พี่สิงห์เด็กช่างคนดุกับคุณนลิน ตอนที่ 32SING TALKS“ไอ้สัด… มึงทำแบบนั้นมันจะได้ไหมล่ะ?”“มึงก็มาทำเองสิวะ”เสียงไอ้เตกับไอ้ยีนกำลังถกเถียงกันอยู่ห่างออกไปไม่ไกลเท่าไร เราอยู่กันในห้องเรียนห้องหนึ่งที่ไม่ได้ใช้งานแล้ว คนส่วนใหญ่ก็เอาห้องแบบนี้นี่แหละไว้ทำงานที่ต้องใช้พื้นที่ แผ่นไม้แปรรูปที่ถูกซื้
“แล้วจะกลับเลยไหม? เห็นแล้วนี่ว่าทำงานจริง ๆ” ผมพยักพเยิดไปยังโมเดลไม้ที่ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมามีก็แค่แผ่นไม้วางระเกะระกะเตรียมประกอบเท่านั้น“ลินอยากรอ”“ลิน…”ดูเหมือนผมจะไม่สามารถห้ามอะไรเจ้าตัวได้แล้ว คนเอาแต่ใจเดินไปนั่งบนโซฟาเก่า ๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นเฟอร์นิเจอร์ที่สะอาด และได้รับการดูแลเพี
ชั่วอึดใจต่อมาหัวไหล่ของผมก็โดนของแข็งตีเข้าอย่างแรง จนโทรศัพท์กระเด็นหลุดไปอีกทาง“มึง… ไอ้สิงห์ใช่ไหมวะ?” หนึ่งในนั้นเอ่ยถามพร้อมแสยะยิ้ม ขณะที่ร่างผมเป๋ไปด้านข้างอย่างยืนไม่อยู่เพราะแรงฟาดเมื่อครู่นี้“พวกมึงต้องการอะไร?”ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าพวกมันเป็นใคร แต่ผมก็ถามออกไปอยู่ดี สายตาพยายามมองห
พี่สิงห์เด็กช่างคนดุกับคุณนลินตอนที่ 33ทุกคนซัดกันแหลกไม่มีใครยอมใคร จากที่สู้กันอยู่ตรงขอบถนนก็พากันลากออกไปกลางถนน เหมือนเป็นวันนรกยังไงยังงั้นเพราะซอยที่เปลี่ยวในตอนดึกเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว วันนี้กลับไม่มีรถผ่านไปมาสักคันเลือดหยดเป็นดวง ๆ กระจายเป็นวงกว้างอยู่บนถนนคอนกรีต เสียงต่อสู้กันยังคงดำเน
ถึงจะไม่ได้แย่เท่าพี่สิงห์แต่ฉันก็รู้สึกแย่หนักเข้าไปอีกอยู่ดี“พวกพี่เองก็ด้วย”“เฮ้ย… อย่าคิดมาก จัดการได้ไม่ต้องห่วง” พี่เตย่อตัวลงนั่งข้างหน้าฉัน ใบหน้าเปื้อนเลือดซีเรียสขึ้นอีกระดับ “ถ้ามันรุนแรงขนาดนี้แล้วไม่มีทางเลือก…”“…” ฉันเลิกคิ้วมองหน้าพี่เต คนตรงหน้าพยักหน้ากับตัวเองช้า ๆ“พี่จะขอให้พ่
“คนบ้า… ขนาดนี้แล้วยังบอกไม่เป็นไรได้ยังไง…” ฉันสูดน้ำมูกเสียงดัง ปาดน้ำตาเหมือนเด็กเล็ก ๆ คนหนึ่ง“…” นัยน์ตาสีอ่อนทอดมองมาอย่างเป็นห่วง แทนที่จะห่วงตัวเองมัวแต่ห่วงคนอื่นอยู่นั่น“หนักเลยสิมึง…” เสียงพี่ยีนดังขัดจังหวะขึ้น ถึงอย่างนั้นสองคนนั้นก็ยิ้มออกมาได้อยู่ดี อย่างน้อยพี่สิงห์ก็ไม่เป็นอะไรแล้
พี่สิงห์เด็กช่างคนดุกับคุณนลิน ตอนที่ 34หลายวันผ่านไปเหมือนเหตุการณ์ทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติแล้ว พี่สิงห์กลับมานอนบ้านได้แล้ว แต่แน่นอนว่ายังคงไปทำงานไม่ได้ ทำได้แค่เพียงนอนพักผ่อนที่บ้านเรียนก็ไมได้ไป เจ้าของอู่อย่างเฮียเล้งถึงกับมาเยี่ยมถึงที่ แต่สภาพแกก็คือพอกันยังคงเจ็บออด ๆ แอด ๆ เพราะเพิ่งฟ
“ไม่ต้องเลย พี่ป่วยอยู่ และลินก็ทำเองเสร็จหมดแล้วด้วย” ฉันรีบบอกพร้อมวาดมือไปด้านหลังซึ่งมีเสื้อผ้าเรียบกริบแขวนอยู่หลายตัวอย่างภาคภูมิใจ“…” คนตรงหน้ายิ้มนิด ๆ แล้วขยับเข้ามากอดเอวกันไว้ “เหนื่อยรึเปล่า?”“เหนื่อยอะไรกัน… ถ้าแค่นี้เหนื่อยจะทำอะไรกิน…” ฉันหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี“กลัวลินเหนื่อย”
“พี่ก็ต้องเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวอีกแล้ว” พี่เตถอนหายใจเบา ๆ ฉันกับพี่สิงห์มองหน้ากันอย่างรู้ทันคนที่แกล้งทำเป็นซึมเหมือนอาภัพรักเสียเต็มประดา“มึงก็หาเมียสิ เลิกเล่นไปเรื่อยได้แล้ว…”“กูไม่ได้เล่น แต่คนอื่นเขามองว่ากูเล่น!” พี่เตเถียงเสียงดัง สีหน้าเซ็งจัด“พี่ก็หัดทำตัวจริงจังหน่อย…” ฉันยกมือตบบ่าพี่เต
ฉันพยายามจะไม่สนใจร่างสูงที่เอาแต่พูดเรื่องพี่เลี้ยงเด็กอะไรนั่นแล้วเดินเข้าครัวเพื่อไปทำอาหารให้เขากินใช่… ฉันมันแม่บ้านสุดเก๋ายังไงล่ะ… ฝีมือฉันพัฒนาไปถึงขั้นนั้นแล้ว!“พี่สิงห์!”แต่แล้วก็ต้องร้องเสียงดังเมื่อตัวเองถูกอุ้มจนลอยขึ้นจากพื้น พี่สิงห์ส่ายหน้าไปมาเพื่อจะบอกว่ายังไงก็ไม่ยอมให้ฉันทำอะไ
พี่สิงห์เด็กช่างคนดุกับคุณนลิน ตอนที่ 48หกปีผ่านไป...ไม่อยากจะเชื่อว่าชีวิตของฉันจะวุ่นวายได้ขนาดนี้!ตอนนี้ฉันกำลังห่อข้าวใส่กล่องข้าวสามกล่อง จัดการเอากระเป๋านักเรียนของเด็ก ๆ มาวางต่อ ๆ กันแล้วยัดไอ้กล่องข้าวที่ใช้เวลาทำตลอดทั้งเช้าลงไป เสียงเด็ก ๆ กำลังผลัดกันตะโกนผลัดกันร้องไห้โยเยอยู่ตรงห้อ
แต่มันก็เป็นมันหน้าหนายิ่งกว่าปูนโบกตึก… จะไปอายอะไร…ตรงนี้คงมีแค่ยิมที่นอนอยู่เก้าอี้ตัวถัดไปจากผมกับลินเท่านั้นที่ดูเหมือนจะหลับไปง่าย ๆ ร่างบางในชุดว่ายน้ำถูกคลุมด้วยผ้าเช็ดตัวที่ผมจำได้ว่าเป็นของไอ้ยีนซึ่งผมเห็นอยู่บ่อย ๆ เวลามันไปนอนค้างกับไอ้เตที่บ้านก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงมาอยู่กับเด็กน
พี่สิงห์เด็กช่างคนดุกับคุณนลิน ตอนที่ 47ก็คิดผิดจริง ๆตอนนี้เรามาถึงทะเลแล้ว ผมสามคนกำลังนั่งคุยเล่นกันอยู่ที่เก้าอี้ชายหาด ทุกคนหันหน้าเข้าหาทะเล แสงแดดตอนบ่ายมันจ้าเสียจนต้องเอาแว่นกันแดดมาใส่ เพราะอากาศค่อนข้างร้อนจัดพวกผมเลยนอนถอดเสื้อนอนกันเรียงคนสาว ๆ กำลังยืนอยู่ห่างออกไปยังหน้าชายหาดที่แ
วันนั้นผมอยู่อู่จนดึก… ดึกชนิดที่ว่าไม่เคยมีวันไหนอยู่ดึกขนาดนั้นมาก่อนเพราะงานมันล้นมือมาก ๆ และวันนั้นเองผมก็ได้เจอกับร่างเล็กที่ยืนแกร่วอยู่คนเดียวตรงฟุตพาทฝั่งตรงกันข้าม ถึงเรื่องมันจะทุเรศไปสักหน่อยที่ผมปากหมาไปเอ่ยทักลินแบบนั้นแต่ก็นั่นแหละ… ตอนนั้นตัวผมเองไม่ได้เสี้ยนบุหรี่ขนาดนั้น ง่วงนอนจะ
“ฮัลโหล... พี่เต…”“…” ผมถอนหายใจยกมือขึ้นเสยผมอย่างหงุดหงิดเมื่อรู้ว่าคนที่โทรเข้ามาคือไอ้เวรเตคนขี้ขัดจังหวะ ขนาดตัวมันไม่อยู่ยังเสือกโทรมาขัดจังหวะจนได้“พี่สิงห์ก็อยู่กับลินนี่แหละ” ลินยืนหันหลังคุยโทรศัพท์ ผมลากสายตามองท่อนขาเรียวสวยแล้วก็อดใจเดินเข้าไปหาอย่างเสียไม่ได้“…”ได้ยินปลายสายพูดถึงเ
พี่สิงห์เด็กช่างคนดุกับคุณนลิน ตอนที่ 46SING TALKSหลังจากดูดเลียกลีบเล็กสวยสะอาดไร้ตออยู่นาน ผมก็เงยหน้าขึ้นมาเลียริมฝีปากตัวเองอีกรอบ สายตายังคงจ้องมองไปยังความสาว ความสดเหมือนไม่เคยผ่านอะไรมาก่อนอย่างหลงใหลลินสวยมาก ผิวขาวผ่องเนียนละเอียดแม้กระทั่งจุดนั้น แคมเล็กทั้งสองข้างก็ชมพูเรื่อดูสดใหม่เ
“ไม่ได้… ต้องไปเลือกของขวัญก่อน”“ทำไมมันพิธีเยอะงี้วะเนี่ย…”“ทนหน่อยน่า”ถึงแม้จะสงสารเขาที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ แต่ก็จะไปทำอะไรได้เราต้องช่วยกันจัดการแม้กระทั่งเรื่องแจกการ์ดเชิญคนรู้จัก แต่ก็เชิญมาแค่ไม่กี่คนหรอก แค่คนสนิท ๆ เท่านั้น เพราะเป็นการจัดงานอย่างเร่งรีบของพวกผู้ใหญ่เลยไม่ได้เชิญผู้หลักผ