ตอนที่ 14

“เอ่อ...ผึ้งออกไปเดินเล่นที่หลังบ้านค่ะ...พี่สิงห์กินข้าวเสร็จแล้วหรือจ๊ะ”

ตอบเขินๆ พอเดินเข้ามาใกล้เขาก็เกิดอาการใบหน้าแดงซ่าน ใจเต้นแรง เมื่อนึกถึงภาพที่เห็นเมื่อครู่

“จ้ะ...พี่กินเรียบร้อยแล้ว”

เขาตอบเสียงหวาน หญิงสาวนึกในใจว่าวันนี้พี่เขยมาแปลก พูดจามี ‘จ้ะ’ ด้วย แสดงว่าเขาอารมณ์ดี ก่อนที่อารมณ์ของเขาจะเปลี่ยนไปเพราะคำถามของหล่อนที่ตามมา

“พี่สิงห์หาคนทำงานบ้านได้หรือยังคะ” ถามทั้งที่ใจก็แอบลุ้นว่าให้เขาหาไม่ได้ น้ำผึ้งรู้ดีว่าลึกๆ ในใจของหล่อนนั้นอยากอยู่เป็นแม่บ้านให้เขาไปจนลมหายใจสุดท้ายของหล่อน

“ทำไม...อยู่กับพี่มันน่าเบื่อนักหรือไงยัยผึ้ง...ถึงได้อยากออกไปอยู่ที่อื่นนัก” เสียงเครียดขึ้นมาทันที

“มันแปลกๆ นะคะ ถ้าผึ้งจะอยู่ต่อ...ก็ตอนนี้พี่เจนนี่ไม่อยู่แล้ว”

“ก็ไม่เป็นไรนี่...ถ้าพี่ซึ่งเป็นเจ้าของบ้านอนุญาต เธอจะอยู่ไปนานแค่ไหนก็ได้...ไม่มีใครว่า”

สิงหากล่าวเหมือนเป็นเรื่องง่าย เขาช่างไม่เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงว่าน้ำผึ้งจะอยู่ในฐานะอะไร บางทีเขาน่าจะเอ่ยออกมาชัดๆ

“ผึ้งคิดว่าจะอยู่แค่สิ้นเดือนน่ะค่ะ...” หญิงสาวบอกในเรื่องที่ตัวเองครุ่นคิดมาตลอด อยากรู้ว่าเขาจะห้ามไหม

“จะไปอยู่