ชบาแนะนำง่ายๆ เพราะไม่อยากให้เมวีตั้งใจมากจนเกินไป เพราะยิ่งตั้งใจทำมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเครียดและทำออกมาไม่ดี แม้แต่ทอดไข่ธรรมดาๆ ก็ทอดจนไหม้ได้ และเมวีก็ทำไหม้ไปหลายจานแล้วที่สำคัญสามีเธอก็ท้องเสียเพราะอาหารของเจ้าหล่อนด้วยนี่สิ...
“ทำไมหนูเมถึงทำไม่ได้เสียทีล่ะชบา ดูสิ ของง่ายๆ หนูเมยังทำไม่ได้เลย”
“คนเราเกิดมาก็มีความถนัดแตกต่างกันนะคะ บางคนอาจจะทำอาหารเก่ง ทำอร่อย แต่บางคนพยามแล้วพยายามอีกก็ทำไม่เป็น และแย่กว่าเดิมอีกด้วย”
“เหมือนหนูเมใช่มั้ยคะ...” หญิงสาวถามผู้สูงวัยกว่าด้วยน้ำเสียงเครือสะอื้นพลางมองไข่เจียวที่ไหม้เกรียมทั้งที่เธอทำตามที่ชบาบอกแต่ทำไมมันไหมแบบนี้นะ
“โธ่.. อย่าคิดมากเลยค่ะ ดูจานนี้สิคะ ใช้ได้แล้ว ไข่เจียวเหลืองกรอบพอดีแล้วค่ะ ผัดผักนี่ก็ดีขึ้นแล้วไม่มันมากเกินไปและกุ้งก็สุกพอดี ส่วนต้มจืดก็ไม่เค็มจนเกินไป”
ชบาบอกคนที่ทำท่าจะร้องไห้อย่างอาทร ความรู้สึกรักและเอ็นดูนายหญิงของเจ้านายหนุ่มก็มีมากขึ้นตามมา และเธอคิดว่าที่เมวีอยากจะทำอาหารครั้งนี้ก็คงเพื่อเอาใจออสการ์เป็นแน่
ตอนที่20“แก ไอ้คน...”“อ๊ะๆ อย่าได้พูดไม่เข้าหูนะครับคนสวย ทำหน้าที่ของเธอได้แล้วเมวี” ชายหนุ่มพูดพลางถอดเสื้อยืดสีขาวของตนออกช้าๆ ท่าทางแสนสบายใจผิดกับเมวีที่หน้าซีดสลับแดงก่ำไปทั้งใบหน้าและรู้สึกร้อนไปทั้งตัวกับแผงอกแกร่งตรงหน้า“อุ๊ย คนบ้า...” แล้วเมวีที่กำลังจะผวาลงจากเตียงก็ต้องยกมือปิดตาแน่นเมื่อเขาถอดกางเกงลำลองขาสั้นออกโดยไม่อายเธอแม้แต่น้อยซึ่งเธอเองที่ต้องอับอายเขา ท่าทางของเธอทำให้ออสการ์หัวเราะในลำคออย่างถูกใจก่อนจะเคลื่อนกายใหญ่โตมาหาเธอ“เห็นมาหลายครั้งแล้วยังไม่ชินอีกเหรอจ๊ะคนสวย หึหึ...”“อ๊ายยย คนบ้าหน้าด้าน ใครเขาจะหน้าหนาเหมือนตัว ไม่เอานะ ปล่อย... อื้มมมม... อา...” เมื่อเขาผลักร่างบางลงบนที่นอนนุ่มเมวีก็ได้สติพยามตะเกียกตะกายหนีเขาสุดท้ายเสียงคัดค้านก็หายไปกลายเป็นเสียงหวานครางแผ่วเมื่อทั้งปากและมือของเขาเริ่มร่ายมนต์สวาทใส่เธอร่างบางบิดกายหนีความร้อนผ่าวจากมือหนาแต่ไม่ว่าจะเคลื่อนกายไปทางไหนก็ดูเหมือนจะไม่พ้นมือของเขาที่เธอรู้สึกว่ามันจะมีมาก
ตอนที่21.ก๊อกๆ เสียงประตูดังขึ้นรุนแรงและมีเสียงร้องเรียกเธออยู่หน้าห้อง และหนึ่งในเสียงนั้นก็คือเสียงของเขา...“คุณหนูเม เมวี เปิดประตูหน่อย ทุกคนเป็นห่วงนะ เธอเป็นอะไรรึเปล่า...”“คุณหนูคะ เป็นอะไรมากรึเปล่า ทำไมไม่ลงไปทานอะไรหน่อยคะ นี่มันจะบ่ายโมงแล้วนะคะ” เสียงป้าอ้อยร้องถามอยู่หน้าห้องด้วยความเป็นห่วงเมื่อนางไม่เห็นคุณหนูของนางลงจากห้องมาครึ่งค่อนวันแล้วแม้จะให้คนมาเรียกเมวีก็ปิดประตูเงียบไม่มีปฏิกิริยาอะไรกลับมาทำให้ทุกคนเกิดความเป็นห่วงเธอมาก“ป้า ถ้าเคาะอีกคุณหนูของป้าไม่มาเปิดเราก็พังประตูเข้าไปเลยดีกว่านะครับ” เสียงออสการ์ดังอยู่หน้าห้องทำให้หญิงสาวหันไปมองประตูด้วยความน้อยใจแต่เธอยังเฉยเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่าง...“ค่ะ ป้าเห็นด้วย โอย.. เป็นห่วงคุณหนูเหลือเกิน...ไม่รู้ว่าไม่สบายหรือเป็นอะไร ป้าล่ะกลัวจริงๆ ค่ะคุณออสการ์” ป้าอ้อยพูดเสียงเจือสะอื้นผลัวะ.. เสียงประตูเปิดออกอย่างแรงแทบจะโดนใบหน้าคนที่อยู่หน้าประตูซึ่งพากันหลบบานประตูที่เปิดออกมาจากด้านใน
ตอนที่22.“โอ๊ย แกจะกลับมาทำไมนะนังเมวี ฉันกับพี่บิ๊กกำลังจะไปได้สวยแล้วเชียว แต่เอาเถอะในเมื่อแกกลับมาแล้ว ฉันก็จะทำให้เธอได้รู้ว่าเธอกำลังจะมาแย่งผัวฉัน” สุชาดามองคนทั้งสองอย่างแค้นเคืองแล้วทำทีเดินไปรั้งเมวีออกมาจากอ้อมกอดของบารมีด้วยความเป็นห่วง แต่จริงๆ แล้วเธอหวงบารมีมากกว่า“เม กลับมานั่งพักก่อนนะ ดูสิยืนจะไม่ไหวอยู่แล้ว”“หวาย ฉานหวาย จาออกปายเต้น เต้นๆ ฮ่าๆๆ” เมวีป่ายปัดมือไม่ยอมให้สุชาดาพาเธอออกมาจากกลุ่มคนที่เต้นกันอย่างสนุกเมามันได้ง่ายๆ แต่สุดท้ายเธอก็มานั่งแหมะอยู่ที่โต๊ะซึ่งพวกเธอนั่งอยู่ในมุมที่เป็นส่วนที่หรูที่สุดดีที่สุดในผับชื่อดังแห่งนี้“พอเถอะเม เธอเมาแล้วนะเรากลับกันเถอะ” น้ำเสียงนั้นเหมือนจะเป็นห่วงแต่ความจริงแล้วสุชาดาอยากเร่งให้กลับเร็วๆ บารมีจะได้ไปส่งเมวีแล้วมีเวลามาอยู่กับเธอมากกว่า“ม่ายมาว ม่ายกับ เต้นก่อน...” ปากก็พูดว่าไม่เมาและอยากออกไปเต้นแต่แล้วเมวีก็หลับไปอย่างง่ายดาย สุชาดามองเมวีอย่างเกลียดชังไม่ปิดบัง“พี่บิ
ตอนที่23.“อื้ม อุ่น...” แขนเรียวโอบกอดร่างแกร่งไว้แน่นเหมือนกลัวว่าความอบอุ่นที่ตนได้รับจะหายไปและเจ้าของไออุ่นก็ไม่ได้คิดจะถอยห่าง ออสการ์มองเสี้ยวหน้าของหญิงสาวด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาทั้งหวงทั้งห่วงและอยากจะปกป้องเธอ อยากจะทำให้ได้รู้ว่าใครที่หวังดีและไม่หวังดีกับเธอ แต่มันก็ยากเหลือเกินที่จะทำให้คนซึ่งมีอคติต่อเขาจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูด ทุกอย่างมันต้องมีหลักฐานและความจริงที่ประจักษ์แจ้งด้วยตาไม่เช่นนั้นจะกลายเป็นว่าแหวกหญ้าให้งูตื่น...สายตาผู้ชายด้วยกันดูออกว่าบารมีคิดอะไรกับเมวี และบารมีต้องการอะไรจากการหมั้นหมายกับหญิงสาวในอ้อมแขนเขา แต่ภาพสุภาพบุรุษในสายตาของทุกคนในสังคมย่อมทำให้เมวีหลงเชื่อคนดีจอมปลอมอย่างบารมี หากคืนนี้เขาปล่อยให้เมวีไปกับบารมีรับรองได้เลยว่าหญิงสาวจะไม่มีวันหลุดพ้นจากซาตานร้ายที่ชื่อบารมีไปได้เลย.. เขายอมเป็นคนร้ายกาจ เป็นไอ้คนใจร้ายในสายตาเธอตอนนี้ดีกว่า เพื่อแผนการกระชากหน้ากากชั่วๆ ของบารมีจะสำเร็จ...บารมีซึ่งพลาดหวังจะได้เชยชมคู่หมั้นคนสวยก็เดินทาง
ตอนที่24.“ไอ้บ้า ไอ้คนทุเรศ ฉันเกลียดนาย อื้อออ...”ทันทีที่ปากเป็นอิสระเมวีก็พ่นคำพูดใส่เขาด้วยความฉุนเฉียวแต่เสียงหวานก็หมดโอกาสที่จะพูดอะไรอีกต่อไปเมื่อคนตัวโตฉกริมฝีปากได้รูปลงมาเปิดเสียงของเธอไว้ ลิ้นหนาตวัดรูดไล้เสาะหาความหวานจากปากสาวอย่างชำชองไม่สนใจลิ้นเล็กที่พยามถอยร่นต่อต้านเขา“โอ๊ะ นี่เล่นจะกัดลิ้นกันให้ขาดเลยเหรอครับที่รัก” ออสการ์อุทานอย่างตกใจเล็กน้อยกับความฉุนเฉียวของเธอเขาแทบถอนปากออกแทบไม่ทันฟันขาวๆ ที่ตั้งใจจะกัดเขาเต็มแรง“นายไอ้คนทุเรศ ปล่อยฉันกลับบ้านนะ นายมันงี่เง่า นายเห็นฉันเมาเลยฉุดฉันมาย่ำยีสินะ หากฉันจะนอนกับใครหรือยั่วใครก็คงไม่ใช่นายหรอก และมันก็เป็นเรื่องของฉัน เป็นตัวฉัน...”“ลืมแล้วเหรอคนสวยว่าเราเป็นอะไรกัน มีอะไรกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เอ... หรือว่าอยากทบทวนความหลังเลยทำประชดผัวจ๊ะ หึหึ” ชายหนุ่มยั่วเย้าแววตาพราวพรายจนหญิงสาวฉุนจัด...“อี๋ ไอ้คนทุเรศ ใครอยากจะทบทวนอะไรกับนาย และฉันก็ไม่เคยมีสามี อ๊ายยย คนบ้า อย่านะ...”หญิงสาวเถียงเขาหน้าดำหน้าแดงพยายามจะผลักอกกว้างของเขาออกจากตัวเธอแต่แล้วก็ต้องกรีดร้องเสียงหลงเมื่อเขากระชากผ้าห่มที่ขวางกั้นระหว่างร
ตอนที่25.“โอ้ววว เม หนูเมจ๋า ฉัน... อ๊า... / อ๊า อ๊ายยย....”เสียงครางหนักหน่วงและเสียงเนื้อกระทบเนื้อของเขาและเธอดังกึกก้องไปทั้งห้องนอนหรู ก่อนที่ทั้งสองจะครางยาวๆ ออกมาพร้อมกันกับร่างกายเกร็งสะท้านกระตุกเบาๆ เมื่อจับจูงกั้นไปถึงฝังหฤหรรษ์แห่งวิมานสวาทอันเร่าร้อน...“อื้มมม หนูเม... มีความสุขรึเปล่า...” เสียงถามกระเส่าชิดใบหูบางสะอาดทั้งที่ร่างแกร่งยังไม่ถอดถอนออกไปแม้จะสิ้นสุดบทรักร้อนแรงไปแล้วก็ตาม เมวีเกร็งตัวไว้แล้วหลับตานิ่งไม่มีแม้แต่แรงจะขยับตัวออกจากเขาทั้งที่ตอนนี้เธอรู้สึกอับอายขัดเขินเป็นที่สุด ยิ่งตอนนี้แสงสว่างที่ลอดหน้าต่างบ้านกว้างเข้ามาให้เห็นทุกสัดส่วนและความเป็นไปของเขากับเธอ ใบหน้านวลก็ยิ่งแดงก่ำและแดงไปทั้งตัว...“ปล่อยหนูเมได้แล้วออสการ์ หนูเมอยากกลับบ้าน” หญิงสาวพูดเบาๆ เมื่อรู้ว่าหากพูดอะไรที่รุนแรงหรือต่อว่าเขาบทสรุปของการขัดใจเขาก็จะจบแบบนี้...“หนูเมยังไม่ค่อยสบายเลย อยู่ต่ออีกนิดนะครั
ตอนที่26.“อุ๊ย คุณบิ๊ก แมวตกใจหมดเลยคะ แหม หายหน้าไปนานเลยนะคะ” แมวเหมียว หรือพัชฏา สาวน้อยคู่ขาของเขาซึ่งอยู่ในชุดศึกษารัดติ้วอุทานอย่างตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นหนุ่มหล่อที่เธอเคยให้บริการที่จู่ๆ ก็โผล่มา“ฉันคิดถึงเธอแต่พอดีช่วงนี้งานยุ่งๆ น่ะ ว่าเธอวันนี้เธอว่างมั้ย”บารมีมองสาวน้อยนักศึกษาไซด์ไลน์อย่างพอใจ ดูเหมือนเธอจะมีเสี่ยใหญ่เลี้ยงดูเพราะเครื่องประดับที่เธอมีกระเป๋าหรือโทรศัพท์ตลอดจนรถยี่ห้อหรูที่ใช้ บ่งบอกได้ดีว่าคนที่เลี้ยงดูเธอนั้นมีฐานะระดับมหาเศรษฐีเลยทีเดียว...“ก็... หากไม่นานหรือไม่หลายยกก็ว่างค่ะ...”“ฉันชอบเธอตรงนี้ล่ะน้องแมวเหมียวของฉัน... เราไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปสถานที่ใหม่ที่เร้าใจ”“ขึ้นรถแมวดีกว่าค่ะ รับรองนุ่มและสนุก”สาวน้อยร่านรักกล่าวเย้ายวนโดยไม่รู้ว่าเมื่อเขาขึ้นรถไปกับเธอแล้วเธอจะต้องพบจุดจบที่น่าเศร้าใจหากเธอไม่ให้สิ่งที่เขาต้องการ...
ตอนที่27.“ทีแบบนี้ทำเป็นกินข้าวไม่ลง แล้วเวลาที่เราฟัดกันอยู่บนเตียงมันทำให้นึกอยากอะไรบ้างไหมครับคุณหนูเมวี”“นาย ไอ้ๆๆ... คนทุเรศ... หุบปากไปเลยนะ คนบ้า...” เมวีหน้าแดงเถือกร้อนผ่าวไปทั้งกายกระทืบเท้าเบาๆ อย่างขัดใจแต่ทำอะไรเขาไม่ได้จึงสะบัดหน้าหนีเขาไปหาเพื่อนๆ ออสการ์ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเดินตามเธอไปเงียบๆ และเมื่อไปถึงโต๊ะที่เพื่อนๆ ของเธอนั่งเขาก็ได้ยินเสียงเพื่อนชายของเธออุทานอย่างตื่นเต้นท่าทางดูเขินอายอย่างเห็นได้ชัดเขาจึงเข้าใจว่าผู้ชายที่แต่งกายเรียบร้อยดูดีคนนี้คงไม่ใช่ชายจริงแต่เป็นหญิงในร่างชาย...“สวัสดีครับ ผมเป็นเพื่อนของหนูเม ออสการ์ครับ” ชายหนุ่มกล่าวแนะนำตัวเมื่อเมวีทำวางเฉยไม่สนใจเขา“ว๊าย.. ตายแล้ว เพิ่งรู้ว่ายายเมมีเพื่อนน่ากิน เอ๊ย น่ารักๆ แบบนี้ด้วย บันนี่ค่ะ หรือจะเรียกยามอยู่ต่อหน้าคุณพ่อคุณแม่ก็เรียก บดินทร์ แมนๆ นะคะ” บันนี่พูดอย่างมีจริต แต่ดูจริงใจกว่าหญิงสาวอีกคนที่เอ่ยแนะนำตัวเรียบๆ“โบ สุชาดาค่ะ ยินดีที
ตอนที่54.อวสานหญิงสาวร้องเสียงสูงเมื่อสามีจอมหื่นผลักเธอให้นอนลงบนที่นอนนุ่มแล้วปัดผ้าห่มคลุมกายอวบอิ่มออกก่อนจะซุกใบหน้าหล่อเหลากับทรวงสาวอวบใหญ่อย่างหลงใหล...“จะรักออสการ์หรือยังครับคนดี” เขาถามเสียงพร่าเต็มไปด้วยเพลิงเสน่หาที่ลุกฮือขึ้นมาอีกครา...“มะ ไม่รักหรอกคน จะ เจ้าเล่ห์ อ๊ะ...”หญิงสาวพยายามผลักใบหน้าหล่อเหลาออกจากทรวงสาวไหวสะท้านแต่ยิ่งผลักเหมือนยิ่งยุให้เขาก้มเข้ามาดูดดื่มยอดทรวงของตน“ถ้าอย่างนั้นคงต้องทำมากกว่านี้...”“อุ๊ย ระ รักค่ะ รักแล้วหนูเมรักออสการ์ที่สุด อื้ม... อ่า...”หญิงสาวครางสะท้านเมื่อนิ้วร้ายสอดไซ้เขาไปหยอกเย้าเกสรสาวสดฉ่ำ ชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจกับคำตอบที่ได้แต่ก็ไม่คิดจะหยุดความต้องการเชยชมเจ้าของร่างกายนี้...“ออสการ์ก็รักหนูเมที่สุด ให้พี่อีกครั้งนะครับคนดี... หนูเมจ๋า...” ชายหนุ่มกล่าวเสียงพร่าออดอ้อนภรรยา“อื้อออ ออสการ์ขา... ที่รัก หนูเมรักออสการ์ที่สุด อา...”หญิ
ตอนที่53.“สวัสดีครับคุณท่าน คุณออสการ์ คุณเมวี”“สะ สวัสดีค่ะ...” อิซเบลกล่าวทักทายและทำความเคารพคุณทัศยาด้วยความขัดเขิน“กลับมาได้เสียทีนะนาย โรแนน...” ออสการ์ทักทายคนของตนอย่างเป็นกันเองด้วยสีหน้ายิ้มๆ รู้ทัน“ครับ แล้วผมก็จะมาขออนุญาตคุณออซ เรื่อง เอ่อ.. ผมจะขอ เอ่อ...” โรแนนอึกอักๆ อย่างรู้สึกเขินๆ เมื่อเห็นแววตาล้อเลียนของเจ้านายหนุ่ม“เราจะแต่งงานค่ะพี่ออซ เอ่อ เรา...”แม้จะชิงตอบแทนชายหนุ่มที่เธอรู้ตัวแล้วว่าเธอนั้นรักเขาแค่ไหน แต่อิซาเบลก็รู้สึกเขินๆ สายตาของคนทั้งคู่จึงพูดไม่ออกเสียดื้อๆ“เราไม่ได้ถูกบังคับใช่มั้ยเบลล่า” ออสการ์ทำทีเข้มขรึม“มะ ไม่ค่ะ เบลล่าเต็มใจ... คือเรา...”“พี่รู้มานานแล้วล่ะ เราไม่ต้องพูดหรอก...” ออสการ์นั้นรู้มานานแล้วว่าทั้งสองเคยมีความสัมพันธ์กันมาก่อนเมื่อห้าปีที่แล้วเพราะความร้ายกาจของตัวอิซาเบลเองบวกกับความมึนเมาของคนท
ตอนที่52.“สวัสดีค่ะ คุณมะ เอ่อ คุณยา เอ่อ... นี่ค่ะ หนูเมเอารังนกตุ๋นยาจีนมาฝาก จะกินเลยมั้ยคะเดี๋ยวหนูเมใส่ชามให้ แล้วก็นี่ผลไม้ที่คุณยาชอบหนูเมถามคุณหมอแล้ว คุณหมอว่าคุณยากินได้ค่ะ...”หญิงสาวบอกเสียงสดใสทั้งที่ในใจเต้นระรัวเมื่อผู้สูงวัยมองเธอนิ่งไม่พูดอะไรออกมา ท่าทางของนางยิ่งทำให้เธอใจเสียและคิดว่าเธอคงไม่ได้รับการยกโทษหรือให้อภัยจากนางเป็นแน่ เพราะเธอรู้ดีว่าที่ผ่านมาเธอทำตัวแย่กับคุณทัศยามากแค่ไหน แค่คิดน้ำตาก็ซึมออกมา คำว่า คุณแม่ เธอคงไม่มีโอกาสจะได้ใช้พูดเรียกคุณทัศยาอย่างแน่นอน... เมวีคิดในใจอย่างขลาดกลัวกับสิ่งที่ตนกำลังจะเผชิญ ในขณะที่ออสการ์กำลังมองดูผู้หญิงทั้งสองคนที่เขารักอย่างลุ้นระทึกในใจเช่นกัน...“เอ่อ... หนูเมคงทำให้คุณยาไม่สบายใจ ถ้าอย่างนั้นหนูเมกลับก่อนนะคะ...”ในที่สุดเมวีก็กล่าวด้วยน้ำเสียงเจือสะอื้น ร่างอวบอิ่มลุกขึ้นแล้วหันหลังจะเดินออกไปจากห้องแต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อข้อมือบางถูกดึงไว้ด้วยมือผอมบางของคุณทัศยา...“เดี๋ยว
ตอนที่51.“โอ๊ย อะไรนักหนานะ...” หญิงสาวกระแทกก้นนั่งบนเตียงอย่างเหนื่อยล้าโรแนนมองหญิงสาวที่เขาหลงรักมานานอย่างสงสารและขบขัน แต่เขาก็รู้ฤทธิ์เธอว่ามันร้ายกาจแค่ไหน แต่ไม่รู้ทำไมว่าเขาจึงได้รักผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ เขารู้ดีว่าในท่าทีแข็งกระด้างของเธอนั้นซ่อนความดีงามไว้อยู่เพียงแต่เธอมักจะแสดงออกมาให้คนอื่นเห็นว่าเธอร้ายกาจเพื่อปกปิดปมด้อยของตน“ผมว่าคุณควรพักผ่อนได้แล้วนะ นี่ดึกแล้ว...”“ไม่ต้องมาสั่งฉัน นายจะไปไหนก็ไปเลยไอ้ขี้ข้า ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ออกไป๊...” หญิงสาวตวาดแล้วเดินมาจ้องหน้าหล่อเหลาไม่แพ้ใครของเขาอย่างไม่พอใจและพยายามซ่อนความอ่อนแอไว้ข้างในไม่รู้ว่าทำไมชีวิตเธอถึงหนีไม่พ้นผู้ชายคนนี้ คนซึ่งไม่ยอมเธอเลยสักอย่างไม่ว่าเธอจะทำอะไร ก็จะมีโรแนนคอยขัดขวางอยู่เสมอ เธอบอกให้เขาไปทางซ้ายเขาก็จะไปทางขวา คำสั่งของเธอทุกอย่างผู้ชายคนนี้ไม่เคยทำตามเลยสักครั้ง หากไมใช่คำสั่งของออสการ์ โรแนนจะไม่ทำตาม เขาภักดีกับออสการ์มากจริงๆ จนเธออดทึ่งไม่ได้“พูดให้
ตอนที่50.เสียงหวานครางห้ามอย่างไม่มั่นคงนักเพราะไม่ว่าจะปัดป้องอย่างไรก็ไม่พ้นจากการรุกรานจากปากหยักของเขาที่ขบเม้มไปตามผิวเนื้อนวลต้องจูบซับแก้มนุ่มก่อนจะมาบดเคล้าริมฝีปากหวานฉ่ำ เรียวลิ้นร้อนสร้างความปั่นป่วนรัญจวนและทำให้เธอร้อนเร่าเสมอทุกครั้งที่เขาแนบชิด...“หนูเมจ๋า หอม.. หวานเหลือเกิน...”ชายหนุ่มครางชิดริมฝีปากแดงปลั่งมือหนาลูบเคล้นทรวงอกอวบใหญ่อย่างหลงใหลแล้วรั้งรางบางให้คร่อมกายแกร่งไว้ เมวีหน้าแดงปลั่งดวงตากลมโตฉ่ำหวาน ทรวงอกเปล่าเปลือยที่ปริ่มน้ำเหมือนดอกบัวงามผุดผ่อง เรือนผมเปียกชื้นระตามใบหน้านวลไหล่บอบบางช่างยั่วใจนัก“อะ ออสการ์... อื้ม โอว...” เมวีพูดด้วยเสียงกระเส่าบดเบียดกายสาวเข้าหาเขาอย่างลืมตัว ความซ่านรัญจวนนั้นทำให้เธอต้องเสียดสีกายนุ่มกับแข็งแกร่งของเขาที่แข็งขึงอยู่สะสะโพกมนซึ่งขยับยั่วเย้าให้เธอร้อนรุ่ม มือหนาของเขาก็สร้างความปั่นป่วนให้เธอเมื่อมันสอดไซ้ลูบคลึงสะโพกมนวนไล้เข้ามาหากลีบดอกไม้ชุ่มฉ่ำ“หนูเม หนูเม... ที่รัก คิดถึงผัวรึเปล่า...” ออสการ์ครางชิดอ
ตอนที่49.“แต่พี่ออสการ์ก็เห็นว่าแม่นั่นเขาทำร้ายเบลล่านะคะ”“วุ้ย.. ชะนีเผือกคะ แค่ผลักแค่นั้นมันไม่ถึงกับล้มกองกับพื้นแล้วเจ็บปวดเหมือนไส้เดือนโดนน้ำร้อนหรอกค่า”บดินทร์พูดอย่างเหลืออด เท้าเอวมองชะนีเผือกที่ตนตั้งฉายาให้อย่างเอาเรื่อง ดวงตาหวานไม่แพ้อิสตรีมองอิซาเบลด้วยความหมายว่าอย่าได้คิดแตะต้องเพื่อนรักของตนแม้แต่ปลายเล็บ ไม่เช่นนั้นโดนกะเทยตบแน่ๆ“นี่แก ด่าฉันเหรอ...”“หยุด... พอได้แล้วอิซาเบล เธอเตรียมตัวขึ้นเครื่องกลับฝรั่งเศสตอนนี้เลยดีมั้ย” ออสการ์ตวาดใส่คนทั้งสองที่กำลังจะเข้าห้ำหั่นกันจนทั้งบดินทร์กับอิซาเบลชะงักกึก“ไม่นะคะพี่ออสการ์ เบลล่าอยากอยู่ที่นี่อยากเที่ยวเมืองไทย อย่าไล่เบลล่ากลับเลยนะคะ นะคะ เบลล่าสัญญาว่าจะไม่เกเรจะไม่สร้างปัญหาอีก” หญิงสาวเข้ามากอดขาของเขาไว้อ้อนวอนอย่างน่าสงสาร“แต่เธอจะต้องไปนอนที่อื่นแล้วล่ะเบลล่า เพราะเธอทำให้เจ้าของบ้านโกรธ ไม่ใช่แค่เมวีที่โกรธแต่พี่ด้วย&r
ตอนที่48.“กล้าเสียยิ่งกว่ากล้า ที่นี่เมืองไทยนะยะ สำนึกซะบ้างว่าตัวเองมาอาศัยบ้านเขาอยู่ขอข้าวเขากิน ไม่ใช่มาถึงก็แสดงนิสัยแย่ๆ แบบนี้เหมือนไม่มีใครสั่งสอน”“แก...” อิซาเบลเต้นเร่าเมื่อถูกด่าตรงๆ แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อออสการ์เดินกลับมาหลังจากที่เขาขอตัวไปสั่งการให้คนจัดห้องพักไว้ให้เธอ“บันนี่ครับแล้วหนูเมล่ะครับทำไมไม่ลงมาด้วยกัน เมื่อกี้ผมไปเคาะประตูเธอก็เงียบ”“สงสัยหลับมั้งคะ คนท้องคนไส้ก็อย่างนี้ล่ะค่ะ อะไรนิดอะไรหน่อยก็อยากจะแต่นอน...” บดินทร์จงใจพูดด้วยภาษาไทยซึ่งทำให้อิซาเบลไม่เข้าใจ แต่เธอรู้สึกเหมือนว่าพวกเขากำลังพูดถึงหญิงสาวอีกคนแน่ๆ“นี่พูดอะไรให้คนอื่นรู้เรื่องด้วยสิ ทำแบบนี้มันเสียมารยาทนะ”“อุ้ยยย ฉันรู้จ้ะว่าเป็นการเสียมารยาทหากพูดภาษาที่บุคคลที่สามไม่เข้าใจ แต่เธอไม่สำคัญพอที่ฉันจะรักษามารยาทด้วยนี่ยะ” บดินทร์เท้าสะเอวเบะปากใส่อิซาเบลอย่างเหยียดหยัน“กรี๊ดดด... แก นัง...” อิซาเบลเต้นเร่าๆ จะโผนเข้ามาห
ตอนที่47.“หนูเมไม่ได้กังวลนะคะเพียงแต่หนูเมอยากจะพูดอะไรกับเขา กับคุณยาด้วย” หญิงสาวพูดอ้อมแอ้ม“ค่ะ ป้าเข้าใจค่ะ” ป้าอ้อยยิ้มๆ รู้ดีว่าคุณหนูของนางนั้นคงคิดถึงสามีนั่นเองทั้งสามช่วยทำอาหารกันอยู่ในครัวสักครู่สาวใช้คนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับบดินทร์ซึ่งเพิ่งกลับจากดูงานที่สิงคโปร์ให้บิดา ร่างสูงสำอางของเขาเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มพร้อมกับทำความเคารพผู้สูงวัยอย่างนอบน้อม“สวัสดีค่า ป้าอ้อย...”“ไหว้พระเถอะค่ะ ไม่เจอกันนานเลยนะคะคุณบันนี่สบายดีไหมคะ”“สบายดีค่ะ แต่ช่วงนี้บันนี่งานเยอะมากค่ะ นี่กว่าจะปลีกตัวมาหาเมได้ ต้องเคลียร์งานให้ป๊าก่อน ตอนนี้ทุกอย่างลงตัวแล้วค่ะ ต่อไปก็มาลั้ลลากับเพื่อนสาวแสนสวยได้อย่างสบายอารมณ์...” บดินทร์ทำมือกรีดกรายไปด้วยพูดไปด้วยแล้วหันมายักคิ้วหลิ่วตาให้เมวีด้วยท่าทางน่าขัน“มาถึงก็จะมาลั้ลลาเลยเหรอบันนี่ มานี่เลยมาช่วยทำขนม วันนี้ป้าอ้อยจะทำขนมกล้วย ฟักทอง เอาไปฝากป๊ากับม้าด้วยนะ”เมวีดึงมือเพื่อนร
ตอนที่46.“ครับออสการ์รู้ตั้งแต่เช้าวันที่เราจดทะเบียนกันแล้ว ทำไมครับ หนูเมไม่ดีใจเหรอที่เรากำลังจะมีลูก”“ก็... ที่คุณจดทะเบียนกับหนูเมเพราะลูกใช่มั้ยคะ”“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ หนูเมฟังออสการ์พูดบ้างนะครับ เพราะที่ผ่านมาเราคุยกันน้อยมาก...”ชายหนุ่มลูบศีรษะเธอเบาๆ ท่าทางของเขาอ่อนโยนจนเมวีหัวใจละลายก่อนจะหาวหวอดอย่างง่วงงุน ดวงตากลมโตปรือลงช้าๆ ขณะรอฟังเขาพูด ใบหน้างามซบลงกับอกแกร่งของเขาอย่างไว้เนื้อเชื่อใจ“ที่ผ่านมาที่พวกเราปิดความจริงไม่ให้หนูเมรู้นั่นก็เพราะเราคิดว่ามันไม่ได้สำคัญอะไร คุณพ่อของหนูเมก็ไม่อยากให้หนูเมไม่สบายใจทั้งเรื่องสุขภาพของท่าน และเรื่องความสัมพันธ์ของออสการ์กับแนนนี่ อีกอย่างก็เพื่อไม่ให้ผู้ถือหุ้นนั้นเกิดความไม่ไว้วางใจออสการ์ หลายสิ่งหลายอย่างที่เราร่วมกันแก้ไขกอบกู้ธุรกิจทำให้เราไม่ได้สนในเรื่องนั้นมากนัก เมื่อคุณพ่อหนูเมไม่ต้องการให้ออสการ์เปิดเผยตัวและหลังจากที่ท่านเสียไป แนนนี่ก็ต้องเข้ามารับภาระทุกอย่างทานท่าน ลำพังผู้หญิงตัวคนเด