แสงจันทร์ส่องอย่างอบอุ่นบนตัวของหนานมู่เจ๋อ และใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก็พร่างพราวท่ามกลางแสงจันทร์ วันนี้เขาสวมชุดสูทสีฟ้าอ่อนซึ่งทำให้ผิวของเขาละเอียดราวกับผู้หญิงเขามองลงไปที่หลิ่วเซิงเซิง และกระโดดไปข้างหน้าหลิ่วเซิงเซิง"เจ้าไม่ได้ดำจริง ๆ ทำไมต้องปิดบังใบหน้าที่แท้จริงล่ะ?"อย่างไรก็ตาม เมื่อเ
อารมณ์ของหนานมู่เจ๋อซับซ้อนเล็กน้อยเขาเกลียดผู้หญิงร้องไห้มากที่สุด อาจเป็นเพราะผู้หญิงแกล้งทําต่อหน้าเขามากเกินไป หรืออาจเป็นเพราะหลิ่วเซิงเซิงในจวนอ๋องทําร้ายตัวเองให้เขาดูหลายครั้งเกินไป สรุปแล้วปฏิกิริยาแรกของเขาที่เห็นผู้หญิงร้องไห้คือความรังเกียจแต่คราวนี้เขามีอารมณ์ที่แตกต่างออกไป..."บาดแผ
หลิ่วเซิงเซิงเปิดกล่องข้าวแล้วดู "มันไม่มีพิษ"เรื่องนี้ค่อนข้างแปลกจริง ๆ...ทันใดนั้นเมื่อนึกถึงว่าโม่เล่ามาหาเธอในวันนั้น หลิ่วเซิงเซิงดูเหมือนจะเดาได้นิดหน่อยและไม่ได้พูดอะไรอีก เธอแค่ขอให้เสี่ยวถังเอาอาหารไปและกลับไปพักผ่อนหลังจากที่เสี่ยวถังจากไปแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็นอนบนเตียงและหลับตาลงแต่ก็น
จิ่งฉุนกลับยิ้มแก้มปริว่า "เอ่อ ข้าพูดเฉย ๆ แต่ท่านใช้นิ้วเท้าคิดก็ควรรู้ไม่ใช่เหรอ? พระชายาของท่านน่าเกลียดมาก ท่านก็เกลียดนางมาก หนึ่งนางไม่เป็นภัยคุกคามใด ๆ ต่อผู้หญิงข้างนอก สองนางก็ไม่มีประโยชน์ใด ๆ ต่อท่าน ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่มีใครคาดคิดว่าจวนอ๋องจะไม่สนใจความเป็นความตายของพระชายา ดังนั้นใครจะล
ใบหน้าของจิ่งฉุนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม "อึก ไม่คิดว่าพระชายาจะรู้เรื่องนี้ อึก ข้าจำไว้แล้ว ลาก่อน..."ขณะที่เขาพูด ลมกระโชกแรงพัดผ่านไป และจิ่งฉุนก็หายตัวไปบนกำแพงหลิ่วเซิงเซิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ วิชาตัวเบาในโลกนี้ทรงพลังมาก เธอจะต้องเรียนรู้มันไม่ช้าก็เร็วทันทีที่แกว่งชิงช้า หลิ่วเซิงเซิงก็รู้สึกว่
"ฮือฮือ พระชายา ข้าน้อยคิดว่าท่านจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกแล้ว"เสี่ยวถังกอดหลิ่วเซิงเซิงแน่น "จู่ ๆ ท่านก็หมดสติไป หมอหญิงที่มาก็ส่ายหัว ข้าน้อยคิดว่าท่านจะไม่รอดเสียแล้ว!"หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกงง ยาของเธอคือรักษาจากภายในก่อนแล้วจึงรักษาภายนอก ภายนอกดูบาดเจ็บสาหัสมาก แต่จริง ๆ แล้วเกือบจะหายดีแล้ว หมอที่มาค
แม่ทัพหลิ่วถอนหายใจ เห้อแน่นอนว่าเขารู้ดีว่าด้วยความสามารถของอ๋องชาง มันจะไร้ประโยชน์สำหรับใครก็ตามที่จะบังคับให้เขาแต่งงานกับคนที่เขาไม่ต้องการแต่งงานด้วยอย่างไรก็ตามตนเป็นชายชราและไม่มีประโยชน์ที่จะกุมอำนาจทหารเพียงครึ่งหนึ่ง ในอีกไม่กี่ปีมันจะถูกส่งกลับคืนสู่มือฮ่องเต้ และเขาจะริเริ่มส่งมอบมันใ
เมื่อเห็นว่าหนานลั่วเฉินจ้องมองทิศทางเดียวตลอดเวลา ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะมองไปในทิศทางนั้นก็เห็นข้างบ่อปลาคาร์พมีหญิงสาวสวยคนหนึ่งกําลังเดินเข้ามาใกล้ทิศทางนี้ทีละก้าว ผิวที่ขาวและอ่อนโยนนั้นดูเหมือนจะเปล่งประกายได้ ดวงตาสีดํามืดครึ้มดูมีชีวิตชีวา ทั้งน่ารักและงดงามหนานลั่วเฉินมองตรงไปข้างหน้า ไม่สา