“บันนี่คือคนที่เมต้องนึกถึงคนแรกยามที่มีปัญหาต่างหาก และทุกอย่างที่บันนี่ทำก็เพื่อเมกับ... เอาล่ะ อย่ามาทำหน้างอใส่ฉันเมวี กลับบ้านไปสะสางปัญหาได้แล้วจ้ะที่รัก แล้วฉันจะไปเยี่ยมที่บ้านนะจ๊ะ”
บดินทร์เห็นเพื่อนรักมองด้วยแววตาตัดพ้อและน้ำตาคลอเขารีบเข้ามาปลอบและกอดร่างอวบอิ่มไว้ ออสการ์มองการกระทำของบดินทร์ด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจแทนเมวีที่มีเพื่อนที่ดีย่างบดินทร์ แต่ในทางกลับกันเขาจะต้องทนไม่ได้แน่ๆ หากคนที่กอดเมวีอยู่ตอนนี้คือบารมี
“เมขอโทษ...”
“ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ และรังกระต่ายบันนี่สุดสวยยินดีต้อนรับเมวีเสมอ... แต่ตอนนี้กลับบ้านได้แล้วนะ และอย่าทำแบบนี้อีก... เข้าใจมั้ยเพื่อนรัก” บดินทร์บอกเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง เมวีพยักหน้าช้าๆ แล้วเดินไปหาชายหนุ่มซึ่งเดินมารับของในมือเธอไปถือไว้ก่อนจะกล่าวขอบคุณบดินทร์อีกครั้ง...
หญิงสาวเมินหน้าหนีคนซึ่งทำหน้าที่เป็นสารถีได้อย่างดีตลอดเส้นทางจากจังหวัดนค
ตอนที่35.“เอ่อ คือ มันเปรี้ยวขนาดนั้นคงไม่ดีกว่าจ้ะ”“นี่ หนูเมซื้อแตงโมมาด้วยเพราะคิดว่าออสการ์คงกินของเปรี้ยวๆ ไม่ได้ อ้าปากสิคะ เดี๋ยวหนูเมป้อน” เธอบอกอย่างอารมณ์ดีเมื่อความขุ่นข้องหมองใจมันหายไปตั้งแต่เธอได้รับประทานผลไม้เปรี้ยวๆ เหล่านี้ มีคนบอกว่าคนที่กำลังตั้งครรภ์นั้นอารมณ์แปรปรวนเปลี่ยนแปลงง่ายมันใช่จริงๆ“ถ้าอย่างนั้นก็กินสิครับที่รัก” เขาหันมาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนจนเธอหัวใจพองโตใช้ไม้จิ้มซึ่งหักปลายแหลมออกแล้วจิ้มแตงโมป้อนเขา ตอนนี้พวกเขาเหมือนสามีภรรยาที่รักกันหวานชื่นไม่มีผิด...ออสการ์มองคนที่หลับสนิทอย่างชั่งใจ เขาอยากจะปลุกเธอขึ้นมาแล้วให้เธอไปหาหมอกับเขาเพื่อจะได้รู้ว่าเธอกำลังท้องจริงหรือไม่ แต่เธอก็หลับสนิทใบหน้าเนียนใสที่หลับพริ้มมีรอยยิ้มน้อยๆ ประดับอยู่บนดวงหน้านั้นทำให้เขาติดสินใจพาเธอกลับบ้าน แล้วค่อยคิดเรื่องนี้ใหม่ แต่สำหรับเขาแล้วเขาค้อนข้างมั่นใจว่าเธอท้องอย่างแน่นอนสังเกตจากร่างบ
ตอนที่36.ผู้หญิงคนนั้นจึงคิดฆ่าคุณทัศยาแต่บิดาของเขาก็ช่วยเหลือไว้ได้ทัน จากเหตุการณ์ดังกล่าวทำให้บิดาของเขาตัดสินใจให้คุณทัศยากลับเมืองไทยและฝากฝังนางไว้กับคุณเมธีซึ่งเป็นเพื่อนรักกัน เมื่อคุณเมธีได้พบกับคุณทัศยาก็เกิดความรักขึ้นมาคุณเมธีจึงขอคุณทัศยาแต่งงานแต่เหตุการณ์ซึ่งน่าจะจบลงด้วยดีนั้นก็ไมเป็นเช่นนั้นเมื่อบิดาของเขาเสียชีวิตตอนที่เขาอายุได้สามขวบ เขาก็ได้รับการลี้ยงดูจากคุณย่าอย่างดีเหมือนกับที่เขาเคยอยู่กับบิดา แต่เขากลับถูกปิดกั้นจากความจริงว่ามารดาของเขานั้นเป็นเช่นไร คุณย่าของเขานั้นเกลียดชังมารดาของเขามากเพราะเป็นสาวไทยที่ไม่มีอะไรเลย จึงหลอกเขามาตลอดว่ามารดาของเขาหนีตามผู้ชายไทยและกลับมาอยู่ที่ประเทศไทยและเขาก็ไม่เคยรู้เลยว่ามารดาของเขานั้นมีฝาแฝดเขาจึงเกลียดชังคุณทัศยาซึ่งเขาเข้าใจว่าเป็นมารดาของตนมาก และอยากจะกลับมาดูหน้าผู้หญิงใจร้ายคนนี้ แต่แล้วก่อนที่คุณย่าของเขาจะเสียชีวิตในขณะนั้นเขากำลังเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้ายท่านได้บอกความจริงกับเขาซึ่งทำให้เขาเสียใจมาก และอยากมาหาคุณทัศยาผู้ซึ่งเป็นมารดาของเขาจริงๆ ในความรู้สึกห
ตอนที่37.“ออสการ์...” เมวีหน้าร้อนผ่าวหัวใจอุ่นวาบและหมองเศร้าในขณะเดียวกันอย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่ได้ฝันไปจริงๆ เมื่อคืนนี้เขามานอนกับเธอและกอดเธอไว้ แล้วเขาเข้ามากอดเธอเพื่ออะไรในเมื่อคนที่เขารักคือแม่เลี้ยงของเธอ...หญิงสาวหยิบหมอนใบนั้นขึ้นมากอดไว้แล้วสูดกลิ่นที่แสนจะคุ้นเคยของเขา รู้สึกสับสนในใจจนลืมไปว่าทุกวันตอนเช้าเธอจะต้องคลื่นไส้ อาเจียน แต่เช้านี้เธอกลับไม่รู้สึกอย่างนั้นแล้วยิ่งเธอสูดกลิ่นกายที่ติดอยู่กับหมอนใบนี้เธอก็ยิ่งรู้สึกสดชื่นไม่เวียนศีรษะหรือคลื่นไส้เลยแม้แต่น้อย...“เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เมวี...” หญิงสาวเอ็ดตัวเองแล้วก็หน้าแดงอยู่คนเดียวกอดหมอนใบนั้นแล้วยิ้มบางๆ กับมันด้วยหัวใจพองโต...ทางด้านบารมีนั้นตอนนี้กำลังนั่งกุมลูกประคบซึ่งโปะอยู่บนเบ้าตาที่เขียวช้ำของตนเองอย่างหงุดหงิดและร้อนรน ตอนนี้เขาต้องการเงินโดยด่วนเพราะเจ้าหนี้ที่บ่อนพนันซึ่งเขาเข้าไปเล่นเพื่อหวังเงินสักก้อนมาใช้จ่ายนั้นตามมาราวีเขาอย่างไม่ไว้หน้าและตอนนี้สุชาดาก็รู้แล้วว่
ตอนที่38.“ถ้าอย่างนั้นเราไปเที่ยวสวนสนุกกันมั้ย เราไม่ได้ไปนานแล้วนะตั้งแต่เรียนจบ เมก็โทร. ชวนพี่บิ๊กสิ อะไรกันสองคนนี้ จะแต่งงานกันอยู่แล้วยังไม่ค่อยได้พบกันอีกเหรอ...”คำพูดของสุชาดาทำให้เมวีใจกระตุกเล็กน้อยกับคำว่าแต่งงาน เธอลืมไปเลยว่าเธอกับบารมีเป็นคู่หมั้นกัน แล้วยิ่งพูดถึงเรื่องแต่งงานเธอกลับรู้สึกเฉยๆ และยังเป็นกังวลด้วยซ้ำ ทำไมเธอลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปนะ ลืมไปจริงๆ“เอ่อ คือ...”“ไปนะเม สงสารพี่บิ๊กหน่อยเถอะ ที่อยากพบเมแต่ก็โดนกีดกัน” สุชาดาพูดเป็นนัยและมันก็ได้ผล“ถูกกีดกันเหรอ...”“ใช่น่ะสิ นี่เมไม่รู้เลยเหรอว่าอีตาแมงดานั่นมันคอยกีดกันไม่ให้พี่บิ๊กเข้าไปหาเม พี่บิ๊กไปหาเมที่บริษัทตั้งหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยได้พบเมเลย นี่เรื่องจริงนะ หากเมไม่เชื่อถามเลขาหน้าห้องเมดูก็ได้ พี่บิ๊กบอกโบเองเมื่อเช้านี้แล้วขอร้องให้โบมาชวนเมออกไปพบ พี่บิ๊กไม่โกหกโบหรอก โบเชื่อว่าสิ่งที่พี่บิ๊กพูดเป็นเรื่องจริง นายคนนั้นไว้ใจไม่ได้นะเม...” สุชาดาได้ทีก็ใส่ไฟเป็นชุด
ตอนที่39.บารมีกับสุชาดาพาร่างที่หลับใหลไม่ได้สติของเมวีเข้าไปในบ้านชั้นเดียวหลังเล็กซึ่งอยู่ท้ายซอยสุดท้ายของหมู่บ้านจัดสรรที่นับว่าเป็นหมู่บ้านที่ใหญ่พอสมควร คนที่อยู่อาศัยที่นี่ก็ล้วนแล้วแต่ทำงานในนิคมอุตสาหกรรมละแวกนี้ และเวลาในช่วงบ่ายของวันซึ่งไม่ใช่วันหยุดจะที่นี่ดูเงียบเหงา เพราะคนส่วนใหญ่ไปทำงานบางส่วนคนที่ทำงานกะดึกจึงนอนหลับพักผ่อนในเวลากลางวัน พ่อค้าแม่ขายก็จะขายของกันอยู่ที่ถนนปากซอย ดังนั้นบ้านที่อยู่กลางซอยจนถึงท้ายซอยจึงเงียบเชียบผู้คนก็ไม่ค่อยใส่กันและกันสักเท่าไหร่นัก“พี่บิ๊กจะทำอย่างไรกับยายเมคะ...” สุชาดาถามเมื่อพาเมวีเข้ามาในห้องนอนเล็กๆ แคบๆ ของบ้านที่มีเนื้อที่จำกัด“ก็ทำตามแผน ทำให้เมเป็นเมียพี่ไงล่ะ”“ไม่ได้นะคะ...” สุชาดาขึ้นเสียงทันทีเมื่อบารมีบอกแผนการของเขา เธอจะยอมให้สามีของตัวเองนอนกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าหรือลับหลังแบบนี้ได้อย่างไร แม้ว่าเขากับเมวีจะยังเป็นคู่หมั้นกันก็ตาม แต่ตอนนี้เธอเป็นเมียของเขาแล้วนี่นา เมวีก็ค
ตอนที่40.“ทางนี้ครับ...” หนึ่งในสามของชายฉกรรจ์กล่าวแล้วเดินนำออสการ์ไปยังห้องที่บารมีพาเมวีเข้าไป“รออยู่หน้าห้องคอยจับตัวมันไว้หากมันหลุดมือหลุดตีนฉันออกมาได้...” ผู้เป็นนายกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบแล้วหยิบปืนสั้นที่ติดอุปกรณ์เก็บเสียงมาเรียบร้อยจ่อยิงไปที่ลูกบิดแล้วถีบประตูเข้าไปอย่างแรงจนคนที่อยู่ในห้องซึ่งกำลังจะถอดเสื้อผ้าของเมวีผงะด้วยความตกใจเตรียมจะโวยวายคนที่มาขัดความสุขของเขาแต่แล้วก็ต้องยืนนิ่งด้วยความตกตะลึงเมื่อเห็นหน้าคนที่ก้าวเข้ามาในห้อง...“อะ ไอ้... ออสการ์”“เออ... กูเอง คิดว่าเป็นพ่อมึงรึไง”“มะ มึงเข้ามาทำไม กูกับเมกำลังจะมีความสุขกัน มึงเข้ามาแบบนี้กูฟ้องมึงได้นะไอ้แมงดาเอ๊ยทำไมไม่อยู่เฝ้าเมียแก่มึงวะ”บารมีร้องถามด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่นเมื่อเห็นแววตาของออสการ์ แววตาที่พร้อมจะฆ่าคนของเขาทำให้บารมีเสียวสันหลังวาบแต่ก็ยังทำปากดี“จะตายแล้วมึงยังปากดีอีกนะไอ้บารมี และสำหรับความอวดดีของมึง มึงเตรียมรับมันได้เลย...”
ตอนที่41.“โอเคครับคุณผู้หญิง อย่าแต่งตัวสวยมากนักนะครับเดี๋ยวผมจะอดใจไม่ไหว...” ชายหนุ่มบอกยิ้มๆ แล้วหลิ่วตาให้เธอซึ่งยืนหน้าแดงปลั่งด้วยความขัดเขินก่อนจะส่งค้อนใส่คนตัวโตที่เดินพ้นประตูไป“คนบ้า...” หญิงสาวหน้าแดงย่นจมูกใส่ประตูที่ปิดลงด้วยหัวใจพองโตแปลกๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำด้วยความรู้สึกสดชื่น และลืมเรื่องบารมีกับสุชาดาไปชั่วขณะ...เมวีมองเอกสารต่างๆ ที่บิดาของเธอได้แจ้งความจำนงไว้รอบแล้วรอบเล่าทุกอย่างก็เหมือนเดิม จดหมายปิดผนึกฉบับสำคัญที่ถูกทนายประจำตระกูลเก็บได้เป็นอย่างดีนั้นเธอก็อ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่เข้าใจ แต่ลายมือของบิดานั้นก็ยังคงชัดเจนและสิ่งที่ท่านต้องการก็เด่นชัดจนเธอตั้งตัวรับมันไม่ทัน...‘สวัสดีหนูเมลูกรักของพ่อ…พ่อรู้ว่าตอนนี้หนูเมคงเป็นผู้ใหญ่พอที่จะรับผิดชอบและดูแลตัวเองได้ แต่สิ่งที่พ่อห่วงคือกลัวลูกเจอคนที่ไม่ดีแล้วลูกอาจจะหลงกลเขา ถึงแม้หนูเมของพ่อจะฉลาดหลักแหลมเพียงใดพ่อก็อดห่วงไม่ได้
ตอนที่42.เมวีมองกระดาษในมืออย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่านับจากบัดนี้เธอไม่ใช่เมวีคนเดิมอีกต่อไป แต่เป็นเมวี ภรรยาของมหาเศรษฐีระดับโลกผู้ซึ่งหล่อเหลาเพียบพร้อมอย่างเขา ออสการ์ ดาซิลวา มอริสซิโม… หญิงสาวถอนใจอีกครั้งซึ่งไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ของวันแล้ว เธอหลบมาอยู่คนเดียวเงียบๆ ตั้งแต่เสร็จสิ้นการจดทะเบียนสมรสเมื่อสายของวันจนถึงเวลาเย็นย่ำแล้วเธอก็ยังไม่ได้ออกไปไหน หญิงสาวเก็บกระดาษแผ่นนั้นไว้ในลิ้นชักอย่างดีแล้วนอนลงบนที่นอนนุ่มอย่างสับสนก๊อกๆ...“คุณหนูเมคะ ฉันขอเข้าไปได้มั้ยคะ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นตามด้วยเสียงของคุณทัศยาเมวีชั่งใจชั่วครู่ว่าจะเปิดประตูให้นางดีหรือไม่ เธอจำได้ดีว่าครั้งล่าสุดที่คุณทัศยากับเธอได้พูดคุยกัน นางต้องเข้าโรงพยาบาลและเธอก็ถูกออสการ์พาไปไว้บนเกาะจนเลยเถิดจนมีความสัมพันธ์กันลึกซึ้ง สุดท้ายตอนนี้เธอก็กำลังอุ้มท้องลูกของเขาอยู่และยังเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขาอีกด้วย... เมวีเดินมาเปิดประตูให้ผู้สูงวัยแล้วมองนางอย่างไม่ชอบใจเพราะในใจของเธอนั้นยังมีอคติกับแม่เลี้ยงอย
ตอนที่54.อวสานหญิงสาวร้องเสียงสูงเมื่อสามีจอมหื่นผลักเธอให้นอนลงบนที่นอนนุ่มแล้วปัดผ้าห่มคลุมกายอวบอิ่มออกก่อนจะซุกใบหน้าหล่อเหลากับทรวงสาวอวบใหญ่อย่างหลงใหล...“จะรักออสการ์หรือยังครับคนดี” เขาถามเสียงพร่าเต็มไปด้วยเพลิงเสน่หาที่ลุกฮือขึ้นมาอีกครา...“มะ ไม่รักหรอกคน จะ เจ้าเล่ห์ อ๊ะ...”หญิงสาวพยายามผลักใบหน้าหล่อเหลาออกจากทรวงสาวไหวสะท้านแต่ยิ่งผลักเหมือนยิ่งยุให้เขาก้มเข้ามาดูดดื่มยอดทรวงของตน“ถ้าอย่างนั้นคงต้องทำมากกว่านี้...”“อุ๊ย ระ รักค่ะ รักแล้วหนูเมรักออสการ์ที่สุด อื้ม... อ่า...”หญิงสาวครางสะท้านเมื่อนิ้วร้ายสอดไซ้เขาไปหยอกเย้าเกสรสาวสดฉ่ำ ชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจกับคำตอบที่ได้แต่ก็ไม่คิดจะหยุดความต้องการเชยชมเจ้าของร่างกายนี้...“ออสการ์ก็รักหนูเมที่สุด ให้พี่อีกครั้งนะครับคนดี... หนูเมจ๋า...” ชายหนุ่มกล่าวเสียงพร่าออดอ้อนภรรยา“อื้อออ ออสการ์ขา... ที่รัก หนูเมรักออสการ์ที่สุด อา...”หญิ
ตอนที่53.“สวัสดีครับคุณท่าน คุณออสการ์ คุณเมวี”“สะ สวัสดีค่ะ...” อิซเบลกล่าวทักทายและทำความเคารพคุณทัศยาด้วยความขัดเขิน“กลับมาได้เสียทีนะนาย โรแนน...” ออสการ์ทักทายคนของตนอย่างเป็นกันเองด้วยสีหน้ายิ้มๆ รู้ทัน“ครับ แล้วผมก็จะมาขออนุญาตคุณออซ เรื่อง เอ่อ.. ผมจะขอ เอ่อ...” โรแนนอึกอักๆ อย่างรู้สึกเขินๆ เมื่อเห็นแววตาล้อเลียนของเจ้านายหนุ่ม“เราจะแต่งงานค่ะพี่ออซ เอ่อ เรา...”แม้จะชิงตอบแทนชายหนุ่มที่เธอรู้ตัวแล้วว่าเธอนั้นรักเขาแค่ไหน แต่อิซาเบลก็รู้สึกเขินๆ สายตาของคนทั้งคู่จึงพูดไม่ออกเสียดื้อๆ“เราไม่ได้ถูกบังคับใช่มั้ยเบลล่า” ออสการ์ทำทีเข้มขรึม“มะ ไม่ค่ะ เบลล่าเต็มใจ... คือเรา...”“พี่รู้มานานแล้วล่ะ เราไม่ต้องพูดหรอก...” ออสการ์นั้นรู้มานานแล้วว่าทั้งสองเคยมีความสัมพันธ์กันมาก่อนเมื่อห้าปีที่แล้วเพราะความร้ายกาจของตัวอิซาเบลเองบวกกับความมึนเมาของคนท
ตอนที่52.“สวัสดีค่ะ คุณมะ เอ่อ คุณยา เอ่อ... นี่ค่ะ หนูเมเอารังนกตุ๋นยาจีนมาฝาก จะกินเลยมั้ยคะเดี๋ยวหนูเมใส่ชามให้ แล้วก็นี่ผลไม้ที่คุณยาชอบหนูเมถามคุณหมอแล้ว คุณหมอว่าคุณยากินได้ค่ะ...”หญิงสาวบอกเสียงสดใสทั้งที่ในใจเต้นระรัวเมื่อผู้สูงวัยมองเธอนิ่งไม่พูดอะไรออกมา ท่าทางของนางยิ่งทำให้เธอใจเสียและคิดว่าเธอคงไม่ได้รับการยกโทษหรือให้อภัยจากนางเป็นแน่ เพราะเธอรู้ดีว่าที่ผ่านมาเธอทำตัวแย่กับคุณทัศยามากแค่ไหน แค่คิดน้ำตาก็ซึมออกมา คำว่า คุณแม่ เธอคงไม่มีโอกาสจะได้ใช้พูดเรียกคุณทัศยาอย่างแน่นอน... เมวีคิดในใจอย่างขลาดกลัวกับสิ่งที่ตนกำลังจะเผชิญ ในขณะที่ออสการ์กำลังมองดูผู้หญิงทั้งสองคนที่เขารักอย่างลุ้นระทึกในใจเช่นกัน...“เอ่อ... หนูเมคงทำให้คุณยาไม่สบายใจ ถ้าอย่างนั้นหนูเมกลับก่อนนะคะ...”ในที่สุดเมวีก็กล่าวด้วยน้ำเสียงเจือสะอื้น ร่างอวบอิ่มลุกขึ้นแล้วหันหลังจะเดินออกไปจากห้องแต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อข้อมือบางถูกดึงไว้ด้วยมือผอมบางของคุณทัศยา...“เดี๋ยว
ตอนที่51.“โอ๊ย อะไรนักหนานะ...” หญิงสาวกระแทกก้นนั่งบนเตียงอย่างเหนื่อยล้าโรแนนมองหญิงสาวที่เขาหลงรักมานานอย่างสงสารและขบขัน แต่เขาก็รู้ฤทธิ์เธอว่ามันร้ายกาจแค่ไหน แต่ไม่รู้ทำไมว่าเขาจึงได้รักผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ เขารู้ดีว่าในท่าทีแข็งกระด้างของเธอนั้นซ่อนความดีงามไว้อยู่เพียงแต่เธอมักจะแสดงออกมาให้คนอื่นเห็นว่าเธอร้ายกาจเพื่อปกปิดปมด้อยของตน“ผมว่าคุณควรพักผ่อนได้แล้วนะ นี่ดึกแล้ว...”“ไม่ต้องมาสั่งฉัน นายจะไปไหนก็ไปเลยไอ้ขี้ข้า ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ออกไป๊...” หญิงสาวตวาดแล้วเดินมาจ้องหน้าหล่อเหลาไม่แพ้ใครของเขาอย่างไม่พอใจและพยายามซ่อนความอ่อนแอไว้ข้างในไม่รู้ว่าทำไมชีวิตเธอถึงหนีไม่พ้นผู้ชายคนนี้ คนซึ่งไม่ยอมเธอเลยสักอย่างไม่ว่าเธอจะทำอะไร ก็จะมีโรแนนคอยขัดขวางอยู่เสมอ เธอบอกให้เขาไปทางซ้ายเขาก็จะไปทางขวา คำสั่งของเธอทุกอย่างผู้ชายคนนี้ไม่เคยทำตามเลยสักครั้ง หากไมใช่คำสั่งของออสการ์ โรแนนจะไม่ทำตาม เขาภักดีกับออสการ์มากจริงๆ จนเธออดทึ่งไม่ได้“พูดให้
ตอนที่50.เสียงหวานครางห้ามอย่างไม่มั่นคงนักเพราะไม่ว่าจะปัดป้องอย่างไรก็ไม่พ้นจากการรุกรานจากปากหยักของเขาที่ขบเม้มไปตามผิวเนื้อนวลต้องจูบซับแก้มนุ่มก่อนจะมาบดเคล้าริมฝีปากหวานฉ่ำ เรียวลิ้นร้อนสร้างความปั่นป่วนรัญจวนและทำให้เธอร้อนเร่าเสมอทุกครั้งที่เขาแนบชิด...“หนูเมจ๋า หอม.. หวานเหลือเกิน...”ชายหนุ่มครางชิดริมฝีปากแดงปลั่งมือหนาลูบเคล้นทรวงอกอวบใหญ่อย่างหลงใหลแล้วรั้งรางบางให้คร่อมกายแกร่งไว้ เมวีหน้าแดงปลั่งดวงตากลมโตฉ่ำหวาน ทรวงอกเปล่าเปลือยที่ปริ่มน้ำเหมือนดอกบัวงามผุดผ่อง เรือนผมเปียกชื้นระตามใบหน้านวลไหล่บอบบางช่างยั่วใจนัก“อะ ออสการ์... อื้ม โอว...” เมวีพูดด้วยเสียงกระเส่าบดเบียดกายสาวเข้าหาเขาอย่างลืมตัว ความซ่านรัญจวนนั้นทำให้เธอต้องเสียดสีกายนุ่มกับแข็งแกร่งของเขาที่แข็งขึงอยู่สะสะโพกมนซึ่งขยับยั่วเย้าให้เธอร้อนรุ่ม มือหนาของเขาก็สร้างความปั่นป่วนให้เธอเมื่อมันสอดไซ้ลูบคลึงสะโพกมนวนไล้เข้ามาหากลีบดอกไม้ชุ่มฉ่ำ“หนูเม หนูเม... ที่รัก คิดถึงผัวรึเปล่า...” ออสการ์ครางชิดอ
ตอนที่49.“แต่พี่ออสการ์ก็เห็นว่าแม่นั่นเขาทำร้ายเบลล่านะคะ”“วุ้ย.. ชะนีเผือกคะ แค่ผลักแค่นั้นมันไม่ถึงกับล้มกองกับพื้นแล้วเจ็บปวดเหมือนไส้เดือนโดนน้ำร้อนหรอกค่า”บดินทร์พูดอย่างเหลืออด เท้าเอวมองชะนีเผือกที่ตนตั้งฉายาให้อย่างเอาเรื่อง ดวงตาหวานไม่แพ้อิสตรีมองอิซาเบลด้วยความหมายว่าอย่าได้คิดแตะต้องเพื่อนรักของตนแม้แต่ปลายเล็บ ไม่เช่นนั้นโดนกะเทยตบแน่ๆ“นี่แก ด่าฉันเหรอ...”“หยุด... พอได้แล้วอิซาเบล เธอเตรียมตัวขึ้นเครื่องกลับฝรั่งเศสตอนนี้เลยดีมั้ย” ออสการ์ตวาดใส่คนทั้งสองที่กำลังจะเข้าห้ำหั่นกันจนทั้งบดินทร์กับอิซาเบลชะงักกึก“ไม่นะคะพี่ออสการ์ เบลล่าอยากอยู่ที่นี่อยากเที่ยวเมืองไทย อย่าไล่เบลล่ากลับเลยนะคะ นะคะ เบลล่าสัญญาว่าจะไม่เกเรจะไม่สร้างปัญหาอีก” หญิงสาวเข้ามากอดขาของเขาไว้อ้อนวอนอย่างน่าสงสาร“แต่เธอจะต้องไปนอนที่อื่นแล้วล่ะเบลล่า เพราะเธอทำให้เจ้าของบ้านโกรธ ไม่ใช่แค่เมวีที่โกรธแต่พี่ด้วย&r
ตอนที่48.“กล้าเสียยิ่งกว่ากล้า ที่นี่เมืองไทยนะยะ สำนึกซะบ้างว่าตัวเองมาอาศัยบ้านเขาอยู่ขอข้าวเขากิน ไม่ใช่มาถึงก็แสดงนิสัยแย่ๆ แบบนี้เหมือนไม่มีใครสั่งสอน”“แก...” อิซาเบลเต้นเร่าเมื่อถูกด่าตรงๆ แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อออสการ์เดินกลับมาหลังจากที่เขาขอตัวไปสั่งการให้คนจัดห้องพักไว้ให้เธอ“บันนี่ครับแล้วหนูเมล่ะครับทำไมไม่ลงมาด้วยกัน เมื่อกี้ผมไปเคาะประตูเธอก็เงียบ”“สงสัยหลับมั้งคะ คนท้องคนไส้ก็อย่างนี้ล่ะค่ะ อะไรนิดอะไรหน่อยก็อยากจะแต่นอน...” บดินทร์จงใจพูดด้วยภาษาไทยซึ่งทำให้อิซาเบลไม่เข้าใจ แต่เธอรู้สึกเหมือนว่าพวกเขากำลังพูดถึงหญิงสาวอีกคนแน่ๆ“นี่พูดอะไรให้คนอื่นรู้เรื่องด้วยสิ ทำแบบนี้มันเสียมารยาทนะ”“อุ้ยยย ฉันรู้จ้ะว่าเป็นการเสียมารยาทหากพูดภาษาที่บุคคลที่สามไม่เข้าใจ แต่เธอไม่สำคัญพอที่ฉันจะรักษามารยาทด้วยนี่ยะ” บดินทร์เท้าสะเอวเบะปากใส่อิซาเบลอย่างเหยียดหยัน“กรี๊ดดด... แก นัง...” อิซาเบลเต้นเร่าๆ จะโผนเข้ามาห
ตอนที่47.“หนูเมไม่ได้กังวลนะคะเพียงแต่หนูเมอยากจะพูดอะไรกับเขา กับคุณยาด้วย” หญิงสาวพูดอ้อมแอ้ม“ค่ะ ป้าเข้าใจค่ะ” ป้าอ้อยยิ้มๆ รู้ดีว่าคุณหนูของนางนั้นคงคิดถึงสามีนั่นเองทั้งสามช่วยทำอาหารกันอยู่ในครัวสักครู่สาวใช้คนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับบดินทร์ซึ่งเพิ่งกลับจากดูงานที่สิงคโปร์ให้บิดา ร่างสูงสำอางของเขาเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มพร้อมกับทำความเคารพผู้สูงวัยอย่างนอบน้อม“สวัสดีค่า ป้าอ้อย...”“ไหว้พระเถอะค่ะ ไม่เจอกันนานเลยนะคะคุณบันนี่สบายดีไหมคะ”“สบายดีค่ะ แต่ช่วงนี้บันนี่งานเยอะมากค่ะ นี่กว่าจะปลีกตัวมาหาเมได้ ต้องเคลียร์งานให้ป๊าก่อน ตอนนี้ทุกอย่างลงตัวแล้วค่ะ ต่อไปก็มาลั้ลลากับเพื่อนสาวแสนสวยได้อย่างสบายอารมณ์...” บดินทร์ทำมือกรีดกรายไปด้วยพูดไปด้วยแล้วหันมายักคิ้วหลิ่วตาให้เมวีด้วยท่าทางน่าขัน“มาถึงก็จะมาลั้ลลาเลยเหรอบันนี่ มานี่เลยมาช่วยทำขนม วันนี้ป้าอ้อยจะทำขนมกล้วย ฟักทอง เอาไปฝากป๊ากับม้าด้วยนะ”เมวีดึงมือเพื่อนร
ตอนที่46.“ครับออสการ์รู้ตั้งแต่เช้าวันที่เราจดทะเบียนกันแล้ว ทำไมครับ หนูเมไม่ดีใจเหรอที่เรากำลังจะมีลูก”“ก็... ที่คุณจดทะเบียนกับหนูเมเพราะลูกใช่มั้ยคะ”“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ หนูเมฟังออสการ์พูดบ้างนะครับ เพราะที่ผ่านมาเราคุยกันน้อยมาก...”ชายหนุ่มลูบศีรษะเธอเบาๆ ท่าทางของเขาอ่อนโยนจนเมวีหัวใจละลายก่อนจะหาวหวอดอย่างง่วงงุน ดวงตากลมโตปรือลงช้าๆ ขณะรอฟังเขาพูด ใบหน้างามซบลงกับอกแกร่งของเขาอย่างไว้เนื้อเชื่อใจ“ที่ผ่านมาที่พวกเราปิดความจริงไม่ให้หนูเมรู้นั่นก็เพราะเราคิดว่ามันไม่ได้สำคัญอะไร คุณพ่อของหนูเมก็ไม่อยากให้หนูเมไม่สบายใจทั้งเรื่องสุขภาพของท่าน และเรื่องความสัมพันธ์ของออสการ์กับแนนนี่ อีกอย่างก็เพื่อไม่ให้ผู้ถือหุ้นนั้นเกิดความไม่ไว้วางใจออสการ์ หลายสิ่งหลายอย่างที่เราร่วมกันแก้ไขกอบกู้ธุรกิจทำให้เราไม่ได้สนในเรื่องนั้นมากนัก เมื่อคุณพ่อหนูเมไม่ต้องการให้ออสการ์เปิดเผยตัวและหลังจากที่ท่านเสียไป แนนนี่ก็ต้องเข้ามารับภาระทุกอย่างทานท่าน ลำพังผู้หญิงตัวคนเด