“ฉันจะไปไหนกลับบ้านกี่โมงคุณมาเกี่ยวอะไรด้วย ขออิสระให้ฉันสักวันสองวันได้ไหม ต่อไปวันหยุดฉันจะปิดเครื่องไปเลยแล้วคุณจะทำไม” หญิงสาวกล่าวต่อไปอย่างท้าทาย พีทษรุทโกรธจนสั่น “ นี่คุณว่าผมเสือกเรื่องของคุณงั้นเหรอ” “ ก็แล้วแต่คุณจะคิด” หญิงสาวขยับตัวด้วยความอึดอัด “คุณมันวอนหาเรื่องเอง ต่อไปชีวิตคุ
“เอ้าเดี๋ยวให้เด็กพาไป บ้านหลังนี้เพื่อเพื่อนรักว่ะสวยมาก” แล้วธาราก็กระซิบกับพีทษรุท “ สำหรับคู่ฮันนีมูนว่ะ” แล้วก็หัวเราะ ณพิชชาไม่รู้ว่าเพื่อนเจ้านายกระซิบอะไรแต่เห็นหน้าตาเจ้านายหนุ่มเขินอายอย่างเห็นได้ชัด หญิงสาวเลิกคิ้วด้วยความอยากรู้ “ ไว้เดี๋ยวแกว่าง ให้กันเลี้ยงข้าวนะ” “อืม โอเค” พีทษร
“ ทำไมถึงไม่ชอบผักคะเจ้านาย ทำตัวเป็นเด็กจัง”หญิงสาวต่อว่าปนระอา “ ไม่ชอบ มันขม” พีทษรุทย่นจมูกพลางคืบเนื้อที่หญิงสาวคีบให้เข้าปาก ชายหนุ่มจำไม่ได้ครั้งสุดท้ายที่ทานอาหารแบบนี้มันกี่ปีแล้ว จำได้ว่านานมาก “ ณพิชชาผมถามอะไรคุณหน่อย ปกติคุณดื่มเหล้าหัวราน้ำอย่างงี้ประจำเหรอ” ชายหนุ่มถามพร้อมคีบกุ้ง
“ ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำแบบนี้กับผมมาก่อนคุณจะมาเดินหนีแบบนี้ไม่ได้” ชาย หนุ่มตวาดเสียงดัง ณพิชชาหลับตานับหนึ่งถึงสิบ แล้วลืมตาขึ้นจ้องกลับไปแบบไม่กลัวเกรง “ ทำไมฉันต้องรักษามารยาทกับคนนิสัยเสียแบบคุณ” ว่าแล้วก็ดิ้นรน “ ปล่อยฉันเจ็บ” “ ไม่ปล่อย จนกว่าจะคุยกันให้รู้เรื่อง” ชายหนุ่มกล่าวเสียงดัง ในข
โรงพยาบาลพิงค์วราคม อ.หางดง จ.เชียงใหม่ เฟื่องฟ้าตะลึงเมื่อเห็นรถรุ่นพี่พยาบาล แต่ขับโดยคุณหมอรูปหล่อที่กำลังฮอตในกลุ่มพยาบาลนับร้อยของโรงพยาบาลในตอนนี้ หญิงสาวสะกิดเพื่อนพยาบาลที่ร่วมเข้าเวรร่วมกัน “เฮ้ย ชมพู่ๆ นั่นรถพี่น้ำนี่แก ทำไมคุณหมออนวินท์ขับรถพี่น้ำอ่ะแก ใช่ไหม ฉันจำทะเบียนรถพี่น้ำได้
หญิงสาว เอามือจับลูกบิดแต่ต้องสะดุ้ง เมื่อประตูเปิดออกมา ต้นน้ำตะลึงด้วยความตกใจเมื่อคนที่เปิดมาก่อนคือนายแพทย์อนวินท์ หญิงสาวพยายามตีหน้าขรึม ทั้งๆ ที่ในใจเต้นแรง เมื่อสบสายตาแข็งกระด้าง ใบหน้าบึ้งราวกับโกรธกันมาร้อยชาติ “ไปไหนมา จะไปไหนมาไหนทำไมไม่โทรบอก รู้ไหมว่าผมรอ” “เรื่องของน้ำ น้ำจะไปไ
“พี่หมอ ฟังก่อน” ต้นน้ำถอยหลังจน ร่างของเธอชนกับหัวเตียง ใบหน้าหญิงสาวหวาดกลัว “ไม่ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ฟังอะไรทั้งนั้น” อนวินท์กระแทกริมฝีปากลงบนริมฝีปากหญิงสาวแรง บดเบียดหนัก เม้มหนักหน่วง ต้นน้ำพยายามเบนหน้าหนี ยิ่งทำให้ชายหนุ่มซุกไซ้ที่ซอกคอขาว ตะบมจูบรุนแรง ก่อนจะเม้มหนักๆ ต้นน้ำน้ำตาไหลด้วยคว
หน้าร้อนผ่าว เมื่อนึกถึงภาพพิศวาสที่ผ่านมาเมื่อหลายชั่วโมงก่อน จำได้ว่ากว่าจะได้หลับ ชายหนุ่มเรียกร้องครั้งแล้วครั้งเล่า จนนับไม่ไหว ต้นน้ำพยายามดึงท่อนขาเบาๆ แต่ดึงมาได้นิดเดียว ก็ต้องถูกหนีบกลับไป หญิงสาวลืมตาขึ้นมอง เห็นอนวินท์ก้มลงมา ยิ้มทั้งตาและปาก “อรุณสวัสดิ์จ๊ะ ภรรยาคนสวย” ต้นน้ำค้อนเบ
พีทษรุทนอนมองพระจันทร์ที่ระยิบระยับเต็มฟากฟ้า หลังจากรับประทานอาหารพีทษรุทมานอนดูพระจันทร์ขณะที่ภรรยาสาวขอตัวเข้าห้องน้ำ ชายหนุ่มมองพระจันทร์ก่อนถอนหายใจยาวอย่างมีความสุข พีทษรุทตกใจที่อยู่ๆ ก็มีมือน้อยๆ มาปิดที่ดวงตาพร้อมกับกลิ่นสบู่อ่อนๆ “ ทายสิ ว่าใคร” “ ไม่เห็นต้องทายเลย” “ แหม เล่นด้วยกันหน่อ
“ สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานจ๊ะ” เสียงพีทษรุทกล่าวอย่างอ่อนหวาน “ คุณพีท” ณพิชชากล่าวน้ำเสียงตื่นเต้น “ อะไรกันคะเนี่ย คุณพีทช่วยแพมแกะหน่อยสิคะแพมอยากเห็นหน้าคุณ” “ เดี๋ยวจ๊ะ แพมเดินตามผมมานี่ก่อน” พีทษรุทกล่าวน้ำเสียงตื่นเต้นเช่นกัน “ อะไรกันค่ะเนี่ย” “ เดี๋ยวจ๊ะ ใจเย็นๆ ที่รัก” เมื่อณพิชชาเดิ
หลายปีต่อมา บริษัทเอสทีจีเติบโตขยายกิจการเป็นบริษัทย่อยอีกมากมาย บริษัทเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์ พีทษรุทในวัยกลางคนดูหล่อเข้มยังคงเนื้อหอมในหมู่สาวๆ ในวงสังคม แม้ว่าจะแต่งงานมาแล้วหลายปีและมีลูกน่ารักอีกสองคน ชีวิตคู่ระหว่างพีทษรุทและแพมผ่านมาอย่างราบรื่นและมีความสุข ณพิชชายืนนิ่งที่หน้าต่างครุ่นคิดชีว
“ ยังงี้ก็ต้องทำแบบฝึกหัดบ่อยจะได้สอบติดใช่ไหม” เสียงหัวเราะของคนสองคนประสานกันเสียงใสอย่างมีความสุข สามเดือนหลังจากกลับจากประเทศอังกฤษชีวิตครอบครัวของพีทษรุทและณพิชชามีความสุขมาก พีทษรุทลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงเหมือนคนอาเจียนในห้องน้ำ “ อั๊วะ” ณพิชชาอาเจียนออกมาจนน้ำตาไหล “ แพม คุณเป็นอะไรมาก
ณพิชชาหัวเราะกิ๊กหน้าแดงขึ้น “แพมใส่บิกินี่ แล้วสวยจังไม่อยากเชื่อว่ามีลูกมาแล้วสองคน” “ว้าว นานๆทีคุณพีทษรุทจะชม” “ จริงๆนะผมเห็นผู้หญิงใส่บิกินี่มามาก ไม่สวยเท่าเมียของผมเลยนะเนี่ย” “ ขอบคุณค่ะแต่ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยคงไม่กล้านุ่งหรอกค่ะอาย” “ ความจริง อยู่กับผมแค่สองคนไม่ต้องนุ่งอะไรเลยยังได้”
“ คราวหลังอย่าไปจ้องมองชายหนุ่มด้วยสายตาเมื่อกี้อีกเด็ดขาดผมไม่ชอบ นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนกับเจ้าอาร์มผมชกมันไปแล้วจ้องกันไปจ้องกันมาผมหวงรู้ไหม” พีทษรุทกระซิบเบาๆ ณพิชชาขำจนหลุดหัวเราะพร้อมกับตีที่แขนพีทษรุทเบาๆ “บ้าจังคุณพีทเนี่ย” อาร์มก้าวเข้ามาชิดเลขาหนุ่มคู่ใจพร้อมกับจับมือ “อ้าวๆ จะสวีทกันก็เกรง
ณพิชชาลงมานั่งทานผลไม้ในห้องนั่งเล่นพีทษรุทตามเข้ามาหลังจากคุยโทรศัพท์ข้ามประเทศกับอาร์ม “ ค่อยยังชั่วเจ้าอาร์มช่วยเคลียร์ต่อเรายังมีเวลา ค่อยไปตอนลูกลูกปิดเทอม อีกอาทิตย์เดียวผมมีงานสำคัญอีกชิ้นเดียวเคลียร์เสร็จแล้ว ผมจะพาคุณกับลูกๆทัวร์ยุโรปตั้งแต่แต่งงานกันผมยังไม่เคยพาคุณไปไหนไกลๆเลย” “ ลูกๆคิ
“ อย่า อย่าเข้ามาแพม” เสียงเปิดประตูก่อนณพิชชาจะเดินย่างกรายเข้ามาในห้องน้ำ พีทษรุทมองเห็นภรรยาสาวด้วยใจสั่นความต้องการของร่างกายกำลังต่อสู้กับความต้องการของจิตใจ “ ที่รักขาให้แพมช่วยนะคะ โถคุณโดนวางยาเพราะแพมกับลูกแท้” น้ำตาณพิชชาไหลเพราะซาบซึ้งที่ชายหนุ่มยอมโดนวางยาเพื่อเธอกับลูก “ ไม่ออกไปแพมผ
นายศักดิ์ตาลุกวาว ‘เกือบไปแล้วเกือบจะโง่อีกแล้วควายจริงๆเรายอมให้เค้าสนตะพายใช้แล้วซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่เข็ดสักทีพอกันที’ “จะไปไหนคุณดาว” ดาวิกาสะดุ้งหยุดมือที่สวมใส่เสื้อผ้า “จะกลับบ้านนะสิ” “ใครอนุญาตให้คุณกลับ” “ เอ๊ะฉันก็ให้สิ่งที่แกอยากได้แล้วไง ปล่อยฉันกลับเถอะ” ดาวิกาวิงวอน “คุณกำลังจะไปประก