“ ขอโทษนะแพมวันนี้ผมไปด้วยไม่ได้ผมติดธุระคุยงานกับนายเดชสำคัญด้วยสิ ทำไมคุณไม่ไปวันอื่นผมจะได้ไปด้วย” พีทษรุทเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ “ แพมนัดแม่กาบแล้วค่ะแม่ทำอาหารแล้วด้วยคุณไปทำธุระเถอะแล้วค่อยเจอกันที่บ้านนะคะ” พีทษรุทคว้าหญิงสาวมากอด พีทษรุทรู้สึกโหวงๆ อย่างไรชอบกลมีความรู
ณ บ้านสวนเมืองนนท์ “ ผมมารับแพมครับแม่กาบ” “ กลับไปตั้งแต่หัวค่ำแล้วพ่อหนุ่ม แต่เดี๋ยวเห็นว่าจะกลับมารอคนขับรถที่นี่ เอ..แต่ป่านนี้ยังไม่กลับมาเห็นบอกแม่ว่าจะไปซื้อของห้างข้างนอก นั่งรอสักแป๊บสิพ่อหนุ่ม” “ ขอบคุณครับแม่กาบ” เกือบสี่ทุ่มแล้วภีมขับรถมุ่งหน้ากำลังจะกลับมาส่งน้องสาวที่บ้านสวนแต่เจอ
“ หยุดบ้าได้แล้วกลับบ้านเรามีเรื่องต้องคุยกัน” พีทษรุทกระชากแขนพร้อมกับโทรสั่งให้ชาญมาเคลียร์เรื่องรถกับประกันพร้อมกับเรียกแท็กซี่กลับบ้าน พีทษรุทผลักให้ณพิชชาล้มไปบนเตียง “ นึกบ้าอะไรขับรถออกไปแบบนี้ถ้าคุณคิดว่าจะหนีจากผม ง่ายๆ คุณคิดผิดณพิชชา” “ คุณดูถูกฉัน คิดเหรอว่าจะจับฉันไว้อย่างงี้ได้ตลอดไ
“ คุณเป็นของผมคนเดียวคนเดียวตลอดไป” พีทษรุทพูดก่อนผลอยหลับไปด้วยความเพลีย ณพิชชาร้องไห้เงียบๆ หลังพายุร้ายหลายลูกถาโถมเข้ามาเค้าลงโทษเธอถึงสามครั้งสามคราทำเอาณพิชชาปวดเนื้อปวดตัวปวดไปทั้งร่างกายและจิตใจ ไม่มีความอ่อนโยนในสองครั้งแรกเค้าหมายจะลงโทษจนกระทั่งครั้งที่สามมันมีความอ่อนหวานแฝงไว้ แต่ณพิชช
อีกด้านหนึ่งของกรุงเทพฯดาวิกาสูบบุหรี่พ่นควันขาวอย่างมีความสุขกับผลงานของตัวเองพลางนั่งฝันเมื่อตัวเองเป็นภรรยาของนักธุรกิจชื่อดังแล้วมีคนมาให้ความสนใจถ่ายรูปลงนิตยสาร เดินซื้อของตามห้างดังแล้วซื้อของมากมาย คิดพลางก็ยิ้มอย่างมีความสุข ณพิชชารู้สึกตัวบ่ายสองโมง ไม่เคยนอนตื่นสายขนาดนี้รู้สึกปวดร้าวไปท
“ คนอย่างพีทษรุท อาณาวรรต มีด้วยเหรอวะที่แก้ไม่ได้ปกติ มีแต่ผู้หญิงตามเอาใจแกนี่หว่าพีท ทำไมคนนี้กลับวิ่งหนีวะแปลก แล้วเป็นอะไรตอนหมั้นกับคุณดาวไม่เห็นแกเป็นแบบนี้เลย ชิลล์ดีออก ทำไมคนนี้ดูแกเครียดจัง ปล่อยเค้ามั่งสิวะ ระวังยิ่งมัดก็เหมือนยิ่งหนีนะเว้ย” " แกก็รู้ว่าฉันไม่ได้รักน้องดาวเราหมั้นกันเพ
ณ บริษัทเอสทีจี วันนี้ก็เหมือนทุกวันที่ณพิชชาง่วนอยู่กับกองงานตรงหน้า “กริ๊ง กริ๊ง” เสียงโทรศัพท์มือถือดังเป็นครั้งที่ห้าของวันนี้ “แพมพูดค่ะ” “ ผมเองผมอยากได้ตัวเลขไตรมาสก่อนช่วยส่งให้หน่อย” “ ส่งไปตั้งนานแล้วนี่คะตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แค่นี้นะคะแพมรีบส่งงานคุณวิชัยค่ะ” ณพิชชาปิดการสนทนา พีทษรุทห
“ ผมมีของฝากให้คุณ แม่คุณและยายคุณด้วย” เสียงพีทษรุทดังมาตามสายแต่ณพิชชาตัวชาน้ำตาไหลพรากจนต้องกลั้นสะอื้นไว้ “ คืนนี้ผมจะโทรหาอีกนะแพมดูแลตัวเองด้วยแล้วกินยาซะ เสียงเหมือนคุณเป็นหวัด” เสียงพีทษรุทแฝงความเป็นห่วง ณพิชชาน้ำตาไหลพรากด้วยความรู้สึกหลากหลายเสียใจน้อยใจ ผิดหวังและพ่ายแพ้ “ แค่นี้นะแพม
พีทษรุทนอนมองพระจันทร์ที่ระยิบระยับเต็มฟากฟ้า หลังจากรับประทานอาหารพีทษรุทมานอนดูพระจันทร์ขณะที่ภรรยาสาวขอตัวเข้าห้องน้ำ ชายหนุ่มมองพระจันทร์ก่อนถอนหายใจยาวอย่างมีความสุข พีทษรุทตกใจที่อยู่ๆ ก็มีมือน้อยๆ มาปิดที่ดวงตาพร้อมกับกลิ่นสบู่อ่อนๆ “ ทายสิ ว่าใคร” “ ไม่เห็นต้องทายเลย” “ แหม เล่นด้วยกันหน่อ
“ สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานจ๊ะ” เสียงพีทษรุทกล่าวอย่างอ่อนหวาน “ คุณพีท” ณพิชชากล่าวน้ำเสียงตื่นเต้น “ อะไรกันคะเนี่ย คุณพีทช่วยแพมแกะหน่อยสิคะแพมอยากเห็นหน้าคุณ” “ เดี๋ยวจ๊ะ แพมเดินตามผมมานี่ก่อน” พีทษรุทกล่าวน้ำเสียงตื่นเต้นเช่นกัน “ อะไรกันค่ะเนี่ย” “ เดี๋ยวจ๊ะ ใจเย็นๆ ที่รัก” เมื่อณพิชชาเดิ
หลายปีต่อมา บริษัทเอสทีจีเติบโตขยายกิจการเป็นบริษัทย่อยอีกมากมาย บริษัทเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์ พีทษรุทในวัยกลางคนดูหล่อเข้มยังคงเนื้อหอมในหมู่สาวๆ ในวงสังคม แม้ว่าจะแต่งงานมาแล้วหลายปีและมีลูกน่ารักอีกสองคน ชีวิตคู่ระหว่างพีทษรุทและแพมผ่านมาอย่างราบรื่นและมีความสุข ณพิชชายืนนิ่งที่หน้าต่างครุ่นคิดชีว
“ ยังงี้ก็ต้องทำแบบฝึกหัดบ่อยจะได้สอบติดใช่ไหม” เสียงหัวเราะของคนสองคนประสานกันเสียงใสอย่างมีความสุข สามเดือนหลังจากกลับจากประเทศอังกฤษชีวิตครอบครัวของพีทษรุทและณพิชชามีความสุขมาก พีทษรุทลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงเหมือนคนอาเจียนในห้องน้ำ “ อั๊วะ” ณพิชชาอาเจียนออกมาจนน้ำตาไหล “ แพม คุณเป็นอะไรมาก
ณพิชชาหัวเราะกิ๊กหน้าแดงขึ้น “แพมใส่บิกินี่ แล้วสวยจังไม่อยากเชื่อว่ามีลูกมาแล้วสองคน” “ว้าว นานๆทีคุณพีทษรุทจะชม” “ จริงๆนะผมเห็นผู้หญิงใส่บิกินี่มามาก ไม่สวยเท่าเมียของผมเลยนะเนี่ย” “ ขอบคุณค่ะแต่ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยคงไม่กล้านุ่งหรอกค่ะอาย” “ ความจริง อยู่กับผมแค่สองคนไม่ต้องนุ่งอะไรเลยยังได้”
“ คราวหลังอย่าไปจ้องมองชายหนุ่มด้วยสายตาเมื่อกี้อีกเด็ดขาดผมไม่ชอบ นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนกับเจ้าอาร์มผมชกมันไปแล้วจ้องกันไปจ้องกันมาผมหวงรู้ไหม” พีทษรุทกระซิบเบาๆ ณพิชชาขำจนหลุดหัวเราะพร้อมกับตีที่แขนพีทษรุทเบาๆ “บ้าจังคุณพีทเนี่ย” อาร์มก้าวเข้ามาชิดเลขาหนุ่มคู่ใจพร้อมกับจับมือ “อ้าวๆ จะสวีทกันก็เกรง
ณพิชชาลงมานั่งทานผลไม้ในห้องนั่งเล่นพีทษรุทตามเข้ามาหลังจากคุยโทรศัพท์ข้ามประเทศกับอาร์ม “ ค่อยยังชั่วเจ้าอาร์มช่วยเคลียร์ต่อเรายังมีเวลา ค่อยไปตอนลูกลูกปิดเทอม อีกอาทิตย์เดียวผมมีงานสำคัญอีกชิ้นเดียวเคลียร์เสร็จแล้ว ผมจะพาคุณกับลูกๆทัวร์ยุโรปตั้งแต่แต่งงานกันผมยังไม่เคยพาคุณไปไหนไกลๆเลย” “ ลูกๆคิ
“ อย่า อย่าเข้ามาแพม” เสียงเปิดประตูก่อนณพิชชาจะเดินย่างกรายเข้ามาในห้องน้ำ พีทษรุทมองเห็นภรรยาสาวด้วยใจสั่นความต้องการของร่างกายกำลังต่อสู้กับความต้องการของจิตใจ “ ที่รักขาให้แพมช่วยนะคะ โถคุณโดนวางยาเพราะแพมกับลูกแท้” น้ำตาณพิชชาไหลเพราะซาบซึ้งที่ชายหนุ่มยอมโดนวางยาเพื่อเธอกับลูก “ ไม่ออกไปแพมผ
นายศักดิ์ตาลุกวาว ‘เกือบไปแล้วเกือบจะโง่อีกแล้วควายจริงๆเรายอมให้เค้าสนตะพายใช้แล้วซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่เข็ดสักทีพอกันที’ “จะไปไหนคุณดาว” ดาวิกาสะดุ้งหยุดมือที่สวมใส่เสื้อผ้า “จะกลับบ้านนะสิ” “ใครอนุญาตให้คุณกลับ” “ เอ๊ะฉันก็ให้สิ่งที่แกอยากได้แล้วไง ปล่อยฉันกลับเถอะ” ดาวิกาวิงวอน “คุณกำลังจะไปประก