ตอนที่ 5

เดชดีดซิการ์ขึ้นมาจุดสูบ ปกติเขาไม่สูบบุหรี่ จะมีบางก็เป็นครั้งคราวตอนดื่ม

“ทุกวันนี้ดาร้องเพลงอยู่ที่ร้านอาหาร ‘เรือนบุษบาราตรี’ ค่ะ”

ดาหวันเริ่มรู้สึกถึงความอึดอัด เมื่อพ่อสามีซักไซ้หนักขึ้น ความตึงเครียดน้อยๆ ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นมาทำลายบรรยากาศโรแมนติก

“อ๋อ... เป็นนักร้องกลางคืน”

เดชเริ่มตรงเข้าประเด็น เขาเน้นเสียงหนักที่คำว่า ‘นักร้องกลางคืน’ จากนั้นก็เริ่มซักถามในสิ่งซึ่งยังคงค้างคาอยู่ในความสงสัยตลอดมา ว่าอาจจะมีเรื่อง ‘ชู้สาว’ เข้ามาเกี่ยวพันกับการตายของลูกชาย

จากที่กำลังนั่งเผชิญหน้ากับสะใภ้ซึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้ฝั่งตรงกันข้าม ความเครียดบางอย่างที่หนักอึ้งอยู่ภายในอก ทำให้เดชถึงกับต้องลุกพรวดขึ้นมายืนกอดอกริมระเบียง ทอดสายตามองเหม่อไปยังหมู่ดาวระยิบระยับ ความคับแค้นที่รู้ว่าลูกชายโดนยิงตายอย่างเหี้ยมโหดในตอนกลางวันแสกๆ แต่กลับจับตัวคนทำผิดไม่ได้ ทำให้เขารู้สึกเจ็บแค้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก 

“คืนนี้ดาวสวยนะคะ”

ดาหวันลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก้าวเข้ามาใกล้พ่อสามีที่กำลังยืนมองดาว และจู่ๆ เดชก็ทำในสิ่งที่น่าตกใจ เมื่อเขาเอื้อมมือมาโอบเอวหล่อน รั้งร่างเอิบอิ่มเข้ามากอดจูบโดยที่ดาหวันไม่ทันตั้งตัว

“อุ๊ย... อย่าค่ะ”

ดาหวันตกใจจนหน้าซีด ไม่คิดว่าพ่อสามีจะเก็บอาการหื่นเอาไว้ไม่ไหวจนต้องเผยธาตุแท้ออกมาในที่สุด

แม้ว่าหล่อนจะรู้สึกว่ามันแปลกๆ ตั้งแต่ตอนแรกที่เดินเข้ามาในห้องของเขาแล้วเห็นบรรยากาศโรแมนติกบนโต๊ะอาหารที่เดชจัดเตรียมเอาไว้ให้ แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำอะไรเช่นนี้

ดาหวันอ่านอารมณ์ของพ่อสามีไม่ออก... ว่าเขากำลังคิดอะไรกับหล่อนหรือเปล่า?

แม้แววตากรุ้มกริ่มของเดชที่มองมาในแต่ละครั้ง จะบอกเป็นนัยถึงความเป็นคนเจ้าชู้ แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะกล้าจู่โจมแบบไม่ทันตั้งเนื้อตั้งตัวเช่นนี้

ดาหวันถอยห่างออกมาในระยะปลอดภัย หล่อนรู้สึกหวาดกลัวผู้ชายคนนี้ขึ้นมาทันที ทั้งที่ความรู้สึกอบอุ่นคุ้นเคยตอนนั่งกินข้าวด้วยกันกำลังก่อตัวขึ้นเงียบๆ แต่บัดนี้ทุกสิ่งทุกอย่างอย่างมลายหายไปสิ้น

สิ่งที่เดชทำเมื่อครู่ทำให้เขากลายเป็นเพียงผู้ชายแปลกหน้าสำหรับหล่อนไปทันที

“ทำไมคุณทำแบบนี้คะ”

ดาหวันตกใจ หากก็ยอมรับว่าตอนโดนจูบไซ้มันทำให้จิตใจของหล่อนเต้นแรง หนวดเคราสากๆ แข็งๆ ของพ่อผัวที่ทิ่มแทงนวลแก้มของหล่อนเมื่อครู่ถึงกับทำให้ขนลุกซู่ไปทั้งร่าง เพราะว่าหลังจากสามีจากไปก็นานมากแล้วที่ชีวิตของดาหวันห่างหายไปจากสัมผัสของบุรุษเพศ

“ก็อยากลองใจเธอว่าจะง่ายกับผู้ชายมั้ย”

เดชเป็นคนตรง เขาตอบไม่อ้อมโดยไม่คิดจะถนอมความรู้สึกของสะใภ้เลยแม้แต่น้อย ทำให้หญิงสาวจ้องหน้าพ่อสามีด้วยความรู้สึกผิดหวังในตัวเขา

ดาหวันคิดไม่ถึง ว่าเดชจะใช้ความหล่อเหลาของตัวเองเป็นเครื่องทดสอบความร้อนแรงของหล่อน เขาคงอยากรู้จริงๆ... ว่าสะใภ้คนนี้จะแรดร่านแค่ไหน

“ฉันจะกลับห้อง”

ดาหวันยังคงจ้องหน้าเขา สรรพนามที่ใช้แทนตัวเองเปลี่ยนไป หล่อนอยากจะต่อว่าเขา หากก็พูดอะไรไม่ออก ยอมรับว่าเดชเป็นผู้ชายหล่อเหลา เขามีเสน่ห์และมีแรงดึงดูดทางเพศชนิดที่ว่าคงมีผู้หญิงมากมายพร้อมจะอ่อนระทวยได้ง่ายๆ เมื่อโดนเขากอดจูบอย่างที่เดชทำกับหล่อนเมื่อครู่

“ฉันขอโทษ”

เดชกำลังสับสนใจ ท่าทางเหมือนสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองไปชั่วขณะ

“อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ... อย่าให้ฉันหมดศรัทธาในตัวคุณ”

ดาหวันส่ายหน้า

“อันที่จริงผู้ชายบ้านป่า ดิบๆ เถื่อนๆ อย่างฉันก็ไม่ได้มีอะไรให้เธอควรศรัทธานักหนา... ฉันเป็นคนตรง... ไม่ชอบอ้อมค้อม... รู้สึกยังไงก็แสดงออกไปแบบนั้น”

เดชยกบุหรี่ขึ้นสูบ พ่นควันสีขาวพวยพุ่งไปในเวิ้งฟ้ามืดดำ

“อย่าบอกนะว่าคุณสงสัยว่าฉันมีส่วนรู้เห็นในการตายของลูกชายคุณ”

ดาหวันก็เป็นคนตรง หล่อนไม่ชอบอ้อมค้อมเช่นกัน จึงโพล่งออกมาอย่างเหลืออด

“ใช่... ฉันสงสัย”

เดชยอมรับ

“บ้าที่สุด”

หญิงสาวส่ายหน้า ไม่คิดว่าเขาจะปรักปรำหล่อนทั้งที่เพิ่งรู้จักกัน

“ที่คุณยื้อให้ฉันอยู่ค้างคืน... เพราะต้องการจะสอบสวนเท่านั้นหรือคะ”

ดาหวันเสียความรู้สึก

“ใช่... ”

เดชตอบห้วน

“ถ้ารู้แต่แรกฉันคงไม่อยู่ค้างคืนที่นี่”

หล่อนส่ายหน้า น้ำตาคลอออกมา

          “ถ้าบริสุทธิ์ใจก็ไม่เห็นต้องรีบกลับ”

          เดชยกมือขึ้นกอดอก จ้องมองหล่อนดาหวันเป็นจำเลย

“แค่นี้ใช่ไหมคะ... สิ่งที่คุณอยากรู้... งั้นฉันขอตัวกลับห้อง”

ดาหวันไม่อยากนั่งดื่มกับเขา

“ยังไปไหนไม่ได้... จนกว่าฉันจะหายข้องใจในตัวเธอเสียก่อน... กรุณาตอบทุกคำถามที่ฉันอยากรู้ และห้ามโกหก”

ดาหวันถอนหายใจแรง ท่าทางของเดชเอาจริง แววตาข่มขู่ราวกับหล่อนเป็นจำเลย... เป็นคนทำให้ลูกชายเขาตาย

“ก็ได้ค่ะ... คุณอยากรู้อะไร”

ดาหวันถอนใจ บางทีวันนี้อาจเป็นโอกาสดีที่จะได้เคลียร์ตัวเอง จึงเชิดหน้าสู้สายตาพ่อสามีที่มองมาอย่างจับผิด

          “ดี... ฉันจะไม่อ้อมค้อม หลังจากดนัยลูกชายฉันตายเธอมีผัวใหม่หรือเปล่า?”

          “ไม่มีค่ะ”

ดาหวันตอบ เสียงของหล่อนเข้มขึ้นตามอารมณ์ จ้องหน้าพ่อสามีด้วยแววตาไม่พอใจที่เขากล้าใช้คำถามก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของหล่อน

 ทั้งที่รู้สึกโกรธขึ้นมาน้อยๆ ที่โดนคาดคั้นอย่างเสียมารยาท อันที่จริงดาหวันจะคบหากับผู้ชายคนไหนก็เป็นสิทธิ์ของหล่อน

“แน่ใจนะว่าไม่ได้โกหก... ตั้งแต่ลูกชายฉันตายนี่ก็ปีนึงมาแล้วนะ... ผู้หญิงทั้งสาวทั้งสวยอย่างเธอสามารถทนความว้าเหว่มาเป็นปีเชียวหรือ”

น้ำเสียงของเดชบอกว่าไม่เชื่อ

“อันที่จริง... ฉันจะมีอะไรกับผู้ชายคนไหนหลังจากลูกชายคุณตายมันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน คงไม่จำเป็นต้องสาธยายให้คุณฟังว่าฉันคบหาใครมาบ้างหลังจากลูกชายคุณตาย”

“นั่นไง... เริ่มยอมรับแล้วใช่ไหมว่ามีเรื่องชู้สาวเข้ามาเกี่ยวพันกับการตายของลูกชายฉัน”

เดชเสียงเข้มขึ้นมาอีก

“ก็บอกแล้วไงว่ามันเป็นสิทธิ์ของฉัน... ถ้าจะคบหาผู้ชายคนใหม่ เพราะดนัยตายไปแล้ว”

ดาหวันเถียงไม่ลดละ

“แล้วก่อนหน้านั้นล่ะ... ตอนดนัยยังอยู่ เธอนอกใจลูกชายฉันหรือเปล่า”

เดชคิดว่าความมึนเมาจากเหล้าหลายแก้วที่รินให้ดาหวันดื่ม อาจจะทำให้หล่อนยอมเผยความจริงบางอย่างออกมาให้เขารู้ แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่คิดเอาไว้

ดาหวันคอแข็งกว่าที่เขาคิดเอาไว้ แม้จะดื่มเข้าไปหลายแก้วจนตาแดง แต่หล่อนก็ไม่ถึงกับเมาจนควบคุมตัวเองไม่ได้