LOGINShare
Chapter 75
Last Updated:
2025-01-26 02:03:32
Related chapters
พยาบาทพิศวาส Chapter 76
Chapter 76“อ๋อ...เธอชื่อขวัญค่ะ ขวัญมาเป็นคนดูแลคุณกล้วยไม้แทนพี่กิ่งที่ลาออกไปค่ะ” มะนาวตอบโดยไม่คิดอะไรตามจักรภพคาดเดา“ขอบใจมากนะสำหรับคำตอบ”“ค่ะคุณจักร” มะนาวตอบรับ และยื่นมือหมายจะถือของให้“ไม่ต้อง ฉันถือเข้าไปเอง” มะนาวตอบรับว่าค่ะ ก่อนเดินตามจักรภพเข้าไปในบ้าน จุดหมายของจักรภพคือห้องนั่งเล่น ส่วนมะนาวเดินแยกไปห้องครัวเพื่อจัดหาน้ำดื่มมารับรองแขก “สวัสดีครับคุณพ่อ” จักรภพวางของลงบนโต๊ะเข้าชุดกับโซฟา ยกมือไหว้พ่อเพื่อนซึ่งนั่งอยู่คนเดียว “ไม่ได้มานานเลยนะ สบายดีไหม แล้วพ่อล่ะสบายดีหรือเปล่า” ธัญญ์ทักถาม “สบายดีครับคุณพ่อ คุณพ่อดูแข็งแรงดีนะครับ ผมขอโทษที่ไม่ได้มาเยี่ยมคุณพ่อเลย งานยุ่งๆ น่ะครับ” “ไม่เป็นไร พ่อรู้ว่าจักรดูแลกิจการหลายอย่าง” “ผมรู้มาจากกัลป์ว่า คุณแม่ไม่ค่อยสบาย จังหวะดีว่า คุณแม่ได้ยาจีนมาจากเพื่อนที่อยู่ปักกิ่ง ก็เลยแบ่งมาให้คุณแม่ครับ คุณแม่ฝากมาบอกด้วยว่า ขอให้คุณแม่หายเร็วๆ” จักรภพบอกเจ้าของบ้าน “ขอบใจมากนะที่นึกถึงกัน ฝากขอบคุณแม่ด้วยนะจักร” “ส่วนถุงนี้เป็นของโปรดของกล้วยไม
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 77
Chapter 77ปัญญามั่นใจว่าเชิดชัยไม่คิดทรยศหักหลัง เป็นเพราะเชิดชัยแค้นวิเศษอยู่ก่อนหน้า อยากแก้แค้นอยู่ในที เขาจึงบอกข้อมูลบางอย่างให้เชิดชัย เพื่อนำไปให้พันตำรวจตรีนพดล หรือสารวัตรดล นายตำรวจฝีมือดี มีความตงฉินและอยากโค่นอำนาจของวิเศษ และเป็นคนที่เข้าบุกจับในการขนสินค้าครั้งนั้นหลังจากนพดลจับกุมปัญญาได้ เขาได้พาปัญญาไปยังสถานีตำรวจในพื้นที่ แต่แทนที่นพดลจะได้ทำคดีปัญญากับพวกต่อ แต่กลับถูกย้ายให้ไปทำคดีอื่นแทน นพดลหัวฟัดหัวเหวี่ยง แต่ก็ค้านไม่ได้เพราะเป็นคำสั่งผู้ใหญ่ ปัญญารู้ดีว่าทีมสืบที่มาแทนนพดลเป็นคนของใคร ยังซ้อมเขาเพื่อให้รับสารภาพอีกด้วย และคดีก็เสร็จในระยะเวลาอันรวดเร็ว ปัญญาเดินเข้าคุกตามที่วิเศษต้องการสารวัตรนภพดลจึงตอบโจทย์ปัญญามากที่สุด เชิดชัยทำตามไว้วานของปัญญาด้วยความเต็มใจ นำข้อมูลสำคัญไปให้นพดล เพื่อล่าคนผิดตัวจริงเสียงจริงมารับโทษคนผิดไม่สมควรลอยนวล... สี่วันที่ขวัญข้าวทำหน้าที่ดูแลพรรณพฤกษา เธอทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี ดูแลคนป่วยราวกับเป็นญาติตัวเอง โดยไม่ปริปากบ่นว่าเหนื่อย เพราะเธอต้องดูแลพรรณพฤกษาตั้งแต่เช้าจรดค่ำ หรือพูดได้ว่าตั้งแต่พรรณพฤกษาตื่นยั
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 78
Chapter 78“ป้าว่าไม่ต้องแยกสำรับหรอก จะแยกทำให้ยุ่งยากให้เหนื่อยทำไม ทำเหมือนกันนั่นแหละ ป้าอยากกินน้ำพริกกะปิพอดี ไม่ได้กินนานแล้ว และไม่ต้องกลัวว่าใครจะกินไม่ได้ คนบ้านนี้ไม่ใช่คนเรื่องมากเรื่องการกิน กินน้ำพริกได้ไม่มีปัญหา” วชิราภรณ์ตัดสินใจให้ “ตอนขวัญทำกับข้าว ป้าจะดูกล้วยไม้แทนละกัน” “ค่ะคุณป้า ขวัญจะทำแกงเขียวหวานไก่กับผัดผักเพิ่มสองอย่างนะคะ เผื่อน้ำพริกไม่ถูกปากใครจะได้กินสองอย่างนี้ได้” “ตามนั้นจ้ะ” สี่โมงเย็นคือเวลาที่ขวัญข้าวลงมาทำกับข้าวในครัว โดยมีน้อมกับลิ้นจี่คอยช่วย ส่วนป้าเยาว์แม่ครัวประจำบ้านไม่สบาย มีอาการเวียนหัวมาหลายวัน วชิราภรณ์จึงให้นอนพักรักษาตัวให้หายค่อยกลับมาเข้าครัวทำอาหาร ช่วงนี้ขวัญข้าวจึงรับหน้าที่แม่ครัวจำเป็นไปพรางๆ ไม่เช่นนั้นบ้านหลังนี้คงต้องสั่งอาหารจากร้านให้มาส่งที่บ้านแม้ว่าอาหารมื้อเย็นจะมีหลายอย่าง และการทำค่อนข้างยุ่งยาก แต่ไม่ใช่อุปสรรคของขวัญข้าวเพราะนอกจากจะทำอาหารเก่ง ยังมีผู้ช่วยเพิ่มมาอีกหนึ่งคนคืออดิสร ที่มักช่วยเธอทำอาหารขณะอยู่คอนโดแทบทุกวัน บรรยากาศในการทำอาหารจึงไม่ตึงเครียด มีเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะจากเรื่องขบขันที่อดิสร
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 79
Chapter 79ไม่เพียงแค่จักรภพมาก่อนเวลา อีกคนหนึ่งก็กลับมาบ้านเร็วกว่าทุกวันเช่นกัน คนนั้นเป็นใครไม่ได้นอกจากกัลป์ กัลป์ไม่แปลกใจที่เห็นรถยนต์ของจักรภพจอดอยู่ใกล้กับโรงจอดรถ เพราะทุกครั้งที่นัดกันกินข้าว จักรภพจะมาก่อนเวลา บางครั้งมาก่อนเป็นครึ่งวัน นอนเอกเขนกอยู่ในห้องของเขา รอเวลากินอาหารแต่ที่ทำให้กัลป์แปลกใจคือ มะนาวที่ลงมาเอาน้ำส้มให้วชิราภรณ์บอกตนว่า ตอนนี้จักรภพอยู่ในครัว กำลังช่วยขวัญข้าวทำอาหาร กัลป์รีบเดินไปยังห้องครัวทันที อีกไม่กี่ก้าวจะถึงจุดหมาย เขาได้ยินเสียงหัวเราะแว่วออกมาจากห้องครัว กัลป์จึงเร่งฝีเท้าให้เร็วยิ่งขึ้น และภาพที่เห็นเรียกความหึงหวงพล่านหัวใจกัลป์ขวัญข้าวกำลังป้อนอาหารใส่ปากจักรภพ ก่อนหันมาป้อนให้อดิสร คล้ายกับว่าให้สองหนุ่มชิมอาหารที่เธอปรุง กัลป์ไม่น่ารู้สึกอะไรกับภาพนั้น แต่เหตุใดหัวใจมันร้อนราวกับมีใครเอาไฟมาเท ยิ่งเห็นเธอยิ้มให้จักรภพที่ยิ้มตอบกลับ กัลป์ยิ่งไม่ชอบใจ คันมือมากอยากเข้าไปซัดหน้าเพื่อน“ทำอะไรกันอยู่ หน้าระรื่นเชียวนะ” อดิสรกับจักรภพมองหน้ากัน ราวกับทั้งคู่ใจตรงกันและรู้ว่า กัลป์กำลังระเบิดลง ทว่าทั้งสองกลับหันมายิ้มกวนๆ ให้เจ้าของบ้าน
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 80
Chapter 80หรือไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด เธอไม่จำเป็นต้องใส่ใจ ไม่ต้องหาเหตุผล หากกัลป์ตามตัวคชาเจอก็เป็นเรื่องดีกับตนด้วย เพราะจะได้ไม่ต้องเสียเงินจ้างนักสืบให้คอยสืบเสาะหาคชา ยืมมือกัลป์แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง ประการสำคัญเธอไม่ได้รักกัลป์ เขาจะทำอะไรก็ตามแต่ใจ เมื่อจบงานสำคัญ ได้แก้แค้นกัลป์สมใจ งานนี้ก็ทางใครทางมัน วิรงรองไม่ต้องทนเป็นคนรักของคนที่เกลียดที่สุดในชีวิต ยืนมองความพ่ายแพ้อันย่อยยับที่กัลป์ถูกคนไว้ใจที่สุดหักหลังเธอจึงนิ่งประดุจสายน้ำอันเงียบสงบ...นิ่งรอวันพายุเกิดขึ้นกลางผืนน้ำอดิสร...วินาทีนี้เขาสงสารผู้หญิงสองคน คนหนึ่งดีแสนดี ไม่รู้เลยว่าคนรักของตนนั้นกระทำการใดกับขวัญข้าว และกำลังนอกใจอยู่เงียบๆ ส่วนหญิงสาวอีกคนหนึ่ง ตอนนี้กำลังหันหลังร้องไห้ อดิสรเห็นน้ำตาขวัญข้าวไหลเป็นทาง เธอใช้มือปาดน้ำตา กลั้นเสียงสะอื้นอย่างน่าสงสารจับขั้วหัวใจ เขารู้เรื่องราวทุกอย่าง แต่ไม่อาจช่วยใครได้เลยจักรภพ...เขารู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร รอยยิ้มบนดวงหน้าวิรงรองซ่อนพิษสงร้ายกาจไว้ ท่าทางนิ่งเฉยเป็นสัญญาณให้รู้ว่า กำลังมีมรสุมลูกใหญ่พัดผ่าน พร้อมทิ้งซากปรักหักพังไว้ดูต่างหนา วิรงรองเป็นผู้หญิงที่น่าก
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 81
Chapter 81“เป็นไงขวัญ กล้วยไม้กินข้าวเยอะไหม” วชิราภรณ์ถาม “เยอะค่ะ หมดจานเลยค่ะ” ขวัญข้าวเงยหน้าตอบ ก่อนเก็บอุปกรณ์ตัดเล็บใส่กล่อง “วันนี้ขวัญคงเหนื่อยแย่เลย ทำกับข้าวเสร็จก็ต้องขึ้นมาดูแลกล้วยไม้ อ้อ...กับข้าววันนี้อร่อยมากเลยนะ อร่อยทุกอย่างเลย เสียดายที่ฉันกินได้แค่จานเดียว กินเยอะกว่านี้กลัวว่าจะอ้วน” วิรงรองกล่าวชมเรื่องอาหารจากใจ แต่การเห็นใจนั้นเสแสร้งสุดๆ “ไม่เหนื่อยค่ะ ถึงเหนื่อยขวัญก็ทำได้ค่ะ” ขวัญข้าวตอบจากใจ “วิขอโทษคุณแม่ด้วยนะคะที่ไม่ได้มาหลายวัน เลยไม่ได้ช่วยคุณแม่ดูแลกล้วยไม้” “แม่เข้าใจจ้ะว่าวิงานยุ่ง ถ้าวันไหนว่างค่อยมา” วชิราภรณ์เข้าใจเรื่องนี้ “ว่าแต่วิคุยกับคุณพ่อคุณแม่เรื่องที่แม่จะไปสู่ขอวิหรือยัง ท่านสะดวกเวลาไหน” คำสนทนาเต็มสองรูหูขวัญข้าว เป็นคำพูดที่ไม่ต้องแปล เธอได้ยินชัดเจนว่า วชิราภรณ์กำลังไปสู่ของวิรงรอง ตอกย้ำความเจ็บปวดพุ่งสู่หัวใจขวัญข้าว เจ็บระบมไปหมด เธอต้องฝืนความรู้สึก ฝืนน้ำตา ฝืนสีหน้าเพื่อไม่ให้วชิราภรณ์กับวิรงรองสงสัย “คุยแล้วค่ะ คุณพ่อไม่ติดปัญหาเรื่องวัน คุ
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 82
Chapter 82 “จะคิดว่าเป็นพี่จักรได้ยังไงละคะ ในเมื่อเวลานี้มีคุณกัลป์คนเดียวที่เข้ามาในห้องนี้ได้” เธอบอกให้เขาเข้าใจ “ขวัญรักคุณกัลป์ แม้ว่าคุณกัลป์จะไม่รักขวัญ ร้ายกับขวัญ ขวัญก็รักคุณกัลป์ค่ะ” อาจมองว่าขวัญข้าวโง่ แต่เธอก็ยอมรับว่า หัวใจดวงนี้มอบให้เขาทั้งดวง ราวกับว่าดวงใจถูกโบกปูนทับความรักไว้ เธอจึงดึงหรือถอนออกมาไม่ได้สักนิดเดียว เมื่อเลิกรักไม่ได้ และไปจากเขาก็ไม่ได้ เธอจึงต้องก้มหน้ารับความเจ็บปวด รักไปช้ำไป กัลป์บอกตัวเองไม่ถูกว่า ดีใจหรือเสียใจกับประโยคที่ได้ยิน เขาทำร้ายจิตใจขวัญข้าวหนักมาก แทบทุกทางที่ทำได้ หวานใส่วิรงรองต่อหน้าขวัญข้าว หรือไม่ก็พูดจาเสียดทานหัวใจให้เธอเจ็บช้ำ แต่เธอก็ยังรักเขาหมอใจเช่นเดิม กัลป์ควรดีใจที่เห็นขวัญข้าวเจ็บปวด ต้องดีใจกับความสำเร็จของตน แต่เหตุใดวินาทีนี้ กัลป็กลับไม่รู้สึกเช่นนั้นยิ่งวันนี้กัลป์ค้นพบความรู้สึกตัวเองอย่างหนึ่งคือ เขาหึงขวัญข้าว ยิ่งเห็นจักรภพหยอดคำหวานและขายขนมจีบให้ขวัญข้าว ใจเขาสั่นหนักมาก อยากเข้าไปตะบันหน้าเพื่อน ตะโกนใส่หน้าว่า อย่ายุ่งกับเมียของกู แต่ก็ทำตามความคิดไม่ได้ ได้แต่เก็บแ
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 83
Chapter 83“โอ้ว...เสียวดีจัง...ขวัญ...อูวว์” ทุกจังหวะที่กัลป์สอดแทรกกายชายเข้าสู่ความชุ่มฉ่ำ เสียงครางต่ำจะดังควบคู่ บอกถึงความรู้สึกที่ได้รับได้เป็นอย่างดี กล้ามเนื้อสาวกำลังทำให้หัวใจกัลป์ทำงานหนัก ไม่ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เคลื่อนไหวบนตัวเธอ กัลป์พานพบแต่ความสุขที่ไม่เคยได้รับจากหญิงสาวคนใด เธอพิเศษกว่าใครๆ สรีระของขวัญข้าวเสมือนแรงกระตุ้นชั้นเยี่ยม ส่งเสริมความใคร่ทะยานสูงเทียมฟ้ามือใหญ่เคล้นบัวตูมชั่วครู่ก่อนละห่างเพื่อให้ปากทำหน้าที่แทน ปากได้รูปครอบงับยอดปทุมรั้งบางดึงบ้าง ขบเม้มเบาๆ ตบท้ายด้วยลิ้นไล้เลีย เอวใหญ่ก็ไม่หยุดทำงาน ยังคงกระโจนจ้วงตัวตนเข้าสู่โพรงรักสาวอย่างสุดกำลังควบเร็วแรงหนักหน่วง เพื่อส่งเธอข้ามผ่านสะพานสวรรค์ไปยังจุดหมายปลายทาง“คุณกัลป์...อา...คุณกัลป์” เสียงครางแห่งความสุขเปล่งออกมาเป็นทางยาว หลังจากเธอเอื้อมมือแตะขอบสวรรค์ เหลือเพียงเขาที่อีกนิดจะไปยืนอยู่ข้างเธอวินาทีนี้กัลป์ขนลุกทั้งตัว ยามขวัญข้าวสุขสมกายแกร่งจะถูกผนังนุ่มบีบรัดเป็นจังหวะ เป็นช่วงเมามันอย่างหนึ่งก็ว่าได้ เขาถาโถมไม่ออมกำลัง กระชั้นถี่จนเธอต้องหยัดสะโพกตั้งรับเรี่ยวแรงมากมายของเขา
Last Updated : 2025-01-26
Latest chapter
พยาบาทพิศวาส Chapter 137
Chapter 137 กัลป์ประคองร่างอุ้ยอ้ายของภรรยาออกจากห้องน้ำ เขาพาขวัญข้าวมานั่งบนโซฟาปลายเตียง หยิบยาดมขึ้นมาให้เธอสูดดม จากนั้นก็ลุกเดินไปหยิบผ้าเย็นในตู้เย็นมาหนึ่งผืน นำมาเช็ดหน้าเช็ดลำคอและแขนให้เธอ “มาแพ้ท้องอะไรตอนนี้นะ จะคลอดอยู่ไม่กี่วันแล้ว” กัลป์ไม่เหนื่อยที่ต้องดูแลขวัญข้าว เขาเป็นห่วงเธอมากกว่า “ขวัญจะนอนพักก่อนไหม ถึงเวลากินข้าวเย็นพี่จะขึ้นมาปลุก” “ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญไหวค่ะ” พูดไปสูดยาดมไป “พี่ว่าเรามีลูกกันแค่สองคนก็พอ ขวัญแพ้ท้องหนักมากทั้งสองท้องเลย พี่สงสาร”หลังจากคลอดลูกชายคนแรกนามว่ากรกันต์หรือน้องกรณ์ได้หนึ่งปีกว่า กัลป์กับขวัญข้าวมีลูกอีกคน ซึ่งท้องนี้เป็นลูกสาว ขวัญข้าวมีอาการแพ้ท้องเช่นเดิม อาเจียน เวียนศีรษะ หน้ามืด อ่อนเพลียง่าย แต่ไม่เหม็นหน้าสามีเหมือนท้องแรก กัลป์จึงดูแลขวัญข้าวได้เต็มที่ ดูแลมากกว่างานในบริษัทที่ให้อดิสรรับหน้าที่ผู้ช่วยรองประธานทำงานแทนอย่างที่รู้กันว่า ครรภ์แรกกัลป์ไม่ได้ทำหน้าที่สามีสักเท่าไหร่ มาท้องนี้เขาทุ่มเต็มที่ ทำหน้าที่พ่อและหน้าที่สามีไปพร้อมกัน ซึ่งทำได้ดีมากแม้ว่าจะเหนื่อยมากก็ตาม
พยาบาทพิศวาส Chapter 136
Chapter 136พิมประภาจากไปนานหกเดือนแล้ว ทว่าจิตราวดียังทำใจยอมรับกับการจากไปของลูกสาวไม่ได้ แต่ก็ดีขึ้นบ้างในบางครั้ง เจษฏาต้องจ้างพยาบาลมาดูแลมารดาอย่างใกล้ชิด เพราะเกรงว่าจะคิดสั้นตา โดยมีสกลคอยช่วยดูแลภรรยาอีกคน“เรื่องบางเรื่องต้องให้เจอกับตัวถึงเข้าใจและสำนึก และบางครั้งว่าคนๆ หนึ่งจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว” วชิราภรณ์พูดอย่างคนอาบน้ำร้อนมาก่อน “พอดีป้าได้โสมมากจากเกาหลี ป้าฝากไปให้คุณพ่อกับคุณแม่ด้วยนะ”“ขอบคุณครับคุณป้า” คนรุ่นลูกยกมือไหว้ “ส่วนนี้เช็คครับคุณลุง”เจษฎาส่งเช็คที่ระบุจำนวนเงินสิบล้านส่งให้ธัญญ์ที่ยื่นมือมารับไว้ ก่อนธัญญ์ส่งคืนให้เจษฏา“ลุงยังไม่รีบใช้เงิน เจตต์เอาไปหมุนก่อนก็ได้ ตอนนี้ขยายตลาดไปจีนกับสิงคโปร์ไม่ใช่เหรอ ต้องใช้เงินเยอะ ขยายกิจการต้องมีเงินสำรอง” ธัญญ์พูดอย่างเข้าใจวงจรธุรกิจ“ผมพอมีครับ คุณพ่อบอกว่า ความซื่อสัตย์และการตรงต่อเวลาเป็นเรื่องสำคัญครับ รับปากใครไว้ก็ต้องทำให้ได้ครับ”“ลุงรับไว้แล้วไง และให้เจตต์เอาไปหมุนต่อ ถือว่าเจตต์ไม่ผิดคำพูดนะ” ธัญญ์มีข้อโต้แย้ง “รับไปเถอะ ลุงอยากช่วยเจตต์จริงๆ เจตต์จำเป็นต้องใช้เงินก้อนนี้มากกว่าลุง เราสองคนช่วยเหลือกั
พยาบาทพิศวาส Chapter 135
Chapter 135 “พี่กัลป์อยากทำอะไรก็ทำสิคะ หมอไม่ได้ห้าม” กัลป์ละห่างลำคอระหง มือหยุดเคลื่อนไหว เงยหน้ามองคนพูด “ทำได้เหรอ ทำได้แน่นะ” เขาถามย้ำ รอลุ้นคำตอบ “ได้ค่ะ แต่อย่ารุนแรงนะคะ เดี๋ยวลูกตกใจ” ขวัญข้าวตอบ มองใบหน้าคมหล่อที่เวลานี้อาบด้วยรอยยิ้ม แต่แล้วรอยยิ้มพลันหุบลง เขาจูบหน้าผากเธอเบาๆ “พี่ว่า พี่อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่า ตั้งแต่ขวัญรู้ว่าท้องก็แพ้ไม่หยุด หน้ามืดเวียนหัวก็บ่อย แล้วท้องก็ใหญ่มากด้วย พี่ไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด พี่ทนได้ ขอแค่พี่ได้กอด ได้หอมและได้จูบขวัญก็พอ” แม้ใจกัลป์อยากทำตามอารมณ์มากแค่ไหน ทว่าเขาคำนึงถึงความปลอดภัยของลูกเมียเป็นอันดับแรก แค่ได้ทำตามที่กล่าวไป กัลป์ก็พอใจแล้ว ขวัญข้าวยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้า หอมแก้มเขาฟอดใหญ่ “พี่กัลป์น่ารักที่สุดเลย” “แน่นอนอยู่แล้ว และน่ารักกับขวัญคนเดียว” เขาพูดจริงจากใจ จูบปากเธอหนักๆ ซ้ำๆ หลายครั้ง “รักที่สุดในโลกด้วย” “ขวัญก็รักพี่กัลป์ค่ะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะคะ” “ครับ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้ขวัญเสียใจและร้องไ
พยาบาทพิศวาส Chapter 134
Chapter 134“ใช่ คงไม่เหงาแล้ว เราคงปวดหัวกับหลานจอมซนของเราน่าดูนะ” ธัญญ์พูดประโยคนี้วชิราภรณ์ก็รู้ว่า สามีตัดสินใจเช่นไร“แน่นอนค่ะ กัลป์ตอนเด็กๆ ซนหยอกซะเมื่อไหร่ เล่นเอาผึ้งหัวหมุนเลย หลานคนแรกของเราก็คงซนไม่ต่างกับพ่อ” ใบหน้าวชิราภรณ์อิ่มด้วยรอยยิ้ม“เรากลับบ้านกันเถอะ ให้กล้วยไม้อยู่ดูแลช้างต่อ” ธัญญ์เอ่ยบอกภรรยา ก่อนทั้งคู่จะเดินเคียงคู่กันกลับไปบ้านหลังใหญ่ ความคิดธัญญ์ตอนนี้เปลี่ยนไป เห็นทีเขาต้องปรับเปลี่ยนอะไรบางอย่างเสียแล้ว กัลป์ก้าวเท้าเร็วๆ มายังบ้านหลังเล็ก เมื่อรู้จากพรรณพฤกษาว่า ขวัญข้าวเวียนหัวหนักมาก และเป็นลมไปเมื่อครู่ใหญ่ กัลป์ที่กำลังเดินทางกลับบ้านพอดีเมื่อมาถึงก็รีบมาบ้านหลังนี้ทันที กัลป์ร้อนใจมาก กลัวว่าเมียรักจะเป็นหนัก “แม่บัวครับ ขวัญเป็นไงบ้างครับ” กัลป์ถามบัวริน “ตั้งแต่เป็นลมไปเมื่อชั่วโมงก่อนก็ยังไม่ได้สติเลย ดีนะที่ตอนเป็นลมอยู่ในห้องน่ะ ไม่งั้นคงต้องให้นอนในห้องรับแขก” “ผมขึ้นไปดูขวัญก่อนนะครับ” ตอนนี้ขวัญข้าวหมดสติอยู่ เธอคงไม่เห็นหน้ากัลป์ จึงเป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ชิดใกล้สาวอันเป็นที่รัก พูดจบก็เดิน
พยาบาทพิศวาส Chapter 133
Chapter 133 พรรณพฤกษามองใบหน้าคชา ชายหนุ่มที่พรากความสาว ความสดใสของตนไปเมื่อสองปีกว่าด้วยสายตาอ่อนโยน ไม่มีความโกรธแค้นสักนิดเดียว ตอนนี้จิตใจเธอผ่องใสมาก ปรับชีวิตให้เป็นปกติ ไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปดูหนังทำกิจกรรมหลายอย่างกับครอบครัวและเพื่อน เธอจำคำพูดก่อนเขาหมดสติในป่าได้ดี ราวกับว่ามันกลืนเข้าไปในความรู้สึก ไหลวนอยู่เช่นนั้น “ผมรักคุณ ผมขอโทษ”สองประโยคนี้แม้น้ำเสียงคชาจะเบาและขาดห้วง ทว่าพรรณพฤกษาได้ยินชัดเจน เธอเชื่อคำพูดคชา เชื่อว่ามาจากหัวใจที่แท้จริง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่เสี่ยงตายช่วยชีวิตตน เธอยังรู้ต่ออีกว่า คชาปลอมตัวเป็นต้นเข้ามาดูแลเธอ เพื่อชดเชยความผิดที่กระทำไว้ แม้พรรณพฤกษาจำเหตุการณ์ช่วงสติหลุดไม่ได้ แต่เธอก็เชื่อว่า คชาสำนึกผิดโดยแท้จริง และนับจากวันนั้นพรรณพฤกษาดูช่วยดูแลคชาทุกวัน วันหนึ่งนานกว่าสามชั่วโมง ช่วงแรกธัญญ์ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของบุตรสาว เพราะอย่างไรเสียคชาก็เป็นคนชั่ว คนไม่ดีที่ไม่น่าเข้าใกล้ อีกทั้งยังเป็นคนข่มเหงพรรณพฤกษา จึงไม่มีความจำเป็นต้องเอาใจใส่ดูแล แค่ให้อยู่บ้านหลังเล็กก็เพียงพอและถือว่าเมตตามากแล้ว“คุณพ่อขา กล้วยไม้เ
พยาบาทพิศวาส Chapter 132
Chapter 132อาหารเย็นมื้อนี้พิเศษอีกแล้ว ขวัญข้าวมองปลานิลสามรสและผัดผักคะน้าน้ำมันหอย มีข้าวสวยร้อนๆ อีกหนึ่งจานแล้วน้ำลายสอ เธอรู้ดีว่าอาหารสองอย่างนี้ใครเป็นคนทำ ทว่าคนทำกลับนำมาให้ตนและอยู่ร่วมลุ้นไม่ได้ ผัดผักน้ำมันหอยใส่กุ้งสด แม้ว่าผักจะสุกมากไปหน่อยแต่หน้าตาก็น่ากิน ส่วนปลานนิลสามรส เธอไม่คิดว่ากัลป์จะทอดปลาได้สวย หนังปลาคลุมเนื้อปลาสวยงาม ไม่เละ “กัลป์ตั้งใจทำเลยนะ ขวัญชิมเลย มันลุ้นอยู่” อดิสรที่ยกสำรับอาหารมาให้คนท้องเจ็ดเดือนรีบพูด ในมือถือโทรศัพท์เครื่องจิ๋วราคาไม่จิ๋ว เปิดเป็นวีดิโอคอลให้กัลป์ได้ยินและได้เห็นภาพขวัญข้าวกินอาหาร คนลุ้นไม่ได้มีแค่สองคน จักรภพกับนพดลก็พลอยลุ้นตามไปด้วย ขวัญข้าวตักเนื้อปลาสามรสขึ้นชิม ก่อนตักอีกครั้งเพื่อกินกับข้าว ยังไม่มีคำตอบของคนที่นั่งลุ้น เพราะเธอกินข้าวกับผัดผักคะน้าอีกหนึ่งคำ “เป็นไงวะ ขวัญว่าไงบ้าง” กัลป์ส่งเสียงถามผ่านวีดิโอคอล “ขวัญกำลังกินอยู่ ยังไม่ตอบเลย” อดิสรพลิกมือถือให้กัลป์เห็นขวัญข้าวกินข้าว แต่ก็รีบหมุนกลับมาตามเดิมเพราะเกรงว่าคนท้องจะเห็นหน้ากัลป์ อาการเหม็นขี้หน้ากัลป์อาจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 131
Chapter 131 “อยากไปอยู่กับขวัญก็บอกมาเถอะ ไม่ต้องอ้างโน่นอ้างนี่หรอก”คนรู้ทันคือวชิราภรณ์ที่เวลานี้ไม่ลงโทษใดใดลูกชาย เพราะขวัญข้าวกำลังลงโทษกัลป์ เป็นการลงโทษที่หนักกว่าด้วย เห็นหน้าก็ไม่ได้ เข้าใกล้ยิ่งไม่ได้ เห็นหน้าทีไรวิ่งไปอาเจียนทุกครั้ง กรรมไม่แบของกัลป์ที่แท้ทรู “รายนั้นน่ะสมควรเป็นหมาเหงาหมาหงอย เป็นหมาอกแตกตายได้ยิ่งดี จะได้รู้สึกนึกบ้าง” คนพูดยังมีอารมณ์โกรธไม่หาย “แต่แค่นี้ก็มากแล้วนะคะ ทรมานใจและกายด้วย ทำอะไรก็ไม่ได้นอกจากแอบดู คอยมองอยู่ห่างๆ แต่เข้าใกล้ไม่ได้ และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ขวัญจะหายแพ้หน้าพี่กัลป์ พูดถึงก็สงสารนะคะ” พรรณพฤกษาเห็นใจพี่ชายมาก แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับขวัญข้าวคนเดียว่า จะหายเหม็นหน้ากัลป์เมื่อไหร่ “เหม็นขี้หน้าไปจนกว่าจะคลอดแหละดี จะได้เข็ดหลาบไม่ทำอย่างนี้อีก” คนเป็นแม่ยังไม่หายเคืองบุตรชาย แต่ก็ยอมรับว่าอีกใจก็เห็นใจและสงสารตามประสาแม่ “ไปหาขวัญกับพี่ช้างดีกว่าค่ะคุณพ่อ คุณแม่ กล้วยไม้ให้พี่มะนาวทำมะม่วงน้ำปลาหวานไปให้ขวัญด้วยค่ะ” สองสามีพยักหน้า ก่อนทั้งสามจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 130
Chapter 130ตั้งแต่พรรณพฤกษากลับมาเป็นคนเดิม และได้รับรู้เรื่องเหลือเชื่อหลายอย่าง โดยเฉพาะเรื่องวิรงรอง คนรักของพี่ชาย สาวแสนดีซุกซ่อนความร้ายกาจไว้มากมาย รวมถึงเป็นคนจ้างวานคชาข่มเหงตน ที่แท้จริงแล้วเธอไม่ได้ถูกรุมโทรมดังเช่นเข้าใจ คชาจัดฉากว่าเธอโดนกระทำเช่นนั้น พรรณพฤกษาโดนคชาข่มขืนคนเดียว ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งเดือนก่อน หลังจากทั้งหมดพากันออกจากสวนลุงเฉิ่ม กัลป์ขับรถพาคชาไปส่งโรงพยาบาลเป็นอันดับแรก เนื่องจากคชาเสียเลือดมาก หายใจรวยริน แม้คชาเป็นคนทำร้ายน้องสาวตน ทว่าก็เป็นคนช่วยชีวิตพรรณพฤกษาจากชายใจชั่ว อีกทั้งเขาต้องการให้คชารับโทษจากทุกเรื่องที่ก่อไว้ การช่วยชีวิตคชาจึงเป็นเรื่องถูกต้อง คืนนั้นพูดได้ว่าเป็นวันอันเลวร้ายของบัวริน ขวัญข้าวถูกเข็นออกจากห้องผ่าตัดหลังจากแพทย์นำกระสุนออกจากตัวได้สำเร็จ การถูกยิงไม่ส่งผลกระทบต่อลูกในครรภ์ คล้อยหลังขวัญข้าวถูกพาเข้าไปในห้องดูอาการเพียงแค่ห้านาที บัวรินก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่า คชาถูกยิงและถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดด่วน อาการคชาค่อนข้างหนัก เสียเลือดมากและหมดสติ แพทย์ใช้เวลาผ่าตัดนานร่วมสี่ชั่วโมง กว่าจะเสร็จเรียบร้อย
พยาบาทพิศวาส Chapter 129
Chapter 129 “กรี๊ด” ความตกใจเสียงปืน พรรณพฤกษากรีดร้อง ภาพความทรงจำตอนถูกจับตัวไปย้อนเข้ามาในหัว ราวกับว่าปลุกความทรงจำที่ถูกบางอย่างกดทับไว้ ความหวาดกลัวแน่นจิตใจ สายตาตื่นตระหนก คิดว่าตนเองถูกจับตัวไปที่ไหนสักแห่ง มือที่ห้อยอยู่จิกลงไปขาของคนที่แบกตนไว้ ทว่าเดชใส่กางเกงค่อนข้างหนา เขาจึงไม่เจ็บเท่าไหร่นัก เธอจึงเปลี่ยนมาทุบขาและลำตัวเดชแทน “ปล่อยนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ปล่อยนะ” “แม่งเอ๊ย!” เดชสบถจากความเจ็บปนรำคาญ ในใจคิดว่าหากพาพรรณพฤกษาไปด้วยอาจเป็นตัวถ่วง การหลบหนีล่าช้า ไปตัวเดียวแม้ไม่มีตัวประกันน่าคล่องตัวกว่า เดชจึงโยนร่างตัวถ่วงลงไปบนพื้น ดีที่ว่าพื้นตรงนั้นไม่มีหิน เป็นเพียงพื้นดินเปียกชื้น เธอเจ็บแต่ไม่มาก คลำบั้นท้ายไปมา “คุณกล้วยไม้มาหาผม” คชาบอกพรรณพฤกษาที่เงยหน้ามองเจ้าของเสียง แสงไฟจากไฟฉายทำให้เธอมองเห็นหน้าคชา ทว่ากลับจำไม่ได้ว่าคือใคร แต่น่าแปลกใจที่เธอเชื่อใจชายคนนี้มากกว่าเดช พรรณพฤกษาจึงลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าไปหาคชา “คุณกล้วยไม้ระวังครับ” เสียงคชาดังลั่น เมื่อเห็นเดชเล็งปืนมายังร่างสาว เขาก้าวเท้าวิ่งสุดชีวิต กอดพรรณพฤกษ
