในตัวนางคือ ความตรงไปตรงมา นางชัดเจนเสมอในสิ่งที่ลงมือกระทำ สมแล้วที่เป็นถึงรัชทายาทแห่งจิ้งหนาน‘ข้าอยากเห็นขุนพลผู้เกรียงไกร พ่ายต่อใจตนเองนัก’“เจ้าเห็นร่างกายภายใต้เสื้อผ้าของพี่จนหมดสิ้นแล้ว มิเว้นแม้แต่ส่วนลับ เช่นนั้นแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบ”โม่หยวนฟางพูดด้วยน้ำเสียง เหมือนกำลังจะร้องไห้ พร้อมใบหน้าเริ่มหม่นหมองลงทีละนิด“ห๊ะ! ขะ…ข้าหรือ” เมี่ยวจ้านอุทานออกมา ด้วยความตกใจปนสับสนโม่หยวนฟางเริ่มตีหน้าเศร้า เอามือลูบตามเนื้อตัวของตน เพื่อแสดงให้หญิ
