“ผมเครียดนะเนี่ย”
แหม่มสาวยิ้ม “แคร์แก้ปัญหาเอาไว้แล้วค่ะ”
“อะไรนะครับ”
“แคลร์ไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนี้กับป๊ะป๋าหรอก แคลร์หึงหวงเหมือนกันนะคะ คุณเล็กต้องไปกับแคลร์เดี๋ยวนี้เลย ก่อนจะสายเกินไป”
“หมายถึง...”
“ไปห้ามไม่ให้เหมยทำอะไรกับป๊ะป๋าน่ะสิคะ เร็วค่ะ”
ชายหนุ่มหันไปมองลีลาบนเตียงนิดหนึ่ง ก่อนจะสาวเท้าก้าวตามแหม่มสาวคนรักออกมาจากห้องอย่างร้อนรน
“สามคนนั่นล่ะแคลร์ ไม่ใช่ไปร่วมวงกะป๊ะป๋าแล้วนะ”
“ไม่หรอกค่ะ แคลร์แอบใส่ยานอนหลับให้พวกเขาทาน มีเพียงคนเดียวที่ไม่ได้ทานก็คือ เหมย”
“โอ้ว์!”
ขณะนั้น...
เหมยไต่ขึ้นมาถึงแผงอกของพร้อมพงศ์ และกำลังเลื่อนต่อเพื่อให้พหนุ่มใหญ่ใช้ปากกับร่องฉ่ำ ทว่า...
ไม่ทันจะสมหวัง
ประตูห้องถูกเปิดออก พร้อมกับร่างของแหม่มสาวก้าวเข้ามา
เหมยเหลือบมามองนิดหนึ่ง ตอนแรกยังเข้าใจว่าแคลร์จะเ
เล็กยืนงง...ก่อนจะตัดสินใจเข้าหาเหมยจากทางด้านหลังปลดปล่อยแท่งรักที่แข็งผงาดเต็มที่ออกมาแล้วแทรกเข้าหากลีบพูฉ่ำทันทีน้ำเดินจนฉ่ำเยิ้มแล้วบวกกับขนาดของเล็กกะทัดรัดสมชื่อเพราะฉะนั้นมันจึงเข้าไปข้างในภายในพรวดเดียว“อู้ยยย...”สาวจีนกำลังกลืนกินแท่งของพร้อมพงศ์ช่องทางรักถูกเติมเต็มมาด้วยแท่งของเล็กถึงแม้ไม่ถึงใจสักเท่าไหร่แต่...อารมณ์ของเธอกระเจิดกระเจิงนานแล้วนี่เท่ากับมาช่วยให้เธอถึงฝั่งโดยเร็วแคลร์สบตากับเล็กกลางอากาศสีหน้าของแหม่มสาวยังคงเหยเกเพราะลีลาการละเลงเพลงลิ้นของหนุ่มใหญ่ผู้พ่อตอนนี้เสียงภายในห้องจึงกลายเป็นเสียงแห่งความหฤหรรษ์พั่บ ๆ ๆ ๆ !เล็กบดกรามกรอดขยับเอวรัวเร็วมือฟาดลงบนสะโพกขาว ๆ ของเหมย“อ๊าสส์อู้ยยย...”“ป๊ะป๋า...ป๊ะป๋า...”เสียงของแคลร์ครวญครางฝ่ายพ
เล็กกับแคลร์ช่วยกันจัดฉาก...โดยหวังว่าเมื่อถึงเช้าวันรุ่งขึ้นจะเหมือนกับทุกวันกล่าวคือไม่มีอะไรเกิดขึ้นกลุ่มเพื่อน ๆของเล็กจะออกเดินทางส่วนพวกเขาก็ใช้ชีวิตกันไปตามปกติเล็กไม่รู้หรอกว่าตอนที่เขาผล็อยหลับไปพร้อมกับแคลร์นั้นเธอกลับตื่นขึ้นหลังงีบหลับไปแค่ไม่ถึงชั่วโมงแหม่มสาวย้อนกลับไปยังห้องของพร้อมพงศ์ซึ่งเธอกับเล็กได้ช่วยกันจัดฉากพาลีลากลับเข้าไปนอนในห้องเรียบร้อยแล้ว...ดูเหมือนประตูห้องไม่ได้ล็อกแคลร์ค่อย ๆ เปิดเข้าไปและแล้วภาพที่เธอเห็นก็ทำเอาหัวใจเต้นรัวขึ้นมาอีกครั้งพร้อมพงศ์กำลังซุกใบหน้าเข้าหากับเนินกลางขาของลีลาลีลายังหลับไม่ได้สติ... จึงไม่มีวันรู้เลยว่ากำลังถูกพร้อมพงศ์ลักหลับร่างสูงใหญ่ขยับตัวมองเห็นแท่งยังแข็งผงาดแท่งเอ็นที่สามารถจัดให้เธอเร่าร้อนและเกร็งมาไม่รู้ตั้งกี่รอบพร้อมพงศ์เปลือยร่างของลีลาใช้ปากกับจุกนมดูดใช้ลิ้นละเลงมือลูบไล้ สัมผัสไปตามความเปลือยเปล่าได
ใจหายเหมือนกันกับการจากมาโดยที่ไม่ได้บอกลาป๊ะป๋าพร้อมพงศ์แต่จิตใจของลีลายังไม่เป็นปกติใช่ว่าไม่ยอมรับพฤติกรรมของตัวเองว่าเป็นฝ่ายยั่วยวนป๊ะป๋าตั้งแต่สมัยที่คุณใหญ่ยังมีชีวิตอยู่อารมณ์ทางเพศคุโชนเร่าร้อนเพียงแต่...อาการหวั่นไหวสั่นคลอนกำลังจะทำร้ายตัวเธอเอง...ขับรถมาจนอ่อนล้าแต่ก็ไม่เท่ากับความรู้สึกเหมือนกับจะสิ้นหวังของพร้อมพงศ์...เคยทะนงว่าตัวเองแข็งแรงสภาพตอนนี้ ดูเป็นคนแก่จริง ๆ คนหนึ่งจอดรถหน้าตึกเปิดเป็นร้านอาหารสะดุดที่ป้าย... ‘ลีลาวารี’“ทานอะไรดีคะ”เสียงนุ่มของสาวใหญ่สะดุดความรู้สึกของพร้อมพงศ์เพราะใบหน้าของนางมีเค้าราวกับลีลาอย่างนั้นแหละแต่คงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเขาแค่คิดมากไปเอง“ขอเบียร์ก่อนครับ”เขาตอบสบตากับเธอนิดหนึ่ง“เมืองนี้สงบน่าอยู่จังนะครับ”“ค่ะต่างจังหวัดไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไรนักแต่ก็ไม่แน่แล้วล่ะค
“ยายดูออกด้วย”“จริงหรือเปล่าล่ะ”ยายถามลีลายิ้มเศร้าพยักหน้ายอมรับ“ค่ะนิดหน่อย”ยายก็เหมือนแม่นั่นแหละเรื่องบางเรื่องปล่อยให้เป็นปัญหาของเจ้าตัวเองไม่เซ้าซี้ถามทุกคนต่างมีปัญหาเป็นของตัวเองและปัญหานั้นต้องแก้ได้ด้วยตัวเองเท่านั้น“กาลเวลาจะช่วยเยียวยาได้ทุกเรื่องนะหนู”“ค่ะยายหนูก็หวังว่าจะเป็นยังงั้นค่ะ”เขาเมามายหลับไปก่อนแล้ว...เขานอนบนโซฟาตัวยาวในห้องนอนส่วนตัวของนางบนโต๊ะยังมีหลักฐาน...ขวดเบียร์เปล่าอีกครึ่งโหลยังไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าควรที่นางจะนึกโกรธฉุนเฉียวเพราะแท้จริงแล้วเขาไม่ได้มีสิทธิ์ใด ๆจะมาทำให้ชีวิตของนางลำบากหรอกนะแต่...กลับรู้สึกเอื้ออาทรต่อเขามากกว่าเวลานี้ลูกจ้างทั้งสองคนออกไปเที่ยวงานข้างนอกกว่าจะกลับคงรุ่งเช้าเพราะวันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดของพวกเขาเดือนหนึ่งจะหยุดสักว
จูบของผู้ชายคนนี้ทำเอาสาวใหญ่สะท้านหวั่นไหวยอมบดขยี้ริมฝีปากกับเขายอมใช้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของเขาทั้งหมดมาจากใจตัวเดียวใจต้องการใจปรารถนาจึงไม่ต่อต้านยินยอมถูกสัมผัสและไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นจากถูกสัมผัสเปลี่ยนเป็นรุกเร้าปลดผ้าขนหนูที่เขาห่อหุ้มส่วนล่างออกไปมือนุ่มกำแท่งของเขา...ขยับรูด“ใหญ่จังค่ะ”วารีหลุดปากออกมาเสียงยิ่งสะท้าน“อยากทานไหมครับ”“ทานอะไรคะ”“ไม่ทานผมทานคุณก่อนนะครับ”“อุ๊ย...อย่า... อืมม...”เผลอเพียงนิดเดียวเท่านั้นใบหน้าของหนุ่มใหญ่ก็ซุกเข้าหากลางร่องอกอวบหัวใจของนางเต้นรัวจากสัมผัสดังกล่าวมือหนาประคองเต้าที่ถูกแรงโน้มถ่วงของโลกทำให้คล้อยต่ำอารมณ์ขึ้นเสียจนไม่เหลือแค่ประคองนิ้วของเขาขยี้จุกจงอยสียังแดงสวยซึ่ง...เมื่อถูกสัมผัสเม็ดบัวก็แข็งชูชันเขารุกหนัก&
1005 คำมิตรภาพได้เกิดขึ้นระหว่างหนุ่มใหญ่กับสาวใหญ่ผู้ยังมีความต้องการอันร้อนแรงแต่...อันที่จริงนั่นเป็นเพียงบางห้วงอารมณ์เท่านั้นบางเวลาเรื่องแบบนั้นไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นเลยกาม...แท้จริงแล้วเป็นความละเอียดอ่อนมีความสุขและความเศร้าระคนกันนาง... นั่งมองหนุ่มใหญ่ผู้กำลังผล็อยหลับไปเมื่อค่อนคืนล่วงแล้วเขาดูดีแม้ในยามหลับเป็นผู้ชายที่ดูดีไม่ใช่แอ็กฯเขาเป็นของเขาแบบนี้บางประโยคในการสนทนาเขาคงไม่รู้ว่าทำให้นางสะท้านวาบนึกไม่ถึงว่าจะมีเรื่องแบบนี้มันเหนือความคาดหมายและนึกว่ายังโชคดีที่เขาไม่ได้ยอมปลดปล่อยอารมณ์ไปพร้อมกับนางความยับยั้งชั่งใจของเขายังคงมีโทษเขาไม่ได้หรอกนางเองมีส่วนทำให้เกิดเหตุการณ์ขึ้นแต่ก็ดีแล้วที่เขาไม
1006 คำ“หอมออกครับหอมจริง ๆ”หนุ่มใหญ่มีอาการหื่นกระหายทุกอากัปกิริยาอ้อมกอดยังกระชับแน่นแกนกลางกายผงาดขึ้นจนสาวใหญ่รับรู้ได้ถึงสัมผัสดังกล่าวเมื่อกี้คุณเรียกชื่อใครนะคะใจจริงวารีอยากถามแบบนี้เพราะชื่อที่หลุดออกมาจากปากของหนุ่มใหญ่ยิ่งสร้างความสงสัยและกังวลอยู่ในทีแต่...สัมผัสของเขากลับทำให้นางไม่กล้าถามเกิดความหวั่นไหวต่อความจริงอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย“ผมขอนะครับ”ใบหน้าของนางหงายแหงนขึ้นเมื่อถูกหนุ่มใหญ่ซุกใบหน้าเข้าหาซอกคอมีทั้งกลิ่นหอมของน้ำหอมกลิ่นเหงื่อขับความต้องการให้ลุกโพลงมือหนาคลึงเนินไหล่เลื่อนลงไปผ่านแผ่นหลังสัมผัสกับความขรุขระของตะขอยกทรงและเลื่อนต่ำลงไปจนถึงสะโพกเขาขยำหนักมือแก
“ค่ะ”“ขอบคุณครับ”พร้อมพงศ์เลื่อนตัวขึ้นมาใช้แกนกายสัมผัสไปบนเนื้อตัวเปลือยของนางเอ็นอุ่นถูกเขานำมาวางกลางร่องอกอวบวารีใช้สองมืออัดเนื้อแนบเข้าหาแท่งเอ็นหลังจากนั้นปล่อยให้เขากระทำไปตามอารมณ์แท่งของคนวัยขนาดนี้ยังคงแข็งแกร่งขนาดก็เหลือกินเหลือใช้วารีไม่อยากจะนึกถึงว่าผู้ชายคนนี้เคยผ่านผู้หญิงมาสักกี่คนแล้วลำพังแค่รูปกายภายนอกยังทำให้ผู้หญิงเกิดอาการหวั่นไหวปั่นป่วนแม้กระทั่งนาง...ผู้ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาจนถึงค่อนอายุแล้วก็ยังอดไม่ได้และยิ่งไม่อยากรับรู้ว่าแท้จริงการมาถึงที่นี่ของเขาเพื่อจะตามหาใครเพราะพอระลึกต่อว่าเขาอาจะต้องจากนางไปชั่วชีวิตหรือตลอดกาลก็ให้บังเกิดความรู้สึกหดหู่เสียแล้วละปลายแท่งเริ่มแดงเข้มเมือกเหนียวยังคงเล็ดลอดออกมาจากรูปล่อยกระสุนนางบีบเต้าสร้างความกระชับให้กับเขาแต่แล้ว...เขาถอนแกนกายออกเ
“ผมมาที่นี่ก็เพื่อจะตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง...”พร้อมพงศ์เป็นคนพูดเอง เขาแต่งตัวเหมือนเตรียมจะเดินทางอีกครั้งวารีมองเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นด้วยความรู้สึกที่เหมือนกำลังสูญเสียอีกครั้งต่อให้พยายามทำใจเอาไว้แล้วก็ตาม“คนรักเหรอคะ”นางถาม“เธอเป็นยิ่งกว่าคนรักครับ”เขาตอบ“ภรรยาหรือเปล่าคะ”“ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี...ขอโทษนะครับคุณมีครอบครัวหรือเปล่า”“ค่ะมีค่ะไม่ใช่สิคะต้องตอบว่าเคยมี”วารีพยายามซ่อนความเศร้าเอาไว้“สามีฉันเสียไปแล้วค่ะ”“โอ้... เสียใจด้วยนะครับแต่เขาแค่เดินทางไกล”“ค่ะเดินทางล่วงหน้าไปก่อน”“ซักวันเราก็ต้องตามเขาไปเหมือนกัน”“ค่ะคิดว่างั้น”นางพยายามไม่เศร้
“ค่ะ”“ขอบคุณครับ”พร้อมพงศ์เลื่อนตัวขึ้นมาใช้แกนกายสัมผัสไปบนเนื้อตัวเปลือยของนางเอ็นอุ่นถูกเขานำมาวางกลางร่องอกอวบวารีใช้สองมืออัดเนื้อแนบเข้าหาแท่งเอ็นหลังจากนั้นปล่อยให้เขากระทำไปตามอารมณ์แท่งของคนวัยขนาดนี้ยังคงแข็งแกร่งขนาดก็เหลือกินเหลือใช้วารีไม่อยากจะนึกถึงว่าผู้ชายคนนี้เคยผ่านผู้หญิงมาสักกี่คนแล้วลำพังแค่รูปกายภายนอกยังทำให้ผู้หญิงเกิดอาการหวั่นไหวปั่นป่วนแม้กระทั่งนาง...ผู้ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาจนถึงค่อนอายุแล้วก็ยังอดไม่ได้และยิ่งไม่อยากรับรู้ว่าแท้จริงการมาถึงที่นี่ของเขาเพื่อจะตามหาใครเพราะพอระลึกต่อว่าเขาอาจะต้องจากนางไปชั่วชีวิตหรือตลอดกาลก็ให้บังเกิดความรู้สึกหดหู่เสียแล้วละปลายแท่งเริ่มแดงเข้มเมือกเหนียวยังคงเล็ดลอดออกมาจากรูปล่อยกระสุนนางบีบเต้าสร้างความกระชับให้กับเขาแต่แล้ว...เขาถอนแกนกายออกเ
1006 คำ“หอมออกครับหอมจริง ๆ”หนุ่มใหญ่มีอาการหื่นกระหายทุกอากัปกิริยาอ้อมกอดยังกระชับแน่นแกนกลางกายผงาดขึ้นจนสาวใหญ่รับรู้ได้ถึงสัมผัสดังกล่าวเมื่อกี้คุณเรียกชื่อใครนะคะใจจริงวารีอยากถามแบบนี้เพราะชื่อที่หลุดออกมาจากปากของหนุ่มใหญ่ยิ่งสร้างความสงสัยและกังวลอยู่ในทีแต่...สัมผัสของเขากลับทำให้นางไม่กล้าถามเกิดความหวั่นไหวต่อความจริงอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย“ผมขอนะครับ”ใบหน้าของนางหงายแหงนขึ้นเมื่อถูกหนุ่มใหญ่ซุกใบหน้าเข้าหาซอกคอมีทั้งกลิ่นหอมของน้ำหอมกลิ่นเหงื่อขับความต้องการให้ลุกโพลงมือหนาคลึงเนินไหล่เลื่อนลงไปผ่านแผ่นหลังสัมผัสกับความขรุขระของตะขอยกทรงและเลื่อนต่ำลงไปจนถึงสะโพกเขาขยำหนักมือแก
1005 คำมิตรภาพได้เกิดขึ้นระหว่างหนุ่มใหญ่กับสาวใหญ่ผู้ยังมีความต้องการอันร้อนแรงแต่...อันที่จริงนั่นเป็นเพียงบางห้วงอารมณ์เท่านั้นบางเวลาเรื่องแบบนั้นไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นเลยกาม...แท้จริงแล้วเป็นความละเอียดอ่อนมีความสุขและความเศร้าระคนกันนาง... นั่งมองหนุ่มใหญ่ผู้กำลังผล็อยหลับไปเมื่อค่อนคืนล่วงแล้วเขาดูดีแม้ในยามหลับเป็นผู้ชายที่ดูดีไม่ใช่แอ็กฯเขาเป็นของเขาแบบนี้บางประโยคในการสนทนาเขาคงไม่รู้ว่าทำให้นางสะท้านวาบนึกไม่ถึงว่าจะมีเรื่องแบบนี้มันเหนือความคาดหมายและนึกว่ายังโชคดีที่เขาไม่ได้ยอมปลดปล่อยอารมณ์ไปพร้อมกับนางความยับยั้งชั่งใจของเขายังคงมีโทษเขาไม่ได้หรอกนางเองมีส่วนทำให้เกิดเหตุการณ์ขึ้นแต่ก็ดีแล้วที่เขาไม
จูบของผู้ชายคนนี้ทำเอาสาวใหญ่สะท้านหวั่นไหวยอมบดขยี้ริมฝีปากกับเขายอมใช้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของเขาทั้งหมดมาจากใจตัวเดียวใจต้องการใจปรารถนาจึงไม่ต่อต้านยินยอมถูกสัมผัสและไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นจากถูกสัมผัสเปลี่ยนเป็นรุกเร้าปลดผ้าขนหนูที่เขาห่อหุ้มส่วนล่างออกไปมือนุ่มกำแท่งของเขา...ขยับรูด“ใหญ่จังค่ะ”วารีหลุดปากออกมาเสียงยิ่งสะท้าน“อยากทานไหมครับ”“ทานอะไรคะ”“ไม่ทานผมทานคุณก่อนนะครับ”“อุ๊ย...อย่า... อืมม...”เผลอเพียงนิดเดียวเท่านั้นใบหน้าของหนุ่มใหญ่ก็ซุกเข้าหากลางร่องอกอวบหัวใจของนางเต้นรัวจากสัมผัสดังกล่าวมือหนาประคองเต้าที่ถูกแรงโน้มถ่วงของโลกทำให้คล้อยต่ำอารมณ์ขึ้นเสียจนไม่เหลือแค่ประคองนิ้วของเขาขยี้จุกจงอยสียังแดงสวยซึ่ง...เมื่อถูกสัมผัสเม็ดบัวก็แข็งชูชันเขารุกหนัก&
“ยายดูออกด้วย”“จริงหรือเปล่าล่ะ”ยายถามลีลายิ้มเศร้าพยักหน้ายอมรับ“ค่ะนิดหน่อย”ยายก็เหมือนแม่นั่นแหละเรื่องบางเรื่องปล่อยให้เป็นปัญหาของเจ้าตัวเองไม่เซ้าซี้ถามทุกคนต่างมีปัญหาเป็นของตัวเองและปัญหานั้นต้องแก้ได้ด้วยตัวเองเท่านั้น“กาลเวลาจะช่วยเยียวยาได้ทุกเรื่องนะหนู”“ค่ะยายหนูก็หวังว่าจะเป็นยังงั้นค่ะ”เขาเมามายหลับไปก่อนแล้ว...เขานอนบนโซฟาตัวยาวในห้องนอนส่วนตัวของนางบนโต๊ะยังมีหลักฐาน...ขวดเบียร์เปล่าอีกครึ่งโหลยังไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าควรที่นางจะนึกโกรธฉุนเฉียวเพราะแท้จริงแล้วเขาไม่ได้มีสิทธิ์ใด ๆจะมาทำให้ชีวิตของนางลำบากหรอกนะแต่...กลับรู้สึกเอื้ออาทรต่อเขามากกว่าเวลานี้ลูกจ้างทั้งสองคนออกไปเที่ยวงานข้างนอกกว่าจะกลับคงรุ่งเช้าเพราะวันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดของพวกเขาเดือนหนึ่งจะหยุดสักว
ใจหายเหมือนกันกับการจากมาโดยที่ไม่ได้บอกลาป๊ะป๋าพร้อมพงศ์แต่จิตใจของลีลายังไม่เป็นปกติใช่ว่าไม่ยอมรับพฤติกรรมของตัวเองว่าเป็นฝ่ายยั่วยวนป๊ะป๋าตั้งแต่สมัยที่คุณใหญ่ยังมีชีวิตอยู่อารมณ์ทางเพศคุโชนเร่าร้อนเพียงแต่...อาการหวั่นไหวสั่นคลอนกำลังจะทำร้ายตัวเธอเอง...ขับรถมาจนอ่อนล้าแต่ก็ไม่เท่ากับความรู้สึกเหมือนกับจะสิ้นหวังของพร้อมพงศ์...เคยทะนงว่าตัวเองแข็งแรงสภาพตอนนี้ ดูเป็นคนแก่จริง ๆ คนหนึ่งจอดรถหน้าตึกเปิดเป็นร้านอาหารสะดุดที่ป้าย... ‘ลีลาวารี’“ทานอะไรดีคะ”เสียงนุ่มของสาวใหญ่สะดุดความรู้สึกของพร้อมพงศ์เพราะใบหน้าของนางมีเค้าราวกับลีลาอย่างนั้นแหละแต่คงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเขาแค่คิดมากไปเอง“ขอเบียร์ก่อนครับ”เขาตอบสบตากับเธอนิดหนึ่ง“เมืองนี้สงบน่าอยู่จังนะครับ”“ค่ะต่างจังหวัดไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไรนักแต่ก็ไม่แน่แล้วล่ะค
เล็กกับแคลร์ช่วยกันจัดฉาก...โดยหวังว่าเมื่อถึงเช้าวันรุ่งขึ้นจะเหมือนกับทุกวันกล่าวคือไม่มีอะไรเกิดขึ้นกลุ่มเพื่อน ๆของเล็กจะออกเดินทางส่วนพวกเขาก็ใช้ชีวิตกันไปตามปกติเล็กไม่รู้หรอกว่าตอนที่เขาผล็อยหลับไปพร้อมกับแคลร์นั้นเธอกลับตื่นขึ้นหลังงีบหลับไปแค่ไม่ถึงชั่วโมงแหม่มสาวย้อนกลับไปยังห้องของพร้อมพงศ์ซึ่งเธอกับเล็กได้ช่วยกันจัดฉากพาลีลากลับเข้าไปนอนในห้องเรียบร้อยแล้ว...ดูเหมือนประตูห้องไม่ได้ล็อกแคลร์ค่อย ๆ เปิดเข้าไปและแล้วภาพที่เธอเห็นก็ทำเอาหัวใจเต้นรัวขึ้นมาอีกครั้งพร้อมพงศ์กำลังซุกใบหน้าเข้าหากับเนินกลางขาของลีลาลีลายังหลับไม่ได้สติ... จึงไม่มีวันรู้เลยว่ากำลังถูกพร้อมพงศ์ลักหลับร่างสูงใหญ่ขยับตัวมองเห็นแท่งยังแข็งผงาดแท่งเอ็นที่สามารถจัดให้เธอเร่าร้อนและเกร็งมาไม่รู้ตั้งกี่รอบพร้อมพงศ์เปลือยร่างของลีลาใช้ปากกับจุกนมดูดใช้ลิ้นละเลงมือลูบไล้ สัมผัสไปตามความเปลือยเปล่าได
เล็กยืนงง...ก่อนจะตัดสินใจเข้าหาเหมยจากทางด้านหลังปลดปล่อยแท่งรักที่แข็งผงาดเต็มที่ออกมาแล้วแทรกเข้าหากลีบพูฉ่ำทันทีน้ำเดินจนฉ่ำเยิ้มแล้วบวกกับขนาดของเล็กกะทัดรัดสมชื่อเพราะฉะนั้นมันจึงเข้าไปข้างในภายในพรวดเดียว“อู้ยยย...”สาวจีนกำลังกลืนกินแท่งของพร้อมพงศ์ช่องทางรักถูกเติมเต็มมาด้วยแท่งของเล็กถึงแม้ไม่ถึงใจสักเท่าไหร่แต่...อารมณ์ของเธอกระเจิดกระเจิงนานแล้วนี่เท่ากับมาช่วยให้เธอถึงฝั่งโดยเร็วแคลร์สบตากับเล็กกลางอากาศสีหน้าของแหม่มสาวยังคงเหยเกเพราะลีลาการละเลงเพลงลิ้นของหนุ่มใหญ่ผู้พ่อตอนนี้เสียงภายในห้องจึงกลายเป็นเสียงแห่งความหฤหรรษ์พั่บ ๆ ๆ ๆ !เล็กบดกรามกรอดขยับเอวรัวเร็วมือฟาดลงบนสะโพกขาว ๆ ของเหมย“อ๊าสส์อู้ยยย...”“ป๊ะป๋า...ป๊ะป๋า...”เสียงของแคลร์ครวญครางฝ่ายพ